Opvoedkundige verschillen en meningen

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:32 schreef _evenstar_ het volgende:
Wanneer geef je dan een tik?

Ik denk als er direct gevaar dreigt en ik het al meerdere keren gewaarschuwd heb

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:08 schreef pinquit het volgende:
Maar net zoals _evenstar_ zegt; klappen uitdelen wordt een machtsstrijd en het gevolg daarvan is, sja, kijk maar eens op zondagavond naar RTL4....

Mwah, dat ligt er wel aan hoe het wordt gebruikt. Ik heb een paar keer een schrik-tik gehad, zoals ik dat noem, en voor mijn zusjes geldt hetzelfde. Toch is er bij ons nooit ook maar op enige wijze sprake geweest van een machtsstrijd, zelfs niet toen we pubers waren.

Ik vind dat slaan niet uit woede moet worden gebruikt, of uit onmacht. Dat werkt niet, dat voelt een kind. Maar sommige kinderen kunnen zo driftig worden dat ze erin blijven hangen. Ze even laten schrikken met een tik kan dan helpen. Hetzelfde geldt voor bijv. hete dingen waar ze met hun handjes naartoe gaan. Ik ben niet voor "laten voelen", omdat dát fysieke schade kan veroorzaken. Drie keer waarschuwen en de vierde keer een tik op de vingers wel. En tja, het "toch willen doen" wat owlet aanhaalde, en dan een krukje pakken om bij de hete pan te komen is een gevalletje extra opletten.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:36 schreef _evenstar_ het volgende:

[..]

vraag van mij aan jou dan.. als jij mij een kutwijf noemt mag ik jou dus slaan?

Ik ben jou kind niet

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:38 schreef _evenstar_ het volgende:
maar een kind kan van een tik toch ook zeker wel fysieke schade hebben.

Ik vraag me dan af, waar ligt de grens van gevaar.

Fysieke schade ???? Wat voor idee heb jij bij een tik voor de broek?

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:34 schreef Bep het volgende:
Ik heb mijn zoon wel eens een echte draai om zijn oren gegeven toen hij mij in zijn woede kutwijf noemde. Hij heeft het daarna nooit meer gedaan

Dat zal ie vast niet als peuter gedaan hebben

Maar even tussendoor, die RTL4 programma's ontstaan NIET van die enkele tik op een dikke luierkont hoor, daar is structureel iets mis gegaan.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:39 schreef _evenstar_ het volgende:

[..]

dus?

Dus? we hebben het hier over opvoedkundige tikken die ouders aan kinderen uitdelen, ga er nou niet steeds andere situaties bij halen

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:38 schreef _evenstar_ het volgende:
maar een kind kan van een tik toch ook zeker wel fysieke schade hebben.

Ik vraag me dan af, waar ligt de grens van gevaar.

Als een kind fysieke schade heeft van een tik sla je naar mijn idee toch iets te hard
Ik vind dat een corrigerende tik moet kunnen. Ik denk niet dat er volwassenen zijn die een trauma hebben omdat ze vroeger wel eens een tik voor hun reet hebben gehad.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:38 schreef _evenstar_ het volgende:
maar een kind kan van een tik toch ook zeker wel fysieke schade hebben.

Ik vraag me dan af, waar ligt de grens van gevaar.

We hebben het toch over een tik op die dikke luierkontjes?
Toch niet strucureel je kind mishandelen?

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:17 schreef _evenstar_ het volgende:
waarom heeft een kind dat nodig?
serieus ik snap niet waarom een kind een tik/klap nodig heeft

Een van mijn zusjes kon bij tijd en wijlen heel driftig worden. Dat zit in haar karakter, want dat heeft ze nog steeds. Het verschil is echter dat ze nu vanzelf weer bij zinnen komt en dat er dan weer met haar te praten is. Destijds echter was 't enige wat ze deed gaan liggen beuken op de grond. In d'r sop gaar laten koken, op de gang zetten, straf geven... Als ze boos was (en dat was helaas geen proces, maar echt een complete omslag in één seconde) dan deed je er niks meer tegen. Behalve soms even laten schrikken met een tik op d'r handje bijv. Dan schrok ze en was de lucht direct geklaard.

Overigens was de tendens altijd "zodra ze redelijk genoeg zijn om te praten, raak je ze nooit, met geen vinger, meer aan". Hoewel 't mijn vader moeite kostte soms (die's niet zo vlot met woorden als 't vrouwenleger thuis) is dat ook gelukt. Was wel even wat anders dan vriendinnen die lens werden geslagen door hun vader als ze brutaal waren. Was bij ons niet nodig, en dat had niks te maken met bang zijn voor ouders, maar gewoon met een goede, redelijke verstandhouding waarin je over alles kon discussieren en toch wel wist dat je je zin niet kreeg. Als je maar even je mening kon spuien, er geluisterd werd, was 't allang goed.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:37 schreef innovative het volgende:

[..]

Mwah, dat ligt er wel aan hoe het wordt gebruikt. Ik heb een paar keer een schrik-tik gehad, zoals ik dat noem, en voor mijn zusjes geldt hetzelfde. Toch is er bij ons nooit ook maar op enige wijze sprake geweest van een machtsstrijd, zelfs niet toen we pubers waren.

Ik vind dat slaan niet uit woede moet worden gebruikt, of uit onmacht. Dat werkt niet, dat voelt een kind. Maar sommige kinderen kunnen zo driftig worden dat ze erin blijven hangen. Ze even laten schrikken met een tik kan dan helpen. Hetzelfde geldt voor bijv. hete dingen waar ze met hun handjes naartoe gaan. Ik ben niet voor "laten voelen", omdat dát fysieke schade kan veroorzaken. Drie keer waarschuwen en de vierde keer een tik op de vingers wel. En tja, het "toch willen doen" wat owlet aanhaalde, en dan een krukje pakken om bij de hete pan te komen is een gevalletje extra opletten.

Een keer waarschuwen, vertellen waarom het niet mag en het kind daarna oppakken en ergens anders (het zogenaamde strafplekje zoals die nanny op rtl4 doet) neerzetten, kan volgens mij zeker zo goed helpen.

Michelle is een kind dat hele strenge regels nodig heeft, anders staat ze je lachend aan te kijken, Ik pik eigenlijk 2 of 3 dingen per keer die we gaan aanpakken, meer heeft toch geen zin omdat ze het gewoon niet aan kan. In princiepe sla ik michelle niet, Maar michelle heeft wel eens een tik op de vingers gehad omdat ze de kookplaat aan had gezet met de frietpan er op, in een schrik reactie geef je haar dan een tik. Ik ben veel meer van een strafplek, als michelle stout is en niet luistert moet ze op de trap zitten, als ze een hysterische bui heeft omdat iets niet mag kan ze gaan uitrazen op de gang. Dit heeft bij michelle heel veel effect. Een tik geven vind ik persoonlijk niet nodig en is in mijn ogen meer een uiting van onmach van mij. (maar ik begrijp dat je het af en toe toch doet)

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:38 schreef _evenstar_ het volgende:
maar een kind kan van een tik toch ook zeker wel fysieke schade hebben.

Ik vraag me dan af, waar ligt de grens van gevaar.

Ik heb het niet over je kind lensbeuken, maar over een tik. Dat vind ik een groot verschil. Een tik is voor mij iets wat je gedurende twee seconden voelt en wat meteen daarna weer over is. Niks geen blauwe plekken, en al helemaal geen erge schade.

De grens van gevaar is voor mij bijvoorbeeld kokend hete dingen, kaarsen, dat soort dingen. Nu heb ik geen eigen kinderen en is het in dat opzicht makkelijk praten natuurlijk, maar wat ik zelf heb meegekregen is dat af en toe vallen oid echt geen kwaad kan, dat je niet al te panisch moet zijn met een blauwe plek die zelf veroorzaakt is oid, dat heelt wel weer. Brandwonden helen niet, en daar ben ik echt bang van.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:49 schreef innovative het volgende:

[..]

Ik heb het niet over je kind lensbeuken, maar over een tik. Dat vind ik een groot verschil. Een tik is voor mij iets wat je gedurende twee seconden voelt en wat meteen daarna weer over is. Niks geen blauwe plekken, en al helemaal geen erge schade.

Amen

Nu ben ik weg

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:43 schreef _evenstar_ het volgende:

[..]

de kans is wel klein, maar het kan wel.. daarom vraag ik mij dus af waar ligt die grens dat het corrigerend is of niet..
hoe bepaal je hoe hard je slaat.. een blauwe plek is in dit geval wel fysieke schade..
Nu is kindermishandeling heel iets anders als een corrigerende tik, maar ikzelf heb wel het idee dat het bij sommige mensen voort vloeit uit corrigerende tik.. en de ouders hun grens niet kennen.
Daarmee zeg ik dus niet dat elke ouder die zijn kind een corrigerende tik geeft een mishandelaar is.. laat dat wel duidelijk zijn.

Nou mensen die hun kinderen echt slaan, daar is iets heel anders bij gaande. Slaan en een corrigerende tik geven heeft daarin weinig met elkaar te maken. Die mensen slaan niet om hun kind te corrigeren maar om hun eigen frustraties te uiten.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:44 schreef miss_sly het volgende:
Een keer waarschuwen, vertellen waarom het niet mag en het kind daarna oppakken en ergens anders (het zogenaamde strafplekje zoals die nanny op rtl4 doet) neerzetten, kan volgens mij zeker zo goed helpen.

Ik ben natuurlijk niet helemaal objectief, maar ik heb toch wel het idee dat mijn moeder behoorlijk consequent was. Althans, wij haalden 't niet in 't hoofd te gaan zeuren met argumenten als "mijn vriendje mag 't wel", hebben nooit dreinend in de jamin/bakker etc. gestaan en zijn ook zeker geen moeilijke pubers geweest...

Toch is er één van de vier die gewoon goed driftig kan en kon zijn, en die je met waarschuwen écht niet had. Strafplekje, gut, de bijkeuken heeft wat uren dienst gedaan als strafplek, maar daar werd ze gewoon écht niet rustig van.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:40 schreef yvonne het volgende:

[..]

Dat zal ie vast niet als peuter gedaan hebben

Maar even tussendoor, die RTL4 programma's ontstaan NIET van die enkele tik op een dikke luierkont hoor, daar is structureel iets mis gegaan.

Hij was 6 of 7 denk ik , hij zat iig achterop de fiets weet ik nog

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:55 schreef Bep het volgende:

[..]

Hij was 6 of 7 denk ik , hij zat iig achterop de fiets weet ik nog

Ik dacht 16 of 17

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 10:05 schreef m@x het volgende:

[..]

Dit doet het op mij een beetje overkomen alsof iedereen die niet direct tig opvoedkundige boeken erop naslaat alvorens hij of zij aan de gang gaat maar een beetje egoistisch doet waar ie zin in heeft. Ik beschouw mezelf als een DO (als het dan persee een naam moet hebben ) maar zie dit niet als een negatief iets. Ik vraag me alleen af waarom het opeens zo fout is om dingen te doen, gewoon omdat dat vroeger ook altijd op die manier gebeurde. En wat is er mis met gewoon iets doen omdat het leuk is zonder dat er een ingewikkelde theorie aan hangt of dat er een leermoment aan vastzit.

Helemaal mee eens.
We zijn allemaal best wel in onze 10-er tijd op onze ouders afgeknapt....
En niet dat ik het ooit toe zal geven.... verkeerd hebben ze het echter niet gedaan.

Recentelijk twee reunies gedaan en als ik zie wat er van de meeste AP vs DO klasgenootjes terechtgekomen is. Nog afgezien van een neef van mij die via AP opgevoed is.
Sorry hoor, maar zoals eerder gezegd. Een pak voor de broek, een draai om de oren en een warschuwende tik op de vingers..... van die koters zit er toch geen een wegens moord opgesloten, en je bent er dus echt geen Ted Bundytjes mee aan het grootbrengen.

Even op een totaal andere boeg, hoe geweldig leuk het ook is om een enorm intelligent kind te hebben.
Ben ik de enige die zich verbaasd over dat "kindertijd" gereutel maar ondertussen wel je kind van twee leren lezen via allerlei computer speeltjes.
Is een partijtje knikkeren en met dinky toys spelen niet veel gezonder?
_{Niet dat ik ons kind zometeen niet zal stimuleren....maar ik vind het zo'n tegenstrijdigheid}

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 20:24 schreef N.icka het volgende:

[..]

Soms niet

Wat heb je toch tegen die tik , denk je soms dat een kind daar een jeugdtrauma aan oploopt?

Wanneer niet dan?
Noem eens een vb waarin andere methoden falen en alleen een tik zou werken....

Wat is er tegen de tik, hoe wil je met een strak gezicht tegen je kind zeggen dat geweld gebruiken niet ok is als je het zelf doet?
Om maar 1 ding te noemen.
Maar bij jou is het dus ook ok als je je partner zo af en toe eens slaat, want he wat is er mis met met je handjes te praten soms, soms luistert je partner gewoon niet naar je, doet je partner stom, geef je toch gewoon een tik?

Daarop zal je waarschijnlijk zeggen ja maar dat is onzin, volwassen mensen in een relatie horen elkaar niet te slaan, nou waarom je kind dan wel?

Er wordt gesproken over 'een tik vanwege het schrikeffect'.
Als je een kind wil laten schrikken kun je toch ook gewoon "BOE!" zeggen..

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 23:00 schreef erodome het volgende:

[..]

Wanneer niet dan?
Noem eens een vb waarin andere methoden falen en alleen een tik zou werken....

Al eerder aangehaald: Het lidteken op mijn borst tenbgevolge van een kop kokendhete koffie.
Naa 30 keer waarschuwen luisterde ik nog niet.
Die tik had ik wel gehad als er geen familie was geweest.

ik kan me de drie keer dat mijn moeder mij een tik uit wanhoop gaf nog zo goed voor de geest halen dat ik me zelf heilig heb voorgenomen zoiets nooit bij mijn dochter te doen.
Overigens kan ik me de tik uit wanhoop ergens wel voorstellen hoor. Althans, ik begrijp uit welk gevoel zoiets gebeurt en ook dat het vaak net zo veel indruk maakt op de ouder dan op het kind.
Maar dat wil niet zeggen dat ik het goedkeur en een tik met voorbedachte rade vind ik zonder te overdrijven echt compleet gestoord.
Ik wil mijn kind geen voorbeeld van geweld geven en ik wil niet de strijd aangaan als blijkbaar die tik niet werkt. Want wat is dan de volgende stap? Harder meppen?

[ Bericht 0% gewijzigd door owlet op 28-01-2007 00:15:11 ]

Nee eerder zeikerige AP familieleden en geen zin in de discussie.....
Ik was al 20 keer gewaarschuwd voor die pot thee, je deelt ook niet zo maar een tik uit.

En natuurlijk die ongelukjes kunnen gebeuren.....en zijn niet altijd te voorkomen ....
Maar een tik had een kind wel op een minder pijnlijke en blijvende manier doen realiseren dat niet luisteren "naar doen" gevolgen heeft.

Normaals je stompt niet en je gaat ook niet met je broekriem tekeer....

Maar bijv op de creche geleerd taalgberuik tegen je ouders gebruiken komt je wel degelijk op een pak voor je broek te staan...... althans in dit huishouden.

Vind programa's als supernanny leuk om te kijken, maar er zijn effectievere manieren om slaan spugen en schelden (op een manier waarvan een dokwerker tot in zijn nek zou blozen) van een dreumes aan te pakken.