van me afschrijven... DIt is de laatste topic die ik vandaag maak. Dus Mods, wees gerust.
Ik ga hierna slapen..
Ik heb het geprobeerd. Een aantal jaren geleden.
Ik kon mezelf er niet toe zetten.
Mensen noemen je achteraf zwak. Terwijl ik weet dat ik de dood in de ogen
heb gekeken. Daar is lef voor nodig. Want dat is niet makkelijk.
Ik klom op een flat vanaf 1 hoog. Liep 12 etages omhoog. Mijn hoogtevrees
deed er niet toe. Duizelig werd ik wel. Trillende benen. Harde wind.
Ik heb het toch niet gedaan. Kon het niet. Dit was mijn tweede poging.
Na 3uur op de grond te hebben gezeten. Ben ik weer naar benee gegaan. De trappen af.
Goh dat is een adrenaline kick. Goed voor je gezondheid ook (kuch)
Ik voelde me leven als nooit tevoren. En toch kon/kan ik niet verder leven met Mezelf..
Ik lijdt al 20 jaar lang. Geen familie, geen liefde, geen .. niks.
Ik wilde er oprecht een einde aan maken.
Met de eerste poging stond ik op 3 hoog. Tja. Gekke is dat ik beneden iemand
hoorde die mij meerdere malen probeerde te laten schrikken.
Hij/zij wilde dat ik sprong. Hebben mensen dan geen grijntje medeleven meer tegenwoordig?
Dit is ernstig, dacht ik nog. En was met stomheid geslagen.
Ik weet nu dat ik mezlef niet kan doden. Ik weet nu dat ik het liefst wil leven. Al kan het niet.
En wraak wil. Al gaat het niet.
Ik gooi mijn leven niet weg als het toch niemand wat kan schelen.
Ik laat me liever gelden. Hoe lelijk ik ook ben.
[ Bericht 0% gewijzigd door a-child-in-chains op 27-01-2007 10:28:48 ]
Legt er niet iets aan je zelf
quote:Precies waar ik ook meteen aan dacht.Op zaterdag 27 januari 2007 10:26 schreef Blue_ei het volgende:
Geen familie, geen liefde, geen .. niks.
Legt er niet iets aan je zelf
quote:Het is wat je er zelf van maakt. Want het leven kan vol plezier zijn...Op zaterdag 27 januari 2007 10:26 schreef Blue_ei het volgende:
Geen familie, geen liefde, geen .. niks.
Legt er niet iets aan je zelf
Ik ken het gevoel als je het hebt over niemand om je heen hebben die om je geeft. Ik heb ook heel veel "domme" dingen gedacht en gepoogd te doen. Wat je zegt over zelfdoding dat daar lef voor nodig is, ben ik het helemaal met je eens. Ik denk ook dat als je inderdaad je zelf dood, dat je heel ver in de knoei zit met jezelf. En als je er over denkt om het te doen, dat je ook erg met jezelf in de knoei zit. Ik herken je verhaal. Ik heb ook het gevoel dat ik er helemaal alleen voor sta. En als ik dan ga bekijken wat ik wel allemaal heb, geeft mij dat weer een lichtje om verder te kunnen. Ik weet nog niet helemaal waar mijn gevoel vandaan komt, maar daar ga ik aan werken. Ik heb een afspraak gehad met de huisarts en die heeft mij doorverwezen. Ik moet zeggen dat dat op dit moment helemaal een lichtpuntje is in mijn even donkere tijd.
Blue_ei:
Ik geloof niet dat alles aan jezelf te wijten is en buiten dat, al heb je zoveel mensen om je heen, je kunt zo het idee hebben dat je niets hebt.
quote:Hier ben ik het helemaal mee eens.Op zaterdag 27 januari 2007 10:38 schreef dolfina-chica het volgende:
Ik geloof niet dat alles aan jezelf te wijten is en buiten dat, al heb je zoveel mensen om je heen, je kunt zo het idee hebben dat je niets hebt.
a-child-in-chains, ik hoop dat je jezelf kunt vinden en kunt zien dat je mensen om je heen hebt
quote:Als je echt zoveel mensen om je heen hebt moet er toch iemand tussen zitten waarmee je over je problemen kunt praten lijkt mij. (Ik zeg niet dat je veel mensen om je heen hebt, maar het zou kunnen).Op zaterdag 27 januari 2007 10:38 schreef dolfina-chica het volgende:
Ik geloof niet dat alles aan jezelf te wijten is en buiten dat, al heb je zoveel mensen om je heen, je kunt zo het idee hebben dat je niets hebt.
Praten met iemand (desnoods een dokter) die de tijd voor je neemt en die goed naar je kan luisteren. Dat lijkt me op dit moment heel belangrijk.
Zo denk ik erover.
quote:Was het maar weer. Ook ik (en ik heb verder geen zelfmoordneigingen ofzo) heb soms is wel eens dat ik ondanks de fijne mensen in mijn omgeving niet een persoon om me heen heb waarbij ik een specifiek probleem weg kan leggen.Op zaterdag 27 januari 2007 10:46 schreef okkie-man het volgende:
[..]
Als je echt zoveel mensen om je heen hebt moet er toch iemand tussen zitten waarmee je over je problemen kunt praten lijkt mij.
Praten met iemand die de tijd voor je neemt en die goed naar je kan luisteren. Dat lijkt me op dit moment heel belangrijk.
Zo denk ik erover.
quote:Als je was gesprongen had het nog slechter voor je gezondheid geweest.Op zaterdag 27 januari 2007 10:22 schreef a-child-in-chains het volgende:
[sub]]
De trappen af.......
Goh dat is een adrenaline kick. Goed voor je gezondheid ook (kuch)
Daarnaast, je zit (zat) met zelfdoding in je hoofd en begint vervolgens over je gezondheid. Beetje wit/zwart naar mijn idee.
quote:Ik geloof dat er ook een hoop mensen zijn die wel vrienden hebben, maar waarbij er niet een vriend tussen zit waarbij ze echt hun verhaal kwijt kunnen. Juist daardoor krijg je dan het gevoel dat je niemand om je heen hebt.Op zaterdag 27 januari 2007 10:49 schreef Troel het volgende:
[..]
Was het maar weer. Ook ik (en ik heb verder geen zelfmoordneigingen ofzo) heb soms is wel eens dat ik ondanks de fijne mensen in mijn omgeving niet een persoon om me heen heb waarbij ik een specifiek probleem weg kan leggen.
MIj lijkt het zo dat je het toch aan de persoon vertelt waarbij je je het prettigst voelt. Dat kan dan toch 1 van die vrienden zijn, maar dat hoeft niet. Er zijn ook mensen buiten de vriendengroep die je ermee kunnen helpen. Maar ik kan me ook wel weer voorstellen dat het moeilijk is om de stap te zetten om het aan een vreemde te vertellen. Het is gewoon heel moeilijk.
quote:Ik sluit me aan bij wat Troel zegt, ik heb mensen om me heen, die voor me klaar staan. Dat neemt niet weg, dat ik heel vaak het idee heb, dat ik alleen ben en dat ik het alleen moet doen. Ik kan je zo een lijst geven met mensen die om mij geven. Ik heb alleen heel vaak het idee dat ik niet begrepen wordt. En als je met een arts (wat voor arts dan ook) gaat praten, kun je ook het idee hebben dat je niet begrepen wordt. Je moet je problemen ook nog eens duidelijk kunnen maken tegenover die arts. En als je in je hoofd een zooitje hebt, kun jij niet duidelijk aangeven wat je hulpvraag is.Op zaterdag 27 januari 2007 10:46 schreef okkie-man het volgende:
[..]
Als je echt zoveel mensen om je heen hebt moet er toch iemand tussen zitten waarmee je over je problemen kunt praten lijkt mij. (Ik zeg niet dat je veel mensen om je heen hebt, maar het zou kunnen).
Praten met iemand (desnoods een dokter) die de tijd voor je neemt en die goed naar je kan luisteren. Dat lijkt me op dit moment heel belangrijk.
Zo denk ik erover.
Ik snap jou reactie absoluut, maar tussen gevoelsmatig veel mensen hebben of daadwerkelijk met een huis vol met mensen zitten zit een wereld van verschil.
Ik geloof niet dat alles aan jezelf te wijten is en buiten dat, al heb je zoveel mensen om je heen, je kunt zo het idee hebben dat je niets hebt.
Antw,
Waar komt het idee vandaan dat je voelt of je niets hebt, zit dit tussen de oren of vindt je dat anderen meer hebben,jaloezie misschien.
Er is ook en stelling als je niets heb ben je kompleet vrij van alles mmmm.. als je er open voor staat
ik geloof niet dat het jaloezie is. Het is een gevoels kwestie. Je kan bij mij op dit moment mijn hele huis vol zetten met mensen, maar ik heb het gevoel dat ik overal alleen voor sta. Terwijl als ik een lijst zou maken met mensen die er voor mij zijn en voor mij iets zouden willen doen, zoals luisteren en eventueel een kopje soep willen komen brengen. Dan heb ik best veel mensen op mijn lijst staan. Ik weet ook dat ik bij die mensen niet alles kwijt kan, wat er bij mij speelt. Dat is niet een kwestie van vertrouwen, jaloezie, maar dat is een gevoel dat je dan hebt. Misschien zit dat wel tussen mijn oren, maar ik daar krijg ik hulp bij (13 februari)
Het is ook niet zo dat je dan daadwerkelijk niets hebt, dat is dus een gevoel. En als je dus voor je gevoel niets hebt, dat je absoluut niet compleet vrij bent van alles. Je sores gaan door. Je tegenslagen moet je verwerken.
Misschien is het wel angst... Ik weet het niet meer...
quote:Misschien post hij hier wel zodat hij een keer de oprechte mening van een niet-psycholoog kan horen?Op zaterdag 27 januari 2007 14:41 schreef Alberto_Vermicelli het volgende:
Zeg, willen de amateur-psychologen even rap ophouden met hun goedbedoelde adviezen te geven??? TS, ga naar een échte psycholoog in plaats van die 6e-jaars SPW'ers hier aan te horen, hoe goed het ook bedoeld is.
Ik denk dat de TS verstandig genoeg is om de informatie die voor hem bruikbaar is uit de reacties van de aanwezigen te filteren.
TS: luister maar niet naar Dhr. Vermicelli, aangezien hij niet helemaal doorheeft dat psychologen geen haar beter zijn dan 6e jaars SPW`ers.
Ontopic, ik denk dat zelfmoord een wat makkelijke uitweg is.
Bovendien ben je niet de enige die het moeilijk heeft.
Blijf vechten in je bestaan, hoe dan ook!.
Suc6
quote:Dit is het slechtst mogelijke advies wat je nu kunt gevenOp zaterdag 27 januari 2007 15:02 schreef Twin1983 het volgende:
TS: luister maar niet naar Dhr. Vermicelli, aangezien hij niet helemaal doorheeft dat psychologen geen haar beter zijn dan 6e jaars SPW`ers.
Tuurlijk zijn niet alle psychologen/psychotherapeuten/psychiaters zo goed als ze zouden moeten zijn, maar uiteindelijk heb je er meer baat bij je hulp in een professionele wereld te zoeken dan hier op Fok. Child-in-chains: Ga hulp halen.
quote:Topics waarin users aankondigen zelfmoord te plegen, worden verwijderd. R&P is niet de plaats daarvoor. Topics over automutilatie zijn ook niet meer gewenst hier. Reden van deze restricties is, dat zowel crew als het merendeel van de users geen hulpverleners zijn. Met dergelijke specifieke problematiek kun je terecht bij professionals. Linkjes naar hulpverlenende instanties kun je hier vinden. Hulpverlenende instanties
quote:Ten eerste, ik voel me niet aangesproken aangezien ik het over mezelf heb. Ten tweede, 6dejaars klopt ook al niet..Op zaterdag 27 januari 2007 14:41 schreef Alberto_Vermicelli het volgende:
Zeg, willen de amateur-psychologen even rap ophouden met hun goedbedoelde adviezen te geven??? TS, ga naar een échte psycholoog in plaats van die 6e-jaars SPW'ers hier aan te horen, hoe goed het ook bedoeld is.
En ten derde, ik meende dat iemand zijn/haar verhaal hier neerzette omdat hij of zij van een ander wil horen wat te doen. En dan mag je als ervaringsdeskundige erop in gaan.
dit is dus duidelijk geen zelfmoord topic,
maar gaat meer over de leegte van het leven en dat hij er geen plezier uit haalt, maar juist last van heeft.
daar heeft iedereen wel last van, sommige mensen permanent en bij sommige is dat een depressie.
ondanks dat denk ik dat proffesionele hulp toch het beste is, voor de ts, omdat er een heel levensverhaal aan vast zit wat je eniet in je geheel op fok kan plaatsen maar wel aan een psychioloog kan vertellen of een goede vriend (kan evt. ook via internet, maar niet via een forum)
[ Bericht 91% gewijzigd door Nosh op 27-01-2007 17:29:19 ]
Ik weet niet wat ik moet zeggen..
Misschien is dit wel de beste tip:
Zoek serieus professionele hulp.
quote:Klopt, maar in het geval van dit topic is dat niet zo. Goed bedoeld advies is in dit geval gewoon wenselijk, alleen oplossingen kunnen wij niet bieden. Daar is professionele hulp voor nodig.
Topicstarter: ik raad je heel erg om je verhaal te doen bij iemand die opgeleid is om hiermee om te gaan, en langzaam aan verbetering te kunnen werken. Zoals eerder gezegd: als je eenmaal in het denkpatroon van 'niemand is er voor me, niemand begrijpt me' zit, dan ga je er ook naar handelen. Dan kunnen nog zoveel mensen voor je klaar staan, niemand dringt tot je door, en die gedachtengang houd je uiteindelijk zelf in stand, totdat het hele enge vormen aan begint te nemen.
Dat je erkent door te willen gaan is een eerste stap, uit welk motief hij ook voortkomt. De tweede stap is erkennen dat je het niet alleen gaat redden, en daarvoor is iemand nodig die onbevooroordeeld kan luisteren naar wat jij te zeggen hebt, én er gebaat bij is dat jij zo snel mogelijk uit die negatieve spiraal komt.
Heel veel sterkte.
quote:Als dat bij sommige mensen permanent is noem je dat een chronische depressie.Op zaterdag 27 januari 2007 17:05 schreef Angst het volgende:
dit is dus duidelijk geen zelfmoord topic,
maar gaat meer over de leegte van het leven en dat hij er geen plezier uit haalt, maar juist last van heeft.
daar heeft iedereen wel last van, sommige mensen permanent en bij sommige is dat een depressie.
Anyway. Child-in-chains. Je naam zegt het al, je signature zegt het al. Al je topics zeggen het. En veel van je posts zeggen het ook. Je bent depressief en je hebt hulp nodig.
[ Bericht 93% gewijzigd door shifto op 28-01-2007 23:48:26 ]
quote:dankje weer wat geleerdOp zaterdag 27 januari 2007 17:38 schreef Disorder het volgende:
[..]
Als dat bij sommige mensen permanent is noem je dat een chronische depressie.
Anyway. Child-in-chains. Je naam zegt het al, je signature zegt het al. Al je topics zeggen het. En veel van je posts zeggen het ook. Je bent depressief en je hebt hulp nodig.
quote:Je moet het ook alleen doen, geldt voor iedereen. Waar je ook mee zit, werkstress, liefdesverdriet, rouw....steun van vrienden helpt dan, zeker, maar mensen kunnen niet 24 uur per dag kopjes soep voor je gaan maken en een filmpje met je kijken. De momenten van verdriet als ze er even niet zijn met die kopjes soep moet je toch zelf doorleven, de draad weer oppakken moet je zelf doen, jezelf ertoe zetten om stappen te zetten....het moet uiteindelijk toch vanuit jezelf komen. (Dat neemt niet weg dat het wel helpt om fijne mensen om je heen te hebben en dat het een gigantische steun kan zijn natuurlijk!)Op zaterdag 27 januari 2007 11:01 schreef dolfina-chica het volgende:
Ik sluit me aan bij wat Troel zegt, ik heb mensen om me heen, die voor me klaar staan. Dat neemt niet weg, dat ik heel vaak het idee heb, dat ik alleen ben en dat ik het alleen moet doen. Ik kan je zo een lijst geven met mensen die om mij geven.
De truc zit hem erin om dat feit, dat iedereen er tot op zekere hoogte alleen voor staat, te accepteren als iets dat nu eenmaal bij ieders leven hoort. En dat gaat lastiger als je het "er alleen voor staan" niet ziet als iets wat je ook gewoon wel kunt, maar het gevoel hebt dat je dat NIET kunt. Dat zie je veel bij mensen die zich in de kindertijd al aan hun lot overgelaten hebben gevoeld, wat volgens mij bij a-child-in-chains het geval is als ik me zijn vorige topics zo eens voor de geest haal. Heb ik zelf ook veeeeel last van gehad, en vroeg of laat leer je dat je nu geen hulpeloos kind meer bent, en dat "er alleen voor staan" nu echt niet meer de wereldramp is die het was toen je vier was.
Het gaat erom die automatische associatie van "alleen zijn" met "totaal verloren zijn" kwijt te raken. Daar kan therapie goed bij helpen denk ik, want het is iets waar ontzettend veel mensen in meer of mindere mate last van hebben dus ze zullen inmiddels al wel veel ervaring hebben met het effectief behandelen van deze problematiek
Sowieso denk ik dat a-child-in-chains om meerdere redenen (ook bijv qua 'hoe zorg ik dat ik wat fijne mensen om me heen krijg' ) veel baat zou kunnen hebben bij professionele hulp. Heb je die eigenlijk al, a-child-in-chains, of ben je ermee bezig het te krijgen?
quote:HIj is aan het slapen.Op zaterdag 27 januari 2007 19:51 schreef Ulreazj het volgende:
Wel raar dat heel vaak de TS niet meer reageert.
.Verder zou ik ook niet weten hoe ik je kan helpen.. ja gewoon niet aanstellen en leuke dingen gaan doen ipv als een puber gaan schreeuwen om aandacht.
. Hoe je het ook went of keert, welke therapie je ook doet, komt altijd maar 1 ding uit en dat is gewoon jezelf accepteren en genieten van alles, dan komt die vrouw echt nog wel ooit.. (hoor mij nou op de zaterdagavond.. 
)De TS doet zijn verhaal wel als hij daar zin in heeft, hints naar mogelijke oorzaken van de stilte worden nu per direct weggehaald.
als je iemand nodig hebt om even mee te praten, kun je me bereiken op danuss.aa@gmail.com
quote:iedereen voelt zich weleens kutOp zaterdag 27 januari 2007 20:44 schreef DaanAerts het volgende:
de mensen die hier reageren weten duidelijk niet is om je zo te voelen... en er ontbreekt een hoop empathie bij jullie... als je alleen maar negatieve reactie's hebt, reageer dan niet...
heb ook vrienden die zo wanhopig zijn als het maar kan wat betreft vrouwen, maar die kunnen best van het leven genieten!! 
quote:De mensen hier hebben meerdere topics van c-i-c gelezen, en zijn tot de conclusie gekomen dat hij prof. hulp moet zoeken.Op zaterdag 27 januari 2007 20:44 schreef DaanAerts het volgende:
de mensen die hier reageren weten duidelijk niet is om je zo te voelen... en er ontbreekt een hoop empathie bij jullie... als je alleen maar negatieve reactie's hebt, reageer dan niet...
als je iemand nodig hebt om even mee te praten, kun je me bereiken op danuss.aa@gmail.com
Als je echt zo in de shit zit, meld je aan bij het vreemdelingenlegioen. Beleef je wat, maar je vrienden voor het leven en zie je wat van de wereld.
http://www.foreignlegionlife.com/
quote:En weten helaas ook dat dat advies aan dovemansoren gericht is.Op zaterdag 27 januari 2007 21:05 schreef IHVK het volgende:
De mensen hier hebben meerdere topics van c-i-c gelezen, en zijn tot de conclusie gekomen dat hij prof. hulp moet zoeken.
quote:Wat wilt ie danOp zondag 28 januari 2007 09:58 schreef Copycat het volgende:
[..]
En weten helaas ook dat dat advies aan dovemansoren gericht is.
Dat lijkt me de enige oplossing 
Maar iedere keer lukte het me niet die laatste stap te zetten.
Iedere keer werd ik me juist extra bewust van dat naast het leven dat ik zo dringend NIET wilde er een leven was die ik WEL wilde.
Soms lijkt zelfmoord makkelijker en dramatisch interessanter dan gewoon je leven veranderen. (Dat gaat meestal door zoiets saais en slepends als slechte gewoontes en/of omgevingen veranderen. Niets spectaculairs aan maar achteraf vaak een hele verbetering.)
Maar de basiswens is er: je wil een ander leven.
Dus, doe wat! Zet die stap naar een ander leven!
Kijk voorbij het sterven en zie wat je ECHT wil..
tuurlijk zit het bij ieder1 wel es tegen en heeft ieder1 een ''rugzakje''
dus?zijn er genoeg dingen om voor te leven...en vind het veelste leuk om andere te
narren..
je moet zelf iets willen om het uiteindelijk er ook wat van te maken
quote:Nee, ik denk dat TS wel degelijk met zelfmoord in zin koppie zat.Op zondag 28 januari 2007 17:14 schreef Silvieja het volgende:
Je wilde niet dood. Je wilt aandacht. One way or another..
En dit is ws. wattie ook bedoelt met: "het wordt afgedaan als aandachtstrekkerij óf zwakte."
Je gaat er dus vanuit dat het 1 van beide is. En gaat eraan voorbij dat TS weleens 'daadwerkelijk' het leven wlde beeindigen.
Dat is toch best wel triest om te horen, terwijl je het wel meende (zelfmoord).
A) Er zijn wel mensen die om je geven maar je ziet het niet.
B) Er zijn inderdaad geen mensen die om je geven.
A) In dat geval weet ik zeker dat je het voor een groot deel zelf kunt bepalen of je je daar voor openstelt. Zwelgen in zelfmedelij is egoïstisch en overrated.
B) In dit geval bepaal je zelf of je beter af bent als je er niet meer bent. Je hoeft verder met niemand rekening te houden. Behalve met de schoonmakers misschien.
[ Bericht 95% gewijzigd door #ANONIEM op 28-01-2007 23:58:12 ]
quote:True, true.Op zondag 28 januari 2007 23:53 schreef shifto het volgende:
Edit: Doe normaal.
zelfmoord: "het wordt afgedaan als aandachtstrekkerij óf zwakte."
Ik vraag me serieus af hoeveel mensen daadwerkelijk dit zelf hebben bedacht ipv dan de gangbare "ik heb het gelezen en omg ik denk dat dit een vet coole opmerking is, laat ik hem ook proberen" weer te doen. Hoe idioot onbezonnen ben je dan? Denk je dat die mensen daar iets aan hebben? Denk je dat je dan erg stoer bent?
Naja mijn inzage:
Waarom zelfmoord geen optie is:
simpel, het is een ontsnapping van je problemen, iets wat als zwakheid wordt gezien door de meeste. Het is misschien wel zo dat sommige mensen ook ontsnappen van problemen en dat terugtrekken wordt genoemd, maar niet iedereen ziet het zo (zie begin deze post).
Al die opmerkingen:
"het is allemaal hoe je het er zelf van maakt"
Mooi makkelijk gezegd psycholoog.
Feit is dat als je eenmaal zo ver bent dat je al in de nesten zit, is dat je er moeilijk uitkomt en vanzelf bij alles de slechte kant gaat zien, zo ook andere over jou en vervolgens zie je dat weer als bevestiging.
Wat je er aan doet? sla een compleet andere richting in en probeer dingen zo vrolijk en mooi aan te pakken, lach bij gesprekken doe iets aparts. Ook al werkt het de eerste keren niet, gewoon net zolang doen tot het je wel lukt en iedereen kan heus wel lachen (al is het maar je mondhoeken die omhoog gaan of je ogen die vol blijheid stralen..). Als dat niet werkt dan staat 1 ding vast, je omgeving is knetter jij niet. Ook al zou je niet moedersmooiste zijn, je houding/enthousiasme/vrolijkheid maken de mensen vanzelf al een stuk vriendelijker/vrolijker tegenover je.