De kunst van het loslaten van een ex #47

Vorig deel:
De kunst van het loslaten van een ex #46

Que?
Relatie over? Kon ze d'r benen niet bij elkaar houden? Ging hij vreemd? Was het gevoel weg? Ging het niet meer? Stort hier je hart uit.

En nu?
Schrijf het van je af. Praat erover met vrienden. Dat helpt. Verder kunnen de volgende linkjes verlichting bieden.
http://www.liefdescursus.nl/tranendal/
http://www.ldvd.nl/
http://www.liefdesverdriet.nu/
Liefdesverdriet (Bol.com)
Hoe lijm ik mijn gebroken hart? (Bol.com)
Red je relatie! (Bol.com)

Stort je hart uit, niet slowchatten.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 23:23 schreef TeenWolf het volgende:

[..]

ik vind dat wij als mannen massaal de straat op moeten gaan om tegen dit onrecht te strijden. dit is geen democratie, onze rechten als man worden van ons afgenomen. tuurlijk zijn er ook slechte mannen, maar er zijn ook slechte vrouwen en goede mannen! de wet beschermt zo de vrouwen teveel waardoor er onrechtvaardige situaties ontstaan.

dit gaat nog een keer gigantisch mis. massaal zullen mannen (en ook vrouwen die achter deze gedupeerde mannen staan) de straat opgaan om tegen dit onrecht te strijden.

iig sterkte! ik hoop dat je snel je kinderen in je armen mag sluiten.

En de machtspositie waar mijn ex in zit, gebruikt ze volledig tegen me. Als ik maar iets te dicht in de buurt kom van haar en mijn kinderen, schakelt ze direct de politie in. Ik heb 2x keer op het politieburo moeten komen van aangifte van stalken, bedreigingen en ga zo maar door. Het enige wat ik wil is omgang met de kinderen in goed overleg, maar ze ziet alle pogingen die ik onderneem als een bedreiging.

Daarnaast word ze ook ontzettend beinvloed door een koppel waar ze vaak is, en een grote kinderwens hebben wat maar niet wil lukken. Ze gebruiken dus mijn kinderen nu als vervanging van wat zij (nog) niet hebben. Mijn ex vind alles best zolang ze maar in de watten gelegd word.

Dat ik haar terugwil en nog van haar hou is waarschijnlijk dat ik maar moeilijk kan beseffen dat mijn grote droom aan duingen ligt. Ik ben 3 maanden lang uitgegaan van het goede uit haar, maar langzaam maar zeker begin ik nu echt te beseffen hoever ik verwijderd ben van mijn droom. Ik kan ook maar niet tot haar doordringen dat ik louter goede bedoelingen heb.

Misschien ben ik wel te ver gegaan in iets vast te houden wat er al lange tijd niet meer was.

quote:

Op vrijdag 26 januari 2007 13:38 schreef Spekkiemonster het volgende:
Daar hou je je nu nog aan vast eliminator .....!
Wat er was, dat is niet meer ....! ....helaas.....

Tja...

5 invloedrijke personen in haar leven zijn tegen mij, al 3 maanden negeert ze me, is verliefd op een ander, houd de kinderen van me weg, heeft me aangegeven bij de polite, heeft een advocate in handen...

Kan de hoop onderhand wel opgeven ja.

Gisteren bijna compleet uit de hand gelopen. Ik werd bedreigd door haar beste vriend en haar nieuwe vriendjes en kwamen bij mij voor de deur langs. Ondertussen kreeg ik een eindeloos aantal sms'jes van ze dat ze lekker zat te zoenen met haar nieuwe vriendje en dat die beste vriend wel even de nieuwe vader zal zijn voor mijn kinderen. Ondertussen had ik al de politie gebeld, en die had ze op heterdaad betrapt voor openlijke bedreigingen. Zover gaat mijn ex dus nu ook. Het verheerlijken dat de vader van haar kindjes in elkaar gemept gaat worden door haar nieuwe homies. Politie vroeg mij of ik aangifte ging doen zodat ze direct meegenomen konden worden, maar dat had ik geweigerd omdat ik de boel niet verder wil laten escaleren, dus het is met een sisser afgelopen.

Dat ze niet meer van me houd, ok, maar dat ze geen eens moeite wil doen omwille van de kinderen weigerd met mij te praten en de onrust verder wil vergroten is inderdaad meedogenloos en enorm schofterig. Dankzij dit staan mijn vriendengroep en haar vriendengroep lijnrecht tegenover elkaar, en is het wachtten op een nieuwe escalatie. Mijn vrienden, familie en kennisen zijn het namelijk ook zat dat ik zo misbruikt word door haar. Ze zien me mentaal enorm afglijden.

Ze heeft het in haar macht om een het eens en voor altijd te sussen, maar nog steeds weigerd ze iedere contact. Ze is waarschijnlijk een goede verzorger voor de kinderen, maar een compleet waardeloze moeder. Ik houd mijn hart vast.

Ik begin me langzamerhand ook steeds beter te voelen dat ik van haar af ben. Met zo iemand wil je gewoon niks. Ik verdien beter. Ik heb me enorm in haar vergist, en snap ook eigenlijk niet van mezelf dat ik enige moeite heb ondernomen om haar terug te krijgen. Ik ga nu gewoon vechten voor mijn kinderen en daar houd het verder mee op.

Dolfina, ik heb een advocaat in handen, en we zijn ermee bezig. 2 weken geleden bood ze me via haar advocaat een omgangregeling aan. Dat ik bij haar ouders thuis (ze woont nog thuis, en daar is alle ellende eigenlijk begonnen) 1x in de 2 weken, 2 uurtjes mijn kindjes mag vasthouden. Dat is omgerekend 52 uur per jaar! Ik zit per jaar 10x langer op de plee dan dat ik mijn kindjes dus zie. Ging er dus niet mee akkoord. Via mijn advocaat probeerde ik een weg te vinden om samen met haar en de advocaten een gesprek te organiseren. Daar ging mevrouw dus niet mee akkoord. Dus ik ben genoodzaakt zonder onderhandelingen een rechtzaak te beginnen. Ik wil haar nu ook niet meer spreken, want het blijkt dat er met haar gewoon niet valt te praten.

Wolf, zover wil ik niet laten komen. Kinderen hebben hun beide ouders nodig, punt. Alleen zoekt ze nu een vaderfiguur in andere mensen (haar ouders, vrienden) wat niet helemaal de bedoeling is. Maar ik mijn kinderen NOOIT tegen hun moeder opzetten (al verwacht ik dat zij dat wel zal doen)

mwoah... daar is ze eigenlijk al mee bezig.

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 13:57 schreef shifto het volgende:
Dat je je zo kan vergissen in iemand zeg.

Zoiets valt helaas niet te voorspellen. Ik ken haar nu 6 jaar ofzo, en kende haar voor de zwangerschap als een harstikke leuke, vrolijke, gezellige en begripvol persoon. Naarmate de zwangerschap voorderde begon ze steeds grimmiger tegen me te worden. Toen de kinderen er eenmaal waren werd ze een complete bitch zonder enige meededogen.

Daar zit je dan maar mooi mee. Kinderen krijgen met zo iemand. Ik had me een ander leven met de moeder van mijn kids voorgesteld (en gehoopt)

Dit valt ook helaas niet meer terug te draaien. Als ik dit van te voren wist...

quote:

Op zaterdag 27 januari 2007 17:13 schreef TeenWolf het volgende:

[..]

kennelijk hecht ze niet zoveel waarde aan een gezin, waarvan de echte vader en de moeder de kinderen opvoeden. ik denk dat ze die gozer tijdens haar zwangerschap heeft leren kennen....tsja en dan egoistisch blijven doordenken, niet in de trant van "ik krijg een kind en dat is de vader van mijn kind...", maar van "tsja ik vind die gozer leuker dan hem, wat maakt het nou uit of ik een kind krijg die zal hij wel accepteren..."....niet even aan je partner (en zijn dromen en pijn) en je kinderen (en hun toekomst) denken, maar puur je eigen (verliefdheids)gevoelens volgen...

eigenlijk zouden sommige mensen voor ze aan kinderen beginnen aan een psychologische test onderwordpen moeten worden.

Dat met die gozer is 2 maanden later gekomen (denk ik). Puur een uitvlucht en/of mij nog een extra trap te geven. Ze liep al bij een maatscappelijke werkster tijdens haar zwangerschap. Maar ik wilde haar blijven steuen. En ze hecht inderdaad allerminst aan dat de échte moeder en vader de kinderen opvoeden. Hell, ze gaat ieder vrijdag en zaterdag gaat ze tegenwoordig uit en laat ze de kinderen bij haar ouders. Ik heb daar alleminst behoeft aan, kan ze de kinderen net zo goed bij mij zetten. Ik wil wél voor ze zorgen. Het zal wel haar jeugdige leeftijd zijn denk ik. Ze was nog lang niet klaar om kindjes te krijgen.

Daarnaast krijg ze ook verkeerd advies van de mensen waar ze mee omgaat. Als een vriend of vriendin in mijn situatie zal zitten, zal ik ze adviseren er alles aan te doen om bij elkaar te blijven of er voor te zorgen dat ze in het belang van het kind met elkaar blijven communiseren.

quote:

Op zondag 28 januari 2007 16:03 schreef TeenWolf het volgende:

[..]

(1) hoe oud is ze als ik vragen mag? persoonlijk denk ik als je weloverwogen een beslissing neemt om kinderen te krijgen moet je ook de volwassenheid kunnen tonen om ze op te voeden.

(2) kennelijk willen haar ouders dochterlief nog lekker bij hun thuis houden en gebruiken ze 1 of meerdere negatieve punten (die elk mens heeft) van jou als propaganda om haar bij jou weg te krijgen. wacht maar tot dochterlief verliefd wordt op een of andere criminele drugs-addict en zij hem als papa voor het kind wil .

Ze is 20 jaar. Dat verklaart waarschijnlijk ook een hoop. Dit weekend heb ik eens rustig nagedacht. Ben tot de conclusie gekomen dat ik er helemaal niet zo slecht voor sta als ik dacht. Ik ben 24 jaar, heb nog een hele leven voor me, heb 3 echte vrienden die zich door de jaren door hebben bewezen en een familie die me door dik en dun steunen. Woon sinds kort lekker op mezelf en begin me steeds beter en beter te voelen en te realizeren dat mijn voorgenomen droom om met haar een leven te beginnen onrealistisch is. Ben eerder blij dat het nu is gebeurd dan over 20 jaar. Ik heb nu nog volop kansen om mijn dromen met een (volwassen) vrouw te realizeren.

Zij zit vast aan de kinderen, heeft minder kans op een carriere, en zal gaan relatie aan kunnen geen zonder dat het perfect zou moeten zijn. En een perfecte relatie bestaat niet. Daarnaast, welke kerel van tussen de 20 en 30 heeft interesse om een (serieuse) relatie aan te gaan met een meisje van 20 met 2 kinderen van een ander. Ik in ieder geval niet. Die gozer waar ze nu schijnbaar wat mee heb is 19. En van horen zeggen heeft ie nog nooit eerder een relatie gehad. De mannen die zij de komende tijd zal tegenkomen zijn alleen mannen die over haar heen willen gaan, en daarmee uit.

Ik had haar en de kinderen alles willen geven wat hun hartje begeert, maar dat heeft zij nu verpest, niet ik. Relatie's gaan nou eenmaal met ups en downs, laat haar dat nou meer eerst leren!

quote:

Op maandag 29 januari 2007 11:16 schreef shifto het volgende:
Mooizo, gewoon lekker hard laten vallen. Wel een beetje laf dat je haar de kinderen geeft en zowiets hebt van dan zit zij er maar mee. Jij zal er ook mee zitten, het zijn nog steeds jouw kinderen. Wat nou als mamma erachter komt dat die kinderen helemaal niet zo leuk zijn? en ze vervolgens bij jouw dumpt? Dan zit jij ermee te kijken, en eerlijk gezegd zie ik haar er wel voor aan (in hoeverre ik haar ken van dit topic dan).

Hoho! Mijn kinderen geef ik niet op!! NOOIT!!! Ik heb niets voor niets een advocaat in armen genomen. Ik ben samen met mijn advocaat keihard aan het werk om een omgangregeling af te dwingen. Deur blijft voor zowel mijn kinderen als mijn ex altijd open. Maar ik zal geen pogingen meer ondernemen om haar terug te krijgen.

quote:

Op maandag 29 januari 2007 12:49 schreef shifto het volgende:
Mooi. Dat je de deur voor haar open houdt zegt een hoop over jouw als mens, echt zo een die "te goed is voor deze wereld". Ieder ander zou die kuthoer laten vallen als een beton blok in de diepste oceaan op aarde.

Kijk, niemand is perfect, en ik heb ook mijn fouten gemaakt. Beschamende fouten zelfs. Maar kinderen weghouden van zijn of haar ouder is het aller-allerlaagste wat je kan doen. Dan verdien je inderdaad een blok beton.

Problemen zijn er om over te praten, niet dood te negeren totdat het erger word. Ik vrees echt dat mijn kinderen hierdoor de welbekende kind van de rekening zijn. Maar ze is 20, ze heeft volgens mij echt geen idee waar ze mee bezig, althans, op lange termijn.