Attachment parenting / natural parenting

Dank, Nebelung en Igraine, voor verwoorden wat ik wilde schrijven maar wat ik niet op een goede manier uit mijn vingers kreeg.

Ach ja Jetske. Sorry

Ik ga wat anders doen, geloof ik

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 09:19 schreef Jarno het volgende:

[..]

Er zitten aardige punten in, en ieder moet lekker doen wat -ie zelf wil, maar ik vind het juist voornamelijk tégen de natuur indruisen, deze theorie. Een kind hóórt zelfstandig te worden, zelf dingen te kunnen, niet tot het extreme afhankelijk te zijn van mama (of papa). Er gebeuren veranderingen in het darmstelsel en de spijsvertering waardoor het geven van BV op 7 jarige leeftijd (hoewel ik voorstander ben van BV) eigenlijk gewoon waanzin is, biologisch gezien. Dus nee, natural is het zeker niet wat mij betreft.

En samen slapen? Nooooooooo thank you! .

Maar nogmaals, doe wat je zelf wilt.

Jarno, als een kind zich normaal ontwikkelt taalt het niet meer naar bv als het 7 jaar is.
AP staat juist voor om te kijken naar de ontwikkeling van het kind en daar op te reageren.
Mijn dochter van zes maanden wil niet meer aan de borst, heeft te maken met een lage bv productie bij mij wegens aangeboren klierafwijking. Ik ga haar niet dwingen om toch aan de borst te drinken. Ze krijgt kv en ze experimenteert met groente en fruit eten. Dat laatste vindt ze leuk, en ik heb uit haar eigen signalen opgepikt dat ze er aan toe was. Daarmee wordt ze onafhankelijker van mij, en die ruimte krijgt ze.

Ik vond Moonah's uitleg over ruimte erg mooi:
"Je kind de ruimte geven zich te ontwikkelen. Uiteraard, zou ik willen zeggen! Maar nadrukkelijk de ruimte, niet de leegte. Ruimte is begrensd, leegte niet. Empathie is imo daarbij onontbeerlijk."
Voor mij betekent empathie in dezen kijken naar wat mijn zich ontwikkelende baby aangeeft en daar op inspelen.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 11:14 schreef PM-girl het volgende:
Iets wat mij een struikelblok lijkt bij (gedeeltelijk) AP is het loslaten. Dat is als ouder altijd iets moeilijks denk ik, om op een dag meer en meer te moeten vertrouwen op het kunnen van je kind en daarom jezelf terug te trekken. Bij AP kies je in bepaalde gebieden veel later voor het loslaten, zoals het alleen slapen. Het lijkt me dat dat dan moeilijker kan zijn, omdat je het moment uit stelt. (hier wordt het heel praktisch nog uitgesteld, nu pas het wiegje nog, maar geen maanden meer).

Dat geldt misschien ook voor de draagdoek? Dichtbij jou kan een kindje zich kruipend of lopend niet zo makkelijk bezeren, maar een keer moeten ze die dingen toch gaan ervaren. Ik denk dat ik heel makkelijk voor de veilige weg zou kiezen en misschien te lang zou wachten met het laten ervaren van dingen.

Bij AP gaat het om het kijken naar en reageren op de signalen van je kind. Als je kind niet (meer) in de draagdoek wil, als je kind niet samen wil slapen, als je kind niet meer aan de borst wil, dan laat je het gaan en pas je een en ander aan op de nieuwe situatie.
Dus niet verplicht bv tot zes jaar, samenslapen tot twaalf jaar en draagdoek tot drie jaar ofzo. Gewoon totdat ze aangeven er geen prijs meer op te stellen. Het is de bedoeling dat ze basisvertrouwen opbouwen van waaruit ze de wereld en nieuwe situaties tegemoet kunnen gaan. Je voedt ze juist op om ze zo goed mogelijk los te kunnen laten.
Ik denk dus niet dat AP a priori een keuze is voor later loslaten, maar voor loslaten als het kind er aan toe is.
^{Overigens ben ik geen echte AP'er. De boeken van Sears en Liedlof heb ik nog niet gelezen. Maar bij heel veel wat ik doe en waar ik info over zoek kom ik toch weer op AP uit. Ik onderschrijf de doelen en de uitgangsidealen volledig.}

Ik doe/deed eigenlijk maar wat . En lees nu dat ik eigenlijk aan AP "doe".

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 11:25 schreef YPPY het volgende:
Wat betreft die doek zorgt het er nu idd voor dat Anna zich niet kan bezeren PM, maar ik zie het als alternatief voor de wandelwagen, of de buggy misschien zelfs straks.

Ja, zo zit dat bij ons ook.
De kinderwagen die ik gekocht heb is in het afgelopen half jaar maar twee keer gebruikt, ofzo. De draagzak en draagdoek al ontelbare malen. Ook in tram en trein en volle en smalle winkels erg handig. Bovendien slaapt Lucie er goed in.
Natuurlijk vind ik het contact zo ook heel fijn. Warm lijfje tegen me aan. En meekijken met haar. Ze kan zo zelf ook veel zien, bijvoorbeeld als ik in de supermarkt of straat even een praatje maak. Of op een OUD meeting
Met het in slaap lopen toen ze nog heel klein was kwam het ook handig uit, zo kon ik ondanks fysieke pijn toch met haar heen en weer sjouwen.

^{Dat alles weerhoudt ons er overigens niet van om Lucie te proberen stimuleren met kruipen/tijgeren/lopen.}

Ik ben ook geen echt AP-er, maar ik kon geen informatie vinden over het samen slapen en kwam via de LLL en borstvoeding.com bij het boek van Sears uit. Daar vond ik juist de informatie die mij zekerder maken omdat het steeds maar verdedigen van hoe wij het deden eindelijk met feiten kon weerleggen. Vooral het lang borstvoeding geven, het samen slapen en het rapleyen zijn dingen die me aanspreken en ja dan kom je bij sites uit over AP.

Merlijn heeft alleen veel in de eerste maanden in de draagdoek gezeten. Toen ik hem ook erin durfde te zetten en ik zelf wat mobieler was. Het was de manier om te wandelen en openbaar vervoer. Nu heb ik de grote draagdoek opgeruimd en draag Merlijn alleen nog in een korte doek zodat hij minder zwaar is op mijn heupen tijden het snel even het dorp in gaan.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 12:19 schreef Igraine het volgende:
Ja maar naar mijn idee staan dat soort dingen zoals "AP komt uit het hart" er alleen maar voor mensen die zich daarmee willen identificeren. Die zich dus daadwerkelijk AP-er willen noemen. Zo van "Ik ben iets, namelijk AP-er". Als jij je aan wilt sluiten bij een groep, heb je ook iets nodig waardoor 'jouw groep' beter lijkt dan een andere.

Je hebt ook vrouwen die zich gewoon 'moeder' noemen en zelf de keuze uit allerlei verschillende parenting manieren kiezen. En daarbij wel of geen raakvlakken hebben met AP.

Toch weerhoudt dat eerste mij er niet van om te grasduinen op AP sites en binnen AP lijsten. Ik kom er interessante dingen tegen. En soms ook dingen waar ik het niet mee eens ben.
Voor 'beter dan' ben ik allergisch, het gaat mij er om wat werkt voor mí&jacute;n kind.
Dus maak ik wel gebruik van een box en een kinderstoel, hoewel die niet binnen hardcore AP passen.
Ik ben gewoon moeder, en ben gewoon blij dat ik via AP een andere kijk heb leren kennen dan mijn ziekenhuis, kraamzorg en CB me bieden.

Kinderstoel is hier wel aanwezig, de box is nog discussie-onderwerp (bij Myrthe niet gehad). Ledikantje wel aanwezig; bij Myrthe nauwelijks gebruikt (sliep in ons bed), bij Juliette wel regelmatig (slaapt overdag nu vaak in de kinderwagen maar verder in ledikantje; 's nachts eindigt ze gewoonlijk bij ons). Draagdoek niet aanwezig, draagzak wel, maar die is bij Myrthe veel meer gebruikt dan nu bij Juliette want die wil ook lekker liggend in de kinderwagen vervoerd worden. Myrthe viel vaak aan de borst in slaap en kon je niet overleggen zonder dat ze wakker werd dus die ging al vrij jong over naar een gewoon eenpersoonsbed, Juliette wil vaak juist niet aan de borst of op schoot in slaap vallen maar juist in de kinderwagen (met doek ervoor tegen visuele prikkels) of in haar bed. Myrthe wilde heel veel kleine beetjes per dag drinken en begon met 18mnd pas substantieel bijvoeding te eten, Juliette drinkt veel minder vaak. Qua bijvoeding is dat nog even afwachten, is ze nog wat te jong voor.
Ik zou bij ons eerste kind iig eerder tot AP-moeder betiteld kunnen worden dan bij ons tweede kind, en toch ben ik nog dezelfde moeder.
En itt velen hier slaap ik het best met kind naast me in bed; als ze in haar ledikantje ligt word ik juist door elk geluidje gealarmeerd.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 12:11 schreef _evenstar_ het volgende:
Wat ik begrijp van heel het Ap is dat het juist is het uit het gevoel opvoeden, en dat er eigenlijk geen vaste regeltjes bij horen.

Nou, dan zal ik als eerste hier dat stickertje plakken en wel op mezelf: ik ben een AP-moeder! In vol ornaat.
Waarom veel moeders hier nu steeds zo bij zetten dat ze geen echte AP-moeders zijn.

Heb net nog twee boeken besteld over samen slapen. Denk dat Merlijn ook niet echt een probleem zal worden naar een één persoonsbed, hij heeft geen moeite met ons bed en klimt er zo makkelijk in uit, maar dat komt wel, als de nachtvoedingen wegvallen is dat pas de discussie.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 20:42 schreef Sugar het volgende:

[..]

Nou, dan zal ik als eerste hier dat stickertje plakken en wel op mezelf: ik ben een AP-moeder! In vol ornaat.
Waarom veel moeders hier nu steeds zo bij zetten dat ze geen echte AP-moeders zijn.

Omdat ik niet alles doe volgens de "regels" en manier van leven van een AP-moeder.

Maar het gaat alleen maar om het volgen van je gevoel!

Nee, niet alleen. Het staat eigenlijk meer voor een bepaalde manier van leven. Met als onderdeel het volgen van je kindje, niet per sé je eigen gevoel. Zo zie ik het echte AP tenminste.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 20:49 schreef Randa_v het volgende:
Nee, niet alleen. Het staat eigenlijk meer voor een epaalde manier van leven. Met als onderdeel het volgen van je kindje, niet per sé je eigen gevoel. Zo zie ik het tenminste.

Je gevoel volgt toch wat jij voelt wat je kind nodig heeft? alleen vertolk jij dat gevoel voor hem/haar

ik denk dat er wel een verschil in zit tussen hardcore en gewoon Ap en de meeste moeders gewone Ap zijn en je er bij hebt die wel hardcore zijn.
Misschien dat sommige daarom zich niet echt AP vinden want ze doen zus of zo niet. Terwijl dat toch eigenlijk helemaal niet hoeft.

[ Bericht 20% gewijzigd door _evenstar_ op 25-01-2007 20:57:50 (toevoeging) ]

Maar kun je als ouders anders? Anders dan je kind volgen?
Storm is moe. Storm wil slapen. Storm gaat naar bed. Storm huilt van moeheid. Storm valt in slaap.

Hoe kon ik niet volgen? Ik faciliteerde: legde mijn kind op een plek waar het kon slapen, de activiteit waaraan hij behoefte had. Hij moest er wel eerst voor huilen en druk doen met zijn armpjes. En dat liet ik als moeder gebeuren. En toen ging hij slapen.
Dit is het dan: een kind laten huilen. En in een bed leggen.
Niet tegen je aan houden en voorkomen dat het huilt. Maar wegleggen. En daarin voorzie ik prima in de behoefte van mijn kind. Ik volg hem, want hij had slaap. Maar dat is toch niet AP?

Het echte AP is meer en uitgebreider dan hier beschreven en niet alleen je eigen gevoel. Sorry, kan het niet goed verwoorden.
"

quote:

The mission of Attachment Parenting International (API) is to promote parenting practices that create strong, healthy emotional bonds between children and their parents. We believe these practices nurture and fulfill a child's need for trust, empathy, and affection, providing a lifelong foundation for healthy, enduring relationships.

Bron: http://www.attachmentparenting.org/index.html

Het is waar dat we ons gevoel volgen maar dat is niet waar AP voor staat.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 20:42 schreef Sugar het volgende:

Waarom veel moeders hier nu steeds zo bij zetten dat ze geen echte AP-moeders zijn.

Of vaders. .

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 20:59 schreef Jarno het volgende:

[..]

Of vaders. .

ja juist alhoewel ik nog niks gezegd had
Randa en ik zijn echt gevoelsmensen, als iets niet lekker aanvoelt doen we het gewoon niet. Het boeit ons eigenlijk gene ene flikker of iets bij een bepaalde manier van opvoeden hoort of niet. We pakken gewoon mee dat wat ons het beste lijkt van alle manieren.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 20:59 schreef Randa_v het volgende:
Het echte AP is meer en uitgebreider dan hier beschreven en niet alleen je eigen gevoel. Sorry, kan het niet goed verwoorden.
"
[..]

Bron: http://www.attachmentparenting.org/index.html

The mission of Attachment Parenting International (API) is to promote parenting practices that create strong, healthy emotional bonds between children and their parents. We believe these practices nurture and fulfill a child's need for trust, empathy, and affection, providing a lifelong foundation for healthy, enduring relationships.

Het is waar dat we ons gevoel volgen maar dat is niet waar AP voor staat.

er wordt gezegd in dat stukje dat de ouders het promoten een sterkere gezonde band tussen kind(eren) en ouder(s) omdat deze vorm voed in de behoeftes van het kinds vertrouwen, empathie affectie en ze een goede gezonde basis voor een (levens)lange gezonde band met iemand.

Dat is iets wat elke ouder nastreeft dus als dit voor AP staat dan is iedereen AP

en nee zo simpel ligt het allemaal niet, maar Wat maakt iemand wel of niet dan AP

Tja dat zoek ik nog, engels is niet een taal dat ik veel lees. Merlijn is wakker dat maakt het ook niet makkelijk.

Euh, ik denk zomaar dat daar toch die lijst van Macka bij hoort. Maar dat moeten we verder niet zien als regels of dingen die echt een criterium vormen om te bekijken of je AP bent.

dat wat ik schreef is een vertaling van zo letterlijk mogelijk.
Als ik lees wat hier tot nu toe geposts is qua linkjes e.d. waar Ap voor staat komt mijn conclusie op hetzelfde uit.
Voelen dat wat je kind aangeeft wat hij/zij fijn vind en wat voor hem haar werkt.

[ Bericht 1% gewijzigd door _evenstar_ op 25-01-2007 21:14:04 (typo\'s) ]

http://www.empathicparenting.org/attach.htm , Randa?

Het is vooral je kind dicht bij je houden. Borstvoeding geven en als je fles geeft, dan het liefst je baby tegen je blote huid, net als bij borstvoeding. Alles op zijn natuurlijke beloop laten, dus je kind zichzelf laten spenen. Bij je dragen en ga zo maar verder, dat betekent die vertrouwensband opbouwen. Lees de guidelines maar in de OP, die moet je volgen en dat doe ik niet. De engelse site omschrijft ze toch wat diepen vind ik.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 21:14 schreef poemojn het volgende:
http://www.empathicparenting.org/attach.htm , Randa?

Nee, http://www.attachmentparenting.org/index.html

Even andere opmerking en deze is op geen enkele manier negatief bedoeld :
Wat boeit het eigenlijk hoe het heet en of je bij een bepaalde stroming hoort als het neerkomt hoe je je kind opvoedt? Het gaat er toch om dat je je er goed bij voelt? De ene voelt zich er blijkbaar goed bij om 5 jaar bv te geven en de andere niet. Hetzelfde voor luiers : wat boeit het welke je gebruikt, katoen of weggooi: als je er zelf maar blij mee bent. Ook wij maken nog steeds mee dat mensen uit onze omgeving het er niet mee eens zijn hoe wij sommige dingen doen : fuck them ( sorry mam ) wij voelen ons er lekker bij en daar gaat het om.

Eigenlijk is dit natuurlijk iets wat niet helemaal hier thuis hoort maar ik kon het niet laten.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 21:15 schreef Randa_v het volgende:
Het is vooral je kind dicht bij je houden. Borstvoeding geven en als je fles geeft, dan het liefst je baby tegen je blote huid, net als bij borstvoeding. Alles op zijn natuurlijke beloop laten, dus je kind zichzelf laten spenen. Bij je dragen en ga zo maar verder, dat betekent die vertrouwensband opbouwen. Lees de guidelines maar in de OP, die moet je volgen en dat doe ik niet. De engelse site omschrijft ze toch wat diepen vind ik.

Dan vraag ik mij af als het kind nu al vrij snel aangeeft dat het haar eigen ruimte nodig heeft, wel haar huiltjes nodig heeft om iets te verwerken. door ziektes/aandoeningen via schema gevoed moet worden.
Maar toch wel die vertrouwensband aanwezig is, dat warme fijne gevoel naar elkaar.. die verbindtenis..
Zou het omdat er geen enkele regel toegepast is geen Ap zijn, maar toch volg je het kind in wat zij nodig heeft.
Het eindresultaat is dan toch hetzelfde?

_{het is geen kritiek maar ik probeer het te snappen en zien waar het verschil dan zit wanneer wel en niet AP}

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 21:14 schreef poemojn het volgende:
http://www.empathicparenting.org/attach.htm , Randa?

Wel een mooie link.

quote:

Op donderdag 25 januari 2007 21:19 schreef Magneet het volgende:
Even andere opmerking en deze is op geen enkele manier negatief bedoeld :
Wat boeit het eigenlijk hoe het heet en of je bij een bepaalde stroming hoort als het neerkomt hoe je je kind opvoedt? Het gaat er toch om dat je je er goed bij voelt? De ene voelt zich er blijkbaar goed bij om 5 jaar bv te geven en de andere niet. Hetzelfde voor luiers : wat boeit het welke je gebruikt, katoen of weggooi: als je er zelf maar blij mee bent. Ook wij maken nog steeds mee dat mensen uit onze omgeving het er niet mee eens zijn hoe wij sommige dingen doen : fuck them ( sorry mam ) wij voelen ons er lekker bij en daar gaat het om.

Eigenlijk is dit natuurlijk iets wat niet helemaal hier thuis hoort maar ik kon het niet laten.

dat boeit geen reet want iedereen wil uiteindelijk hetzelfde..
Maar het is van mijn kant uit pure interesse, het willen/kunnnen begrijpen/snappen, nieuwschierigheid