OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
pv, let op jezelf.
en poemjon,ik heb ook gemerkt dat maud meer spuugt als ze een poepluier moet gaan maken. ze heeft nu eens in de 4-7 dagen een poepluier. hrt spugen wordt vanaf dag drie dus meer en dan bouwt het op tot de poep eruit is.
boekhouding ligt klaar om in de pc te zetten....morgen aan de slag.
en poemjon,ik heb ook gemerkt dat maud meer spuugt als ze een poepluier moet gaan maken. ze heeft nu eens in de 4-7 dagen een poepluier. hrt spugen wordt vanaf dag drie dus meer en dan bouwt het op tot de poep eruit is.
boekhouding ligt klaar om in de pc te zetten....morgen aan de slag.
Chacama, de kinderarts zei tegen ons dat dat komt doordat het buikje dan met poep gevuld is.
en er dus minder ruimte over is, waardoor ze kunnen gaan spugen. Klinkt best logisch, vind ik.
en er dus minder ruimte over is, waardoor ze kunnen gaan spugen. Klinkt best logisch, vind ik.
klinkt inderdaad logisch. ze komt dan ook meer want er blijft minder binnen.quote:Op dinsdag 23 januari 2007 20:07 schreef Ingrid19 het volgende:
Chacama, de kinderarts zei tegen ons dat dat komt doordat het buikje dan met poep gevuld is.
en er dus minder ruimte over is, waardoor ze kunnen gaan spugen. Klinkt best logisch, vind ik.
Ik wil toch ff kwijt dat ik zo gek ben met mn lieve meissie. Ze kan zo leuk swingen op muziek ineens.
We proberen binnenkort een filmpje te maken. En ze lacht en kwebbelt zo schattig.
En ze komt zo lief knuffelen.
We proberen binnenkort een filmpje te maken. En ze lacht en kwebbelt zo schattig.
En ze komt zo lief knuffelen.
PV ik vind je zon dapper persoon !
en het spugen verhaal is in sommige gevallen idd de darmen dit wanneer kindjes moeilijk kunnen ontlasten.
Maar als een kindje projectiel spuugt is het vaker een allergie/nog niet volgroeid maagkleje/ breukje middenrif.
( uitzonderingen daar gelaten)
ik vind je zon dapper persoon ! en het spugen verhaal is in sommige gevallen idd de darmen dit wanneer kindjes moeilijk kunnen ontlasten.
Maar als een kindje projectiel spuugt is het vaker een allergie/nog niet volgroeid maagkleje/ breukje middenrif.
( uitzonderingen daar gelaten)
Engaging Infinite Improbability Drive..
Nee joh, ik bedoelde dat ik drie posts achter elkaar plaatste ipv ze netjes in één post te zetten.quote:
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Githa, wat fijn dat het iig goed besproken is met je baas nu. Dat moet toch wat rust geven. Leg je zelf niet te veel druk op jezelf. Zo te horen is dat echt niet nodig.
Ik twijfel steeds weer zo aan mezelf als moeder. Aan mijn relatie met Jolie. Het gaat nog steeds niet zo lekker hier en ik ben zo bang dat alles zo stuk gaat tussen haar en mij. Ik hou ontzettend veel van haar maar met alleen houden van kom je natuurlijk nergens. Ik vraag me af of ik wel de juiste keuzes gemaakt heb. Of ze wel beschermd genoeg is thuis. Veilig genoeg. Ik vind het moeilijk om een beroep te moeten doen op een paar van haar echte eigenschappen, meegaand, sociaal, warm. Moeilijk om haar weer ergens te laten logeren en moeilijk uit te leggen ook aan de mensen waar ze logeert wat ik nu eigenlijk van hen verwacht. Moeilijk om haar te vragen soms om wat rustiger te doen. Moeilijk om haar op die manier te benaderen. Terwijl het voor haar misschien niet zo veel uitmaakt. Zolang ik maar duidelijk ben.
Als ik nou maar eens kon zeggen, over een week of twee dan is het weer anders, dan kan het weer fijner. Dan is het hier weer warm. Maar dat kan ik niet, over een week of twee is dat zeker nog niet. Maar wanneer wel. Het duurt allemaal zo lang. En als we elkaar dan weer zo zien. Is er dan niet veel te veel gebeurd en veranderd om weer zo te worden samen, zoals het was. Zoals het hoorde en klopte. Ik heb nooit gewild dat ze dit moest meemaken en ik wil haar ervoor beschermen maar dat lukt gewoon niet helemaal. Ze wordt zo groot, ze begrijpt zo veel dingen en zo veel dingen ook niet. Vraag me echt af of onze band ooit weer zo wordt als het was. M
ensen zeggen van wel. Dat zij op een leeftijd is waar alles nog mogelijk is, dat ze goed opgevangen wordt en dat we genoeg fijn samen doen om haar dat vertrouwen te geven. Dat onze band sterk genoeg is, dat we zo duidelijk bij elkaar horen en dat dat nu ook nog zo is. Dat ze dat zo zien. Ik vraag het me af. Mijn schuldgevoel komt natuurlijk niet nergens vandaan. Als ik al zoveel twijfels heb over onze band, over vertrouwen dat het wel weer goedkomt tussen ons, waar moet zij dat dan vandaan halen? Dat ik die gevoelens heb vind ik echt heel erg verwarrend en ik denk dat het me wakker houdt. Ze ligt veilig in haar warme bedje te slapen en ik wil haar zo graag zo warm houden maar ik weet gewoon echt vaak niet hoe.
Ik twijfel steeds weer zo aan mezelf als moeder. Aan mijn relatie met Jolie. Het gaat nog steeds niet zo lekker hier en ik ben zo bang dat alles zo stuk gaat tussen haar en mij. Ik hou ontzettend veel van haar maar met alleen houden van kom je natuurlijk nergens. Ik vraag me af of ik wel de juiste keuzes gemaakt heb. Of ze wel beschermd genoeg is thuis. Veilig genoeg. Ik vind het moeilijk om een beroep te moeten doen op een paar van haar echte eigenschappen, meegaand, sociaal, warm. Moeilijk om haar weer ergens te laten logeren en moeilijk uit te leggen ook aan de mensen waar ze logeert wat ik nu eigenlijk van hen verwacht. Moeilijk om haar te vragen soms om wat rustiger te doen. Moeilijk om haar op die manier te benaderen. Terwijl het voor haar misschien niet zo veel uitmaakt. Zolang ik maar duidelijk ben.
Als ik nou maar eens kon zeggen, over een week of twee dan is het weer anders, dan kan het weer fijner. Dan is het hier weer warm. Maar dat kan ik niet, over een week of twee is dat zeker nog niet. Maar wanneer wel. Het duurt allemaal zo lang. En als we elkaar dan weer zo zien. Is er dan niet veel te veel gebeurd en veranderd om weer zo te worden samen, zoals het was. Zoals het hoorde en klopte. Ik heb nooit gewild dat ze dit moest meemaken en ik wil haar ervoor beschermen maar dat lukt gewoon niet helemaal. Ze wordt zo groot, ze begrijpt zo veel dingen en zo veel dingen ook niet. Vraag me echt af of onze band ooit weer zo wordt als het was. M
ensen zeggen van wel. Dat zij op een leeftijd is waar alles nog mogelijk is, dat ze goed opgevangen wordt en dat we genoeg fijn samen doen om haar dat vertrouwen te geven. Dat onze band sterk genoeg is, dat we zo duidelijk bij elkaar horen en dat dat nu ook nog zo is. Dat ze dat zo zien. Ik vraag het me af. Mijn schuldgevoel komt natuurlijk niet nergens vandaan. Als ik al zoveel twijfels heb over onze band, over vertrouwen dat het wel weer goedkomt tussen ons, waar moet zij dat dan vandaan halen? Dat ik die gevoelens heb vind ik echt heel erg verwarrend en ik denk dat het me wakker houdt. Ze ligt veilig in haar warme bedje te slapen en ik wil haar zo graag zo warm houden maar ik weet gewoon echt vaak niet hoe.
Luchtbelletje, wat moeilijk allemaal die gevoelens... Ik heb er geen ervaring in, dus ik kan je alleen vertellen op je gevoel af te gaan. Wanneer je samen met haar bent, je gevoel volgen én luisteren naar je verstand. 't Is best moeilijk maar iedereen kan het, want elke vrouw is een geboren moeder. Kijk goed naar wat voor signalen zij uitzendt, ze zijn misschien niet meer zo duidelijk als vroeger. Maar ze wil vast nog wel vastgehouden worden. Jij hebt haar en zij heeft jou.
Sterkte
Sterkte
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Mama, waar heb jij het geluk gelaten?
Ik had het hier neergelegd
en nou is het weg!
Je zult het wel ergens hebben laten
slingeren of het is gestolen of
misschien per ongeluk weggegooid.
Wie zou mijn geluk willen stelen?
Wie niet?
Ted van Lieshout
Misschien is het voor haar wel zo simpel als dit. Wel voelbaar weg nu, dat geluk van jullie. Maar simpel ook weer terug, straks. Misschien kent ze je en denkt ze inderdaad dat jij het gewoon ergens liet slingeren. In gedachten.
Zij vertrouwt er wel op dat jullie het straks ergens vinden, in een hoekje, een plant of erachter. Ze zal het direct herkennen en het benoemen. Ik denk dat echt.
Ik had het hier neergelegd
en nou is het weg!
Je zult het wel ergens hebben laten
slingeren of het is gestolen of
misschien per ongeluk weggegooid.
Wie zou mijn geluk willen stelen?
Wie niet?
Ted van Lieshout
Misschien is het voor haar wel zo simpel als dit. Wel voelbaar weg nu, dat geluk van jullie. Maar simpel ook weer terug, straks. Misschien kent ze je en denkt ze inderdaad dat jij het gewoon ergens liet slingeren. In gedachten.
Zij vertrouwt er wel op dat jullie het straks ergens vinden, in een hoekje, een plant of erachter. Ze zal het direct herkennen en het benoemen. Ik denk dat echt.
Dat alle stoplichten groen zijn, de geluiden precies goed, de lucht blauwer dan anders, wind mee en het geluk achterop!
LB en sugar, wat een mooi gedicht heb je gevonden. Tranen lopen weer eens over mijn gezicht.
Mij valt het op dat mijn relatie met Fleur verandert is, sinds Maud is bij ons. Ze trekt veel meer naar F. toe. En dat is ergens ook wel logisch, maar toch mis ik d'r. Ik doe dan nu ook veel meer mijn best om haar de aandacht te geven die ze ook van mij verdiend. Het is alleen zo af en toe een beetje moeilijk. Zeker als ik moe ben en Maud van slag is, dan zijn de eerste woorden die in me opkomen: ga maar naar papa. Terwijl ze dan juist voor mij heeft gekozen. En dan stuur ik ze weg. Dat wil ik niet, maar ik wil ook dat het gezellig is en als ik mijn geduld met d'r verlies is het voor haar ook niet leuk. Pff, de gulde middenweg zoeken. Het gaat goed komen, dat weet ik.
Mij valt het op dat mijn relatie met Fleur verandert is, sinds Maud is bij ons. Ze trekt veel meer naar F. toe. En dat is ergens ook wel logisch, maar toch mis ik d'r. Ik doe dan nu ook veel meer mijn best om haar de aandacht te geven die ze ook van mij verdiend. Het is alleen zo af en toe een beetje moeilijk. Zeker als ik moe ben en Maud van slag is, dan zijn de eerste woorden die in me opkomen: ga maar naar papa. Terwijl ze dan juist voor mij heeft gekozen. En dan stuur ik ze weg. Dat wil ik niet, maar ik wil ook dat het gezellig is en als ik mijn geduld met d'r verlies is het voor haar ook niet leuk. Pff, de gulde middenweg zoeken. Het gaat goed komen, dat weet ik.
Luchtbel, schuldgevoel is vaak nergens op gebaseerd, illusies zijn het! Jolie heeft die gevoelens écht nog niet. Die ziet gewoon haar mama, die van haar houdt, hoe dan ook!quote:Op woensdag 24 januari 2007 02:36 schreef Luchtbel het volgende:
Mijn schuldgevoel komt natuurlijk niet nergens vandaan. Als ik al zoveel twijfels heb over onze band, over vertrouwen dat het wel weer goedkomt tussen ons, waar moet zij dat dan vandaan halen? Dat ik die gevoelens heb vind ik echt heel erg verwarrend en ik denk dat het me wakker houdt. Ze ligt veilig in haar warme bedje te slapen en ik wil haar zo graag zo warm houden maar ik weet gewoon echt vaak niet hoe.
Luchtbel
PV, doe je rustig aan??
PV, doe je rustig aan??
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Pv, idd rustig aan doen hoor...
Chaca, het lijkt me ook vreselijk moeilijk om je aandacht te verdelen.
Maud die meer verzorging vereist en Fleur die de aandacht wil hebben, succes om die balans te vinden, die je ongetwijfeld gaat vinden. Daar twijfel ik niet aan!
Luchtbel, meid ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Ik kan je gevoel wel hele goed voorstellen, maar ik denk ook dat Jolie echt wel voelt hoe veel je van haar houdt.
Alleen de manier waarop je het beschrijft, of hoe je haar soms beschrijft zoiets kun je alleen als je heel veel liefde hebt voor iemand en dat moet je dan ook uitstralen.
Chaca, het lijkt me ook vreselijk moeilijk om je aandacht te verdelen.
Maud die meer verzorging vereist en Fleur die de aandacht wil hebben, succes om die balans te vinden, die je ongetwijfeld gaat vinden. Daar twijfel ik niet aan!
Luchtbel, meid ik weet niet goed wat ik moet zeggen. Ik kan je gevoel wel hele goed voorstellen, maar ik denk ook dat Jolie echt wel voelt hoe veel je van haar houdt.
Alleen de manier waarop je het beschrijft, of hoe je haar soms beschrijft zoiets kun je alleen als je heel veel liefde hebt voor iemand en dat moet je dan ook uitstralen.
Githa, ik had nog niet op jouw antwoord gereageerd. Fijn dat je baas zich goed opstelde, werk kan zo bepalend zijn in je leven.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
ik denk dat je je nooit schuldig moet voelen omdat het gewoon niet gaat, ik ken je hele geschiedenis niet luchtbel, maar ik maak uit je post op dat je er mee bezig bent en het ook graag anders wilt.
Neem je tijd, wees eerlijk en open voor zover dat kan qua leeftijd, ik heb zelf een hele moeilijke periode gehad een paar jaar geleden toen ik alleen was met mijn dochter, ze heeft daar toen ook genoeg van meegekregen, maar met een beetje geluk heb ik door er mee aan de slag te gaan en eerlijk te blijven haar een boodschap mee gegeven voor later, namelijk dat je gevoelens er mogen zijn, dat je daar aan mag werken en dat je niet altijd vrolijk en blij hoeft te doen als je je niet zo voelt.
dat wilde ik toch even zeggen
Neem je tijd, wees eerlijk en open voor zover dat kan qua leeftijd, ik heb zelf een hele moeilijke periode gehad een paar jaar geleden toen ik alleen was met mijn dochter, ze heeft daar toen ook genoeg van meegekregen, maar met een beetje geluk heb ik door er mee aan de slag te gaan en eerlijk te blijven haar een boodschap mee gegeven voor later, namelijk dat je gevoelens er mogen zijn, dat je daar aan mag werken en dat je niet altijd vrolijk en blij hoeft te doen als je je niet zo voelt.
dat wilde ik toch even zeggen
Lieve Luchtbel
Als jij ineens bij mij op msn verschijnt, met de vraag "gaat het wel met je" Dan ben ik "blij"
Hoe jij me een aantal aanvonden achterelkaar geholpen hebt, met een stukje tekst, wat ik voor wilde lezen op de begrafenis bij Thijs.
Keer op keer sta je onverwacht weer met een kaartje in de brievenbus, even hallo op msn, gewoon zomaar ineens.
Telkens lees ik dan jou warme woorden, woorden die soms de tranen laten rollen.
Je reageerd niet raar als ik weer eens mijn hart lucht bij je, omdat ik het even veel te moeilijk heb.
Als die eigenschappen, maken jou tot Luchtbel, ik vind het knap dat je dat kunt, zeker nu je met jezelf ook in de knoop zit,
En ergens begrjip ik het ook wel, want je hoeft heel even niet bij je eigen dingen bezig te houden, even een ander helpen, even geen eigen "ellende"
Ik deed en doe soms nog precies het zelfde.
Als ik je hoor praten en zie schrijven over Jolie dan lees ik daar een heleboel liefde, een heleboel geluk.
Dat het nu al even voor jou niet lekker loopt, dat je jolie regelmatig even naar anderen brengt omdat je het even nodig hebt,
Lijken mij alleen maar "goed"
Je stelt op die mannier bepaalde grenzen voor jezelf, omdat ik even die rust nodig heb, omdat ik even teveel aan mijn hoofd heb, om even die lieve mama van Jolie te zijn.
Daarna haal je haar weer op, en probeer je toch een mama te zijn, je doet leuke dingen met haar, knutseld prachtige kerstbomen.
Jolie voelt die liefde ook, en ziet op haar mannier daar ergens haar geluk met jou in.
Op een dag kun jij Jolie uitleggen, waarom je afentoe zo was, waarom, en zal ze het begrijpen
Lieve Luchtbel je bent niet alleen een lieve meid om tegen aan te kletsen, om je hart bij uit te storten, je bent ook een ontzettend lieve mama, de mama van Jolie, dat meisje wat stralend op de foto's staat
Als jij ineens bij mij op msn verschijnt, met de vraag "gaat het wel met je" Dan ben ik "blij"
Hoe jij me een aantal aanvonden achterelkaar geholpen hebt, met een stukje tekst, wat ik voor wilde lezen op de begrafenis bij Thijs.
Keer op keer sta je onverwacht weer met een kaartje in de brievenbus, even hallo op msn, gewoon zomaar ineens.
Telkens lees ik dan jou warme woorden, woorden die soms de tranen laten rollen.
Je reageerd niet raar als ik weer eens mijn hart lucht bij je, omdat ik het even veel te moeilijk heb.
Als die eigenschappen, maken jou tot Luchtbel, ik vind het knap dat je dat kunt, zeker nu je met jezelf ook in de knoop zit,
En ergens begrjip ik het ook wel, want je hoeft heel even niet bij je eigen dingen bezig te houden, even een ander helpen, even geen eigen "ellende"
Ik deed en doe soms nog precies het zelfde.
Als ik je hoor praten en zie schrijven over Jolie dan lees ik daar een heleboel liefde, een heleboel geluk.
Dat het nu al even voor jou niet lekker loopt, dat je jolie regelmatig even naar anderen brengt omdat je het even nodig hebt,
Lijken mij alleen maar "goed"
Je stelt op die mannier bepaalde grenzen voor jezelf, omdat ik even die rust nodig heb, omdat ik even teveel aan mijn hoofd heb, om even die lieve mama van Jolie te zijn.
Daarna haal je haar weer op, en probeer je toch een mama te zijn, je doet leuke dingen met haar, knutseld prachtige kerstbomen.
Jolie voelt die liefde ook, en ziet op haar mannier daar ergens haar geluk met jou in.
Op een dag kun jij Jolie uitleggen, waarom je afentoe zo was, waarom, en zal ze het begrijpen
Lieve Luchtbel je bent niet alleen een lieve meid om tegen aan te kletsen, om je hart bij uit te storten, je bent ook een ontzettend lieve mama, de mama van Jolie, dat meisje wat stralend op de foto's staat
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Nou in dit geval wel.quote:Op woensdag 24 januari 2007 11:38 schreef PM-girl het volgende:
Githa, ik had nog niet op jouw antwoord gereageerd. Fijn dat je baas zich goed opstelde, werk kan zo bepalend zijn in je leven.
Heel eerlijk zou ik in deze periode van mijn leven liever thuis blijven bij Jordy, want ik heb gewoon heel veel moeite om steeds hulp of een speciale behandeling op mijn werk te vragen.
Door alles zit ik dan niet lekker inmijn vel en dat heeft dan weer effect op mijn werk, waardoor ik er weer nog meer last van krijg, echt een cirkeltje dus.
Ik doe echt mijn best me minder druk te maken over wat mensen van me vinden, wat verantwoordelijkheids gevoel los te laten en ook om me wat minder zorgen te maken over alles en de situatie te nemen zoals hij is, stukje acceptatie dus.
Maar dat gaat niet zo makkelijk als het klinkt.
Je raad het al, daar kan ik me dan ook weer druk over maken waarom kan ik dat niet gewoon.
waarom kan ik dat niet gewoon.Ik ben echt onverbeterlijk soms, maar goed nú denk ik en nu is dan ook echt vandaag, deze week ik ben wie ik ben en laat het maar lopen zoals het loopt, meer kan ik niet doen.
Ik wil soms altijd te graag overal goed in zijn en ook nog leuk an aardig gevonden worden en vooral nergens een probleem vormen dat is gewoon onwerkelijk en niet mogelijk, wederom acceptatie dus.
Bar wil je alsjeblieft nooit meer zoiets zeggen, ik denk dat iedereen die dat had kunnen doen dat op dat moment voor jou zou hebben gedaan. Dat meen ik echt En ook dat andere, even een ander helpen om niet met eigen dingen bezig te zijn. Dat gaat nu gewoon helemaal niet op. Zo werkt het nu niet. Deed dat het maar dan wist ik wel waar ik mee zou beginnen.
Rationeel begrijp ik ook wel, dat ze nog maar zo klein is dat het misschien echt te verwaarlozen is, dat ze er alleen maar van zal leren, misschien. Gevoelsmatig werkt het alleen niet zo. Ik mis haar zo ontzettend in mijn gevoel, dat ik me het gewoon niet voor kan stellen dat ze zomaar van dit weinig mee zal krijgen. Aangezien ik ook lijfelijk anders overkom als eerst, dat speelt denk ik ook mee. Zij gaat er nog steeds gewoon vanuit dat ik alles kan. Ik kan door dit gedoe vaak de rits van haar jasje niet goed gebruiken. Zij krijgt hem vaak ook nog niet en dan zegt ze weer 'dat kan jij toch wel, jij bent toch mama'
Ja ik ben dat wel maar inmiddels sta ik zo ver weg van die kant van mezelf dat ik zo onhandig ben geworden dat ik moeite heb om rustig haar jasje los te maken. Dat ik steeds op m'n gedrag moet letten, ben ik wel kalm en zacht en open genoeg. Ik ben namelijk niet boos op haar maar op hele andere dingen. Dat hoeft ze allemaal niet te weten. Het zou fijn zijn als ik weer met haar aan tafel zou zitten en zij een tekening maakt en ik een boek lees ofzo. Zulke simpele dingen, gewoon weer even. Misschien gaat het beter als ik dadelijk weer kan werken. Dat er weer wat meer scheiding zit tussen en weer beter weet hoe ik met andere dingen om kan gaan en op de momenten dat er tijd voor is aan mezelf werken. Ik hoop daar maar weer op en ik hoop op snel.
Morgen is ze precies 2,5 jaar oud. Toen ze 1,5 jaar oud werd, vorig jaar dus, kochten we haar eerste schoentjes en at ze taart bij de Hema. Het liefst doe ik dat morgen weer. Maar waarschijnlijk kan ik dat gewoon niet nu. Het zou waarschijnlijk ook niet goed zijn, het is beter dat we weer normaal thuis zijn. Kalm en rustig en dan pas leuke dingen. Maar het zou zo fijn zijn om haar te verwennen. Om haar weer te zien lachen en dat het gewoon goed is.
Sugar ik hoop dat het zo gaat, dat het zo werkt. Dat ze hier gewoon doorheen gaat. En blijft wie ze is en dat het dan weer goed wordt.
Rationeel begrijp ik ook wel, dat ze nog maar zo klein is dat het misschien echt te verwaarlozen is, dat ze er alleen maar van zal leren, misschien. Gevoelsmatig werkt het alleen niet zo. Ik mis haar zo ontzettend in mijn gevoel, dat ik me het gewoon niet voor kan stellen dat ze zomaar van dit weinig mee zal krijgen. Aangezien ik ook lijfelijk anders overkom als eerst, dat speelt denk ik ook mee. Zij gaat er nog steeds gewoon vanuit dat ik alles kan. Ik kan door dit gedoe vaak de rits van haar jasje niet goed gebruiken. Zij krijgt hem vaak ook nog niet en dan zegt ze weer 'dat kan jij toch wel, jij bent toch mama'
Ja ik ben dat wel maar inmiddels sta ik zo ver weg van die kant van mezelf dat ik zo onhandig ben geworden dat ik moeite heb om rustig haar jasje los te maken. Dat ik steeds op m'n gedrag moet letten, ben ik wel kalm en zacht en open genoeg. Ik ben namelijk niet boos op haar maar op hele andere dingen. Dat hoeft ze allemaal niet te weten. Het zou fijn zijn als ik weer met haar aan tafel zou zitten en zij een tekening maakt en ik een boek lees ofzo. Zulke simpele dingen, gewoon weer even. Misschien gaat het beter als ik dadelijk weer kan werken. Dat er weer wat meer scheiding zit tussen en weer beter weet hoe ik met andere dingen om kan gaan en op de momenten dat er tijd voor is aan mezelf werken. Ik hoop daar maar weer op en ik hoop op snel.
Morgen is ze precies 2,5 jaar oud. Toen ze 1,5 jaar oud werd, vorig jaar dus, kochten we haar eerste schoentjes en at ze taart bij de Hema. Het liefst doe ik dat morgen weer. Maar waarschijnlijk kan ik dat gewoon niet nu. Het zou waarschijnlijk ook niet goed zijn, het is beter dat we weer normaal thuis zijn. Kalm en rustig en dan pas leuke dingen. Maar het zou zo fijn zijn om haar te verwennen. Om haar weer te zien lachen en dat het gewoon goed is.
Sugar ik hoop dat het zo gaat, dat het zo werkt. Dat ze hier gewoon doorheen gaat. En blijft wie ze is en dat het dan weer goed wordt.
ik hoop dat het zo gaat, dat het zo werkt. Dat ze hier gewoon doorheen gaat. En blijft wie ze is en dat het dan weer goed wordt.
Ik denk altijd, als je werk lekker gaat, ben je ook gelukkiger in je leven, en is er iets niet in de haak met je werk, om wat voor een reden dan ook, dan beïnvloedt dat je gevoel en leven ook.quote:
"Moet" je werken? Ik worstel zelf ook met die vraag, al is het natuurlijk om andere redenen.quote:Heel eerlijk zou ik in deze periode van mijn leven liever thuis blijven bij Jordy, want ik heb gewoon heel veel moeite om steeds hulp of een speciale behandeling op mijn werk te vragen.
Door alles zit ik dan niet lekker inmijn vel en dat heeft dan weer effect op mijn werk, waardoor ik er weer nog meer last van krijg, echt een cirkeltje dus.
Herkenbaar! Zo blijf je telkens nieuwe dingen bedenken die je weer zorgen op kunnen leveren! En dan is het wel fijn dat je baas zo reageerde. Krijg je ook iets terug van je directe collega's?quote:Ik doe echt mijn best me minder druk te maken over wat mensen van me vinden, wat verantwoordelijkheids gevoel los te laten en ook om me wat minder zorgen te maken over alles en de situatie te nemen zoals hij is, stukje acceptatie dus.
Maar dat gaat niet zo makkelijk als het klinkt.
Je raad het al, daar kan ik me dan ook weer druk over maken waarom kan ik dat niet gewoon.
Inderdaad!quote:Ik ben echt onverbeterlijk soms, maar goed nú denk ik en nu is dan ook echt vandaag, deze week ik ben wie ik ben en laat het maar lopen zoals het loopt, meer kan ik niet doen.
En ook een beetje vrouw-eigen denk ik!quote:Ik wil soms altijd te graag overal goed in zijn en ook nog leuk an aardig gevonden worden en vooral nergens een probleem vormen dat is gewoon onwerkelijk en niet mogelijk, wederom acceptatie dus.
...maar weI in de aap gelogeerd :P
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
*
Ik stuur al sinds oktober 2006 PM's, word ik dan nu PM-woman?
Laat maar: PMS-girl it is.....
Pm, ik moet wel werken ja
Nouja, moeten. We zouden anders ons huis moeten verkopen en een huurhuis heb je niet 1,2,3 als je niet staat ingeschreven dus eigenlijk moet ik wel
Collega's zijn echt heel lief! die staan me overal in bij en helpen waar ze kunnen!
Hoe gaat het nu met jou op het werk enzo?
Nouja, moeten. We zouden anders ons huis moeten verkopen en een huurhuis heb je niet 1,2,3 als je niet staat ingeschreven dus eigenlijk moet ik wel
Collega's zijn echt heel lief! die staan me overal in bij en helpen waar ze kunnen!
Hoe gaat het nu met jou op het werk enzo?
Alle lieve moeders !
Ik zat net naar 'de verloskundigenpraktijk' te kijken. 4 maanden na mijn bevalling, en mên, ben ik er nog niet klaar mee. Het hartje luisteren vond ik al, kweet niet, confronterend ofzo, en toen lag er iemand weeën te hebben. Ik voelde het bijna zelf weer, en in ieder geval hoe ik me toen voelde. Zó ontzéttend máchteloos.
Het is te vroeg om te zeggen, maar eigenlijk wil ik het gewoon bij 1 houden. Dát nooit weer. Het voelt kinderachtig, want zo heftig was het allemaal niet, als ik de verhalen lees. Het voelt egoïstisch, want A. wil misschien nog best nog een kind. En misschien is het voor Eva ook wel leuk, hoewel ik geloof dat een 'enigst' kind het ook prima kan hebben.
Maar deze zwangerschap was voor mijn gevoel al voor A. Ik wist het allemaal niet, of ik het wel wilde, en tijdens de zwangerschap wist ik al zó dat ik er echt geen barst aan vond. De bevalling vond ik nóg kloteriger (excusez le mot, maar zo voelde ik het echt) en alleen Eva maakt het goed. Maar niet zo dat ik dat allemaal nog voor een 2e over heb.
Ik weet, het is véél te vroeg om er besluiten over te nemen want het liefst liet ik nu de boel doorknippen, of nog liever dat A. dat liet doen bij hem - maar da's veel te rigoureus nu maar ik loop er veel mee rond. Het zorgt dat ik er soms nachtmerries van heb. Vannacht nog. De weeën begonnen en ik had nog niet met het ziekenhuis besproken dat ik écht pijnstilling wilde, hoe dan ook. Ik werd spaansbenauwd wakker. verkouden zijn helpt dan ook niet
Bah, waarom moet dat bevallen nu zó. . Ben er nog steeds geschokt van.
Ik zat net naar 'de verloskundigenpraktijk' te kijken. 4 maanden na mijn bevalling, en mên, ben ik er nog niet klaar mee. Het hartje luisteren vond ik al, kweet niet, confronterend ofzo, en toen lag er iemand weeën te hebben. Ik voelde het bijna zelf weer, en in ieder geval hoe ik me toen voelde. Zó ontzéttend máchteloos.
Het is te vroeg om te zeggen, maar eigenlijk wil ik het gewoon bij 1 houden. Dát nooit weer. Het voelt kinderachtig, want zo heftig was het allemaal niet, als ik de verhalen lees. Het voelt egoïstisch, want A. wil misschien nog best nog een kind. En misschien is het voor Eva ook wel leuk, hoewel ik geloof dat een 'enigst' kind het ook prima kan hebben.
Maar deze zwangerschap was voor mijn gevoel al voor A. Ik wist het allemaal niet, of ik het wel wilde, en tijdens de zwangerschap wist ik al zó dat ik er echt geen barst aan vond. De bevalling vond ik nóg kloteriger (excusez le mot, maar zo voelde ik het echt) en alleen Eva maakt het goed. Maar niet zo dat ik dat allemaal nog voor een 2e over heb.
Ik weet, het is véél te vroeg om er besluiten over te nemen want het liefst liet ik nu de boel doorknippen, of nog liever dat A. dat liet doen bij hem - maar da's veel te rigoureus nu maar ik loop er veel mee rond. Het zorgt dat ik er soms nachtmerries van heb. Vannacht nog. De weeën begonnen en ik had nog niet met het ziekenhuis besproken dat ik écht pijnstilling wilde, hoe dan ook. Ik werd spaansbenauwd wakker. verkouden zijn helpt dan ook niet
Bah, waarom moet dat bevallen nu zó. . Ben er nog steeds geschokt van.
Githa, Sugar en LB, meiden
(LB, ik weet zo zeker dat je hier doorheen komt. Ik voel zo'n vechtlust bij jou voor je meisje. Je ziet het nu niet, maar hou dat vertrouwen.)
(LB, ik weet zo zeker dat je hier doorheen komt. Ik voel zo'n vechtlust bij jou voor je meisje. Je ziet het nu niet, maar hou dat vertrouwen.)
Als je niet lacht, ben je dood.
Linda Kijk dat soort programma's nou niet! Misschien is het wel tijd om dit eens goed met A. te overleggen, zeker als je er zo mee rondloopt. Samen komen jullie vast wel tot een overeenstemming. Meissie, nogmaals
Lekker douchen!
Linda, ik heb tegen beter weten in ook een stukje gekeken en kreeg ook flashbacks (Ja, sjak, ik weet het, ik moet het ook niet kijken ). Vreselijk. Ik kon nog net de tranen inslikken en wegzappen. Ik denk dat het nu idd nog te vroeg is om echt beslissingen te nemen, je bevalling is nog te "vers". Maar als je er zo mee zit en er zelfs nachtmerries erover hebt, is het wel belangrijk om met A te bespreken. Het is ook goed denk ik om open kaart met hem te spelen, dat hij weet dat jij, zoals je er nu over denkt, het bij 1 kind wil laten. Dan kan hij zich er op in stellen. En misschien draai je nog bij en misschien ook niet, maar dan komt het voor hem niet uit de lucht vallen.
Sterkte.
Het aparte is dat ik mijn bevalling ook gruwelijk vond en er heel erg tegen op zie om het ooit weer te moeten doen, maar als ik naar Ive kijk en naar mijn gevoel ben ik er steeds meer uit dat ik eigenlijk wel graag een (redelijk) groot gezin wil. 3 zou toch wel erg leuk zijn, als het lukt.
). Vreselijk. Sterkte.
Het aparte is dat ik mijn bevalling ook gruwelijk vond en er heel erg tegen op zie om het ooit weer te moeten doen, maar als ik naar Ive kijk en naar mijn gevoel ben ik er steeds meer uit dat ik eigenlijk wel graag een (redelijk) groot gezin wil. 3 zou toch wel erg leuk zijn, als het lukt.
Nee, ik heb ook niet verder gekeken dan de weeën. Ik wist gewoon niet dat ik er nog niet tegen kon. Heb het al wel met A. besproken hoor, en hij laat het ook geheel aan mij, maar dat vind ik juist zo moeilijk. Moet ik voor hem beslissen dat er geen tweede komt? Nou ja, van me af zetten dan maar, en over een jaar ofzo nog eens over nadenken. Ik heb al wel, als het ooit aan de orde komt, in mijn ziekenhuisdossier staan dat ik het écht zo niet weer wil, en dat er dus over pijnstilling gepraat moet worden. Maar ja, dat vind ik dan weer zo vaag en zo... Ik vertrouw ze gewoon niet dat ze het gaan doen. Ik reken er op dat ze me weer gaan omlullen. Nou ja, tegen die tijd - als het ooit komt - ga ik dit topic nog eens lezen.
Cattie
Cattie
Erg eigenlijk he, dat 'we' zo weinig vertrouwen hebben in de mensen die voor ons moeten zorgen...quote:Op woensdag 24 januari 2007 22:42 schreef linda856763 het volgende:
Ik vertrouw ze gewoon niet dat ze het gaan doen. Ik reken er op dat ze me weer gaan omlullen.
Ik heb laatst ook nog eens moeten huilen om mijn bevalling. Het is wel iets dat er enorm inhakt... maar ik kan er ook ontroerd door raken, ik vind het toch zó iets wonderlijks, een zwangerschap en een bevalling.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Dat is het ook Moonah, een wonder.
Ik had het er net nog met A. over. We hadden van te voren zo duidelijk alle scenario's besproken. Hij zou mij backuppen als ik pijnstilling wilde. Hij merkte dat ze me van mijn pijnstilling-idee af wilden praten. Maar ik was zo rustig, en de verpleging ook, dat hij dacht dat het dus wel oké was. Dacht ik ook. Maar achteraf dus niet... Dat is het denk ik vooral: ik vertrouw mezélf niet meer in zo'n extreme situatie. Ik vertrouw er niet meer op dat ik nog kan doen/zeggen wat ik echt wil.
Maar goed, ook A. is het er helemaal mee eens om het voorlopig niet eens aan de orde te laten zijn. Afgezien van mijn angst/weerstand ertegen, overweegt hij om te gaan studeren, en zijn we ook klein behuisd, dus niet aan de orde.... Hopen dat mijn dromen er ook zo over denken.
Ik had het er net nog met A. over. We hadden van te voren zo duidelijk alle scenario's besproken. Hij zou mij backuppen als ik pijnstilling wilde. Hij merkte dat ze me van mijn pijnstilling-idee af wilden praten. Maar ik was zo rustig, en de verpleging ook, dat hij dacht dat het dus wel oké was. Dacht ik ook. Maar achteraf dus niet... Dat is het denk ik vooral: ik vertrouw mezélf niet meer in zo'n extreme situatie. Ik vertrouw er niet meer op dat ik nog kan doen/zeggen wat ik echt wil.
Maar goed, ook A. is het er helemaal mee eens om het voorlopig niet eens aan de orde te laten zijn. Afgezien van mijn angst/weerstand ertegen, overweegt hij om te gaan studeren, en zijn we ook klein behuisd, dus niet aan de orde.... Hopen dat mijn dromen er ook zo over denken.
Goed dat jullie er over praten.
Die angsten en nare na-gevoelens moet je niet voor jezelf houden.
Die angsten en nare na-gevoelens moet je niet voor jezelf houden.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Goedemorgen, Jetske is gelukkig weer wat beter maar ik voel me toch rot. Misschien herkent een van jullie dit, ik ben nu sinds de bevalling ongeveer 4 keer ongesteld geweest. Maar het is nu zo vreselijk hevig en ik heb erg veel pijn aan de linkerkant van mijn buik. Ik kan het niet zo goed thuisbrengen. Daarnaast heb ik ook wat verhoging. Ik maak me een beetje zorgen...ga zo de dokter bellen voor een afspraak maar misschien kunnen jullie me al geuststellen.
Lekker douchen!
sjak, ongesteldheid is wel wat heftiger idd nadat ik kinderen heb gekregen, maar de verhoging herken ik niet dus ik zou zeker even bellen en even laten kijken.
wel fijn dat jet weer wat beter is!
wel fijn dat jet weer wat beter is!
stormy waters...
sailin'
sailin'
Sjak, denk niet dat het me bekend voorkomt. Sterkte, en hopelijk weet de dokter het !
hier soms wel enorme steken op de plek van mijn litteken. Zomaar, opeens, en dan zomaar weer weg . Nou ja, het is maar heel af en toe, dus goed te doen.
hier soms wel enorme steken op de plek van mijn litteken. Zomaar, opeens, en dan zomaar weer weg . Nou ja, het is maar heel af en toe, dus goed te doen.
. Nou ja, het is maar heel af en toe, dus goed te doen.
Ik blijf moe en ik ben rusteloos. 's Avonds kom ik maar met moeite in slaap en 's ochtends met moeite uit bed. Ik heb ook weer wat tintelingen op dit moment. Het lijkt door vermoeidheid te komen.quote:Op woensdag 24 januari 2007 21:37 schreef _Bar_ het volgende:
PV hoe is het nu met jou?
Ik ga nog eventjes douchen en dan op bed liggen, want ik kan de HA nu even niet bereiken ivm werkoverleg.
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Hmmm, net meteen doorgeweest naar het ziekenhuis om bloed te laten priken. Het heeft niets te maken met ongesteldheid, dat is een toevalligheid. De klachten wijzen op een ontsteking van mijn dikke darm. Ik hoor zo de uitslagen en wat er verder moet gaan gebeuren...ben een beetje bang.
Lekker douchen!
jakkes sjakkes, kan me voorstellen dat je een beetje in de piepzak zit. hopelijk valt het mee!
PV wat rot dat je zo moe blijft en die tintelingen steeds blijft houden, goed om 't even na te laten kijken.
PV wat rot dat je zo moe blijft en die tintelingen steeds blijft houden, goed om 't even na te laten kijken.
Linda, over een tweede denk ik ook zo. Ik ga het gewoon niet aankunnen om alles nog eens mee te maken. En dan mag ik niet klagen over mijn bevalling, ik weet dat het veel erger kan. Maar ik vond het zo zwaar, zwanger zijn en wat er nu allemaal gebeurd. Dan denk ik dat het egoistisch is, maar van de andere kant, als ik het dan echt niet trek, is het nog erger.
Ik denk dat je naar jezelf met luisteren Linda. Als jij het genoeg vindt, is dat zo. Maar nu al 'definitieve maatregelen' nemen is ook snel en misschien kan dat nu nog niet eens. Ik vind het niet eerlijk (als je dat zo mag zeggen) dat A. het aan jou over laat. Het is zo'n heftige beslissing, nu, over een jaar, over twee jaar, wanneer je die ook neemt.
Schrikken sjak, wanneer krijg je die uitslagen. Is dat al snel?
Klinkt idd niet goed zo PV.
Ik denk dat je naar jezelf met luisteren Linda. Als jij het genoeg vindt, is dat zo. Maar nu al 'definitieve maatregelen' nemen is ook snel en misschien kan dat nu nog niet eens. Ik vind het niet eerlijk (als je dat zo mag zeggen) dat A. het aan jou over laat. Het is zo'n heftige beslissing, nu, over een jaar, over twee jaar, wanneer je die ook neemt.
Schrikken sjak, wanneer krijg je die uitslagen. Is dat al snel?
Klinkt idd niet goed zo PV.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Pvhopelijk krijg je de ha nog snel te oajjen
Sjak hopelijk valt de uitslag mee
Sjak hopelijk valt de uitslag mee
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Ik zit nu te wachten op een telefoontje. Rond 12 uur zou ze me bellen. Mmm, te lang wachten is niet goed, zit me al helemaal op te naaien door het lezen van allerlei sites over de ziektebeelden die erbij horen.
PV heb jij inmiddels de huisarts te pakken gekregen?
Ik begrijp A. zijn reactie wel. Ik vind het juist heel lief. Hij wil misschien nog kinderen maar als Linda dat niet meer wil zal hij dat zo te horen accepteren. Ja, hij laat dus de keuze bij haar. Maar als hij de keuze moet nemen dan zou die toch anders uitpakken. (Pff, moeilijk hoor, dit is wel heel erg invullen voor iemand anders)
PV heb jij inmiddels de huisarts te pakken gekregen?
Ik begrijp A. zijn reactie wel. Ik vind het juist heel lief. Hij wil misschien nog kinderen maar als Linda dat niet meer wil zal hij dat zo te horen accepteren. Ja, hij laat dus de keuze bij haar. Maar als hij de keuze moet nemen dan zou die toch anders uitpakken. (Pff, moeilijk hoor, dit is wel heel erg invullen voor iemand anders)
Lekker douchen!
ik vind 't ook juist wel een heel lieve opstelling. zo ligt het toch meestal ook in de praktijk, dat degene die niet meer wil de bepalende stem heeft? moeilijk is de beslissing hoe dan ook, maar wel fijn als je je gevoelens erover kunt blijven uitspreken/uitwisselen met elkaar.
sjak, nog een half uurtje. kun je nog iets leuks aan afleiding verzinnen tot die tijd?
sjak, nog een half uurtje. kun je nog iets leuks aan afleiding verzinnen tot die tijd?
Dat moet je niet doen he, straks valt het allemaal meequote:Op donderdag 25 januari 2007 11:26 schreef sjak het volgende:
Ik zit nu te wachten op een telefoontje. Rond 12 uur zou ze me bellen. Mmm, te lang wachten is niet goed, zit me al helemaal op te naaien door het lezen van allerlei sites over de ziektebeelden die erbij horen.
Herinnering is een vorm van ontmoeting.
Ik ben juist bang dat de beslissing hier ook van mij af gaat hangen. En dat wil ik liever niet. Het gaat ook om zijn leven en om wat hij graag wil. Misschien omdat ik ook in zo'n soort situatie zit, zou ik het fijner vinden als hij ook zou denken dat het niet verstandig is. Op grond van eerdere ervaringen. Dat je de beslissing meer samen neemt.
Sterkte met wachten sjak.
Sterkte met wachten sjak.
"wat een heerlijke yppiaanse reactie! Vol begrip, nooit veroordelend en zeker niet stekelig! #hulde"
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Hoe langer de weg naar de top, hoe mooier het uitzicht!
*OUD heilige*
Oeh Sjak, wat spannend.
En PV, bel je later de HA nog?
En PV, bel je later de HA nog?
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
sjak niet zo veel gekke dingen in je hoofd halen meid!
ow en linda, er is toch niks mis mee om maar 1 kind te willen? ik wist ook niet zeker of ik er wel 2 wilde hoor. uiteindelijk wel voor gekozen en geen spijt van ofzo, maar er is toch niks mis met een enig kind?
[ Bericht 47% gewijzigd door Belana op 25-01-2007 11:51:57 ]
ow en linda, er is toch niks mis mee om maar 1 kind te willen? ik wist ook niet zeker of ik er wel 2 wilde hoor. uiteindelijk wel voor gekozen en geen spijt van ofzo, maar er is toch niks mis met een enig kind?
[ Bericht 47% gewijzigd door Belana op 25-01-2007 11:51:57 ]
stormy waters...
sailin'
sailin'
Qua nog een kind.... Ik ben er nog niet over uit. Hoeft ook niet natuurlijk!
Ik vond op zich zwanger zijn geweldig, ook al was het wat gecompliceerd. De bevalling vond ik vreselijk, maar kijk, die hebben we ook overleefd. En het lijkt me heel leuk om 2 kinderen te hebben. Al kan ik me ook wer niet voorstellen dat ik van een tweede net zo veel zou gaan houden als van Thies (jaja, moederliefde vermenigvuldigt zich ipv zich te delen, ik weet het!).
Maar J is nogal standvastig in zijn 'nee'. Hij trekt het niet zegt hij, nog een keer al die spanningen.
Dat heb ik dus vreselijk onderschat he, wat een impact eea op hém heeft gehad...
Ik vond op zich zwanger zijn geweldig, ook al was het wat gecompliceerd. De bevalling vond ik vreselijk, maar kijk, die hebben we ook overleefd. En het lijkt me heel leuk om 2 kinderen te hebben. Al kan ik me ook wer niet voorstellen dat ik van een tweede net zo veel zou gaan houden als van Thies (jaja, moederliefde vermenigvuldigt zich ipv zich te delen, ik weet het!).
Maar J is nogal standvastig in zijn 'nee'. Hij trekt het niet zegt hij, nog een keer al die spanningen.
Dat heb ik dus vreselijk onderschat he, wat een impact eea op hém heeft gehad...
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Oe Sjak, wat spannend en eng
Yppy, ik vond het ook wel lief van A. hoor. Ik weet ook niet wat hij anders kan zeggen. Moet hij dan nu beslissen dat er geen tweede komt.? Of juist dat er wél een tweede komt. Ben bang dat dat juist iets is wat hij niet voor mij kan beslissen, ik moet het uiteindelijk doen....
Het is wat je zegt Yppy, ik hoop ook dat A. tot de conclusie komt dat het helemaal goed zo is, maar wat als niet? Dan heb ik toch veto. Dat bedoelt hij denk ik. En hij zegt gewoon: 'het is goed wat jij beslist, en maak je niet al te druk, hoeft nog helemaal niet. We hebben tijd genoeg om er nog eens over na te denken'. En dat is zo, denk ik.
Ben ook gek ook he, bedenk ik net Ben nog volop aan het ontzwangeren, Eva is nog maar 4 maanden (morgen ) en ze past nog steeds in maat 62. Ik zal ook alvast een studie voor haar uitzoeken in het kader van: ver vooruit lopen op de zaken
Yppy, ik vond het ook wel lief van A. hoor. Ik weet ook niet wat hij anders kan zeggen. Moet hij dan nu beslissen dat er geen tweede komt.? Of juist dat er wél een tweede komt. Ben bang dat dat juist iets is wat hij niet voor mij kan beslissen, ik moet het uiteindelijk doen....
Het is wat je zegt Yppy, ik hoop ook dat A. tot de conclusie komt dat het helemaal goed zo is, maar wat als niet? Dan heb ik toch veto. Dat bedoelt hij denk ik. En hij zegt gewoon: 'het is goed wat jij beslist, en maak je niet al te druk, hoeft nog helemaal niet. We hebben tijd genoeg om er nog eens over na te denken'. En dat is zo, denk ik.
Ben ook gek ook he, bedenk ik net Ben nog volop aan het ontzwangeren, Eva is nog maar 4 maanden (morgen ) en ze past nog steeds in maat 62. Ik zal ook alvast een studie voor haar uitzoeken in het kader van: ver vooruit lopen op de zaken
