ZIJN wij echt?

Heel erg cliché, maar ik denk dat "Ik denk, dus ik ben" wel heel erg waar is. Zelfs als we in een matrix of een droom leven, we hebben ons eigen bewustzijn, dus we zijn in elk geval íets.

Er bestaat een documentaire over, er wordt weliswaar geen antwoord gegeven op jouw vraag, maar wel dieper op ingegaan.
http://video.google.com/videoplay?docid=-7044753105944203252&hl=en

Vroeger dacht ik nog wel eens dat alleen ik bestond, en dat alles en iedereen om mij heen voor of door mij gemaakt was. Als ik iemand op dat moment niet zag, bestond deze persoon niet meer, want alleen dingen die ík zag gebeurden echt.

Overigens was dit geen grootheidswaanzin ofzo ( ), maar meer een soort uiterste van "ik denk, dus ík ben". Ik kan alleen van mezelf bewijzen dat ik denk, dus ik kan alleen met zekerheid weten dat ík ben.

- Prive gegevens op verzoek van de poster weggehaald. -

[ Bericht 76% gewijzigd door Sander op 19-05-2011 15:28:51 ]

quote:

Op vrijdag 19 januari 2007 01:34 schreef OllieA het volgende:

[..]

Je waarnemingen zijn echt in jouw eigen belevingswereld. Of anderen ook een belevingswereld hebben en of die gelijk is aan de jouwe zul je nooit weten.
Hoe weet je of anderen de kleur groen hetzelfde zien als jij ? Misschien zien ze wel rood, maar is hun aangeleerd dat die kleur groen heet.

.

alosf het iets uitmaakt of je het nu groen of rood noemt. je ziet allemaal dezelfde kleur, ja toch?

Misschien ben ik wel de enige die echt is en verzin ik jullie er allemaal bij.

quote:

Op vrijdag 19 januari 2007 01:36 schreef Mikkie het volgende:
Nee, we zijn allemaal een verzinsel. Zes miljard mensen zijn een verzinsel van iemand met een te grote fantasie. .

Kijk naar mijn hierboven geposte video, en zeg dan nog eens uit volle overtuiging dat we een verzinsel zijn

quote:

Op vrijdag 19 januari 2007 01:50 schreef jogy het volgende:
Misschien ben ik wel de enige die echt is en verzin ik jullie er allemaal bij.

ja...dat kan natuurlijk ook nog lijkt me vrij onwaarschijnlijk alleen...

quote:

Op vrijdag 19 januari 2007 01:51 schreef JAM het volgende:

[..]

ja...dat kan natuurlijk ook nog lijkt me vrij onwaarschijnlijk alleen...

Hehe, naja, in principe kan het natuurlijk zo zijn dat ik droom ofzo en dat alles en iedereen wat ik meemaak een verschillend aspect is van mezelf en dat ik op deze manier mezelf ervaar in al deze gebeurtenissen. En dat het zo is voor elk bewustzijn dat er bestaat. Misschien is er een ander bewustzijn die zichzelf voorsteld als een heel ander soort wezen maar dat we elkaar nooit tegen zullen komen.

Ik krijg altijd een bloedneus van dit soort dingen .

Ik vroeg me vroeger af waarom ik in mijn eigen lichaam zit, waarom voel ik mezelf en zie ik door deze ogen?
Als mijn ouders elkaar nooit gekend hadden zou ik dan nooit geboren zijn, of zou ik dan in een andere familie geboren zijn?

Ik heb als klein kind ook een tijd gehad dat ik dacht dat we bestuurd werden door marsmannetjes.

Op dit punt aanbeland lijkt het mij passend als Vriend Confiture weer een poging doet ons het wezen van het Zijn nader te duiden.

quote:

Op vrijdag 19 januari 2007 02:09 schreef dvr het volgende:
Op dit punt aanbeland lijkt het mij passend als Vriend Confiture weer een poging doet ons het wezen van het Zijn nader te duiden.

Nee, nee. Er staat hier al teveel 'zijn we', dat is natuurlijk verre van interessant. Elk mens met een beetje hersenen ziet in dat Zijn als koppelwerkwoord slechts een lege huls is.

Welnu; ik zeg; formale anzeige, wat zegt u dan?

Nu ja; laten we dit allemaal eens laten voor wat het was en overgaan op de orde van de dag.

Jegorex, hoe versta je dat; Zijn? Dat wil ik nu wel eens weten, hoe alhier over het Zijn wordt gedacht.

Wat is er dan gaande, Jegorex, als iets is?

quote:

Op vrijdag 19 januari 2007 02:13 schreef JAM het volgende:
Welnu; ik zeg; formale anzeige, wat zegt u dan?

Iets met Heidegger, maar wat had je gisteren nou zelf bedacht? Het valt niet op voorhand uit te sluiten dat het iets geniaals was. Iets met dat taal de essentie (vgl. esse(l) - zijn) verbloemt?

quote:

Op vrijdag 19 januari 2007 02:17 schreef JAM het volgende:
Jegorex, hoe versta je dat; Zijn? Dat wil ik nu wel eens weten, hoe alhier over het Zijn wordt gedacht.

Toen ik geen bevredigend antwoord kreeg op mijn filosofische vragen heb ik maar besloten dat het niets voor mij was en er verder niet echt over nagedacht

Ik denk dat het Zijn voor iedereen anders is. Ik ben nooit verder gekomen dan dat alles wat ik zie echt is plus dat er nog vele dimensies zijn die we niet en misschien ook nooit kunnen zien.
Wat er in de andere lagen van het bestaan gebeurt kan van alles zijn, misschien zit er een God die ons in de gaten houdt. Die "god" kan ook een bevolking zijn van hoog begaafde (buitenaardse) wezen.

quote:

Op vrijdag 19 januari 2007 02:18 schreef JAM het volgende:
Wat is er dan gaande, Jegorex, als iets is?

Wat bedoel je met die vraag?

quote:

Op vrijdag 19 januari 2007 02:21 schreef dvr het volgende:

[..]

Iets met Heidegger, maar wat had je gisteren nou zelf bedacht? Het valt niet op voorhand uit te sluiten dat het iets geniaals was. Iets met dat taal de essentie (vgl. esse(l) - zijn) verbloemt?

Ik interesseer me sinds de brugklas niet meer voor essenties, dvr. Dat plak ik, zoals een hele hoop dingen, onder het kopje verkapt christengeneuzel.
Nu ja; kort. Er dienen eerst even wat dingen duidelijk gemaakt te worden. Hetgeen ik meen aan mij blootgegeven te zijn is wat er plaatsvindt als iets is. Oftewel; hoe het Zijn zijn Zijn doet. Wellicht een ietwat ongelukkige constructie.
Laten wij even voor het gemak warme broodjes worst nemen als zijnde Zijnden. Dan heb ik kennis over hoe deze zich manifesteren, oftewel; dat zij in de winkel liggen, dat zij gegeten worden, gebakken door de bakker, etc;
Ik heb geen kennis over de receptuur, maar dit meen ik dan ook niet interessant, daar dit geen vragen is naar hoe het Zijn zijn Zijn doet, dit is een vraag naar wat het Zijn omhelst, maar naar wat het Zijnde is.

quote:

Op vrijdag 19 januari 2007 02:23 schreef Jegorex het volgende:

[..]

Toen ik geen bevredigend antwoord kreeg op mijn filosofische vragen heb ik maar besloten dat het niets voor mij was en er verder niet echt over nagedacht

Ik denk dat het Zijn voor iedereen anders is. Ik ben nooit verder gekomen dan dat alles wat ik zie echt is plus dat er nog vele dimensies zijn die we niet en misschien ook nooit kunnen zien.
Wat er in de andere lagen van het bestaan gebeurt kan van alles zijn, misschien zit er een God die ons in de gaten houdt. Die "god" kan ook een bevolking zijn van hoog begaafde (buitenaardse) wezen.

Laten wij het even iets rustiger aandoen voordat wij God en buitenaardse wezens erbij halen. Hoezo denkt u, in eerste instantie, dat het Zijn voor iedereen iets anders is? Ofwel; dat het Zijn een louter persoonlijke aangelegenheid is? Moet ik daar ook onder verstaan, dat het Zijn voor een colbertje (immers ook een Zijnde) anders is dan voor een blikje Cola, een koalabeer of Eerste-Minister Verhofstadt?

quote:

Op vrijdag 19 januari 2007 02:34 schreef JAM het volgende:

[..]

Laten wij het even iets rustiger aandoen voordat wij God en buitenaardse wezens erbij halen. Hoezo denkt u, in eerste instantie, dat het Zijn voor iedereen iets anders is? Ofwel; dat het Zijn een louter persoonlijke aangelegenheid is? Moet ik daar ook onder verstaan, dat het Zijn voor een colbertje (immers ook een Zijnde) anders is dan voor een blikje Cola, een koalabeer of Eerste-Minister Verhofstadt?

Onder het Zijn versta ik hoe de mensheid, de wereld en de rest van het heelal ontstaan is en vooral in stand wordt gehouden.

Op dit moment zijn er zelfs over het onderwerp hoe we ontstaan zijn verschillende meningen bij wetenschappers. De meerderheid denkt dat we puur door evolutie ontstaan zijn. Anderen denken dat alles ontworpen is door een God. De derde groep denkt dat het een combinatie van de eerste 2 is.
Ik zal nu vast nog wel andere meningen vergeten zijn.

Dit is nog maar 1 onderdeel van wat ik onder het Zijn versta en ik denk dat ook dat niemand exact hetzelfde erover denkt.

Het kan ook zijn dat ik iets anders onder het Zijn versta dan jij.

Vragen als die in de OP zijn wat puberaal. Op een gegeven moment ontvalt je de jeugdige overmoed te geloven dat een vraag die al duizenden generaties geboeid heeft, door jou beantwoord zal worden, en je aanvaardt dat je simpelweg bent,wat dat dan ook moge zijn.

In die zin is de vraag naar de manifestatie van worstenbroodjes geen wezenlijk andere dan die van het eigen zijn. Ze zijn er gewoon, en jij kunt ze opvreten, en dan zijn ze er niet meer. Get over it.

Ik meende dat je op een ander spoor zat, iets met terugtredende taligheid. Met andere woorden, doet de benaming worstenbroodjes wel recht aan het wezen der worstenbroodjes? Voor een aspirant schrijver geen onbelangrijke vraag, want dat woord roept andere associaties op dan saucijsenbroodjes, hotdogs, en noem het hele assortiment aan dergelijke broodjes maar op. Geen enkel woord zal volledig recht doen aan dat wat het probeert te omschrijven; zodra je iets of iemand benoemt, ontneem je het een deel van zijn wezen. In die zin wijzigt taal de werkelijkheid en ontneemt het hem zijn objectiviteit. Wie schrijft, manipuleert. Er moeten schrijvers bestaan die daar zwaar onder gebukt gaan.

_{ps: de OP was niet door OllieA bedacht - deze toevoeging nog even om de indruk te vermijden dat ik hem een puber noem}

[ Bericht 8% gewijzigd door dvr op 19-01-2007 02:53:39 ]

Mijnheer, u begrijpt toch wel dat meningen van schetenwappers omtrent het Zijn en wat zij daar onder verstaan mij in het minste of geringste niet zullen interesseren? Voor zover ik het zie doen wetenschappers er goed aan zich bezig te houden met iPod's te ontwerpen, goedkopere en degelijkere huizen te bouwen en betere watervoorzieningen voor Afrika te regelen om het leven allemaal wat acceptabeler en gemakkelijker te maken in plaats zich te bezigen met wanhopige pogingen om de aard van de wereld, de mensheid, het universum en wat dan ook proberen bloot te leggen daar zulks toch een onmogelijkheid is!
Maar goed; ik dwaal af.
Laten wij terugkeren naar de taal. Een simpele vraag die ik aan u heb, heer Jegorex, is hoe u uw mij volkomen onduidelijke verstaan van het Zijn, wilt rijmen met hoe het woord zich in de taal manifesteert. Laten wij alsjeblieft de woorden gebruiken zoals wij dat altijd doen en ons niet laten verleiden tot allerhande ingewikkelde, nutteloze, maar vooral zeer vreemde herdefinieringen van woorden die wij voordat wij ons met de vraag naar het Zijn gingen bemoeien en vanwege de spasmes die dit in het denken opwekt te nimmer zo hebben gebruikt.
Wanneer ik spreek over Zijn (en ik neem aan dat u dat met mij eens bent) heb ik het over Zijn. Zo u wilt (alhoewel dit een volkomen verkeerde uitleg is die weer tot hele vervelende discussies kan gaan leiden); het bennen doen. Simpelweg als in: 'Piet is bakker.' 'Dat is een hotel.' 'Jullie zijn Japanners.' Wat u ook wilt.
Nu ja; wat ik u dus wil vragen, vergeef me de lange inleiding, is hoe wilt u dat rijmen met Zijn als 'hoe de mensheid, de wereld en de rest van het heelal ontstaan is en vooral in stand gehouden wordt' ?

quote:

Op vrijdag 19 januari 2007 02:48 schreef dvr het volgende:
Vragen als die in de OP zijn wat puberaal. Op een gegeven moment ontvalt je de jeugdige overmoed te geloven dat een vraag die al duizenden generaties geboeid heeft, door jou beantwoord zal worden, en je aanvaardt dat je simpelweg bent,wat dat dan ook moge zijn.

In die zin is de vraag naar de manifestatie van worstenbroodjes geen wezenlijk andere dan die van het eigen zijn. Ze zijn er gewoon, en jij kunt ze opvreten, en dan zijn ze er niet meer. Get over it.

Ik meende dat je op een ander spoor zat, iets met terugtredende taligheid. Met andere woorden, doet de benaming worstenbroodjes wel recht aan het wezen der worstenbroodjes? Voor een aspirant schrijver geen onbelangrijke vraag, want dat woord roept andere associaties op dan saucijsenbroodjes, hotdogs, en noem het hele assortiment aan dergelijke broodjes maar op. Geen enkel woord zal volledig recht doen aan dat wat het probeert te omschrijven; zodra je iets of iemand benoemt, ontneem je het een deel van zijn wezen. In die zin wijzigt taal de werkelijkheid en ontneemt het hem zijn objectiviteit. Wie schrijft, manipuleert. Er moeten schrijvers bestaan die daar zwaar onder gebukt gaan.

_{ps: de OP was niet door OllieA bedacht - deze toevoeging nog even om de indruk te vermijden dat ik hem een puber noem}

Vragen zoals die in de OP zullen mij ook totaal niet interesseren, dvr. Ik interesseer me ook totaal niet voor wat ik ben, of; om even er op verder te gaan; of worstenbroodjes nu wel of niet zijn en wat ik daar allemaal wel of niet mee kan doen, maar vooral hoe ze zijn (d.w.z; hoe het komt dat het worstenbroodje zich ook daadwerkelijk als worstenbroodje manifesteert).
Ik heb het dan ook over een - zo u wilt - terugtredende taligheid. Ik had het Zijn eerder gevat als een 'door-tot-zichzelf-namens-ruisloos-gaan-van-het-talige' en ik meen daarmee een nauwkeurige omschrijving te hebben gegeven van wat er zich allemaal afspeelt in de relatie tussen het worstenbroodje, zichzelf en hoe deze zich verhoudt tot de andere Zijnden.
Ik zal dat zo kort en bondig mogelijk proberen te formuleren; u moet zich dat als volgt voorstellen. Wij hebben hier te maken met twee zaken, namelijk, het worstenbroodje en het woorstenbroodje dat in het talige verscholen ligt. Het worstenbroodje manifesteert zich in de wereld, bij gratie dat dat tot het worstenbroodje gesproken wordt. Men zegt: 'Dat is een worstenbroodje.' Nu ja; zo komt men bij het probleem van de scheppende taal, als in; wij spreken tot de dingen. Een mooie gedachte (waarvoor ook zeker iets te zeggen valt); echter, het lijkt me een onmogelijkheid als het worstenbroodje niet al in het talige was verscholen; immers anders zou het ook niet tot het broodje gesproken kunnen worden.
Hiermee komt men dus (meldt het mij als de uitleg niet helder is) tot een 'door-tot-zichzelf-namens-ruisloos-gaan-van-het-talige'. Het worstenbroodje spreekt door zichzelf en de ander Zijnden tot zichzelf het manifesteren van zichzelf als worstenbroodje. Aangezien het worstenbroodje dit ook door zichzelf spreekt (zo niet; dan zou de KOSMOS EEN ONMOGELIJKHEID WORDEN! - DENKT U DAAR MAAR OVER NA!) spreekt het ook namens zichzelf. Dit ruisloos gaan (aangezien hier geen woorden, zinnen, of wat dan ook worden toegapst. U moet me vergeven, het ruisloos gaan is een vrij dichterlijke omschrijving) van het talige door, tot, en namens zichzelf is wat ervoor zorgt dat het worstenbroodje zich manifesteert als worstenbroodje.

Verder; hoe komt u eigenlijk bij de idee dat er in de dingen een essentie verscholen zou gaan?