Zijn wij echt ?

Helaas heb je ons al een beetje door, Danny.
Ik zal een tipje meer van de sluier oplichten.
Jij bent eigenlijk een stel hersenen in een oplossing die het weefsel voedt. Met behulp van electroden sturen we signalen door en geven jou zo het idee dat je een leuk leven hebt met een lief meisje en dat je zelf iets op wat jij een computer noemt beheert. Dat forum hebben wij uiteraard helemaal zelf bedacht en ons team beheerst alle leden. Leden die dus alleen in jouw gedachten bestaan.

Helaas moeten we het project een dezer dagen beëindigen. Het spijt ons. You will be terminated.

Science Project 3.7 beta

quote:

---

Op 14 juli 2000 16:34 schreef Danny het volgende:
Deze vraag rees bij mij al op jonge leeftijd op en werd nog niet zo heel lang geleden weer aangewakkerd na het zien van The Matrix.

Zijn wij echt of slechts een droom van een grotere geest. Of wellicht onze eigen droom ?
Zijn we wellicht het speelgoed van een kind die ons manipuleert te doen alsof we playmobil poppetjes waren ?

---

Hier heb ik ook veel over wakker gelegen toen ik klein was...
Van de week kwam die gedachte weer bij me op, het idee van de matrix...
Ik keek naar buiten naar de wolken en ze zagen er perfekt 3d uit, als uit een computer animatie...
Dat zette mijn gedachte weer aan de gang...

quote:

---

Op 14 juli 2000 16:34 schreef Danny het volgende:
Deze vraag rees bij mij al op jonge leeftijd op en werd nog niet zo heel lang geleden weer aangewakkerd na het zien van The Matrix.

Zijn wij echt of slechts een droom van een grotere geest. Of wellicht onze eigen droom ?
Zijn we wellicht het speelgoed van een kind die ons manipuleert te doen alsof we playmobil poppetjes waren ?

---

Maakt het wat uit? Stel je nou voor dat je niet echt zou zijn, wat zou je dan veranderen aan jezelf om wel echt te worden ofzo? Uhm

Nouja, ik wil alleen maar zeggen dat of je nou wel of niet echt bent, je toch tot op een bepaalde hoogte controle hebt over jezelf. Je maakt zelf iets van je leven. Da's toch genoeg?

Persoonlijk zou ik er totaal geen zin in hebben om mezelf na 23 jaar te veranderen, omdat ik niet echt zou zijn. Jeeeetje, wat vaag, moet toch eens van de yogho yogho af gaan blijven

quote:

---

Op 14 juli 2000 19:56 schreef Llewella het volgende:
Ik keek naar buiten naar de wolken en ze zagen er perfekt 3d uit, als uit een computer animatie...

---

Kwam dit misschien ook omdat de perfect 3D WAREN, zoals in het echt?

Maar ff serieus..
Het lijkt inderdaad soms wel alsof alles wat om je heen gebeurt niet echt is, alsof het allemaal slechts illusie is.
Bijvoorbeeld als je over straat loopt of in de auto of trein zit, lijkt het soms wel alsof jij stilstaat en de rest van de wereld beweegt.

Ik denk zelf echter dat dat komt omdat onze hersenen het (2D!) beeld wat door je ogen komt eerst verwerken. Zo weet je dat een stoel een stoel is, en geen tafel. Maar stel je nou eens voor de je stil zit, en je doet 1 oog dicht. Als er nu een echte stoel en een perfect uit de juiste hoek geschoten foto van een stoel voor je staan, kun je niet zien wat de echte stoel is, en wat de foto. Je ziet pas het verschil pas als je je beweegt of 2 ogen open hebt, dan zie je dat het ene gewoon een platte afbeelding is en het ander een echt driedimensionaal voorwerp.

Om de vraag 'zijn wij echt?', wat dichter bij huis te krijgen en wat verder weg van Matrix-achtige speculaties, vind ik wel dat 'echt' meer en meer een relatief begrip word.

Want wat is echt nog tegenwoordig? Doordat wij toegang hebben gekregen tot de hele wereld via allerlei mogelijke soorten van media en communicatie, heb ik het idee dat we steeds meer buiten de werkelijkheid komen te staan.

Denk maar eens aan de maan bijvoorbeeld. Doordat we beelden hebben gekregen van dit gevalletje, omdat er mensen zijn geweest, weten wij nu hoe de maan er van dichtbij uitziet. Maar is dat werkelijk zo? Datgene wat wij gezien hebben is tot ons gekomen via bijvoorbeeld tv. Een vierkant beeldscherm. Hoe kan zoiets de werkelijkheid nu weergeven?

Toch weten we allemaal hoe - ik noem maar wat - de sahara er uit ziet, ook al zijn we er nooit geweest (uitzonderingen daargelaten). Hoe kunnen we dan weten of datgene wat we gezien hebben de werkelijkheid weerspiegelt? Hoe weten we nog of iets echt is of niet?

Walter Benjamin heeft daar - in het kader van de kunst - een interssant artikel over geschreven: "The work of art in the age of mechanical reproduction"

Dat staat wel ergens online, weet alleen even niet meer welke URL

Is het heelal oneindig?
Misschien is ons heelal wel een klein onderdeel van een veel groter iets, en eindig.
Stel je eens voor dat het heelal te vergelijken is met een atoom?
Dan zou ons heelal een klein onderdeel kunnen zijn van een groter iets.

Stof om over na te denken dus.

quote:

---

Op 14 juli 2000 21:02 schreef Juup© het volgende:
Is het heelal oneindig?
Misschien is ons heelal wel een klein onderdeel van een veel groter iets, en eindig.
Eindig? En wat is daar achter dan? Het kan dus gewoon niet.... dit is absoluut niet te bevatten.

Stel je eens voor dat het heelal te vergelijken is met een atoom?
Dan zou ons heelal een klein onderdeel kunnen zijn van een groter iets.

Stof om over na te denken dus.
Was ik niet van plan... je komt niks verder... Het is wel interessant hoor..

---

Toen ik klein was dacht ik dat we in de buik van een hele grote reus zaten.

Net zoals er bacterieen in ons huizen.

ik heb het een beetje anders gevoeld: "Ik ben echt, al het andere is door mijn verbeelding gecreëerd." Een droom dus, of een nachtmerrie, het is maar hoe je het bekijkt.

nou dan kan ik wel mooi dromen!!

Die vraag hield, en houdt mij ook nog steeds bezig.. Misschien zijn we niet echt.. Is dit maar een grote droom.. En misschien als je dood gaat ga je wel naar een andere droom.. ofzow.. Weet ik het.. 'k heb geen flauw id maar alles is mogelijk

Plato worstelde met dezelfde vraag, zie de allegorie van de grot. Hij zei: wij zijn eigenlijk een afspiegeling van een Idee, wij zijn eigenlijk schaduwen van datgene wat echt is. Hij haalde toen een voorbeeld aan van een gevangene in een grot. De gevangene zit zijn hele leven met de rug naar de ingang gekeerd en ziet mensen als schaduwen voorbij trekken. Omdat dat het enige is dat hij ziet, denkt hij dat mensen en het leven daarboven bestaat uit schaduwen. Alles wat er is, is volgens Plato een afspiegeling. Bijvoorbeeld een tafel is een afspiegeling van een Idee 'tafel' Tenslotte herkennen we allemaal een tafel als zodanig, ook al bestaat die tafel uit glas, metaal, plastic of wat dan ook. Dus zegt Plato, er bestaat een 'Idee' van wat een tafel nu eigenlijk is. Anders zouden we een tafel namelijk niet als zodanig herkennen. Alles is volgens hem dus een afschaduwing van zo'n Idee. Ook wij mensen zijn net zo'n afschaduwing van het Idee 'mens', volgens Plato dan.

Dat is een hele goeie.. ik had dat nog nooit eerder gehoord.. het zou best eens waar kunnen zijn..

en dit menen jullie toch niet ofwel???

De wereld van Sophie is ook een boek dat daarover gaat. Het is trouwens ook een boek dat veel filosofen en filosofien behandelt.
*Multifunctioneel!

Tuurlijk meen ik dit.. de grote vraag die filosofen bezighielden en bezighouden, de vraag naar het Zijn. Waarom zijn wij er? Wat is echt? Wat is waarheid? Hoe kun je die waarheid vinden? Is er uberhaupt een objectieve waarheid? en zo ja, hoe moet je die omschrijven? En als je je afvraagt wat voor nut dat heeft, dan moet je eens je eigen gedachten onder de loep houden en dan een X aantal filosofen lezen en dan zien hoeveel van jouw gedachtes waarvan jij dacht dat het de jouwe zijn overeenkomen met de gedachtes van filosofen van tientallen jaren geleden. Mensen zoals Immanuel Kant hebben een enorme invloed gehad op het gedachtegoed dat we NU hebben. Zelfs Plato draagt ook nu nog zijn steentje bij, pardon STEEN. Iets van hen begrijpen betekent ook iets van jezelf en de samenleving waarin je je bevindt, begrijpen

Het zomaar afdoen als 'gedachtes' of zoals het zo mooi beschreven staat bij de entree van het forum 'hier kun je al je vage gedachtes' kwijt, dat is geen filosoferen, da's fantaseren Filosofie is verre van vaag, het is misschien lastig te doorgronden, maar dat is meer mijn en jouw onkunde die dat veroorzaakt. Onkunde veroorzaakt veelal vaagheid

ik heb me nooit zo in Plato verdiept, maar was de essentie van zijn mimesis (zo heette dat toch?) niet dat kunst een afspiegeling was van het id kunst, wat weer een negatieve afspiegeling van het goddelijke ideaal was en dus bedriegelijk (en daarom moest kunst in zijn ideale staat, de dictatuur, afgeschaft worden)?

Correct me if I'm wrong, dan zoek ik het nog ff op, het is alweer een tijdje geleden dat ik het heb gelezen nl.

Do you believe what you hear?
Can you believe what you see?
Do you believe what you feel?
Can you believe what is real?

Tokus

alles lijkt in jouw ogen echt. maar alleen het weten dat je er bent. bewust zijn van elke stap die je neemt elke sec. dat je er bent is echt. je kan nergens van op aan behalve van jezelf

De vraag 'zijn wij echt?' is moeilijk te beantwoorden als je niet weet wat echt is. Mijn vraag is dus wat is echt

'what is real, how do you define it?'

Ik had vroeger altijd de angst dat ik wakker zou worden en dat ik dan iets totaal anders bleek te zijn, een alien of aap ofzo.

quote:

---

Op 18 juli 2000 14:25 schreef Machiel het volgende:
De vraag 'zijn wij echt?' is moeilijk te beantwoorden als je niet weet wat echt is. Mijn vraag is dus wat is echt

---

Tjah zo kunne we wel door blijve filosoferen (niet dak er iets tegen heb hoor..) Wat is echt? wat is niks? enz.. ;p

quote:

---

Op 18 juli 2000 13:19 schreef SapPy-SunFl0weR het volgende:
alles lijkt in jouw ogen echt. maar alleen het weten dat je er bent. bewust zijn van elke stap die je neemt elke sec. dat je er bent is echt. je kan nergens van op aan behalve van jezelf

---

Twijfelachtig. Wat bedoel je met dat je alleen aan kunt van jezelf?
Bedoel je jouw waarnemingen? Dan zou je ervan uit moeten gaan dat jouw waarnemingen correct zijn. Hoe weet je dat?