Alleen "goede" kinderen

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 09:14 schreef Jumparound het volgende:
waar kan je trouwens laten onderzoeken of je genetisch wel in orde bent?
stel dat ik kinderen wil later, vind ik dat toch wel goed om te weten....

bv, aanleg voor kanker of aanleg voor afwijkend gedrag, aanleg voor relneger

kan dat uberhaupt wel?

Je kan bij een genetisch centrum terecht. Maar ik weet niet of ze je zomaar gaan screenen op vanalles en nog wat. Ik denk dat je dan toch al het vermoeden moet hebben of weten dat er iets in je familie zit en dat je dan uit kan laten zoeken of jij dat gen ook hebt.

Je kan niet alles uitsluiten en er zijn ook afwijkingen waarvan nog helemaal niet bekend is op welke genen ze zitten enzo.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 07:23 schreef Alicey het volgende:

[..]

Wat voor soort defecten moet ik hier aan denken?

Genenparen die onjuist zijn. Gelukkig is niet elk foutje dominant of zo erg dat het vreselijke gevolgen heeft.

quote:

Op maandag 15 januari 2007 19:25 schreef boekenworm het volgende:
Dus hoe denken jullie over de stelling:

Wanneer er een erfelijke aandoening is de familie zit mag je geen kinderen krijgen. En wanneer je tijdens de zwangerschap hoort dat het kind een afwijking/handicap heeft, moet je arbortus plegen.

Ik hoorde gisteren op de radio een vrouw die een gehandicapte zoon van 9 heeft. Zij zei het heel raak: Niemand kiest voor een gehandicapt kind.

Families met erfelijke afwijkingen weten al heel goed dat ze risico lopen. En niet alle aangeboren afwijkingen zijn erfelijk of van tevoren vast te stellen.
Autisme heeft waarschijnlijk een erfelijke component. Maar dat is ook alles. Je kunt niet even een testje draaien: Rood is goed, blauw is autistisch.

Ik zie het standpunt van je moeder wel, en ik zie ook jouw stelling wel, maar jouw stelling gaat er vanuit dat je het allemaal van tevoren weet. En je impliceert dat mensen met een gehandicapt kind daar bewust voor gekozen hebben.
Dat is dus niet zo. Ze hadden de keus niet, dáárom hebben ze een gehandicapt kind.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 09:51 schreef Lucille het volgende:

[..]

Genenparen die onjuist zijn. Gelukkig is niet elk foutje dominant of zo erg dat het vreselijke gevolgen heeft.

Kun je iets duidelijker zijn in hoe dat zich uit?

Overigens is het opzich nog een discussie van wat je 'fout' noemt. Alles wat afwijkt van het gemiddeld kan, indien positief geinterpreteerd, ook een gunstige afwijking zijn. De mens is nogal snel geneigd afwijkingen negatief te beoordelen.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 09:55 schreef Alicey het volgende:

[..]

Kun je iets duidelijker zijn in hoe dat zich uit?

Als een defect recessief is zal je er niets van merken, hooguit geef je het defect door aan een volgende generatie. Die er ook niets van merkt tenzij het defect door beide ouders met dezelfde afwijking wordt doorgegeven.

Fouten die wel zichtbaar zijn kunnen in heel veel variaties opduiken. Dingen die niet meteen opvallen, maar later wel zoals bepaalde ziektes (dus erfelijke ziektes die zich pas op latere leeftijd manifesteren), maar ook dingen zoals een lichte verhoogde bloeddruk, aanleg tot depressiviteit lijkt in bepaalde gevallen hier mee te maken te hebben, bepaalde autoimmuum gerelateerde ziektes. Bepaalde vormen van epilepsie lijken te maken te hebben met een proteine defect.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 10:20 schreef Nick-Name- het volgende:
Overigens is het opzich nog een discussie van wat je 'fout' noemt. Alles wat afwijkt van het gemiddeld kan, indien positief geinterpreteerd, ook een gunstige afwijking zijn. De mens is nogal snel geneigd afwijkingen negatief te beoordelen.

Ja, kijk maar naar "waterworld"

serieus, een geestelijke handicap of een lichamelijk defect (hazelip, misvormde armen / benen) 2 hoofden of een staart lijkt me nou niet echt een positieve ontwikkeling.

Netzomin als dat je een genetische aanleg hebt voor kanker / spierziekten / mentale stoornissen...

quote:

Op maandag 15 januari 2007 19:25 schreef boekenworm het volgende:
Dus hoe denken jullie over de stelling:

Wanneer er een erfelijke aandoening is de familie zit mag je geen kinderen krijgen. En wanneer je tijdens de zwangerschap hoort dat het kind een afwijking/handicap heeft, moet je arbortus plegen.

De vraag is natuurlijk in hoeverre dit geldt.
Ik kan me een beetje voorstellen dat als je weet dat je drager bent van een gen dat je niet het risico wilt nemen of aan een kind wilt beginnen. Maar als je wel zwanger bent dan zou ik het belachelijk vinden om bij een afwijking maar abortus te plegen. Alleen bij erge levensbedreigende afwijkingen en dergelijke.

Kijk bijv. naar jezelf. Ik heb niet het idee dat er nou een heel onsamenhangende post staat van iemand die niet in staat is om te leven, ik zie geen reden waarom mensen zoals jij en vele anderen er niet zouden horen te zijn. En waar leg je de grens heh?...
Als met al moet je het risico misshcien afwegen als je een drager ergens van bent, maar er zijn denk ik genoeg redenen om te beargumenteren waarom je toch een waardevol nieuw leven op de wereld kunt zetten.

Heb je je hersenloze, achterlijke, stompzinnige, idiote, niet-op-deze-planeet-horende, zwakzinnige moeder al bedankt voor deze "lieve" woorden?

Je bent zelf zo te lezen in staat om te kunnen oordelen of je nooit geboren had mogen worden.
En je straalt uit dat je weet wat je tekortkomingen zijn, en daar mee hebt leren leven.

Dat je moeder misschien vond dat je niet geboren had mogen worden hoeft niet te betekenen dat je niet gewenst bent (nu)....

Over je stelling:

Ik vind dat niet alleen kinderen recht hebben op een leven, maar ouders ook recht hebben op een goed / leuk ouderschap. Wat is nou belangrijker dan het samen krijgen van een kind.
Ik zie nog wel eens een stel lopen bij ons in de buurt met een gehandicapt kind, en god, wat worden die ouders snel oud... en wat zwaar lijkt het me.. Dat zou niet mijn keus zijn iig.

Met andre woorden: ik sta achter abortus vanwege afwijkingen omdat het geluk van ouders ook telt

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 11:05 schreef boekenworm het volgende:
Het uit huis gaan zoals gezegt is helaas niet finacieel mogelijk. Maar goed, ik zit altijd boven en kom enkel beneden om te eten. Dus zo erg lopen we elkaar niet in de weg. En natuurlijk, het verhaal heeft twee kanten. Ik ben vast niet de ideale dochter, en zal ik ook nooit worden, hoe erg ik mijn best ook doe. En ik ben vaak tegendraads (welk meisje wilt nu zomaar gaan doorleren, welk meisje is nou een pot, verkeerde hobbies etc). Het is moeilijk om te zeggen dat een jeugd die niet zo makkelijk was, de schult van mijn moeder was. Er zit een ellelang verhaal achter deze verhouding natuurlijk. Alleen tja... het is niet leuk om te horen niet gelieft te zijn bij je ouder.

Over jezelf; je komt in ieder geval begrijpelijker over dan half fok. Ik zou me dan ook niet te druk maken om je "afwijking" iedereen heeft wel wat alleen bij sommigen noemen we het een afwijking en bij de andere een karaktertrek etc. Je kunt ook bijna niet zeggen wat bijvoorbeeld bij autisme nou een karaktertrek is of wat een gevolg is van je "afwijking". (iig niet bij de "minder erge" varianten) Veel mensen zijn koppig, tegendraads etc, alleen bij autisten is dat ineens het gevolg van hun autisme ofzo.

Tsss, gewoon antwoorden dat als jij had kunnen kiezen of zij jouw moeder zou worden je ook liever geaborteerd was geweest

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 10:22 schreef Lucille het volgende:

[..]

Als een defect recessief is zal je er niets van merken, hooguit geef je het defect door aan een volgende generatie. Die er ook niets van merkt tenzij het defect door beide ouders met dezelfde afwijking wordt doorgegeven.

Fouten die wel zichtbaar zijn kunnen in heel veel variaties opduiken. Dingen die niet meteen opvallen, maar later wel zoals bepaalde ziektes (dus erfelijke ziektes die zich pas op latere leeftijd manifesteren), maar ook dingen zoals een lichte verhoogde bloeddruk, aanleg tot depressiviteit lijkt in bepaalde gevallen hier mee te maken te hebben, bepaalde autoimmuum gerelateerde ziektes. Bepaalde vormen van epilepsie lijken te maken te hebben met een proteine defect.

Ok, in die orde bedoel je... Dan zijn er denk ik wel aardig wat dingen inderdaad.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 11:11 schreef Toeps het volgende:
Jeeeezus boek, ze hebben je wel een verlaagd zelfbeeld aangepraat zeg!
Doorleren, big deal?! Pot, nou en?! Ze mogen blij zijn dat je geen criminele babymama bent geworden!

Ja wat zij zegt.
Trouwens, al die "normale mensen" zijn er ook alleen maar omdat we daar nog geen diagnose bij gesteld hebben.

Ik krijg er een beetje een naar gevoel van - alsof alleen arische kinderen met perfecte genen er toe doen. Iemand als Stephen Hawking is bijvoorbeeld lichamelijk afhankelijk, maar heeft de wereld heel veel gebracht met zijn geest. Maar als het aan jou had gelegen had ie die kans niet gekregen. En van mensen als Albert Einstein, Salvador Dalí, Béla Bartók, en Leonardo da Vinci bestaan vermoedens dat ze autistisch waren of autistische kanten hadden. We hadden toch flink wat gemist aan deze mensen als we jouw stelling in praktijk zouden brengen.


Wat betreft je eigen situatie - de dingen die je noemt als negatieve dingen zou je ook als positief kunnen zien. Je hebt het doorzettingsvermogen om door te leren, je hebt de moed om voor je 'afwijkende' seksuele voorkeur uit te komen etc. Ik snap ergens wel dat je moeder achetraf denkt "Dit is zo zwaar geweest, als ik het van te voren had geweten weet ik niet of ik dezelfde keus had gemaakt". Maar het was wel fijn geweest als ze er ook bij had verteld dat ze blij is dat jij er als persoon toch bent en dat ze van je houdt.

quote:

Op maandag 15 januari 2007 19:25 schreef boekenworm het volgende:
Vandaag had ik een gesprek met mijn moeder. Het ging erover dat ze heel vaak zegt dat ze, als ze had geweten dat ik haar kind zou worden, dan geen kinderen had genomen. Het kwam erop neer dat zij vind dat, wanneer je weet dat er een erfelijke afwijking in de familie zit, je dan geen kinderen mag krijgen. Ik ben autistisch (en dat is erfelijk), dus daarom had zij mij niet willen hebben.
Opzich kan ik me in dit idee inleven (ook al is het niet fijn om zo benaderd te worden).

Dus hoe denken jullie over de stelling:

Wanneer er een erfelijke aandoening is de familie zit mag je geen kinderen krijgen. En wanneer je tijdens de zwangerschap hoort dat het kind een afwijking/handicap heeft, moet je arbortus plegen.

Weet je het zeker dat jij degene bent met autisme? Het lijkt erop dat zij een probleem heeft met de wederkerigheid!

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 11:05 schreef boekenworm het volgende:
En tja... het thuisfront
Het uit huis gaan zoals gezegt is helaas niet finacieel mogelijk. Maar goed, ik zit altijd boven en kom enkel beneden om te eten. Dus zo erg lopen we elkaar niet in de weg. En natuurlijk, het verhaal heeft twee kanten. Ik ben vast niet de ideale dochter, en zal ik ook nooit worden, hoe erg ik mijn best ook doe. En ik ben vaak tegendraads (welk meisje wilt nu zomaar gaan doorleren, welk meisje is nou een pot, verkeerde hobbies etc). Het is moeilijk om te zeggen dat een jeugd die niet zo makkelijk was, de schult van mijn moeder was. Er zit een ellelang verhaal achter deze verhouding natuurlijk. Alleen tja... het is niet leuk om te horen niet gelieft te zijn bij je ouder.

Onder moeilijk versta ik niet dingen als 'pot zijn en door willen leren'. Misschien 30 jaar geleden, als je 'baas in eigen buik' erbij op je buik zou schilderen, en je bh de fik in ging, maar dit zijn gewoon dingen die normaal bespreekbaar zouden moeten zijn. Dat zoiets niet gebeurd ligt meer aan het onvermogen van je moeder om het uit die taboe-sfeer te halen, dan aan jou.

Verder ken ik je achtergrond en eventuele andere 'bijzaken' natuurlijk niet, maar als de drempel om 'moeilijk' gevonden te worden zo laag lag, dan had half Jeugdzorg nu een auto met chauffeur.

OT: ik hecht zelf veel waarde aan het verantwoordelijkheidsgevoel van ouders, en vind dat je bij het nemen van een kind niet vreemd moet opkijken als je sprookjesbeeld van een engeltje met een lief sociaal leven opeens nogal hooggespannen blijkt. Tuurlijk, teleurgesteld zijn is iets menselijks, en zeker de practische bezwaren kunnen het geluk nogal in de weg staan. Ook de reden dat ik heel erg zou nadenken voordat ik zo'n stap zou zetten, ik hecht veel waarde aan mijn egocentrische leventje.

Maar zoiets uiten tegenover je kind.. nee. Het enige wat je daarmee uit is het feit dat je niet in staat bent om dingen op hun juiste waarde in te schatten, en misschien nog wel erger is het onjuiste zelfbeeld wat op die manier aangepraat wordt. Het klinkt zuur, maar dan is het een kwestie van eventuele negatieve zaken inslikken, en je heel erg richten op de dingen die er wél zijn. Een kind is nu eenmaal jou verantwoordelijkheid, en in tegenstelling tot een relatie bestaat de mogelijkheid om de handdoek in de ring te gooien als alles niet gaat zoals je wilt niet.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 11:23 schreef boekenworm het volgende:
(en met genetische afwijkingen bedoel ik wel wat zwaardere afwijkingen dan verhoogde bloeddruk e.d Lucille. Ik doel meer op de afwijkingen die ze vaker in de familie hebben gemanifesteren, zoals schritsofenie (foutgespeld), persoonlijkheidsyndromen, autisme en dergelijke. Want als je op die manier redeneert kan de mens stoppen met voortplanten (wat opzich wel goed voor het milieu zou zijn).

Dan nog is het maar de vraag hoe erg iets is. Iemand met een (lichte) vorm van autisme kan best gewoon beter meekomen in de samenleving dan iemand met de "verkeerde" opvoeding bijvoorbeeld. Er zit ook wel een verschil tussen jou bijvoorbeeld en het beeld dat we kennen uit "rain man" laat ik maar zeggen.

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 10:40 schreef Jumparound het volgende:
Met andre woorden: ik sta achter abortus vanwege afwijkingen omdat het geluk van ouders ook telt

Het geluk van ouders zou helemaal niet afhankelijk moeten zijn van het kind en zijn/haar prestaties.