Genderdysforie deeltje 5

Ja voor mij ook, naar boven en m'n lekkere warme bedje in. M'n vriend heeft hele week nachtdienst (en ook al leest hij dit) het is heerlijk rustig in bed zo

Nou zat ik laatst te kijken of ik misschien ergens binnenkort m'n rijbewijs zou kunnen gaan halen, en toen vroeg ik me af: hoe zit dat met hormonen en beinvloeding van de rijvaardigheid? Ik kan me haast niet voorstellen dat 't problemen oplevert (post-menopausale bio-vrouwen gebruiken 't immers vaak ook) maar ik denk ik vraag 't even.

quote:

Op donderdag 1 februari 2007 15:42 schreef Hildy het volgende:
Nou zat ik laatst te kijken of ik misschien ergens binnenkort m'n rijbewijs zou kunnen gaan halen, en toen vroeg ik me af: hoe zit dat met hormonen en beinvloeding van de rijvaardigheid? Ik kan me haast niet voorstellen dat 't problemen oplevert (post-menopausale bio-vrouwen gebruiken 't immers vaak ook) maar ik denk ik vraag 't even.

De medicijnen hebben geen gele sticker, dus er wordt aangenomen dat ze de rijvaardigheid neit beinvloeden. Het enige punt van aandacht is dat anti-androgenen (bijv. androcur) de eerste weken van gebruik voor extreme vermoeidheid zorgen en dat je daarmee moet oppassen. Zodra die vermoeidheid over is, is er echter niets meer aan de hand.

Nu wachten we nog even op de eerste grappenmaker die meent te moeten stellen dat vrouwelijke hormonen een slechte invloed hebben op de rijvaardigheid.

quote:

Op donderdag 1 februari 2007 15:46 schreef BetaWolff het volgende:
Nu wachten we nog even op de eerste grappenmaker die meent te moeten stellen dat vrouwelijke hormonen een slechte invloed hebben op de rijvaardigheid.

Kweenie, maar ik was vandaag bij de ANWB voor 'n intest (kijken ze hoeveel lesuren je ongeveer nodig hebt en hoe duur dat dan allemaal wordt), en daar liepen eigenlijk alleen maar vrouwen rond.

Trouwens ook wel raar, op de een of andere manier kom ik heel jong over: ze vroegen of ik al 18 was (ik ben 25). Ik zal wel weer iets verkeerd doen kwa uitstraling ofzo.. (*zucht* .. passen als man is zo lastig..).

Je komt er heus wel uit denk ik, hildy, ik ben 27 en word nog altijd gemiddeld voor 4 a 5 jaar jonger aangezien.

Ik had na het 2e keer zakken voor m'n rijbewijs maar gekozen voor een andere rijschool en dus ook na een typisch stereotype-rijinstructeur, een vrouw als rijinstructische. Dat ging veel beter en veel leuker ook. Gek misschien, doordat ik m'n rijbewijs "undercover" als jongen heb gehaald, wil ik na de hele poespas als identiteitswijziging, wel een her-examen doen. Slaag ik niet, geen vuiltje aan de lucht, slaag ik wel, dan heb ik toch m'n rijbewijs gehaald als Meike Ploeg

Alleen weet ik dan niet, of m'n voorkeur nog steeds naar een vrouwelijke instructische gaat, als naar een lekkere stereotype rij-instructeur

quote:

Op donderdag 1 februari 2007 21:58 schreef Meike26 het volgende:
Je komt er heus wel uit denk ik

Ja, dat moet ook wel lukken.

Ik heb trouwens voor mezelf besloten dat ik 't allemaal wat rustiger ga doen, dus grotendeels via een reguliere psych uitzoeken ipv. 't VU. M'n asperger maakt 't allemaal namelijk bestwel wat moeilijker.

_{Asperger komt bij bio-mannen ongeveer 55 op de 10.000 voor, genderdysforie ongeveer 1 op de 30.000. Als ik dat dan goed uitreken kom ik op ongeveer 9 op de 50.000.000 genderdysfore bio-mannen met asperger. Dat zou betekenen dat d'r ongeveer 2,88 (ex-)genderdysforen (afgerond 3) met asperger rondlopen in Nederland.}

quote:

Alleen weet ik dan niet, of m'n voorkeur nog steeds naar een vrouwelijke instructische gaat, als naar een lekkere stereotype rij-instructeur

Met zo'n dikke pens van 't vele zitwerk?

...ja en van de vele snacks tussendoor bij het benzinestation niet te vergeten !!

Mijn rijinstructeur toen in een korte omschrijving: Donkere haarkleur, stoppelbaardje, fulltime zonnebrildrager, omkijkend naar elke medemens van het tegenovergestelde beslacht op straat wat iets anders dan een broek draagt...

Ik geloof dat ik 't type ken ja. Vriend van me is ook een beetje zo, maar dat soort types kunnen soms verbazingwekkend goed observeren. Hij vind dat'k of homo ben, of stiekem toch vrouw. Ik rijd nog wel eens met 'm mee, en dan is 't nogal eens "nee Hildy, kaartlezen is niks voor jou" of "die mannen daar in die auto vinden je leuk". Hij is verder wel aardig, maar dat soort dingen zijn soms wel irritant.

Daar was ik ook even bang voor bij de ANWB, en ergens had ik wel zoiets van "gelukkig, 't is een vrouw". Alleen, wat een spraakwaterval. Daar ben ik niks bij (en dat zegt wat).

[ Bericht 36% gewijzigd door Hildy op 02-02-2007 00:44:36 ]

quote:

Op donderdag 1 februari 2007 15:46 schreef BetaWolff het volgende:
Nu wachten we nog even op de eerste grappenmaker die meent te moeten stellen dat vrouwelijke hormonen een slechte invloed hebben op de rijvaardigheid.

Ik ben wel rustiger gaan rijden door de Androcur... Rij nu 150km/u ipv 160km/u...

quote:

Op vrijdag 2 februari 2007 06:16 schreef ChantalC het volgende:

[..]

Ik ben wel rustiger gaan rijden door de Androcur... Rij nu 150km/u ipv 160km/u...

U heeft vast geen punten-rijbewijs.

quote:

Op vrijdag 2 februari 2007 14:01 schreef BetaWolff het volgende:

[..]

U heeft vast geen punten-rijbewijs.

Een watte?

Je krijgt punten bij je rijbewijs als je hindernissen goed neetmChan... geloof ik :p

Ik ga ook steeds rustiger rijden, niet door andro, maar door cruise-control

quote:

Op vrijdag 2 februari 2007 19:43 schreef Meike26 het volgende:

Ik ga ook steeds rustiger rijden, niet door andro, maar door cruise-control

Nog paar nachtjes en ik heb een nieuwere bimmer met cruise-control...

Ik een nieuwe Caddy met CC (helaas betekend dat niet dat ook het dak open kan) en gelijk nieuwe navigatie. Met heel veel geluk/mazzel ook nog een TDI in plaats van zo'n sloom dieseltje.

Meike heeft promotie gemaakt (daar lijkt het alleen op, het is gewoon het gevolg van maandenlang zeuren om een Cruisecontrol )

quote:

Op vrijdag 19 januari 2007 05:58 schreef ChantalC het volgende:
Fijn! De wachttijd loopt weer op. Één chirurg ligt er tijdelijk even uit ivm een herpes infectie aan zijn oog. Die mag voorlopig niet in de O.K. komen... Ik stond dus voor mei a.s. op de lijst, dit wordt nu aug/sep/okt...

Ik stond voor m21 februari op de lijst voor een correctie, dat wordt dus 25 april, mits Dr. Karim per 1 april kan werken.....

quote:

Op dinsdag 16 januari 2007 21:50 schreef Meike26 het volgende:
Nou, ik had voordat ik contact opnam met het VU, ook een afspraak bij Humanitas. Ene Petra Kleene als ik me goed herinner. Het gesprek liep alles behalve lekker/fijn.

Ik zou volgens haar nooit passabel kunnen zijn (nog last van acne) en ze rade mij het af en contact op te nemen met het RIAGG. No way dus en ben voor m'n second opinion gewoon naar de mensen gegaan die er echt wat vanaf weten.

Niet dat je je hierdoor moet laten leiden Hildy, ik vodn die mevrouw Kleene erg kil en kon geen fijn gesprek met haar aangaan. Het is nu alweer dik 3 bijna 4 jaar geleden, Mei 2003, maar ik zelf zou daar nooit meer in dat pand iets te zoeken hebben.

Petra Klene werkt niet meer bij Humanitas, nu heel andere mensen. En Petra was inderdaad recht voor de raap. Ik heb nog steeds e-mail contact met haar trouwens. Ze heeft mij wel heel veel geholpen.

quote:

Op woensdag 17 januari 2007 16:58 schreef Hildy het volgende:

[..]

Bedankt voor de hulp, en jij ook veel succes verder.

Ik heb inmiddels even met Arianne v/d Ven aan de lijn gehangen, maar die heeft d'r psychologenpraktijk opgeheven en is de journalistiek in gegaan, dus ik heb 't antwoordapparaat van Tanja van Hengel ingesproken.

Je kunt ook nog kiezen voor Astrid Leusink in Leiden, 1 van de ex-psychologen van het genderteam.

quote:

Op donderdag 1 februari 2007 23:16 schreef Hildy het volgende:
_{Asperger komt bij bio-mannen ongeveer 55 op de 10.000 voor, genderdysforie ongeveer 1 op de 30.000. Als ik dat dan goed uitreken kom ik op ongeveer 9 op de 50.000.000 genderdysfore bio-mannen met asperger. Dat zou betekenen dat d'r ongeveer 2,88 (ex-)genderdysforen (afgerond 3) met asperger rondlopen in Nederland.}

Daar ben ik er dan ook 1 van, alleen krijg in Rotterdam niet de diagnose omdat ik communicatief te goed ben en persoonlijkheids problemen heb. Ik heb het in Oegstgeest (nu Leiden) na gevraagd, en als ik daar een second opinion zou aanvragen zou er waarschijnlijk wel Asperger uit komen. Mijn oudste zoon heeft het ook, Asperger. En aangezien de erfelijkheidsfactor heel hoog ligt, en beide andere zonen het waarschijnlijk ook hebben....
Maar diagnoses boeit me niet zo meer, heb er al 4, werk liever oplossend cq helpend gericht.

quote:

Op maandag 12 februari 2007 17:55 schreef AnnaB het volgende:

[..]

Je kunt ook nog kiezen voor Astrid Leusink in Leiden, 1 van de ex-psychologen van het genderteam.

Ik sta op 't moment op de wachtlijst voor 't autisme-team van Altrecht, maar of ik daar heel veel aan ga hebben... Het onhandige is dat mijn lijstje problemen best nog lang is, en ik me echt afvraag of een psycholoog daar heel veel mee kan.

Waar kan ik trouwens ueberhaupt contactgegevens voor gendertherapeuten vinden? Het is niet of ze in de gouden gids staan...

quote:

Op maandag 12 februari 2007 18:02 schreef AnnaB het volgende:

[..]

Daar ben ik er dan ook 1 van, alleen krijg in Rotterdam niet de diagnose omdat ik communicatief te goed ben en persoonlijkheids problemen heb. Ik heb het in Oegstgeest (nu Leiden) na gevraagd, en als ik daar een second opinion zou aanvragen zou er waarschijnlijk wel Asperger uit komen. Mijn oudste zoon heeft het ook, Asperger. En aangezien de erfelijkheidsfactor heel hoog ligt, en beide andere zonen het waarschijnlijk ook hebben....
Maar diagnoses boeit me niet zo meer, heb er al 4, werk liever oplossend cq helpend gericht.

Het kan je misschien een hoop duidelijkheid geven, maar aangezien je zowiezo al in die richting denkt zal dat in jouw geval wel meevallen. Overigens ben ik ook best communicatief vaardig (soms iets te), dus ik vind 't wel raar dat ze in R'dam alleen daarom Asperger uitsluiten.

[ Bericht 4% gewijzigd door Hildy op 12-02-2007 19:29:42 ]

quote:

Op maandag 12 februari 2007 18:52 schreef Hildy het volgende:

[..]

Ik sta op 't moment op de wachtlijst voor 't autisme-team van Altrecht, maar of ik daar heel veel aan ga hebben... Het onhandige is dat mijn lijstje problemen best nog lang is, en ik me echt afvraag of een psycholoog daar heel veel mee kan.

Ik weet niet hoe de situatie bij Altrecht is, maar in Rotterdam duurt het vanaf aanmelding ongeveer 1 jaar voordat er een diagnose is (wel een goede hoor op zich). En in Leiden toch minimaal 8 maanden geloof ik.

quote:

Waar kan ik trouwens überhaupt contact gegevens voor gendertherapeuten vinden? Het is niet of ze in de gouden gids staan...
[..]

Ik heb weleens ergens gehoord of gezien dat er een register van is op internet. Kan ook zijn dat dat juist nu niet meer on-line is op te zoeken. Maar een telefoontje naar Jos van het Genderteam kan ook enorm helpen hoor. Hoef je geen patiėnt van het genderteam voor te zijn.

quote:

Het kan je misschien een hoop duidelijkheid geven, maar aangezien je zowiezo al in die richting denkt zal dat in jouw geval wel meevallen. Overigens ben ik ook best communicatief vaardig (soms iets te), dus ik vind 't wel raar dat ze in R'dam alleen daarom Asperger uitsluiten.

Het feit is dat er ook persoonlijkheidsproblematiek meespeelt (borderline, what else...). Maar ja, bij het (landelijk) centrum voor Autisme in Leiden zei een psycholoog tegen mij dat dat de diagnose van Asperger niet in de weg hoeft te staan. Maar ik heb gewoon geen zin om weer een klein jaar te verliezen met een diagnose zoeken, terwijl ik het zelf wel weet, en mijn psychologe er met de behandeling wel rekening mee gaat houden dat ik hoof scoor op autisme kenmerken. Wat wil ik nog meer ?

quote:

Op maandag 12 februari 2007 20:40 schreef AnnaB het volgende:

[..]

Ik weet niet hoe de situatie bij Altrecht is, maar in Rotterdam duurt vanaf aanmelding ongeveer 1 jjaar voordat er een diagnose is (wel een goede hoor op zich). En in Leiden toch minimaal 8 maanden geloof ik.

Asperger is bij mij op m'n 15de al vastgesteld. Alleen nu zit ik dus met allemaal problemen d'r omheen (o.a. genderproblematiek, maar was dat maar 't enige..), en de 1ste psych waar ik naar toe stapte (toen ik 't zelf nog niet allemaal snapte) vond dat ik ietwat schizofreen over kwam (dat schijnt normaal te zijn bij Asperger) en dat 't een goed idee was verder te gaan bij 't autisme-team.

Nouja, al kunnen ze me daar niet verder helpen kan ik daar in ieder geval een kopietje van m'n oude dossier lospeuteren. Ergens hoop ik dat daar iets in staat als "Hildy is een beetje verwijfd" ofzo.

quote:

Het feit is dat er ook persoonlijkheidsproblematiek meespeelt. Maar ja, bij het (landelijk) centrum voor Autisme in Leiden zei een psycholoog tegen mij dat dat de diagnose van Asperger niet in de weg kan staan.

Nee precies, vaak kunnen ze al een boel zien aan hoe je op iets als WAIS (IQ-test) scoort (bij Asperger is vaak 't performaal IQ lager dan 't verbaal IQ). En d'r zijn nog wel meer testjes die niks met persoonlijkheid van doen hebben (motoriek, lezen van emoties).

quote:

Maar ik heb gewoon geen zin om weer een klein jaar te verliezen met een diagnose zoeken, terwijl ik het zelf wel weet, en mijn psychologe er met de behandeling wel rekening mee gaat houden dat ik hoof scoor op autisme kenmerken. Wat wil ik nog meer ?

Het gaat d'r eigenlijk vooral om dat je voor jezelf een beetje weet hoe je bent. Ik welk hokje je nu precies valt maakt eigenlijk niet eens zo heel veel uit.

Alleen ik was vroeger vooral "anders", en dan is 't wel fijn te weten wat 't nou precies is.

[ Bericht 1% gewijzigd door Hildy op 12-02-2007 22:28:18 ]

quote:

Op maandag 12 februari 2007 21:08 schreef Hildy het volgende:
Asperger is bij mij op m'n 15de al vastgesteld. Alleen nu zit ik dus met allemaal problemen d'r omheen (o.a. genderproblematiek, maar was dat maar 't enige..), en de 1ste psych waar ik naar toe stapte (toen ik 't zelf nog niet allemaal snapte) vond dat ik ietwat schizofreen over kwam (dat schijnt normaal te zijn bij Asperger) en dat 't een goed idee was verder te gaan bij 't autisme-team.

Nouja, al kunnen ze me daar niet verder helpen kan ik daar in ieder geval een kopietje van m'n oude dossier lospeuteren. Ergens hoop ik dat daar iets in staat als "Hildy is een beetje verwijfd" ofzo.

Ja, dat zou het iets makkelijker maken. Maar hoe moeilijk het ook is, je moet diep bij jezelf naar binnen kijken wat er is. Ik heb bv vanaf de puberteit verlangen gehad naar borsten. De 3 zwangerschappen van mijn ex zijn voor mij psychisch een ramp geweest, waarom zij wel en ik niet ?
Uiteindelijk ben je toch zelf degen die de diagnose genderdysforie doet, alleen bv het genderteam helpt daarbij, en kijkt ook vootral hoe onverdringbaar het gevoel is. Nu weet ik van Luc Gijs (hoofd psychologen) dat de screening per 1-1-2007 iets anders gaat, maar eigenlijk niet gehoord wat er veranderd is.

quote:

Nee precies, vaak kunnen ze al een boel zien aan hoe je op iets als WAIS (IQ-test) scoort (bij Asperger is vaak 't performaal IQ lager dan 't verbaal IQ). En d'r zijn nog wel meer testjes die niks met persoonlijkheid van doen hebben (motoriek, lezen van emoties).

Op alle autisme specifike testen oa WAIS scoor ik hoog, dwz duidelijk tekenen voor autisme.

[quarto]Nee precies, 't gaat d'r eigenlijk vooral om dat je voor jezelf een beetje weet hoe je bent. Ik welk hokje je nu precies valt maakt eigenlijk niet eens zo heel veel uit.

Alleen ik was vroeger vooral "anders", en dan is 't wel fijn te weten wat 't nou precies is.
[/quote]
Dat is het zeker. Voor mij is de 'bevrijding' begonnen toen ik ruim een maand met hormonen bezig was, voelde een soort van thuiskomst in mijn eigen lichaam. En de operatie was voor mij alleen een logisch vervolg. Had er geen behoefte aan om als she-male door het leven te gaan.

quote:

Op maandag 12 februari 2007 21:32 schreef AnnaB het volgende:

Maar hoe moeilijk het ook is, je moet diep bij jezelf naar binnen kijken wat er is. Ik heb bv vanaf de puberteit verlangen gehad naar borsten. De 3 zwangerschappen van mijn ex zijn voor mij psychisch een ramp geweest, waarom zij wel en ik niet ?

"Ik was eigenlijk een meisje, maar in die 2 weken dat ik te laat geboren ben is d'r zo'n ding aan gegroeit" dacht ik rond m'n 8ste ergens. "Zou ik toch normaal zijn?" dacht ik rond m'n 12de, speurend naar bloedvlekjes in m'n ondergoed. Ik heb nog veel meer van dit soort herinneringen, die terug gaan tot m'n 4de ongeveer, maar die zijn niet allemaal even duidelijk.

Ik kan niet echt een relatie aangaan. Als wat ik voor vrouwen voel lust/liefde is ga ik toch serieus twijfelen aan de geestelijke gezondheid van de mannelijke populatie. Voor mannen voel ik eigenlijk niet veel (alleen bij sommigen dat ik dicht tegen ze aan wil kruipen).

Oh, en borsten? Het is meer dat ik vergeet dat ik die niet heb; 't voelt erg naar (soort van fantoompijn).

Tegelijkertijd, tsja, ik was net een jongetje. De poppen die ik vroeger had (moeder was een voorstander van een androgyne opvoeding) sneuvelden vrij snel. Ik vond typisch meisjesspeelgoed nooit echt interessant: ik speelde met lego en later elektronica. Ik heb ook niet 't idee dat ik erg vrouwelijk denk, maar misschien dat ik dat ook wat te zwart-wit zie hoor.

quote:

Uiteindelijk ben je toch zelf degen die de diagnose genderdysforie doet, alleen bv het genderteam helpt daarbij, en kijkt ook vootral hoe onverdringbaar het gevoel is. Nu weet ik van Luc Gijs (hoofd psychologen) dat de screening per 1-1-2007 iets anders gaat, maar eigenlijk niet gehoord wat er veranderd is.

Oh, nja, dan hoef ik daar verder niet zo bang voor te zijn. Het is zo ongeveer de rode draad in m'n leven en d'r moet een klein wonder gebeuren wilt 't weg gaan. Ik wil alleen even voor mezelf nagaan hoe dat met m'n andere problemen zit.

quote:

Op alle autisme specifike testen oa WAIS scoor ik hoog, dwz duidelijk tekenen voor autisme.

Meer bewijs tegen de "extreme male brain" theorie mbt. autisme

quote:

Voor mij is de 'bevrijding' begonnen toen ik ruim een maand met hormonen bezig was, voelde een soort van thuiskomst in mijn eigen lichaam. En de operatie was voor mij alleen een logisch vervolg. Had er geen behoefte aan om als she-male door het leven te gaan.

Dat moet erg fijn voelen. Mijn lichaam voelt als een slechtzittend paar schoenen waarvan de veters aan elkaar geknoopt zijn, maar ergens schreef ik dat altijd toe aan m'n Asperger.

Merk jij trouwens dat je minder "autistisch" bent geworden?

quote:

Op maandag 12 februari 2007 23:08 schreef Hildy het volgende:

[..]

"Ik was eigenlijk een meisje, maar in die 2 weken dat ik te laat geboren ben is d'r zo'n ding aan gegroeit" dacht ik rond m'n 8ste ergens. "Zou ik toch normaal zijn?" dacht ik rond m'n 12de, speurend naar bloedvlekjes in m'n ondergoed. Ik heb nog veel meer van dit soort herinneringen, die terug gaan tot m'n 4de ongeveer, maar die zijn niet allemaal even duidelijk.

Ik kan niet echt een relatie aangaan. Als wat ik voor vrouwen voel lust/liefde is ga ik toch serieus twijfelen aan de geestelijke gezondheid van de mannelijke populatie. Voor mannen voel ik eigenlijk niet veel (alleen bij sommigen dat ik dicht tegen ze aan wil kruipen).

Oh, en borsten? Het is meer dat ik vergeet dat ik die niet heb; 't voelt erg naar (soort van fantoompijn).

Tegelijkertijd, tsja, ik was net een jongetje. De poppen die ik vroeger had (moeder was een voorstander van een androgyne opvoeding) sneuvelden vrij snel. Ik vond typisch meisjesspeelgoed nooit echt interessant: ik speelde met lego en later elektronica. Ik heb ook niet 't idee dat ik erg vrouwelijk denk, maar misschien dat ik dat ook wat te zwart-wit zie hoor.
[..]

Oh, nja, dan hoef ik daar verder niet zo bang voor te zijn. Het is zo ongeveer de rode draad in m'n leven en d'r moet een klein wonder gebeuren wilt 't weg gaan. Ik wil alleen even voor mezelf nagaan hoe dat met m'n andere problemen zit.
[..]

Meer bewijs tegen de "extreme male brain" theorie mbt. autisme
[..]

Dat moet erg fijn voelen. Mijn lichaam voelt als een slechtzittend paar schoenen waarvan de veters aan elkaar geknoopt zijn, maar ergens schreef ik dat altijd toe aan m'n Asperger.

Merk jij trouwens dat je minder "autistisch" bent geworden?

Als ik dat zo lees kan ik (als lotgenoot) alleen maar de conclusie trekken dat je transseksueel bent.
Betreffende je andere problemen, waarom zou je dat niet aan het genderteam overlaten. Ik heb begrepen van dr. Luc Gijs dat ze tegenwoordig niet meer alleen genderdysforie gericht zijn, maar ook naar omringende problemen kijken. Ik denk niet dat ze die zelf oplossen, maar wel richting geven, en je dan bv 1x per 3 maanden een gesprek bij het VU. Maar alleen indien het nodig is om die problemen op te lossen om de geslachtsverandering beter te laten verlopen, kans van slagen groter te maken.

Wat betreft dat niet met poppen spelen, daar moet je jezelf niet te hard over te denken. Je leert onbewust al in vroeg dat poppen bij meisjes horen en technische dingen bij jongens, en dat je je als een jongen te gedragen hebt, anders val je op, en dat wil je eigenlijk niet.

Het hele kennis gebied van autisme staat nog in z'n kinderschoenen. Misschien als lid van de cliėntenraad van ggz instelling hier dat ik misschien weleens een advies zal krijgen van de raad van bestuur over zaken die daar veranderen, maar veranderingen gaan niet zo snel.

Dat thuiskomen was fijn, alleen naderhand ook een stukje rouw gehad betreffende het manlijke deel in me dat eigenlijk stierf. En na de operatie ben ik er achter gekomen dat ik behoorlijk wat psychische problemen heb. Vroeger (voor begin VU) heb ik alles achter een grote dikke betonnen muur weggestopt, en tijdens en na de geslachtsverandering is alles naar buiten gekomen.

Ik ben wel in de loop van de jaren minder autistisch geworden, oa door communicatietrainingen die verplicht waren bij bedrijf waar ik toen werkte. Voor de rest vertoon ik uiterlijk niet erg veel autistische trekjes. Is meer dat dingen een vaste plek moeten hebben, kan in een drukke omgeving absoluut geen gesprek voeren, heb wat rare gewoontes (duimen bv). De geslachtsverandering heeft naar mijn gevoel er niet veel aan veranderd, behalve dat ik nu wel emoties voel, en ook meteen erg heftig ! Da's wel eens wat minder leuk.

Maar alles heeft z'n voor en tegens. Ik heb geen spijt van mijn operatie etc, ook al had ik een goed betaalde baan, en ben ik nu 80-100% afgekeurd, en zal ik waarschijnlijk ook wel nooit meer goedgekeurd worden. Maar ik kan nu leven als wie ik ben, als Anna, als een vrouw, zoals ik me ook van binnen voel, en dat maakt het toch allemaal waard.

quote:

Op maandag 12 februari 2007 23:56 schreef AnnaB het volgende:

[..]

Als ik dat zo lees kan ik (als lotgenoot) alleen maar de conclusie trekken dat je transseksueel bent.

Ja, dat verbaasde mij ook een beetje eigenlijk. Toen ik hier iets meer dan een half jaar terug in een beetje een crisistoestand aan begon geloofde ik 't niet eens van mezelf. D'r zijn ondertussen een hoop herinneringen boven gekomen die ik blijkbaar altijd goed weggestopt had. Het plaatje wordt steeds completer. Ik moet alleen een beetje voor mezelf in de gaten houden dat ik me niet dingen in 't hoofd ga halen (de beruchte "screen memories"). Daarom hoop ik eigenlijk dat o.a. de orthopedagoog en psychiater(s) die mij vroeger gezien hebben iets is opgevallen. Dat zou voor mij een hoop valideren.

quote:

Betreffende je andere problemen, waarom zou je dat niet aan het genderteam overlaten. Ik heb begrepen van dr. Luc Gijs dat ze tegenwoordig niet meer alleen genderdysforie gericht zijn, maar ook naar omringende problemen kijken.

Maar ik voel me meerdere personen. Ok, niet meer zo extreem als een tijdje terug (het was nog net niet dat m'n religie meeschakelde, maar dat was zo ongeveer 't enige). Ik kan me niet voorstellen dat een gewone psycholoog daar heel veel mee kan, behalve vaststellen dat ik niet compleet psychotisch ben.

quote:

Wat betreft dat niet met poppen spelen, daar moet je jezelf niet te hard over te denken. Je leert onbewust al in vroeg dat poppen bij meisjes horen en technische dingen bij jongens, en dat je je als een jongen te gedragen hebt, anders val je op, en dat wil je eigenlijk niet.

Ha, eerste purge al op m'n 3de

Nee maar serieus, 't was bij mij meer een automatisme eigenlijk. Technische dingen vond ik leuk en was ik goed in. En met lego kon ik m'n creativiteit uiten. Tekenen vond ik ook altijd wel leuk, 't was alleen dat m'n motoriek gewoon niet mee wou werken. Maar ik ga 't binnenkort eens met een tekentablet op de PC proberen; heb ik tenminste een undo functie

quote:

Het hele kennis gebied van autisme staat nog in z'n kinderschoenen. Misschien als lid van de cliėntenraad van ggz instelling hier dat ik misschien weleens een advies zal krijgen van de raad van bestuur over zaken die daar veranderen, maar veranderingen gaan niet zo snel.

En dan is Nederland internationaal gezien notabene een koploper...

quote:

Ik ben wel in de loop van de jaren minder autistisch geworden, oa door communicatietrainingen die verplicht waren bij bedrijf waar ik toen werkte. Voor de rest vertoon ik uiterlijk niet erg veel autistische trekjes. Is meer dat dingen een vaste plek moeten hebben, kan in een drukke omgeving absoluut geen gesprek voeren, heb wat rare gewoontes (duimen bv).

Erg herkenbaar. Ik zit altijd met dingen in m'n handen te friemelen, en heb dan ook de reputatie gekregen dat ik alles sloop (valt best mee.. 't kan geplakt worden hoor! ).

Wat mij erg geholpen heeft is de sociale vaardigheidstraining op m'n 16de. En tijdens m'n beroepsopleiding heb ik ook eigenlijk vooral met mensen leren omgaan (vakgebied kende ik al).

quote:

Maar alles heeft z'n voor en tegens. Ik heb geen spijt van mijn operatie etc, ook al had ik een goed betaalde baan, en ben ik nu 80-100% afgekeurd, en zal ik waarschijnlijk ook wel nooit meer goedgekeurd worden. Maar ik kan nu leven als wie ik ben, als Anna, als een vrouw, zoals ik me ook van binnen voel, en dat maakt het toch allemaal waard.

Dat is wel een beetje waar ik tegenaan hik. Ik bedoel: ik wil meer dan alleen mezelf zijn. Ik vind m'n werk (erg technisch, maar aangezien 't een nogal klein wereldje is zeg ik hier liever niet meer) erg leuk. De hele dag thuis zitten is ook niks voor mij. Ik wil gewoon mezelf kunnen zijn en vol in 't leven kunnen staan eigenlijk. Ergens ben ik toch een beetje bang dat andere mensen me niet zullen accepteren.

Wat een beetje een bijkomend probleem is: ik wilde nooit transseksueel zijn, ik wilde gewoon vrouw zijn. Toen ik op een gegeven moment doorschoot naar 1,90m had ik ook zo iets van "dit wordt helemaal niks meer, doe mij maar een nieuw lichaam".

Maarja, zo verder gaan zie ik ergens ook niet echt zitten...

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 13:34 schreef Hildy het volgende:

Wat een beetje een bijkomend probleem is: ik wilde nooit transseksueel zijn, ik wilde gewoon vrouw zijn.

Dat geldt denk ik wel voor alle transseksuelen.

quote:

Toen ik op een gegeven moment doorschoot naar 1,90m had ik ook zo iets van "dit wordt helemaal niks meer, doe mij maar een nieuw lichaam".

Maarja, zo verder gaan zie ik ergens ook niet echt zitten...

Wat ik lees is dat je eigenlijk bang bent om niet passabel genoeg te kunnen zijn om gewoon als vrouw te leven en dat je bang bent om daardoor acceptatie-problemen te krijgen. De mate van passabiliteit die je kunt krijgen door een GAB is niet te voorspellen, maar het belangrijkste blijft wel wat je zelf doet en wilt. Acceptatie-problemen zul je sowieso krijgen binnen je huidige sociale kringen, niet uitgesproken dan wel impliciet. Aan de ene kant zul je daardoor veel verliezen, maar op sociaal gebied kun je ook veel winnen tijdens en na je transitie. Wel is het zaak om overal op voorbereid te zijn en te weten waar je aan begint...

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 14:48 schreef BetaWolff het volgende:

[..]

Wat ik lees is dat je eigenlijk bang bent om niet passabel genoeg te kunnen zijn om gewoon als vrouw te leven en dat je bang bent om daardoor acceptatie-problemen te krijgen.

Ja precies. Bij iemand die sociaal sterk in d'r schoenen staat is dat nog tot daar aan toe, maar dat is bij mij ook niet echt 't geval (of eigenlijk vooral echt niet).

Aan de andere kant heb ik heel erg 't gevoel dat 't voor mij dan meer uitstel is, en ik over 5 jaar alsnog 't hele traject in ga. Ik heb geen reden om aan te nemen dat dit ooit echt weg gaat nl.

quote:

De mate van passabiliteit die je kunt krijgen door een GAB is niet te voorspellen, maar het belangrijkste blijft wel wat je zelf doet en wilt. Acceptatie-problemen zul je sowieso krijgen binnen je huidige sociale kringen, niet uitgesproken dan wel impliciet.

Ik heb al een ruw idee hoe sommigen van m'n vrienden gaan reageren. Eentje ben ik denk ik zeker gewoon kwijt; die is te homofoob om hier echt goed mee om te gaan. Van een paar weet ik gewoon dat ze me zeker de eerste periode belachelijk gaan zitten maken (ook niet fijn), maar d'r wel aan kunnen wennen, en van slechts 2 weet ik bijna zeker dat ze d'r weinig moeite mee gaan hebben (toevallig zijn dat net de twee die al van m'n worsteling weten).

quote:

Aan de ene kant zul je daardoor veel verliezen, maar op sociaal gebied kun je ook veel winnen tijdens en na je transitie. Wel is het zaak om overal op voorbereid te zijn en te weten waar je aan begint...

Ja, en de goede begeleiding te vinden. Asperger maakt dat d'r niet makkelijker op.

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 15:14 schreef Hildy het volgende:

Ja precies. Bij iemand die sociaal sterk in d'r schoenen staat is dat nog tot daar aan toe, maar dat is bij mij ook niet echt 't geval (of eigenlijk vooral echt niet).

Misschien zijn sociale vaardigheden dan ook iets om aan te werken...

quote:

Aan de andere kant heb ik heel erg 't gevoel dat 't voor mij dan meer uitstel is, en ik over 5 jaar alsnog 't hele traject in ga. Ik heb geen reden om aan te nemen dat dit ooit echt weg gaat nl.

Houd er rekening mee dat hoe later je begint met je transitie hoe lastiger er resultaat te boeken is. Aan de andere kant, laat je daardoor niet rushen.

quote:

Ik heb al een ruw idee hoe sommigen van m'n vrienden gaan reageren. Eentje ben ik denk ik zeker gewoon kwijt; die is te homofoob om hier echt goed mee om te gaan. Van een paar weet ik gewoon dat ze me zeker de eerste periode belachelijk gaan zitten maken (ook niet fijn), maar d'r wel aan kunnen wennen, en van slechts 2 weet ik bijna zeker dat ze d'r weinig moeite mee gaan hebben (toevallig zijn dat net de twee die al van m'n worsteling weten).

Dat kan allemaal heel anders uitpakken. Ik had voor mijn "coming out" ook bepaalde verwachtingen van hoe er gereageerd zou worden, maar het bleek toch allemaal heel anders te zijn. In eerste instantie pikte eigenlijk iedereen het wel positief op. Soms komt er uit dat iemand er niet mee kan omgaan. Soms kan iemand waarvan je het niet verwacht had er juist uitstekend mee omgaan. Belangrijk is dat je goed communiceert. Wat je doet, waarom je het doet, wat er gaat gebeuren, wat iedereen van jou kan verwachten, wat je van anderen verwacht. Ook blijven communiceren, dan komt het vaak wel goed.

quote:

Ja, en de goede begeleiding te vinden. Asperger maakt dat d'r niet makkelijker op.

Het meeste zul je hoe dan ook zelf moeten doen...

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 15:37 schreef BetaWolff het volgende:

[..]

Misschien zijn sociale vaardigheden dan ook iets om aan te werken...

Oh die heb ik ook wel. Als aspie "pass" ik best goed voor niet-aspie, dwz. je zult zo in de dagelijkse omgang niet echt aan mij merken dat ik op 't autistisch spectrum zit. Hooguit dat ik wat chaotisch ben en emotioneel wat jong.

Ik ben alleen chronisch onzeker. En dat komt weer doordat ik niet goed weet wanneer ik te ver ga in een hoop sociale dingen. En dat is gewoon m'n handicap.

quote:

Belangrijk is dat je goed communiceert. Wat je doet, waarom je het doet, wat er gaat gebeuren, wat iedereen van jou kan verwachten, wat je van anderen verwacht. Ook blijven communiceren, dan komt het vaak wel goed.

Dat moet op zich wel lukken, denk ik. Ik heb nooit veel problemen gehad met dingen goed uitleggen. Enige wat onhandig is is dat m'n meeste vrienden mannelijk zijn en ik 't idee heb op mannen te vallen.

Maar ik ga hier een weekje of wat niet posten. Ik ben de laatste tijd hier een beetje te obsessief mee bezig, en de rest van m'n leven is daar wat onder aan 't lijden. En dat is niet gezond.

Vanavond lekker naar de film, wat afleiding zoeken.

quote:

Op dinsdag 13 februari 2007 16:06 schreef Hildy het volgende:

[..]

Oh die heb ik ook wel. Als aspie "pass" ik best goed voor niet-aspie, dwz. je zult zo in de dagelijkse omgang niet echt aan mij merken dat ik op 't autistisch spectrum zit. Hooguit dat ik wat chaotisch ben en emotioneel wat jong.

Ik ben alleen chronisch onzeker. En dat komt weer doordat ik niet goed weet wanneer ik te ver ga in een hoop sociale dingen. En dat is gewoon m'n handicap.
[..]

Dat moet op zich wel lukken, denk ik. Ik heb nooit veel problemen gehad met dingen goed uitleggen. Enige wat onhandig is is dat m'n meeste vrienden mannelijk zijn en ik 't idee heb op mannen te vallen.

Maar ik ga hier een weekje of wat niet posten. Ik ben de laatste tijd hier een beetje te obsessief mee bezig, en de rest van m'n leven is daar wat onder aan 't lijden. En dat is niet gezond.

Vanavond lekker naar de film, wat afleiding zoeken.

sorry dat ik niet eerder gereageerd heb, maar gisteren een ongeluk met de fiets gehad, wat schaafwonden, kneuzingen en lichte hersenschudding, mag dus eigenlijk mijn bed niet uit. Nouja, wat duizelig nu. Ik ben alleen 20-30 minuten kwijt van wat er gebeurd is...

Dat je emotioneel wat jong overkomt is inderdaad heel normaal met Asperger. Maar dat hoeft een geslachtsverandering niet in de weg te staan.
Vergeet niet, jij bepaald wanneer jij er aan toe bent om aan je gevoelens toe te geven, en alleen jij weet of en hoe je met die gevoelens kunt leven en omgaan, niemand anders. Iemand heeft aan mij weleens gevraagd na levensverhaal verteld te hebben (wat wel typisch transseksueel was), en verteld hebbende zich ook wel vrouw te voelen, MOET ik nu van geslacht veranderen. Ik heb toen gezegd, nee dat moet niet. Jij bent degene die bepaald of je dat wilt, aan kunt, aan toe bent, dat kan niemand anders je vertellen, of toe dwingen of wat dan ook.
Ik hoop dat je dit leest als je weer op het forum komt, reacties erop hoeft echt niet, neem je eigen tijd, en creėer die ook voor jezelf, stel grenzen, wat dat is met Asperger zeker van belang, een week niet posten, ook niet doen dan.
Heel veel sterkte in ieder geval en ik hoop dat je komende week wat leuke afleiding hebt.

quote:

Op maandag 19 februari 2007 10:16 schreef clumsy_clown het volgende:
Schop .

Er zijn een paar mensen die uit nieuwsgierigheid wat vraagjes hebben, zouden jullie kunnen helpen? Moet een transseksueel.....

Bedankt voor de link.

Ik heb het topic helemaal doorgelezen en ook de 2e Episode gaat er lekker aan toe.

Nouja, gelukkig zitten er nog wel een paar mensen tussen die het WEL begrijpen

Gelukkig wel. Maar wees eerlijk, het is toch ook niet iets simpels. Als ik een andere keuze had gehad, was ik echt niet van geslacht veranderd, heel mijn leven overhoop. Ik had een goed inkomenetc. Nu moet ik van een wao inkomen rondkomen.... (gelukkig verdient mijn vriend ook wat)

Het is zeker niet simpel, maar ik sta voor mijn idee al aardig in de maatschapij en voor mij thuis gaan zitten voor/na de operatie zal er echt niet inzitten. Of ik door ga met mijn werk aka koeriertje of de beveiliging in ga, kapster word, maakt niet uit, maar ik blijf zeker wel werken, al val ik er bij neer bij de sollicitaties. niet tijdens, want dan kan ik het zeker wel schudden

Ik ben ontslagen toen ik bij mijn toenmalige werkgever melde dat ik van geslacht had veranderen, ik had een jaarcontract, niks aan te doen.
Na een paar maanden hormonen ben ik gaan solliciteren, en ben ik bij een softwarehouse aangenomen op projectbasis. Eigenlijk zou het project voor mij 2 maanden voor mijn operatie voorbij zijn, maar ik heb 1 maand langer mogen werken.
Ongeveer 3 maanden na de operatie ben ik weer gaan solliciteren, vanwege een neusoperatie ben ik 1 maart 1999 weer begonnen met werken. 1 April echter van werkgever veranderd omdat ik een aanbod kreeg op 5 minuten lopen van huis. Er is bij de borstvergroting bij mijn linkerborst echter iets misgegaan. Daar is een infectie bij gekomen, zijn ze te laat achtergekomen (heel verhaal...) maar gevolg chronische pijn. Ook bemerkte ik na de operatie dat ik nog bepaalde psychische problemen had.
Na een suļcide poging heb ik van mijn werkgever te horen gekregen dat ik niet meer op het werk mocht komen.
In september 1997 ben ik al door het GAK afgekeurd, heb toch verschillende periodes gewerkt. Vorig jaar met de strenge herkeuringen ben ik voor 80-100% op psychische gronden afgekeurd, en er werd bij gezegd dat ik zonder herkeuring niet mag gaan werken. Het zoeken en doen van vrijwilligerswerk werd wel op prijs gesteld.
En dat vrijwilligerswerk doe ik nu ook.

quote:

Op dinsdag 20 februari 2007 11:10 schreef Meike26 het volgende:
Ik heb het topic helemaal doorgelezen en ook de 2e Episode gaat er lekker aan toe.

Nouja, gelukkig zitten er nog wel een paar mensen tussen die het WEL begrijpen

Ik denk dat 't niet zo zeer is dat mensen echt gemeen zijn, maar dat ze gewoon niet weten hoe ze d'r mee om moeten gaan. Als je dit niet zelf of in je directe omgeving hebt meegemaakt is 't beeld wat je hier van hebt toch meer van de types zoals Kelly en de breedgeschouderde bootwerkers met veel te veel oogschaduw op. En dan kan ik me een hoop reacties best voorstellen.

Dat de meeste transen heel normaal zijn en liefst een zo gewoon en ongezien mogelijk leven lijdenleiden komt niet echt in ze op, omdat ze dat beeld helemaal nooit mee hebben gekregen.

De media is ook een beetje 't probleem. Ok, de BNN doet 't wel goed (tijdje terug een hele goede uitzending over een v->m jongen), maar bijv. 't NRC heb ik d'r nog wel op betrapt transseksueel en travestiet door elkaar te halen.

Maargoed, dan is zo'n discussie ook wel goed, om een beetje te laten zien dat de meesten eigenlijk hele gewone mensen zijn.

Ik hoop dat dat laatste een beetje lukt, laten zien we gewoon mensen zijn, die helaas iets hebben moeten doorstaan/hebben meegemaakt wat bepaald niet alledaags is. Elk beetje begrip meer wat er bij komt in de maatschappij is meegenomen, want met Kelly als mediageile transseksueel komt er niet bepaald een positief beeld van de groep in de maatschappij te staan.
Maar ik moet eerlijk zeggen als ik nu gevraagd zou worden om aan een media iets (interview/tv/radio) te doen, ik ook flink moet nadenken en waarschijnlijk nee zeg.
In de periode 1996-2001 heb ik wel verschillende keren wat gedaan, en dat was best positief, maar werd niet altijd in dank afgenomen oa door werkgevers.

quote:

Op woensdag 21 februari 2007 13:20 schreef AnnaB het volgende:
Maar ik moet eerlijk zeggen als ik nu gevraagd zou worden om aan een media iets (interview/tv/radio) te doen, ik ook flink moet nadenken en waarschijnlijk nee zeg.

Ik heb één keer een interview gegeven voor een damesblad. Ook alleen maar omdat het idee erachter me wel aanstond. Daarna ben ik nog eens benaderd voor een TV-programma (nav het interview) en daar heb ik voor bedankt.

Ik zou nu eigenlijk in het OLVG moeten liggen, als Dr. Karim niet ziek was geworden. Operatie 21 februari. Nu 25 april op voorwaarde dat hij 1 april aan het werk gaat (of is). Ik hoop van wel. Wachten op SRS is moeilijk, maar op een hersteloperatie net zo merk ik wel.

quote:

Op donderdag 22 februari 2007 00:32 schreef AnnaB het volgende:
Ik zou nu eigenlijk in het OLVG moeten liggen, als Dr. Karim niet ziek was geworden. Operatie 21 februari. Nu 25 april op voorwaarde dat hij 1 april aan het werk gaat (of is). Ik hoop van wel. Wachten op SRS is moeilijk, maar op een hersteloperatie net zo merk ik wel.

Ik had in mei door hem geopereerd moeten worden. Wordt nu waarschijnlijk aug/sept/okt... Grrrrrrr!

Tja, ik kan nu ook nog gerust zeggen dat ik een jaartje kan doorwerken, voordat ik word opgenomen. In Juli dit jaar verwacht ik het eerste gesprek met de chirurg, waarschijnlijk dus Karim en dan maar zien, duimendraaien en afwachten.

Best nog wel een heftig verhaal Anna, niet bepaald het leven zoals je het allemaal had willen zien na de operatie, maar hoop dat het vrijwilligerswerk een hoop goed maakt?. Psychisch zit ik ook nog niet helemaal lekker in elkaar, maar er is werk aan de weg.

quote:

Op donderdag 22 februari 2007 03:20 schreef ChantalC het volgende:

[..]

Ik had in mei door hem geopereerd moeten worden. Wordt nu waarschijnlijk aug/sept/okt... Grrrrrrr!

Zodra ik hoor dat ie weer werkt zal ik het melden hier, want ik krijg of de eerste week van april uiterlijk een opnamebrief (3weken van te voren ivm stoppen hormonen), of ik krijg eind maar/begin april een email telefoontje van de opnameplanster voor een nieuwe datum

quote:

Op donderdag 22 februari 2007 08:40 schreef Meike26 het volgende:
Tja, ik kan nu ook nog gerust zeggen dat ik een jaartje kan doorwerken, voordat ik word opgenomen. In Juli dit jaar verwacht ik het eerste gesprek met de chirurg, waarschijnlijk dus Karim en dan maar zien, duimendraaien en afwachten.

Best nog wel een heftig verhaal Anna, niet bepaald het leven zoals je het allemaal had willen zien na de operatie, maar hoop dat het vrijwilligerswerk een hoop goed maakt?. Psychisch zit ik ook nog niet helemaal lekker in elkaar, maar er is werk aan de weg.

Nee, het is niet het leven wat ik gehoopt had, een schrale troost is dat een aantal psychische problemen toch wel een keer naar boven waren gekomen. Een beetje versneld door de geslachtsverandering. Minstens 1 is veroorzaakt door gebeurtenissen na de SRS. Het vrijwilligerswerk dat ik nu doe, zeker het niveau geeft veel voldoening. Ik zit in een cliėntenraad van een grote GGZ instelling, regelmatig overleg met de Raad van Bestuur, komende maanden waarschijnlijk ook regelmatig overleggen buiten Rotterdam vanwege onder andere het G4-project (over 4 jaar geen dak- en thuislozen meer in 4 grote steden, ook ggz moet daar een aantal mensen voor opvangen).
Maar spijt van mijn geslachtsverandering heb ik absoluut niet. Weleens gedacht hoor, als de pijn in mijn linkerborst weer eens heftig opspeelde. Maar voor de rest, nee. Ik kan en mag nu leven als degene die ik ben , ondanks diverse lichamelijke en psychische problemen.

Wat betreft je operatie, is niet zeker dat dat Dr. Karim zal zijn. In het OLVG is nog een andere chirurg die SRS doet, bij het VU zijn er nu ook zeker 2, en Dr. Van Trotsenburg wil ook nog opgeleid worden. Zou al gebeurd zijn, maar zijn Oostenrijkse collega die het hem zou leren werd helaas ziek.... Maar ik neem aan dat het komende jaar ergens wel opnieuw een leertraject voor Dr. Van Trotsenburg zal komen. Ik kan het hem begin april wel vragen (als ik het niet vergeet....)

quote:

Op donderdag 22 februari 2007 09:26 schreef AnnaB het volgende:

[..]

Wat betreft je operatie, is niet zeker dat dat Dr. Karim zal zijn. In het OLVG is nog een andere chirurg die SRS doet

Dr. Kanhai (oud VU chirurg)

quote:

Op donderdag 22 februari 2007 09:49 schreef ChantalC het volgende:

[..]

Dr. Kanhai (oud VU chirurg)

Ik had even geen zin zijn naam op te zoeken, ik zie hem vanzelf ook wel een keer aan mijn bed verschijnen neem ik aan, daar de geplande operatie door beiden (samen) gedaan word.
En kunnen ze het samen niet oplossen, dan zal het een korte operatie en opname worden, krijg ik een nieuwe afspraak een paar maanden later en dan komt Dr, Hage erbij...

[ Bericht 15% gewijzigd door AnnaB op 22-02-2007 10:38:21 ]

Balen dat ik nog minimaal 2 maanden moet wachten voor operatie, anders had ik het nu achter de rug gehad.....

quote:

Op donderdag 22 februari 2007 16:24 schreef danielluh het volgende:
hoi kom ff snel voorbij flitsen en kijken hoe het met jullie gaat

Foei!