quote:
Op zaterdag 13 januari 2007 17:00 schreef Metro2005 het volgende:ach droom, ik erger me ook aan enorm veel dingen, en het enige wat je daar aan kunt doen is je niet meer ergeren. De maatschappij zit gewoon scheef en krom in elkaar momenteel, en hoe graag je ook zou willen, zo perfect als in je eigen gedachten zal het helaas nooit worden
Focus je dan liever op de dingen die wél goed en mooi in het leven zijn.
En waarom zou je willen minderen met schrijven
![]()
daar doe je toch niemand kwaad mee. En als het helpt om dingen van je af te schrijven, doe dat dan.
Ik wil me niet richting een wazig denken schrijven bedoel ik ermee te zeggen, als ik iets zoek om over te schrijven dan kan ik maar beter helder schrijven dus. Gisteren dat ene topic was dus wazig en ik wil niet wazig zijn, ik ben ook niet wazig, misschien kom ik wel eens wazig over maar vaak ben ik te bewust en helder. Alleen niet in het centrum nu. Ik wil in het midden staan. Niet in het middelpunt der belangstelling maar in het midden van mijn bestaan. Middelpunt van belangstelling heb ik niet eens behoefte aan, ben liever op de achtergrond actief.
Nu ben ik gedesorienteerd, ik kan me niet goed focussen. Ben nu buiten muziek aan het luisteren en ik voel me dus niet depressief, ik kan goed omgaan met het denken nu. Ik laat me niet richting een depressie zakken meer. Richting een depressie zakken is wanneer je niet oplet. En daarom dus zeker ook dat stoppen met drinken, drinken haalt de focus weg. Ik was geen alcoholist maar ik wil dus de focus bewaren in het denken, als ik 4 halve liters drink of 5 of meer dan komt er een wazigheid naar voren.
EN inderdaad wat jij zegt over perfectie, in je hoofd is het al snel perfectie wat je wilt zien, in het hoofd is het vaak perfect en op papier is het ook vaak perfect maar de realiteit is niet perfect.
Wie weet dat ik iets ga schrijven in word nog, een soort essay schrijven om het voor mezelf duidelijk te krijgen allemaal. Ik heb een bepaald verwachtingspatroon over hoe de wereld eruit ziet, ook de vormgeving en het uiterlijk van gebouwen en tuinen en wegen en auto's. Als ik soms over straat loop dan lijk ik net 100000 jaar te vroeg geboren te zijn, soms voel ik me dus ook een tijd-reiziger die terug is gegaan in de tijd. Ik zie geen toekomst in de omgeving, ik bedoel daarmee te zeggen, ik vind de omgeving en de wereld te ouderwets. Ik zie wel toekomst in een bestaan over 100,000 jaar maar dit bestaan in 2007 komt vaak van alle kanten te ouderwets voor woorden over.
De computer is dan een nieuw snufje maar goed, in hoeverre zijn de huidige computers modern te noemen?
Ik weet het niet, ik moet mezelf weer op het juiste pad krijgen met denken en dan zal ik vanzelf wat meer kunnen lachen. Ik zie in de spiegel wel een gezonde persoon staan als ik in de spiegel kijk
![]()
Ik zie er gezond uit vergeleken met 2006. Ben ook afgevallen dus. Dat is dus wel een doel nog, streefgewicht behalen en dat is 70 kilo-74 kilo.
Maar verder, het is doorgaan met de middelen die ter beschikking staan. Het gaat me ook niet om het geld, zelfs al had ik 100 miljoen dan zou het ouderwets zijn. Maar het is dus de verwachting van alles, wat verwacht ik nu precies?????
Wie weet ben ik wakker aan het worden uit een roes die jaren lang geduurd heeft
![]()
Dat ik nu pas vragen begin te stellen bij mezelf.
Lange tekst en ondertussen staat er alleen maar twijfel in. Ik twijfel dus nu. Maar ik ben niet depressief.
En ik rook niet
![]()
Heb wel de neiging om richting het depressieve te hangen, maar ik haal me uit een depressie steeds, ik wil niet in een depressie terecht komen want dat is echt klote en erg. Depressie probeer ik met man en macht te voorkomen door steeds in het midden te blijven staan. En dat is nu even moeilijk met die desorientatie dus.
Ik vraag me dus af of meer mensen moeite hebben om vlot te gaan in het bestaan, of het bij mensen ook vaker met vallen en opstaan gaat door de dag heen. Of het ook bij anderen vaak lijkt alsof je een berg aan het beklimmen bent constant.
Vanaf het begin van mijn leven ben ik bezig met berg beklimmen dus, het ging nooit van een leien dakje hier. Constant met stenen op de rug en constant met ballast. En dan vraag ik me wel eens af hoe het is als het vanzelf gaat een keer.
En dan is manisch hier wel vanzelf geweest maar dat was ook niet goed, daar waren de remmen helemaal weg. Voor de manisch depressiviteit was het alleen maar berg beklimmen, daarna ging ik ook vaker in de afdaling vanaf 2000.
Nu merk ik dat ik ook weer de afdaling inga als ik zo schrijf
![]()
Ik schrijf dus en denk na en laat een bepaald gevoel los, en ik voel me net alsof ik de slalom ga skieen ineens.
Loslaten dus, loslaten van ballast.
En nu weer weg
[ Bericht 7% gewijzigd door Verdwaalde_99 op 13-01-2007 17:34:31 ]