...en wat is de reden dat de werk-gever dit niet zou mogen lezen? Angst voor tikjes? La me niet lachen.quote:Op vrijdag 12 januari 2007 13:44 schreef mark_db het volgende:
[..]
Dan hoop ik zo dat je werkgever dit niet leest.
erg interessant leesvoer allemaal daar .. waar het kort samengevat op neer komt is dat veel gedragsproblemen vanaf puberale leeftijd oa terug te voeren zijn op een onderwijssysteem dat onvoldoende rekening houd met het groeiproces van de hersenen .. net zoiets dus als een peuter van 2 een pen in de hand douwen en hem vertellen dat die aap-noot-mies moet neerpennenquote:Ontwikkeling hersenfuncties
In het vorige nummer van Balans Magazine zagen we dat rijping van hersenfuncties per individu sterk kan verschillen, wat een direct gevolg heeft voor de ontwikkeling van taal, geheugen, aandacht, impulsremming, maar ook bijvoorbeeld voor gedragsorganisatie, het
maken van overwogen keuzes en de evaluatie van het eigen gedrag en planning. We kunnen ons voorstellen dat het ontwikkelingsniveau van deze functies niet alleen belangrijk is voor de onderwijssituatie, maar ook bepalend is voor het gedrag van kinderen en jongeren.
"Dat is ook zo", reageert Jolles. "Leren heeft vele facetten die van invloed zijn op het gedrag van kinderen. Denk bijvoorbeeld aan het leren van procedures, redeneren, problemen oplossen, maar ook de koppeling van emoties aan taal. Wanneer de hersenen daar nog niet rijp voor zijn, bepaalt dát het kader waarbinnen het kind gedragsmatig kan functioneren. Sommige hersenstructuren doen de
eerste dertien of veertien jaar vrij weinig en komen pas daarna echt tot leven. De structuur is er wel, maar komt pas later functioneel' tot rijping. Er zijn zelfs delen die tot het achttiende jaar `slapen'. Bedenk eens wat het betekent voor 16-, 17-jarigen dat de hersendelen, die cruciaal zijn voor het maken van weloverwogen keuzes nog niet uitgerijpt zijn als ze al wel belangrijke beslissingen moeten nemen, bijvoorbeeld in het studiehuis. Het komt dan aan op sturing vanuit de omgeving. Docenten die rolmodellen kunnen zijn, ouders die begrijpen wat er wel en niet aan eisen gesteld kan worden."
Pubers en adolescenten
De auteurs van dat artikel verdelen de adolescentie in drie fasen: de vroege, de midden- en de late adolescentie. In de vroege adolescentie start door de productie van geslachtshormonen de puberteit. Los daarvan is er een forse ontwikkeling in de functie van diverse belangrijke hersendelen. In deze periode is een kind verhoogd emotioneel, meer gericht op directe behoeftebevrediging en sterk gericht op `sensation seeking'. In de middenadolescentie is er sprake van verhoogde neiging risico's te nemen. Dan is er ook meer kans op het ontstaan van problemen in de regulatie van stemming en controle op het eigen gedrag. Dit is een soort tussenfase waarin de impulsremming nog steeds in een aantal aspecten onrijp is. In de late adolescentie ten slotte
ontwikkelen de belangrijke onderdelen van de voorste delen van de hersenen zich verder, waardoor de regulatiefuncties die controle over het eigen gedrag mogelijk maken, verder uitrij-
pen. Deelfuncties en elementaire vaardigheden zijn dan wel zo goed als uitgerijpt.
Voor controle op het eigen gedrag is het echter nodig dat er samenhang ontwikkeld wordt tussen de verschillende deelfuncties; het gaat dan ook om zaken zoals zelf-evaluatie, het evalueren van de sociale waarde van handelingen (`Hoe vindt mijn vriendinnetje het als ik dit doe?', `Is dit wat de leraar van me verwacht?') en het prioriteit geven aan deelhandelingen.
Dit zijn buitengewoon belangrijke vaardigheden, die gewoonlijk in een gestructu-
reerde omgeving goed kunnen worden uitgevoerd (omdat de omgeving structuur biedt), maar waarin de adolescent hopeloos kan falen als hij of zij het geheel zelf moet doen.
We hebben het hier niet over peuters of je eigen kinderen tot 12 jaar /Binnen een gezins-situatie.quote:Op vrijdag 12 januari 2007 07:15 schreef Gia het volgende:
[..]
Kom op zeg. Toen mijn kinderen met hun onderzoekende peuterhandjes overal aanzaten wat niet mocht of gevaarlijk was, kregen ze wel degelijk een tik op de vingers. Niks mis mee. Je kunt wel de hele dag 'Nee" of 'mag niet' blijven
euhm .. vraagje .. heb jij enig besef van je vorige posts in dit topic ?quote:Op vrijdag 12 januari 2007 22:26 schreef SKETSj het volgende:
[..]
We hebben het hier niet over peuters of je eigen kinderen tot 12 jaar /Binnen een gezins-situatie.
Maar over brutale koters van 13+ tot een jaar of 19. / buiten op straat. Dat je tikken niet zomaar mag uitdelen
jegens dat gespuis. Howel ik wel voor zou zijn overigens.
Hei, iedereeen kan wel met een sjiek colbertje op de foto gaan lopen pretenderen da biggest of biggest te zijn, maar wat hebben we daaraan?quote:Op dinsdag 9 januari 2007 14:45 schreef Daniel.J het volgende:
[..]
Ik werk bij een groot bedrijf, als chef.
[afbeelding]
mwah, je blijft jezelf tegenspreken .. *zucht* .. lamaquote:Op vrijdag 12 januari 2007 23:21 schreef SKETSj het volgende:
Hoezo?
euh .. ik heb geen ruzie met hem hoor .. ik zie een aantal tegenstrijdige posts op een rijtje en stel een vraag aan hand daarvan .. ik heb mijn antwoord gehad, mijn conclusie getrokken, een diepe zucht geslaakt en denk voor de rest wat er stond .. lama ..quote:Op zaterdag 13 januari 2007 01:57 schreef Daniel.J het volgende:
Ik zal het nog eens vragen, willen jullie even kappen met onderling geruzie, ga anders lekker emailen of Pm'en oid.
Een moderator zou de ruzieposts kunnen verwijderen graag.
In de volgende twee weer vóór:quote:Op donderdag 11 januari 2007 23:55 schreef SKETSj het volgende:
[..]
Een tik uitdelen mag nooit. Je kunt ook geen regels gaan voorschrijven wat wel en niet zou moeten kunnen.
Ik snap niet dat je morele onzin uit kan slaan en dan ook nog eens vóór bent om
regels aan te passen voor zoiets stoms.
quote:Op donderdag 11 januari 2007 01:22 schreef SKETSj het volgende:
Hoe zou jij reageren als jongeren van 15 over de stoep je haast omver rijden. En nieteens hun excuses
aanbieden maar jou voorbij sjeezen alsof je er nieteens was?
Als jongere koters je zonder enige aanleiding je extra stoer en aggressief aankijken?
Wat zou jij denken?
Jonge koters die een kop kleiner zijn en die je zo een mep kan verkopen. Wat zou jij doen?
Waar halen ze die lef vandaan? Precies. Ze weten niet hoe het is om een flinke pak rammel te krijgen.
En hier zowel vóór als tegen:quote:Op donderdag 11 januari 2007 13:28 schreef SKETSj het volgende:
Hoezo irrelevant? Voor de pliesie ja. Maar wie gaat je anders meppen dan?
Ik doe het wel als niemand het ziet.
Bij voorkeur als je me ook niet kent. In een andere stad bv.
Kijk wat ik niet snap is dat je als rebelse-jongere in ene een wel heel diplomatiek en keurige houding
aan gaat nemen als je aangesproken wordt op je gedrag.
Maakt voor mij dus geen ene geen reet uit. Je verstoort de openbare orde. En daar storen velen zich aan.
En wie pakt je bij de lurven? Je ouders ws. niet. Dus iemand moet het doen.
Ander sloopt het uit de hand.
Wat is het nu?quote:Op vrijdag 12 januari 2007 22:26 schreef SKETSj het volgende:
[..]
We hebben het hier niet over peuters of je eigen kinderen tot 12 jaar /Binnen een gezins-situatie.
Maar over brutale koters van 13+ tot een jaar of 19. / buiten op straat. Dat je tikken niet zomaar mag uitdelen
jegens dat gespuis. Howel ik wel voor zou zijn overigens.
Ik heb de tekst gelezen. Ben het er ook wel mee eens. Maar ik denk dat kinderen die thuis opgevoed worden eerder leren zich in te voelen in anderen dan kinderen die met 20-en tegelijk in een kinderdagverblijf opgroeien. Eén op één kun je er toch meer aandacht aan besteden. Dat begint al met leren delen. Heeft jouw kind een rolletje snoep en is het met een ander kindje aan het spelen, dan leer je je kind dat hij ook het andere kind een snoepje moet geven, omdat het niet leuk is om alleen te snoepen en voor het andere kind niet leuk is om niks te hebben. Dat pikken ze al heel snel op, en dan doen ze dat als ze ouder zijn uit zichzelf.quote:Op zaterdag 13 januari 2007 14:52 schreef moussie het volgende:
laat nou maar Gia, draagt verder niets bij en vernaggelt het voor de rest ..
heb je btw naar de .pdf's gekeken die ik noemde in een vorige post ?
en jij ook Daniel.J, beetje flauw dat je daarop niet reageert, want feitelijk bevestigd het iig een gedeelte van je stelling in de OP .. dat gedeelte van je hersenen wordt idd als laatste van allemaal ontwikkeld en bij gebrek aan structuur/hechting in de samenleving dus niet/nauwelijks .. krijg je van die losgeslagen gevallen dus
yup, al ben ik het er niet geheel mee eens met je moeder vs opvang verhaal, het hangt denk ik ook af van het individu waarmee je te maken hebt en hoe die dat aanpaktquote:Op zaterdag 13 januari 2007 17:12 schreef Gia het volgende:
Ik heb de tekst gelezen. Ben het er ook wel mee eens. Maar ik denk dat kinderen die thuis opgevoed worden eerder leren zich in te voelen in anderen dan kinderen die met 20-en tegelijk in een kinderdagverblijf opgroeien. Eén op één kun je er toch meer aandacht aan besteden. Dat begint al met leren delen. Heeft jouw kind een rolletje snoep en is het met een ander kindje aan het spelen, dan leer je je kind dat hij ook het andere kind een snoepje moet geven, omdat het niet leuk is om alleen te snoepen en voor het andere kind niet leuk is om niks te hebben. Dat pikken ze al heel snel op, en dan doen ze dat als ze ouder zijn uit zichzelf.
Op een dagverblijf kun je één rolletje snoep niet delen. Of misschien mogen ze daar geen snoep mee naartoe nemen?
Of samen doen met speelgoed. Op een dagverblijf is het speelgoed sowieso van iedereen. Maar thuis heeft een kind eigen speelgoed, waar hij ook anderen mee moet laten spelen als die op bezoek zijn. Voor sommige kindjes is dat in het begin heel moeilijk. Er zijn ook ouders die vinden dat hun kinderen dat zelf mogen beslissen, want het is toch hun speelgoed.
Mja, je snapt wel wat ik bedoel, denk ik.
Wij voeden een beetje op op ons gevoel en door heel goed naar onze kinderen te kijken. Absoluut zonder boekjes en zonder pedagogische achtergrond. Tot nu toe gaat het heel goed. Ik heb een vriendin die een 4-jarig zoontje heeft en zij maakt zich weleens zorgen over de toekomst. "kan ik hem daar wel bij helpen? Weet ik dat allemaal nog wel?" Ik stel haar dan gerust door te zeggen dat je er met je kind samen in meegroeit. Elke fase van kindzijn is weer anders en heel mooi en interessant.quote:Op zaterdag 13 januari 2007 19:02 schreef moussie het volgende:
[..]
yup, al ben ik het er niet geheel mee eens met je moeder vs opvang verhaal, het hangt denk ik ook af van het individu waarmee je te maken hebt en hoe die dat aanpakt
Zo heb ik moeders gezien die hun kind dwongen om te delen, het rolletje snoep gingen afpakken om het andere kind ook te geven ed, mi leer je daar weinig van vooral als dat gebeurd op een leeftijd waarop hun hersenen "delen" nog niet kunnen bevatten .. voor mij was het rolletje snoep in de hand van mijn kind ook van hem/haar, maar ik had dus ook altijd iets voor de andere kinderen bij me, dat ze kregen nadat hun moeder om toestemming was gevraagd .. en dat is op latere leeftijd vloeiend overgegaan via : "mam, mag ik het geven" in gewoon delen
maar idd, in die tijd wordt de basis gelegd voor hoe je als jonge volwassene in het leven staat .. neemt niet weg dat het pas tegen de pubertijd echt spannend wordt en je echt wel enige vorm van structuur en feedback nodig hebt bij het laatste stukje van je sociale ontwikkeling op 18-19 jarige leeftijd, het leggen van de verbindingen tussen al die dingen die je hebt geleerd in de loop der tijd
Ow God. Waarom moet iedereen in het leven óf voor of tegen iets zijn?quote:
Gesteld dat ik van die rotjochies zou hebben, dan zou ik graag willen dat mensen hier aan de deur komen vertellen als ze iets uitgevreten hebben. Ik ben niet zo'n moeder die haar kids ten allen tijde de hand boven het hoofd houdt. Vreten ze wat uit, dan krijgen ze straf. Ik zou het niet accepteren dat een vreemde mijn kinderen een draai om de oren zou geven en zou daar zeker een aanklacht tegen indienen, no matter what hij dan uitgevreten heeft. Als mijn kinderen gestraft moeten worden, doen wij dat zelf, of de school als er op school iets voorvalt.quote:Op zaterdag 13 januari 2007 23:57 schreef SKETSj het volgende:
Slaan is het devies. Dat zien ze niet aankomen.
Kijk zolang je voelt, kun je nog iets leren. Zolang zij nog schrikken van iets dat ze niet zien aankomen.
Kunnen ze iets leren.
Zodra ze de 20 gepasseert zijn. Kun je vrijwel met zekerheid zeggen dat het niet meer goedkomt.
Dan stap je elke keer naar de politie, net zo lang tot die er wel wat aan doen.quote:Op zondag 14 januari 2007 12:36 schreef SKETSj het volgende:
Ik twijvel er niet aan als je zegt dat je jou kinderen goed opvoed hoor.
Ik heb ook vaak gezien dat ouders geen fuck om hun kinderen geven, maar als er problemen zijn zich dan wel hard en druk gaan maken,
enkelt naar de buitenwereld toe. Om de schijn op te wekken dat ze hun kinderen wel opvoeden.
Is de wind over gewaait, dan kunnen de kids weer uitvreten wat ze willen.
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |