Dus mensen met gescheiden ouders en dat soort toestanden. Doe je verhaal! Gooi het eruit. Geef anderen tips, of mekker gewoon over alles.
TS doet haar verhaal nog wel.
[ Bericht 37% gewijzigd door BE op 05-01-2007 22:59:29 ]
'k Kan er zelf niet over meepraten uit eigen ervaring, maar heb genoeg vrienden die in hetzelfde schuitje zitten/zaten. Het kutte wat ik me dan voelde is dan nog maar een schijntje van hoe zij (en jij waarschijnlijk ook) zich voelden. Zolang je maar niet jezelf de schuld gaat geven.
quote:Och, er zullen vast wel mensen zijn die het wel doen.Op vrijdag 5 januari 2007 22:29 schreef miss_schaapje het volgende:
of dat mensen dat hier gaan typen denk niet dat ze het met iedereen willen delen dat hun ouders gescheiden zijn
dank je. en nee ik geef mezelf niet de schuld. maar matig is 't wl ja. zeer matig.
dacht nooit echt dat het effect op me zou hebben, maar begin steeds meer door te krijgen dat ik nu zeker een enorm belangrijk deel mis wat betreft relaties aangaan.
Ik kijk er sceptisch tegenop, aangezien ik meer het idee heb dat het toch voor niets is en er uiteindelijk alleen maar ellende uit komt. Mijn groot ouders zijn gescheiden na 42 jaar huwelijk.
En ik had het na 2 jaar al gezien...
Sommige dingen veranderen niet in een familie.
Toen mijn ouders gingen scheiden heb ik daar niet wakker van gelegen, wie ben ik om me druk te maken, als 2 mensen niet meer verder met elkaar willen?
Wel heb ik van te voren gezegd, ik ga met beide om en ik wil absoluut geen gezeik van zowel de 1 als de ander, over die 1 of de ander.
Daar houden ze zich netjes aan.
Op feesten en zo nodig ik ze steevast allebei uit, 1 komt altijd de ander nooit. Of op ander tijdstip.
Ook prima.
Als ze maar nooit vragen te kiezen, ik kies namelijk niet en zeker niet als er emotioneel gechanteerd wordt.
quote:dit had ik ook moeten doenOp vrijdag 5 januari 2007 22:39 schreef Oblivion het volgende:
Wel heb ik van te voren gezegd, ik ga met beide om en ik wil absoluut geen gezeik van zowel de 1 als de ander, over die 1 of de ander.
Daar houden ze zich netjes aan.
Op feesten en zo nodig ik ze steevast allebei uit, 1 komt altijd de ander nooit. Of op ander tijdstip.
Ook prima.
Als ze maar nooit vragen te kiezen, ik kies namelijk niet en zeker niet als er emotioneel gechanteerd wordt.
[ Bericht 89% gewijzigd door BE op 05-01-2007 23:00:08 ]
quote:Kan nog steeds hoor, gewoon het mes op tafel!
Als jij er erg hinder van ondervindt dan hebben zij maar te slikken, zij hebben de beslissing gemaakt voor hun zelf en niet voor jou.
quote:ik trek me er inmiddels ook niets meer van aanOp vrijdag 5 januari 2007 22:50 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Kan nog steeds hoor, gewoon het mes op tafel!
Als jij er erg hinder van ondervindt dan hebben zij maar te slikken, zij hebben de beslissing gemaakt voor hun zelf en niet voor jou.
toen ze gingen scheiden was ik echter nog wat jonger en had ik geen poot om op te staan en had amper het idee wat er nou echt gebeurde
quote:Ja, dat is shit, je raakt in paniek omdat er met je gesold wordt....Op vrijdag 5 januari 2007 22:52 schreef beertenderrr het volgende:
ik trek me er inmiddels ook niets meer van aan
toen ze gingen scheiden was ik echter nog wat jonger en had ik geen poot om op te staan en had amper het idee wat er nou echt gebeurde
Maar dan kan je het nog niet thuis brengen.
Ouders kunnen dan opeens hele enge mensen zijn...
quote:ze maken het er niet makkelijker op neeOp vrijdag 5 januari 2007 22:57 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Ja, dat is shit, je raakt in paniek omdat er met je gesold wordt....
Maar dan kan je het nog niet thuis brengen.
Ouders kunnen dan opeens hele enge mensen zijn...
ik moest zelfs voor de rechter gaan vertellen wat ik nou wilde
en ze bleven maar op me inpraten [ Bericht 97% gewijzigd door BE op 05-01-2007 23:01:14 ]
Een scheiding is gewoon rot, en als kind zit je in het oog van de storm zonder er echt greep op te hebben. Je wordt zogezegd gehoord vanaf een bepaalde leeftijd, maar zeggenschap heb je niet. Wat ik je gewoon echt op het hart wil drukken BloodyLotte is dit: laat je alsjeblief niet als pasmunt / munitie / whatever gebruiken en maak je ouders duidelijk dat ze je niet moeten dwingen om te kiezen. Relatieproblemen zijn ontzettend emotioneel, en ik vrees dat jij de rationele factor zult moeten zijn. Iets wat je al bewijst door hier een post neer te zetten.
Sterkte
m'n moeder en zusje zijn 200km verderop gaan wonen bij m'n moeders vriend dus ons gezin ging in 2. M'n zusje moest met m'n moeder mee omdat m'n ouders niet wilden dat zij de hele dag alleen thuis zat (m'n pa werkt gewoon hele dagen). M'n zusje heeft gewoon een oogje in het zeil nodig.
Mijn tip als je ouders ver van elkaar weg gaan wonen en je beide even graag mag: gewoon blijven zitten waar je zit!
Ik wilde geen keus maken tussen pa of ma dus ik zei: Ik blijf hier wonen, ik wil m'n vrienden etc houden.
Zo, ff m'n verhaal kwijt EN een tip gegeven.. Dat voelt goed
[ Bericht 73% gewijzigd door BE op 05-01-2007 23:11:31 ]
quote:Ja, en waarschijnlijk allemaal in hun eigen straatje...Op vrijdag 5 januari 2007 22:59 schreef beertenderrr het volgende:
ze maken het er niet makkelijker op nee
ik moest zelfs voor de rechter gaan vertellen wat ik nou wilde
Mijn zoontje heeft dus ook 2 aparte ouders, nu hij weet dat ik niks meer met zijn vader wil (ben immers van hem weggegaan), maar heb 'm wel verteld dat een kinderhart zooooooooooooooooooooo groot is dat daar alle mensen in passen waar HIJ van wil houden.
En zo is het en niet anders.
Ook zal ik er rekening mee moeten houden dat hij op een gegeven moment bij zijn vader zou willen gaan wonen....mijn hart zou bloeden, maar kan toch niet verlangen van een kind dat bij iemand anders wil wonen en dat je hem dwingt om toch maar bij te blijven...
Nee, ik zou geen goed gevoel daar aan over houden.
Ik zou 'm alleen maar heel erg missen...
En dan heb je nog telefoon, internet, auto, etc etc...
Maar goed, zover is het nog niet...
quote:Iets wat niet van belang is. Tevens is dit de laatste waarschuwing die hij gaat krijgen.Op vrijdag 5 januari 2007 23:06 schreef robert-dirksen het volgende:
[..]
wat zeg je nou telkens jonge?
Ik heb gescheiden ouders. Ze zijn gescheiden toen ik 3 was en sindsdien heb ik geen contact meer gehad met mijn vader. Ik kan me er erg weinig van herinneren, behalve dan dat ik gek was op 'm en hem lang gemist heb. Blijkbaar was het niet wederzijds. Ik weet niet of ik een vaderfiguur mis in m'n leven, maar ik weet wel dat ik blij ben dat hij weg is. Het was een slechte vader en een slecht mens, dus ben blij dat ik daar niet mee om heb hoeven te gaan. De impact op m'n leven, sja, ik weet het niet. Ik ben erg sceptisch als het op relaties en mannen in het algemeen aankomt, maar ik weet niet of dat specifiek daaraan ligt.
quote:Op vrijdag 5 januari 2007 23:08 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Ja, en waarschijnlijk allemaal in hun eigen straatje...
Mijn zoontje heeft dus ook 2 aparte ouders, nu hij weet dat ik niks meer met zijn vader wil (ben immers van hem weggegaan), maar heb 'm wel verteld dat een kinderhart zooooooooooooooooooooo groot is dat daar alle mensen in passen waar HIJ van wil houden.
En zo is het en niet anders.
Ook zal ik er rekening mee moeten houden dat hij op een gegeven moment bij zijn vader zou willen gaan wonen....mijn hart zou bloeden, maar kan toch niet verlangen van een kind dat bij iemand anders wil wonen en dat je hem dwingt om toch maar bij te blijven...
Nee, ik zou geen goed gevoel daar aan over houden.
Ik zou 'm alleen maar heel erg missen...
En dan heb je nog telefoon, internet, auto, etc etc...
Maar goed, zover is het nog niet...
ik dacht altijd al dat je een man was (aan je username afgeleid dan) 
zolang je hem zo blijft opvoeden moet het wel goedkomen met hem
ook heeft hij contact nodig met z'n vader en ik weet dat mijn moeder dat niet leuk vond in het begin (en nogsteeds niet) maar ik wil het zelf en hoeveel pijn het ook doet, je moet het wel aanmoedigen (vind ik dan). Zo'n omgangsregeling is verschrikkelijk, daar moet je nooit aan beginnen. Je voelt je dan echt een product, niet meer dan dat en je zal ook nooit met plezier naar een van je ouders gaan als je alleen gaat omdat het moet en uiteindelijk gaat je zoon toch het huis uit en dan zal je hem alsnog los moeten laten en dan heb je ook al die dingen nog
dus dat komt wel goed volgens mij gebeurt het overigens niet heel snel dat een kind na een paar jaar zomaar besluit over te stappen naar de andere ouder, maar de kans is er quote:waarom worden al jouw posts ge-edit?Op vrijdag 5 januari 2007 23:17 schreef martinlutherking het volgende:
Mijn ouders zijn ook gescheiden, laat ik het daar maar bij laten. Sindsdien heb ik en mijn zussen geen contact meer met hem. Hij heeft zijn telefoonnummers veranderd, hij gaat Portugal verhuizen, ik hoor met nieuwjaar niks van hem .. Ach, maar het is niet van belang hoor.
wel kut voor je dat je dan toch niet de vader hebt die iedereen wel verdient
quote:Op vrijdag 5 januari 2007 23:15 schreef beertenderrr het volgende:
Och, je bent de enige niet...
quote:
zolang je hem zo blijft opvoeden moet het wel goedkomen met hem
Ik heb er geen pijn van, ondanks dat ik mijn ex wel kan villen...
quote:Zo'n omgangsregeling is verschrikkelijk, daar moet je nooit aan beginnen. Je voelt je dan echt een product, niet meer dan dat en je zal ook nooit met plezier naar een van je ouders gaan als je alleen gaat omdat het moet
Zoonlief is daar nog te jong voor, dus een regeling was in deze wel goed, meneer vond het nodig opeens 9 maanden niks meer van zich te laten horen, zoonlief heeft daar zo'n ontzettende tic van gehad, rechter heeft nu gezegd, 1 keer niet komen is voor altijd wegblijven.
quote:Ja, zo is het. Loslaten doet een mens goed, houden van doe ik toch wel.
en uiteindelijk gaat je zoon toch het huis uit en dan zal je hem alsnog los moeten laten en dan heb je ook al die dingen nog
quote:Zeg dat dan gelijk, ipv die nietszeggende 'mijn vader heeft me geen gelukkig nieuwjaar gewenst'...Op vrijdag 5 januari 2007 23:17 schreef martinlutherking het volgende:
Mijn ouders zijn ook gescheiden, laat ik het daar maar bij laten. Sindsdien heb ik en mijn zussen geen contact meer met hem. Hij heeft zijn telefoonnummers veranderd, hij gaat naar Portugal verhuizen, ik hoor met nieuwjaar niks van hem .. Ach, maar het is niet van belang hoor.
Dat zegt verder niks over wel of niet gescheiden zijn.
quote:Is wel lullig ja...Op vrijdag 5 januari 2007 23:17 schreef martinlutherking het volgende:
Mijn ouders zijn ook gescheiden, laat ik het daar maar bij laten. Sindsdien heb ik en mijn zussen geen contact meer met hem. Hij heeft zijn telefoonnummers veranderd, hij gaat naar Portugal verhuizen, ik hoor met nieuwjaar niks van hem .. Ach, maar het is niet van belang hoor.
Maar als jullie geen contact met hem hebben, waarom moet hij je dan wel een gelukkig 2007 wensen?
quote:Hoe oud ben je nu? Hoelang is het geleden?Op vrijdag 5 januari 2007 22:37 schreef beertenderrr het volgende:
* beertenderrr heeft ook gescheiden ouders
dacht nooit echt dat het effect op me zou hebben, maar begin steeds meer door te krijgen dat ik nu zeker een enorm belangrijk deel mis wat betreft relaties aangaan.
quote:Hij moet niks, maar het is toch wel apart dat je vader je niet even belt ofzo. Nu is het de verjaardag van mijn zus afwachten.Op vrijdag 5 januari 2007 23:25 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Is wel lullig ja...
Maar als jullie geen contact met hem hebben, waarom moet hij je dan wel een gelukkig 2007 wensen?
quote:Jawel, hij moet het wel, want je bent er kennelijk verbolgen onder...Op vrijdag 5 januari 2007 23:26 schreef martinlutherking het volgende:
[..]
Hij moet niks, maar het is toch wel apart dat je vader je niet even belt ofzo. Nu is het de verjaardag van mijn zus afwachten.
Ik vind het vreemd, jullie hebben geen contact meer, maar zitten wel op een verlossend telefoontje te wachten?
Waarom bellen jullie dan zelf niet?
quote:Hij heeft zijn telefoonnummers veranderd. Verder zitten we niet op een verlossend telefoontje te wachten, het was maar even een gevoel, van heei maf toch, een vader die zijn kinderen geen gelukkig nieuwjaar wenst, maar daar gaat het verder helemaal niet om, het was maar een klein detail.Op vrijdag 5 januari 2007 23:30 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Jawel, hij moet het wel, want je bent er kennelijk verbolgen onder...
Ik vind het vreemd, jullie hebben geen contact meer, maar zitten wel op een verlossend telefoontje te wachten?
Waarom bellen jullie dan zelf niet?
quote:Stimmt. Hij had een ander en had geen zin meer in z'n vier kinderen waarvan de jongste acht (8) maanden was. Ik heb hem nog 2 keer gezien, mijn oudere zus heeft namelijk contact met hem gezocht toen ik een jaar of 10 was. Hij heeft mij en mijn broertje toen meegenomen naar Duinrell en we zijn een dagje bij hem en z'n nieuwe gezin geweest (inmiddels was hij bij z'n 4e vrouw ofzo). Helaas heeft hij op die dagen in mijn ogen gefaald en kon me er niet van overtuigen dat wij er ook maar iets toe deden, dus heb toen besloten dat ik hem niet meer wil zien. Nu ik meer kennis heb van hoe het was toen hij nog wel thuis was en hoe hij vooral mijn moeder behandeld heeft is dat besluit alleen maar definitiever geworden, maar met een kanttekening. Ik zou hem graag nog één keer willen spreken om te vragen wáárom hij in godsnaam de dingen heeft gedaan die hij heeft gedaan. Wie weet komt dat er nog een keer van, wie weet is het beter dat het niet gebeurt.Op vrijdag 5 januari 2007 23:15 schreef Oblivion het volgende:
Wilde hij jou niet meer zien, clumsy_clown?
Hij heeft zijn biezen gepakt en is vertrokken?
Misschien moet hij het gewoon even allemaal laten bezinken...
Oh deze sloeg op Martinlutherking!
quote:Vaders.Op vrijdag 5 januari 2007 23:33 schreef clumsy_clown het volgende:
[..]
Stimmt. Hij had een ander en had geen zin meer in z'n vier kinderen waarvan de jongste acht (8) maanden was. Ik heb hem nog 2 keer gezien, mijn oudere zus heeft namelijk contact met hem gezocht toen ik een jaar of 10 was. Hij heeft mij en mijn broertje toen meegenomen naar Duinrell en we zijn een dagje bij hem en z'n nieuwe gezin geweest (inmiddels was hij bij z'n 4e vrouw ofzo). Helaas heeft hij op die dagen in mijn ogen gefaald en kon me er niet van overtuigen dat wij er ook maar iets toe deden, dus heb toen besloten dat ik hem niet meer wil zien. Nu ik meer kennis heb van hoe het was toen hij nog wel thuis was en hoe hij vooral mijn moeder behandeld heeft is dat besluit alleen maar definitiever geworden, maar met een kanttekening. Ik zou hem graag nog één keer willen spreken om te vragen wáárom hij in godsnaam de dingen heeft gedaan die hij heeft gedaan. Wie weet komt dat er nog een keer van, wie weet is het beter dat het niet gebeurt.
quote:ik ben 21, was iets van 14 ofzo, weet niet precies meer wanneer ze gescheiden waren.Op vrijdag 5 januari 2007 23:25 schreef martinlutherking het volgende:
[..]
Hoe oud ben je nu? Hoelang is het geleden?
quote:Ik weet niet of een borderliner iets kan laten bezinken.Op vrijdag 5 januari 2007 23:34 schreef Oblivion het volgende:
Okay, dus hij wil geen contact meer? Heeft ie dat ook gezegd?
Hij heeft zijn biezen gepakt en is vertrokken?
Misschien moet hij het gewoon even allemaal laten bezinken...
Oh deze sloeg op Martinlutherking!
quote:Je bent bij je moeder gaan wonen?Op vrijdag 5 januari 2007 23:35 schreef beertenderrr het volgende:
[..]
ik ben 21, was iets van 14 ofzo, weet niet precies meer wanneer ze gescheiden waren.
Dat is mijn verhaal.
quote:Op vrijdag 5 januari 2007 23:37 schreef martinlutherking het volgende:
[..]
Je bent bij je moeder gaan wonen?
hier woonde ik al m'n hele leven en voelde er niets voor om weg te gaan toen, ondanks mijn vader maar 5 minuten verderop woont. Het feit zou zijn dat als ik eenmaal bij m'n vader zou gaan wonen ik helemaal geen contact meer zou hebben met mijn zusjes en broertje, want daar heb ik niet zoveel mee (en nogsteeds niet). Dit was vooral de druk die m'n moeder me oplegde dat ik ze niet in de steek kon laten
en als er iemand goed is in onderhuidse psychologische spelletjes spelen, dan is het m'n moeder wel ze wilt niet eens de naam van m'n vader uitspreken en ik vraag me af waarom, want hij heeft niets fout gedaan. Niet vreemd gegaan ofzo. Hij was notabene zelf degene die de stekker uit het huwelijk trok omdat hij het niet meer trok. Na een hoop gedoe met rechters enzo waar ik ook alles van heb meegekregen uiteindelijk bij de rechter besloten dat ik bij m'n moeder ging wonen, zonder eigenlijk een reëel beeld te hebben wat me nou te wachten stond.
Achteraf is het lastiger dan toen eerlijk gezegd
quote:Auch, dat is wel pijnlijk ja, en ik kan me levendig voorstellen dat je daar nou niet echt op zit te wachten...Op vrijdag 5 januari 2007 23:33 schreef clumsy_clown het volgende:
Stimmt. Hij had een ander en had geen zin meer in z'n vier kinderen waarvan de jongste acht (8) maanden was. Ik heb hem nog 2 keer gezien, mijn oudere zus heeft namelijk contact met hem gezocht toen ik een jaar of 10 was. Hij heeft mij en mijn broertje toen meegenomen naar Duinrell en we zijn een dagje bij hem en z'n nieuwe gezin geweest (inmiddels was hij bij z'n 4e vrouw ofzo). Helaas heeft hij op die dagen in mijn ogen gefaald en kon me er niet van overtuigen dat wij er ook maar iets toe deden, dus heb toen besloten dat ik hem niet meer wil zien. Nu ik meer kennis heb van hoe het was toen hij nog wel thuis was en hoe hij vooral mijn moeder behandeld heeft is dat besluit alleen maar definitiever geworden, maar met een kanttekening. Ik zou hem graag nog één keer willen spreken om te vragen wáárom hij in godsnaam de dingen heeft gedaan die hij heeft gedaan. Wie weet komt dat er nog een keer van, wie weet is het beter dat het niet gebeurt.
Weet je, ik denk dat je het antwoord liever niet wilt horen..
Dat is vaak zo hard en pijnlijk. Maar het verschaft wel duidelijkheid...
Mij heeft het wel geholpen en mijn vader ook, maar is toch net een ander verhaal.
Ik heb mijn vader na de scheiding ook 9 maanden niet gezien...noch gehoord....
Kindje gekregen, broer is overleden, niks, ik hoorde helemaal niks van hem...
Is heel wierd natuurlijk...
Ik heb hem gebeld, en gevraagd of ik langs kon komen, dat kon.
En gevraagd waarom hij niet bij de geboorte van mijn zoon is geweest.
Het antwoord was hard, heel hard: Hij vond het niet belangrijk genoeg.
Ik hou zelf van eerlijkheid dus tja daar had ik niks tegen in te brengen.
Dan de vraag waarom hij niet op de begrafenis van zijn zoon was, ook hier een kort bondig antwoord:
Hij hoefde niet aan een graf te staan om afscheid te nemen, en wilde bepaalde mensen niet zien.
En hij begon van Ja, als je contact wil, de deur staat altijd open, bla bla...je kan altijd bellen etc etc...
Toen heb ik 'm gezegd, Pa, als je bij 2 uiterste van het leven (geboorte en sterfte) niks van je laat horen is er geen tweerichtingsverkeer, dan houd het voor mij ook op.
Daar heeft ie toch over nagedacht en nu is het heel close...
Verteld me zelfs af en toe dat ie van me houdt!
Hoe je het went of keert als je vader of moeder plots de rug naar je toekeert is dat een zeer pijnlijk proces, van haat en verdriet...
Vooral omdat je als kind er helemaal niks aan kan doen dat het niet goed is gegaan tussen je ouders.
quote:Tja, of je verteld het hele verhaal, maar met deze antwoorden...?Op vrijdag 5 januari 2007 23:36 schreef martinlutherking het volgende:
Ik weet niet of een borderliner iets kan laten bezinken.
quote:Jah, sorrie, laat ik dat dan maar niet doen.Op vrijdag 5 januari 2007 23:52 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Tja, of je verteld het hele verhaal, maar met deze antwoorden...?
quote:Het kan zeer opluchten en relativerend werken...Op vrijdag 5 januari 2007 23:54 schreef martinlutherking het volgende:
Jah, sorrie, laat ik dat dan maar niet doen.
Hoeft niet perse hier...maar schrijf het voor jezelf eens op.
Het is duidelijk dat je er nog niet helemaal uit bent.
Sterkte ermee.
quote:Wat een onzin. Waarom moet hij het hele verhaal vertellen?Op vrijdag 5 januari 2007 23:52 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Tja, of je verteld het hele verhaal, maar met deze antwoorden...?
quote:Nee, geen onzin, hij beantwoord alleen maar 1 opmerking... en dan elke keer met de smiley -->Op vrijdag 5 januari 2007 23:59 schreef arneaux het volgende:
[..]
Wat een onzin. Waarom moet hij het hele verhaal vertellen?
Maakt mij verder niet uit...
Niks moet.
quote:Het zit blijkbaar diep bij 'm, nou so be it.Op zaterdag 6 januari 2007 00:00 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Nee, geen onzin, hij beantwoord alleen maar 1 opmerking... en dan elke keer met de smiley -->
Maakt mij verder niet uit...
Niks moet.
quote:Het is ook een echteOp zaterdag 6 januari 2007 00:00 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Nee, geen onzin, hij beantwoord alleen maar 1 opmerking... en dan elke keer met de smiley -->
Maakt mij verder niet uit...
Niks moet.
-situatie. quote:*kuch* Zover was ik al...Op zaterdag 6 januari 2007 00:01 schreef arneaux het volgende:
[..]
Het zit blijkbaar diep bij 'm, nou so be it.
quote:Tja, dat weten wij toch niet?Op zaterdag 6 januari 2007 00:01 schreef martinlutherking het volgende:
[..]
Het is ook een echte
quote:Ja kut. Maar je moet toch verder.Op zaterdag 6 januari 2007 00:01 schreef martinlutherking het volgende:
[..]
Het is ook een echte
quote:Is toch ook niet belangrijk.
quote:Inderdaad!
Hop, wie is de volgende patient! Nou, mijn ouders gingen scheiden toen ik 12 was en toen kreeg mn vader een nieuw huis + inrichting en shit van zijn ouders en toen moest mn moeder alles nieuw kopen en dat was allemaal heel kut. O, ze moest alles nieuw kopen omdat mn vader het óf gecrashed had, óf verkocht.
Next.
quote:Waar bemoei jij je eigenlijk mee?
Martinlutherking kan het volgens mij best alleen af...
Kennelijk vind hij het wel belangrijk anders post je niet in zo'n topic.
quote:Wtf?Op zaterdag 6 januari 2007 00:07 schreef arneaux het volgende:
Okay.
Nou, mijn ouders gingen scheiden toen ik 12 was en toen kreeg mn vader een nieuw huis + inrichting en shit van zijn ouders en toen moest mn moeder alles nieuw kopen en dat was allemaal heel kut. O, ze moest alles nieuw kopen omdat mn vader het óf gecrashed had, óf verkocht.
Next.
Waarom kreeg je vader een huis, en gingen ze daarom scheiden? quote:Hij kan toch zn ding kwijtwillen zonder daar meteen commentaar op te krijgen? Jaaa, en ik weet dat is Fok nou eenmaal, maargoed, hij heeft t volgens mij duidelijk genoeg aangegeven dat het verder niet uitgelegd hoefd te worden op dit moment.Op zaterdag 6 januari 2007 00:09 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Waar bemoei jij je eigenlijk mee?
Martinlutherking kan het volgens mij best alleen af...
Kennelijk vind hij het wel belangrijk anders post je niet in zo'n topic.
quote:Mn vader kreeg een huis omdat ze gingen scheiden. En waarom zeg ik niet.Op zaterdag 6 januari 2007 00:09 schreef martinlutherking het volgende:
[..]
Wtf?
quote:Ja, nu doe je net of ik een antwoord wil afdwingen...Op zaterdag 6 januari 2007 00:10 schreef arneaux het volgende:
Hij kan toch zn ding kwijtwillen zonder daar meteen commentaar op te krijgen? Jaaa, en ik weet dat is Fok nou eenmaal, maargoed, hij heeft t volgens mij duidelijk genoeg aangegeven dat het verder niet uitgelegd hoefd te worden op dit moment.
OT:
Zoals je zelf al zo mooi zei: NEXT!
Ik heb al heftige verhalen gelezen, moedig dat jullie het wilden vertellen, is niet makkelijk.
Mijn ouders hebben eigenlijk altijd al problemen gehad, maar de laatste paar jaar werd het steeds erger. Mijn moeder is inmiddels verliefd geworden op een andere man en daar heeft ze nu ook een relatie mee. Mijn ouders hebben hierbij dus ook maar meteen besloten te gaan scheiden. Er is niet veel ruzie meer, maar dat was wel zo. Daarom verblijf ik nu al een paar weken bij mijn vriend en zijn ouders, omdat ik het gewoon niet meer trok thuis. Het is gewoon niet relaxed als je ouder tot 3 uur 's nachts ruzie maken als je zelf om 9 uur moet werken de volgende ochtend.
Nu is het afwachten hoe het loopt. Voor emotionele chantage ben ik niet te vangen. Ik heb duidelijk aangegeven dat ik daar geen zin in heb. Met mijn vader heb ik sowieso nooit echt een hele hechte band gehad, mijn moeder is daarentegen mijn beste vriendin en vindt het daarom nodig om mij zo nu en dan op de hoogte te stellen van alle details. Waar ik geen zin in heb.
Ik hou me staande, maar het is toch enorm kut om de twee mensen die je gemaakt hebben, die je al je hele leven kent opeens uit elkaar te zien gaan. Het doet meer pijn dan dat ik had verwacht.
En dat was het.
quote:Op vrijdag 5 januari 2007 23:46 schreef beertenderrr het volgende:
hier woonde ik al m'n hele leven en voelde er niets voor om weg te gaan toen, ondanks mijn vader maar 5 minuten verderop woont. Het feit zou zijn dat als ik eenmaal bij m'n vader zou gaan wonen ik helemaal geen contact meer zou hebben met mijn zusjes en broertje, want daar heb ik niet zoveel mee (en nogsteeds niet). Dit was vooral de druk die m'n moeder me oplegde dat ik ze niet in de steek kon laten
Mjah, waar twee kijven hebben er toch wel 2 schuld... (Heel vaak, meestal dan...
) quote:Je hebt het niet leuk gehad bij je moeder?
Na een hoop gedoe met rechters enzo waar ik ook alles van heb meegekregen uiteindelijk bij de rechter besloten dat ik bij m'n moeder ging wonen, zonder eigenlijk een reëel beeld te hebben wat me nou te wachten stond.
Achteraf is het lastiger dan toen eerlijk gezegd
quote:Misschien is het mijn fascinatie, maar hoe kan je pijn hebben?Op zaterdag 6 januari 2007 00:22 schreef BloodyLotte het volgende:
Ik hou me staande, maar het is toch enorm kut om de twee mensen die je gemaakt hebben, die je al je hele leven kent opeens uit elkaar te zien gaan. Het doet meer pijn dan dat ik had verwacht.
Waarom moeten ouders altijd bij elkaar zijn...
Ik kan het niet goed uitleggen wat ik bedoel..
Als je na hun scheiding (en dat hoop ik natuurlijk van harte voor jullie allemaal) 2 gelukkige en "aparte" ouders hebt...
Doet het dan niet meer zeer?
Ik vond het namelijk afschuwelijk dat mijn moeder en mijn vader zo diep ongelukkig waren samen.
quote:Ja dat had ik ook. Ik heb ook echt geen last gehad van enig verdriet naderhand ofzo. Best bizar want mn leraar was allemaal keiongerust enzo, maarja, ik had dus niks.Op zaterdag 6 januari 2007 00:29 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Ik vond het namelijk afschuwelijk dat mijn moeder en mijn vader zo diep ongelukkig waren samen.
quote:Ja dat snap ik ook. Maar het is de 'droom' die uit elkaar spat die pijn doet. En ik zie mijn vader ook verdriet hebben, en mijn moeder ook. Zowel vanwege het samenzijn als hoe het nu gaat en dat het ze niet gelukt is. Dat doet pijn. Ik weet ook zeker dat als alles achter de rug is, mijn vader een eigen huisje heeft en dingen wat rustiger gaan dat over gaat. Maar nu is het vooral pijnlijk en naar.Op zaterdag 6 januari 2007 00:29 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Misschien is het mijn fascinatie, maar hoe kan je pijn hebben?
Waarom moeten ouders altijd bij elkaar zijn...
Ik kan het niet goed uitleggen wat ik bedoel..
Als je na hun scheiding (en dat hoop ik natuurlijk van harte voor jullie allemaal) 2 gelukkige en "aparte" ouders hebt...
Doet het dan niet meer zeer?
Ik vond het namelijk afschuwelijk dat mijn moeder en mijn vader zo diep ongelukkig waren samen.
Ik ben kennelijk wat nuchterder....
Ik heb meer last gehad van mijn eigen scheiding, terwijl ik daar glimlachend de deur uit liep.
1 Ding is zeker, scheiden is nooit een pretje.
quote:ik durf er niet over te oordelen, maar ik heb het vermoeden dat de schuld ligt bij een vriendin van m'n moeder die eens lekker begon met stokenOp zaterdag 6 januari 2007 00:23 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Mjah, waar twee kijven hebben er toch wel 2 schuld... (Heel vaak, meestal dan...
[..]
Je hebt het niet leuk gehad bij je moeder?
Zo'n Femke Halsema emancipatie snol 
Bij m'n moeder heb ik het niet altijd even makkelijk gehad nee. Ik kan mezelf niet echt emotioneel uiten, omdat ik niet echt bij haar terecht kon. Ik kom uit een gezin met 5 kinderen en dan wordt de aandacht toch al snel op de jongeren gericht en ik was het oudste. Daarnaast is m'n moeder ook zo gesloten als de pest, dus dat zal ik wel geërfd hebben. Ik heb bepaalde dingen dus nooit geleerd. Liefdesleven moet ik zelf ontwikkelen en heb ooit 1 relatie van bijna een jaar gehad, dat was het. In die tijd heeft m'n moeder nooit m'n ex gezien, omdat ik er niet mee aan durfde te komen, want ik was bang voor een haar mening. We hebben het dan ook nooit over vriendinnetjes gehad. Daarnaast deel ik tot op heden de kamer met m'n broertje, dus privacy heb ik toch niet. Na de zomer ben ik iig een half jaartje naar Engeland en als ik eenmaal terug ben, denk ik niet dat ik nog hier ga wonen, omdat ik echt m'n vrijheid nodig heb.
De band word nu wel steeds sterker met m'n moeder, maar heb een enorme dip gehad en was zelfs bang voor haar
weglopen voor dat probleem vond ik echter geen optie 
quote:Dan nog is het je moeders keus geweest dat te laten gebeuren...Op zaterdag 6 januari 2007 00:39 schreef beertenderrr het volgende:
[..]
ik durf er niet over te oordelen, maar ik heb het vermoeden dat de schuld ligt bij een vriendin van m'n moeder die eens lekker begon met stoken
quote:Jeetje, je moeder heeft wel een hele dominante rol in jouw leven...
Bij m'n moeder heb ik het niet altijd even makkelijk gehad nee. Ik kan mezelf niet echt emotioneel uiten, omdat ik niet echt bij haar terecht kon. Ik kom uit een gezin met 5 kinderen en dan wordt de aandacht toch al snel op de jongeren gericht en ik was het oudste. Daarnaast is m'n moeder ook zo gesloten als de pest, dus dat zal ik wel geërfd hebben. Ik heb bepaalde dingen dus nooit geleerd. Liefdesleven moet ik zelf ontwikkelen en heb ooit 1 relatie van bijna een jaar gehad, dat was het. In die tijd heeft m'n moeder nooit m'n ex gezien, omdat ik er niet mee aan durfde te komen, want ik was bang voor een haar mening. We hebben het dan ook nooit over vriendinnetjes gehad. Daarnaast deel ik tot op heden de kamer met m'n broertje, dus privacy heb ik toch niet. Na de zomer ben ik iig een half jaartje naar Engeland en als ik eenmaal terug ben, denk ik niet dat ik nog hier ga wonen, omdat ik echt m'n vrijheid nodig heb.
De band word nu wel steeds sterker met m'n moeder, maar heb een enorme dip gehad en was zelfs bang voor haar
Ik hoop dat je snel je eigen stek krijgt.
quote:zij had ook tegen die vriendin in moeten gaan, maar helaasOp zaterdag 6 januari 2007 00:42 schreef Oblivion het volgende:
[..]
Dan nog is het je moeders keus geweest dat te laten gebeuren...
[..]
Jeetje, je moeder heeft wel een hele dominante rol in jouw leven...
Ik hoop dat je snel je eigen stek krijgt.
dat mens kwam de laatste keer hier, begon ze te vertellen hoe ze mij zou opvoeden
volgende keer sta ik niet voor mezelf in wie denkt ze wel niet dat ze is ja m'n moeder heeft wel een dominante positie gehad, maar ik ben uiteindelijk nogsteeds eindverantwoordelijke he
ik red me wel, zodra ik het huis uit ben. Ik heb ook goede dingen thuis geleerd hoor, dus het is niet allemaal slecht, maar een paar essentiële dingen ontbreken wel eens en het kost me handen vol werk en een hoop grijze haren om het zelf allemaal te leren 
maar nogmaals, ik red mezelf prima 
heb er alle vertrouwen in. Ondanks ik echt een moeilijke tijd gehad heb (combinatie van factoren) ben ik er toch uit gekomen. Hoop dat dit het ergste was wat ik ooit in m'n leven heb meegemaakt en nu een gelukkige toekomst tegemoet vaar
Goed van je dat je in sommige dingen al "inzicht" hebt!
quote:preciesOp zaterdag 6 januari 2007 00:53 schreef Oblivion het volgende:
Ja, als je het maar een beetje relativeert, en niet alles slecht ziet heb je ook de meeste kans.
Goed van je dat je in sommige dingen al "inzicht" hebt!
nou ik ga lekker slapen
veel succes met je zoontje enzo, moet goedkomen
en de andere uit dit topic ook veel succes
quote:Ondanks dat zullen ze dat vast wel eens proberen.Maak ze gewoon duidelijk dat zij zijn gaan scheiden en dat jij daar niet tussen wilt staan.Op zaterdag 6 januari 2007 00:22 schreef BloodyLotte het volgende:
Stormlooptopic!
Nu is het afwachten hoe het loopt. Voor emotionele chantage ben ik niet te vangen. Ik heb duidelijk aangegeven dat ik daar geen zin in heb. Met mijn vader heb ik sowieso nooit echt een hele hechte band gehad, mijn moeder is daarentegen mijn beste vriendin en vindt het daarom nodig om mij zo nu en dan op de hoogte te stellen van alle details. Waar ik geen zin in heb.
quote:Dat klopt.Maar over een tijdje weet je niet beter.Ik was 12 toen mijn ouders (voor mij volkomen onverwacht) uit elkaar gingen.Dat was in 1989 en dat was toen nog bijzonder.Er waren een hoop mensen die ons daarna met de nek aankeken voornamelijk van de kerk.Ik heb heel veel moeite gehad met hun scheiding,psycholoog,blijven zitten op school,noem het maar op.Ik hou me staande, maar het is toch enorm kut om de twee mensen die je gemaakt hebben, die je al je hele leven kent opeens uit elkaar te zien gaan. Het doet meer pijn dan dat ik had verwacht.
Maar ik ben wel blij dat het gebeurd is.Ik snap ook waarom mijn moeder bij mijn vader weg wilde.Mijn vader was nogal autoritair en gierig.Ze zijn beide hertrouwt en ik ga met beide om.
Mijn ouders zijn gescheiden toen ik 12 was, wat ook geen makkelijk leeftijd is om zoiets mee te maken. Heb daardor ook veel problemen gekend op school. Maar goed, das een ander verhaal.
Tot mijn ouders gingen scheiden was het heel vaak dat er flinke ruzie's gemaakt werden, waarbij het niet altijd zachtzinnig aan toe ging.
Dus aan de andere kant was het wel beter dat ze gingen scheiden.
quote:Toen mijn ouders uit elkaar gingen vonden mijn broer en ik dat in het begin ook heel verdrietig. Het zijn immers je ouders, en die horen gewoon bij elkaar voor je gevoel.Op zaterdag 6 januari 2007 00:33 schreef BloodyLotte het volgende:
Ja dat snap ik ook. Maar het is de 'droom' die uit elkaar spat die pijn doet. En ik zie mijn vader ook verdriet hebben, en mijn moeder ook. Zowel vanwege het samenzijn als hoe het nu gaat en dat het ze niet gelukt is. Dat doet pijn. Ik weet ook zeker dat als alles achter de rug is, mijn vader een eigen huisje heeft en dingen wat rustiger gaan dat over gaat. Maar nu is het vooral pijnlijk en naar.
Maar nu achteraf... Ze hadden veel eerder uit elkaar moeten gaan joh! Beiden hebben nu een heel ander leven, beiden zijn veel gelukkiger, en dat maakt mij ook blij. Het is nog wel eens lastig met verjaardagen en Kerst, en daar kan ik me dan nog steeds rot om voelen, en nieuwe partners zijn ook even wennen. Maar veel liever dit, dan dat ze nog samen waren en daar allebei ongelukkig van waren. Dit was echt de beste keuze
-edit-
Ik heb trouwens ook het idee dat m'n broer en ik (nog) beter met elkaar omgaan door de scheiding. Want je ouders gaan uit elkaar, maar je hebt wel elkaar, en wie snapt beter hoe je je voelt? Ik denk dat ik het als enigskind wel moeilijker gevonden had!
[ Bericht 9% gewijzigd door imago op 06-01-2007 19:21:34 ]
De eerste was m'n moeder en echte vader. Ze waren toen net 20 en 23. Ik was 4. M'n vader heb ik sinds m'n twaalfde niet meer gezien, nadat hij een paar keer niet was komen opdagen om me op te halen. Hij schijnt nu in Gent te wonen (of hij nu Belg is, of alleen in Belgie woont weet ik niet).
De tweede keer was dezelfde moeder van m'n stiefvader gescheiden. Dit huwelijk hield wel 5 jaar stand, en ik moet zeggen dat het een opluchting was na de mislukte pogingen van 'we blijven bij elkaar voor de kinderen'. m'n stiefvader is ondertussen voor de derde keer getrouwd en m'n broertjes (halfbroertjes, wegens andere vader) wonen nu bij hem.
Ik hoop dat het een beetje te volgen is
Ik dacht altijd dat ik het niet zo erg zou vinden als mijn ouders zouden gaan scheiden. Met mijn vader had ik bijna constant ruzie, kon het echt niet met hem vinden (lag misschien aan de puberteit maar nu zit het nog steeds niet echt goed). Toen ze het vertelden, 2 maanden geleden, had ik zoiets van "mm oke, ja lullig voor je papa" (mijn moeder wilde scheiden, mijn vader eigenlijk niet).
Mijn moeder is natuurlijk een andere woning gaan zoeken en het was vrijwel meteen duidelijk dat ik met haar mee zou verhuizen. Tot nu toe is mijn moeder gewoon in het huis blijven wonen en dat is op zich wel goed gegaan. Nu hebben we afgelopen donderdag een huurcontract getekend en zijn we begonnen met de flat woonbaar te maken. Over een week of 2 zullen we er wel in kunnen denk ik.
Dan zal ik denk ik pas merken wat voor een invloed het op me gaat hebben. Uit het huis waar ik bijna 19 jaar gewoond heb, niet meer bij mijn vader wonen, geen broer meer in de buurt (want die blijft bij mijn pa)...
Mijn moeder trouwens sindsdien eigenlijk niet meer gezien. Maar ook hier kan ik niet zeggen dat ik haar mis of zo.
Toen weer bij elkaar En toen ik ik zeventien was, weer gescheiden En mijn ma heeft nu een andere vriend, die ik niet mag