Het grote 'rammelaars' topic, deel 9

Vivi, bedankt! (Omdat jij ook het gevoel had en het niet zo bleek te zijn ).

Je hebt helemaal gelijk hoor, dat het je moet overkomen. Mijn vriendinnen (die steeds bruut mijn praktische bezware wegwuiven) zeggen dan ook dat het voor mij het beste zou zijn als ik per ongeluk zwanger zou raken. Dan heb je er gewoon van te genieten en het allerbeste van te maken.
Ze zijn er ook van overtuigd dat wij het heel goed zouden doen als ouders zijnde. Dat is dan wel weer heel leuk om te horen (zo leuk dat ik er dan bijna van ga janken ).

Misschien dat bij ons vanzelf die knop een keer omgaat. Het is allemaal al zeer geleidelijk gegaan. Eerst dachten wij allebei dat een babietje krijgen niet bij ons zou passen. Stiekem begonnen we er allebei na een tijdje grapjes over te maken en nog wat later riep vriend bijvoorbeeld ineens 'ons kind wordt later de beste drummer van nederland'. Als ik dan vraag wat als het meisje zou worden, dan geldt hetzelfde

Ik zit ook te tellen hoor, af en toe. Zo van... als ik nou op mijn 35e zwanger zou raken... dan heb ik nog anderhalf jaar om er over na te denken

Hoezo, ik ben een muts?

Oh en Vivi, nog even over je laatste post (je bent snel! ), je slaat daar wel een flink spijkertje op zijn kop met je opmerking dat het een illusie is om te denken dat je zonder die twijfels een kindje op de wereld kan zetten. Hele goeie. Ik heb soms namelijk echt het waanbeeld dat 'als ik er van te voren maar lang genoeg over nadenk en alles op een rijtje zet, dan moet het allemaal wel goed komen'. Ik moet gewoon accepteren dat er altijd twijfels blijven inderdaad.

(Oh, en om het pinguin- en asielgedeelte kwam ik niet meer bij, hond schrok ervan )

Weet je, toen ik net zwanger bleek te zijn kwam ik als een overspannen papagaai op de afspraak met de huisarts, al mijn bezwaren, angsten en twijfels op tafel gooiend..de HA hoorde het eens aan en haar enige reply was:

"Welkom in de wereld van het moederschap "

M.a.w. Die twijfels houd je, óók als je kindje er is, kan ik me voorstellen. Je zal je altijd afvragen of je het wel goed doet, en weet je, dat zal wrs nooit voor 100 % lukken...dat is mijn moeder ook niet gelukt, maar wat ik wel heb gevoeld is dat ik heel veel warmte heb gekregen en heel erg gewenst was, ondanks alle dingen die pedagogisch gezien misschien beter hadden gekund..

Ik denk als ik mijn zoontje straks als ie er is datzelfde gevoel van warmte en affectie kan meegeven dat ik al een heel eind ben qua goede ouder zijn, en weet je, ik kan niet wachten om straks de trekjes van mijn vriend en mij verenigd in ons broedseltje te zien, die warme golf die ik om mijn hart voel als ik daar aan denk overtreft al die angsten voor slapeloze nachten en andere praktische dingen...dat zijn periodes tenslotte en die gaan voorbij, maar een kindje is iets wat een stukje van jou en degene waar je het meest van houdt doorgeeft aan de wereld en de toekomst

_{Maar vraag het me anders volgende maand nog eens, als ik met wallen als vuilniszakken tot mijn ellebogen in de spetterpoep sta}

Zo nog even reageren op posts uit het vorige deel;

- Leonieke; Leuk dat jullie gaan bouwen! Heel veel succes gewenst ermee!
- Mefke; Jullie zijn weer een stapje verder ben benieuwd!
- Smoezie; welkom! En die gevoelens van jaloezie, ik herken ze ook! Vooral omdat 2 goeie vriendinnen van me zwanger zijn, ik wil dan zo graag meepraten.

Vivi, grappig, jouw reacties zijn zo lekker nuchter. Vooral dat je schrijft dat het je moet overkomen, omdat je het anders te groot maakt, dat herken ik ook wel, ik ben ook zo'n type die alle slechte scenario's al heeft 'meegemaakt' (in m'n fantasie dan!).
Ik heb zo'n schoonzus die 3 kinderen heeft en het altijd maar over het negatieve ervan praat. Dan zinkt de moed me soms in de schoenen.

Ben trouwens wel weer iéts minder aan het rammelen hoor, heb het een beetje weggestopt (maar diep binnen in me rammel ik vrolijk door )

LeNeHe dank je voor het welkom! Twee zwangere vriendinnen, jeutje, dat lijkt me inderdaad best lastig dan om niet af en toe keihard 'ik wil oooookkkkkkk' te gillen

Vivi, je reacties zijn inderdaad zoals LeNeHe al zegt, heerlijk nuchter. Maar wel even lekker om te lezen dat jij dat ook niet was en al overspannen-papagaai-wezend bij de huisarts zat. M.a.w. er is zelfs voor mij nog hoop dat ik er ook zo nuchter over zal gaan kunnen denken. Jippie!

Laten we de deal maken dat als jij over een maand vloekend en tierend van het slaapgebrek de poepluiers verwisselt (maar wel met grote liefde in je hart, dat is wel duidelijk gezien je liefdevolle posts over het broedsel dat jij dan bij ons angsthazen lekker even komt afreageren en dan vertellen we JOU dat het allemaal goed komt

Deal

quote:

Op donderdag 4 januari 2007 20:16 schreef Smoezie het volgende:
Ik heb soms namelijk echt het waanbeeld dat 'als ik er van te voren maar lang genoeg over nadenk en alles op een rijtje zet, dan moet het allemaal wel goed komen'. Ik moet gewoon accepteren dat er altijd twijfels blijven inderdaad.

Hier nog zo'n twijfelaar/denker. Wat nou als dit en wat nou als dat...
Je kan niet alles vantevoren overdenken, want tegen de tijd dat het komt komt het waarschijnlijk toch weer anders. En dat is iets wat ik me maar voor probeer te houden. Twijfel zal er ook wel bij horen.
Het is ook niet zomaar een beslissing om voor een kindje te gaan.

Zo hard proberen stabiel te zijn, dat je er haast labiel van zou worden.
Zoiets is het he?

En wat is jouw situatie als ik vragen mag, Nijna? Is het nog een ver-van-je-bed show of zou het op korte termijn realiteit voor je kunnen worden?

Op het moment denk ik dat het er wel eens van zou kunnen komen dit jaar. Maar ik moet zeggen dat ik daar een paar maanden geleden heel veel twijfel over had. Niet lekker in mn vel en dan toch maar vooral overal controle over willen hebben (ookal weet ik dat dat niet kan). Mijn kinderwens-gevoel helemaal wegdenken met allerlei argumenten om het maar niet te "mogen" proberen om een kind te krijgen (en je kan heel wat verzinnen als je maar hard genoeg nadenkt...).

Op het moment wat rustiger vaarwater voor mn gevoel, meer ruimte voor mn gevoel en dan rammelt het toch eigenlijk wel hard. Ik heb een paar maanden geleden geprobeerd mn antidepressiva af te bouwen (toen ik ook zo rammelde en we echt het idee hadden dat we ervoor wilden gaan), maar dat ging voor geen meter. Dus als we er nu voor zouden gaan dan wordt het met AD waarschijnlijk... Volgens de huisarts en de psychiater kan het met het middel wat ik nu slik. Daar is vrij veel over bekend. Het zijn afwegingen die je maakt.

Dus zo hangt de vlag momenteel hier. Als je nog meer te vragen hebt, kom maar op hoor.

Dat 'overal controle over willen hebben' is dus exact wat ik ook voel. Van te voren alles rederen wat er mis zou kunnen gaan en hoe dat dan op te lossen. Maar ik heb (met dank aan berichtjes hier) nu al meer het gevoel dat het een kwestie van 'in het diepe springen' is. En dan is het helemaal niet slecht dat jij (en ik, en vele anderen) ons ook van te voren op de praktische kanten hebben gericht, het goed hebben overdacht

(Ik zit mezelf nu net zo hard op te peppen met bovenstaand stukje hoor haha! Ben heus niet meteen van mijn getwijfel af maar ik moet zeggen dat het heerlijk is om er hier zo vrij over te kunnen praten en dingen te delen).

Nog eventjes over de anti depressiva (waar ik - gelukkig - geen ervaring mee heb). Heb je niet het idee dat het prachtig zou zijn om toch eerst te proberen daar van af te komen? Dat is misschien wel een geweldige stok achter de deur, om zonder de AD voor een kindje te kunnen gaan. (Of werkt het zo niet, in dat geval mijn excuses).

quote:

Op donderdag 4 januari 2007 23:01 schreef Smoezie het volgende:
Dat 'overal controle over willen hebben' is dus exact wat ik ook voel. Van te voren alles rederen wat er mis zou kunnen gaan en hoe dat dan op te lossen. Maar ik heb (met dank aan berichtjes hier) nu al meer het gevoel dat het een kwestie van 'in het diepe springen' is. En dan is het helemaal niet slecht dat jij (en ik, en vele anderen) ons ook van te voren op de praktische kanten hebben gericht, het goed hebben overdacht

(Ik zit mezelf nu net zo hard op te peppen met bovenstaand stukje hoor haha! Ben heus niet meteen van mijn getwijfel af maar ik moet zeggen dat het heerlijk is om er hier zo vrij over te kunnen praten en dingen te delen).

Denk dat heel veel vrouwen/mannen deze twijfels wel hebben, de twijfels van "stel nou dat.." of "zou ik wel een goede moeder/vader zijn.." enzovoorts.
Ook vrouwen die al zwanger zijn hebben dat volgens mij nog wel, misschien wel door het onbekende, dat je niet zo goed weet wat je allemaal te wachten staat.

Ik vind het ook fijn om hier af en toe van me af te kletsen
Al hoop ik ZO erg dat ik ergens dit jaar het topic verlaten mag, maar denk het niet..

quote:

Op donderdag 4 januari 2007 23:02 schreef Smoezie het volgende:
Nog eventjes over de anti depressiva (waar ik - gelukkig - geen ervaring mee heb). Heb je niet het idee dat het prachtig zou zijn om toch eerst te proberen daar van af te komen? Dat is misschien wel een geweldige stok achter de deur, om zonder de AD voor een kindje te kunnen gaan. (Of werkt het zo niet, in dat geval mijn excuses).

Het zal waarschijnlijk best schelen, ik heb ook altijd dat idee gehad.. Het moet alleen wel haalbaar zijn. Het moet gewoon niet zo zijn dat je zonder eigenlijk zo depressief bent dat je functioneren in de knoei komt..
Dan kan je beter met een pilletje per dag een moeder zijn die het wel allemaal aankan zeg maar..
Ik ben heel blij dat ik zonder kan, maarja, zoals ik me nu af en toe voel, is het denk ik nog best lastig om er de zorg voor je kindje bij te hebben...

quote:

Op donderdag 4 januari 2007 23:02 schreef Smoezie het volgende:
Nog eventjes over de anti depressiva (waar ik - gelukkig - geen ervaring mee heb). Heb je niet het idee dat het prachtig zou zijn om toch eerst te proberen daar van af te komen? Dat is misschien wel een geweldige stok achter de deur, om zonder de AD voor een kindje te kunnen gaan. (Of werkt het zo niet, in dat geval mijn excuses).

Mijn eerdere stoppoging was inderdaad omdat ik zoiets had van, ik wil eigenlijk gewoon liever zonder. Voor mijn idee ging het toen best goed en in goed overleg met huisarts ben ik gaan afbouwen. Na anderhalve maand hebben we besloten om toch weer naar de oorspronkelijke dosering te gaan omdat het echt slecht ging. En nou is dat misschien niet voor 100% aan het afbouwen te wijten, want daarin spelen mijn gedachten ook absoluut mee. Maar blijkbaar geeft het me toch wel een behoorlijke steun in de rug.
Ik heb met de huisarts en met een psychiater gesproken over een eventuele zwangerschap en het slikken van AD. Ik weet wat de risico's zijn en je kan je afvragen wat "beter" is voor een kind: een moeder die AD's slikt, maar zich verder ok voelt. Of een moeder die niks slikt, maar behoorlijk neerslachtig/gestressed is. Het heeft allebei invloed.

Ik snap absoluut je redenatie hoor, het zou super zijn als ik zonder kon. Als voorbeeld (misschien wel een heel slecht voorbeeld want ik heb maar weinig verstand van diabetes, maar goed), een diabeet gaat ook niet stoppen met het spuiten van insuline, want hij/zij heeft dat nodig. En zo zie ik dit ook een beetje.
Ik denk dat een depressie niet altijd helemaal "psychisch" is. Mijn gedachtenkronkels spelen er absoluut in mee, ik ben een ster in het mezelf in de put denken . En daar ben ik aan aan het werken (al een hele tijd). .

Leonieke! Super! Je kan beginnen aan je bouw...
En Mefke, leuk dat jij en je vriend misschien de sprong gaan wagen!

Smoezie, welkom! Ook hier zijn er de nodige twijfels geweest hoor... en die zijn er nog, hoewel ik ondertussen 8w zwanger ben. Ik was ook zo'n gevalletje dat ondanks mijn leeftijd toch twijfelde of het allemaal wel zou lukken, en hup, daar was het al na de eerste maand anticonceptieloosheid
Mijn vriend twijfelde ook heel erg... zijn we er wel klaar voor, hebben we wel de ruimte (financieel en in de woning), hoe moet dat met nachten, luiers, mijn sociale leven... en hij is nu heel blij dat we zo'n mixje krijgen van ons beidjes.
Soms moet het je inderdaad overvallen, zoals vivi al schreef.

Enne... wat een mooie, intelligente vrouwen zitten hier toch als ik jullie posts allemaal lees...

leonieke wat geweldig, bouwen in 2007 helemaal geweldig..

alle andere dames we gaan hopen op een goed 2007...

Allang niet meer verwacht, toch gekregen... een afspraak bij het genetisch centrum . Over anderhalve maand . Ben benieuwd of (en wat) we er wijzer van zullen worden.

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 14:57 schreef Nijna het volgende:
Allang niet meer verwacht, toch gekregen... een afspraak bij het genetisch centrum . Over anderhalve maand . Ben benieuwd of (en wat) we er wijzer van zullen worden.

Vervelend dat de afspraak pas over anderhalve maand is maar goed beter iets dan niets toch?! Hoop voor jullie dat jullie er iets aan hebben.

Mrien, merk je echt verschil na het stoppen met de pil? Ik heb het idee dat de pil ook grote invloed op mij heeft mbt tot mijn humeur.

Ja ik merk echt verschil na het stoppen met de pil
Ben nu een stuk vrolijker, minder chagerijnig en minder buien
Ook meer zin in sex, dat was ook een van de redenen

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 18:49 schreef mrien het volgende:
Ja ik merk echt verschil na het stoppen met de pil
Ben nu een stuk vrolijker, minder chagerijnig en minder buien
Ook meer zin in sex, dat was ook een van de redenen

Misschien dat ik dat dan toch ook maar eens ga overwegen. Maar ja eigenlijk vind ik condooms ook weer niks.
Balen eigenlijk dat de pil daar zoveel invloed op heeft.

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 18:48 schreef Flower-Ti-Amo het volgende:
Vervelend dat de afspraak pas over anderhalve maand is maar goed beter iets dan niets toch?! Hoop voor jullie dat jullie er iets aan hebben.

Zeker beter dan niet hoor! Ik ben gewoon ongeduldig, ik krijg het op mn heupen .

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 19:12 schreef Flower-Ti-Amo het volgende:

[..]

Misschien dat ik dat dan toch ook maar eens ga overwegen. Maar ja eigenlijk vind ik condooms ook weer niks.
Balen eigenlijk dat de pil daar zoveel invloed op heeft.

Condooms zijn ook niks..mja..beter dat dan chagerijnig..
Moet je natuurlijk ze alleen niet gaan vergeten
En dat is dan soms best verleidelijk..

Helaas (en eigenlijk ook gelukkig) heb ik een verstandig vriendje die nu nog geen kinderen wilt, maar over een jaar of 2/3/4 wel

Dus tot die tijd blijf ik nog wel rammelen denk ik..
Hoewel het dus normaal wel mee valt, maar de afgelopen maand dus echt niet..

@Nijna, fijn dat je een doorverwijzing hebt gekregen, nu inderdaad anderhalve maand wachten...
Sterkte met wachten!

Jeutje Nijna, dat duurt nog wel een hele poos.. dat dat ZO lang kan duren zeg, nooit geweten.. maar iig fijn dat er nu definitief een afspraak staat!

Op 1 of andere manier heb ik het zelf nooit zo op alleen condooms gehad, ik vertrouw daar zelf niet helemaal op, ik vind het wel prettig dat ikzelf anticonceptie gebruik (Implanon).
Al mag van mij mn man er aan geloven als we ooit klaar zijn met kinderen krijgen, ik heb dan al helse pijnen geleden dus dan mag er bij hem wel een knip in hahaha

Wij gingen vandaag in Haarlem winkelen en manlief liep zowaar mee naar de babyafdeling toen we in de V&D liepen. Was echt leuk om daar eventjes rond te lopen en te kletsen over de toekomst onder mijn gemompel ''aah kijk nou" van kleertjes en spulletjes omhoog houden.

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 20:05 schreef mrien het volgende:

[..]

Condooms zijn ook niks..mja..beter dat dan chagerijnig..
Moet je natuurlijk ze alleen niet gaan vergeten
En dat is dan soms best verleidelijk..

Helaas (en eigenlijk ook gelukkig) heb ik een verstandig vriendje die nu nog geen kinderen wilt, maar over een jaar of 2/3/4 wel

Dus tot die tijd blijf ik nog wel rammelen denk ik..
Hoewel het dus normaal wel mee valt, maar de afgelopen maand dus echt niet..

@Nijna, fijn dat je een doorverwijzing hebt gekregen, nu inderdaad anderhalve maand wachten...
Sterkte met wachten!

Het lijkt me inderdaad dan weer verleidelijk ja om af en toe eens te vergeten , maar goed aan de andere kant is het soms ook wel verleidelijk om een pilletje over te slaan.

Het rammelen hier staat eigenlijk wel even op een laag pitje, tuurlijk wil ik erg graag en mijn vriend ook maar ja beiden weten we dat we gewoon nog even moeten wachten totdat ik klaar ben met de studie. Ik ben er niet altijd zo heel erg bewust mee bezig zeg maar. Als het een beetje mee zit ben ik hier over twee jaar weg Alles positief bekijken toch.
Tot die tijd geniet ik wel lekker mee met de kinderen van vrienden.

quote:

Op vrijdag 5 januari 2007 21:27 schreef MevrouwKoRn het volgende:
Jeutje Nijna, dat duurt nog wel een hele poos.. dat dat ZO lang kan duren zeg, nooit geweten.. maar iig fijn dat er nu definitief een afspraak staat!

We wachten al sinds september, dus het grootste gedeelte wachten zit er al op . En juist nu we toch saampjes er aardig uit begonnen te komen komt er toch nog een afspraak. We zitten toch een beetje in dubio of we zullen gaan of niet (misschien geeft het alleen maar meer twijfels...). Speelt ook heel erg mee dat ze binnen 10 jaar verwachten de ziekte tot stilstand te kunnen brengen. Maar ik ga het hier nog even met de huisarts over hebben van de week. En ik denk dat we dan besluiten of we wel of niet gaan.


Leuk he dat struinen tussen de babyspulletjes... Ik ben dan alleen maar aan het oh-en en ah-en. Manlief moet er af en toe wel een beetje van zuchten .