Leer hier gitaar spelen #6

Ik kan geen barré akkoorden pakken, dus bijv. van D van F(barré). Ik doe het steeds verkeerd. Andersom lukt het me meestal wel. Barré akkoorden 'los' gaat ook nog wel.

Iemand tips?

quote:

Op vrijdag 29 december 2006 12:58 schreef Marijke236 het volgende:
Ik kan geen barré akkoorden pakken, dus bijv. van D van F(barré). Ik doe het steeds verkeerd. Andersom lukt het me meestal wel. Barré akkoorden 'los' gaat ook nog wel.

Iemand tips?

Snel overpakken? Van een open akkoord naar een barred chord? Kwestie van oefenen. Eerst goed leren om een barred chord te spelen, daarna pas snel proberen te wisselen.

Stel, je kan geen noot lezen, je hebt nooit een gitaar in handen gehad, is het dan makkelijk te leren ??

(ja, dit slaat op mij)

quote:

Op vrijdag 29 december 2006 13:18 schreef john6 het volgende:
Stel, je kan geen noot lezen, je hebt nooit een gitaar in handen gehad, is het dan makkelijk te leren ??

(ja, dit slaat op mij)

Zoals zovaak gezegd, noten lezen heeft geen flikker met gitaar spelen te maken.

quote:

Op vrijdag 29 december 2006 13:25 schreef Blivox het volgende:

[..]

Zoals zovaak gezegd, noten lezen heeft geen flikker met gitaar spelen te maken.

juist wel, ik speel sinds een maand ofzo gitaar en het helpt stukken nu ik weet welke noten op welke fretten te vinden zijn. Ook als je naar een liedje luistert kun je al gauw raden welke noten er gebruikt worden, en dus welke fretten je nodig hebt.

Maar goed, noten lezen is alleen wat sneller en handiger (als je het eenmaal kan) vergeleken met tablatuur. Ik vind noten lezen intuïtiever.

Noten lezen heeft wel voordelen maar is idd niet nodig

noten lezen hoeft niet speciaal maar het is wel handig om te weten welke noten waar op de hals zitten.

quote:

Op vrijdag 29 december 2006 13:25 schreef Blivox het volgende:

[..]

Zoals zovaak gezegd, noten lezen heeft geen flikker met gitaar spelen te maken.

En als iets maar vaak genoeg gezegd wordt, is het automatisch waar. Dat weet iedereen .

quote:

Op vrijdag 29 december 2006 15:29 schreef Litpho het volgende:

[..]

En als iets maar vaak genoeg gezegd wordt, is het automatisch waar. Dat weet iedereen .

Uiteraard.

Maar goed, ik speel gitaar. Ik kan geen noten lezen. Ik weet waar de noten op mijn hals zitten, maar ik kan alsnog geen noten lezen.

Als we een testje zouden doen om te kijken hoeveel mensen die gitaar spelen ook noten kunnen lezen denk ik dat de meerderheid het in ieder geval niet kan.

quote:

Op vrijdag 29 december 2006 23:00 schreef Blivox het volgende:
Als we een testje zouden doen om te kijken hoeveel mensen die gitaar spelen ook noten kunnen lezen denk ik dat de meerderheid het in ieder geval niet kan.

Dat wil niet zeggen dat het er niets mee te maken heeft. Dat wil zeggen dat je in veel gevallen zonder kan, zeker in genres als rock. Toch is het, zeker als je stukken van bijvoorbeeld piano wil overzetten, best handig om te kunnen (en zelf oefen ik het ook te weinig om in realtime mee te spelen van alleen een notenbalk ) .

quote:

Op vrijdag 29 december 2006 23:18 schreef Litpho het volgende:

[..]

Dat wil niet zeggen dat het er niets mee te maken heeft. Dat wil zeggen dat je in veel gevallen zonder kan, zeker in genres als rock. Toch is het, zeker als je stukken van bijvoorbeeld piano wil overzetten, best handig om te kunnen (en zelf oefen ik het ook te weinig om in realtime mee te spelen van alleen een notenbalk ) .

Vooruit, ik ben het met je eens dat het voor het omzetten van tablatuur heel handig kan zijn, maar zeker niet essentieel. Met genoeg ervaring leer je de noten/akkoorden op gehoor wel ongeveer te plaatsen op je hals. Kwestie van enorm veel werk terwijl het met notenkennis wel veel sneller zou gaan alleen.

quote:

Op vrijdag 29 december 2006 23:22 schreef Blivox het volgende:

[..]

Vooruit, ik ben het met je eens dat het voor het omzetten van tablatuur heel handig kan zijn, maar zeker niet essentieel.

Eens. Dat laatste dus .

quote:

Met genoeg ervaring leer je de noten/akkoorden op gehoor wel ongeveer te plaatsen op je hals.

Moet je het wel horen, ipv alleen op papier hebben. Alhoewel je natuurlijk de nootjes in je sequencer zou kunnen programmeren... .

Even tvp'tje plaatsen hier. Ik ben zelf ongeveer anderhalf jaar geleden begonnen met gitaar spelen, toen een maand niet meer gespeeld of zo maar nu begint het weer te kriebelen.

tvp

Er kwam iets voorbij over het notenschrift, ook een opmerking 'noten heb je geen fuck aan'. Dat is jammer, al was ook ik ooit zo enorm koppig. Zonde van je tijd en talent, zo'n instelling. Eerder schreef ik soort een hand-on methode om te experimenteren met je gitaar, om puur gevoelsmatig accoorden te ontdekken op gehoor. Laat ik nu een stuk schrijven over notenschrift. Of liever gezegd de filosofie erachter. De filosofie die je overal tegenkomt. Ook op je gitaar.

Muziek draait om context. Een flink deel van die context wordt in de muziektheorie uitgedrukt in noten en toonladders, en dat is ook waar je mee bezig bent tijdens musiceren. Je bent niet bezig met toonhoogtes. Toonhoogtes zitten op een lager level. Muziekschrift is consistent met de muziektheorie. Het is een handvol symbolen die de muziektheorie visualiseren en dat is een heel handig steuntje in de rug wanneer je muziektheorie bestudeert. Muziektheorie is gevormd rondom de universele logica achter muziek en is niet iets dat is verzonnen. Het is iets dat in de loop van eeuwen is geconstateerd en uitgeschreven. Theorie -en notenschrift- is er om het je zo makkelijk mogelijk te maken. Niet om je te plagen.

Muziek is welliswaar opgebouwd uit toonhoogtes en je zult je e.e.a. eigen moeten maken, maar de logica die je hoort of speelt (en daar gaat het om) is niet opgebouwd *vanuit* toonhoogtes. Een substantieel verschil. Het is zelfs precies omgekeerd en het is wel zo handig om hier direct bewust van te zijn, ook al ben je nog maar net bezig en fixeer je je (nog) op toonhoogtes. Ter vergelijking: een geschreven verhaal is opgebouwd uit begrippen. Niet uit letters. Letters zeggen op zich niks. Ook al kun je zo'n verhaal opsplitsen in letters. Toonhoogtes zelf zeggen niks. Ook al kun je een muziekstuk opsplitsen in toonhoogtes. Een cursus hoe-schrijf-ik-een-roman gaat niet om letters. Wel, muziektheorie kun je zien als een 'cursus' hoe-maak-ik-muziek. Dit even ter illustratie, snel weer vergeten. In muziek ben je bezig met context. Altijd.

Ga je serieus met gitaarspelen aan de slag dan heb je er al enorm veel aan om op z'n minst kennis te maken met notenschrift. En zo ingewikkeld is het niet. Goed lezen is een ander verhaal, maar klakkeloos vanaf notenschrift lezen is niet waar notenschrift persee voor bedoeld is. Met notenschrift zie je in een oogopslag de logische constructie van muziekstukken. Hoe beter je het kunt lezen des te diepere constructies je kunt zien. Maar zelfs als je er nooit zo diep in zult gaan kun je er meteen iets mee.

Notenschrift is in basis niet moeilijk als je een beetje basiskennis hebt van hoe toonladders en accoorden tot stand komen. Ik durf te wedden dat je met een beetje interesse en een paar uur inzet je zelf al liedjes op papier kunt zetten. Sort of. En je kunt dan ook al een beetje bladmuziek analyseren. Dat kan handig zijn. En tabs? Tja. Tabs zijn toegankelijk en handig als je snel iets wilt opschrijven. Iets leren is een ander verhaal: door de toegankelijkheid stikt het van de rommel. Verder zie je in tabs geen context, tenzij je constructies kunt dromen. Je ziet meestal hooguit one-on-one context die heel basaal congruent met je gitaarhals is. Handig ter referentie, misschien, soms. Verder niet. Tabs kunnen heel handig zijn, maar het is een compleet andere tak van sport. Ik kom hier later nog even op terug.

Door kennis te nemen van notenschrift en de logica erachter (<=> muziektheorie) ga je misschien ook direct anders tegen die gitaarhals aankijken. Dan ga je gaanderweg ook echt begrijpen waarom de snaren in een EADGBE-setting er zo bij liggen. Ook zul je patronen op de hals eerder begrijpen en valt die lange hals uiteen in een handvol logische blokken. Ook al zie je nu misschien door de bomen het bos niet en lijken dingen erg ingewikkeld. Zoals voor zoveel geldt: als je het eenmaal een beetje doorhebt is het niet moeilijk. Nou ja, op z'n minst stukken eenvoudiger.

Er zijn hele artikelen over te schrijven, maar je moet zelf op zoek gaan. Als je je maar bewust bent van het feit dat muziek draait om toonladders en noten. Niet om toonhoogtes. Een toonhoogte zegt niks. Heb je geen theorie voor nodig, geen notenschrift en je hoeft je niet lang in te spannen als leek om een toonhoogte te produceren op een instrument. Wat ook handig is om alvast te begrijpen is dat met een handvol noten op een toonladder iedere toonhoogte te bereiken is en dat dat via een bepaalde begrijpelijke logica gebeurt, door tijdelijke 'verandering' van een noot. Het is handig om te bedenken dat de logica in de muziekleer op een concrete manier tot uitdrukking komt in abstracte symboliek dat 'notenschrift' heet, en dat je precies ook die logica zoekt op je gitaar, dat je gitaar z'n eigen 'symboliek', of in andere woorden: patronen kent. Net zoals in abstracte muziekconstructie zijn het verschillende lagen waar je mee bezig bent.

Even nog iets over intervallen. Of je nu Bach speelt of gewoon wat aanklungelt, je bent altijd met muziekleer bezig. Je zoekt hoe dan ook context. Geluiden zonder context is geen muziek. Daar heb je -al eerder gezegd- eigenlijk geen les of theorie of schrift voor nodig. Wel, context wordt voor een deel uitgedrukt in intervallen. En intervallen zijn op verschillende levels te onderscheiden, er zijn dus verschillende soorten intervallen. Iets waar je je altijd bewust van moet wezen, ook al begrijp je er nog weinig van.

Je hebt intervallen, intervallen, intervallen, intervallen, intervallen en intervallen. Begin er maar eens aan... Kijk, het verschil tussen twee 'kale' toonhoogtes is een type interval. Dit type interval is een van de eerste dingen die je leert op de gitaarhals. Dit type interval bekijken is waarschijnlijk het allereerste dat je gedaan hebt zelfs.

Het verschil tussen twee noten is ook een interval, maar dit zit al op een hoger en muzikaal concreter level. Dit is waar je al dan niet bewust meteen al naar zoekt, die eerste keer al: je probeert natuurlijk meteen een melodietje te spelen.

Het verschil tussen A en C in een A mineur accoord in een C majeur toonladder is qua muzikale context een ander type interval dan het verschil tussen A en C in G majeur accoord in diezelfde toonladder, ook al zijn de intervallen uitgedrukt in toonhoogteverschil of zelfs noten hetzelfde.

Om het nog ingewikkelder te maken, het verschil tussen A en C in een G accoord in de ene toonladder hoeft qua een iets andere muzikale context niet hetzelfde type interval te zijn dan het verschil tussen A en C in een G accoord in een andere toonladder.

En dan heb je ook nog intervallen tussen accoorden en intervallen tussen accoordgroepen.

Je hebt dus verschillende intervallen. Soms verwant, soms met exact dezelfde waarden en lading, soms niet. Ingewikkeld? Je begrijpt het eerder dan je denkt. Gevoelsmatig heb je dit namelijk al in je achterhoofd. Zelfs al speel je geen instrument en heb je verder geen verstand van muziek, het zijn dingen die ieder mens hoort.

Kijk, soms komen dingen toevallig overeen en een mens zoekt van nature naar overeenkomsten. Zeker als je net begint ben je geneigd alles over 1 kam te scheren. Je bewust zijn van de achterliggende gedachte van de stof die je bestudeert c.q. wat je nu precies doet of wilt, zonder direct alles daadwerkelijk te begrijpen, stuurt je een heel stuk verder in de goede richting. Notenschrift is hierbij verdomde handig om op een vrij abstracte en concrete manier meer inzicht te krijgen.

Kortom, muziek draait om wat je hoort. Het gaat niet om toonhoogtes maar om context. De logica achter muzikale context kan heel concreet, consistent en vrij eenvoudig gevisualiseerd worden met notenschrift. Ook die gitaarhals is gebouwd op basis van de 'hogere' muzieklogica, en juist dat inzicht is een van de belangrijke dingen die je leert bij het leren gitaarspelen. Ik kan het niet vaak genoeg benadrukken. Muziek draait een heel eind om toonladders, noten en de verschillende soorten en types intervallen. Wanneer je je niet bewust bent maak je het jezelf onnodig moeilijk. Dan zie je door de bomen het bos niet. Ook al ben je voor je gevoel al een heel eind op weg dan zie je het bos nog steeds niet. Gitaar leren spelen is iets anders dan een aap kunstjes leren of dingen uit je kop stampen. Je moet de logica die aanwezig is in muziek, in je hoofd en op je gitaar doorzien.

Bestudeer algemene muziektheorie. Bekijk hoe toonladders geconstrueerd worden. Bekijk hoe accoorden geconstrueerd worden. Maak kennis met de verschillende soorten intervallen. Probeer bij wat je leest als het even kan een vertaalslag te maken naar notenschrift. Probeer vanuit die hele mindset ook naar de gitaarhals te kijken en probeer hoe dan ook te begrijpen dat de layout van snaren en hals enerzijds is afgestemd op die 'hogere' muzieklogica die je je eigen wilt maken, en anderzijds is afgesteld op de anatomie van je handen: je anatomie qua hand/vingervormen als qua bewegingen. Ook hier geldt: het is er om het je zo makkelijk mogelijk te maken, niet om je te plagen.

Wanneer je straks lekker kan spelen zie je niets dan logische patronen op de hals. Je hoeft niet eens meer te kijken. De meest complexe accoorden bouw je op vanuit je gevoel, en fysiek-technisch vanuit een handvol verschillende basisgrepen waarbij je de rest van het accoord op de hals legt. Letterlijk. Vloeiende, razendsnelle bewegingen waarin je ook nog eens je emotie in kwijtkunt. Je bent ook niet meer geinteresseerd in exacte accoorden, je zoekt naar context. De gitaarhals zal op allerlei manieren symmetrisch zijn en je 'vergroeit' met je instrument. Het wordt ook echt een instrument, geen halfdoorzichtig obstakel met een eigen wil. Leer je vervolgens weer iets bij (dat gaat je hele leven door) dan leer je meteen een heleboel bij. Dat is het mooie van gitaarspelen. En het is leuk vanaf dag 1.

Enfin, probeer zoveel mogelijk te lezen. En durf ook kritisch te zijn over wat je tegenkomt. Niet alles wat je leest of hoort hoeft persee helemaal 'waar' te zijn.

Nog even over die tabs: mocht je puur en alleen met tabs gitaar willen leren spelen, vergeet het. Dat gaat alleen lukken als je werkelijk een virtuoos wereldwonder bent, maar dan heb je die tabs niet nodig. Gebruik tabs hooguit als referentie, als aanwijzing. Staar je vooral niet blind op tabs die je vindt bij liedjes op internet. Het gros klopt gewoon niet. Het hoeft dus niet aan jou te liggen als iets anders klinkt dan op de originele uitvoering. Je hebt er veel meer aan om naar muziek te luisteren en proberen mee te spelen waarbij je zoekt naar de juiste halsposities en de juiste patroonprogressies.

Gitaartechnisch leer je een aantal basisgrepen en je leert hoe je vanuit die grepen accoorden verder uitbouwt naar complexere varianten c.q. verwanten. Hetzij muzikaal, hetzij gitaartechnisch. Je leert hoe de verschillende accoordpatronen zich *in context* verhouden, en tot andere posities op de hals. Als je net les hebt leer je welliswaar allereerst vaste, klassieke basisaccoorden waarmee al acceptabel eenvoudige liedjes te spelen zijn, maar -let op- je leert voornamelijk patronen die je overal op de hals kwijt kunt. Concreet leer je die grepen elders te pakken met het leren van die enge barre accoorden. Dat is niet 'de zoveelste stap' die op zichzelf staat. Probeer dat in te zien.

Genoeg nu. Bookmark onderstaande sites als je wilt.

Eenvoudige introductie notenschrift/muziektheorie met oefeningen, in Nederlands:
http://www.digischool.nl/mu/noten/

Amerikaanse site met snelle en duidelijke tutorials waarbij je direct dingen ziet en hoort:
http://www.musictheory.net/lessons/html/id10_en.html

Nederlands, basis muziektheorie voor gitaristen. Maar let op, er staan dingen in die niet helemaal correct zijn (altijd kritisch zijn, weet je nog?). Neem bijv.
"Laat je vooral niet gekmaken door rare fenomenen als E# of B# want dat is slechts op papier en in het hoofd een andere toon dan F of C"
Dit klinkt heel bemoedigend, maar in muziek zelf is het niet 'slechts op papier of in het hoofd' anders, het is juist *exact* hetgene waar het om draait. Er is een wezenlijk verschil tussen E# en F op het moment dat er ook maar *iets* van muzikale context om de hoek komt kijken. En je bent bezig met muziek. Het scheelt je enorm veel moeite om dit op voorhand aan te nemen. Ben hier en bij welk lesmateriaal dan ook bewust dat je met muziek bezig bent en dat muziektheorie is gevormd rondom de logica achter muziek.
http://www.gitaarnet.nl/magazine/solo/theorie/allelessen.html

Door veel lezen vanuit zoveel mogelijk bronnen ga je vanzelf onjuistheden herkennen. Succes en veel plezier.

--

quote:

Op donderdag 28 december 2006 14:47 schreef Beezz het volgende:

Mijn poging tot een tabje:

http://www.youtube.com/watch?v=sdwrj3NaWjU

of

http://www.youtube.com/watch?v=0lcnO0Y6AVQ

intro One, Metallica of intro Come as you are, Nirvana?

quote:

Op vrijdag 29 december 2006 13:18 schreef john6 het volgende:
Stel, je kan geen noot lezen, je hebt nooit een gitaar in handen gehad, is het dan makkelijk te leren ??

(ja, dit slaat op mij)

Dat ligt aan je instelling. De gitaar is geen moeilijk instrument, maar je zult er toch eerst aan moeten wennen, wat basisvaardigheden aanleren en kennis maken met een klein stukje muziektheorie.

Zomaar aankloten kan leuk zijn, maar je kunt ook een wat serieuzere benadering kiezen waarbij je evenzogoed mag 'aankloten'. Wel voegt dat aankloten dan iets constructiefs toe. Met doelloos ronddobberen kom je niet aan de overkant.

quote:

Op vrijdag 29 december 2006 15:29 schreef Litpho het volgende:

[..]

En als iets maar vaak genoeg gezegd wordt, is het automatisch waar. Dat weet iedereen .

Daar lijkt het wel op. Iedereen moet het zelf weten, maar adviezen aan anderen om dingen op voorhand bij het grof vuil te zetten kan ik niet volgen. Zeker wanneer uit opmerkingen blijkt dat mensen totaal niet blijken te weten waarover ze spreken.

Eerder vandaag schreef ik al een stuk over notenschrift. Even een toevoeging. Als ik zoiets lees als 'wel handig dat je weet waar noten op een gitaar zitten' krijg ik persoonlijk brandende ogen. Er zitten geen noten op een gitaar. Fretten en snaren, ja. Noten bestaan uit gratie van context. Context leer je door de muziektheorie eigen te maken, met die logica ben je namelijk mee bezig als je speelt. Altijd.

Handig om te weten waar noten op een gitaar zitten? Welke noten? C? C is geen noot. C is pas een noot in een toonladder. Dus het is handig om te weten waar de toonladders op een gitaar zitten? Klopt. De pest is dat er nagenoeg oneindig veel toonladders zijn. En dat een toonladder op zich niks zegt over de noot. Dezelfde noot in een bepaalde toonladder kan C zijn, maar ook C# of Cb. Succes met het uit je hoofd leren. Gaat je niet lukken. Hooguit dat je wat kunstjes leert waarmee je geen reet verder komt.

De opmerking is een sprekend voorbeeld van iemand die noten en toonhoogtes door elkaar haalt, danwel bijzonder slordig is met termen. Wel, lange tijd gold voor mij hetzelfde. Misschien nog wat graadjes erger. Ik wilde bijvoorbeeld helemaal niets weten van toonhoogtes of noten, ik benaderde de gitaar als een toonloos ding en wilde puur op gevoel leren spelen. En ik dacht dat ik heel goed bezig was.

Notenschrift is handig om muziek, maar met name de logica erachter op een concrete manier te visualiseren en te doorgronden, in de juiste heldere consistente overdraagbare en eenvoudig te analyseren context. Wanneer het fretboard van een gitaar met z'n 'noten' hiervoor geschikt voor zou zijn dan zouden we alleen muziekboeken met gitaartabs zien. Ik ben echter nog nooit zo'n boek tegengekomen. Gat in de markt? Nee. Natuurlijk hanteert de gitaarhals dezelfde achterliggende logica, maar dit is instrument-specifiek. Nog erger, zelfs snaarstemming-specifiek. Patronen of zo je wilt tabs zijn hooguit een uiteindelijke vertaling. Notenschrift is universeel, net als muziektheorie.

Als je jezelf ook maar voor 1 centimeter serieus neemt dan probeer je ieder mogelijke handvat aan te grijpen om jezelf verder te bekwamen. Toch? Nee, je hoeft niet van notenschrift te kunnen spelen en je hoeft ook niet persee partituren te kunnen schrijven. Maar kennis van notenschrift biedt zo enorm veel meer dan dat. Notenschrift biedt een heel andere ingang naar exact hetgene waar je mee bezig bent. Notenschrift is 100% consistent met hetgene wat je wilt leren en is heel transparant, terwijl je op een gitaarhals direct al tegen complexiteiten aanloopt. Tenminste, complex op het moment dat je iets nog onder de knie moet krijgen. En dan niet alleen vanuit techniek of vaardigheden, maar zeker ook vanuit dat oh zo belangrijke inzicht.

Notenschrift is in beginsel een handjevol symbolen en wat simpele afspraken en daar kun je al ontzettend veel mee. Met een klein beetje kennis van notenschrift vergroot je kennis en inzicht met enorme sprongen. Ook al ga je er verder nooit iets concreets mee doen. Als je kennis hebt van muziektheorie dan is notenschrift niet nodeloos ingewikkeld maar juist heel vanzelfsprekend. Het kost amper moeite om de belangrijkste beginselen in de muziektheorie te begrijpen en te leren wat de beginselen van notenschrift is. Met die kennis kun je ook met het notenschrift zélf dingen doen. Handige dingen. Het analyseren van accoorden en accoordprogressies bijvoorbeeld, vanuit de muzikale logica, de muzikale context. Een vertaalslag naar de gitaar gaat eenvoudiger omdat je weet waar je mee bezig bent, Je herkent dingen die in notenschrift overduidelijk zijn, maar door de natuur van de gitaarhals heel ingewikkeld kunnen lijken. Zelfs al hou je het alleen bij de gitaar en ga je nooit concreet een noot lezen/schrijven, je houdt automatisch dingen in je achterhoofd.

Zie het als een drie-eenheid: muziektheorie-notenschrift-gitaarlayout. Drie verschillende benaderingen van in wezen exact hetzelfde, exact hetgene waar je vanaf dag 1 mee bezig bent en niets anders. Muziektheorie legt logica uit in woorden en formules. Notenschrift geeft die theorie weer in symboliek, grafiekjes, tekeningetjes. De gitaarlay-out is een instrumentale vertaling van die muziektheorie.

Kortom, het is niet handig om op voorhand een of meer van die dingen achterwege te laten. En geloof me, I've been there. Zoals die kok in het TV spotje zegt: 'niet gaan lopen klooien op je eigen eilandje!'

Klopt, er zijn muzikanten die 'geen noot kunnen lezen'. Maar die begrijpen muziek wel degelijk en hebben hoe dan ook ooit dingen moeten leren. Een instrument bespelen vergt techniek en je kunt aanleg hebben, maar het is niet stomtoevallig dat sommige mensen 'van nature' al een instrument aanvoelen en ermee uit de voeten kunnen. Dat komt omdat een instrument logisch in elkaar zit. Dat komt omdat muziek logisch in elkaar zit. Ook al kan iemand geen noot lezen, het zal hem weinig moeite kosten om het iets op papier te kunnen fabriceren of iets te analyseren. Alleen al omdat notenschrift ook volkomen logisch is. Het zou dan hooguit een kwestie zijn van notitie-afspraken leren en respecteren. Het leuke is echter dat dat voor iedereen geldt. In beginsel niet moeilijk, als je maar weet waar je mee bezig bent.

Kijk, partituren schrijven, orkesten arrangeren of letterlijk spelen vanaf bladmuziek is een ander verhaal. Vanaf bladmuziek spelen doet geen enkele beroepsmuzikant, ook al lijkt het er soms wel op. Bladmuziek is hooguit het steuntje in de rug, de muziek zit in het hoofd. Ben je nou nog geen gevierd muzikant, diepergaande kennis en vaardigheden m.b.t. notenschrift kan handig zijn als je partituren wilt instuderen of gewoon oefent. Maar dat is dus niet de insteek. De werkelijke toegevoegde waarde is dat het op een concrete manier een abstract visueel inzicht biedt in hetgene dat je probeert te begrijpen. Op een kraakheldere manier. Het enige wat je moet doen is een paar symbolen leren kennen en een beetje concrete inzicht hebben in de muziektheorie. En DAT is gitaarspelen. Wie het tegendeel beweert praat onzin.

Verdiep je er gewoon in. Enne, zoals het stoer staat (?) dat je zonder les gitaar hebt leren spelen, het staat dan nog stoerder als je daarnaast ook zelf een stuk notenschrift hebt geleerd en misschien zelfs eigenhandig eenvoudige composities op papier kunt zetten. In de juiste stemming, modulatie, juiste accoordenschema's misschien zelfs. Wie weet kom je met arrangementen voor andere instrumenten op de proppen. Dan moet je natuurlijk niet erbij vertellen dat je dit eigenlijk leerde door op een verloren middag twee uurtjes te lezen, met de juiste instelling/mindset. Dat blijft natuurlijk onder ons.

Ik heb vele jaren aangeklungeld. Iets anders was het niet. Spelen op gevoel. Sommige dingen kon ik redelijk, de meeste dingen kon ik niet. Het kostte -ik was feitelijk een leek- een beetje misplaatste trots en een paar avonden lezen om de belangrijkste zaken in de muziektheorie op een rijtje te krijgen waarna er een echte ontdekkingsreis volgde. Die reis duurt nog steeds. Het gitaarspel ging direct met sprongen vooruit en was veel gerichter bezig. Dat 'enge' notenschrift bleek ook al heel logisch in elkaar te zitten. Het kostte me een avond om hiervan de basisbeginselen onder de knie te krijgen. Mijn inzicht in de muziektheorie en in de gitaar werd stukken dieper. Ineens werden er niveau's duidelijk waar ik al die tijd overheen had gekeken, zelfs met theoretische kennis die ik iets eerder had opgedaan. 1 ding was duidelijk, ik had hier meteen mee moeten beginnen. Zelfs voordat ik uberhaupt een gitaar aanraakte misschien zelfs. Ik had veel sneller gitaar kunnen leren spelen. Echt spelen, geen kunstjes.

quote:

Op zondag 31 december 2006 14:48 schreef Keromane het volgende:

[..]

Dat ligt aan je instelling. De gitaar is geen moeilijk instrument, maar je zult er toch eerst aan moeten wennen, wat basisvaardigheden aanleren en kennis maken met een klein stukje muziektheorie.

Zomaar aankloten kan leuk zijn, maar je kunt ook een wat serieuzere benadering kiezen waarbij je evenzogoed mag 'aankloten'. Wel voegt dat aankloten dan iets constructiefs toe. Met doelloos ronddobberen kom je niet aan de overkant.

ha, dit is tenminste duidelijke taal.

Keek gisteren brokeback mountain en was meteen verliefd op het mooie gitaarwerk van Gustavo Santaolalla:
het themanummer heet "the wings". Hier de tabs van het introotje:



http://www.youtube.com/watch?v=2H4fLQ9_c3w <<< het origineel

Heb even snel een pogin gedaan:
http://www.xs4all.nl/~leth/fok/gitaar/brokeback.mp3

Moet nog wel behoorlijk wat bijgeschaafd worden, maar is een erg leuk fingerpick nummer om eens te proberen!

De rest van de tabs staan hier:
http://www.911tabs.com/link/?2295087

tvp! net een half jaartje bezig.

vooral vingerstijl trekt mij heel erg.

[ Bericht 39% gewijzigd door mrkanarie op 31-12-2006 21:21:15 ]

Goede posts, keromane. Ik wou even erkenning geven omdat je er zo te zien veel tijd in steekt

Bedankt. Ik loop al tijden rond om iets van een boekje te schrijven, iets waar ik destijds veel meer aan gehad zou hebben dan al die accoordenboekjes en standaard instructieboekjes en dergelijke. Ik ben zo'n type die altijd eerst wil weten waarom je iets moet leren. Nooit kreeg ik een goed antwoord wat betreft de gitaar, tot ik er stapje voor stapje zelf achterkwam. Uiteindelijk is het allemaal eenvoudig en heel logisch gebleken. Nou ja, ik zie die stukjes hier als vingeroefening.

Ik speel intussen alweer jaren gitaar en zo hier en daar te lezen valt heb ik de eerste jaren verkloot. Belangrijke jaren. Concrete opbrengst van vele uren spelen is marginaal geweest. De enige opbrengst destijds is misschien een goed gevoel voor intervallen op de hals en het direct in kunnen haken/meespelen met nummers geweest, puur op gevoel. Maar ik had met wat meer structuur en minder koppigheid evenzogoed plezier gehad in het spelen en had ik daarnaast ook tijd genoeg gehad om al die 'eigen' dingen te doen. Hoe dan ook was ik in dat geval concreet ergens mee bezig geweest. Uiteindelijk blijken het een paar punten te zijn geweest die echt belangrijk waren die ik niet inzag. Jammer. Door mijn ervaringen te delen hoop ik dat aanstormende wereldsterren niet voortijdig in dezelfde valkuilen trappen.

Wat belangrijke dingen op een rijtje, zonder echte volgorde:

Muziektheorie:
- over basale muziekkennis beschikken, octaven, toonhoogtes, al datgene dat zelfs vanzelfsprekend is voor een leek (begreep ik voor een groot deel, maar je moet hier vooral ook de context mbt muziek begrijpen, deed ik niet)
- basiskennis muziektheorie: o.a. accoordconstructie, begrijpen hoe complexe accoorden tot stand komen (bleken slechts een paar logische stappen te zijn, terwijl ik dacht dat je een hele berg uit je hoofd moest leren, dat veel accoorden op zichzelf stonden)
- bewust zijn dat muziek uit toonladders en noten is opgebouwd, niet uit toonhoogtes, dat muziek bestaat uit gratie van complexe contexten (foutje bedankt, ik bouwde alles op vanuit toonhoogtes)
- inzicht in de verschillende soorten en types intervallen, een heel handige manier ook om de lagenstructuur m.b.t. muzieklogica in te zien (bij mij gingen lagen niet verder dan: toonhoogtes->melodieen->accoorden->muziekblokken->muziekstuk)
- basiskennis notenschrift, verdomde handig om op een eenvoudige manier muzieklogica gevisualiseerd te krijgen (vond ik telkens op voorhand al veel te moeilijk, zag er saai uit, was iets voor blokfluit of zo, en ik zou toch nooit van notenschrift spelen)

Wat het spelen zelf betreft
- klassieke accoorden leer je voornamelijk om patronen in te studeren (niet om stapje voor stapje 'as is' accoorden te leren om te gebruiken in muziek, iets wat ik overigens wel aanvoelde, ik gebruikte patronen overal. Wel te snel zonder echt te begrijpen wat ik deed)
- barre accoorden leer je om die patronen overal op de hals te kunnen pakken (had ik een hekel aan, kon ik niet, ik had m'n eigen grepen. Werkt prima, maar achteraf gezien bleken die moeilijke grepen niet zo moeilijk. Bij het leren van die grepen leer je voornamelijk hoe je een accoord greeptechnisch dient neer te leggen. Dat is techniek. Als ik die grepen op de officiele manier had geleerd was het even snel gegaan. Misschien sneller zelfs.)
- met inversies leer je de onderlinge relatieve posities (deed ik op gevoel zonder maar een moment bewust te zijn, daardoor ook veel te beperkt, ik deed vooral heel veel kunstjes)
- accoorden leg je stapje voor stapje neer ipv de hals in een soort snelle wurggreep te nemen (al eerder aangegeven hoe ik daar in eerste instantie mee bezig was)
- accoorden bouw je greeptechnisch vanuit een paar basisgrepen op (begon pas te dagen toen ik bewust naar accoordconstructie had gekeken, en...)
- opbouw van accoorden qua greep gaat in een andere 'volgorde' dan hoe je vanuit de muziektheorie een accoord opbouwt (... was hetgene dat ik me na veel omwegen echt realiseerde. Een bijv. C11 accoord is greeptechnisch 'belangrijker' dan een C accoord. Een stukje gitaarbekwaamheid zit hem erin dat je bepaalde constructies in een andere volgorde tot stand laat komen. Kijk je in de muziektheorie vooral hoe je van C een C11 maakt, op gitaar -zou je kunnen zeggen- kijk je hoe je van C11 een C maakt. Of een ander accoord dat in de buurt ligt. Het zijn dingen waar je gevoel voor ontwikkelt. Eenmaal onder de knie ben je niet zo technisch meer bezig dan weet je hoe je dingen moet pakken.)

En wat algemener:
- zoveel mogelijk dingen lezen, naar mensen luisteren (ik was heel selectief en wist het vooral allemaal beter)
- niet alles voor zoete koek aannemen (een van de weinige voordelen die ik heb ondervonden m.b.t. mijn halsstarrige houding, er is nogal wat onzin te horen/lezen. )

Nou ja, er zijn nog heel veel dingen meer natuurlijk. Hoe dan ook, wie gitaar wil leren spelen moet zich bewust zijn van de logica. Pure techniek aanleren is een kwestie van oefenen en gaat vanzelf. Kost tijd. Belangrijk is je te realiseren dat je nooit bezig bent/moet zijn met kunstjes leren. Je gaat sneller vooruit als je vooral ook probeert te begrijpen waarmee je bezig bent, als je ongeveer op de roadmap kunt aanwezen waar je zit, als je vrij concreet kunt aangeven wat de kennis en vaardigheden zijn die je je probeert eigen te maken.

Verder moet je je bewust zijn van het feit dat alle 'officiele' dingen die er zijn niet zijn bedacht om je te plagen maar om het je zo makkelijk mogelijk te maken. Dat geldt voor de layout van de gitaarhals, dat geldt voor de muziektheorie, dat geldt voor notenschrift, dat geldt voor oefeningen die je mogelijk krijgt voorgeschoteld als je op les zit. Wel moet je je ogen openhouden m.b.t. interpretatieverschillen, slordigheden, verkeerd gebruik van termen, dat soort dingen. Altijd kritisch zijn m.b.t. hetgene wat je hoort of leest. Als je serieus en bewust bezig bent valt die 'ruis' je al snel op. Gewoon omdat dat soort dingen niet consistent zijn.

Ben je jong en heb je gevoel voor muziek en voldoende discipline dan kun je in een paar jaar echt heel ver komen. Of je goed of zelfs virtuoos zult zijn hangt af van je initiele aanleg, je houding en je interesse.

Tip voor beginners, een heel stuk muziektheorie m.b.t. de gitaar, met illustraties.

http://www.gitaarnet.nl/forum/showthread.php?t=80690

Let op het kritisch zijn m.b.t. termen en interpretatie met wat je leest, zo ook hier. Het is een van de vele aanreikingen die je tegenkomt als je zoekt. Je hebt er het meeste aan als je zoveel mogelijk van dit soort 'cursussen' leest en in de praktijk probeert te brengen. Staar je niet blind op stap voor stap begrijpen. Net zoals je dingen leert/leerde voor school: aan lezen-lezen-lezen en de essentie begrijpen heb je meer dan domweg dingen uit je hoofd proberen te stampen.

Lees nieuw materiaal telkens vanaf het begin, ook al kun je bepaalde dingen op een gegeven moment dromen. Het kost je nauwelijks extra moeite. Als je zeker bent dat je bepaalde dingen inderdaad kunt dromen, bedenk dan eens in het achterhoofd hoe jijzelf de stof als 'lesmateriaal' op papier zou zetten, voor een leek. Het is een van de sterkste manieren om te controleren of je stof, en met name de essentie, beheerst. Niet voor niks leren we al vroeg op school werkstukjes te maken en voordrachten te houden.

Waarom telkens 'opnieuw' beginnen? Inzichten komen in verschillende tempo's en de kans is groot dat je telkens over bepaalde dingen heen leest, of dat je ze bijna-goed plaatst. Even los van het feit dat terminologie niet volledig of zelfs incorrect is. Door de omvang van de stof is het vrijwel onmogelijk een compleet correct verhaal van A tot Z neer te zetten. Hoe dan ook, door veel te lezen en blijven lezen kunnen er telkens kwartjes blijven vallen. Schroom ook niet om na een reeks van ander materiaal weer eens terug te grijpen op stukken die je al gelezen hebt. Langzaamaan zal je inzicht groeien. Vanzelf zul je meer gericht gaan zoeken en dingen herkennen.

hhmmzz tvp

Staat hier ook nog een gitaar in de hoek hehe