POL Politiek
Discussies en diepgaande gesprekken over de politiek in de breedste zin van het woord kun je hier voeren.
Regelmatig duiken er weer geluiden in het politieke landschap op die pleiten voor een hervorming van de verhouding tussen Staten-Generaal en het kabinet. Het vaak gehoorde bezwaar is dat het kabinet te innig is verstrengeld met de Tweede Kamer, en dat ministers zich meer door partijpolitieke belangen laten leiden door het algemene belang. Een antwoord hierop zou het zogenaamde 'zakenkabinet' kunnen zijn; een kabinet dat niet direct samengesteld wordt door de fracties die samen de coalitie vormen, maar waarvan de leden door de Koningin en haar adviseurs worden geselecteerd uit hoge bestuurlijke kringen en andere prominente posities in maatschapoij en bedrijfsleven. Hierdoor zou er een democratischer bestuur kunnen ontstaan; het gevoerde beleid zou meer op haar inhoud worden beoordeeld en minder het resultaat zijn van partijpolitieke deals.
Argumenten tegen dit concept zijn onder andere het beperkte democratische karakter van het uitvoerende bestuur in deze; de ministers worden niet meer via de democratisch gekozen Kamers aangesteld, maar zijn min of meer onafhankelijke kandidaten waarbij niet altijd duidelijk is waar hun werkelijke voorkeuren liggen. Daarnaast kan dit bestel ernstige problemen veroorzaken wanneer Kamer en kabinet structureel niet op een lijn zitten; in de huidige situatie zijn ministers min of meer direct persoonlijk afhankelijk van steun uit het parlement, maar dit verdwijnt wanneer de aanstelling van bewindslieden primair vanuit de Koning(in) geschiedt.
Is het eigenlijk wel nodig om het huidige bestel uberhaupt te hervormen en zoja, op welke manier zou dat dan precies moeten geschieden?
Argumenten tegen dit concept zijn onder andere het beperkte democratische karakter van het uitvoerende bestuur in deze; de ministers worden niet meer via de democratisch gekozen Kamers aangesteld, maar zijn min of meer onafhankelijke kandidaten waarbij niet altijd duidelijk is waar hun werkelijke voorkeuren liggen. Daarnaast kan dit bestel ernstige problemen veroorzaken wanneer Kamer en kabinet structureel niet op een lijn zitten; in de huidige situatie zijn ministers min of meer direct persoonlijk afhankelijk van steun uit het parlement, maar dit verdwijnt wanneer de aanstelling van bewindslieden primair vanuit de Koning(in) geschiedt.
Is het eigenlijk wel nodig om het huidige bestel uberhaupt te hervormen en zoja, op welke manier zou dat dan precies moeten geschieden?
mooi topic
"I think I'm in a tragedy"
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=FZFG5PKw504[/youtube]
"In America today profit is privatized but risk is increasingly socialized"
[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=FZFG5PKw504[/youtube]
"In America today profit is privatized but risk is increasingly socialized"
En hoe zie je dan precies voor je hoe die 'zakenministers' wel onafhankelijk zijn. Het stemrecht van hen verbieden ? En hoe krijg je binnen het kabinet een consensus ? Nemen we een WNF-activist voor mileuzaken, terpstra voor sociale voorzieningen, dirk scheringa voor financien. Niet uitvoerbaar dus.
Waar imo wel iets voor te zeggen zou zijn, is als partijen als inzet van hun verkiezingen enkele departementen nemen. Maar het lijkt me sterk dat er uberhaupt veranderingen zich zullen voordoen in dit vastgeroeste parlementaire stelsel.
Waar imo wel iets voor te zeggen zou zijn, is als partijen als inzet van hun verkiezingen enkele departementen nemen. Maar het lijkt me sterk dat er uberhaupt veranderingen zich zullen voordoen in dit vastgeroeste parlementaire stelsel.
Met een apart gekozen premier zou het misschien lukken. De premier kan een partij vertegenwoordigen, maar kan ook onafhankelijk zijn. Bij stemmingen moet het kabinet van de premier net als nu meer dan 50% van de stemmen binnen halen. Een hybride vorm tussen het Angelsaksische model en het Nederlandse model.quote:Op vrijdag 15 december 2006 23:54 schreef Reya het volgende:
Is het eigenlijk wel nodig om het huidige bestel uberhaupt te hervormen en zoja, op welke manier zou dat dan precies moeten geschieden?
Het regeeraccoord zou hierdoor verdwijnen, wat ik als een voordeel zie, waardoor het kabinet sneller kan reageren op snelle veranderingen in het land. Daarnaast kan de 2e kamer dan ook onafhankelijk haar werk uit voeren.
Good intentions and tender feelings may do credit to those who possess them, but they often lead to ineffective — or positively destructive — policies ... Kevin D. Williamson
quote:Op vrijdag 15 december 2006 23:54 schreef Reya het volgende:
Hierdoor zou er een democratischer bestuur kunnen ontstaan;
Argumenten tegen dit concept zijn onder andere het beperkte democratische karakter van het uitvoerende bestuur in deze
Ik denk dat het een democratischer kabinet hem vooral zit in de karakters van de kabinetsleden, die zich inzetten voor een beleid waarvan ze denken dat het werkt, zonder na te denken over partijpolitiek. Dat kunnen ze wat mij betreft aan de fracties overlaten. Een beetje gedegen en voorbereide formatie kan wat mij betreft geen kwaad. Ik heb het idee dat men geen flauw benul had wat Verdonk ging doen toen ze aangesteld werd...de democratische verantwoording zit hem dus in de fractievoorzitter die kandidaten aandraagt.
Even een tvp plaatsen in de vorm van wat er gezegd werd in de SC hierover (waar dit een afgeleide van is), ik zei dit als reactie op problematique:
[ Bericht 1% gewijzigd door ExtraWaskracht op 16-12-2006 00:50:08 ]
Eerlijk gezegd vind ik het wel prima, hoewel ik graag zou zien dat de koningin dan wat technocraten aanstelt op de verschillende ministersposten. Dan ben je af van de ministers zonder portefeuille en redelijk af van het handjeklap achter de schermen (hoewel dat eigenlijk niet te voorkomen is). Nog een voordeel is dat je echt dualisme terugbrengt.quote:Op vrijdag 15 december 2006 19:37 schreef problematiQue het volgende:
eigenlijk is zo'n zogenaamd machtsvacuum in Den Haag best een interessant democratisch experiment. Eerst Generaal Pardon, nu de no-claim. Niets kabinet, niets ministers (want demissionair), de kamer regeert eindelijk eens echt.
[ Bericht 1% gewijzigd door ExtraWaskracht op 16-12-2006 00:50:08 ]
Wat daarbij een probleem zou zijn, is dat de konining dan onvermijdelijk partijdig zal zijn of in ieder geval van haar objectieve voetstuk zal vallen, omdat wie dan ook die aangewezen wordt een bepaald ministerie te leiden, zeker omdat hij/zij veel kennis van zaken heeft, een mening over bepaalde zaken zal hebben. In theorie zou de technocratische minister geen beleidbepalende macht moeten hebben, maar het bezit van uitvoerende macht lokt toch uit, lijkt mij. En trouwens, als je als minister geen beleid mag bepalen, waarom zou je dan nog een technocraat met kennis van zaken nodig hebben.quote:Op zaterdag 16 december 2006 00:34 schreef ExtraWaskracht het volgende:
Even een tvp plaatsen in de vorm van wat er gezegd werd in de SC hierover (waar dit een afgeleide van is), ik zei dit als reactie op problematique:
[..]
Eerlijk gezegd vind ik het wel prima, hoewel ik graag zou zien dat de koningin dan wat technocraten aanstelt op de verschillende ministersposten. Dan ben je af van de ministers zonder portefeuille en redelijk af van het handjeklap achter de schermen (hoewel dat eigenlijk niet te voorkomen is). Nog een voordeel is dat je echt dualisme terugbrengt.
Misschien begrijp ik jou verkeerd, maar volgens mij zijn er in de praktijk altijd problemen met hoe ik jouw voorstel heb geinterpreteerd.
Ik ben het gedeeltelijk eens met Lyrebird, dat wanneer bepaalde voorwaarden gesteld worden aan het regeerakkoord de regeringsfracties en het kabinet een lossere band hebben. Kabinet Balkenende II heeft een relatief korte formatie gekend en een akkoord op hoofdlijnen, dus een bepaalde vastgestelde periode zou de uitwerking van de details, dus de gebondenheid van de regeringsfracties kunnen verminderen. Je zou deze taak ook aan de informateur kunnen leggen die op basis van de gesprekken een regeeropdracht opstelt waarbij kandidaat-ministers gezocht worden die zich commiteren aan hun opdracht.
Daarnaast een extraparlementair kabinet waarbij ministers buiten de Kamer om worden geselecteerd en die niet of nauwelijks gebonden zijn aan de regeringsfracties.
Tot slot een gekozen MP.
Daarnaast een extraparlementair kabinet waarbij ministers buiten de Kamer om worden geselecteerd en die niet of nauwelijks gebonden zijn aan de regeringsfracties.
Tot slot een gekozen MP.
If my answers frighten you then you should cease asking scary questions.
|
|
