niet op kunnen staan

quote:

Op woensdag 29 november 2006 15:59 schreef stFz het volgende:
Je zet je wekker aan de andere kant van de kamer. Dat werkt niet?

Je wilt dus serieus beweren dat je opstaat, naar de andere kant loopt om de wekker uit te zetten en dan weer je de bed instapt. En dit gebeurd allemaal in een trance waaruit je niet ontwaakt?

Dan is er iets serieus mis.

quote:

Op woensdag 29 november 2006 16:06 schreef Gripper het volgende:
Jochie toch, moe worden van boodschapjes doen
Je bent dus een luie donder, en omdat je zoveel ligt te maffen slaap je niet meer effectief. Je bent dus al moe bij de minste inspanning. Ikzelf sport bijvoorbeeld doordeweeks 3 avonden, en altijd in het weekend. Als ik eens een weekend niks doe omdat ik nergens zin in heb, en alleen maar op de bank hang en tv kijk, voel ik me daarna alleen maar vermoeider. Gewoon kappen dus met slachtoffer spelen, zoals iedereen al zegt.

quote:

Op woensdag 29 november 2006 16:16 schreef Gripper het volgende:

[..]

Nou, dan is de oplossing toch heel simpel? Zorg dat je veel te doen hebt, dan wordt je vanzelf op een gezonde manier moe (dus niet "lui" moe) , slaap je weer goed, en kun je ook normaal leren opstaan. Zo moeilijk is het allemaal niet....

quote:

Op donderdag 30 november 2006 02:56 schreef Unity het volgende:
Luister goed, want wat ik je nu ga vertellen, vertel ik maar één keer, én het is baanbrekend. En, niet te vergeten: waar.

Geniet ervan!
Je bent student, zeg je. Ik neem aan, dat je tussen de 19 en 24 jaar oud bent. Over niet al te lange tijd, moet je aan het werk. Ongeacht of je de studie die je nu volgt haalt of niet. Grote kans dat je van negen tot vijf achter je bureau zit, vanaf dat moment. Iedere dag, vroeg opstaan. Je moet er immers representatief uitzien. Klinkt heel leuk en interessant, maar uiteindelijk betekent het gewoon dat je niet meer de mogelijkheid hebt om je de dag ervoor helemaal klem te zuipen, als je dat wilt. Je vrijheden, die zijn in één klap verdwenen. Foetsie. Deze situatie is vergelijkbaar met het moment waarop je ouders je vertellen dat sinterklaas helemaal niet bestaat. Evenals de paashaas. Kortom: een onverwachte klap in je ballen.

En daar sta je dan. Of zit je, eerder. Achter een bureau. Verantwoordelijkheden. Wie had dát ooit gedacht! Kut man, vroeg opstaan, vroeg naar bed. Grote kans, dat je zult verlangen naar die goede, oude tijd. De tijd dat je nog zonder al te veel kopzorgen jezelf hé-le-maal onder de tafel kon zuipen. De volgende dag lekker tot twaalf uur, of misschien zelfs twee uur 's middags _{voor gevorderden, zoals ondergetekende}, in je bed blijven liggen.

Deze kans is als door god gegeven. Of door je ouders. Of de IB-groep. Ontken niet dat je ervan geniet, want ik wéét dat je stiekem ervan geniet. En jij weet dat ook.

Deze kans om uit te slapen krijg je maar één keer in je leven. Misschien twee keer, als je werkloos raakt, en drie keer als je arbeidsongeschikt wordt verklaard. Maar de meeste mensen mogen al blij zijn met één periode in hun leven, waarin ze kunnen uitslapen op werkdagen. Dus, zeg ik: geniet ervan. En laat je vooral niet leiden door wat 'hoort'.

Met vriendelijke groet,
een uitslaper.
_{Die godverdomme morgen om 8 uur uit z'n bed moet voor een presentatie.}

quote:

Op donderdag 30 november 2006 09:04 schreef Gripper het volgende:
Oeh, ik heb er net vanochtend 1 bedacht! Ook ik heb wel eens moeite met opstaan, maar als ik 's avonds voor het slapen 2 glazen water drink, moet ik 's ochtends pissen als een reiger. En als ik dan toch al op die koude plavuizen sta, dan kan ik net zo goed uit bed blijven...