I.R. Baboons semi-bikkeltijd deel 79

quote:

Op vrijdag 1 december 2006 01:36 schreef broer het volgende:

[..]

Dat vind ik echt ontzettend lief. Maar eerlijk gezegd zie ik dat niet zo vaak.
[..]

Heel knap. En heel mooi. Wees er blij mee.

Jakkes, wat een cynisme.......
Ik zie het juist heel regelmatig.

quote:

Op vrijdag 1 december 2006 03:53 schreef ElizabethR het volgende:
Jakkes, wat een cynisme.......
Ik zie het juist heel regelmatig.

Ik probeer echt niet cynisch te zijn. Integendeel. Ik weet dat me dat meer ellende dan goeds oplevert. Maar het is wel hoe ik het ervaar.

Heb jij nooit het gevoel dat je het spreekwoordelijke lot uit de loterij hebt, dan?

Ik was vanavond bij een avond die ze 'Girls do it better' of zoiets hadden genoemd. Was wel grappig. De ene band heette The Cuties, en dat wáren ze ook. Leuke meisjes die net hadden leren spelen, maar die toch al een rommelig maar fijn optreden gaven.

Daarna The Ian Fays. Heel stil, heel lief. Af en toe klonk het als Belly, maar dan niet zo uptempo. Tijdens dat optreden kwam er een groep Duitsers binnen. Een stuk of twintig meisjes van achttien en vijf jongens van dezelfde leeftijd. Het was lang geleden dat ik parfum had geroken die naar aardbeien stonk.

Ik kon niet onderscheiden of het van de meisjes of van de jongens kwam.

Och, de revelaties in I.R.Baboons semi-bikkeltijd toch altijd...

quote:

Op vrijdag 1 december 2006 01:37 schreef I.R.Baboon het volgende:
Dank je. Ik ging vanavond met mijn cycladeskindjes wat drinken, maar er kwamen er maar 2 opdagen. En 1 ging er heel snel weg. Gelukkig bleef er eentje tot het einde hangen, anders was het vrij genant geweest.

En nu over 6 uur weer op. .

wow, half acht, welk een straf

Ik hoor letterlijk de wind waaien door de bomen.
Wat een timing.

Goeiemorgen, nerveus voor de Sint vanavond

Ik was afgelopen zaterdag na 4 maanden weer bij de kapper. Vaste S-B lezers weten hoe naar dat altijd voor me is, maar ik heb het weer doorstaan. Ik heb definitief besloten dat mijn haargrens al een paar jaar geen millimeter geweken is. Verder is m'n haar weer kort en krijg ik daar van veel mensen kritiek op (maar soms ook wel toejuichingen), maar ik ben er iig weer voor 4 maanden vanaf.

quote:

Op zondag 3 december 2006 02:08 schreef Wickedangel het volgende:

[..]

Wil ik ook wel eens weten
Al terug uit China, Elizabeth? En hoe was 't daar

Driewerf kut, lees mijn mailtje maar aan diverse mensen..........
-------------------------------------------------------------------------
Zo, na een zeer lange reis, want vertragingen op Heathrow in verband met immense stormen in Ierland, ben ik weer terug thuis.

Het was me het weekje wel…..

De heenreis ging op zich zoals gepland. Het is zwaar hoor, kan ik u vertellen.
3 Vluchten op één dag. Drie keer inchecken, wachten, nog meer wachten, in een vliegtuig klimmen, en als je bent geland op zoek naar het volgende vliegtuig. Op de heenreis op Heathrow ook al problemen gehad met de aansluiting. Net die dag, zul je altijd zien, ging de normale trein niet die passagiers van de ene naar de andere terminal brengt. En ik had maar 3 uur tussendoor. Nu is Heathrow zo ongeveer net zo groot als heel Tilburg, dus de reis naar de volgende terminal nam nogal wat tijd in beslag. Zoveel dat ik heb moeten hollen om het vliegtuig nog te halen, de gate was al dicht! Maar goed, ik zat in het vliegtuig voor het langste stuk van de reis. 11 Uur zou het duren voor ik in Beijing aangeland was.

Toen nog het laatste stukje, naar Dalian zelf.

Het eerste wat me opviel tijdens het lopen op het vliegveld was dat de mensen, met name de mannen, grote viezeriken zijn. Er staan om de zoveel paar meter afvalbakken overal. Regelmatig loopt daar een chinees langs, die schraapt zijn keel uitgebreid en zeer hoorbaar, om vervolgens een enorme fluim te deponeren in een speciaal daarvoor aan de afvalbak gemonteerd extra bakkie, een zogeheten kwispedoor zouden we het in Nederland noemen. Dat is dus gewoonte. Je hoort dan ook telkens mannen een enorme rochel produceren. Nou niet bepaald mijn favoriete geluid om naar te luisteren. Verder viel het me op dat alles zo schoon was. Mooi marmer, mooie decoraties. Er lopen dan ook constant, in dit geval dames, want rolbevestigend zijn ze nogal die chinezen, rond die alles tot in de puntjes blijven verzorgen. Ook die kwispedoorbakkies…. Die mogen zij leeggooien. Brrrrrrr

Aanbeland in het hotel schrok ik me wezenloos. 5 Sterren, jemig!! Ook hier weer een bende personeel. Niks mocht je zelf doen. De deuren werden voor je opengemaakt, je spullen werden voor je gedragen, het was zelfs zo erg dat ’s-Avonds om een uur of 8 de bel ging als je in je kamer was. Dan ging je opendoen en dan stond er een mevrouw voor je deur die iets in het chinees tegen je zei. Nu is mijn chinees een ietsepietsie roestig lately, dus verstond ik dat uiteraard niet. De mevrouw kwam dan ook mijn kamer binnengelopen en ging voor mij de gordijnen dichtdoen, en mijn bed openslaan. Nou vraag ik je!! Absoluut belachelijk natuurlijk. Dat heeft ze dan ook maar 1 keer gedaan. Vanaf die eerste dag heb ik netjes bedankt door het bordje 'privacy please' op mijn deur te hangen.

De kamer was fantastisch sjiek. Een behoorlijk grote zitslaapkamer, met bankje en zetel en schemerlamp en tv meubel en koelkast met inhoud, plus nog een schrijftafel. Het bed was groot!! En de badkamer ook. Mét ligbad. In de kast trof ik vervolgens slippers aan, netjes verpakt, een schoenenpoets mandje waar je alleen maar je schoenen in hoeft te zetten en ze zijn die dag nog gepoetst, badjassen en een kluis. In de badkamer kon je het zo gek niet bedenken of het was er, tot en met tandenborstels, nagelvijltjes en oog make-up remover aan toe. Uitermate luxe dus allemaal. Ik heb wel meteen de thermostaat teruggedraaid, want die stond op 29 graden. Ietsje teveel van het goede. Nu was het buiten wel erg koud, ongeveer -15 graden, dus misschien deden ze dat wel ter compensatie of zo, maar ik kan niet zo goed tegen dergelijke hitte, zeker niet om in te slapen. Dus uit met dat ding en raam open! Na deze lange reis lag ik vrij snel in bed, na even gedoucht te hebben om het reisvuil eraf te spoelen.

De dag erop gingen mijn reisgenote en ik dan kennis maken op het werk. Na een dodenrit met de taxi, want de taxichauffeurs daar zijn bar sléchte chauffeurs en kijken nergens naar, kwamen we aan op het softwarepark van Dalian en hadden redelijk snel het juiste adres gevonden. We werden verwelkomd door Elena, de teamlead van de afdeling. Na met iedereen kennis gemaakt te hebben werd de training al gauw begonnen, Hierover valt verder weinig te vertellen, alleen dat het al heel gauw duidelijk werd dat de mensen niet zozeer training nodig hadden als wel een goede vertaler. Ze begrepen gewoon heel vaak de instructies niet en die zijn natuurlijk in het Engels. Ik bedoel, als de eerste vraag die je krijgt is: ‘Wat is een account-manager?’, dan heb je al heel gauw door dat het hier meer een taalprobleem is dan iets anders.

Afijn, de eerste lunch…. We werden door Elena en Lychee (ja zo heet ze echt) meegenomen naar de kantine en hadden daar de keuze uit diverse ondefinieerbare gerechten, uiteraard geflankeerd door rijst. Laat ik één ding zeggen, alles wat ik niet herkende at ik niet! Zeker niet toen ik bij het eerste gerecht dat ik zag, wat leek op een langwerpige soort van enorme zwarte rumbonen met twee streepjes overdwars, en waarvan ik vroeg wat het was als antwoord kreeg:’Oh, je weet wel, een soort van wormen voordat ze veranderen in vlinders, en dan gebakken, elg lekkel’ Ik heb niet zoveel gegeten die hele week, deed me alleen in het hotel tegoed aan het ontbijt, veel broodjes en veel kaas en jam.

Eenmaal weer terug op de afdeling vroeg mijn collega aan me of ik ook vond dat het zo stonk. Ja dus!! Die lucht was me al eerder opgevallen, niet alleen daar op het werk. Nou, zo ruikt China dus gewoon. Moeilijk uit te leggen, maar een heel penetrante lucht in ieder geval. De mensen ruiken ook zo, dus ik denk dat dat weer met het eten te maken heeft en dat er gewoon een luchtje uit hun poriën naar buiten komt. Aangezien het op het kantoor ook erg heet was, zo’n 30 graden, nam de stank gedurende de week toe. Niet in het minst door de luchtbevochtigers die iedereen op zijn bureau heeft staan, en die constant stoom blazen. Werkelijk ongelooflijk dat mensen in een dergelijke atmosfeer kunnen werken. Ik verlangde dan ook al heel erg snel terug naar de frisse Ierse lucht!!

’s-Avonds had ik het zo benauwd en zo heet dat ik besloot om een klein ommetje te maken, en wat van de lichtreclames op de foto te zetten. Ik kleedde me dus goed aan, want het was nog steeds -15 graden buiten, en toog erop uit met de camera. Het was ongeveer kwart voor zeven. Ik was nog geen 200 meter van het hotel verwijderd of ik werd al aangevallen door een man, die me ferm bij de arm greep en zei: ‘You come with me, we make sex fun yes?’ Uiteraard zei ik ‘NO’ en wilde doorlopen. Maar hij verstevigde zijn greep en begon me mee te sleuren, al mompelend:’We make fun, you come, you come’. Pas toen ik keihard ging gillen en ‘NO’ roepen liet hij me los. Ik ben linea recta terug naar het hotel gelopen en ben verder niet meer alleen erop uit geweest.

De rest van de week ben ik constant op mijn hotelkamer geweest. Ik heb alle James Bond films gezien, want het was themaweek op het enige Engelstalige filmkanaal. Heb een paar keer heerlijk een flesje wijn genuttigd met wat nootjes of broodjes, en veel geslapen. Ik had dan ook wel een enorme jetlag.

Mijn collega en ik zijn één avond samen weggeweest, om alsnog te proberen de lichtreclames op de foto te krijgen, dat is wel gelukt hoor. Verder hebben we de tijd doorgebracht op het werk en in het hotel.

Op de zaterdag voor we weer naar huis moesten zijn we overdag nog de stad in geweest en hebben een aantal fraaie dingen gezien. Een enorm park aan de zee, waar ze prachtige sculpturen hebben, en waar mensen dus naartoe gaan als ze behoefte hebben aan frisse lucht. En daar zijn zo ongeveer de enige stukjes groen van heel Dalian te vinden. Tussen al het wolkenkrabbergeweld in. Overal waar je in de stad bloemen of planten tegenkomt zijn deze nep. Van zijde of plastic.

Een paar gigantische winkelcentra hebben we ook gezien, met van alles en nog wat, ook een echte Chinese markt, zo met van die kraampjes waar allerlei vreten en toestanden kris kras door elkaar verkocht worden, dat was heel leuk.
Ik heb nog wel wat foto’s kunnen maken her en der, maar niet zoveel als ik had gehoopt, maar dat kan dan ook niet als je constant binnen zit.

China is me erg tegengevallen. Het land stinkt, de mensen zijn ongeduldig en onvriendelijk, ze duwen elkaar gewoon om als het zo uit komt om maar als eerste ergens te zijn, je ziet, ondanks alle luxe gebouwen en uiterlijke schoon en schijn, vreselijk veel armoede, de mensen schreeuwen tegen elkaar, en ook tegen jou als iets hun niet aanstaat en dat is heel snel. Ik dacht regelmatig dat mensen met elkaar op de vuist zouden gaan, zoveel ruzie wordt er gemaakt.
Jammer is dat we zo weinig hebben kunnen zien, maar in mijn eentje ergens naar toe durfde ik niet meer na die eerste avond, en mijn collega had er helemaal geen behoefte aan om ergens heen te gaan, die zat het liefst op haar kamer met een boek, of zat in de sportschool van het hotel. Nu is Dalian een nieuwe stad, pas 100 jaar oud, dus voor de echte Chinese cultuur hoef je het daar niet te zoeken. Het is een stad die bestaat uit wolkenkrabbers, er is niet één tempeltje te vinden, en er zijn maar een paar gebouwen die enigszins iets met cultuur van doen hebben. Ik denk dat je voor het echte China toch in Beijing of Sjanghai moet zijn, of op het platteland.

Al met al ben ik enorm blij dat ik weer gewoon thuis ben.

Wat een verhaal

quote:

Op donderdag 7 december 2006 02:43 schreef tong80 het volgende:
Wat een verhaal

want?

Ieks!
Ik hoef nooit naar China te gaan dus, dat is duidelijk.
Ik was het al niet van plan, maar een beetje extra bevestiging is nooit weg.

Er was vanavond een reportage bij EenVandaag over een Chinees hotel dat met bouwt in de buurt van Rotterdam (geloof ik). Chinezen op zakenreis kunnen hier kennelijk ook niet wennen en willen hun eigen hotel waar ze mogen boeren tijdens het diner, waar ze een sauna hebben en waar er karaoke-kamertjes zijn.

Je zou toch denken dat met de globalisering dat soort cultuurverschillen langzaam naar de achtergrond zouden verdwijnen. Maar kennelijk toch niet.

quote:

Op vrijdag 8 december 2006 01:40 schreef broer het volgende:
Er was vanavond een reportage bij EenVandaag over een Chinees hotel dat men bouwt in de buurt van Rotterdam (geloof ik). Chinezen op zakenreis kunnen hier kennelijk ook niet wennen en willen hun eigen hotel waar ze mogen boeren tijdens het diner, waar ze een sauna hebben en waar er karaoke-kamertjes zijn.

Hmm, ik heb dan weer niets tegen karaoke-kamertjes, daar ben ik heel erg voor.
En dat boeren heb ik ook niets tegen.
Die sauna ook niet, zolang ik er maar niet in hoef.

Cultuurprobleem is wat mij persoonlijk betreft dus meteen opgelost als het hierbij blijft.

Ik noemde het ook nergens een 'probleem'.

Hoogstens een beetje opvallend dat het allemaal nog niet zo veel dichter bij elkaar komt en dat men er blijkbaar ook niet zo veel moeite voor wil doen. De Chinezen bouwen hier nota bene hun eigen hotel.

quote:

Op vrijdag 8 december 2006 01:48 schreef broer het volgende:
Ik noemde het ook nergens een 'probleem'.

Verschil dan, ook goed.
Dit zijn in ieder geval niet de kenmerken die me het gevoel zouden geven dat ik met een geheel andere cultuur te maken heb.
Hadden ze geen grotere bezwaren op andere punten?

Ja, dat wel. En dat komt wel grappig uit met de post van ER. Zij vinden ons namelijk óók onbeschoft. Ze willen graag personeel dat tien keer buigt en dat doet men in Nederland niet.

Overigens lul ik alleen die reportage maar na, hè. Ik heb dus eigenlijk geen idee waar ik het over heb.

quote:

Op vrijdag 8 december 2006 01:53 schreef broer het volgende:
Ja, dat wel. En dat komt wel grappig uit met de post van ER. Zij vinden ons namelijk óók onbeschoft. Ze willen graag personeel dat tien keer buigt en dat doet men in Nederland niet.

Overigens lul ik alleen die reportage maar na, hè. Ik heb dus eigenlijk geen idee waar ik het over heb.

Naar aanleiding van wat je zegt blijkt wel dat Chinezen en Japanners wel redelijk in elkaars lijn liggen qua cultuur, geloof ik.
En dan zal het in Korea ook wel niet heel veel anders zijn. Dus Aziaten kunnen het samen misschien beter vinden dan Europeanen.
Veel nederlanders kijken Duitsers al aan alsof ze van Mars komen.

Het werd inderdaad uiteindelijk ook wel wat breder getrokken naar Azië als geheel.

Ik ben er zelf altijd heel dubbel in. Ik heb nog bijna geen Aziaat, Moslim, Amerikaan of Engelsman ontmoet waar ik geen prettig gesprek mee kan houden.
Tegelijkertijd heb ik in mijn achterhoofd altijd het vooroordeel dat ze me nooit helemaal zouden kunnen begrijpen, als ik al mijn visies en gedachtes op tafel zou leggen.
Maar daarna besef ik meteen dat ik dat gevoel bij de meeste Nederlanders ook heb.

Het komt er denk ik op neer, dat ik door mijn (ongetwijfeld onterechte, want zo realistisch ben ik dan ook weer) gevoel van uniek zijn, weinig problemen heb met andere culturen, zolang ze me maar niet te dwingend proberen te dicteren qua gedragscodes.

Het is een beetje de vrijheid blijheid gedachte, die volgens mij hopeloos verjaard is.
Als iemand vriendelijk is, mag diegene wat mij betreft zonder te groeten weer weggaan, geen hand schudden, spinazie met de handen eten, acht borka's over elkaar dragen. Als het maar gepaard gaat met vriendelijk en non-agressief gedrag, ken ik geen grenzen.

Of ik ben er niet...
Of ik ben laat!

Nou ja, ik ben er iig!

Maar dat verhaal over China klinkt niet erg gezellig

En even ingaan inhoudelijk:
"wij hollanders"passen ons overal aan.
Maar bijvoorbeeld chinezen of japanners komen hier wel zaken doen, maar verder willen ze in een 'bekende'omgeving zijn.
Hoe dan ook is de Nederlandse/ Amsterdamse cultuur nogal gericht op aanpassing aan andere culturen.
Heel goed te verklaren omdat wij nou eenmaal een heel klein nietig landje zijn, en China bijvoorbeeld niet.

quote:

Op vrijdag 8 december 2006 03:06 schreef Ole het volgende:
Maar dat verhaal over China klinkt niet erg gezellig

Het trekt mij juist wel. Chinezen zijn niet de meest chique mensen om het zacht uit te drukken, maar ik wil wel eens wat anders zien dan ons brave, saaie Nederland. Ik vind het wel brutaal dat ze hier een speciaal Chinees hotel neer zetten, niets is ze te gek.

[ Bericht 15% gewijzigd door Bolkesteijn op 08-12-2006 03:23:09 ]

quote:

Op vrijdag 8 december 2006 03:13 schreef Ole het volgende:
En even ingaan inhoudelijk:
"wij hollanders"passen ons overal aan.
Maar bijvoorbeeld chinezen of japanners komen hier wel zaken doen, maar verder willen ze in een 'bekende'omgeving zijn.
Hoe dan ook is de Nederlandse/ Amsterdamse cultuur nogal gericht op aanpassing aan andere culturen.
Heel goed te verklaren omdat wij nou eenmaal een heel klein nietig landje zijn, en China bijvoorbeeld niet.

Ik vind juist dat dat helemaal niet uit haar verhaal naar voren komt. Misschien is het een beetje de teleurstelling maar ik vind dat ze vrij verwend over komt. Het buitenland is nu eenmaal een stuk ruiger dan ons kleine landje en daar moet je ook aan aanpassen. Niet zeuren dat de mensen stinken, dat ze fluimen en dat je niks zelf mag doen. Dat is gewoon de cultuur daar in mijn ogen.

quote:

Op vrijdag 8 december 2006 03:20 schreef Bolkesteijn het volgende:

[..]

maar ik vind dat ze vrij verwend over komt.

quote:

Het buitenland is nu eenmaal een stuk ruiger dan ons kleine landje .

Ik woon niet eens meer in 'ons kleine landje'
Ik woon in een heel ruig land!!

quote:

Op zaterdag 9 december 2006 02:10 schreef Wickedangel het volgende:

[..]

Na dat hele verhaal begrijp ik wel waarom

Echt?? Want ik ben verwend

Ik moet erbij zeggen dat ik op de dinsdag ziek ben geworden in China, 40 graden koorts en een bronchiale infectie. Ik ben sinds gisteren eindelijk weer koortsvrij. Na 10 dagen dus.