Hoe gaat het nu met de moeders, deel 30

Wat vreemd dat dat littekenweefsel nog steeds hard is.... Hopelijk kan de gyn je helpen.
Oeps, da's nog erger qua incontinentie... Sterkte!

Haha Cattie, je edit. Ben je ook zo'n taalpurist?

Zo, en nu ga ik heeeeeerlijk douchen. Dat vind ik nog steeds een genot. Mijn lijf dat momenteel zo in dienst staat van mijn zoon kan zich dan lekker ontspannen en verwend worden.

Moonah, vervelend dat je lichamelijk nog niet 100% bent. Ik hoop dat je snel duidelijkheid krijgt bij de Gyn. En jouw reactie over het huilen van Thies. Zo ontzettend herkenbaar. Je bent in staat om alles letterlijk uit je handen te laten vallen. Ik had het tijdens de zwangerschap m.b.t. Fleur ook. Iedereen riep je mag niet tillen, maar als je kleine meisje valt en huilt dan til je ze op en troost je. Nu heb ik het dus dubbel. Als Maud huilt ben ik ook zo boven, maar als Fleur roept dan wil je haar ook helpen...

Sterkte met de blauwe plekken en bloedneus. En genieten van Thies, tja dat lijkt me inderdaad niet erg moeilijk.

Oh, en dat opruimen en schoonmaken. Tja, ik heb het niet kunnen laten. Het huis is weer schoon. Raar dat ik me daar zo aan kan ergeren nu...

quote:

Op woensdag 6 december 2006 12:00 schreef Githa het volgende:
Ik voel me vandaag goed! _{en dat mag/moet hier dan ook een keer vermeld worden}
Eindelijk goed nieuws voor Jordy waardoor we weer een beetje richting eindstreep kunnen kijken.
Mijn mannetje is een vrolijk en lief kereltje en ik kan me eigenlijk niks beters wensen

en en en, er is binnen 2,5 week 4,5 kilo af mooi begin van nog een hele boel.....

githa wat heerlijk om te horen enne 4,5 kilo in 2,5 week. Woh... I'm impressed.

quote:

Op woensdag 6 december 2006 12:00 schreef Githa het volgende:
Mijn mannetje is een vrolijk en lief kereltje en ik kan me eigenlijk niks beters wensen

Kijk aan! Mooi!

quote:

Op dinsdag 5 december 2006 22:07 schreef cattie het volgende:
Oeps, da's nog erger qua incontinentie... Sterkte!

*jubeljubel...
Ik ben zojuist bij mijn gyn geweest voor oa een verwijzing naar een bekkenbodemspecialist. En en en.... de fecale incontinentie (zoals in je broek poepen met een mooi woord wordt genoemd), heeft zeer onverwacht een heel leuke bijkomstigheid... Mijn gyn heeft een medische indicatie uitgeschreven om het starten met werken nog minimaal een maand uit te stellen, tot ik voldoende controle over de poeperij heb..
Ik had helemaal niet verwacht dat zoiets een reden kan zijn. Mijn gyn is geen voorstander van verlengen van bevallingsverlof zei ze, maar mijn 'fysieke toestand' vindt ze juíst een legitieme reden om nog even te wachten.
Gosh, laat ik dat nu toch helemaal niet erg vinden...
Verder vond ze de wond er normaal uitzien.

Moonah, dat is wel een mooie bijkomstigheid, dat je nog even extra van Thies kan genieten!
Hopelijk heb je snel baadt bij de bekkenbodemspecialist.
Fijn dat het er verder goed uitzag!

Ik voel me af en toe een alleenstaande moeder. Want papa hoort Kendahl negen van de tien keer niet huilen, zelfs niet als dat twee kamers verderop is. Want papa slaapt dan wel slecht, maar wanneer hij eenmaal slaapt... 's Nachts moet ik sowieso wel, maar 's morgens ofzo. Of als papa op bed ligt, terwijl ik beneden in keuken sta: Kom ik laatst boven, ligt Kendahl waarschijnlijk al te huilen vanaf het moment dat ik hem in zijn wieg had gelegd.

Waarschijnlijk kan hij er niks aan doen PV. Bij mij is het namelijk andersom. Vriendlief ligt bij elke zucht wakker en ik ronk overal doorheen. Scheelt wel dat ik toch mijn bed niet uit kan dus er is weinig reden voor me om wakker te worden. Misschien kun je er eens met hem over praten? Dan heb je je hart gelucht en weet hijiig hoe jij er over denkt?

PV, hier is dat ook zo. Maar wat Maneki zegt klopt ook. Je moet het zeggen. Hier heeft het ook gewerkt. Als ik een keer door wilde slapen (toen Fleur doorsliep en alleen om d'r speen huilde) gaf ik dat aan en dan werd ik wel wakker, want dat kun je als moeder blijkbaar niet laten, maar dan was hij 9 van de 10 keer ook wakker en stond al naar het bed om naar d'r toe te lopen. Als Maud straks doorslaapt zal ik die regel dus ook weer gaan invoeren. We werken tenslotte straks allebei en willen dus allebei goed kunnen slapen.

Nou, dat is een geluk bij een ongeluk Moonah. En we gaan er gewoon van uit dat die bekkenbodemspecialist jou weer helemaal o.k. krijgt!

Ja, Moonah.... was ik helemaal vergeten te zeggen dat ik er uiteraard ook van uit ga dat het helemaal goed gaat komen....

Fijn Moonah dat je langer thuis kan blijven!

Mijn man hoort Eva 's nachts ook niet huilen ( ze huilt dan ook niet erg hard) maar als hij de nachtvoeding doet (dééd, ze slaapt door ) dan porde ik hem wakker. En dan na 20 keer 'sorry hoor dat ik niet wakker werd' ging hij... . En dan lag ik alsnog een uur naar het plafond te staren, maar het idee is leuk .

Wat een vervelende complicatie moonah. Ik vind het ook wel logisch dat je daarmee thuis kan blijven. Hoe lang verwachten ze dat het nog duurt?
Ik heb ook zo'n man die het niet hoort helaas. Gelukkig vind hij het niet erg als ik m wakker maak (als ik echt te moe ben) en verder doet hij overdag heel veel met Jetske, dat scheelt ook wel een stuk. Ze zijn zo leuk samen

Met mij gaat het wel iets beter, al zie ik niet hoe ik om moet gaan met mijn werk. Het is zo vreselijk druk en het stapelt maar op. Het kan gewoon echt niet zo. Maar er is nu niemand die mijn werk of een deel daarvan kan overnemen omdat ook mijn collega's zo lopen. Tja...ik weet het dus even niet. Ik heb nu besloten om me niet schuldig te voelen als ik in mijn vrije tijd niet werk. Ik doe dat namelijk vaak genoeg wel (gemiddeld zo'n 4-6 uur per week).

Chacama en Sjak, vermoeidheid kan zo vermoeiend zijn he. Klinkt stom, maar inmiddels heb ik geleerd dat je moe kunt zijn (slaap hebben) en moe kunt zijn (vermoeid zijn). En dat is zwaar

Linda, al meer bekend van je werk?

Kozakken, fijn dat het beter met je gaat, je post is lekker positief!

Moonah, herkenbaar jouw gevoel omtrent je kwetsbaarheid en die van Thies. En ook hier ren ik zo nu en dan de trap op, gelukkig nog zonder verwondingen. Ik ben alleen 's morgens een beetje egoïstisch, als Simon voor de (tweede) ochtend voeding komt, ren ik eerst vlug naar beneden om brood te smeren, wat ik dan vervolgens in bed opeet, tijdens de voeding.
En wat goed dat je van je gyn een indicatie hebt gekregen. Want het lijkt me dat je best onzeker kunt worden van incontinentie.

Githa, Held! Zo goed bezig met afvallen! Super!!

Hier ook een vastslapende vader. Daarom doe ik de nachtvoeding, ik ben anders toch wakker dus doe ik het maar.

Vandaag ben ik op mijn werk geweest, heel dubbel. Natuurlijk is het leuk om even bij te kletsen en de kinderen te zien, maar het benadrukte nog maar weer eens dat ik binnenkort moet beginnen. Volgende week loopt het verlof af en neem ik dus nog vakantie op tot half januari.
Maar daarna zou ik weer moeten beginnen. Ik ben dus ook even langs mijn baas gegaan en heb een heel gesprek gehad. Wel moeilijk, ik ben niet zo'n prater en zeker nu ik niet precies weet waar mijn gevoel vandaan komt.
Ze kon me wat dingen duiden, wat mij weer wat zicht gaf op de dingen. Ze is zelf ook onlangs bevallen, dus vond ik het niet zo moeilijk sommige dingen bij de naam te noemen.
Het werd ons allebei duidelijk dat er wel iets moet gebeuren. Om aan het werk te kunnen, maar sowieso om beter in mijn vel te komen.

Dus ik ga zsm bij de huisarts langs, mogelijk om een verwijzing vragen naar de een of andere plek die me verder kan helpen.
Erg moeilijk allemaal, om het zo lang sluimerende gevoel nu zo open te leggen en uit te moeten spreken naar anderen.

Overigens gaf zij aan dat ik me gewoon 'beter' kon melden van het verlof volgende week, al zou ze nog wel even overleggen met de verzuimcoördinator. terwijl het me ook een kwestie van geld lijkt en ik dus wat hen betreft beter meteen 'ziek' gemeld kan worden. Maar aan de andere kant, weten we niet of ik in januari misschien gewoon wel kan werken.

Ik weet dat hij er niks aan kan doen, maar het voelt af en toe alsof het niet aan hem kan overlaten. Dat geeft me gewoon geen rust.

Misschien moet je het eens gewoon aan hem overlaten zonder het steeds voor hem op te knappen pv Als hij weet dat jij toch wel gaat, vindt hij het misschien ook wel best?

Als hij een nacht alleen met Kendahl is, zal hij vast wel reageren hoor. Misschien duurt het iets langer, maar uiteindelijk ben ik er van overtuigd dat je man vast niet door het huilen van Kendahl heenslaapt.

Ik ken het probleem wel een beetje, maar het feit is dat ik gewoon direct wakker ben als de kinderen huilen en bij hem duurt het iets langer. Je moet hem die kans wel geven.

Blech... het ging een hele tijd goed, maar sinds een week sta ik weer op met hoofdpijn en ga er mee naar bed.. word er gek van... En ik hoest me de pleuris....

_{zo weer ff lekker geklaagd}

misschien heb je een voorhoofdsholte-ontsteking oid vicky? ik hoop in ieder geval dat het van voorbijgaande aard is, sterkte ermee!

Beterschap Vicky.

Hier een blijde mama. Maud komt vrij regelmatig en dan om de vier uur, verspreid over 24 uur. Dus zitten we op 6 voedingen per dag. En verder ...verder zit ik nu lekker op kantoor. En Maud staat bij me in de wagenbak. Ze ligt lekker te slapen en zal zo over een half uurtje wel roepen dat ze trek heeft. Ik vind het heerlijk om even wat anders te doen dan de was, de strijk en alle andere huishoudelijke klusjes. Ik heb de wijkverpleegkundige beloofd om het rustig aan te doen dus vandaag werk ik tot ong. half 2 en dan werk ik morgen en zaterdag niet. En dan volgende week bouw ik het een beetje op zodat ik zaterdag wat langer kan werken. Maar Maud blijft wel lekker bij me. Die kan ik nog niet missen.

Weten jullie dit?
Ik ben nu 4 weken geleden bevallen met een knip Na een week zijn er een aantal hechtingen uitgehaald. Maar toen ik net de boel ging bekijken zag ik no een draadje. Wat zal ik doen? Ik krijg hem er niet zelf uit...

PM ik hoop dat het snel wat beter met je gaat. Klinkt niet zo leuk allemaal.

Even een vraag aan de mensen die ooit een curretage hebben gehad. Hoelang duurde het voordat je weer ongesteld werd? En tot hoever daarna is het nog 'normaal' om dat niet te zijn geweest?

Ik weet het niet, LB. Sorry.

PM-girl, wil je niet wat meer vertellen? Ik heb misschien dingen gemist en weet bijvoorbeeld wel dat je opziet tegen weer gaan werken nu je Simon hebt. Zijn dat de zorgen die je bedoelt ook nu?
Sterkte in elk geval.

quote:

Op donderdag 7 december 2006 10:53 schreef Luchtbel het volgende:
PM ik hoop dat het snel wat beter met je gaat. Klinkt niet zo leuk allemaal.

Even een vraag aan de mensen die ooit een curretage hebben gehad. Hoelang duurde het voordat je weer ongesteld werd? En tot hoever daarna is het nog 'normaal' om dat niet te zijn geweest?

Ik ben eens gecuretteerd na een miskraam en 6 maanden daarna was ik nog steeds niet ongesteld. Huisarts wilde me niet helpen, naar zijnmening was ik nog jong zat en had ik nog alle tijd van de wereld om zwanger te owrden. Toen heb ik de gyn gebeld die de curretage heeft gedaan en daar een kuurtje primolut om een bloeding op te wekken, en een kuur clomid om een eispriong mee te krijgen gehad en binnen een maand was ik zwanger van nu mijn jongste
Hoe lang is het nu voor jou? Ook al een tijdje toch?

Wat precies de reden is dat ik me niet goed voel, is mij ook nog niet duidelijk. Wel is het zo dat ik dingen die ik spannend of eng vind (gaan werken, maar ook uit eten met Simon samen, mogelijke situaties als brand, ziekte, ongeval etc) enorm opblaas en tot in detail uitpieker. Dit doe ik altijd wel, ook met dingen die niets met Simon te maken hebben, maar nu is het extreem geworden.
Verder gewoon een onbestemd gevoel, alsof ik mezelf nog niet ben. Ikloop in de supermarkt alsof ik er op sokken en in een wollen pak zit, ik voel mezelf niet echt dan.
Dat icm vermoeidheid ed. Om wat meer zicht op het eea te krijgen, is het goed 'met iemand' te gaan praten.

quote:

Op donderdag 7 december 2006 11:07 schreef Maneki.Neko het volgende:

[..]

Ik ben eens gecuretteerd na een miskraam en 6 maanden daarna was ik nog steeds niet ongesteld. Huisarts wilde me niet helpen, naar zijnmening was ik nog jong zat en had ik nog alle tijd van de wereld om zwanger te owrden. Toen heb ik de gyn gebeld die de curretage heeft gedaan en daar een kuurtje primolut om een bloeding op te wekken, en een kuur clomid om een eispriong mee te krijgen gehad en binnen een maand was ik zwanger van nu mijn jongste
Hoe lang is het nu voor jou? Ook al een tijdje toch?

Ja ruim twee maanden nu. Begin november werd ik er al nerveus van. Maar nu zijn is het al weer een maand verder. Werd je niet gek? Zes maanden lang niet? Overal lees ik mensen na een maand, na vijf/zes weken....
Het voelt rot _{ook vocht uit borsten en dat vind ik echt verschikkelijk} Huisarts zegt stress, depressie, allemaal factoren enzo maar toch voelt het heel raar en verkeerd.

Wat fijn dat je thuis kunt werken Linda. En dan ook nog je eigen tijd indelen, mooie regeling. Weet je al iets over mogelijk ontslag? Dat maakt het werken wel moeilijker lijkt me. Een jaar geleden zat ik mijn dagen uit te zitten, omdat ik er uit moet (bezuinigingen). Verschrikkelijk was dat en toen was ik alleen maar zwanger. Nu (met kind) zou ik er nog meer moeite mee hebben.

Niet te veel overwerken sjak, ook aan jezelf denken. Dat werk blijf er wel liggen, al is het moeilijk er dan vanaf te blijven. (zegt iemand die regelmatig te veel uren werkt)

Moonah toch, dat is eng, zo vallen! Gelukkig maar dat je langer verlof hebt. Zo gaan werken lijkt me ook niks. Hopelijk gaat het snel beter.

J. slaapt hier ook door alles heen. Soms vind ik dat jammer, maar van de andere kant ben ik toch degene die voor eten moet zorgen. De eerste maanden was het wel vervelend, omdat Anna vaak wakker werd als ze bij me sliep en ik haar naar bed wilde brengen (en dan wilde ze niet maar bed en moet ze minimaal een half uur aan de borst om weer in slaap te komen). Hij kon haar makkelijker pakken en dan bleef ze vaak slapen, maar ik kreeg hem niet wakker. Nu kan ze wakker in bed. Dat scheelt veel.

Als je je nu beter meldt, ben je dan niet je vakantiedagen kwijt PM-girl? Dat is voor je baas wel een verschil. Mijn collega heeft zich na het verlof ziek gemeld en daardoor werd haar vakantie opgeschoven. Toen ze beter was, was ze daardoor nog twee weken vrij. Zoals je schrijft, klint het niet of je je snel beter gaat voelen. Sterkte!

Na bijna 6 weken had ik ook nog een draadje ik80, dat kwam zelf los. Kun je je vk bellen? Dit weet vast of het zelf los kan komen.

Deze week heb ik weer gewerkt en het viel me erg zwaar. Ik had zo gehoopt rustig op te kunnen bouwen, maar er ligt zoveel werk dat niet kan wachten en iedereen roept wel 'doe rustig aan', maar hun probleem moet wel meteen opgelost worden. Voor mijn verlof heb ik ver vooruit gewerkt en ik had gehoopt dat het nu 'bij' zou zijn, maar dat is dus niet zo. Dat, het vier uur slapen per nacht, de stomme rot emoties en hormonen en familiegedoe zorgen niet voor energie. Ik zit nu al de uren af te tellen tot mijn vakantie en hoop zo op een dag 'echte rust'. Maar goed, ik hoop dat het na negen maanden ontzwangeren weer goed gaat. Nog 5,5 maanden.

LB ik zou de gyn even bellen.
Normaal gesproken zou na een currettage je cyclus weer gewoon 'normaal' moeten zijn.
Ik werd ook gewoon na de normale 5 weken ongesteld na de currettage.

Ik ben ook echt depressief geweest in dat half jaar. Voelde mee geen vrouw meer met een lijf wat me zo in de steek liet. Ik sleepte me echt door alle dagen heen. Had gelukkig elke ochtend wel een reden om op te staan en dat was m`n oudste, die was echt m`n redding.
De huisarts had me wel vaker laten zitten, dat was voor mij eigenlijk de reden hem te passeren en direct de gyn te raadplegen. Ik kreeg eerst een uitgebreid bloedonderzoek om te zien of daar iets gevonden kon worden. Mijn cyclus bleek stil te liggen.

Veel dames met wie het momenteel niet zo goed gaat...

Sjak, heeeeeel goed om je niet schuldig te voelen!! Kun je dat ook écht, of zeg je het heel hard tegen jezelf? De prioriteit ligt bij jou en bij Jetske he.. Dat weet je wel, maar ik merk zelf altijd dat het goed is als anderen je daar nog eens op wijzen. Dus bij deze!

En Yppy, eigenlijk geldt voor jou hetzelfde. "Doe rustig aan" zeggen ze, dus dan mag je dat ook doen. En als hun ding volgens je collega's prioriteit heeft, kun je ze mss confronteren met de uitspraak "Doe rustig aan". Ja, wederom makkelijk gezegd vanaf de zijlijn...

Ik zit zelf ook even in een dipje door nog steeds slaapgebrek. Twijfel er zelfs aan of ik nog wel BV wil geven. Daarover meer in het BVtopic.

PM, herkenbaar, maar bij mij minder extreem. Toch ga ik erover praten met mijn 'oude' therapeute. Zij is haptotherapeute, ik weet zeker dat ik met haar een heel stuk van dergelijke gevoelens kan verwerken en plaatsen. Zo heeft zij mij ook geholpen mijn bevalling een plek te geven. Wellicht iets voor jou??

En LB, hoe gaat het nu met jou?

Nog een vraag, ik blijf bezig vandaag!

Ik ga straks met Lotte naar mijn werk (school) om haar aan mijn klasje te laten zien.
Natuurlijk krijgen ze beschuit met muisjes, maar hoelang blijft dat lekker?
Als ik het nu maak, is het dan nog niet zacht rond 2 uur?
Anders moet ik het ter plekke smeren en dat zie ik niet zitten...

quote:

Op donderdag 7 december 2006 12:03 schreef ik80 het volgende:
Nog een vraag, ik blijf bezig vandaag!

Ik ga straks met Lotte naar mijn werk (school) om haar aan mijn klasje te laten zien.
Natuurlijk krijgen ze beschuit met muisjes, maar hoelang blijft dat lekker?
Als ik het nu maak, is het dan nog niet zacht rond 2 uur?
Anders moet ik het ter plekke smeren en dat zie ik niet zitten...

Werk je op een basisschool? Misschien zijn er dan wat oudere kinderen die graag even willen smeren? Ik weet niet of die beschuitjes goed blijven, maar da's misschien ook een oplossing.

Ik80, daar heb ik ook al aan gedacht!
Ik vraag gewoon of de conciërge de beschuitjes wil smeren.
Veel plezier!

Moonah, mijn psych had het vanmorgen ook over haptotherapie. Ik vind het eng en weet het allemaal niet. Wat zijn jouw ervaringen?

quote:

Op donderdag 7 december 2006 12:23 schreef Sugar het volgende:
Moonah, mijn psych had het vanmorgen ook over haptotherapie. Ik vind het eng en weet het allemaal niet. Wat zijn jouw ervaringen?

Niet eng, later meer, thies huilt!

ET, dat dacht ik ook maar ik lees wel veel verhalen waarbij het toch echt wat langer duurde maar het duurt nu wel heel lang.

Lief Moonah, helaas gaat het gewoon echt niet goed. Vandaag ben ik alleen met mijn dochter en ik ben opgelucht dat ze nu in bed ligt. Morgen gaat ze drie hele dagen logeren, Sinterklaas was best gezellig, waarom kan ik niet gewoon een dag rustig met haar zijn. Mijn relatie blijkt niet sterk genoeg voor al deze ellende te zijn, niet op te kunnen tegen mijn gedrag. Misschien komt dat ooit wel weer maar nu gewoon niet. En dan denk ik weer, waarom doe ik het nog? Zit ik bij die stomme therapie te luisteren over spanning wegnemen in mijn lichaam en ik denk alleen maar, kan mij het ook nog schelen als zelfs dit nog stuk kan gaan. Ik voel me echt weer degene die ik ooit was, die alleen maar kwaad kan worden en verder niks. Niks en niemand kan verdragen. En (tuurlijk tuurlijk speelde er meer) maar echt met dit lichamelijke falen als druppel. Wat hij en ik dachten op te kunnen vullen met dit kindje, een deel van mijn leegte en verdriet, is nu gewoon zo helemaal weg en kapot. En het maakt mij echt helemaal stuk.

Misschien dat het anders kan worden als die lichamelijke dingen weg zijn, dus misschien moet ik inderdaad bellen daarover. Maneki, ik herken daar heel veel in. Dat ik gewoon vaak echt niet meer wil, maar dan is daar Jolie. Maar ja aan de andere kant denk ik dan weer, meisje wat moet jij toch bij mij?

Suiker misschien dit topic (http://forum.fok.nl/topic/548983) even lezen. Deed ik ook toen ik er aan begon.

Moonah, probleem is dat ik een solofunctie heb. Collega's zie ik eens in de week ofzo. Vooral de mensen met wie ik werk roepen steeds vanalles. En zij zorgen ervoor dat ik een baan heb. Het zit ingewikkeld in elkaar, maar ik kan dus niet zomaar roepen dat ze het maar uit moeten zoeken omdat ik nu een afspraak heb/moet kolven/pauze nodig heb. Gelukkig maar drie dagen per week.

quote:

Op donderdag 7 december 2006 12:29 schreef Luchtbel het volgende:
En dan denk ik weer, waarom doe ik het nog?

Je doet het voor Jolie! Dat mooie, lieve meisje. Je bent haar moeder en voor haar ben je alles. Daar doe je het voor!

LB , moeilijk hoor al die verwarrende gevoelens.

Yppy ook jij rustig aan doen....

quote:

Op donderdag 7 december 2006 12:23 schreef Sugar het volgende:
Moonah, mijn psych had het vanmorgen ook over haptotherapie. Ik vind het eng en weet het allemaal niet. Wat zijn jouw ervaringen?

Voor mij was de haptotherapie een opluchting eindelijk kon ik weer eens ontspannen.

quote:

Op donderdag 7 december 2006 12:29 schreef Luchtbel het volgende:


En dan denk ik weer, waarom doe ik het nog?

Wat ontzettend herkenbaar, waarom doe ik het nog....

Ben de grip op mezelf kwijt, ben ik war, mis dat ene doel in mijn leven.
Wat heeft het allemaal voor zin, en voor wie maakt het allemaal nog uit.


ik ga jou ontzettend veel sterkte wensen, net als Sugar, want meiden nogmaals dit is zo slopend zo vermoeiend

lieve meiden wat rot dat zoveel van ons momenteel zo diep zitten. ik wens jullie alle kracht die je nodig hebt en ook weer veel levenszin, ik hoop zó dat het snel weer wat beter mag gaan.
(ik heb ooit ook een tijdje bij een haptonoom gelopen en vond dat zeker de moeite waard. die lichamelijke aanpak werkt soms beter dan alleen maar erover praten.)

Lieve Luchtbel, even snel, want ik moet weg. Wat ontzettend verdrietig voor je dat het met je relatie niet goed gaat. Dat je het grote verdriet blijkbaar alleen moet verwerken. Heel veel sterkte...

Sugar, linkje dat LB je gaf geeft al veel info. Wil je meer weten, dan PM me maar.

Alle sipperds veel sterkte toegewenst en zorg goed voor jullie zelf, dat is het begin.

Lieve luchtbel, wat ik zeg maakt je niet beter, of laat je niet fijner voelen. Maar van ons een hele dikke knuffel. Ik denk aan je lieve-mama-van-jolie. Lief mens.

Luchtbel, Moonah, Sugar, PM-girl, Bar_en_Mar, Sjak en Yppy . Ik zit hier met tranen in mijn ogen van al dat verdriet (in meer of mindere mate..)

Hier gaat het op zich goed. Eva is niet zo in haar hum, manlief ook niet, want hij legt zichzelf de lat zo hoog met het klussen, alles Moet Nu Af! En ik kan de keuken gebruiken en vind het wel best, het komt wel. Levert wat irritaties op. _{maar de nieuwe buren kunnen er nog meer van, ze waren aan het schreeuwen en gooien met spullen net...}

Gisteren ook een gesprek met mijn manager gehad. Zij heeft mij in augustus contractverlenging beloofd, en wil daar ook niet op terugkomen, hoewel de grote baas een decreet heeft uitgevaardigd. Zij en haar hele team en haar baas staan er achter dat ik blijf, en gaan dat zo snel mogelijk bevechten bij de directeur. Hoopvol dus, maar ik hoor het uiterlijk eind december. En nu werk ik thuis. De verbinding is retetraag, dus tussen elk mailtje dat ik lees, kan ik een sint-gedicht tikken. We vieren het zaterdag...

Linda, dan heeft die trage verbinding in elk geval nog een voordeel.

Ik heb al dagen koppijn (af en aan vanaf dag 4 na de bevalling). Hoort dit bij het ontzwangeren. Ik wil liever niet constant paracetamol slikken. Morgen ga ik naar de chiropracter in de hoop dat het iets is dat vastzit, maar zo niet....moet ik dan de HA inlichten?

Alle andere dames, die ik niet met name genoemd heb, natuurlijk wens ik jullie ook heel veel sterkte en goede moed. Ik hoop dat met het voorjaar jullie goede gevoel ook weer opkomt.

quote:

Op donderdag 7 december 2006 12:29 schreef Luchtbel het volgende:
Misschien dat het anders kan worden als die lichamelijke dingen weg zijn, dus misschien moet ik inderdaad bellen daarover. Maneki, ik herken daar heel veel in. Dat ik gewoon vaak echt niet meer wil, maar dan is daar Jolie. Maar ja aan de andere kant denk ik dan weer, meisje wat moet jij toch bij mij?

Suiker misschien dit topic (http://forum.fok.nl/topic/548983) even lezen. Deed ik ook toen ik er aan begon.

Ga bellen inderdaad. Dat je er aktief mee bezig bent kan misschien al een deel van je innerlijke boosheid weg krijgen. Want dan ben je aktief bezig met zoeken naar een oplossing en zet je je boosheid om in iets bruikbaars; strijdkracht. Wellicht kun je snel terecht bij de gyn en zet je de hele molen weer in beweging. Stilstaan en afwachten suckt.
En weet, hoe je je ook voelt, Jolie houdt toch wel van je.