Hoe gaat het nu met de moeders, deel 30

Wat vreemd dat dat littekenweefsel nog steeds hard is.... Hopelijk kan de gyn je helpen.
Oeps, da's nog erger qua incontinentie... Sterkte!

Haha Cattie, je edit. Ben je ook zo'n taalpurist?

Zo, en nu ga ik heeeeeerlijk douchen. Dat vind ik nog steeds een genot. Mijn lijf dat momenteel zo in dienst staat van mijn zoon kan zich dan lekker ontspannen en verwend worden.

Moonah, vervelend dat je lichamelijk nog niet 100% bent. Ik hoop dat je snel duidelijkheid krijgt bij de Gyn. En jouw reactie over het huilen van Thies. Zo ontzettend herkenbaar. Je bent in staat om alles letterlijk uit je handen te laten vallen. Ik had het tijdens de zwangerschap m.b.t. Fleur ook. Iedereen riep je mag niet tillen, maar als je kleine meisje valt en huilt dan til je ze op en troost je. Nu heb ik het dus dubbel. Als Maud huilt ben ik ook zo boven, maar als Fleur roept dan wil je haar ook helpen...

Sterkte met de blauwe plekken en bloedneus. En genieten van Thies, tja dat lijkt me inderdaad niet erg moeilijk.

Oh, en dat opruimen en schoonmaken. Tja, ik heb het niet kunnen laten. Het huis is weer schoon. Raar dat ik me daar zo aan kan ergeren nu...

quote:

Op woensdag 6 december 2006 12:00 schreef Githa het volgende:
Ik voel me vandaag goed! _{en dat mag/moet hier dan ook een keer vermeld worden}
Eindelijk goed nieuws voor Jordy waardoor we weer een beetje richting eindstreep kunnen kijken.
Mijn mannetje is een vrolijk en lief kereltje en ik kan me eigenlijk niks beters wensen

en en en, er is binnen 2,5 week 4,5 kilo af mooi begin van nog een hele boel.....

githa wat heerlijk om te horen enne 4,5 kilo in 2,5 week. Woh... I'm impressed.

quote:

Op woensdag 6 december 2006 12:00 schreef Githa het volgende:
Mijn mannetje is een vrolijk en lief kereltje en ik kan me eigenlijk niks beters wensen

Kijk aan! Mooi!

quote:

Op dinsdag 5 december 2006 22:07 schreef cattie het volgende:
Oeps, da's nog erger qua incontinentie... Sterkte!

*jubeljubel...
Ik ben zojuist bij mijn gyn geweest voor oa een verwijzing naar een bekkenbodemspecialist. En en en.... de fecale incontinentie (zoals in je broek poepen met een mooi woord wordt genoemd), heeft zeer onverwacht een heel leuke bijkomstigheid... Mijn gyn heeft een medische indicatie uitgeschreven om het starten met werken nog minimaal een maand uit te stellen, tot ik voldoende controle over de poeperij heb..
Ik had helemaal niet verwacht dat zoiets een reden kan zijn. Mijn gyn is geen voorstander van verlengen van bevallingsverlof zei ze, maar mijn 'fysieke toestand' vindt ze juíst een legitieme reden om nog even te wachten.
Gosh, laat ik dat nu toch helemaal niet erg vinden...
Verder vond ze de wond er normaal uitzien.

Moonah, dat is wel een mooie bijkomstigheid, dat je nog even extra van Thies kan genieten!
Hopelijk heb je snel baadt bij de bekkenbodemspecialist.
Fijn dat het er verder goed uitzag!

Ik voel me af en toe een alleenstaande moeder. Want papa hoort Kendahl negen van de tien keer niet huilen, zelfs niet als dat twee kamers verderop is. Want papa slaapt dan wel slecht, maar wanneer hij eenmaal slaapt... 's Nachts moet ik sowieso wel, maar 's morgens ofzo. Of als papa op bed ligt, terwijl ik beneden in keuken sta: Kom ik laatst boven, ligt Kendahl waarschijnlijk al te huilen vanaf het moment dat ik hem in zijn wieg had gelegd.

Waarschijnlijk kan hij er niks aan doen PV. Bij mij is het namelijk andersom. Vriendlief ligt bij elke zucht wakker en ik ronk overal doorheen. Scheelt wel dat ik toch mijn bed niet uit kan dus er is weinig reden voor me om wakker te worden. Misschien kun je er eens met hem over praten? Dan heb je je hart gelucht en weet hijiig hoe jij er over denkt?

PV, hier is dat ook zo. Maar wat Maneki zegt klopt ook. Je moet het zeggen. Hier heeft het ook gewerkt. Als ik een keer door wilde slapen (toen Fleur doorsliep en alleen om d'r speen huilde) gaf ik dat aan en dan werd ik wel wakker, want dat kun je als moeder blijkbaar niet laten, maar dan was hij 9 van de 10 keer ook wakker en stond al naar het bed om naar d'r toe te lopen. Als Maud straks doorslaapt zal ik die regel dus ook weer gaan invoeren. We werken tenslotte straks allebei en willen dus allebei goed kunnen slapen.

Nou, dat is een geluk bij een ongeluk Moonah. En we gaan er gewoon van uit dat die bekkenbodemspecialist jou weer helemaal o.k. krijgt!

Ja, Moonah.... was ik helemaal vergeten te zeggen dat ik er uiteraard ook van uit ga dat het helemaal goed gaat komen....

Fijn Moonah dat je langer thuis kan blijven!

Mijn man hoort Eva 's nachts ook niet huilen ( ze huilt dan ook niet erg hard) maar als hij de nachtvoeding doet (dééd, ze slaapt door ) dan porde ik hem wakker. En dan na 20 keer 'sorry hoor dat ik niet wakker werd' ging hij... . En dan lag ik alsnog een uur naar het plafond te staren, maar het idee is leuk .

Wat een vervelende complicatie moonah. Ik vind het ook wel logisch dat je daarmee thuis kan blijven. Hoe lang verwachten ze dat het nog duurt?
Ik heb ook zo'n man die het niet hoort helaas. Gelukkig vind hij het niet erg als ik m wakker maak (als ik echt te moe ben) en verder doet hij overdag heel veel met Jetske, dat scheelt ook wel een stuk. Ze zijn zo leuk samen

Met mij gaat het wel iets beter, al zie ik niet hoe ik om moet gaan met mijn werk. Het is zo vreselijk druk en het stapelt maar op. Het kan gewoon echt niet zo. Maar er is nu niemand die mijn werk of een deel daarvan kan overnemen omdat ook mijn collega's zo lopen. Tja...ik weet het dus even niet. Ik heb nu besloten om me niet schuldig te voelen als ik in mijn vrije tijd niet werk. Ik doe dat namelijk vaak genoeg wel (gemiddeld zo'n 4-6 uur per week).

Chacama en Sjak, vermoeidheid kan zo vermoeiend zijn he. Klinkt stom, maar inmiddels heb ik geleerd dat je moe kunt zijn (slaap hebben) en moe kunt zijn (vermoeid zijn). En dat is zwaar

Linda, al meer bekend van je werk?

Kozakken, fijn dat het beter met je gaat, je post is lekker positief!

Moonah, herkenbaar jouw gevoel omtrent je kwetsbaarheid en die van Thies. En ook hier ren ik zo nu en dan de trap op, gelukkig nog zonder verwondingen. Ik ben alleen 's morgens een beetje egoïstisch, als Simon voor de (tweede) ochtend voeding komt, ren ik eerst vlug naar beneden om brood te smeren, wat ik dan vervolgens in bed opeet, tijdens de voeding.
En wat goed dat je van je gyn een indicatie hebt gekregen. Want het lijkt me dat je best onzeker kunt worden van incontinentie.

Githa, Held! Zo goed bezig met afvallen! Super!!

Hier ook een vastslapende vader. Daarom doe ik de nachtvoeding, ik ben anders toch wakker dus doe ik het maar.

Vandaag ben ik op mijn werk geweest, heel dubbel. Natuurlijk is het leuk om even bij te kletsen en de kinderen te zien, maar het benadrukte nog maar weer eens dat ik binnenkort moet beginnen. Volgende week loopt het verlof af en neem ik dus nog vakantie op tot half januari.
Maar daarna zou ik weer moeten beginnen. Ik ben dus ook even langs mijn baas gegaan en heb een heel gesprek gehad. Wel moeilijk, ik ben niet zo'n prater en zeker nu ik niet precies weet waar mijn gevoel vandaan komt.
Ze kon me wat dingen duiden, wat mij weer wat zicht gaf op de dingen. Ze is zelf ook onlangs bevallen, dus vond ik het niet zo moeilijk sommige dingen bij de naam te noemen.
Het werd ons allebei duidelijk dat er wel iets moet gebeuren. Om aan het werk te kunnen, maar sowieso om beter in mijn vel te komen.

Dus ik ga zsm bij de huisarts langs, mogelijk om een verwijzing vragen naar de een of andere plek die me verder kan helpen.
Erg moeilijk allemaal, om het zo lang sluimerende gevoel nu zo open te leggen en uit te moeten spreken naar anderen.

Overigens gaf zij aan dat ik me gewoon 'beter' kon melden van het verlof volgende week, al zou ze nog wel even overleggen met de verzuimcoördinator. terwijl het me ook een kwestie van geld lijkt en ik dus wat hen betreft beter meteen 'ziek' gemeld kan worden. Maar aan de andere kant, weten we niet of ik in januari misschien gewoon wel kan werken.

Ik weet dat hij er niks aan kan doen, maar het voelt af en toe alsof het niet aan hem kan overlaten. Dat geeft me gewoon geen rust.

Misschien moet je het eens gewoon aan hem overlaten zonder het steeds voor hem op te knappen pv Als hij weet dat jij toch wel gaat, vindt hij het misschien ook wel best?

Als hij een nacht alleen met Kendahl is, zal hij vast wel reageren hoor. Misschien duurt het iets langer, maar uiteindelijk ben ik er van overtuigd dat je man vast niet door het huilen van Kendahl heenslaapt.

Ik ken het probleem wel een beetje, maar het feit is dat ik gewoon direct wakker ben als de kinderen huilen en bij hem duurt het iets langer. Je moet hem die kans wel geven.

Blech... het ging een hele tijd goed, maar sinds een week sta ik weer op met hoofdpijn en ga er mee naar bed.. word er gek van... En ik hoest me de pleuris....

_{zo weer ff lekker geklaagd}

misschien heb je een voorhoofdsholte-ontsteking oid vicky? ik hoop in ieder geval dat het van voorbijgaande aard is, sterkte ermee!

Beterschap Vicky.

Hier een blijde mama. Maud komt vrij regelmatig en dan om de vier uur, verspreid over 24 uur. Dus zitten we op 6 voedingen per dag. En verder ...verder zit ik nu lekker op kantoor. En Maud staat bij me in de wagenbak. Ze ligt lekker te slapen en zal zo over een half uurtje wel roepen dat ze trek heeft. Ik vind het heerlijk om even wat anders te doen dan de was, de strijk en alle andere huishoudelijke klusjes. Ik heb de wijkverpleegkundige beloofd om het rustig aan te doen dus vandaag werk ik tot ong. half 2 en dan werk ik morgen en zaterdag niet. En dan volgende week bouw ik het een beetje op zodat ik zaterdag wat langer kan werken. Maar Maud blijft wel lekker bij me. Die kan ik nog niet missen.

Weten jullie dit?
Ik ben nu 4 weken geleden bevallen met een knip Na een week zijn er een aantal hechtingen uitgehaald. Maar toen ik net de boel ging bekijken zag ik no een draadje. Wat zal ik doen? Ik krijg hem er niet zelf uit...

PM ik hoop dat het snel wat beter met je gaat. Klinkt niet zo leuk allemaal.

Even een vraag aan de mensen die ooit een curretage hebben gehad. Hoelang duurde het voordat je weer ongesteld werd? En tot hoever daarna is het nog 'normaal' om dat niet te zijn geweest?

Ik weet het niet, LB. Sorry.

PM-girl, wil je niet wat meer vertellen? Ik heb misschien dingen gemist en weet bijvoorbeeld wel dat je opziet tegen weer gaan werken nu je Simon hebt. Zijn dat de zorgen die je bedoelt ook nu?
Sterkte in elk geval.

quote:

Op donderdag 7 december 2006 10:53 schreef Luchtbel het volgende:
PM ik hoop dat het snel wat beter met je gaat. Klinkt niet zo leuk allemaal.

Even een vraag aan de mensen die ooit een curretage hebben gehad. Hoelang duurde het voordat je weer ongesteld werd? En tot hoever daarna is het nog 'normaal' om dat niet te zijn geweest?

Ik ben eens gecuretteerd na een miskraam en 6 maanden daarna was ik nog steeds niet ongesteld. Huisarts wilde me niet helpen, naar zijnmening was ik nog jong zat en had ik nog alle tijd van de wereld om zwanger te owrden. Toen heb ik de gyn gebeld die de curretage heeft gedaan en daar een kuurtje primolut om een bloeding op te wekken, en een kuur clomid om een eispriong mee te krijgen gehad en binnen een maand was ik zwanger van nu mijn jongste
Hoe lang is het nu voor jou? Ook al een tijdje toch?