Probleem is dus dat mijn ouders nog van niks weten. Na overleg met de vrouw van de overleden vriend en nog een aantal andere mensen heb ik besloten om mijn ouders niet te gaan bellen, maar te wachten met het te vertellen tot ze terug zijn.
Alleen hoe vertel je zoiets? Ik zie het niet echt zitten om ze bij thuiskomst te moeten vragen hoe het is geweest om er vervolgens achteraan te zeggen: 'oja, die en die is overleden en al een week geleden begraven'.
Heeft iemand een idee hoe dit zo voorzichtig mogelijk te brengen? En graag serieus, aangezien ik hier op dit moment kapot aan ga. Ik moet dit nog een week verzwijgen voor mn ouders en aangezien ze om de haverklap (en onverwacht) bellen, zie ik hier niet graag van die zogenaamd 'leuke' opmerkingen verschijnen. Het is al klote genoeg.
thanx voor diegene die me hier een beetje mee kan helpen.
En jij: je keuze is al gemaakt, gewoon zeggen "mam, pap... ik moet jullie iets kloterigs vertellen, die en die is overleden terwijl jullie op vakantie waren, maar omdat we jullie vakantie niet wilde vergallen hebben we het maar achter gehouden... ik hoop dat je dat begrijpt...
In principe is iemand vertellen dat iemand dood is, al heel ellendig en moeilijk. Maar ik moet het nu zowat 2 weken in totaal verbergen en de wetenschap dat ze niet eens afscheid hebben kunnen nemen of naar de begrafenis konden gaan, is echt vreselijk.
En kom nou niet zeggen "ik wilde hun vakantie niet verpesten"
Je hebt je ouders de kans ontnomen om op een waardige manier afscheid te kunnen nemen van een goede vriend.
quote:Ik zou echt pislink zijn!Op vrijdag 10 november 2006 19:30 schreef senesta het volgende:
Pff ik denk dat ik niet blij zou zijn als zoiets voor me verzwegen zou worden.
Ik zit met verbazing de OP nog eens te lezen.
Succes iig.
quote:als die mensen ver weg zitten, kun je dat wel vergeten.Op vrijdag 10 november 2006 19:29 schreef ikwilookwatzeggen het volgende:
Ik vind het echt heel lullig dat je ze op die dinsdag niet meteen gebeld hebt, snap er echt niks van.
En kom nou niet zeggen "ik wilde hun vakantie niet verpesten"
Je hebt je ouders de kans ontnomen om op een waardige manier afscheid te kunnen nemen van een goede vriend.
ik zou het denk iki ook fijn vinden als mensen dat zo zouden doen. tenzij het een heel naast familielid is.
toen de vader van mijn moeder overleed, zat ze in griekenland. {voorgeschiedenis: laat maar} uiteindelijk overleed hij toen ze daar nog zaten, we hebben ze wel hierheen laten komen in de wetenschap dat hij heel slecht lag, maar verzwegen dat hij ondertussen al was overleden.
op het moment van thuiskomst meegenomen naar de hospice waar hij lag opgebaard.
Dat je dit niet gedaan hebt maakt het alleen maar erger. In jouw geval zou ik het nu ogenblikkelijk alsnog vertellen. Dan is het eruit. Elke minuut dat jij het niet vertelt maak jij het erger voor jezelf en je ouders. Misschien zitten ze nu nog wel leuke grappen te maken over de overledene. Dat is natuurlijk erg lullig als je dan later hoort dat zo iemand al dood was en jij er grappen over hebt zitten maken. Maar ja, dat weten je ouders niet.
Overigens is het bericht zelf brengen natuurlijk een waardeloze taak. Geen idee hoe oud TS is, maar als je nog erg jong bent, dan is er misschien een volwassene die die taak van je kunt overnemen.
quote:Je zegt het eigenlijk zelf al. Die vriend is gestorven een halve dag voor ze op vakantie gingen, zijn vrouw heeft de dag dat ze op vakantie zijn gegaan geprobeerd naar mij te bellen. Ik was er toen niet. De dag erna las ik de overlijdensadvertentie in de krant en toen ging mij een lampje branden mbt het telefoonnummer wat ik bij de gemiste oproepen had gezien. Ze (mn ouders) waren toen dus pas 2 dagen op vakantie. Als ik ze het dan had verteld was hun vakantie vergald en hadden ze daar nog 1,5 week moeten zitten in de wetenschap dat hun vriend dood was en werd begraven zonder dat ze erbij konden zijn. Daar had niemand iets aan vonden de mensen met wie ik gesproken heb. Inclusief ikzelf. Deze vakantie hadden ze nl nogal lang naar uit gekeken.Op vrijdag 10 november 2006 19:24 schreef Xtinction het volgende:
Mag ik vragen waarom men adviseerde het niet te vertellen? Lijkt me een beetje lullig eigenlijk...
En jij: je keuze is al gemaakt, gewoon zeggen "mam, pap... ik moet jullie iets kloterigs vertellen, die en die is overleden terwijl jullie op vakantie waren, maar omdat we jullie vakantie niet wilde vergallen hebben we het maar achter gehouden... ik hoop dat je dat begrijpt...
Plus het idiote is, mijn vader heeft op de avond voor hun vertrek zelf op de eerste hart hulp gelegen met hartklachten. Wat overigens iets bleek te zijn waar ze niks aan kunnen doen en ook niet gevaarlijk is. Maar mijn pa is dus 1 jaar ouder dan die overleden vriend. En dat geeft t (ook voor mij) een zeer nare bijsmaak.
Hoogstwaarschijnlijk hebben mn ouders net de vrouw van die overleden vriend misgelopen op de ehbo. Wat een geluk is geweest. Anders waren ze total loss op vakantie kunnen gaan.
ligt ook aan de omstandigheden.
ik zou in het geval van de TS er ook voor kiezen, om het niet te vertellen.
quote:Tja maar het was de vriend van de ouders van de TS, ik vind dat de beslissing om al dan niet terug te komen bij hun moet liggen.Op vrijdag 10 november 2006 19:35 schreef Matness het volgende:
ik denk dat het heel persoonlijk is, of het wel of niet verteld wordt.
ligt ook aan de omstandigheden.
ik zou in het geval van de TS er ook voor kiezen, om het niet te vertellen.
Het zijn geen kleine kinderen waar je een beslissing voor kan nemen, ik zou het als een aardige deuk in mijn vertrouwen beschouwen.
quote:Wat een onzin. Ik heb mijn vakantie in zuid-amerika ook afgebroken omdat een goede vriend was overleden. Als iemand die dicht bij je staat overleden is wil je heel veel doen om een waardig afscheid te nemen. Wat een ontzettend laffe streek om het niet te vertellen, ik zou echt ontzettend kwaad worden als mij het niet was verteld. Voor mij zou de klap alleen maar harder aankomen als ik ongegeneerd vrolijk vakantie heb lopen vieren terwijl mijn familie/kenissen/vrienden verdrietig zijn. TS, ik snap niet hoe je tot zo'n beslissing bent gekomen. Wat een egoïsme..Op vrijdag 10 november 2006 19:33 schreef Matness het volgende:
[..]
als die mensen ver weg zitten, kun je dat wel vergeten.
quote:Ik denk dat de TS er momenteel weinig aan heeft hoe hij het beter had moeten doen...Op vrijdag 10 november 2006 19:40 schreef dolledingo het volgende:
[..]
Wat een onzin. Ik heb mijn vakantie in zuid-amerika ook afgebroken omdat een goede vriend was overleden. Als iemand die dicht bij je staat overleden is wil je heel veel doen om een waardig afscheid te nemen. Wat een ontzettend laffe streek om het niet te vertellen, ik zou echt ontzettend kwaad worden als mij het niet was verteld. Voor mij zou de klap alleen maar harder aankomen als ik ongegeneerd vrolijk vakantie heb lopen vieren terwijl mijn familie/kenissen/vrienden verdrietig zijn. Ik snap niet hoe je tot zo'n beslissing bent gekomen. Wat een egoïsme..
quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:40 schreef dolledingo het volgende:
[..]
Wat een onzin. Ik heb mijn vakantie in zuid-amerika ook afgebroken omdat een goede vriend was overleden. Als iemand die dicht bij je staat overleden is wil je heel veel doen om een waardig afscheid te nemen. Wat een ontzettend laffe streek om het niet te vertellen, ik zou echt ontzettend kwaad worden als mij het niet was verteld. Voor mij zou de klap alleen maar harder aankomen als ik ongegeneerd vrolijk vakantie heb lopen vieren terwijl mijn familie/kenissen/vrienden verdrietig zijn. TS, ik snap niet hoe je tot zo'n beslissing bent gekomen. Wat een egoïsme..
quote:Ik weet niet welk gedeelte jij mist van de OP, maar zelfs de vrouw van de overledene heeft 'm dat aangeraden. Om zo uit je dak te gaan, vind ik persoonlijk op z'n minst wat sneu te noemen.Na overleg met de vrouw van de overleden vriend en nog een aantal andere mensen heb ik besloten om mijn ouders niet te gaan bellen, maar te wachten met het te vertellen tot ze terug zijn.
We hebben het er voor ze op vakantie gingen nog over gehad aangezien de broer van mijn vader dus wel het vooruitzicht heeft dat het niet lang meer gaat duren. Maar voor zover ik me kan herinneren is er gezegd dat ze alleen daarvan iets wilden weten als er iets zou gebeuren. Voor overige personen (niet familie leden) zouden ze niet terug kunnen komen.
Ze zijn nu bezig met een soort rondreis door het midden oosten. Mijn pa zijn grootste wens was om ooit de stad Petra in Jordanië te kunnen zien. En ja, daar gaan ze morgen dus heen. Mij leek het dus erg wrang om dan daarheen te moeten met de wetenschap dat er iemand overleden is (en waar ze dus niet voor terug kunnen komen). Aangezien mn pa daar dus al jaren heen wilde, dan krijgt die plek ineens een erg nare herinnering.
Overigens ben ik oud genoeg
om ze dit ellendige nieuws zelf te kunnen en moeten vertellen. En ik denk dat dat ook het beste is. Ik kan ze dan meteen uitleggen waarom ik niet eerder iets gezegd heb. En als ze daar dan boos om zijn, goed dan is dat zo. Maar ik heb een hele goede band met mn ouders en denk niet dat ze boos zijn. Ze zullen het begrijpen dat ik niks gezegd heb. En vooral als ze weten dat zijn vrouw er ook achter staat.quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:22 schreef Roeji het volgende:
Alleen hoe vertel je zoiets? Ik zie het niet echt zitten om ze bij thuiskomst te moeten vragen hoe het is geweest om er vervolgens achteraan te zeggen: 'oja, die en die is overleden en al een week geleden begraven'.
Heeft iemand een idee hoe dit zo voorzichtig mogelijk te brengen? En graag serieus, aangezien ik hier op dit moment kapot aan ga. Ik moet dit nog een week verzwijgen voor mn ouders en aangezien ze om de haverklap (en onverwacht) bellen, zie ik hier niet graag van die zogenaamd 'leuke' opmerkingen verschijnen. Het is al klote genoeg.
thanx voor diegene die me hier een beetje mee kan helpen.
quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:44 schreef Roeji het volgende:
Overigens ben ik oud genoeg
quote:En de vrouw van de overledene is daarin de meest objectieve bron? Die heeft wel andere dingen aan haar hoofd ipv dit soort beslissingen maken. Ik vind het persoonlijk heel naar dat mensen denken te weten juiste beslissingen bij een overlijden te maken.Op vrijdag 10 november 2006 19:43 schreef Maerycke het volgende:
[..]
[..]
Ik weet niet welk gedeelte jij mist van de OP, maar zelfs de vrouw van de overledene heeft 'm dat aangeraden. Om zo uit je dak te gaan, vind ik persoonlijk op z'n minst wat sneu te noemen.
Laten we gewoon de vraag van TS beantwoorden, kay?
quote:Kotssmiley's kun je achterwege laten. En egoïsme is het totaal niet, ik zit hier nu niet echt in mn eentje te genieten van het feit dat zij 'lekker' nog van niks weten. Het besluit om niks te zeggen is weloverwogen genomen en al hadden ze terug kunnen komen mbv verzekering e.d. Dan nog waren ze niet op tijd geweest voor de begrafenis. Ik wist het van dinsdagavond, afgesproken was dat zij zouden bellen wanneer dat mogelijk was. En aangezien bellen niet echt goed ging, in een gesprek van 5 minuten 4 keer opnieuw moeten bellen omdat de verbinding verbroken werd, zouden ze pas bellen als ze in Petra waren geweest volgende week. Dus ik kon hun niet echt bereiken. Onverwacht belden ze woensdag, maar ook toen werd de verbinding steeds verbroken en na tig pogingen kregen we niet eens meer een verbinding.Op vrijdag 10 november 2006 19:40 schreef dolledingo het volgende:
[..]
Wat een onzin. Ik heb mijn vakantie in zuid-amerika ook afgebroken omdat een goede vriend was overleden. Als iemand die dicht bij je staat overleden is wil je heel veel doen om een waardig afscheid te nemen. Wat een ontzettend laffe streek om het niet te vertellen, ik zou echt ontzettend kwaad worden als mij het niet was verteld. Voor mij zou de klap alleen maar harder aankomen als ik ongegeneerd vrolijk vakantie heb lopen vieren terwijl mijn familie/kenissen/vrienden verdrietig zijn. TS, ik snap niet hoe je tot zo'n beslissing bent gekomen. Wat een egoïsme..
En verder hebben mijn ouders genoeg relativeringsvermogen om te weten dat ik dit niet verteld heb om hun de vakantie te laten hebben die ze wilden hebben en die ze nodig hadden. En dus niet omdat ik het zo leuk vind.
Als iemand mij daarmee belt dan bepaal ik altijd zelf nog wel wat ik belangrijker vind, vakantie of waardig afscheid kunnen nemen.....en dus niet dat iemand anders voor mij bepaalt
quote:Beetje lullige reactie.Op vrijdag 10 november 2006 19:40 schreef dolledingo het volgende:
[..]
Wat een onzin. Ik heb mijn vakantie in zuid-amerika ook afgebroken omdat een goede vriend was overleden. Als iemand die dicht bij je staat overleden is wil je heel veel doen om een waardig afscheid te nemen. Wat een ontzettend laffe streek om het niet te vertellen, ik zou echt ontzettend kwaad worden als mij het niet was verteld. Voor mij zou de klap alleen maar harder aankomen als ik ongegeneerd vrolijk vakantie heb lopen vieren terwijl mijn familie/kenissen/vrienden verdrietig zijn. TS, ik snap niet hoe je tot zo'n beslissing bent gekomen. Wat een egoïsme..
TS schrijft ten eerste dat hij het in overleg heeft gedaan.
Bovendien ken je de hele vakantiesituatie niet, misschien konden ze wel 1 keer per week een vliegtuig terugpakken en waren ze daardoor zowiezo te laat geweest voor de begravenis, wat is dan het nut om de reis te verknallen terwijl ze daar dus verplciht een week moeten zijn nog.
Er was al geoppert om het samen met de vrouw van die vriend te vertellen?
@ Dolledingo: is het misschien al eens tot je doorgedrongen dat er misschien best mensen zijn die ondanks een overlijden toch nog gewoon kunnen nadenken en beslissingen kunnen nemen?
Misschien val jij nog in een leeftijdscatergorie dat je nog in sinterklaas gelooft, maar ikzelf en de weduwe vallen daar al enige tijd niet meer in. Ondanks verdriet kunnen de meeste mensen nog wel de juiste beslissingen maken. Dat jij dat niet kunt, betekent niet dat de rest van de wereld dat dus ook niet kan.
En nu gelieve geen gezeiks meer over het wel of niet de juiste beslissing zijn. Ik hoop (alhoewel ik het niemand gun) op iemand die dit misschien al eens heeft meegemaakt en misschien me kan op weg helpen hoe je zoiets het beste verteld.
quote:Laat de ouders het lekker zelf beslissen. Er zijn altijd veel dingen te regelen als het om dit soort dingen gaat.. ik kan me er kwaad om maken, omdat ik weet hoe fijn ik het toentertijd vond dat ik er om gebeld werd. Ga niet voor een ander bepalen wanneer ze verdriet moeten voelen.. dat is oneerlijk.Op vrijdag 10 november 2006 19:53 schreef 61neorej het volgende:
[..]
Beetje lullige reactie.
TS schrijft ten eerste dat hij het in overleg heeft gedaan.
Bovendien ken je de hele vakantiesituatie niet, misschien konden ze wel 1 keer per week een vliegtuig terugpakken en waren ze daardoor zowiezo te laat geweest voor de begravenis, wat is dan het nut om de reis te verknallen terwijl ze daar dus verplciht een week moeten zijn nog.
quote:Waar slaat dat nou weer op?Op vrijdag 10 november 2006 19:57 schreef Roeji het volgende:
@Maerycke & clumsy_clown: Thanx!
@ Dolledingo: is het misschien al eens tot je doorgedrongen dat er misschien best mensen zijn die ondanks een overlijden toch nog gewoon kunnen nadenken en beslissingen kunnen nemen?
Misschien val jij nog in een leeftijdscatergorie dat je nog in sinterklaas gelooft, maar ikzelf en de weduwe vallen daar al enige tijd niet meer in. Ondanks verdriet kunnen de meeste mensen nog wel de juiste beslissingen maken. Dat jij dat niet kunt, betekent niet dat de rest van de wereld dat dus ook niet kan.
En nu gelieve geen gezeiks meer over het wel of niet de juiste beslissing zijn. Ik hoop (alhoewel ik het niemand gun) op iemand die dit misschien al eens heeft meegemaakt en misschien me kan op weg helpen hoe je zoiets het beste verteld.
@vivi; ja hij is zeer onverwacht overleden. Hij was met zn vrouw aan het wandelen en is ineens dood neergevallen. Ook nog op een plek waar de ambulance niet bij kon komen.
Ik vroeg me af of ik ze eerst even hun verhaal moet laten doen als ze terug zijn of meteen maar met de 'deur' in huis vallen en het vertellen. Klinkt gek, dat ik ze misschien nog hun verhaal wil laten vertellen, maar misschien dat ik het dan wat 'gemakkelijker' kan vertellen. Dan is hun vakantie afgerond (dat doe je tenslotte met je verhaal te vertellen aan de achterblijvers). En dan kan dan het verhaal van het thuisfront verteld worden. Hoe klote dit ook is.
Misschien klinkt het debiel dit laatste stukje, maar ik heb geen flauw benul of ik er wel of geen goed aan doe. Ik weet het simpelweg gewoon niet.
quote:Je verlaagt je nu ook tot een bedenkelijk niveau. Dus wellicht moet je niet over leeftijd gaan beginnen.Op vrijdag 10 november 2006 19:57 schreef Roeji het volgende:
@ Dolledingo: is het misschien al eens tot je doorgedrongen dat er misschien best mensen zijn die ondanks een overlijden toch nog gewoon kunnen nadenken en beslissingen kunnen nemen?
Misschien val jij nog in een leeftijdscatergorie dat je nog in sinterklaas gelooft, maar ikzelf en de weduwe vallen daar al enige tijd niet meer in. Ondanks verdriet kunnen de meeste mensen nog wel de juiste beslissingen maken. Dat jij dat niet kunt, betekent niet dat de rest van de wereld dat dus ook niet kan.
Begin niet over juiste beslissingen.. je weet gewoonweg niet of dit de juiste beslissing is. Jij beslist nu voor anderen..
quote:Op dit: [uit een post van dolledingo]
quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:43 schreef Maerycke het volgende:
[..]
[..]
Ik weet niet welk gedeelte jij mist van de OP, maar zelfs de vrouw van de overledene heeft 'm dat aangeraden. Om zo uit je dak te gaan, vind ik persoonlijk op z'n minst wat sneu te noemen.
En de vrouw van de overledene is daarin de meest objectieve bron? Die heeft wel andere dingen aan haar hoofd ipv dit soort beslissingen maken. Ik vind het persoonlijk heel naar dat mensen denken te weten juiste beslissingen bij een overlijden te maken.
quote:Pff is inderdaad lastig.Op vrijdag 10 november 2006 20:04 schreef Roeji het volgende:
@senesta; ik heb daar ook al aan zitten denken. En die optie was ook al genoemd. Maar ik denk dat zij het nu druk genoeg heeft met alles te regelen en met haar kinderen en kleinkinderen. Ik denk dat ik haar sowieso nog even bel komende week. En misschien dat ik het haar dan toch vraag.
@vivi; ja hij is zeer onverwacht overleden. Hij was met zn vrouw aan het wandelen en is ineens dood neergevallen. Ook nog op een plek waar de ambulance niet bij kon komen.
Ik vroeg me af of ik ze eerst even hun verhaal moet laten doen als ze terug zijn of meteen maar met de 'deur' in huis vallen en het vertellen. Klinkt gek, dat ik ze misschien nog hun verhaal wil laten vertellen, maar misschien dat ik het dan wat 'gemakkelijker' kan vertellen. Dan is hun vakantie afgerond (dat doe je tenslotte met je verhaal te vertellen aan de achterblijvers). En dan kan dan het verhaal van het thuisfront verteld worden. Hoe klote dit ook is.
Misschien klinkt het debiel dit laatste stukje, maar ik heb geen flauw benul of ik er wel of geen goed aan doe. Ik weet het simpelweg gewoon niet.
Ik denk hoe langer je het uitstelt hoe moeilijker het word om het moment te vinden, ik zou het gewoon meteen vertellen zodra jullie thuis zijn en met een bakkie kofiie op de bank zitten.
quote:Dan laat ik het zo stellen:Op vrijdag 10 november 2006 20:04 schreef dolledingo het volgende:
[..]
Je verlaagt je nu ook tot een bedenkelijk niveau. Dus wellicht moet je niet over leeftijd gaan beginnen.
Begin niet over juiste beslissingen.. je weet gewoonweg niet of dit de juiste beslissing is. Jij beslist nu voor anderen..
in mijn situatie, in combinatie met een gesprek wat ik met mijn ouders heb gehad voor ze op vakantie gingen mbt dit soort gebeurtenissen, is het de juiste beslissing.
En of jij dat voor jouzelf nu niet vind, oke. Maar in mijn geval is het gewoon zo en terugdraaien kan toch niet meer, mocht ik dat al willen en kunnen.
Mijn ouders zijn nu eenmaal op een leeftijd dat er mensen om hun heen doodgaan, verwacht of onverwacht. Dus daar kunnen ze echt wel mee omgaan. Alleen ik zit nu in een situatie die ik helaas nog een week lang moet zien te overbruggen. En om te zorgen dat ik het slechte nieuws op een fatsoenlijke manier kan brengen hoopte ik op wat hulp en niet op vingerwijzingen en gescheld.
quote:Ik denk ook maar dat ik dat ga doen. Misschien dat ik de weduwe nog vraag om het te vertellen, maar dat moet ik me nog bedenken. Misschien wil zij dat ook helemaal niet.Op vrijdag 10 november 2006 20:09 schreef senesta het volgende:
[..]
Pff is inderdaad lastig.
Ik denk hoe langer je het uitstelt hoe moeilijker het word om het moment te vinden, ik zou het gewoon meteen vertellen zodra jullie thuis zijn en met een bakkie kofiie op de bank zitten.
Thanx.
quote:Tja ik kan me wel voorstellen dat dolledingo zo denkt, en met dit soort verhalen denk je toch al snel aan hoe je zelf zou reageren als het je overkwam.Op vrijdag 10 november 2006 20:06 schreef Roeji het volgende:
[..]
Op dit: [uit een post van dolledingo]
quote:Op vrijdag 10 november 2006 19:43 schreef Maerycke het volgende:
[..]
[..]
Ik weet niet welk gedeelte jij mist van de OP, maar zelfs de vrouw van de overledene heeft 'm dat aangeraden. Om zo uit je dak te gaan, vind ik persoonlijk op z'n minst wat sneu te noemen.
En de vrouw van de overledene is daarin de meest objectieve bron? Die heeft wel andere dingen aan haar hoofd ipv dit soort beslissingen maken. Ik vind het persoonlijk heel naar dat mensen denken te weten juiste beslissingen bij een overlijden te maken.
Ik zou het ook niet kunnen waarderen als anderen voor mij beslissen dat het beter is als ik nog niet weet over het overlijden van een vriend omdat dat mijn vakantie zou kunnen verpesten
Ook als de vrouw/vriendin van de overledene het eens is met die beslissing.
Ik vind jouw reactie op dolledingo net zo ongenuanceerd als je die van hem waarschijnlijk vind.
Maar goed, we gaan nu weer door op de beslissing die inderdaad al genomen is
Geen schuldgevoel krijgen, het zijn moeilijke beslissingen om het wel/niet te vertellen, vooral als je zo jong bent en je tevens wordt geadviseerd om het nog niet te vertellen. Heel veel succes.
quote:Succes in ieder geval.Op vrijdag 10 november 2006 20:15 schreef Roeji het volgende:
[..]
Ik denk ook maar dat ik dat ga doen. Misschien dat ik de weduwe nog vraag om het te vertellen, maar dat moet ik me nog bedenken. Misschien wil zij dat ook helemaal niet.
Thanx.
Het lijkt me geen makkelijke beslissing.
Heel veel sterkte voor jou en je ouders.
Dat je geen annuleringsverzekering of wat dan ook hebt maakt natuurlijk niets uit. Zo'n bericht moet je gewoon weten en ik denk dat 9 van de 10 mensen gelijk terug zouden komen van de vakantie. Dan maar een dure vakantie van 2 dagen.
quote:Egoisme??? WAt is dan het persoonlijk voordelige belang van TS ervan het niet te vertellen. Hij heeft er zelf toch totaal geen voordeel mee. Zijn beslissing is gemaakt op basis van de beste bedoeling met zijn ouders en ja, achteraf kan het een foute beslissing zijn geweest, maar ik vind het niet egoistisch!!Op vrijdag 10 november 2006 19:40 schreef dolledingo het volgende:
[..]
Wat een onzin. Ik heb mijn vakantie in zuid-amerika ook afgebroken omdat een goede vriend was overleden. Als iemand die dicht bij je staat overleden is wil je heel veel doen om een waardig afscheid te nemen. Wat een ontzettend laffe streek om het niet te vertellen, ik zou echt ontzettend kwaad worden als mij het niet was verteld. Voor mij zou de klap alleen maar harder aankomen als ik ongegeneerd vrolijk vakantie heb lopen vieren terwijl mijn familie/kenissen/vrienden verdrietig zijn. TS, ik snap niet hoe je tot zo'n beslissing bent gekomen. Wat een egoïsme..
het is de laatste kans om iemand nog te 'zien', dat kun je niet inhalen of overdoen...
maar tja, als je het nog niet verteld hebt... je moet het er dan toch gewoon uitgooien, erachter komen doen ze toch wel...
en makkelijk zal het toch niet zijn, hoe je het ze ook vertelt...
quote:Egoisme is inderdaad een fout woordOp vrijdag 10 november 2006 21:36 schreef Fawn het volgende:
[..]
Egoisme??? WAt is dan het persoonlijk voordelige belang van TS ervan het niet te vertellen. Hij heeft er zelf toch totaal geen voordeel mee. Zijn beslissing is gemaakt op basis van de beste bedoeling met zijn ouders en ja, achteraf kan het een foute beslissing zijn geweest, maar ik vind het niet egoistisch!!
Ts is overgens een zij
Ontzie je ouders een beetje na het nieuws, help met de vakantiewas, breng de vakantiefotorolletjes weg, etc.
Ik vind trouwens de begrafenis niet het enige mogelijke afscheid. Misschien is er met de weduwe en een heilige iets overeen te komen zodat ze nog even aan het graf een laatste eer kunnen bewijzen met toch een officieel tintje.
@ Ms.Poes:Ik denk dat ik het idd het beste op die manier kan aanpakken. Ze ontzien zal niet nodig zijn, ze zijn liever bezig dan dat ze stil in een hoekje zitten. Dat werkt voor hun beter, is mijn ervaring tot nu toe met alle eerdere sterfgevallen die we hebben gehad.
Wat die laatste eer bewijzen betreft, ik denk dat ze dat op hun manier aan het graf (?, ik weet even niet hoe je de plek van een urn noemt. Hij is nl gecremeerd) zullen doen. Of misschien door samen met de weduwe herinneringen op te halen. Dan kun je er toch nog een positieve draai aangeven. Ik vind dat ook van bijv koffietafels. Ondanks dat je daar samen zit op een zeer verdrietige dag, wordt daar toch aardig wat afgelachen dmv het ophalen van herinneringen. Ik kan me dat nog goed herinneren toen ik als klein kind dat de eerste keer meemaakte. Ik was in de veronderstelling dat iedereen daar tranen met tuiten zou zitten te huilen. Niet dat je met een broodje en een stuk vla erbij af en toe krom zou liggen van het lachen van de anekdotes die er verteld werden. Was dan ook een beetje verbaasd als kind zijnde.
Op zich komt het allemaal wel goed. Ik zie alleen enorm op tegen het moment van het vertellen. Ik ga me vantevoren maar flink wat moed inspreken. Over precies een week is het achter de rug en kunnen we het langzaam een plaats gaan geven en verwerken.
quote:Dát lijkt me reuze onverstandig.Op vrijdag 10 november 2006 20:04 schreef Roeji het volgende:
Ik vroeg me af of ik ze eerst even hun verhaal moet laten doen als ze terug zijn of meteen maar met de 'deur' in huis vallen en het vertellen. Klinkt gek, dat ik ze misschien nog hun verhaal wil laten vertellen, maar misschien dat ik het dan wat 'gemakkelijker' kan vertellen. Dan is hun vakantie afgerond (dat doe je tenslotte met je verhaal te vertellen aan de achterblijvers). En dan kan dan het verhaal van het thuisfront verteld worden. Hoe klote dit ook is.
Misschien klinkt het debiel dit laatste stukje, maar ik heb geen flauw benul of ik er wel of geen goed aan doe. Ik weet het simpelweg gewoon niet.
Ik sluit me aan bij wat anderen hier zeggen: wees er als ze thuiskomen, laat ze de koffers neerzetten en verwelkom ze terug, en kom dan direct met de mededeling dat je slecht nieuws hebt.
En sta tijdens dát gesprek niet te lang stil bij de motivaties om het niet eerder te zeggen. Dat is misschien wat jou hoog zit - maar hun zal op dat moment dat sterfgeval zelf meer raken. Uitkauwen van genomen beslissingen kan later wel (net als het vakantieverslag).
Persoonlijk had ik het direct verteld, voor mijn beste vrienden kom ik graag terug: Annuleringsverzekering of niet..
quote:Met alle respect,Op vrijdag 10 november 2006 19:22 schreef Roeji het volgende:
Mijn ouders zijn op dit moment op vakantie, ze komen over 1 week terug. Nu weet ik sinds afgelopen dinsdag dat een van hun beste vrienden zeer plotseling is overleden. Ik ben dus gisteren alleen naar de begrafenis geweest.
Probleem is dus dat mijn ouders nog van niks weten. Na overleg met de vrouw van de overleden vriend en nog een aantal andere mensen heb ik besloten om mijn ouders niet te gaan bellen, maar te wachten met het te vertellen tot ze terug zijn.
Alleen hoe vertel je zoiets? Ik zie het niet echt zitten om ze bij thuiskomst te moeten vragen hoe het is geweest om er vervolgens achteraan te zeggen: 'oja, die en die is overleden en al een week geleden begraven'.
Heeft iemand een idee hoe dit zo voorzichtig mogelijk te brengen? En graag serieus, aangezien ik hier op dit moment kapot aan ga. Ik moet dit nog een week verzwijgen voor mn ouders en aangezien ze om de haverklap (en onverwacht) bellen, zie ik hier niet graag van die zogenaamd 'leuke' opmerkingen verschijnen. Het is al klote genoeg.
thanx voor diegene die me hier een beetje mee kan helpen.
wat is belangrijker: je vakantie afbreken en je geld kwijt zijn omdat je geen annuleringsverzekering hebt.
Of afscheid kunnen nemen op de begrafenis van een van je beste vrienden.
Ik weet dat het een moeilijke situatie is maar in mijn ogen heb je de verkeerde beslissing gemaakt.
Ik zou dus graag alleen nog dingen hier zien die betrekking hebben op mijn vraag.
alvast bedankt.
quote:Wil je alleen reacties hebben die achter jou beslissing staan? En wil geen meningen hebben van andere mensen op dit forum?Op zaterdag 11 november 2006 19:31 schreef Roeji het volgende:
Als je alleen maar post om commentaar te leveren op mijn beslissing om niets te vertellen, dan laat het aub. Ik heb geen zin in dit soort onzinnig geneuzel. Ik heb mijn beslissing genomen en sta er helemaal achter. Of het nu de juiste beslissing is of niet volgens sommige van jullie. Zoals ook al eerder vermeld wilden mn ouders alleen op de hoogte gebracht worden als de broer van mn vader zou sterven, aangezien deze dus erg ziek is. Overige sterfgevallen zouden ze toch niet voor terug kunnen komen.
Ik zou dus graag alleen nog dingen hier zien die betrekking hebben op mijn vraag.
alvast bedankt.
Het lijkt net alsof je een soort van bevestiging/goedkeuring van je actie zoekt. Wat ik ook prima vind, ik ga dan wel in een ander topic slap lullen.
Tering, waarom moeilijk gaan doen?
quote:Dat dus. Met "je had beter.." opmerkingen schiet de TS niks op. Druktemakerij om iets wat allang niet meer van belang is.Op vrijdag 10 november 2006 19:48 schreef clumsy_clown het volgende:
Hai, ik begrijp dat veel mensen het er niet mee eens zijn, maar TS heeft samen met de mensen om hem heen de keuze genomen om het niet te vertellen. Jullie kunnen hoog en laag springen, maar dat maak je niet ongedaan.
Laten we gewoon de vraag van TS beantwoorden, kay?
Ik vind het ook een foute beslissing, want de meeste mensen kiezen ervoor om terug te komen van vakantie voor zoiets. Dat jij nu achteraf probeert te 'berekenen' dat ze het toch niet gehaald hadden, is alleen goedpraterij. Overigens ligt er ook een stukje schuld bij de familie van de overledenen omdat jij het bericht in de krant moest lezen blijkbaar.
quote:Mijn ouders zijn van de generatie 'gsm's zijn ondingen'. Ze hebben er wel een maar dat ding is alleen in noodgevallen. En de mensen die van het sterfgeval afweten zijn niet zo dom om ze even snel te gaan bellen. Overigens geven mijn ouders aan vrienden en bekenden meestal een dag later aan als dag van terugkomst. Dit om ervoor te zorgen dat ze nog even lekker met rust gelaten worden. Ze bellen dan ook pas zelf een dag na aankomst met familie en vrienden. En nu komen ze pas 's avonds aan dus dat komt dan goed uit.Op maandag 13 november 2006 10:12 schreef Pompsnol het volgende:
Stel nou dat ze op de weg terug van het vliegveld worden gebeld of zelf gaan bellen met vrienden, bekenden of wat dat ook, dan komen ze er nog achter voordat jij ze te spreken hebt gekregen en dan ben je helemaal de sjaak.
Ik vind het ook een foute beslissing, want de meeste mensen kiezen ervoor om terug te komen van vakantie voor zoiets. Dat jij nu achteraf probeert te 'berekenen' dat ze het toch niet gehaald hadden, is alleen goedpraterij. Overigens ligt er ook een stukje schuld bij de familie van de overledenen omdat jij het bericht in de krant moest lezen blijkbaar.
Ik ben dus niet bang dat dit gaat gebeuren.
Het ligt niet aan de familie van de overledene dat ik het in de krant moest lezen. Ze hebben naar het huis van mn ouders gebeld waar ik regelmatig verblijf tijdens hun vakantie. Toevallig net die dag (dag na het overlijden) niet. In mijn onwetendheid dat er iets gebeurd zou zijn heb ik hun dan ook niet teruggebeld. De dag erna las ik het in de krant en toen ging mijn lampje branden waarom ze naar het huis van mn ouders hadden gebeld. Mijn nummer is nl geheim en kunnen ze dus niet achterhalen. Dit vertelde de weduwe me ook, ze had geprobeerd mijn nummer te achterhalen, wat dus niet gelukt is. Ze hoopte er op dat ik het zou lezen in de krant en dan mijn ouders kon opvangen bij thuiskomst.
zorg dat je in elk geval de advertentie hebt uitgeknipt en het bidprentje voor ze bewaard.
quote:Je hebt gelijk, er is nooit een goed moment voor zoiets.Op maandag 13 november 2006 11:43 schreef Mr_Belvedere het volgende:
TS, er is nooit een goed moment en het is altijd lullig om te vertellen. Maar ik denk dat je er goed aan doet om heel eerlijk te vertellen wat er gebeurd is en waarom je zo te werk bent gegaan. Ze kunnen moeilijk gaan doen of niet, maar het feit blijft dat hij overleden is. Daar doe je helemaal niets aan. Het ging er jou ook niet om je ouders hun kans te ontnemen waardig afscheid te nemen, want het is allemaal erg snel gegaan. Ook dat zullen je ouders wel inzien. Ik denk dat het achteraf wel meevalt hoe je ouders zullen reageren, maar ze zullen je het niet in dank gaan afnemen dat je het niet meteen verteld hebt ongeacht welk excuus of denkwijze dan ook. Biecht het op, ga met de billen bloot of trek het boetekleed aan,whatever. Wees gewoon eerlijk en oprecht.
Ik vertel hun uiteraard ook heel eerlijk waarom ik het niet verteld heb. Ik ben ook niet bang voor mn ouders hun reactie daarop. Ze zullen het begrijpen. Omgekeerd hebben ze ook al vaker dingen voor mij 'verzwegen' en ze pas later verteld, omdat de situatie op dat moment niet goed was (wat het dan ook is, doet verder niet ter zake). Daar ben ik ook niet altijd blij mee geweest op het moment dat ik het te horen kreeg, maar achteraf kon ik me wel indenken waarom ze het hadden gedaan. Ik ga er dus vanuit dat dat ook voor hun geldt. Het zal echt niet tot een ruzie uitlopen.
Wat het mij ook moeilijk maakte om het ze te vertellen verleden week (als ik het had willen doen), ze zitten in een hotel vandaaruit maken ze dagtochten van 1 of meerdere dagen. Ik kon ze dus niet zelf rechtstreeks bereiken. Ik zou dan het hotel moeten bellen en een bericht achterlaten. Aangezien ze alleen wilden weten als er iets met de broer van mn pa was gebeurd, lijkt het me nogal lamlendig om een bericht achter te laten dat ze me moesten bellen. Ik denk dat ze dan meteen daaraan waren gaan denken. Dan zouden ze moeten proberen om mij te bellen. En met die slechte verbinding denk ik dat ze totaal in de stress zouden zitten als ze me niet konden bereiken.
Klinkt misschien alsof ik me eruit probeer te praten of me te verdedigen. dat is niet zo. Dit is een van de redenen waarom ik ervoor gekozen heb om te wachten tot ze terugkomen.
In elk geval bedankt voor je reactie.
quote:Ja en nee. In eerste instantie zullen ze het misschien niet leuk of erg vinden. Maar als ze erover nadenken denk ik dat ze het zullen begrijpen.Op maandag 13 november 2006 12:00 schreef NrSiX het volgende:
ik kan mij best voorstellen dat je hun vakantie niet wilde verpesten.. maar ik denk dat ze het erger vinden om na de tijd te horen dat je hun niets hebt verteld en maar hebt gedaan alsof alles goed was. Ik zou dat persoonlijk erger vinden
quote:Ik heb de kranten waar advertenties instaan bij hun thuis weggehaald en hier bij mij liggen, mochten ze onverhoopt eerder thuis zijn dan dat ik ben.Op maandag 13 november 2006 12:15 schreef avotar het volgende:
Je hebt een beslissing genomen en daar moet je je nu aan houden.
zorg dat je in elk geval de advertentie hebt uitgeknipt en het bidprentje voor ze bewaard.
Ook een bidprentje heb ik voor ze.
quote:Ik heb het topic doorgelezen en vind het jammer voor je dat er mensen zijn die zo op je afgeven, je hebt het enige juiste gedaan en dat is imho naar je gevoel luisteren, je hebt overleg gehad met de naasten van de overledene en die waren het met je eens.Op vrijdag 10 november 2006 22:56 schreef Roeji het volgende:
Op zich komt het allemaal wel goed. Ik zie alleen enorm op tegen het moment van het vertellen. Ik ga me vantevoren maar flink wat moed inspreken. Over precies een week is het achter de rug en kunnen we het langzaam een plaats gaan geven en verwerken.
In dit geval kunnen je ouders nog genoeg voor de weduwe en de andere vrienden en familie betekenen in de periode die volgt, je vader heeft zelf hartklachten en om een grote wens van hem af te pakken of te verstieren door dit nieuws wordt niemand beter van.
Je kunt het denk ik wel beter meteen eruit gooien als ze terug zijn, de verhalen over de vakantie komen wel als de foto's klaar zijn en de schrik van het nare bericht wat is bekoeld.
Ik benijd je niet dat je dit aan je ouders moet gaan vertellen, gaat het wel een beetje met je?
Gecondoleerd, veel sterkte en succes.
quote:Dankjewel voor je lieve reactie.Op maandag 13 november 2006 12:25 schreef kahaarin het volgende:
[..]
Ik heb het topic doorgelezen en vind het jammer voor je dat er mensen zijn die zo op je afgeven, je hebt het enige juiste gedaan en dat is imho naar je gevoel luisteren, je hebt overleg gehad met de naasten van de overledene en die waren het met je eens.
In dit geval kunnen je ouders nog genoeg voor de weduwe en de andere vrienden en familie betekenen in de periode die volgt, je vader heeft zelf hartklachten en om een grote wens van hem af te pakken of te verstieren door dit nieuws wordt niemand beter van.
Je kunt het denk ik wel beter meteen eruit gooien als ze terug zijn, de verhalen over de vakantie komen wel als de foto's klaar zijn en de schrik van het nare bericht wat is bekoeld.
Ik benijd je niet dat je dit aan je ouders moet gaan vertellen, gaat het wel een beetje met je?
Gecondoleerd, veel sterkte en succes.
Ikzelf ben inmiddels bekomen van de schrik en de stress voor hun thuiskomst is ook wel iets gezakt. Uiteraard blijft het verdriet nog wel even aanwezig. Vooral omdat het iemand was die een jaar jonger dan mijn ouders is. En net als hun midden in het leven stond.
Jij begrijpt gelukkig mijn gedachte achter het niet vertellen. Het kan best zijn dat dit misschien (ik hoop van niet) de laatste vakantie van mijn ouders is. Je weet het nooit. Het is, zoals ik nu weer heb meegemaakt, soms zo snel en onverwacht gebeurd. Het heeft me zelf ook weer even iets bewuster gemaakt, ik ben zelf niet bang om dood te gaan. Ik ben alleen bang (geworden) om mijn ouders te verliezen. Ik besef nu maar weer eens al te goed dat ik het hun niet altijd even makkelijk heb gemaakt en dat ik misschien eens een keer vaker op mn tong moet bijten als ik weer eens betutteld wordt door mn moeder
En niet meteen moet gaan tegenspartelen. We kunnen goed met mekaar overweg, maar er is wel een zekere afstandelijkheid aangezien zij al redelijk 'oud' waren toen ik eens op de proppen kwam. Misschien is het tijd om dat wat meer los te laten en wat opener naar hun toe te worden.beetje doordenkerij mbt mijn gevoelens.. We hebben in onze familie en kennissenkring al zoveel sterfgevallen gehad, dat je er op een gegeven moment niet meer zo stil bij staat. Maar als het ineens iemand is die op een of andere manier je een spiegel voorhoudt, dan word je weer wakker geschud. Ik geloof dat dat nu bij mij is gebeurd.
quote:Daar zou ik niet al te veel bij stilstaan, geniet van de tijd die je nog met je ouders mag hebben en natuurlijk ben je verdrietig om het overlijden van een kennis en voor je het verlies van een vriend voor je ouders en de familie van de overledene. Betrek het echter niet teveel op jullie situatie, dat levert weer meer stress op.Op maandag 13 november 2006 12:38 schreef Roeji het volgende:
[..]
Dankjewel voor je lieve reactie.
Ikzelf ben inmiddels bekomen van de schrik en de stress voor hun thuiskomst is ook wel iets gezakt. Uiteraard blijft het verdriet nog wel even aanwezig. Vooral omdat het iemand was die een jaar jonger dan mijn ouders is. En net als hun midden in het leven stond.
quote:Dat is een goed idee, een goed contact is altijd fijn.Jij begrijpt gelukkig mijn gedachte achter het niet vertellen. Het kan best zijn dat dit misschien (ik hoop van niet) de laatste vakantie van mijn ouders is. Je weet het nooit. Het is, zoals ik nu weer heb meegemaakt, soms zo snel en onverwacht gebeurd. Het heeft me zelf ook weer even iets bewuster gemaakt, ik ben zelf niet bang om dood te gaan. Ik ben alleen bang (geworden) om mijn ouders te verliezen. Ik besef nu maar weer eens al te goed dat ik het hun niet altijd even makkelijk heb gemaakt en dat ik misschien eens een keer vaker op mn tong moet bijten als ik weer eens betutteld wordt door mn moeder
Het lijkt me dat het voor je ouders en voor jou goed is dat je overal over kunt en mag praten, op een gegeven moment veranderd de relatie met je ouders toch in een wat meer volwassenen onder elkaar niveau.
Als je jong bent dan bepalen zij de regels als het goed is en later is het heel fijn als je dingen kunt overleggen en bepraten op een gelijkwaardiger manier.
Moeders blijven moeders en zeggen dat je een jas aan moet doen als je naar buiten gaat oid, dat sla je er echt niet uit!
quote:En opeens besef je dat je zelf volwassen bent en je ouders al best wel oud....beetje doordenkerij mbt mijn gevoelens.. We hebben in onze familie en kennissenkring al zoveel sterfgevallen gehad, dat je er op een gegeven moment niet meer zo stil bij staat. Maar als het ineens iemand is die op een of andere manier je een spiegel voorhoudt, dan word je weer wakker geschud. Ik geloof dat dat nu bij mij is gebeurd.
Gelukkig kun je nu daarover praten met allebei je ouders, het lijkt me dat dit toch ergens wel een positieve kant is aan heel dit verdrietige verhaal.
Natuurlijk is het zuur voor de directe familie, jij kunt echter je ouders proberen te steunen, ze vertellen wat je bezig houdt en dat je echt om hen geeft en ze nog lang niet kunt/wilt missen!
ten eerste wil ik zeggen: maak je niet druk over of je de juiste keuze hebt gemaakt door te wachten.
Je hebt die keuze overwogen, en in overleg gemaakt. Het had immers toch geen nut om het eerder te vertellen. Je hebt gekozen om je ouders te laten genieten van datgene waar ze jaren naar toe geleefd hebben. Daar heb je niets fout aan gedaan hoor.
Ongeloof en verdriet is niet te vermijden, dat wordt er ook niet meer of minder erg door, door wel of niet telefonisch te vertellen.
Over de manier waarop je het gaat vertellen: je schrijft dat je een goede band met je ouders hebt.
Je ouders kennen je vast goed genoeg, en zien meteen bij thuiskomst dat er iets aan de hand is. Dan kan je het meteen vertellen. Dus als je al zou willen wachten tot zij hunvakantie verhalen hebben verteld, zal je waarschijnlijk die kans niet eens krijgen.
Dus maak je maar geen zorgen over hoe je het verteld.
Ik wens jou en je ouders in ieder geval veel sterkte toe de komende dagen
quote:Op maandag 13 november 2006 13:10 schreef dolledingo het volgende:
TS, ik ben toch wel benieuwd.. als jij niet per ongeluk de kranten had doorgelezen, hoe waren je ouders het dan te weten gekomen? Bij een overlijden van een bekende weten de naasten er vaak al wel van voordat de rouw-advertentie in de krant verschijnt, helemaal als het om goede vrienden gaat. Was de vrouw niet bevriend met je ouders?
quote:lijkt me duidelijkDie vriend is gestorven een halve dag voor ze op vakantie gingen, zijn vrouw heeft de dag dat ze op vakantie zijn gegaan geprobeerd naar mij te bellen. Ik was er toen niet. De dag erna las ik de overlijdensadvertentie in de krant en toen ging mij een lampje branden mbt het telefoonnummer wat ik bij de gemiste oproepen had gezien. Ze (mn ouders) waren toen dus pas 2 dagen op vakantie.
sterkte ts...
quote:Dat is een goeie. Ik denk dat doordat de weduwe nog een aantal malen had proberen te bellen en ik het nummer in de telefoon had zien staan. Dan had ik wel gaan bellen om te informeren of er iets was, vooral als je weet dat ze weten dat mn ouders weg zijn.Op maandag 13 november 2006 13:10 schreef dolledingo het volgende:
TS, ik ben toch wel benieuwd.. als jij niet per ongeluk de kranten had doorgelezen, hoe waren je ouders het dan te weten gekomen? Bij een overlijden van een bekende weten de naasten er vaak al wel van voordat de rouw-advertentie in de krant verschijnt, helemaal als het om goede vrienden gaat. Was de vrouw niet bevriend met je ouders?
De vrouw was net zo bevriend met mn ouders als haar man. Hun overige vrienden en familie (ik geloof dat die ook maar heel klein was, zover ik tijdens de kerkdienst kon zien) ken ik niet, of mijn ouders die kennen, geen idee. Een paar wel, maar daar hadden ze geen contact meer mee geloof ik. Waren oud-collega's van mn pa en die overleden vriend. Dus dat er misschien mensen mijn ouders in zouden kunnen lichten voor ik dat zou doen, nee dat kan niet gebeuren. Die hebben sowieso niet eens een gsmnummer van mn ouders, voor zover iemand dat al heeft
.Het zou idd een extra grote klap zijn geweest als ze het (zonder dat ik het had geweten) bij thuiskomst in de krant moeten lezen. Ik geloof dat dat erger is dan de huidige situatie. Ik ben nu tenminste nog uit naam van mijn ouders (en mijzelf uiteraard) naar de begrafenis geweest. Nu kan ik ze nog wat voorbereiden en vertellen. Is toch prettiger dan een advertentie.
thanx iig voor je reactie
quote:ThanxOp maandag 13 november 2006 13:24 schreef Walter81 het volgende:
Roeji,
ten eerste wil ik zeggen: maak je niet druk over of je de juiste keuze hebt gemaakt door te wachten.
Je hebt die keuze overwogen, en in overleg gemaakt. Het had immers toch geen nut om het eerder te vertellen. Je hebt gekozen om je ouders te laten genieten van datgene waar ze jaren naar toe geleefd hebben. Daar heb je niets fout aan gedaan hoor.
Ongeloof en verdriet is niet te vermijden, dat wordt er ook niet meer of minder erg door, door wel of niet telefonisch te vertellen.
Over de manier waarop je het gaat vertellen: je schrijft dat je een goede band met je ouders hebt.
Je ouders kennen je vast goed genoeg, en zien meteen bij thuiskomst dat er iets aan de hand is. Dan kan je het meteen vertellen. Dus als je al zou willen wachten tot zij hunvakantie verhalen hebben verteld, zal je waarschijnlijk die kans niet eens krijgen.
Dus maak je maar geen zorgen over hoe je het verteld.
Ik wens jou en je ouders in ieder geval veel sterkte toe de komende dagen
Ik weet ook wel zeker dat ik het niet kan verbergen (uiterlijk tenminste) zodra ik mn ouders zie. Daar kennen ze me te goed voor en daarvoor is dit ook een te verdrietig iets. Ze zien het zeker aan me. En het is denk ik het beste om het meteen te vertellen. Als ik hun verhalen eerst moet aanhoren dan ben ik op van de zenuwen en daardoor word ik kribbig en dat kunnen we dan niet gebruiken. Beter hun verhaal later horen. Dit gaat toch voor.
Dankjewel voor alle steun.
quote:Thanx, doet me goed om nu toch wat steun te krijgen. Ik stop het nu zoveel mogelijk weg, anders worden de komende dagen oneindig. Ik probeer zo min mogelijk erover na te denken dat ik het moet gaan vertellen.Op maandag 13 november 2006 13:33 schreef Jumparound het volgende:
[..]
[..]
lijkt me duidelijk
sterkte ts...
Maar het doet me erg goed dat er toch mensen zijn die me niet afkraken om mn beslissing en me gewoon even sterkte wensen
Al zou ik het nog zo moeilijk vinden.
En maar gelijk vertellen denk ik. Als je ze eerst laat praten over de vakantie is ook maar valse hoop.
De vakantie verhalen komen vanzelf wel een keer. Als de tijd er voor is.
Veel sterkte en gecondoleerd.
quote:Ik sta er niet veel bij stil, alleen nu door dit alles moest ik daar toch aan denken. Ik ga mn ouders niet in een glazen kastje stoppen. Dat is zinloos, dan heb je allemaal geen leven meer.Op maandag 13 november 2006 13:02 schreef kahaarin het volgende:
[..]
Daar zou ik niet al te veel bij stilstaan, geniet van de tijd die je nog met je ouders mag hebben en natuurlijk ben je verdrietig om het overlijden van een kennis en voor je het verlies van een vriend voor je ouders en de familie van de overledene. Betrek het echter niet teveel op jullie situatie, dat levert weer meer stress op.
[..]
quote:Ja ik weet maar al te goed hoe moeders kunnen zijn. Die van mij is het toppunt af en toe. Zelfs mn pa krijgt er regelmatig de zenuwen van.Dat is een goed idee, een goed contact is altijd fijn.
Het lijkt me dat het voor je ouders en voor jou goed is dat je overal over kunt en mag praten, op een gegeven moment veranderd de relatie met je ouders toch in een wat meer volwassenen onder elkaar niveau.
Als je jong bent dan bepalen zij de regels als het goed is en later is het heel fijn als je dingen kunt overleggen en bepraten op een gelijkwaardiger manier.
Moeders blijven moeders en zeggen dat je een jas aan moet doen als je naar buiten gaat oid, dat sla je er echt niet uit!
[..]
Het is idd alleen enorm wennen dat je nu een andere verhouding met mekaar hebt. En openlijk over bepaalde zaken praten is vaak best lastig. Vooral omdat mn ouders soms behoorlijk ouderwets zijn.
quote:Dat direct tegen mn ouders zeggen vind ik moeilijk, ik doe dat altijd op een andere manier. Met een bepaald iets waar ze blij mee zijn, hoeft niet eens geld te kosten. Maar bijv mn pa helpen met zn pc ofzo. Alhoewel dat de band niet altijd versterktEn opeens besef je dat je zelf volwassen bent en je ouders al best wel oud....
Gelukkig kun je nu daarover praten met allebei je ouders, het lijkt me dat dit toch ergens wel een positieve kant is aan heel dit verdrietige verhaal.
Natuurlijk is het zuur voor de directe familie, jij kunt echter je ouders proberen te steunen, ze vertellen wat je bezig houdt en dat je echt om hen geeft en ze nog lang niet kunt/wilt missen!
Ze weten het ook wel hoe ik erover denk.
thanx
Ik kan niets anders doen dan je sterkte wensen!
Bij deze dus.
Gecondoleerd ook. Kende je die vriend zelf ook (goed)?zal idd niet makkelijk z ijn om ze dit te moeten vertellen bij thuiskomst.
En mss dat ze zelfs een beetje boos op je worden bereid je daar ook op voor, want het kan zijn dat hun wel naar huis hadden gewilt om bij de begrafenis te z ijn en ze vinden dat je de beslissing bij hun had moeten laten.
wens je veel sterkte vrijdag, kan maar 1 ding zeggen vertel het maar gelijk en draai er niet teveel omheen, want h oe je dit soort nieuws ook brengt het komt toch altijd heel erg hard aan
quote:Dankjewel.Op maandag 13 november 2006 15:02 schreef P8 het volgende:
Sterkte voor de TS
Ja ik kende hem ook heel goed. Mn leven lang al zo'n beetje. Ik kwam er wel niet zo heel vaak over de vloer, maar het was een ontzettende warme en hartelijke man, met een enorm gevoel voor droge humor. Op het bidprentje staat daar nog een stukje over. Ik moest best lachen toen ik het las. Ging over de bijnamen die hij zijn kinderen gaf. Dat was zo typerend voor hem.
Zo zal ik hem iig altijd blijven herinneren.Ik ben zelf niet gelovig meer, maar een ding wat in de kerk gezegd werd door de pastoor is me bijgebleven: " Ook al is hij er niet meer en is het verdriet enorm groot. Toch is hij niet 'weg'. Je hebt alle herinneringen nog aan hem. "
Nu kan een herinnering nooit een persoon vervangen, maar toch vergeet je dat vaak door het verdriet (en vaak ook de boosheid) wat je hebt.
En makkelijk wordt het zeker niet. Maar het moet toch gebeuren.
quote:Ik hoop dat de reactie van je ouders het jou niet erger maken. Het is gewoon een kloten situatie, ook al zijn ze gewoon thuis en moet je ze het vertellen.Op maandag 13 november 2006 15:42 schreef Roeji het volgende:
@ neyk & P8 & Kahaarin: Thanx!!
En makkelijk wordt het zeker niet. Maar het moet toch gebeuren.
Sterkte TS.
Thanx
Maar om op de vraag van TS terug te komen: hoe vertel je zoiets?
Ik denk dat het eigenlijk niet echt te beantwoorden is en zeker niet door iemand anders. Jij kent je ouders beter dan wie dan ook in dit forum. Makkelijk zijn dit soort dingen uiteraard niet, maar vaak bepaalt het moment zelf hoe het verloopt.
Sterkte in ieder geval.
quote:jeetje wat een drama! Misschien dat de vrouw van de overleden vriend langs kan komen om het samen te vertellen?Op vrijdag 10 november 2006 19:35 schreef Roeji het volgende:
[..]
Je zegt het eigenlijk zelf al. Die vriend is gestorven een halve dag voor ze op vakantie gingen, zijn vrouw heeft de dag dat ze op vakantie zijn gegaan geprobeerd naar mij te bellen. Ik was er toen niet. De dag erna las ik de overlijdensadvertentie in de krant en toen ging mij een lampje branden mbt het telefoonnummer wat ik bij de gemiste oproepen had gezien. Ze (mn ouders) waren toen dus pas 2 dagen op vakantie. Als ik ze het dan had verteld was hun vakantie vergald en hadden ze daar nog 1,5 week moeten zitten in de wetenschap dat hun vriend dood was en werd begraven zonder dat ze erbij konden zijn. Daar had niemand iets aan vonden de mensen met wie ik gesproken heb. Inclusief ikzelf. Deze vakantie hadden ze nl nogal lang naar uit gekeken.
Plus het idiote is, mijn vader heeft op de avond voor hun vertrek zelf op de eerste hart hulp gelegen met hartklachten. Wat overigens iets bleek te zijn waar ze niks aan kunnen doen en ook niet gevaarlijk is. Maar mijn pa is dus 1 jaar ouder dan die overleden vriend. En dat geeft t (ook voor mij) een zeer nare bijsmaak.
Hoogstwaarschijnlijk hebben mn ouders net de vrouw van die overleden vriend misgelopen op de ehbo. Wat een geluk is geweest. Anders waren ze total loss op vakantie kunnen gaan.
of samen met je ouders daar naar toe gaan???
Of dat ze zaterdag langs kunnen gaan. Misschien kunnen ze dan samen naar de plek waar de urn staat, als ze dat willen. Maar dat hoor ik vrijdag wel als ze terug zijn.
quote:ja dat zou ook een goede oplossing kunnen zijn...Op dinsdag 14 november 2006 13:14 schreef Roeji het volgende:
Ik heb daarover zitten denken, om haar te vragen om het te vertellen. Maar ik denk dat dat voor haar iets teveel gevraagd is. Ik bel haar vandaag of morgen wel nog even, o.a. om te vragen of mn ouders eventueel vrijdagavond nog langs kunnen komen als ze dat willen en als ze niet te laat thuis komen.
Of dat ze zaterdag langs kunnen gaan. Misschien kunnen ze dan samen naar de plek waar de urn staat, als ze dat willen. Maar dat hoor ik vrijdag wel als ze terug zijn.
komen ze met het vliegtuig? moet jij ze halen, dan kan je bij wijze van spreken zo doorrijden naar die weduwe....
quote:me 2... of het waren uiteindelijk toch niet zulke goede vrienden.Op vrijdag 10 november 2006 19:31 schreef ikwilookwatzeggen het volgende:
[..]
Ik zou echt pislink zijn!
Ik zit met verbazing de OP nog eens te lezen.
anders heb ik er geen verklaring voor
maar enkel hóe ze het moet vertellen aan haar ouders.
Als iemand van mening is dat Roeji de verkeerde keuze heeft gemaakt,
dan hoop ik voor die persoon wanneer deze hetzelfde meemaakt, hij de keuze maakt
die voor die situatie het beste is.
Maar Roeji heeft ervoor gekozen het niet meteen te vertellen, en deze keuze ook overwogen, dus dan hoeft een ander er niet over te oordelen of dit goed of fout geweest is.
Dankjewel voor je steun.
quote:Zou het? Ik weet niet wat ik zou doen als het echt gebeurt, maar die persoon is overleden, je kan er dus niet meer mee praten, dus afscheid nemen van de persoon zelf kan niet meer. Op een begrafenis/ crematie kun je de overledene ook niet altijd zien, blijft over de steun aan de familie, en de familie geeft juist zelf te kennen dat TS het op deze manier 'moest' oplossen. Daarnaast is TS namens het gezin aanwezig geweest bij de mis, dat vind ik ook hardstikke netjes, ze waren wel 'vertegenwoordigd', zal ik maar zeggen. Ik weet niet of ik zelf dezelfde keuze zal maken, zou -net als in dit geval- helemaal afhangen van de omstandigheden van het geval, maar om nou op die manier voor anderen te gaan denken...Op vrijdag 10 november 2006 20:24 schreef VoreG het volgende:
ik denk dat 9 van de 10 mensen gelijk terug zouden komen van de vakantie. Dan maar een dure vakantie van 2 dagen.
TS, ik denk dat je ouders het fijn zullen vinden dat jij bij de mis bent geweest, ik wens je sterkte met vertellen
quote:Lijkt me een goed idee, probeer iig nog even contact te hebben met de weduwe inderdaad, dan komt het bezoek van je ouders niet onaaangekondigd en kan ze zich er op vooberiden, mentaal.Op dinsdag 14 november 2006 13:31 schreef Roeji het volgende:
Ze worden met een taxi opgehaald. Het lijkt me verstandig als ze eerst even thuis op adem komen en het even laten bezinken. en dan naar de weduwe. Met de koffers bij wijze van spreke nog in de hand naar haar toe gaan, lijkt me niet goed. Ik heb er ook aan zitten denken om zelf te gaan ophalen, me door iemand op het vliegveld te laten afzetten en dan met hun taxi meerijden. Maar dan zit je ook een beetje onhandig in de auto om het te vertellen. Dus ik wacht tot ze thuis zijn en de koffers hebben neergezet, de kat vertroeteld en dan vertel ik het meteen.
Je ouders zullen wel schrikken en het is voor haar nog heel vers natuurlijk.
Sterkte.
quote:Niks aan toe te voegen, je begrijpt mijn redenatie helemaal. En het hangt allemaal van de situatie af. Als mn ouders een weekje in Turkije in de zon lagen, dan had ik ze waarschijnlijk wel gebeld. Maar misschien ook niet. Het is lastig te zeggen, zoiets moet je op dat moment dan bepalen.Op dinsdag 14 november 2006 15:31 schreef miss_dynastie het volgende:
[..]
Zou het? Ik weet niet wat ik zou doen als het echt gebeurt, maar die persoon is overleden, je kan er dus niet meer mee praten, dus afscheid nemen van de persoon zelf kan niet meer. Op een begrafenis/ crematie kun je de overledene ook niet altijd zien, blijft over de steun aan de familie, en de familie geeft juist zelf te kennen dat TS het op deze manier 'moest' oplossen. Daarnaast is TS namens het gezin aanwezig geweest bij de mis, dat vind ik ook hardstikke netjes, ze waren wel 'vertegenwoordigd', zal ik maar zeggen. Ik weet niet of ik zelf dezelfde keuze zal maken, zou -net als in dit geval- helemaal afhangen van de omstandigheden van het geval, maar om nou op die manier voor anderen te gaan denken...
TS, ik denk dat je ouders het fijn zullen vinden dat jij bij de mis bent geweest, ik wens je sterkte met vertellen
En ik denk overigens niet dat in welk geval dan ook. er maar 1 juiste beslissing is. Aan allebei zitten nadelen. Wel vertellen = vakantie verpest en misschien terugkomen of daar blijven met een ellendig gevoel. Niet vertellen = achteraf misschien niet gewenst of boosheid door de vakantiegangers. Je weet het toch nooit helemaal zeker.
Maar ik sta volledig achter mijn beslissing. Het is alleen enorm zwaar om dit alleen te moeten 'dragen' en dit te moeten gaan vertellen. Het is gewoon iets wat niemand wil doen op welk moment dan ook.
Ik denk idd ook dat mn ouders het fijn vinden dat ik bij de mis ben geweest. Eigenlijk denk ik dat als ik daar niet heen was geweest dat ik daar meer problemen over te horen zou krijgen, dan ik (misschien) over het stilhouden zal horen.
Mijn ouders vinden dat (naar de kerk gaan) namelijk enorm belangrijk.
thanx
quote:Ze weet dat ze misschien vrijdag nog langskomen, daar hadden we het in het eerste gesprek al over gehad. Zij gaf dat zelf al aan dat ze welkom zijn. Ik wil het alleen nog even bevestigen of het aanbod nog steeds staat. Of dat ze misschien die avond niet kan ofzo. Je weet nooit of dan haar kinderen misschien dan daar zijn.Op dinsdag 14 november 2006 15:43 schreef kahaarin het volgende:
[..]
Lijkt me een goed idee, probeer iig nog even contact te hebben met de weduwe inderdaad, dan komt het bezoek van je ouders niet onaaangekondigd en kan ze zich er op vooberiden, mentaal.
Je ouders zullen wel schrikken en het is voor haar nog heel vers natuurlijk.
Sterkte.
quote:Bij binnenkomst gelijk vertellen en niet omheen draaien.Op vrijdag 10 november 2006 19:22 schreef Roeji het volgende:
Mijn ouders zijn op dit moment op vakantie, ze komen over 1 week terug. Nu weet ik sinds afgelopen dinsdag dat een van hun beste vrienden zeer plotseling is overleden. Ik ben dus gisteren alleen naar de begrafenis geweest.
Probleem is dus dat mijn ouders nog van niks weten. Na overleg met de vrouw van de overleden vriend en nog een aantal andere mensen heb ik besloten om mijn ouders niet te gaan bellen, maar te wachten met het te vertellen tot ze terug zijn.
Alleen hoe vertel je zoiets? Ik zie het niet echt zitten om ze bij thuiskomst te moeten vragen hoe het is geweest om er vervolgens achteraan te zeggen: 'oja, die en die is overleden en al een week geleden begraven'.
Heeft iemand een idee hoe dit zo voorzichtig mogelijk te brengen? En graag serieus, aangezien ik hier op dit moment kapot aan ga. Ik moet dit nog een week verzwijgen voor mn ouders en aangezien ze om de haverklap (en onverwacht) bellen, zie ik hier niet graag van die zogenaamd 'leuke' opmerkingen verschijnen. Het is al klote genoeg.
thanx voor diegene die me hier een beetje mee kan helpen.
Maar breng het niet te lomp.
quote:Misschien vind ze dat juist wel fijn, een beetje steun erbij....Op dinsdag 14 november 2006 16:23 schreef Roeji het volgende:
[..]
Ze weet dat ze misschien vrijdag nog langskomen, daar hadden we het in het eerste gesprek al over gehad. Zij gaf dat zelf al aan dat ze welkom zijn. Ik wil het alleen nog even bevestigen of het aanbod nog steeds staat. Of dat ze misschien die avond niet kan ofzo. Je weet nooit of dan haar kinderen misschien dan daar zijn.
Idd even goed afspreken.
Ik heb de juiste beslissing gemaakt door het niet te vertellen, dat vonden mn ouders dus ook en was dus geen enkel probleem. Natuurlijk is het een enorme klap geweest voor ze, maar ze gingen met de weduwe bellen toen ik de deur uit liep bij hun, ik hoop dat ze dat een beetje 'goed' doet (voor zover je over goeddoen kunt praten in deze situatie). Mijn pa vond het moeilijk te bevatten, aangezien hij dus zelf op de ehbo heeft gezeten dezelfde dag dat zn vriend overleden is. En dat het (doodgaan) nu ineens zo kortbij was omdat de overledene een jaar jonger dan mijn ouders is.
Maar goed het ergste hebben we gehad, we kunnen nu het hele gebeuren gaan verwerken en proberen achter ons te laten. Het zal voor mn ouders nog wel een flinke tijd gaan duren aangezien ze mekaar zo'n 40 jaar kenden. Dat is toch niet niks.
Ik wil iedereen bedanken voor alle steun, heeft me toch flink geholpen om het op een zo goed mogelijke manier te vertellen. Dankjewel allemaal.
Maar je pa was op de ehbo toen die vriend overleed? Hoe dat zo?
Veel sterkte iig aan jullie. Het komt wel goed, dat zie je.
quote:Ik heb me idd voor niets druk gemaakt, maar dan nog. Ik heb 2 weken mn mond moeten houden over iets wat je voor niemand wilt verzwijgen.Op vrijdag 17 november 2006 21:19 schreef vencodark het volgende:
Heel fijn dat het goed gegaan is. Achteraf heb je je waarschijnlijk voor niets "druk" gemaakt.
Maar je pa was op de ehbo toen die vriend overleed? Hoe dat zo?
Veel sterkte iig aan jullie. Het komt wel goed, dat zie je.
Mijn pa is een paar uur voor ze op vakantie gingen naar de ehbo gegaan met hartklachten Ik wist eerder niet hoe laat precies, nu blijkt dat dat laat op de avond was. Die vriend is laat in de middag overleden. Ze hadden de weduwe daar dus toch niet tegen het lijf kunnen lopen. Er zat teveel tjd tussen.
Dankjewel voor je steun en ja alles komt goed. Soms is hetgeen wat je mee moet dragen even iets teveel en dan is het fijn als je je hart even op fok! kunt luchten
thanx nogmaals
Al was het moeillijk om het voor je te houden, soms klopt de uitdrukking erg goed, spreken is zilver, zwijgen is goud.
Sterkte met het verwerken verder
quote:Goed gedaan, gelukkig begrepen ze je dilemma, nu hebben zij rustig kunnen genieten en zijn helemaal opgeladen voor de komende moeilijke tijd, zij kunnen nu optimaal de weduwe opvangen.Op vrijdag 17 november 2006 21:17 schreef Roeji het volgende:
Nou het ligt nu allemaal achter me (althans de stress om hoe ik het moest vertellen).
Ik heb de juiste beslissing gemaakt door het niet te vertellen, dat vonden mn ouders dus ook en was dus geen enkel probleem. Natuurlijk is het een enorme klap geweest voor ze, maar ze gingen met de weduwe bellen toen ik de deur uit liep bij hun, ik hoop dat ze dat een beetje 'goed' doet (voor zover je over goeddoen kunt praten in deze situatie). Mijn pa vond het moeilijk te bevatten, aangezien hij dus zelf op de ehbo heeft gezeten dezelfde dag dat zn vriend overleden is. En dat het (doodgaan) nu ineens zo kortbij was omdat de overledene een jaar jonger dan mijn ouders is.
Maar goed het ergste hebben we gehad, we kunnen nu het hele gebeuren gaan verwerken en proberen achter ons te laten. Het zal voor mn ouders nog wel een flinke tijd gaan duren aangezien ze mekaar zo'n 40 jaar kenden. Dat is toch niet niks.
Ik wil iedereen bedanken voor alle steun, heeft me toch flink geholpen om het op een zo goed mogelijke manier te vertellen. Dankjewel allemaal.
Hopelijk valt het mee met de klachten van je vader.
Veel sterkte voor jullie.
quote:Dankjewel. Klopt idd dat spreekwoordOp maandag 20 november 2006 09:36 schreef neyk het volgende:
Fijn dat het meegevallen is, want is toch iets wat erg moeilijk is om te vertellen.
Al was het moeillijk om het voor je te houden, soms klopt de uitdrukking erg goed, spreken is zilver, zwijgen is goud.
Sterkte met het verwerken verder
quote:Met mijn vader gaat het op dit moment prima. Gelukkig geen klachten meer.Op maandag 20 november 2006 11:15 schreef kahaarin het volgende:
[..]
Goed gedaan, gelukkig begrepen ze je dilemma, nu hebben zij rustig kunnen genieten en zijn helemaal opgeladen voor de komende moeilijke tijd, zij kunnen nu optimaal de weduwe opvangen.
Hopelijk valt het mee met de klachten van je vader.
Veel sterkte voor jullie.
Gisteren het er nog uitgebreid met hen over gehad. Bleek dat de zoon van de weduwe hun toch nog op de ehbo heeft gezien, ze zijn schijnbaar toch nog tot 's avonds laat met de overledene bezig geweest om hem nog proberen te redden. Mijn ouders hebben hem niet gezien, gelukkig maar.
Met de weduwe gaat het goed, althans ze is extreem kalm en rustig. Maar meestal komt de klap pas na een paar weken, als het geregel achter de rug is en het bezoek niet meer dagelijks op de stoep staat en het ineens stil in huis is. Ik denk ook dat dat bij haar gebeurd, dat het nu nog niet doordringt.
Mijn ouders gaan daarom nu niet meteen langs, het is veel te druk daar. Ze bellen wel om de paar dagen. Volgende week gaan ze er pas heen. De weduwe gaf dat zelf ook al aan, dat het dan allemaal teveel is en ze dan niet rustig met mn ouders kan praten. Er rennen nu zo'n 6 of 7 kleinkinderen rond plus dan nog een 5 tal volwassen (haar kinderen).
Het heeft even zn tijd nodig, maar het verdriet slijt wel in de toekomst.
Nogmaals bedankt
Ik ben blij voor je dat ondanks de negatieve reacties op dit topic je toch de juiste keuzes hebt gemaakt en dat het vrijdag goed verlopen is.
De klap werd er voor je ouders niet minder om natuurlijk, maar jij kent je ouders het beste en wist het beste wat je hun wel en niet zou vertellen.
Sterkte met je vader in ieder geval en hopen dat hij vrij blijft van z'n klachten.
quote:Dat denk ik ook. Want je kunt het wel uitstellen en met een mooie omhaal van woorden het nieuws proberen te brengen, maar het is en blijft gewoon rotnieuwsOp vrijdag 10 november 2006 19:27 schreef Pure-Poison het volgende:
Zou het er gewoon uitgooien,een perfecte manier om zoiets te vertellen is er toch niet.
Nu maar hopen dat alle partijen zo goed als mogelijk is hun dagelijkse leven weer op kunnen pakken.