Bevallingsverhalen deel 5

Oeh, dat was spannend en snel zeg! Lijkt me niet prettig, als een vk in paniek lijkt te raken.

quote:

Op vrijdag 22 juni 2007 21:22 schreef Moonah het volgende:
Dankjewel voor je verhaal Beef! Brr, ik kreeg wel even tranen bij dat paniekgedeelte...

Ik ook, ik zit gewoon te huilen...
Goed gedaan hoor, dame! Gelukkig gaat het nu goed met jullie

Heel de dag door heb ik krampjes en moest ik vaak naar de wc om te het een en ander te lozen.
Tegen 6 uur begin ik toch huiverig te worden, want zou dit dan het begin zijn? Crook en ik besluiten om nog even naar mijn broer en schoonzusje te gaan om baby Inge te bewonderen, want mocht ik gaan bevallen dan zou ik haar een tijdje niet kunnen zien.
Eenmaal daar zetten de krampjes zich voort, maar het doet me weinig en naief als ik ben denk ik nog als dit het is dan red ik het wel
Om precies half negen zitten we op terugweg in de auto als we besluiten toch maar eens te gaan tellen, en ja de "weeen" komen best regelmatig maar voelen nog niet zo krachtig aan.
we bellen de verloskundige nog niet en gaan lekker naar bed, we hebben een beetje tv gekeken Crook lag met stopwatch in bed en ik joelde iedere keer Ik heb er weer een na een hoop gelach en getrut besloten we tegen elf uur de verloskundige te bellen ( dat mocht al veel eerder, maar dat waren we ff vergeten ... ) om twaalf uur was ze bij ons, en inderdaad ik had weeen maar ze waren nog niet krachtig genoeg. Ik had ook nog maar 2 cm ontsluiting. Op haar gemak ging ze ons huis eens bekijken, want ze vond het zo mooi We spraken af dat we wat zouden gaan slapen ( alsof je dat nog doet, het is begonnen ) en heel luchtig zei ik, we bellen morgenochtend wel! Om half een was ze weg en wij lagen in bed een beetje te dutten toen ik om half twee uit bed sprong omdat ik dacht dat mijn vliezen braken, maar ik moest heel erg nodig plassen en pieste dus zowat in mijn broek...... Ik riep Crook vanuit de badkamer, omdat ik slijmerige afscheiding had en die krampjes voelden niet maar zo prettig aan als in het begin, ze kwamen ook heel snel
We zijn weer met de stopwatch in bed gaan liggen en de weeen kwamen om de twee minuten en waren een minuut lang. Tot drie uur hebben we dit aangekeken en toen de verloskundige weer gebeld.
Haar advies, ga maar vast naar het ziekenhuis dan kom ik eraan! Eenmaal alles gepakt en nog steeds in jubel stemming heb ik nog even de motorkap gebruikt om een wee op te vangen en zijn we richting ziekenhuis gereden, om half 4 waren we daar. We werden opgevangen door waanzinnig leuke meiden en het wachten was nu begonnen. Ik zat, ik liep, ik lag en eigenlijk vond ik het allemaal wel meevallen! Tegen vijf uur kwam de verloskundige die zivh verontschuldigde want ze had een wegtrekker en was weer in slaap gevallen Ze voelde aan mijn buik en ik had inderdaad flinke weeen inmiddels had ik 6 cm ontsluiting toen ze direct besloot de vliezen door te prikken en toen had ik gelijk 8 cm ontsluiting!!
Nog twee cm en ik mocht gaan persen ik draaide mezelf op haar aanraden op mijn zij en dat waren voor mij de pijnlijkste weeen ik lag te puffen en te doen, mijn hoofd bedekt onder een natte washand met mijn handen knijpend in Crook die hele lieve dingetjes zei en me erg geruststelde
Om vijf voor half zeven had ik volledige ontsluiting en mocht ik gaan persen. Zes flinke persweeen en onze Jet werd om 7.07 uur geboren blakend van gezondheid
Het eerste wat ik zei, poehee gelukkig heb ik geen knip .....

Mijn ervaring, een goede en vrij makkelijke bevalling. Niks geen horror! Ik kijk terug op een zeer geslaagde bavalling!

Beaker, Dit zijn nou het soort verhalen wat ik wil horen zo vlak voor mijn bevalling

quote:

Op dinsdag 26 juni 2007 10:28 schreef Deepfreeze het volgende:
Beaker, Dit zijn nou het soort verhalen wat ik wil horen zo vlak voor mijn bevalling

Ik ook!!!!

Maar het verhaal van Beefcake is ook 'goed' om te lezen, ik werd er helemaal emo van.. gelukkig dat het zo goed is afgelopen

Inderdaad... dit soort verhalen geeft de burger moed.
Mooi verhaal beaker.

Beef... ik kreeg het benauwd bij jouw verhaal...
Wat is je mannetje blauw... maar wat een stevige kerel!

Beef, wat een verhaal zeg.. maar wat een lief en stevig ventje!
Beaker, geweldig mooi verhaal.

Beaker, het klinkt helemaal 'in control', jouw verhaal! Fijn!

Ik vond bevallen helemaal niet zo erg eigenlijk ......

Beef pfff wat heftig

En Beaker zulke verhalen willen we hier natuurlijk vaker

Beefcake, pff wat is dat snel gegaan zeg.
Dat lijkt me wel eng als hij vastzit, inderdaad zo blauw.
Gelukkig is het allemaal goed gekomen

Beaker, dat klinkt als een 'prettige' bevalling.

Oh wat ben ik toch jaloers als ik zulke "makkelijke" bevallngen lees...maar wel heel blij hoor, dat het zo ging.
Mijne was echt een drama, wie weet post ik 'm nog wel eens hier. Als ik moed genoeg heb denk ik

quote:

Op dinsdag 26 juni 2007 10:23 schreef Beaker het volgende:
ik joelde iedere keer Ik heb er weer een

Maar fijn hoor Beaker, dat je het zo positief hebt ervaren!

Ik vind dat niet te begrijpen, bevallingen als van Beaker!
Net zoals mijn schoonzus foto's heeft waar ze ontspannen en breed lachend opstaat en die 4 minuten voor de geboorte zijn genomen...

Ik zal beginnen bij het begin en dat was vrijdag 20 juli, de afspraak bij de gyn, de ks datum werd gepland voor 3 augustus en ik schrok me dood, want al de hele week indalings weeen en dan nog ruim 2 weken moeten wachten leek me lang om vol te kunnen houden. Een tegenvaller dus. Deze gyn was niet leuk en luisterde niet naar mijn twijfels bij haar gekozen datum.
Zaterdagnacht op zondag was ik erg onrustig maar op zich was dat niets nieuws, ik sliep al weken slecht dus tja niets aan de hand was mijn mening.
Zondag ochtend werd ik om 7.30 uur wakker met een nat gevoel tussen mijn benen, nog half in slaap sprong ik uit mijn bed waarop er een plens water op de grond viel, in mijn broek geplast die be redenatie was dus meteen uit de wereld geholpen. Snel maakte ik Michel wakker en die schrok zich lens, normaal was hij gaan mountainbiken maar vandaag was zijn fietsmaatje verhindert dus toevallig was hij thuis bij mij. Ik snel onder de douche want ik plakte en was nat en heb mezelf nog even van onderen geschoren, Michel pakte de laatste dingen in en kleedde zich aan en belde de gynaecoloog.

Rond 8.15 uur waren we in het ziekenhuis, beide redelijk ontspannen voor zover dat mogelijk was, ik had nog maar 2 lichte weeen gehad op de snelweg dus het was nog rustig.

Ik werd op een bed geholpen de ctg werd aangezet maar eerst mocht ik even gaan plassen, kreeg ik een netbroekje aan en kraamverband en zo gingen we rustig van start.
Michel belde zijn ouders die in spanje op vakantie waren, zodat ze naar huis zouden komen.
De gynaecoloog werd gebelt en het o.k. personeel opgeroepen, dat betekende dus dat ik eventjes moest wachten maar ach het was nog te hebben en weg te puffen dus we waren redelijk relaxed.

Maar toen ging het ineens sneller en sneller de weeen werden heftiger en langer en de ctg sloeg langzaam op hol, de bergen werden hoger en de pauzes korter. We gingen in sneltrein vaart een stortbevalling en de paniek sloeg toe dit moest een keizersnede worden!
Om 11.15 uur voelde ik dat ik persdrang kreeg en heb ik Michel er van overtuigd dat hij de verpleegkundige moest roepen, het weg zuchten van de pers weeen was hard werken maar Michel en de verpleegkundige hielpen me er doorheen .

En toen kwam de gynaecoloog (een andere als van de afspraak van vrijdag) binnen gestormt, ze toucheerde me en ging er toen als een speer weer van door. Later hoorde ik dat ze alles meteen gereed ging maken want ik had 10 cm ontsluiting, en de voeten staken al wat naar buiten en een normale bevalling durfde de gyn niet aan een kontje als eerste wel, maar voeten niet.
Snel werd er een kateter ingebracht, en werd ik op een bed naar een verdieping hoger gebracht. De anesthesist was er nog niet, dus weer moest ik weg puffen en zuchten. Na 5 minuten kwam de man binnen gesneld en werd de prik voorbereid dat was een enorme opluchting. Op een perswee werd de prik gezet en ik voelde er werkelijk niets van, ik volgde de adviezen goed op en dat scheelde een hoop gedoe. Even daarna was de persdrang de weeen alles was verdwenen en ik werd de o.k. ingereden en de sfeer werd weer relaxed de verpleegkundige legde alles rustig uit en stelde me op mijn gemak, wel trilde heel mijn lijf alle spanning van de weeen kwam er toch uit, raar iets dat lichaam en de geest.

Michel kwam er ook aan in zijn groene overal en blauwe mutsje, die keek inmiddels erg gespannen en hij was erg bezorgt over mijn toestand.
Ik werd van het bed op de operatietafel getild en een groot groen laken werd opgehesen, het kon beginnen. Iedereen in de ok was erg relaxed en aardig, de gyn was een erg leuk mens, en veel vlotter als de dame van vrijdag, ik voelde me dus meteen in goede handen, ze zou me wel netjes hechten werd meteen gemeld! Kee dat moeten we hebben dacht ik

Toen ging alles zo snel en ik kreeg er weinig van mee, je voelt een hoop getrek en geduw maar alleen geen pijn en niet precies waar, een erg raar gevoel. Net zoals het tintelen van een tandarts verdoving zeg maar. Na 8 minuten (of minder) werd ons meisje geboren met een duidelijke Plop! werd het hoofdje onder mijn ribben uitgehaald.
Ze ging met Michel en de kinderarts naar een tafel op de ok en werd onderzocht vanuit mijn ooghoeken kon ik haar bekijken.
Toen alles oke was, mocht ik haar goed bekijken en een knuffel geven, maar het enige dat ik echt goed kon was huilen, alle emotie kwam los. Wat was ik blij dat alles goed met haar was.
Michel stuurde ik met de kinderarts en Isa mee naar de afdeling, ik werd gehecht en bleef achter in de ok. Na 30 minuten mocht ik ook naar de afdeling en daar kon ik onze kleine meid eens goed bewonderen.
Ze was heel mooi gaaf en schoon, echt af en ze was duidelijk klaar om geboren te worden.
Toen hebben we de familie's en vrienden gebelt en verteld over de geboorte van onze kleine Isa.

In de dagen erna zijn er diverse zaken niet lekker met mij gegaan, de ruggenprik viel verkeerd en werd die zelfde avond al gestaakt, ik voelde mijn tenen en benen helemaal niet meer, dit was duidelijk niet goed.
Andere prikken tegen de pijn vielen verkeerd, mijn spieren verkrampten en ik kon niet meer uit bed komen en dat terwijl de katheter eruit moest en ik dus zelf moest gaan plassen.
Ik kreeg bloedarmoede, ik moest overgeven van middeltjes die mijn darmen moesten gaan prikkelen, en ga zo maar door.
Zwangerschapsjeuk werd niet serieus genomen door de vk in het ziekenhuis, daar is de huisarts vanmiddag voor geweest en ik heb nu pilletjes en crème, want ik kreeg gewoon blaar vorming op voeten en handen.
Op elk medicijn en prikje reageerde ik verkeerd ws door de hormonen. Gelukkig kan ik pijn best goed verdragen dus ik leefde op 8 paracetamol per dag in het ziekenhuis en veel lopen. Met de katheter werd 3 liter vocht meer als bij een gemiddelde bevallen vrouw afgetapt, en nog zit ik vol met vocht in mijn benen.
Gelukkig ging er ook veel erg goed, de wond geneest erg mooi en daar heb ik weinig last van, de gyn heeft dus woord gehouden.
Ook de verpleging was super aardig en heel behulpzaam! Dat maakte al dat gedoe met de medicijnen en prikken weer goed en dus dragelijk.
Al met al ben ik best tevreden over hoe de bevalling en het verblijf in het ziekenhuis is geweest. Ik kijk er best positief tegenaan, al is een ks echt andere koek als een normale bevalling.
Beide heb ik nu ervaren (op het persen na dan, mar dat was appeltje eitje geweest met dit kleine kindje) en ook dat vind ik wel oke, klinkt raar maar voor de verwerking is het wel oke denk ik.
Isa heeft er zelf voor gekozen nu te komen dus dat voelt heel natuurlijk aan en minder gekunsteld als een datum prikken op een kalender.
Daarbij weet ik nu ook dat mijn lijf het dus wel kan, en ook de opmerking dat een ks handig bevallen is..... onzin!!! Dat vraagt hel wat meer van je lichaam als een standaard (lees: goed verlopende) bevalling.
Jammer dat de kleine in volkomen stuit lag.... bij een onvolkomen stuit was het achteraf gezien zo geboren en was de gyn nooit met me naar de ok gesneld.

Isa kwam om 12.06 uur op zondag 22 juli 2007 ter wereld en draagt de namen Isa Maria Wilhelmina, ze weegt 2664 gram en is (gokken we, want meten mag niet ) 48 cm lang, ze is gezond en een erg tevreden kindje. Huilt alleen voor een luier en een voeding en we hopen dat ze het zo goed blijft doen.
Wel moet ze erg veel rusten en goed gaan en blijven drinken want ze is erg klein en licht.
In oktober moet ik terug naar de kinderarts voor een echo van de heupjes kijken of alles goed is, dit omdat ze zolang in stuit heeft gelegen haar billen waren ook hellemaal blauw bij de geboorte maar dat is al hellemaal weg getrokken.

Zal even wat foto's hier plaatsen, mochten jullie ook foto's van de ks zelf willen zien dan roepen jullie maar heb best mooie plaatjes

Ooh, wat een poppetje zeg

Wat een mooi meisje, gefeliciteerd hoor!

KS foto's wil ik altijd wel zien, tripje down memorylane .

Je klinkt te vreden over hoe het gegaan is Marlieske! En wat een mooi kindje heb je daar!

KS foto's ben ik ook wel nieuwsgierig naar

Wat een liefie Marleiske
En wat een helder verhaal!
voor je beurse lijf!

Marlieske, wat fijn dat je de bevalling en de ks niet als heel zwaar hebt ervaren, alleen wel jammer dat je daarna zo slecht reageerde op de medicijnen...

Jullie hebben een prachtig meisje gebakken hoor!

Wat een mooi perfect gaaf en rond koppie !
Het is een snoesje hoor.

Sow, dat is enene hard gegaan met de kleine Isa! Mooi poppetje hoor En foto's van de keizersnede, doe maar!

Oh ja, daar heb ik overheen gelezen, maar die mogen best hoor!

Oke maar je moet wel een sterke maag hebben

Zal een linkje plaatsen naar een album : http://s146.photobucket.c(...)9/keizersnede%20isa/

Whehe beelden uit operatiekamers kunnen mij niet 'ranzig' genoeg zijn Ik heb echt mijn roeping gemist geloof ik!

Edit: Mooie foto's joh! Heel bijzonder om te hebben denk ik zo!