Rampvakantie: Syrie en (een klein beetje) Jordanie

Sorry, het is een lang verhaal, maar ik kon het niet echt samenvatten in een paar regels.

Ik besloot om dit jaar maar eens naar Syrie en Jordanie te gaan om daar alle dingen te bezichtigen die daar te bezichtigen waren. Ik had 10 dagen Syrie geboekt, en 7 dagen Jordanie. Dit alles met een reisgroep.

Syrie
Syrie was voor mij een grote verrassing. Ik had niet verwacht aan te treffen wat ik daar aantrof. Het is duidelijk een land dat nog niet heel erg veel aangedaan wordt door toeristen.

Damascus: ik kwam om een uur of twee 's nachts aan op het internationale vliegveld van Damascus. Je moet je niet af laten schrikken door de norse blikken van de douane, zo kijken ze altijd als je 's nachts aankomt. Ik had gelukkig netjes van te voren mijn visum aangevraagd en kon dus redelijk snel door de douane. Alleen je paspoort wordt wel een paar keer doorgebladerd om te kijken of er geen visa/douanestempels instaan die bezoek aan Israel aanduiden. Ik werd netjes afgehaald door een chauffeur van de reisorganisatie en op weg naar het hotel viel me al iets op. Hoe groen alles is. Ik had altijd een idee dat het een erg dor land was, maar dat valt dus reuze mee. Wat vooral heel erg veel geteeld worden zijn olijven, aubergines, granaatappelen en dadels. Maar andere vruchten worden er ook gekweekt. Damascus zelf is een erg drukke metropool, goed uitkijken met oversteken dus. De grote souk is ook zeker de moeite waard om te bezoeken en de grote moskee aan het eind van de souk is erg indrukwekkend. Ze verhuren gewaden als je bijvoorbeeld een rok of korte broek aanhebt dus daar hoef je je geen zorgen over te maken. Ook een instituut is de zogenaamde 'storyteller', dit is een oude man die op bepaalde avonden verhalen vertelt. Helaas hebben wij hem net gemist, maar het schijnt volgens de toeristen die hem wel gezien hebben een belevenis te zijn zowel voor Syriers en toeristen. Tevens is het gewoon leuk om tussen de plaatselijke mensen een terrasje te pakken.

Aleppo: Aleppo en Damascus zijn samen de twee oudste, continu bewoonde steden ter wereld. Alleen als je het aan iemand uit Damascus vraagt, is Damascus de oudst bewoonde stad, en (uiteraard) als je het aan iemand aleppo vraagt, dan is het natuurlijk aleppo. Aleppo is minimaal net zo groot als Damascus, alleen heeft Aleppo wat mij betreft iets meer charme. De smalle straatjes zijn erg leuk, en als je naar de grote souk gaat dan kun je verdwalen aangezien deze meer een doolhofstructuur hebben. Je kunt er erg lekker (en veilig) eten en als je op zoek bent naar een mooi tapijt of zilver, dan kun je daar zeer zeker slagen. Een leuke anecdote die ik daar meemaakte, om aan te geven hoe de mensen daar zijn, is dat we op zoek waren naar de citadel, aangezien alle straatjes erg smal zijn, en de bordjes onleesbaar of afwezig zijn, was het erg moeilijk om de goede route naar de citadel te bepalen. Een van de winkeleigenaren kwam op ons af om ons te weg te wijzen en nodigde ons uit om even in zijn ge-aircode winkel bij te komen. We dachten dat hij dan wel zou proberen om ons van alles te verkopen, niets was minder waar. Hij liets ons de geheel gerestaureerde serai (= hotel voor karavanen) zien die hij op de binnenplaats had, en we hebben het verder gehad over koetjes en kalfjes. De citadel is ook wel aardig om te bezoeken. De kroonkamer is erg mooi gerestaureerd en je hebt een geweldig uitzicht op de stad. Verder is het Armeense kwartier het bezoeken waard, zeker als je van lekker eten houdt. Er zitten daar veel cafe's en restaurants. Bovendien mogen de Armeniers, aangezien ze christen zijn, wel alcohol schenken. Maar ze hebben ook erg lekkere gerechten.

Hama, een mooie groene stad. Het enige wat daar te zien is, zijn de gigantische waterwielen, norias genaamd. Ze zijn erg mooi om te zien en het geluid is indrukwekkend. Verder hebben ze daar een specialiteit genaamd halwa, erg lekker. Voor de rest is het niet echt de moeite waard om er meer dan een dag te blijven.

Crac de Chevaliers: Dit is een kruisvaarderskasteel. Erg mooi om te bekijken, aangezien het in een goede staat is. Het is de moeite waard om een goede gids te nemen. Op 10 minuten rijden hebben we geluncht, in een restaurant gerund door een Libanees. Ik heb niet vaak zo lekker (en zo veel) gegeten. De goede man was ook een christen, dus we konden genieten van een lekker plaatselijk biertje bij het eten.

Palmyra: Een stad midden in de woestijn, bij een oase. Er vlak bij zijn ruïnes die vanaf 1920 langzaam aan gerestaureerd worden door archeologen. Als je van geschiedenis houdt is het erg interessant om te bezichtigen. Ook hier is het weer de moeite waard om een gids in te huren. De gids die wij hadden was de Syrische archeoloog die de leiding had over de werkzaamheden die daar nog uitgevoerd worden. Daardoor waren wij in staat om een tombe te bezichtigen die nog klaargemaakt werd voor bezichtiging. Ook een pluspunt van Palmyra, ze hebben een pannekoekenhuis !!! Met foto's van Beatrix en Wim-Lex op de ruit. En de pannekoeken zijn erg goed vond ik zelf. Ook een leuke anecdote. Er was een restaurant dat bestond uit een gebouw met een bedouïnentent op het dak. We hadden daar de vorige avond gegeten en we besloten in de hitte van de dag dat dat waarschijnlijk de beste plaats was te verblijven. We zaten daar dus met zijn zessen te lezen en te backgammonnen (=het nationale tijdverdrijf...). Ik zat te backgammonnen met een meisje uit onze groep. De rest wilde terug naar het hotel om te gaan douchen en te slapen en wilden dus hun drankjes betalen. Alleen de uitbater was nergens te bekennen. De rest had het geld bij ons achtergelaten (we waren redelijk fanatiek bezig) en de uitbater van het restaurant bleek dus in de auto gesprongen te zijn om schepijs voor ons te halen om ons te tracteren.

Na Palmyra zijn we teruggegaan naar Damascus om daarna naar Amman te gaan. In Amman hebben we nog een archeologische plaats op een berg bezocht en het Amphitheater hebben we ook nog gezien. Helaas werden we bij het verlaten van het amphitheater onder vuur genomen. Hierbij kwam een britse toerist om het leven, een hele aardige jongen waar ik het erg goed mee kon vinden en die mijn kamergenoot was. Verder raakten er vijf mensen gewond waarvan ik er een was. (ik was dus inderdaad de nederlander die gewond was geraakt..). Ze hebben anderhalf uur moeten opereren voordat ik stabiel was. De kogel was door mijn nier en lever gegaan, en heeft een stuk van een rib afgeketst voordat hij in mijn maagwand terechtkwam. De dader hebben ze te pakken gekregen en acteerde in zijn eentje. Volgens de verhalen die ik gehoord heb, was hij nogal 'in de war' omdat zijn broers bij de Hezbollah in Libanon zaten en in '82/'83 om het leven gekomen zijn in de oorlog met Israel.

De koning van Jordanie heeft me bezocht in het ziekenhuis en het koningshuis van Jordanie heeft ervoor gezorgd dat alle medische kosten betaald werden en hebben er voor gezorgd dat ik overgeplaatst werd naar een militair hospitaal, tevens hebben ze er voor gezorgd dat mijn vader en moeder gelijk konden overvliegen met Royal Jordanian, ze in een hotel terecht konden en dat ze een auto met chauffeur van het hof toegewezen hebben gekregen zodat ze me twee keer per dag konden bezoeken. De standaardreactie van de "gewone" Jordanier na het horen wat er met me gebeurd was, was ook erg typisch, ze boden onmiddelijk hun excuses aan, zo verschrikkelijk vonden ze het. Na twee weken op de intensive care gelegen te hebben en een week op een gewone afdeling mocht ik eindelijk het ziekenhuis uit. Een van de gelukkigste dagen van mijn leven. Ik heb nog een week in het hotel gezeten voordat de doktoren het er over eens waren dat ik naar huis mocht.

Ik ben nu langzaam aan het herstellen, de meeste wonden zijn aardig aan het helen. Ik ben nu druk bezig om mijn conditie op te bouwen, ik kan geen 100 meter lopen zonder buiten adem te raken. Wat mij betreft is het dus een rampvakantie geweest, een vakantie die je niet snel zult meemaken en niet wil meemaken.

Als je van geschiedenis en aardige mensen houdt dan kan ik je Syrie zeker aanraden. Wat de mensen betreft kan ik je Jordanië ook zeker aanraden, er is wat betreft geschiedenis ook genoeg te zien, ik heb het zelf alleen zelf niet gezien. Ik kan wel meepraten over het ziekenhuissysteem, maar daar wil je waarschijnlijk niets mee te maken hebben als je op vakantie bent.

[ Bericht 1% gewijzigd door Snapcount2 op 22-10-2006 22:17:09 ]

De schietpartij gebeurde op 4 september 2006. Er zijn op het internet nog wel stukjes over te vinden. Bijvoorbeeld: http://www.ad.nl/buitenland/article600788.ece

quote:

Op zondag 22 oktober 2006 21:39 schreef Triggershot het volgende:
Ik woonde ook in Damascus een tijdje, ben je naar de Ommayaden moskee geweest?

Ja, erg indrukwekkend. Heel erg mooi vond ik, ik heb mijn ogen uitgekeken. Vooral de tombe van Johannes de Doper vond ik erg mooi, en ook het graf van Saladin.
Heb jij de 'storyteller' weleens gezien? Die heb ik telkens gemist. En dat schijnt nogal wat te zijn.

quote:

Op zondag 22 oktober 2006 21:45 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Geen idee waar je het over hebt, maar vast wel
Ik was er toendertijd wekelijks, wat houdt het in dan? Een gids ofzo?

Wat ik begrepen heb is het een man die op een pleintje achter de Omayad-moskee een verhaal verteld. Schijnen veel mensen voor uit te lopen.

quote:

Op zondag 22 oktober 2006 21:50 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Hmm, als het een oude man is met een stok ben ik hem weleens tegengekomen ja.
Heb jij Iraniers gezien die zichzelf sloegen en praktisch graftombes aan het aflikken waren?

'Oude man met een stok' was de beschrijving die wij kregen van onze gids. Dus dat zou weleens kunnen kloppen.

Uhm, nee. Jeetje, die heb ik volgens mij ook gemist. Wat waren dat voor mensen dan?

quote:

Op zondag 22 oktober 2006 21:52 schreef ultra_ivo het volgende:
Ik had de berichten wel gelezen, maar als ooggetuigeverslag uit jouw mond komt het nog intenser over.
Je hebt geluk gehad, maar het ook heel mooi verwoord.
Ik heb al zo'n vermoeden waar je naartoe wilt gaan als je weer genoeg hersteld bent

Ja, naar mijn werk vrees ik.

Maar ik zou toch wel mijn tour in Jordanië af willen maken.

quote:

Op zondag 22 oktober 2006 22:01 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Ja, dan heb ik hem wel vaak gezien. hij kan adembenemend vertellen
[..]

Dat hoorden wij dus ook. Maar we zaten te wachten op de goede man en later bleek dus dat hij op de berg bij Damascus aan het picknicken was. Dus hebben we maar gewoon een terrasje gepakt, koffie gedronken met kardemon (yuk..), snel overgestapt op thee en fris, en gewoon mensen gekeken.

quote:

Shietische pelgrims, die zegeningen willen van heiligen.

Nee, die heb ik niet gezien. Ik zal wel buiten het seizoen geweest zijn.

quote:

Op zondag 22 oktober 2006 22:07 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Ben je ook naar de Ottomaanse Station geweest?
[..]

Gaat nonstop door

We zijn niet naar het Ottomaanse station geweest. Is dat de moeite waard? Ik lees me van te voren in wat betreft de omgangsgewoonten van het land en laat me voor de rest verrassen. Dat vind ik het handige van een groepsreis waarvan een deel van te voren georganiseerd is en een deel optioneel.

Maar de Shiïten heb ik toch niet gezien. Maar het was net na de oorlog in Libanon dus het was sowieso erg rustig.

quote:

Op zondag 22 oktober 2006 22:13 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Zeker, ik zal nog wel een foto voor je opzoeken als je wilt, naast de Ottomaanse museum en verschillende oorlogstuig enzo
[..]

Ze komen toch echt massaal uit Iran

Oh, daar zijn we voorbij gekomen. Is dat overigens naast het museum wat door de Noord Koreanen was aangelegd vanwege de oorlog die ze met Israel gevoerd hadden?

Ik heb ze echt niet gezien. De mensen die ik gezien heb gedroegen zich redelijk normaal.

quote:

Op zondag 22 oktober 2006 22:16 schreef Aventura het volgende:
Jee wat erg zeg. Doet me denken aan het verhaal van een collega. Die ging afgelopen maand met een groepsreis naar Venezuela. Aangekomen lag hij tijdens nacht 1 zwetend wakker, voelde zich diep ongelukkig en wilde niets liever dan naar huis. Dit allesoverheersende gevoel nam niet af en nog de volgende dag vertrok hij met het vliegtuig terug. Een week later hoorde hij dat zijn reisgroepje door een groep bewapende overvallers was overmeersterd en urenlang met de dood waren bedreigd en beroofd van al hun bezittingen. Maargoed, dat was dan voor hem zelf dus uiteindelijk geen rampenvakantie.

Ik wens je veel sterkte met het herstel.

Het verhaal over die overval heeft ook in de krant gestaan. Was dat niet een vakantie van Djoser? Zo een verhaal zet je toch aan het denken over zesde zintuigen.

quote:

Op zondag 22 oktober 2006 22:21 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Hmm, durf ik niet te zeggen joh, het was wel in de buurt van djisr Raies
[..]

Ben je in een grote/luxe moskee geweest naast de omayaden moskee?

We hadden helaas maar beperkte tijd in Damascus, ik ben er sindsdien namelijk wel achtergekomen dat er een heleboel te zien was. Ik zou er zo naar teruggaan.

In die grote moskee ben ik wel geweest.

Ik ga overigens nu slapen, anders dan kan ik morgen helemaal niets en ik moet naar het ziekenhuis.

quote:

Op maandag 23 oktober 2006 10:14 schreef Argonath het volgende:
erg schokkend verhaal.
Ik kom net terug uit Jordanie en ben ook op die plek geweest waar jij bent beschoten. Er was een enorme beveiliging toen ik daar kwam, net zoals op alle andere toeristische plekken in Jordanie. Was dat toen ook al zo?

Trouwens voor mensen die nu wat huiverig tegenover Jordanie staan: dat is echt nergens voor nodig. Ik heb me geen enkel moment onveilig gevoeld en regelmatig met de lokale bevolking gesproken. Zij reageerde allemaal met respect over onze religie en andersom was dat natuurlijk ook het geval. Ondanks dat het Ramadan was, was iedereen gewoon heel de dag vriendelijk. Het was een eenmansactie en dit is niet een wekelijkse gebeurtenis daar.

Nee, er was één agent ter plekke die de schutter ook te pakken gekregen heeft. Daarna (heb ik in de krant gelezen) is er een heel reactie-team ter plaatse geweest om alles te doorzoeken.

Ik heb ook absoluut geen negatieve gedachten over Jordanië. Ik zou er ook zo naar teruggaan om mijn tour af te maken. Dit had me bij wijze van spreken ook kunnen gebeuren op de dam in Amsterdam. En de reacties van Jordaniërs zeggen me ook wel genoeg, dus ik zal er zeker nog een keer naartoe gaan om de rest te zien,

quote:

Op zondag 22 oktober 2006 22:27 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Count me in

[afbeelding]

Ottomaans station

Heej, dit gebouw komt me bekend voor. Volgens mij was dit vlak bij ons hotel, als je met je gezicht er naartoe staat, en je slaat linksaf, kom je dan uit bij de grote souk??

Fotootje van snapcount (moi dus..) met de koning van Jordanie:



[ Bericht 31% gewijzigd door Snapcount2 op 25-10-2006 20:40:41 ]

quote:

Op woensdag 25 oktober 2006 20:34 schreef Tinkepink het volgende:
Dat ziet er niet goed uit zeg, op die foto.

Ik voelde me op dat moment niet zo best ook, de foto dateert een dag na de schietpartij/operatie. Ik was ook niet al te helder volgens mij van de morfine.

quote:

Op woensdag 25 oktober 2006 20:52 schreef cptmarco het volgende:
besef je dan wel dat er een koning naast je bed staat?

hahaha, ja hoor, dat is niet te missen, ik was net overgebracht uit een ander ziekenhuis naar dit ziekenhuis (een militair hospitaal, was veiliger), en ik lag koud op bed en aangesloten op alle apparatuur, of de zusters gingen zowat door het dak "want de koning komt eraan". Bovendien stonden er een televisieploeg, een fotograaf van de krant, twee bodyguards en nog een aantal mensen in de kamer.

Een nadeel was alleen dat door het vervoer zo vlak na de operatie, dat de reparatie aan mijn nier kapot ging en ik dus nog een keer onder zeil mocht. Maar dit hospitaal was wel erg goed moet ik zeggen.

quote:

Op woensdag 25 oktober 2006 20:59 schreef UIO_AMS het volgende:
Er staan ook een hoop figuren achter de koning. Ook allemaal hoogwaardigheidsbekleders?

Ja, hoogwaardigheidsbekleders van het koninklijk hof, en ook de premier was erbij.

quote:

Op woensdag 25 oktober 2006 21:09 schreef dwerg het volgende:

[..]

Oei.

Indrukwekkend verhaal, je vertelt het duidelijk. En tja, ontzettende pech. Toch jammer.

Ja sorry, ik ben nogal direct in de manier waarop ik vertel.
Het is inderdaad pech, en zo zie ik het ook. Ik zou ook zo terug willen gaan om de tour over te doen. (zonder het neerschieten dan.... )

quote:

Op woensdag 25 oktober 2006 21:51 schreef k_man het volgende:
Natuurlijk een rampvakantie. Ontzettend vervelend incident. Maar de manier waarop je vervolgens behandeld bent is wel weer reclame voor het land. Erg attent en behulpzaam dus.

Ik reken het het land ook absoluut niet aan, die hebben alles gedaan om me goed te verzorgen en me lekker te voelen. Niets anders dan top. En zoals ik al zei, het had me op de dam in Amsterdam ook kunnen gebeuren.

quote:

Op vrijdag 27 oktober 2006 16:28 schreef k_man het volgende:
Ja, bel die koning op; "zo, en nou wil ik wel eens een leuke vakantie in dat land van je hebben".

Eens kijken of je daar gratis in een luxe hotel kunt ofzo.

Hmm, zou ik kunnen proberen. Ik heb al een week in het beste vijfsterrenhotel van Jordanië gezeten overigens. en mijn ouders bijna vier weken, allemaal op kosten van het koningshuis.

Maar in dat hotel was het wel uit te houden hoor.

quote:

Op vrijdag 27 oktober 2006 16:22 schreef Isabeau het volgende:
Wow, ik begin dit topic te lezen en lees over hoe mooi Syrië en Jordanië wel niet zijn en ik vraag me even af waarom er 'rampvakantie' in de topictitel stond, maar dan stuit ik ineens op een dode kamergenoot, een operatie, een koning op bezoek Mijn hemel, wat een ervaring! Ik hoop dat je verder goed opknapt en dan moet je maar eens terug gaan om de héle vakantie van Syrië en Jordanië te genieten

Ja, dit is toch wel de meest aparte vakantie die ik ooit meegemaakt heb (zacht uitgedrukt...). Maar ik ga ook nog zeker eens een keer terug, ik wil sowieso in Jordanië de dingen zien die ik deze vakantie zou gaan zien, en Syrie is ook geen straf om op vakantie te zijn moet ik zeggen.

Ik heb inderdaad veel geluk gehad. Het herstel gaat redelijk voorspoedig. Morgen mag ik nog een keer naar de uroloog en de internist die mijn nier onder de loupe gaat nemen. Het ziet er nog niet allemaal prettig uit op de CT-scan, maar het hersteld tenminste. Het enige jammere is dat mijn weerstand ook een beetje weg is en ik dus al meer dan een week snipverkouden en met keelpijn op de bank zit.

Voor de rest ga ik volgende week de foto's versturen naar de Jordaniers die me door deze periode heen hebben gesleept met een briefje erbij waarin staat hoe het met me gaat en waarin ik ze natuurlijk ook hartelijk bedank voor al hun hulp.

Wat betreft de film Babel, die ga ik inderdaad nog een keer bekijken zodra ik weer een beetje op de been ben. Ik las waar de film over ging, en die moet ik echt een keer zien.

En ik hoop begin december weer aan het werk te mogen.

quote:

Op zondag 12 november 2006 18:52 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Gaat verder goed met je hoop ik

Nou alleen die verkoudheid is heel vervelend. Ik hoop er morgen een kuurtje voor te krijgen, want het wordt maar niet beter. Normaal gesproken ben ik er binnen twee/drie dagen vanaf. Voor de rest mag ik niet klagen. (alhoewel ik wel graag weer aan het werk zou willen, want ik verveel me wel een klein beetje thuis... )

quote:

Op zondag 12 november 2006 19:11 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Beterschap!
Maar wat zorgt er eigenlijk voor dat je eventueel wel terug wilt?

Dank je wel !!

Nou, ik ben daar geopereerd en verder behandeld. Ik heb daar een maand in het ziekenhuis gelegen. En de manier waarop de 'gewone' jordaniër reageerde toen ze hoorden wat er met me gebeurd was, daaruit bleek wel dat het echt een gevalletje puur pech betrof.

Bovendien zijn er nog dingen in Jordanie die ik nog wil zien, Wadi Rum en Petra onder andere.

En ik zal nog wel een paar keer om me heen kijken als ik daar ben, maar ik wil toch eigenlijk wel het reizen (naar voor mij interessante plekken) voort blijven zetten. Maar eerst ga ik het weekend van 5 januari naar Londen toe om mijn reisgenootjes te ontmoeten en even bij te praten, en daar heb ik heel veel zin in.

Wadi rum = natuurgebied. Daar zijn allerlei leuke dingen te doen. Logeren bij de bedoeïnen, jeepsafari's, kameelrijden enz.
Petra is een stad uitgehouwen uit de rotsen. Schijnt immens groot te zijn. (zie het einde van de laatste Indiana Jones film...)

Syrie zou ik ook zo weer naartoe gaan dus misschien wordt het wel een soortgelijk reisje. Libanon ben ik iets huiveriger voor.

quote:

Op zondag 12 november 2006 19:28 schreef Triggershot het volgende:

[..]

Ja, maar het valt me op dat ze een plaats streek van de Romeinen noemen
Je gaat dus echt een woestijnleven tegemoet. Maak eens foto's als je een morgana tegenkomt
Hmm, ja snap ik met de recente oorlog.

Dat realiseerde ik me niet eens. (van die romeinen...). Ik ben inderdaad wel gek op echte woestijn. Ik vind het ook wel lekker als je het gordijn in je hotelkamer opendoet en je weet gewoon dat je blauwe lucht en zonneschijn tegemoet gaat voor de rest van de dag.

quote:

Op maandag 25 december 2006 13:38 schreef dwerg het volgende:
Afgelopen week is de schutter veroordeeld tot de strop. Vind je dat terecht, te zwaar, of hou je je mening liever voor je?

Sorry voor de late reactie, ik heb een tijd niet meer in dit topic gekeken. Ik heb het nieuws ook gehoord via de ambassade.

Ik ben zelf tegen de doodstraf, en voor mij hoeft hij ook niet persé dood. Als ze hem levenslang opsluiten vind ik het ook prima. En zo denken de ouders van de jongen die overleden is er ook over.

Van de andere kant, hij heeft 24 jaar met dit plan rondgelopen, dus hij zal zich vast wel één of twee keer gerealiseerd hebben dat hij ter dood veroordeeld kon worden.

Als je kijkt naar de wet in Jordanie, dan is dit een toepasselijke straf. Hij was volledig toerekeningsvatbaar, en heeft het leven van een jongen van 32 jaar beëindigd en het leven van alle andere aanwezigen op zijn kop gegooid. Misschien kunnen we na de executie dit hoofdstuk afsluiten. (voor zover dat mogelijk is...)

quote:

Op dinsdag 2 januari 2007 21:02 schreef Kyara het volgende:
Jeetje zeg, wat een heftig verhaal. Heb het niet eerder gelezen. Maar goed ook misschien want ik zat op 20 oktober in het vliegtuig naar Amman voor een rondreis door jawel, Syrie en Jordanie....

Ik hoop dat je herstel spoedig verloopt en dat je nog een keer de kans krijgt om je reis af te maken (als je dat uberhaupt aan zou kunnen want dat lijkt me ook vrij heftig).

Ik zou graag mijn vakantie daar een keer af willen maken hoor, en dat ga ik ook doen ook. Het is inderdaad misschien maar beter dat je het niet gelezen hebt, als ik zelf zoiets gelezen zou hebben dan zou dat toch ook een beetje als schaduw over mijn vakantie heenhangen.

Maarreh..hoe vond jij de landen? Heb je een leuke vakantie gehad?

quote:

Op woensdag 3 januari 2007 13:17 schreef Ikook het volgende:
Hey Snapcount2, wat een verhaal! Hoe is het nu met je? Ik vind je er erg nuchter onder. Moet ook zeggen dat ik het erg goed geregeld vond, zoals ik het in je verhaal las. Het bezoek van de koning e.a. en het geregelde verblijf voor jou en je ouders, dat is top van hun!
Maar ja, wel klote dat het op die manier moet........
En dat je er nog een keer naar terug wilt, kan ik me wel indenken. Of ik het zelf zou willen, geen idee....ik kan me dan ook moeilijk verplaatsen in jouw situatie, ik kan me wel proberen in te leven.
Nog veel sterkte Snappie

Het gaat goed met me moet ik zeggen. In Jordanië was alles super geregeld, en daar ben ik iedereen nog steeds erg dankbaar voor.

Ik stuiter lekker terug, ik ben al mijn conditie wel kwijt. Ik kon voor de schietpartij gewoon 50 kilometer achter elkaar wandelen, en dat zijn er nu nog geen 5, maar het gaat allemaal wel goed komen. Ik doe nu een keer per week fysiotherapie, om mijn buik- en rugspierenspieren weer in orde te krijgen. En ik ben weer aan het werk, drie dagen per week.

Psychisch gaat het ook wel goed. Ik kan er nuchter en normaal over praten (zoals je kan lezen) en ik praat er ook heel veel over. Ik kan er soms nog een beetje moeilijk over uit dat iemand die me niet kende, een poging deed om me (ons) te vermoorden om een statement te maken. Daar lees je normaal gesproken alleen maar over in de krant. Ik heb in ieder geval een plek waar ik terecht kan voor psychische hulp. Ik heb contact met de meeste mensen van de tourgroep en dat doet me ook wel goed.

Ik ben nu druk om me heen aan het kijken naar een vakantie. Ik wil sowieso dit jaar de tour in Jordanie afmaken, en daarnaast wil ik nog een keer een lange vakantie doen. (omdat ik niet het idee heb dat de vakantie in Jordanië een ontspannen gelegenheid gaat worden). Als voorkeurlanden heb ik ondertussen bepaald: Vietnam, China, Nieuw Zeeland of Australië. Dus daar gaat het ook wel goed mee volgens mij, hoewel ik dat natuurlijk pas kan bepalen als ik weer echt op vakantie ben. Natuurlijk zijn mijn ouders, broer, zus en vrienden er niet zo blij met de keuze van landen, maar goed, als ze denken dat ik naar Terschelling of Lloret da Mar ga dan hebben ze het mis.

Nou, even een TVPtje/statusupdate.

Het gaat redelijk goed met me. Lichamelijk ben ik nog niet de oude, heb nog wel een beetje last met lopen en het reuzachtige litteken op mijn buik is ook zeer ongemakkelijk. Voor de rest loop ik bij de GGZ voor psychologische hulpverlening. Dus dat loopt allemaal op zich wel goed. Ik heb ook de stap genomen om voor een andere baan te kiezen die dichterbij huis is en waar ik meer uitdaging in mijn werk heb.

Voor de rest hebben ik en een vriendin uit Australië (die ook gewond was geraakt) besloten om per 31 augustus terug te gaan naar Jordanië om daar onze tour af te maken. Daarna reizen we door naar Egypte om daar ook een stuk door het land te reizen. Dit omdat ik denk dat het goed voor me is, maar ook omdat ik denk dat ik op deze manier sommige dingen beter achter me kan laten. Ik heb er ook heel veel zin in, ben druk bezig om me te oriënteren met allerlei boekjes en dergelijken. We gaan 15 dagen reizen, en ik heb 2 dagen voor de tour begint uitgetrokken om wat mensen te bezoeken in Amman die me daar hebben geholpen.

Ik heb contact gehad met het koninklijk hof, die ons gaat helpen om onze reis zo optimaal mogelijk te plannen. Wat dat betreft, niets dan lof voor het koninklijk hof en de mensen die ons daar geholpen hebben. Dit maakt het ook makkelijker voor ons om terug te gaan. Ik wil voor de vakantie nog een aantal dingen doen die me om de een of andere reden erg moeilijk vallen, zonder dat ik daar een oorzaak/reden voor kan vinden. Ik moet de ouders van de jongen die overleden is nog een brief schrijven en de foto's opsturen die ik heb. En ik moet met de mensen in Amman contact opnemen. Ik vind dat erg moeilijk, maar wil ik wel doen voordat ik op vakantie ga.

Ik heb ook wat mensen gesproken die in de tourgroep zaten en daarna de reis hebben voortgezet. Ze hebben van het koninklijk huis hun eigen bus gekregen met gidsen en bewaking. Ze hebben voor de rest van de reis in de beste hotels overnacht en een leuke tijd gehad voor zover dat mogelijk is met de schaduw die over de vakantie heenhing. De ouders van de overleden jongen zijn uitgenodigd en hebben twee weken in Jordanië doorgebracht en hebben daar de reis gedaan die hun zoon zou doen (iets luxer) en vonden het prachtig. Ze waren in staat om de Indiana Jones hoed te kopen in Petra die hun zoon eigenlijk wilde kopen.

Kortom, het zal een spannende tijd worden in Amman en ik ben benieuwd in hoeverre ik zal staan te trillen op mijn benen.

Ik kan me inderdaad voorstellen dat het koninlijk huis van Jordanië me liever andere herinneringen meegeven dan de tijd dat ik daar in het ziekenhuis lag. Wat overigens een hele aparte ervaring is, ik had weinig tot geen ervaring met ziekenhuizen in Nederland, maar in Jordanië gaat dat er toch heel anders aan toe.

Ik ben er erg blij mee dat het op deze manier wordt opgepakt. Het maakt het terugreizen toch een stuk makkelijker ondanks het feit dat de tour zelf al geregeld is door de reisorganisatie.