R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Misschien een rare vraag, en voor de jongere FOK!kers niet echt relevant, of ze hebben er misschien nooit over nagedacht, maar het is een vraag waar ik erg mee zit.
Een paar weken geleden heb ik samen met mijn vriendin besloten dat we onze relatie het beste konden stoppen. De reden hiervoor is dat zij er voor zichzelf achter is gekomen dat ze kinderen wenst in de toekomst, terwijl ik eigenlijk wel redelijk overtuigd ben dat ik niet wil. Zij kan en wil het risico niet nemen om samen verder te gaan, want anders is de tijd voor kindjes krijgen een beetje over (voordat ze ook een andere leuk man heeft gevonden waar ze een gezin mee wil stichten, is ze denk ik toch wel weer een tijdje verder).
Het stomme is, dat de liefde van beide kanten niet over is, hoewel we allebei ons best doen om er mee om te gaan en te accepteren dat het voorbij is. Ik heb in mijn hele leven maar voor 2 vrouwen zo'n uniek gevoel gehad. Het gevoel van allesoverheersende liefde, waarbij je jezelf helemaal geeft. Dus ik zit er al behoorlijk mee in een depressie met enkele opklaringen tussendoor
De vraag die mij nu echter bezig houdt, is gerelateerd aan het feit dat ik zo overtuigd van mezelf weet dat ik nooit geen kinderen wil. Ben ik dan zo vreemd? Is het geen oerinstinct ofzo, dat elke man uiteindelijk zijn genen wil verspreiden en voor nageslacht wil zorgen? Voor de duidelijkheid, ik ben 31. In mijn omgeving zie ik dat bijna iedereen in mijn leeftijdscatergorie ondertussen wel kinderen heeft of er mee bezig is en dan ga ik zitten denken...
Waarom ik geen kinderen wil? Tja, ik zie mezelf niet als papa figuur en ik ben ook wel bang. Je kunt in het leven bijna alles dat je fout doet wel weer herstellen of goedmaken, maar met kinderen kun je je geen grappen permiteren. Ik weet wel dat de perfect ouder niet bestaat, maar ik ben er toch als de dood voor.
Ik heb daarnaast het gevoel dat je een substantieel deel van je leven en vrijheid moet opofferen voor kinderen en ik ben daar niet echt toe bereid.
Ben ik dan echt zo vreemd?
Een paar weken geleden heb ik samen met mijn vriendin besloten dat we onze relatie het beste konden stoppen. De reden hiervoor is dat zij er voor zichzelf achter is gekomen dat ze kinderen wenst in de toekomst, terwijl ik eigenlijk wel redelijk overtuigd ben dat ik niet wil. Zij kan en wil het risico niet nemen om samen verder te gaan, want anders is de tijd voor kindjes krijgen een beetje over (voordat ze ook een andere leuk man heeft gevonden waar ze een gezin mee wil stichten, is ze denk ik toch wel weer een tijdje verder).
Het stomme is, dat de liefde van beide kanten niet over is, hoewel we allebei ons best doen om er mee om te gaan en te accepteren dat het voorbij is. Ik heb in mijn hele leven maar voor 2 vrouwen zo'n uniek gevoel gehad. Het gevoel van allesoverheersende liefde, waarbij je jezelf helemaal geeft. Dus ik zit er al behoorlijk mee in een depressie met enkele opklaringen tussendoor
De vraag die mij nu echter bezig houdt, is gerelateerd aan het feit dat ik zo overtuigd van mezelf weet dat ik nooit geen kinderen wil. Ben ik dan zo vreemd? Is het geen oerinstinct ofzo, dat elke man uiteindelijk zijn genen wil verspreiden en voor nageslacht wil zorgen? Voor de duidelijkheid, ik ben 31. In mijn omgeving zie ik dat bijna iedereen in mijn leeftijdscatergorie ondertussen wel kinderen heeft of er mee bezig is en dan ga ik zitten denken...
Waarom ik geen kinderen wil? Tja, ik zie mezelf niet als papa figuur en ik ben ook wel bang. Je kunt in het leven bijna alles dat je fout doet wel weer herstellen of goedmaken, maar met kinderen kun je je geen grappen permiteren. Ik weet wel dat de perfect ouder niet bestaat, maar ik ben er toch als de dood voor.
Ik heb daarnaast het gevoel dat je een substantieel deel van je leven en vrijheid moet opofferen voor kinderen en ik ben daar niet echt toe bereid.
Ben ik dan echt zo vreemd?
- It's good to be back?
- Darwin awards are the most prestigious awards in the world... and the cheapest; no winner ever comes and claim the trophy
- Murphy's law is the mild version of reality
- Darwin awards are the most prestigious awards in the world... and the cheapest; no winner ever comes and claim the trophy
- Murphy's law is the mild version of reality
Pappafiguur ben je niet, dat -wordt- je als het kind er uiteindelijk is. En dan zelfs nog vaak langzaam aan, stukje bij beetje...
... Heb ik begrepen van meerdere 'pappa's'
... Heb ik begrepen van meerdere 'pappa's'
Health In Harmony is een non-profitorganisatie die regenwoudgemeenschappen helpt met gezondheidszorg en duurzame inkomens in ruil voor bosbescherming, en zo tegelijk klimaatverandering en armoede aanpakt. - https://www.healthinharmony.org/
Nee, alleen blijf je het gevoel houden dat je je moet verantwoorden. Dat is helaas de realiteit. Het is niet terecht maar anderen denken te weten wat jij wel en niet moet doen. Als je geen kinderen wilt, dan wil je dat niet. Waarom niet? vragen ze dan... tja dan denk ik altijd "waarom wel?" maar dat wordt ook niet begrepen.
Mensen die je echt kennen, zullen je waarschijnlijk ook wel begrijpen en zien dat je geen "papa" bent of zult worden.
In mijn ogen ben je niet vreemd, hooguit onbegrepen, maar er zijn genoeg mensen die bewust kinderloos zijn, alleen beschouwd men dat als "buiten het normale" en dus vreemd. Maar ja, zo ken ik nog wel een rijtje.
Ik denk dat je er goed aan doer. Kinderen nemen voor de "vorm" is wel de slechtste reden die men kan bedenken.
Sterkte met het verwerken van je relatie.
Mensen die je echt kennen, zullen je waarschijnlijk ook wel begrijpen en zien dat je geen "papa" bent of zult worden.
In mijn ogen ben je niet vreemd, hooguit onbegrepen, maar er zijn genoeg mensen die bewust kinderloos zijn, alleen beschouwd men dat als "buiten het normale" en dus vreemd. Maar ja, zo ken ik nog wel een rijtje.
Ik denk dat je er goed aan doer. Kinderen nemen voor de "vorm" is wel de slechtste reden die men kan bedenken.
Sterkte met het verwerken van je relatie.
Dat is ook wel een heel goed punt. Kun je uiteindelijk zo'n kind toch niet aandoen!quote:Op zondag 8 oktober 2006 21:41 schreef jack4ya het volgende:
Ik denk dat je er goed aan doer. Kinderen nemen voor de "vorm" is wel de slechtste reden die men kan bedenken.
Sterkte met het verwerken van je relatie.
Ik heb geen hekel aan kinderen overigens, ff voor de duidelijkheid.
Heb nu even een andere invalshoek om over na te denken.
Thnx!
- It's good to be back?
- Darwin awards are the most prestigious awards in the world... and the cheapest; no winner ever comes and claim the trophy
- Murphy's law is the mild version of reality
- Darwin awards are the most prestigious awards in the world... and the cheapest; no winner ever comes and claim the trophy
- Murphy's law is the mild version of reality
Met dit soort stompzinnige replies hou je zulke debiele gewoontes goed in stand in ieder geval.quote:Op zondag 8 oktober 2006 21:45 schreef fraubitch het volgende:
-edit-
[ Bericht 19% gewijzigd door Mordreth op 08-10-2006 21:59:50 ]
Dan hoop ik dat je later niet voor hetzelfde dilemma als ik en mijn (nu dus) ex komen te staan.quote:Op zondag 8 oktober 2006 21:48 schreef Slarioux het volgende:
Overigens, ik wil zelf geen kinderen. Voor zover ik weer mijn vriendin later wel.
Toen wij elkaar leerden kennen twijfelde ze zelf nog heel erg en omdat we gewoon heel erg verkikkerd waren op elkaar zijn we bij elkaar gebleven. Misschien was het beter om nooit de relatie te beginnen, maar ja, liefde is een raar iets en eerlijk is eerlijk, we hebben een prachtige 4 jaar gehad samen.
- It's good to be back?
- Darwin awards are the most prestigious awards in the world... and the cheapest; no winner ever comes and claim the trophy
- Murphy's law is the mild version of reality
- Darwin awards are the most prestigious awards in the world... and the cheapest; no winner ever comes and claim the trophy
- Murphy's law is the mild version of reality
Ik moet er niet aan denken om kinderen te krijgen - en mijn man gelukkig ook niet, dat maakt het 'probleem' iets minder erg. Maar ik word er zo onderhand wél ziek van, zo vaak als aan mij gevraagd wordt wanneer de kinderen nu komen. 24, pas getrouwd, huisje gekocht, dan moet ik blijkbaar ook gelijk een kind uitpoepen. Eergisteren had ik een vestje aan met een rits, en die golfde bij mijn buik. Dan krijg je meteen opmerkingen als: 'oeh, dus toch, een zwanger buikje?Zie je wel!'
Misschien zeg ik iets heel verkeerds nu, maar ik heb het vermoeden dat vrouwen die geen kinderen willen, schever worden aangekeken dan mannen die die wens niet hebben. Ik heb er ook eens over gesproken met een vrouw die geen kinderen kon krijgen: die vond dat je als vrouw niet alleen het recht, maar ook de plicht had om een kind te baren.
Ik weet ook niet waarom ik geen kind wil. Dat schijn je te moeten beargumenteren. En dan het liefst met zinnen als "de aarde is geen mooie plaats" of "er lopen al zoveel kindjes rond in Afrika waarvoor eerst gezorgd moet worden". Maar dat is het niet.
Ik keur het ook zwaar af als mensen kinderen krijgen omdat nu eenmaal zo hoort. Omdat ze bang zij om later zonder familie achter te blijven. Of nog erger, omdat de partner per se kinderen wil.
Misschien zeg ik iets heel verkeerds nu, maar ik heb het vermoeden dat vrouwen die geen kinderen willen, schever worden aangekeken dan mannen die die wens niet hebben. Ik heb er ook eens over gesproken met een vrouw die geen kinderen kon krijgen: die vond dat je als vrouw niet alleen het recht, maar ook de plicht had om een kind te baren.
Ik weet ook niet waarom ik geen kind wil. Dat schijn je te moeten beargumenteren. En dan het liefst met zinnen als "de aarde is geen mooie plaats" of "er lopen al zoveel kindjes rond in Afrika waarvoor eerst gezorgd moet worden". Maar dat is het niet.
Ik keur het ook zwaar af als mensen kinderen krijgen omdat nu eenmaal zo hoort. Omdat ze bang zij om later zonder familie achter te blijven. Of nog erger, omdat de partner per se kinderen wil.
Bij mij thuis was het zo dat mijn moeder een kind wilde, en mijn vader niet. Als mensen zeggen dat je automatisch van je kind gaat houden als je er eenmaal mee geconfronteerd wordt: dat is een fabeltje.quote:Op zondag 8 oktober 2006 21:37 schreef SpecialK het volgende:
Pappafiguur ben je niet, dat -wordt- je als het kind er uiteindelijk is. En dan zelfs nog vaak langzaam aan, stukje bij beetje...
... Heb ik begrepen van meerdere 'pappa's'
Mjah dat dilemma komt er dus wel aan, of je wilt of niet. Tenzij je dan al uit elkaar bent natuurlijk.quote:Op zondag 8 oktober 2006 21:51 schreef in_het_kippenhok_4 het volgende:
[..]
Dan hoop ik dat je later niet voor hetzelfde dilemma als ik en mijn (nu dus) ex komen te staan.
Toen wij elkaar leerden kennen twijfelde ze zelf nog heel erg en omdat we gewoon heel erg verkikkerd waren op elkaar zijn we bij elkaar gebleven. Misschien was het beter om nooit de relatie te beginnen, maar ja, liefde is een raar iets en eerlijk is eerlijk, we hebben een prachtige 4 jaar gehad samen.
Nee hoor, je bent geen ouder, ouder word je.
Ik wilde overigens ook geen kinderen en nu ben ik moeder van twee. Het is inderdaad net zo vreselijk als ik me voorgesteld had. Maar meestal (bijna altijd) ook onvoorstelbaar veel leuker dan ik ooit had kunnen denken.
Ik kan dan ook van harte zeggen dat ik blij ben dat het me "overkomen" is, moeder worden. Als ik van te voren had geweten dat het zo zou zijn was ik waarschijnlijk niet zo anti geweest.
Ik wilde overigens ook geen kinderen en nu ben ik moeder van twee. Het is inderdaad net zo vreselijk als ik me voorgesteld had. Maar meestal (bijna altijd) ook onvoorstelbaar veel leuker dan ik ooit had kunnen denken.
Ik kan dan ook van harte zeggen dat ik blij ben dat het me "overkomen" is, moeder worden. Als ik van te voren had geweten dat het zo zou zijn was ik waarschijnlijk niet zo anti geweest.
Geen zorgen voor de dag van morgen.
Zo lang ik me kan herinneren heb ik een "geen kinderen"-wens... Mijn vriend moest even slikken (inmiddels 7 jaar terug) maar was redelijk helder: Joh ik wil graag een kind, maar alleen van jou, anders hoeft het niet voor mij. Dus het is eigenlijk heel eenvoudig. Wil je geen kinderen? Jammer, maar ik blijf toch echt voor JOU!quote:Op zondag 8 oktober 2006 21:46 schreef in_het_kippenhok_4 het volgende:
[..]
Dat is ook wel een heel goed punt. Kun je uiteindelijk zo'n kind toch niet aandoen!
Ik heb geen hekel aan kinderen overigens, ff voor de duidelijkheid.
Heb nu even een andere invalshoek om over na te denken.
Thnx!
Kijk da's ook wel weer uniek hoor, daar heb ik het mee getroffen. Maar ook wij zijn nu 30 en de enige in onze kringen die geen kinderen hebben. Dus laatst toch maar weer over nagedacht, voor het geval we misschien toch wel wilden. Tja, even recapituleren kan nooit kwaad.
Mijn ouders vielen van hun stoel... Jack4ya, JIJ kinderen?? Meid, dat vind ik helemaal niets voor je/jullie!
Zo kan het dus ook.
Maar ik denk dat een kinderwens er al vroeg in zit, of op een gegeven moment (inderdaad vaak rond de 30) zich begint te uiten. Bij ons is dat nog steeds niet zo, maar mocht het ooit gebeuren, ach, dan gooien we het roer op dat moment wel om, en geen moment eerder!
Ook NU kinderen nemen om mogelijk spijt in de TOEKOMST te voorkomen, da's al net zo'n slechte reden....
Kan je daar ook even over na denken.
ik ben tegen de dertig en ik weet dat ik nu nog steeds geen kindern wil..Nee dankje!
ik ben gewoon lekker egoistisch..en wordt wakker wanneer ik wil , geef lekker veel geld aan mijzelf uit, maak mijn eigen planningen..en ik ga voor carriere.. liefde is zeker belangrijk..deze krijg ik van mijn familie en vrienden, mijn vriendin wil ook geen kids..YES! wat is het leven toch heerlijk!
(wil niet zeggen, dat ik dit ook niet kan met kinderen, maar moeilijker is het wel..)
PS: ik geef les al aan kinderen en vindt dat al genoeg..moet ze ook niet thuis hebben
ik ben gewoon lekker egoistisch..en wordt wakker wanneer ik wil , geef lekker veel geld aan mijzelf uit, maak mijn eigen planningen..en ik ga voor carriere.. liefde is zeker belangrijk..deze krijg ik van mijn familie en vrienden, mijn vriendin wil ook geen kids..YES! wat is het leven toch heerlijk!
(wil niet zeggen, dat ik dit ook niet kan met kinderen, maar moeilijker is het wel..)
PS: ik geef les al aan kinderen en vindt dat al genoeg..moet ze ook niet thuis hebben
nee, je bent niet vreemd, er zijn genoeg mensen die er net zo over denken, en er zoden nog veel mensen moeten komen die ook zo denken. We leven momenteel in een materieel tijdperk, men gaat werken bouwt een carierre op en wilt die niet in het water laten vallen door een koter, of krijgt op een steeds latere leeftijd een kind.
Ik ken genoeg mensen die geen kinderen willen omdat ze zelf een moeilijke jeugd hebben gehad en dat hun kinderen niet toewensen.
En bang zijn? Logisch, iedereen die aan kinderen wilt beginnen of eraan denkt is dat.
De grote vragen zijn dan allemaal in het levensbelang van het kind.
kan ik hem onderhouden? Kan ik zijn school later betalen? Kan het later in de maatschappij overleven? Is er later uberhaupt plek om te leven? Wil ik mijn kind dit aandoen? Ben ik wel bereid om de rest van mijn leven voor iemand te moeten zogen?
Zoals ik al eerder aangaf, het draait steeds meer om carierre en toekomst, het tijdperk om 16 kinderen te krijgen om jezelf en je boerderij te onderhouden is al 50 jaar voorbij.
Ik kan je standpunt zeker begrijpen, maar om er een relatie voor op tegeven? Omdat zij misschien later kids wilt? Hoe denk jij erover over 5 jaar? Je (achter)naam zal nu met je mee sterven. Als je later berjaard bent, wie moet er voor je zorgen? Je gaat nu een heel deel van een levenservaring missen (bv vaderdag, trots zijn op je nageslacht enzenzenz)
ik kan nog uren doorgaan Hopelijk kan ik je met mijn antwoord een beetje helpen.
Ik ken genoeg mensen die geen kinderen willen omdat ze zelf een moeilijke jeugd hebben gehad en dat hun kinderen niet toewensen.
En bang zijn? Logisch, iedereen die aan kinderen wilt beginnen of eraan denkt is dat.
De grote vragen zijn dan allemaal in het levensbelang van het kind.
kan ik hem onderhouden? Kan ik zijn school later betalen? Kan het later in de maatschappij overleven? Is er later uberhaupt plek om te leven? Wil ik mijn kind dit aandoen? Ben ik wel bereid om de rest van mijn leven voor iemand te moeten zogen?
Zoals ik al eerder aangaf, het draait steeds meer om carierre en toekomst, het tijdperk om 16 kinderen te krijgen om jezelf en je boerderij te onderhouden is al 50 jaar voorbij.
Ik kan je standpunt zeker begrijpen, maar om er een relatie voor op tegeven? Omdat zij misschien later kids wilt? Hoe denk jij erover over 5 jaar? Je (achter)naam zal nu met je mee sterven. Als je later berjaard bent, wie moet er voor je zorgen? Je gaat nu een heel deel van een levenservaring missen (bv vaderdag, trots zijn op je nageslacht enzenzenz)
ik kan nog uren doorgaan Hopelijk kan ik je met mijn antwoord een beetje helpen.
Hopelijk kan ik je met mijn antwoord een beetje helpen.
They say I have ADD but I just don't understa...OOOHH!! Look!! A Kitty!!
Screw worldpeace! I want a Pony!
Screw worldpeace! I want a Pony!
Een kind moeten baren als plicht van de vrouw vind ik wat ver gaan.quote:Op zondag 8 oktober 2006 21:51 schreef _Arual_ het volgende:
...
Kan me wel voorstellen dat er van vrouwen verwacht wordt dat ze kinderen krijgen en ik denk dat uiteindelijk er ook veel zijn die het willen (naarmate de biologische klok verder tikt).
Als jij en je partner dit niet willen, nou dan is dat toch jullie keus? 24 is nog jong, je hebt net een hoop in je leven op poten gezet: huisje, baan, etc. Dan zie ik er niks verkeerds in om eerst even dat lekker te laten bezinken
- It's good to be back?
- Darwin awards are the most prestigious awards in the world... and the cheapest; no winner ever comes and claim the trophy
- Murphy's law is the mild version of reality
- Darwin awards are the most prestigious awards in the world... and the cheapest; no winner ever comes and claim the trophy
- Murphy's law is the mild version of reality
Ik ben 28 jaar en ik heb niks met kinderen. Het fenomeen tikkende klok is mij vreemd. Een baby kan me over het algemeen niet vertederen noch boeien. Als ik kinderen van een ander zie denk ik nooit: 'Ik wil dit ook'.
Ik sluit het niet uit hoor. En als het me zou 'overkomen' zou een kind echt welkom zijn. Maar nu: absoluut niet, blok aan mijn been, wat moet ik er mee, ik kan er niks mee. Dat zijn de gevoelens die bij mij overheersen.
En dat schijnt redelijk vreemd te zijn voor een vrouw van tegen de dertig.
Ik sluit het niet uit hoor. En als het me zou 'overkomen' zou een kind echt welkom zijn. Maar nu: absoluut niet, blok aan mijn been, wat moet ik er mee, ik kan er niks mee. Dat zijn de gevoelens die bij mij overheersen.
En dat schijnt redelijk vreemd te zijn voor een vrouw van tegen de dertig.
quote:Op zondag 8 oktober 2006 22:00 schreef in_het_kippenhok_4 het volgende:
[..]
Een kind moeten baren als plicht van de vrouw vind ik wat ver gaan.
Kan me wel voorstellen dat er van vrouwen verwacht wordt dat ze kinderen krijgen en ik denk dat uiteindelijk er ook veel zijn die het willen (naarmate de biologische klok verder tikt).
Als jij en je partner dit niet willen, nou dan is dat toch jullie keus? 24 is nog jong, je hebt net een hoop in je leven op poten gezet: huisje, baan, etc. Dan zie ik er niks verkeerds in om eerst even dat lekker te laten bezinken
en weer zoe iemand die zegt "24 is jong, wacht maar af".
Nee! Ik ken er behoorlijk wat van mijn leeftijd die al kinderen hebben of zwanger zijn. En degenen die geen kinderen hebben of zwanger zijn, weten nu al dat ze over een tijdje een kind willen. Ik heb die aandrang dus totaal helemaal compleet niet. Nooit gehad. Misschien een duf voorbeeld: als kind, spelletjes spelen: vadertje en moedertje. Nou, dan speelde ik de hond die de kasten leegvrat of zo.
Ik moet het even nuanceren: ik heb op zich wel wat met kids in de zin dat ik goed met ze om kan gaan. Ik zou denk ik zelfs een heel goede moeder zijn.
Alleen zie ik meer redenen om geen moeder te willen worden, dan wel.
En als ik al die dingen lees over de praktische problemen zoals kinderopvang die onbetaalbaar is waardoor je of gedwongen bent thuis te zitten of te werken en het loon dat je verdient aan een creche te geven, dan denk ik: gekheid.
Ik wil een kind van mij niet in de creche stoppen, noch wil ik een thuismoeder zijn. Dus ja, dan houdt het wel een beetje op...
Alleen zie ik meer redenen om geen moeder te willen worden, dan wel.
En als ik al die dingen lees over de praktische problemen zoals kinderopvang die onbetaalbaar is waardoor je of gedwongen bent thuis te zitten of te werken en het loon dat je verdient aan een creche te geven, dan denk ik: gekheid.
Ik wil een kind van mij niet in de creche stoppen, noch wil ik een thuismoeder zijn. Dus ja, dan houdt het wel een beetje op...
Je bent niet de eerste die dit aangeeft en ik zeg niet dat ik niet kan veranderen. Maar ik heb dit gevoel al heel lang en voor zover ik mezelf een beetje ken zal er toch wel iets moeten gebeuren voor ik omsla.quote:Op zondag 8 oktober 2006 21:57 schreef fraubitch het volgende:
Ik kan je standpunt zeker begrijpen, maar om er een relatie voor op tegeven? Omdat zij misschien later kids wilt? Hoe denk jij erover over 5 jaar? Je (achter)naam zal nu met je mee sterven. Als je later berjaard bent, wie moet er voor je zorgen? Je gaat nu een heel deel van een levenservaring missen (bv vaderdag, trots zijn op je nageslacht enzenzenz)
ik kan nog uren doorgaan Hopelijk kan ik je met mijn antwoord een beetje helpen.
Waarom geven we (mijn vriendin en ik waren het hier samen over eens) de relatie op? Omdat zij inmiddels zeker weet dat ze binnen een jaartje of 5 toch wel een kindje wil hebben. Oomdat ik met heel mijn hart en ziel van haar houdt, wil ik dat die wens uit kan komen en daarvoor moet ik plaats maken. Nu heeft ze een goede kans om opnieuw te beginnen, een man tegen te komen die van haar zal houden en wel een gezin met haar wil.
Nu kunnen we tenminste vrienden blijven en dat is belangrijk voor me, hoewel we voorlopig even wat afstand nemen om elkaar de tijd te geven de dingen te verwerken. Met mijn 1e ex is het vreselijk fout gelopen (als je je verveelt moet je maar eens op eerdere topics onder mijn nick in_het_kippenhok zoeken) en hoewel ik heel lang erg boos ben geweest om wat ze me aan heeft gedaan, is dat uiteindelijk bekoeld en ben ik toch wel benieuwd of ze nu wel gelukkig is geworden? Ik zal het waarschijnlijk nooit weten en dat vind ik jammer, wat we hadden toch 8 jaar gedeeld samen.
Oh, en om de famlienaam maak ik me niet zo druk. Mijn broer heeft er inmiddels al twee, dus dat komt wel goed
- It's good to be back?
- Darwin awards are the most prestigious awards in the world... and the cheapest; no winner ever comes and claim the trophy
- Murphy's law is the mild version of reality
- Darwin awards are the most prestigious awards in the world... and the cheapest; no winner ever comes and claim the trophy
- Murphy's law is the mild version of reality
Zonder rare smoesjes te verzinnen: ik heb gewoon geen behoefte aan kinderen op dit moment en zoals het nu lijkt ook niet in de toekomst. Zou best nog wel kunnen komen hoor, maar dat zien we dan wel weer. Vriendin denkt er net zo over.
Kan verder erg goed met mijn neefje en nichtjes overweg en vind het ook erg leuk als ze langskomen. Maar aan het eind van de dag ben ik ook weer blij dat ze weg zijn en dat we weer lekker ons eigen ding kunnen doen
In vind dus dat je wel in orde bent
Kan verder erg goed met mijn neefje en nichtjes overweg en vind het ook erg leuk als ze langskomen. Maar aan het eind van de dag ben ik ook weer blij dat ze weg zijn en dat we weer lekker ons eigen ding kunnen doen
In vind dus dat je wel in orde bent
ik vind 24 nog best jong om ervan uit te gaan dat het ook niet meer verandert. Je wilt (nog) geen kinderen en dat is prima. Ik ben 22 en ik wil er niet eens aan denken. Maar dat kan makkelijk veranderen over 10 tot 20 jaar, dat weet ik niet.
Een wijs man doorziet de valsheid van wat de algemene domheid bewondert.
24 is niet jong? Ik bedoelde niet dat je vanzelf kinderen gaat willen, maar op je 24ste al behoorljk gesettled zijn vind ik persoonlijk toch erg vlot. Waarom zou je daar niet eerst even van genieten?quote:Op zondag 8 oktober 2006 22:06 schreef _Arual_ het volgende:
[..]
en weer zoe iemand die zegt "24 is jong, wacht maar af".
Nee! Ik ken er behoorlijk wat van mijn leeftijd die al kinderen hebben of zwanger zijn. En degenen die geen kinderen hebben of zwanger zijn, weten nu al dat ze over een tijdje een kind willen. Ik heb die aandrang dus totaal helemaal compleet niet. Nooit gehad. Misschien een duf voorbeeld: als kind, spelletjes spelen: vadertje en moedertje. Nou, dan speelde ik de hond die de kasten leegvrat of zo.
Heb mijn post een beetje ongelukkig geformuleerd, sorry!
Dat er veel mensen zijn op dezelfde leeftijd met kinderen, ermee bezig zijn of al weten dat ze ze in de toekomst willen, zijn toch ook alleen bezig met hun wens te verwezenlijken. Daar is verder toch niks mis mee?
Als je, net als ik, nooit de wens hebt gehad om kinderen te krijgen en dat ook in de toekomst niet wilt, heb ik daar geen moeite mee.
Ik worstel met de vraag omdat het nu een hele grote impact op mijn leven heeft gehad en het is voor het eerst sinds lange tijd dat ik zo'n innerlijke strijd heb moeten leveren.
- It's good to be back?
- Darwin awards are the most prestigious awards in the world... and the cheapest; no winner ever comes and claim the trophy
- Murphy's law is the mild version of reality
- Darwin awards are the most prestigious awards in the world... and the cheapest; no winner ever comes and claim the trophy
- Murphy's law is the mild version of reality
Heel herkenbaar verhaal.
Weet niet of je er iets aan kunt hebben, maar ik heb iets vergelijkbaars doorgemaakt.
Wanneer jij later kinderen wil en hij/zij niet...
Momenteel ben ik hoogzwanger en mijn lief staat werkelijk te popelen om vader te worden....
Sterkte met je verdriet. Wellicht komen jullie weer nader tot elkaar.
Weet niet of je er iets aan kunt hebben, maar ik heb iets vergelijkbaars doorgemaakt.
Wanneer jij later kinderen wil en hij/zij niet...
Momenteel ben ik hoogzwanger en mijn lief staat werkelijk te popelen om vader te worden....
Sterkte met je verdriet. Wellicht komen jullie weer nader tot elkaar.
"Bloemen zijn rood jongeman... "
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
Zo. Dan witte gullie dè ôk wir.
ik vind mensen die geen kinderen willen, laf en egoistisch en ze zullen naarmate ze ouder worden eenzaam en langzaam verrotten met hun tv
Nothing to see here, carry on
Zoals ik er nu tegen aan kijk(ben nu 30) moet ik er niet aan denken om vader te worden.
Maar goed,dat is nu en ik kan niet in de toekomst kijken.
Een jaar of wat geleden leek het me heel leuk,maar ik heb gezien hoe erg je vrijheid beperkt wordt door kinderen.
Je kunt niet meer onverwacht op stap,een stevig potje sex zit er niet meer in.(sst,straks horen ze ons nog.) en zo heb ik nog vele bezwaren tegen het vaderschap.
Begrijp me goed,ik vind kinderen heel leuk,maar niet om zelf te hebben.
Maar goed,dat is nu en ik kan niet in de toekomst kijken.
Een jaar of wat geleden leek het me heel leuk,maar ik heb gezien hoe erg je vrijheid beperkt wordt door kinderen.
Je kunt niet meer onverwacht op stap,een stevig potje sex zit er niet meer in.(sst,straks horen ze ons nog.) en zo heb ik nog vele bezwaren tegen het vaderschap.
Begrijp me goed,ik vind kinderen heel leuk,maar niet om zelf te hebben.
Kun je deze mening ook onderbouwen met argumenten of wil je alleen maar een beetje "stoer" lopen rellen?quote:Op zondag 8 oktober 2006 23:26 schreef RijstNatie het volgende:
ik vind mensen die geen kinderen willen, laf en egoistisch en ze zullen naarmate ze ouder worden eenzaam en langzaam verrotten met hun tv
Anyway... mijn insteek is:
Het is prima als je geen kinderen wilt. Niks mis mee. Maar dan is het natuurlijk wel handiger om een partner te vinden die er ook zo over denkt. Vrouwen hebben bovendien een erg krappe biologische klok en tegen de 30-35 gaat het toch echt wel kriebelen. Een kinderwens is dan vaak gewoon veel belangrijker.
Het is prima als je geen kinderen wilt. Niks mis mee. Maar dan is het natuurlijk wel handiger om een partner te vinden die er ook zo over denkt. Vrouwen hebben bovendien een erg krappe biologische klok en tegen de 30-35 gaat het toch echt wel kriebelen. Een kinderwens is dan vaak gewoon veel belangrijker.
Health In Harmony is een non-profitorganisatie die regenwoudgemeenschappen helpt met gezondheidszorg en duurzame inkomens in ruil voor bosbescherming, en zo tegelijk klimaatverandering en armoede aanpakt. - https://www.healthinharmony.org/
je zegt zelf, je vrijheid wordt ingeperkt.. dus wat snap je nu niet aan mijn uitspraak?quote:Op zondag 8 oktober 2006 23:32 schreef RealZeus het volgende:
[..]
Kun je deze mening ook onderbouwen met argumenten of wil je alleen maar een beetje "stoer" lopen rellen?
mensen horen eenmaal kinderen te krijgen, als iedereen er zo over denkt om geen kids te nemen, krijg je problemen in een streek/land etc.
Bijvoorbeeld; veel nederlanders nemen pas op late leeftijd kinderen en sommige nemen geen kinderen.
Gevolg: NL heeft een enorm overschot aan bejaarden, de arbeidsbevolking krimpt in 10-20 jaar tijd zo erg dat we weer genoodzaakt zijn om buitenlanders te laten komen om alle banen op te vullen..
Het stichten van een gezin brengt plichten met zich mee waardoor iemand leven stabiliteit geeft, vrijgezellen mensen bijv. zullen eerder verkeerde belissingen nemen in hun leven.
Nothing to see here, carry on
och daar hebben we weer een geemancipeerde vrouw die voor haar carierre kiestquote:Op zondag 8 oktober 2006 23:52 schreef Aventura het volgende:
Waarom verander je je username niet in rijstnazi ofzo?
baren zul je meisje
Nothing to see here, carry on
Vooruit, ik zal even happen. Baren of niet baren heeft weinig met mijn leefstijl te maken. Maar ik ben mens, en dit betekent dat wij als enige 'diersoort' kunnen nadenken over voortplanting en zelfs kunnen kiezen. Dat wij zijn uitgerust met voortplantingsorganen wil niet zeggen dat we ons moeten voortplanten. De mens doet al eeuwenlang dingen waarvoor hij 'niet bedoeld' is. Zoals vliegen...
Misschien is het wel 'de bedoeling' dat wij ons uiteindelijk door onze eigen intelligentie zelf uitroeien, het bewust geen kinderen nemen daar deel van uitmakend. Who knows?
Misschien is het wel 'de bedoeling' dat wij ons uiteindelijk door onze eigen intelligentie zelf uitroeien, het bewust geen kinderen nemen daar deel van uitmakend. Who knows?
Mensen als jij zijn de bron van al het kwaadquote:Op zondag 8 oktober 2006 23:49 schreef RijstNatie het volgende:
[..]
je zegt zelf, je vrijheid wordt ingeperkt.. dus wat snap je nu niet aan mijn uitspraak?
mensen horen eenmaal kinderen te krijgen, als iedereen er zo over denkt om geen kids te nemen, krijg je problemen in een streek/land etc.
Bijvoorbeeld; veel nederlanders nemen pas op late leeftijd kinderen en sommige nemen geen kinderen.
Gevolg: NL heeft een enorm overschot aan bejaarden, de arbeidsbevolking krimpt in 10-20 jaar tijd zo erg dat we weer genoodzaakt zijn om buitenlanders te laten komen om alle banen op te vullen..
Het stichten van een gezin brengt plichten met zich mee waardoor iemand leven stabiliteit geeft, vrijgezellen mensen bijv. zullen eerder verkeerde belissingen nemen in hun leven.
underground forever baby
Juist de mensen die wél kinderen willen zijn egoïstisch, toch? Een kind neem je namelijk enkel en alleen voor jezelf - niet voor de wereld, niet voor Nederland, niet voor het kind zelf. Vind ik prima, maar het is wel de ultieme vorm van egoïsme. Anders hadden ze er wel een geadopteerd. Dat is namelijk veel meer nodig.quote:Op zondag 8 oktober 2006 23:26 schreef RijstNatie het volgende:
ik vind mensen die geen kinderen willen, laf en egoistisch
Ontopic: ik ben 32 en wil ook absoluut geen kinderen. Gelukkig is mijn omgeving (behalve mijn broers en zus) er redelijk vrij van op dit moment, zodat mij nooit om 'verantwoording' wordt gevraagd. Ik zou niet eens weten wat ik zou moeten antwoorden...
Ik wil geen kinderen.
Ik kan me er ook behoorlijk aan ergeren dat mensen lijken te menen dat ik daar een goede reden voor moet geven. Ten eerste heeft het geen zin want overal komt een weerwoord op. Als je zegt dat je niks met kinderen hebt is het antwoord dat "dat nog wel komt als je wat ouder wordt", als je zegt dat je het er niet voor over hebt om een deel van de vrijheden die je zonder kinderen hebt op te geven ben je een egoïst, enz.
Ten tweede gaat het ze helemaal niks aan waarom ik die keus maak. Ik ga hen toch ook niet ter verantwoording roepen omdat ze het wel gedaan hebben?
Dit soort beslissingen zijn iets tussen jou en je partner en de buitenwereld heeft daar niks mee te maken.
Ik kan me wel voorstellen dat een relatie hierop stuk loopt, lijkt me heel erg moeilijk.
Sterkte!
Ik kan me er ook behoorlijk aan ergeren dat mensen lijken te menen dat ik daar een goede reden voor moet geven. Ten eerste heeft het geen zin want overal komt een weerwoord op. Als je zegt dat je niks met kinderen hebt is het antwoord dat "dat nog wel komt als je wat ouder wordt", als je zegt dat je het er niet voor over hebt om een deel van de vrijheden die je zonder kinderen hebt op te geven ben je een egoïst, enz.
Ten tweede gaat het ze helemaal niks aan waarom ik die keus maak. Ik ga hen toch ook niet ter verantwoording roepen omdat ze het wel gedaan hebben?
Dit soort beslissingen zijn iets tussen jou en je partner en de buitenwereld heeft daar niks mee te maken.
Ik kan me wel voorstellen dat een relatie hierop stuk loopt, lijkt me heel erg moeilijk.
Sterkte!
There is no love sincerer than the love of food.
hoezo is dat egoïstisch!!! Ik ben zelf 21 dus nog lang niet toe aan kinderen ofzo maar ik kan me voorstellen dat de beslissing om een kind te verwekken voorkomt uit voorwaardelijke liefde voor elkaar. Dat men een nieuwe stap in de relatie/huwelijk bereikt heeft. En het kind te gaan opvoeden zodat ze het een beter leven kunnen geven dan ze elf gehad hebben. Dat ze beide al hun ervaringen met dat kind kunnen delen en het laten opgroeien tot een volwassen persoon. Ik zou zeggen dat het een ultieme vorm van liefde en affectie is.quote:Op maandag 9 oktober 2006 00:22 schreef broer het volgende:
[..]
Juist de mensen die wél kinderen willen zijn egoïstisch, toch? Een kind neem je namelijk enkel en alleen voor jezelf - niet voor de wereld, niet voor Nederland, niet voor het kind zelf. Vind ik prima, maar het is wel de ultieme vorm van egoïsme. Anders hadden ze er wel een geadopteerd. Dat is namelijk veel meer nodig.
Ontopic: ik ben 32 en wil ook absoluut geen kinderen. Gelukkig is mijn omgeving (behalve mijn broers en zus) er redelijk vrij van op dit moment, zodat mij nooit om 'verantwoording' wordt gevraagd. Ik zou niet eens weten wat ik zou moeten antwoorden...
Ik ben zelf 21 dus nog lang niet toe aan kinderen ofzo maar ik kan me voorstellen dat de beslissing om een kind te verwekken voorkomt uit voorwaardelijke liefde voor elkaar. Dat men een nieuwe stap in de relatie/huwelijk bereikt heeft. En het kind te gaan opvoeden zodat ze het een beter leven kunnen geven dan ze elf gehad hebben. Dat ze beide al hun ervaringen met dat kind kunnen delen en het laten opgroeien tot een volwassen persoon. Ik zou zeggen dat het een ultieme vorm van liefde en affectie is.Ik wil hier trouwens HELEMAAL niet mee zeggen dat kiezen voor geen kinderen raar/dom.achterlijk is. Die keuze is heel persoonlijk en zal met alle waarschijnlijkheid keer op keer overwogen worden. Ikzelf zie me later dus wel als pappa maar ik respecteer de keuze van andere om geen kinderen te nemen. En vragen om een uitleg of verklaring daarvoor vind ik eigelijk wel normaal, maar wat die reden dan ook is van diegene die geen kinderen wil moet dan ook gerespecteerd worden.
Attended: UFC 99 - UFC 167 - UFC 175 - TUF 19 Finale - Invicta 13 - UFC 189 - Fight Night 84 / 87 / 90 - TUF 23 Finale - UFC 200 - UFC 205
4 time, 4 time, 4 time, 4 time TUP champion!!!
4 time, 4 time, 4 time, 4 time TUP champion!!!
Er stond een tijd terug een stuk in HP/De Tijd over vrouwen die geen kinderen willen. Daar kwam een ingezonden brief op waar ik me - op zijn zachtst gezegd - nogal over verbaasde.
(Ik hoop maar dat deze brief ironisch bedoeld was. Anders is er iemand in Nederland met een enorm bord voor haar kop.)quote:Graag wil ik reageren op het artikel uit HP/De Tijd van 14 juli, waarin kinderen een groot bezwaar heten. Mijns inziens hebben alle dames een ernstig gedragsprobleem, en hebben zij het artikel nodig als bevestiging voor zichzelf dat zij absoluut geen kinderen willen. Hier hebben zij echter wel vier pagina's voor nodig! De hele buitenwereld moet het weten dat deze vrouwen geen kinderen willen, maar volgens mij zijn ze zo overtuigd niet. Eerder maak ik uit dit artikel op dat er enige jaloezie is ten opzichte van mensen die wél kinderen hebben; zij hebben zelf echter bindingsangst, geen partner of kunnen geen kinderen krijgen. Dus dames, leuk geprobeerd, helaas niet overtuigend genoeg.
Of dat 'de ultieme vorm van liefde en affectie' is, daar konden de meningen in dit topic nog wel eens over verschillen.quote:Op maandag 9 oktober 2006 00:33 schreef Tazmaniac het volgende:
hoezo is dat egoïstisch!!! Ik ben zelf 21 dus nog lang niet toe aan kinderen ofzo maar ik kan me voorstellen dat de beslissing om een kind te verwekken voorkomt uit voorwaardelijke liefde voor elkaar. Dat men een nieuwe stap in de relatie/huwelijk bereikt heeft. En het kind te gaan opvoeden zodat ze het een beter leven kunnen geven dan ze elf gehad hebben. Dat ze beide al hun ervaringen met dat kind kunnen delen en het laten opgroeien tot een volwassen persoon. Ik zou zeggen dat het een ultieme vorm van liefde en affectie is.
Maar ook al is dat wel zo, dan nog blijft het iets wat je enkel en alleen voor jezelf doet. Het bevredigt alleen maar een bepaalde behoefte (de liefde 'concretiseren', je ego laten voortleven, wat dan ook) van de ouder. Verder is er niemand bij gebaat. Vandaar dat ik het egoïstisch noem.
haha neej dat zal niet voor iedereen de reden zijn (helaas vind k dan) en zoals k al zei, ik ben pas 21 mss denk ik er over een X aantal jaar ook over om af te zien van kinderen. Maar k begrijp niet dat iemand het egoïstisch kan noemen.. dan kun je ook zeggen dat je als man zijnde maar geen vriendin/vrouw moet hebben omdat daar verder niemand bij gebaat is.. of zie ik dat fout?quote:Op maandag 9 oktober 2006 00:38 schreef broer het volgende:
[..]
Of dat 'de ultieme vorm van liefde en affectie' is, daar konden de meningen in dit topic nog wel eens over verschillen.
Maar ook al is dat wel zo, dan nog blijft het iets wat je enkel en alleen voor jezelf doet. Het bevredigt alleen maar een bepaalde behoefte (de liefde 'concretiseren', je ego laten voortleven, wat dan ook) van de ouder. Verder is er niemand bij gebaat. Vandaar dat ik het egoïstisch noem.
Attended: UFC 99 - UFC 167 - UFC 175 - TUF 19 Finale - Invicta 13 - UFC 189 - Fight Night 84 / 87 / 90 - TUF 23 Finale - UFC 200 - UFC 205
4 time, 4 time, 4 time, 4 time TUP champion!!!
4 time, 4 time, 4 time, 4 time TUP champion!!!
Ik denk dat de meeste mensen kinderen nemen om een behoefte voor zichzelf te bevredigen. Er zijn hordes mensen (het merendeel van de wereldbevolking) die kinderen krijgen zien als een volgende logische stap in hun leven, na verkering krijgen, een baan vinden, huisje kopen etc. Ik ben er niet zeker van of dit komt door dat dit al sinds mensenheugenis de sociale code is die we ingeprent hebben gekregen, of dat al die mensen dit wezenlijk willen. Ik denk ook dat de bewust kinderlozen vaker mensen zijn die wat intelligenter zijn en meer over levensvragen nadenken. (Hiermee beweer ik dus niet dat ik mensen met kinderen dom vind). Maar ik denk dat het gros van de mensen eerder tevreden is en hun levensvervulling en zingeving .a. vinden in het krijgen van kinderen. Sommige mensen zijn minder snel tevreden, of vinden zingeving in andere zaken.
Inderdaad.quote:Op maandag 9 oktober 2006 00:38 schreef broer het volgende:
[..]
Of dat 'de ultieme vorm van liefde en affectie' is, daar konden de meningen in dit topic nog wel eens over verschillen.
Als je alleen al het voorbeeld van de TS neemt. Ze houden van elkaar maar gaan uit elkaar omdat de een kinderen wil en de ander niet. De ultieme vorm van liefde en affectie zou dan eerder zijn een kinderwens opgeven omdat de ander het totaal niet wil.
Al was het maar omdat een kind er niet bij gebaat is een ouder te hebben bij wie het niet gewenst is.
There is no love sincerer than the love of food.
op dit moment lijkt het me gewoon prachtig om later kinderen te hebben (mss onbewust idd een logische stap als je gesettled bent) maar samen kiezen voor kinderen lijkt mij gewoon de ultieme vorm van liefde voor elkaar. Plus ik denk dat veel mensen soort van via kun kinderen 'door willen leven' als je begrijpt wat ik bedoel. Een heel stuk van zichzelf meegeven en zo goed mogelijk op te voeden om het kind later succesvol te laten zijn op allerlei vlakken.. maja ik kom ook net kijken dus ik weet het ook allemaal nietquote:Op maandag 9 oktober 2006 00:43 schreef Aventura het volgende:
Ik denk dat de meeste mensen kinderen nemen om een behoefte voor zichzelf te bevredigen. Er zijn hordes mensen (het merendeel van de wereldbevolking) die kinderen krijgen zien als een volgende logische stap in hun leven, na verkering krijgen, een baan vinden, huisje kopen etc. Ik ben er niet zeker van of dit komt door dat dit al sinds mensenheugenis de sociale code is die we ingeprent hebben gekregen, of dat al die mensen dit wezenlijk willen. Ik denk ook dat de bewust kinderlozen vaker mensen zijn die wat intelligenter zijn en meer over levensvragen nadenken. (Hiermee beweer ik dus niet dat ik mensen met kinderen dom vind). Maar ik denk dat het gros van de mensen eerder tevreden is en hun levensvervulling en zingeving .a. vinden in het krijgen van kinderen. Sommige mensen zijn minder snel tevreden, of vinden zingeving in andere zaken.
Attended: UFC 99 - UFC 167 - UFC 175 - TUF 19 Finale - Invicta 13 - UFC 189 - Fight Night 84 / 87 / 90 - TUF 23 Finale - UFC 200 - UFC 205
4 time, 4 time, 4 time, 4 time TUP champion!!!
4 time, 4 time, 4 time, 4 time TUP champion!!!
Nee, dat zie je net niet helemaal goed. Je moet namelijk precies doen waar je zin in hebt, of daar nu verder iemand bij gebaat is of niet. Zowel kinderen krijgen als een relatie aangaan. Ik vind egoïsme prima. Zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar. Het hoort gewoon bij de mens.quote:Op maandag 9 oktober 2006 00:42 schreef Tazmaniac het volgende:
dan kun je ook zeggen dat je als man zijnde maar geen vriendin/vrouw moet hebben omdat daar verder niemand bij gebaat is.. of zie ik dat fout?
Ik reageerde alleen maar op iemand die het egoïstisch vond dat mensen géén kinderen willen, door te zeggen dat het minstens zo egoïstisch is om wél kinderen te willen.
ja dat zag ik, slaat idd nergens op imoquote:Op maandag 9 oktober 2006 00:51 schreef broer het volgende:
[..]
Nee, dat zie je net niet helemaal goed. Je moet namelijk precies doen waar je zin in hebt, of daar nu verder iemand bij gebaat is of niet. Zowel kinderen krijgen als een relatie aangaan. Ik vind egoïsme prima. Zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar. Het hoort gewoon bij de mens.
Ik reageerde alleen maar op iemand die het egoïstisch vond dat mensen géén kinderen willen, door te zeggen dat het minstens zo egoïstisch is om wél kinderen te willen.
Attended: UFC 99 - UFC 167 - UFC 175 - TUF 19 Finale - Invicta 13 - UFC 189 - Fight Night 84 / 87 / 90 - TUF 23 Finale - UFC 200 - UFC 205
4 time, 4 time, 4 time, 4 time TUP champion!!!
4 time, 4 time, 4 time, 4 time TUP champion!!!
Misschien lijkt het mij ook wel prachtig, je weet nooit.
Maar hoe je het ook wend of keert, het blijft een bevrediging van een behoefte. Het kan een mens intens gelukkig maken. Kan...Want er kan ook zoveel ellende uit voortvloeien. Niet alleen voor jou maar ook voor het kind. Mezelf laten voorleven is in elk geval zeker geen reden voor mij om kinderen te nemen, ik vind dat zelfs een beetje megalomaan. Ik bedoel, wie ben ik?? En dat hele familiegedoe boeit me ook niet. Voldoen aan de verwachting, de familienaam doorgeven, lekker pronken met je kroost, je ouders opa en oma maken... Snap ook nooit dat mensen trots zijn wanneer ze kinderen produceren. Hoezo trots, zoveel is er niet voor nodig om ze te maken hoor...(Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, ik kwets ws. een hoop mensen nu met bv. vruchtbaarheidsproblemen). Maar door de bank genomen is het geen rocket science...
Nou ja, over dat soort dingen denk ik na, misschien meer dan de gemiddelde mens. Ik ben dermate rationeel ingesteld dat ik de beslissing over wel/geen kids kan laten doorslaan naar geen op basis van allerlei goed doordachte overwegingen.
Maar hoe je het ook wend of keert, het blijft een bevrediging van een behoefte. Het kan een mens intens gelukkig maken. Kan...Want er kan ook zoveel ellende uit voortvloeien. Niet alleen voor jou maar ook voor het kind. Mezelf laten voorleven is in elk geval zeker geen reden voor mij om kinderen te nemen, ik vind dat zelfs een beetje megalomaan. Ik bedoel, wie ben ik?? En dat hele familiegedoe boeit me ook niet. Voldoen aan de verwachting, de familienaam doorgeven, lekker pronken met je kroost, je ouders opa en oma maken... Snap ook nooit dat mensen trots zijn wanneer ze kinderen produceren. Hoezo trots, zoveel is er niet voor nodig om ze te maken hoor...(Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, ik kwets ws. een hoop mensen nu met bv. vruchtbaarheidsproblemen). Maar door de bank genomen is het geen rocket science...
Nou ja, over dat soort dingen denk ik na, misschien meer dan de gemiddelde mens. Ik ben dermate rationeel ingesteld dat ik de beslissing over wel/geen kids kan laten doorslaan naar geen op basis van allerlei goed doordachte overwegingen.
Elke producent van zo'n wolkje, vindt dat z'n kind een wonder is, ze zijn doof voor de 6 miljard andere wonderen die ook op aarde rondlopen. Misschien is het wel een goede drug, weten dat je niet meer verder hoeft te denken, maar gewoon vanaf het geboortemoment eigenlijk alleen maar informatie hoeft door te geven, geen idee. Wat is verantwoordelijkheid nemen? Denk daar eens over na
De voorzitter zegt: Laat duizend bloemen bloeien.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Laat duizend balletjes stuiteren.
Alsof iemand anders kan bepalen dat je kinderen moet krijgen? Dat is toch absurt?
Kinderen moeten gewenst zijn, wel of niet gepland.
Sommige denken alsof ze een huisdier nemen, dat lijkt me toch niet de bedoeling!
Wi hebben bewust gekozen voor geen kinderen.
Ik weet niet wat nou makkelijker is, klakkeloos kinderen nemen, of er voor te kiezen ze niet te nemen..
Gelukkig zijn er heel veel mensen die wel bewust aan kinderen beginnen
Kinderen moeten gewenst zijn, wel of niet gepland.
Sommige denken alsof ze een huisdier nemen, dat lijkt me toch niet de bedoeling!
Wi hebben bewust gekozen voor geen kinderen.
Ik weet niet wat nou makkelijker is, klakkeloos kinderen nemen, of er voor te kiezen ze niet te nemen..
Gelukkig zijn er heel veel mensen die wel bewust aan kinderen beginnen
Nu doen en genieten, doodgaan kan altijd nog!
Zolang er alcohol verkocht wordt, heb ik geen probleem.
Je moet het leven nemen met een korreltje zout..... schijfje limoen en een shot tequilla
Zolang er alcohol verkocht wordt, heb ik geen probleem.
Je moet het leven nemen met een korreltje zout..... schijfje limoen en een shot tequilla
Dat dus.quote:Op maandag 9 oktober 2006 00:58 schreef Aventura het volgende:
Misschien lijkt het mij ook wel prachtig, je weet nooit.
Maar hoe je het ook wend of keert, het blijft een bevrediging van een behoefte. Het kan een mens intens gelukkig maken. Kan...Want er kan ook zoveel ellende uit voortvloeien. Niet alleen voor jou maar ook voor het kind. Mezelf laten voorleven is in elk geval zeker geen reden voor mij om kinderen te nemen, ik vind dat zelfs een beetje megalomaan. Ik bedoel, wie ben ik?? En dat hele familiegedoe boeit me ook niet. Voldoen aan de verwachting, de familienaam doorgeven, lekker pronken met je kroost, je ouders opa en oma maken... Snap ook nooit dat mensen trots zijn wanneer ze kinderen produceren. Hoezo trots, zoveel is er niet voor nodig om ze te maken hoor...(Uitzonderingen daargelaten natuurlijk, ik kwets ws. een hoop mensen nu met bv. vruchtbaarheidsproblemen). Maar door de bank genomen is het geen rocket science...
Nou ja, over dat soort dingen denk ik na, misschien meer dan de gemiddelde mens. Ik ben dermate rationeel ingesteld dat ik de beslissing over wel/geen kids kan laten doorslaan naar geen op basis van allerlei goed doordachte overwegingen.
En wat je zegt, voor al die ge-wel-dige familiemomenten mis je er natuurlijk ook een hoop. Die prachtige vakantie in Tibet (die je anders niet kon betalen want luiers zijn schreeuwend duur), die promotie die je wel kreeg (omdat je met 8 uur slaap nou eenmaal fitter bent dan met 3, dankzij een huilbaby), die lekkere wijven die je wel mocht neuken (als je geen relatie hebt, uiteraard), offeh, die opwelling om naar de bios te gaan, de stad in te duiken en je klem te zuipen en de gezelligste avond van je leven te hebben (want je hoeft geen oppas te regelen die om 11 uur thuis moet zijn), etc etc.
Dus tja, denk nog maar eens een keer aan alle nadelen van kinderen, als je over de voordelen zwijmelt. Voor mij zijn kinderen als lifters die nooit meer uitstappen.
Alles is gebaseerd op angst, angst voor het onbekende, angst om de controle op je leven te verliezen en je vrijheid kwijt te raken. Nu ben je je liefde van je leven door die angst ook nog kwijt. Als een vrouw een kinderwens heeft kan dat heel sterk zijn en allesoverheersend. (Ik heb het ook gehad) Ik vind dat je je vrouw die wens niet mag ontnemen, in die zin is het goed dat je de relatie hebt beeindigd. Het is alleen triest omdat jullie nog zoveel om elkaar geven, dat ben je nu kwijt doordat je zo diep graaft of je al dan niet geschikt bent als vader enz.quote:Op zondag 8 oktober 2006 21:34 schreef in_het_kippenhok_4 het volgende:
Misschien een rare vraag, en voor de jongere FOK!kers niet echt relevant, of ze hebben er misschien nooit over nagedacht, maar het is een vraag waar ik erg mee zit.
Een paar weken geleden heb ik samen met mijn vriendin besloten dat we onze relatie het beste konden stoppen. De reden hiervoor is dat zij er voor zichzelf achter is gekomen dat ze kinderen wenst in de toekomst, terwijl ik eigenlijk wel redelijk overtuigd ben dat ik niet wil. Zij kan en wil het risico niet nemen om samen verder te gaan, want anders is de tijd voor kindjes krijgen een beetje over (voordat ze ook een andere leuk man heeft gevonden waar ze een gezin mee wil stichten, is ze denk ik toch wel weer een tijdje verder).
Het stomme is, dat de liefde van beide kanten niet over is, hoewel we allebei ons best doen om er mee om te gaan en te accepteren dat het voorbij is. Ik heb in mijn hele leven maar voor 2 vrouwen zo'n uniek gevoel gehad. Het gevoel van allesoverheersende liefde, waarbij je jezelf helemaal geeft. Dus ik zit er al behoorlijk mee in een depressie met enkele opklaringen tussendoor
De vraag die mij nu echter bezig houdt, is gerelateerd aan het feit dat ik zo overtuigd van mezelf weet dat ik nooit geen kinderen wil. Ben ik dan zo vreemd? Is het geen oerinstinct ofzo, dat elke man uiteindelijk zijn genen wil verspreiden en voor nageslacht wil zorgen? Voor de duidelijkheid, ik ben 31. In mijn omgeving zie ik dat bijna iedereen in mijn leeftijdscatergorie ondertussen wel kinderen heeft of er mee bezig is en dan ga ik zitten denken...
Waarom ik geen kinderen wil? Tja, ik zie mezelf niet als papa figuur en ik ben ook wel bang. Je kunt in het leven bijna alles dat je fout doet wel weer herstellen of goedmaken, maar met kinderen kun je je geen grappen permiteren. Ik weet wel dat de perfect ouder niet bestaat, maar ik ben er toch als de dood voor.
Ik heb daarnaast het gevoel dat je een substantieel deel van je leven en vrijheid moet opofferen voor kinderen en ik ben daar niet echt toe bereid.
Ben ik dan echt zo vreemd?
'Je mag die wens van je vrouw niet ontnemen'.quote:Op maandag 9 oktober 2006 08:47 schreef woniya het volgende:
[..]
Alles is gebaseerd op angst, angst voor het onbekende, angst om de controle op je leven te verliezen en je vrijheid kwijt te raken. Nu ben je je liefde van je leven door die angst ook nog kwijt. Als een vrouw een kinderwens heeft kan dat heel sterk zijn en allesoverheersend. (Ik heb het ook gehad) Ik vind dat je je vrouw die wens niet mag ontnemen, in die zin is het goed dat je de relatie hebt beeindigd. Het is alleen triest omdat jullie nog zoveel om elkaar geven, dat ben je nu kwijt doordat je zo diep graaft of je al dan niet geschikt bent als vader enz.
Je hebt het dus over de primitieve voortplantingsdrang? Immers, zij maakt zelfs haar relatie (liefde) kapot om aan die wens te voldoen. Een vrouw die nogal gedreven wordt door haar meest primitieve behoeftes en jij verdedigt dat door de 'schuldvraag' bij de TS te leggen d.m.v. angst.
Een wijs man doorziet de valsheid van wat de algemene domheid bewondert.
Zeer zeker wil ik kinderen, maar nu nog niet, nog lang niet. Als ik 35 ben ofzo.
Het al dan niet krijgen van kinderen is een keuze - in sommige vallen is het niet eens een keuze, maar dat terzijde - die je geheel zelf maakt. Niemand heeft daar iets mee te maken.
Het al dan niet krijgen van kinderen is een keuze - in sommige vallen is het niet eens een keuze, maar dat terzijde - die je geheel zelf maakt. Niemand heeft daar iets mee te maken.
I'm celebrating my love for you, with a pint of beer and a new tattoo
Imo betreffen die primitieve behoeftes alleen het voortplantingsproces, niet zozeer het willen hebben van kinderen (vergelijk dierenwereld). Pas bij zwangerschap worden zorghormonen aangemaakt. Kinderwens is een cultureel verschijnsel.quote:Op maandag 9 oktober 2006 10:11 schreef WeirdMicky het volgende:
[..]
'Je mag die wens van je vrouw niet ontnemen'.
Je hebt het dus over de primitieve voortplantingsdrang? Immers, zij maakt zelfs haar relatie (liefde) kapot om aan die wens te voldoen. Een vrouw die nogal gedreven wordt door haar meest primitieve behoeftes en jij verdedigt dat door de 'schuldvraag' bij de TS te leggen d.m.v. angst.
Aan namen heb ik niks. Rugnummers moet ik hebben!
Ik wil ook geen kinderen. Nooit echt die wens gehad.
Ik heb ook niets met baby's, ik vind ze niet lief, niet leuk, niet schattig, ik vind ze vreemd en zou niet weten wat ik ermee aan moet.
Vorig jaar nog met het paar weken oude kind van mijn neef op schoot gezeten. Ja, leuk.
Ik heb geen hekel aan kinderen, behalve als ze krijsen natuurlijk, maar ik weet gewoon niet hoe ik er mee om moet gaan. Pas als ze wat ouder zijn, vanaf een jaar of 9 ofzo, dan kun je er tenminste ook fatsoenlijk mee praten.
Ik heb gewerkt met kinderen en jongeren, met autisme, al dan niet verstandelijk gehandicapt, en andere ernstige gedragsproblemen.
Heerlijk werk, echt waar, maar ik moet er gewoon niet aan denken zelf volledig voor een kind (hoe 'normaal' het ook zou zijn) verantwoordelijk te zijn. Ik acht mezelf simpelweg niet in staat een kind van kleins af aan op te voeden.
Ach, misschien roep ik over 15 jaar wel dat ik er zo enorm spijt van heb dat ik er nooit aan begonnen ben.
Ik heb ook niets met baby's, ik vind ze niet lief, niet leuk, niet schattig, ik vind ze vreemd en zou niet weten wat ik ermee aan moet.
Vorig jaar nog met het paar weken oude kind van mijn neef op schoot gezeten. Ja, leuk.
Ik heb geen hekel aan kinderen, behalve als ze krijsen natuurlijk, maar ik weet gewoon niet hoe ik er mee om moet gaan. Pas als ze wat ouder zijn, vanaf een jaar of 9 ofzo, dan kun je er tenminste ook fatsoenlijk mee praten.
Ik heb gewerkt met kinderen en jongeren, met autisme, al dan niet verstandelijk gehandicapt, en andere ernstige gedragsproblemen.
Heerlijk werk, echt waar, maar ik moet er gewoon niet aan denken zelf volledig voor een kind (hoe 'normaal' het ook zou zijn) verantwoordelijk te zijn. Ik acht mezelf simpelweg niet in staat een kind van kleins af aan op te voeden.
Ach, misschien roep ik over 15 jaar wel dat ik er zo enorm spijt van heb dat ik er nooit aan begonnen ben.
Ja, die met de ballen in de bek.
