Meet de PVDA met twee maten?

quote:

Armeense kwestie / Ook Albayrak heeft boter op haar hoofd
door Ton Zwaan

Onder de kop ’Bronnen in Armeense kwestie bevuild’ plaatste Trouw op 26 september jl. prominent een interview met Nebahat Albayrak, nummer 2 op de PvdA-kandidatenlijst. Zij doet daarin enkele uitlatingen over de Armeense volkerenmoord die in 1915 en 1916 heeft plaatsgevonden in het Ottomaans- Turkse rijk, getuigen niet alleen van een grote mate van onwetendheid, maar hier en daar ook van een uiterst bedenkelijke interpretatie van de gebeurtenissen. Daarmee komt de geïnterviewde, misschien wel zonder dat zij dat zelf beseft, dicht in de buurt van de huidige officiële Turks-nationalistische ontkenningspolitiek. Die ontkenningspolitiek is gevoerd vanaf de jaren twintig en kent diverse vormen. De eenvoudigste is algehele ontkenning: er is helemaal geen Armeense genocide geweest. Een tweede, wat meer geraffineerde vorm, is gedeeltelijke erkenning van de gebeurtenissen, gekoppeld aan vérgaande betwijfeling van de ernst van het gebeurde. Meestal wordt tevens de betrouwbaarheid van historische bronnen in twijfel getrokken. In een derde variant wordt gestreefd naar vervaging van het onderscheid tussen daders en slachtoffers, bijvoorbeeld door te beweren dat er een burgeroorlog woedde. Ontkenning behelst soms ook omkering: slachtoffers worden voorgesteld als daders, daders als slachtoffer.

Al deze vormen van ontkenning komen in het huidige debat voor. Cijfers over de aantallen dodelijke slachtoffers van genociden zijn naderhand altijd omstreden. Degenen die de ernst van de gebeurtenissen willen benadrukken zijn soms geneigd tot (te) hoge schattingen, degenen die het omgekeerde beogen hebben belang bij (te) lage schattingen. In het geval van de Armeense genocide schatten de meeste onafhankelijke wetenschappelijke onderzoekers het aantal dodelijke slachtoffers in beide jaren tussen de 800.000 en ruim een miljoen. Albayrak meent dat het ’aantal niet het belangrijkste is’, en noemt een aantal van 500.000. Door een lage schatting te kiezen en het aantal slachtoffers ’niet het belangrijkste’ te noemen, bagatelliseert zij ten onrechte deze problematiek en getuigt zij van gebrek aan respect voor de mannen, vrouwen en kinderen die destijds doelbewust op een verschrikkelijke manier zijn omgebracht.

Albayrak beweert ook dat ’alle bronnen’ over de Armeense genocide ’bevuild’ zijn. Dit is apert onjuist en tendentieus. Zo worden ten onrechte ’alle bronnen’ in één keer als verdacht aangemerkt. Over de Armeense genocide zijn vele uiteenlopende bronnen beschikbaar die ruim voor historisch onderzoek gebruikt zijn. Dat heeft geleid tot een aanzienlijk aantal zeer gedegen studies. Eén heel belangrijke bron wordt gevormd door de archieven van de Duitse buitenlandse dienst. Tijdens de Eerste Wereldoorlog waren Duitsland en het Ottomaanse rijk bondgenoten. Veel Duitse diplomaten, militairen en anderen waren toen actief in het Turkse rijk. Zij hebben gedetailleerde rapporten en ooggetuigenverslagen geschreven over de vervolging, deportatie en massamoorden. De eerste uitgave van deze bronnen dateert van 1919. Vorig jaar is een nieuwe, uitvoerigere uitgave verschenen: Wolfgang Gust (Hg.), Der Völkermord an den Armeniern 1915/1916 (Hamburg, 2005). Aan deze bron is niets ’bevuild’ en al een paar uur lezen in deze verzameling van honderden documenten is voldoende om doordrongen te raken van wat zich toen heeft voorgedaan. Er zijn veel meer van zulke bronnen.

Albayrak meent dat ’alles wat Armeniërs zeggen, door Turken wordt ontkend en omgekeerd’. Dit is een onhoudbare simplificatie: aan het onderzoek naar de Armeense genocide zijn bijvoorbeeld in de afgelo pen jaren door een aantal uitstekende Turkse historici, van wie ik hier alleen Taner Akcam noem, belangrijke bijdragen geleverd. Het meeste onderzoek is overigens verricht door historici die Turks noch Armeens zijn, maar Frans, Amerikaans, Duits, Brits, Zwitsers of Deens. Onder deze onderzoekers bestaat grotendeels overeenstemming over de voornaamste feiten. Namelijk dat de Armeense minderheid in het Ottomaanse rijk in deze jaren het slachtoffer is geworden van een genocidale politiek van zorgvuldig voorbereide en grootschalige vervolging, deportatie en massamoord. Deze systematische vervolging en vernietiging heeft plaatsgevonden op initiatief en onder leiding van het toenmalige bewind in Istanbul en is uitgevoerd in nauwe samenwerking tussen de civiele staatsbureaucratie, het leger, de gendarmerie en andere politiediensten. Hoewel het woord ’genocide’ destijds nog niet bestond, kan er geen enkele twijfel over bestaan dat het hier een genocidaal proces betrof. Verder onderzoek naar het precieze verloop van dat proces is zeker wenselijk – zoals ook nog steeds veel onderzoek wordt gedaan naar de moord op de Joden – maar enigerlei vorm van ontkenning van het genocidale karakter van de gebeurtenissen is, gezien de stand van het wetenschappelijk onderzoek, uitgesloten.

De meest bedenkelijke suggestie van Albayrak is dat nagegaan zou moeten worden ’in hoeverre het Turkse verwijt klopt dat de Armeniërs (..) collaboreerden met de Russische vijand’. Wil zij de lezers van Trouw werkelijk doen geloven dat de honderdduizenden vermoorde Armeense kinderen, vrouwen en bejaarden streden aan Russische kant? En dat die daarom misschien terecht zijn omgebracht?

De ruimte ontbreekt om nader in te gaan op andere kwesties in het interview, maar mw. Albayrak heeft, nauwelijks gehinderd door enige kennis, een serie dubieuze uitlatingen gedaan die nauw verwant zijn aan negationisme en ontkenningspolitiek, in het bijzonder in de hierboven genoemde tweede en derde vorm. De vraag is hoe zij en haar partij hiermee denken weg te komen. De ongeloofwaardigheid die de geïnterviewde toedicht aan het CDA is precies zo van toepassing op haarzelf en de PvdA. Overigens is het opvallend dat in de hele discussie tot nu toe vooral politici, van welke herkomst ook, met stelligheid van alles beweren over historische gebeurtenissen waar zij amper enige weet van blijken te hebben. Vaak voegen zij daaraan toe dat het hun ’persoonlijke mening’ is. Maar wie iets wil beweren, doet er goed aan zich eerst op de hoogte te stellen van de beschikbare feiten. En een persoonlijke mening is alleen waardevol als die berust op kennis en inzicht.

Dr. Ton Zwaan is verbonden aan de Universiteit van Amsterdam en werkte eerder bij het Centrum voor Holocaust- en Genocidestudies. Bron

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2006 15:14 schreef Jurgen21 het volgende:
De PvdA is doodsbenauwd dat de Turkse achterban wegloopt als men Albayrak ook wegstuurt. Dan heeft men toch liever een genocide-ontkenner op de lijst.

quote:

Wie op de PvdA stemt, steunt de rassenhaat
In een artikel in Trouw van vandaag veegt dr. Ton Zwaan, een deskundige die is verbonden aan de Universiteit van Amsterdam en eerder werkte bij het Centrum voor Holocaust- en Genocidestudies, de vloer aan met Nebahat Albayrak.

Zoals ik in mijn vorige blog meldde, probeert Albayrak weg te komen met halve verdraaiingen en lafhartige formuleringen ten aanzien van de genocide die de Turken in het begin van de twintigste eeuw onder Armeniers hebben aangericht, en het is verbijsterend dat het PvdA-establishment haar daarmee laat wegkomen - nee, hoe dat establishment haar zelfs naar voren schuift ook al heeft zij uiterst bedenkelijke opvattingen (lees ook Turkse PvdA'er speelt nog geen open kaart).

Hoe zou de PvdA omgaan met een hardcore Holocaust-ontkenner, of met een stem die net als president Ahmadinejad van Iran om nieuw onderzoek naar de Holocaust zou vragen? Albayrak doet in feite niets anders dan wat Ahmadinejad doet: twijfel zaaien waar onverbiddelijke feiten liggen.

Bevuild
Hieronder vat ik het artikel van Ton Zwaan samen:

'Nebahat Albayrak (PvdA) heeft over de Armeense kwestie een net zo aanvechtbare mening als de reeds van de lijst afgevoerde Turkse CDA'ers. (…)

Albayrak beweert ook dat ’alle bronnen’ over de Armeense genocide 'bevuild’ zijn. Dit is apert onjuist en tendentieus. Zo worden ten onrechte 'alle bronnen' in één keer als verdacht aangemerkt. Over de Armeense genocide zijn vele uiteenlopende bronnen beschikbaar die ruim voor historisch onderzoek gebruikt zijn. (…)

Albayrak meent dat 'alles wat Armeniërs zeggen, door Turken wordt ontkend en omgekeerd'. Dit is een onhoudbare simplificatie: aan het onderzoek naar de Armeense genocide zijn bijvoorbeeld in de afgelopen jaren door een aantal uitstekende Turkse historici, van wie ik hier alleen Taner Akcam noem, belangrijke bijdragen geleverd.

Het meeste onderzoek is overigens verricht door historici die Turks noch Armeens zijn, maar Frans, Amerikaans, Duits, Brits, Zwitsers of Deens.

Onder deze onderzoekers bestaat grotendeels overeenstemming over de voornaamste feiten. Namelijk dat de Armeense minderheid in het Ottomaanse rijk in deze jaren het slachtoffer is geworden van een genocidale politiek van zorgvuldig voorbereide en grootschalige vervolging, deportatie en massamoord. (…)

Verder onderzoek naar het precieze verloop van dat proces is zeker wenselijk – zoals ook nog steeds veel onderzoek wordt gedaan naar de moord op de Joden – maar enigerlei vorm van ontkenning van het genocidale karakter van de gebeurtenissen is, gezien de stand van het wetenschappelijk onderzoek, uitgesloten. (…)

Albayrak heeft, nauwelijks gehinderd door enige kennis, een serie dubieuze uitlatingen gedaan die nauw verwant zijn aan negationisme en ontkenningspolitiek, in het bijzonder in de hierboven genoemde tweede en derde vorm. De vraag is hoe zij en haar partij hiermee denken weg te komen. De ongeloofwaardigheid die de geïnterviewde toedicht aan het CDA is precies zo van toepassing op haarzelf en de PvdA.'

Vrijheid
Zwaans stuk is vernietigend. Albayrak heeft de vrijheid om alles te denken wat zij wil, en zij heeft ook de vrijheid om alles te zeggen wat zij denkt zolang zij niet tot geweld oproept.

Maar door dit soort ontkenningen, die ten doel hebben feiten te ontkennen of te verdraaien, worden de slachtoffers nog een keer vermoord.

Erik Jurgens, PvdA-senator, wil nu ook het ontkennen van de Holocaust niet meer strafbaar stellen 'tenzij iemand aanzet tot rassenhaat', zo zegt hij in de Volkskrant.

Jurgens begrijpt het niet. Het ontkennen van de Holocaust is een vorm van rassenhaat in zijn meest rauwe vorm, antisemitisme.

Armenocide
Wat Albayrak doet, is het uiten van een vorm van rassenhaat ten aanzien van de Armeniers, laat ik het Armenocide noemen.

Wie op de PvdA stemt, stemt voor een ontkenner van een van de zwartste bladzijden van de recente Turkse geschiedenis, en steunt dus rassenhaat.

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2006 16:08 schreef du_ke het volgende:

[..]

Waarom meld je er niet direct even bij dat jij al een topic over dit onderwerp geopend hebt? Dezelfde discussie in 2 topics is toch niet erg handig .

PvdA-senator: ontkennen holocaust niet strafbaar

quote:

Op dinsdag 3 oktober 2006 23:42 schreef Lyrebird het volgende:
Ik snap niet waar die Turken zo'n moeite mee hebben. Het is volgens mij volstrekt duidelijk dat er indertijd heel erg veel mensen zijn vermoord. So what? Noem mij een volk dat geen genocide op haar naam heeft staan.

quote:

PvdA laat Albayrak op lijst staan

De PvdA piekert er niet over om de nummer twee van de kandidatenlijst voor de komende Kamerverkiezingen, Nebahat Albayrak, van de lijst te schrappen. In een verklaring laat de partij weten dat er wat hen betreft ''niets aan de hand'' is met het 38-jarige Kamerlid van Turkse komaf.

Albayrak kwam de afgelopen dagen onder vuur te liggen bij verschillende historici en hoogleraren vanwege haar standpunt ten aanzien van de Armeense genocide. In een interview met dagblad Trouw gaf ze vorige week aan dat er tegen de Armeniërs in 1915 verschrikkelijke misdaden zijn gepleegd, maar dat er gedegen onderzoek moet plaatsvinden over de vraag of het daadwerkelijk een genocide betreft. De bronnen zijn volgens haar bevuild.

Verschillende historici verweten Albayrak hiermee feitelijk de genocide te ontkennen, omdat er volgens onderzoeken allang vaststaat dat er genocide is gepleegd. Wie oproept tot een nieuw onderzoek, verdedigt in feite de lezing van Turkije dat er geen volkerenmoord was, aldus prof. dr. Weitenberg van de Universiteit Leiden.

Verklaring
Vandaag kwam Albayrak met een nieuwe verklaring in dagblad Trouw. Daarin stelt ze dat de volkerenmoord op Armeniërs terecht genocide wordt genoemd, ''want de slachtpartijen uit 1915 doen in gruwelijkheid en omvang niet onder voor wat zich in Darfur en in Rwanda, Burundi en Bosnië afspeelde.'' Of de volkerenmoord ook precies aan de volkenrechtelijke definitie van genocide voldoet, laat ze ''graag over aan juristen en historici.'' Die stellen dat van genocide sprake is als de volkerenmoord doelbewust is opgezet en uitgevoerd. ''Dat bewijs is formeel nooit geleverd in de Armeense kwestie'', aldus Albayrak.

Volgens de PvdA was er al niets mis met het standpunt van Albayrak. ''Ze zegt keer op keer dat er een volkerenmoord heeft plaatsgevonden. Albayrak onderschrijft dus het PvdA-standpunt over de kwestie.''

De PvdA schrapte eerder wel de naam door van Erdinç Saçan. Deze PvdA'er van Turkse komaf is Provinciaal Statenlid te Noord-Brabant en stond op nummer 53 voor de Tweede Kamerverkiezingen. Volgens een woordvoerder liet Saçan twijfel bestaan ''en dat mag wat ons betreft niet in deze kwestie.'' Het CDA streepte om die reden de namen van Ayhan Tonca en Osman Elmaci door.