[De bewoners] Natasia # 1

Die stem.

Zo lievig doen en dan opeens een ongelooflijk secreet blijken te zijn, huuu, wat een naar, naar mens is dit.

Nastasia heeft te horen gekregen dat ze in het nieuws wordt afgeschilderd als de moeder die haar kinderen heeft achtergelaten, en dat er in de politiek vragen over zijn gesteld. Ben benieuwd of ze de drang kan weerstaan om naar huis te gaan.

Ze gaat zodalijk gebeld worden door een politiek verslaggever, om nog eens uit te leggen hoe ze haar kinderen op deze manier achter heeft kunnen laten.

Ik ga haar steeds meer haten, als ik dat enge toontje van haar hoor dan krijg ik al kotsneigingen
Ik ga weer naar Big Brother kijken, bedankt Natasia...

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 12:39 schreef fokkerd het volgende:
Ze gaat zodalijk gebeld worden door een politiek verslaggever, om nog eens uit te leggen hoe ze haar kinderen op deze manier achter heeft kunnen laten.

Die omroeper wrijft het er ook steeds in..

"Natasia realiseerd zich nu wat ze heeft gedaan.. ze heeft haar vriend en kinderen in de steek gelaten.. voor geld "

Over Nicolaas hoor je niks
Beau: "en je kind dan?"
Nicolaas: "Ik heb foto's "
Nicolaas:

ze heeft iig het i.q. van een broodrooster

whaha nice capture

Zij is echt ieuw

Briljante cap, hihi

Wat een zelf ingenomen trut zeg,zag je hoe ze tegen haar kind te keer ging toen ze weg ging ?
Dan denk je alleen maar aan je eigen wat een eigenheimer zeg.

deze slet moet er echt als eerste uit, beetje je kinderen jankend achterlaten voor wat geld

Column van Peter6000 BB5 winnaar Joost:

Deborah

'Knibbel, knabbel, knuisje, wie knabbelt daar aan mijn huisje?'
Grote boze heks, sprookjesfiguur (1752-1789)

Er was eens, nog niet zo heel lang geleden, in een land, hier niet zo heel ver vandaan, een heel lief meisje. Ze heette Deborah en ze was acht jaar oud. Over een paar dagen zou ze negen worden. Ze had heel veel zin in haar verjaardag. Ze zou taart gaan eten en ze mocht de hele dag spelletjes doen.
Samen met haar pappa, mama en broertje van zes woonde ze in een nieuwbouwwijk in Almere. Voor het huis was een speeltuintje waar ze vaak speelde. Haar broertje keek dan door het raam naar haar. Hij mocht niet naar buiten want hij was heel ziek. Maar Deborah was heel lief voor hem. En ze wist zeker dat hij beter zou worden. Dat hij ooit met haar buiten kon spelen.

Op een dag kwam er een hele dure auto in de straat gereden. Er stapte een man uit die Deborah kende van tv. Gordon heette hij en hij had ook een cameraploeg bij zich. Gordon belde aan bij het huis waar Deborah woonde. Haar moeder deed open. 'Hallo Natasia', zei Gordon vrolijk tegen haar moeder, 'ik heb een mooie auto bij me. Stap in, dan mag je De Gouden Kooi in!' Deborah snapte er niets van. Ze barste in tranen uit en klampte zich vast aan haar moeder. 'Nee, mama, niet weggaan!'
Maar haar moeder rukte zich los en huppelde achter Gordon aan. Hup, de auto in. Deborah rende zo hard ze kon achter haar mama aan maar de auto was zo snel dat ze hem aan het einde van de straat al niet meer kon zien. Toen ze terug naar huis liep hoorde ze haar broertje al huilen. Trillend zat hij voor het raam. Zijn gezichtje verkrampt van pijn en verdriet. Huilend viel ze hem in de armen.

Hans en Grietje zijn terug. Als kind vond ik dit al geen leuk sprookje. En sinds gisteravond weet ik waarom. Het verhaal van Hans en Grietje is namelijk helemaal geen sprookje. Het is de keiharde werkelijkheid voor Deborah en haar broertje. Hun moeder besloot namelijk dat het 'nu tijd is voor mezelf' en daarbij kon ze geen kinderen gebruiken. Lachend rende Natasia achter Gordon aan de sportwagen in. Op naar een nieuw leven, haar kinderen huilend aan hun lot overlatend. En dit keer was er geen spoor van kiezelsteentjes of broodkruimels om te volgen.

Ik hoop dat Deborah en haar broertje hele lieve pleegouders krijgen die ze de onvoorwaardelijke liefde zullen geven die ze verdienen. En Natasia mag wat mij betreft De Gouden Kooi winnen. Ik hoop dat ze veel plezier heeft van haar villa, sportwagens en kaviaar. Moederziel alleen.

[ Bericht 0% gewijzigd door CartWOman op 04-10-2006 19:44:16 (Peter6000 is een grapjas...) ]

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 18:00 schreef CartWOman het volgende:
Column van Peter6000:

Deborah

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 18:00 schreef CartWOman het volgende:
Column van Peter6000:

Deborah

'Knibbel, knabbel, knuisje, wie knabbelt daar aan mijn huisje?'
Grote boze heks, sprookjesfiguur (1752-1789)

Er was eens, nog niet zo heel lang geleden, in een land, hier niet zo heel ver vandaan, een heel lief meisje. Ze heette Deborah en ze was acht jaar oud. Over een paar dagen zou ze negen worden. Ze had heel veel zin in haar verjaardag. Ze zou taart gaan eten en ze mocht de hele dag spelletjes doen.
Samen met haar pappa, mama en broertje van zes woonde ze in een nieuwbouwwijk in Almere. Voor het huis was een speeltuintje waar ze vaak speelde. Haar broertje keek dan door het raam naar haar. Hij mocht niet naar buiten want hij was heel ziek. Maar Deborah was heel lief voor hem. En ze wist zeker dat hij beter zou worden. Dat hij ooit met haar buiten kon spelen.

Op een dag kwam er een hele dure auto in de straat gereden. Er stapte een man uit die Deborah kende van tv. Gordon heette hij en hij had ook een cameraploeg bij zich. Gordon belde aan bij het huis waar Deborah woonde. Haar moeder deed open. 'Hallo Natasia', zei Gordon vrolijk tegen haar moeder, 'ik heb een mooie auto bij me. Stap in, dan mag je De Gouden Kooi in!' Deborah snapte er niets van. Ze barste in tranen uit en klampte zich vast aan haar moeder. 'Nee, mama, niet weggaan!'
Maar haar moeder rukte zich los en huppelde achter Gordon aan. Hup, de auto in. Deborah rende zo hard ze kon achter haar mama aan maar de auto was zo snel dat ze hem aan het einde van de straat al niet meer kon zien. Toen ze terug naar huis liep hoorde ze haar broertje al huilen. Trillend zat hij voor het raam. Zijn gezichtje verkrampt van pijn en verdriet. Huilend viel ze hem in de armen.

Hans en Grietje zijn terug. Als kind vond ik dit al geen leuk sprookje. En sinds gisteravond weet ik waarom. Het verhaal van Hans en Grietje is namelijk helemaal geen sprookje. Het is de keiharde werkelijkheid voor Deborah en haar broertje. Hun moeder besloot namelijk dat het 'nu tijd is voor mezelf' en daarbij kon ze geen kinderen gebruiken. Lachend rende Natasia achter Gordon aan de sportwagen in. Op naar een nieuw leven, haar kinderen huilend aan hun lot overlatend. En dit keer was er geen spoor van kiezelsteentjes of broodkruimels om te volgen.

Ik hoop dat Deborah en haar broertje hele lieve pleegouders krijgen die ze de onvoorwaardelijke liefde zullen geven die ze verdienen. En Natasia mag wat mij betreft De Gouden Kooi winnen. Ik hoop dat ze veel plezier heeft van haar villa, sportwagens en kaviaar. Moederziel alleen.

En toch kan ik me wel iets voorstellen bij de omstandigheden waardoor Natasia tot haar besluit is gekomen om aan het programma mee te doen.
Ze had al vrijwillig bijstand gevraagd bij Bureau Jeugdhulp omdat ze de opvoeding niet meer aan kon. Met één kind voortdurend ziekenhuis in, ziekenhuis uit moeten terwijl je ook nog een ander kind hebt, en géén vader in de buurt. En dan ook nog een part-time baan hebben om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Natasia is er langzaam maar zeker aan onderdoor gegaan en was aan het einde van haar latijn. Helemaal óp. Ze zag geen uitweg meer, kreeg steeds meer het gevoel dat zichzelf niet meer kende. Begon steeds vaker te vrezen dat ze het binnenkort niet meer aan zou kunnen en gillend gek zou worden. En toen was daar de oproep van Talpa, en zag Natasia plotseling weer licht in de duisternis.
Ik keur het zeker niet goed, maar ik vind de veroordelingen hier iets te hard. Ze heeft de kinderen in goede handen achtergelaten en het was een noodsprong van een overspannen moeder.
Over een paar weken, misschien maanden, heeft ze zichzelf weer helemaal in de hand en wil ze er uit. Moeder zijn.

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 18:23 schreef Gert het volgende:
En toch kan ik me wel iets voorstellen bij de omstandigheden waardoor Natasia tot haar besluit is gekomen om aan het programma mee te doen.
Ze had al vrijwillig bijstand gevraagd bij Bureau Jeugdhulp omdat ze de opvoeding niet meer aan kon. Met één kind voortdurend ziekenhuis in, ziekenhuis uit moeten terwijl je ook nog een ander kind hebt, en géén vader in de buurt. En dan ook nog een part-time baan hebben om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Natasia is er langzaam maar zeker aan onderdoor gegaan en was aan het einde van haar latijn. Helemaal óp. Ze zag geen uitweg meer, kreeg steeds meer het gevoel dat zichzelf niet meer kende. Begon steeds vaker te vrezen dat ze het binnenkort niet meer aan zou kunnen en gillend gek zou worden. En toen was daar de oproep van Talpa, en zag Natasia plotseling weer licht in de duisternis.
Ik keur het zeker niet goed, maar ik vind de veroordelingen hier iets te hard. Ze heeft de kinderen in goede handen achtergelaten en het was een noodsprong van een overspannen moeder.
Over een paar weken, misschien maanden, heeft ze zichzelf weer helemaal in de hand en wil ze er uit. Moeder zijn.

Nou en das toch haar eigen probleem,zulke mensen gelijk uit de ouderlijke macht zetten.

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 18:23 schreef Gert het volgende:
En toch kan ik me wel iets voorstellen bij de omstandigheden waardoor Natasia tot haar besluit is gekomen om aan het programma mee te doen.
Ze had al vrijwillig bijstand gevraagd bij Bureau Jeugdhulp omdat ze de opvoeding niet meer aan kon. Met één kind voortdurend ziekenhuis in, ziekenhuis uit moeten terwijl je ook nog een ander kind hebt, en géén vader in de buurt. En dan ook nog een part-time baan hebben om de eindjes aan elkaar te kunnen knopen. Natasia is er langzaam maar zeker aan onderdoor gegaan en was aan het einde van haar latijn. Helemaal óp. Ze zag geen uitweg meer, kreeg steeds meer het gevoel dat zichzelf niet meer kende. Begon steeds vaker te vrezen dat ze het binnenkort niet meer aan zou kunnen en gillend gek zou worden. En toen was daar de oproep van Talpa, en zag Natasia plotseling weer licht in de duisternis.
Ik keur het zeker niet goed, maar ik vind de veroordelingen hier iets te hard. Ze heeft de kinderen in goede handen achtergelaten en het was een noodsprong van een overspannen moeder.
Over een paar weken, misschien maanden, heeft ze zichzelf weer helemaal in de hand en wil ze er uit. Moeder zijn.

Bureau Jeugdzorg is in dergelijke gevallen heel goed in staat om ambulante ondersteuning, advies en begeleiding te bieden ook in samenwerking met Maatschappelijk Werk of Volwassenenzorg. Maar een alleenstaande moeder die haar nog heel jonge kids voor lange tijd (we hebben het over minimaal 1 jaar) gedag zegt is beslist onbegrijpelijk. Zeker als 1 van die kids ook nog eens ernstig ziek is.

De Gouden Kooi lijjkt me nu niet direct een therapeutisch kuuroord om te herstellen van een burn-out of welke overspannenheid dan ook. Het lijkt me wel de meest ideale plek om die toestand te bereiken als je toch al niet zo heel stabiel bent.

Kortom: ik snap er geen fuck van wat dat mens bezield heeft om hierin te stappen?

Hoi, ik heb ook 2 kinderen, waarvan er eentje ook ziekenhuis in en ziekenhuis uit gaat, ik ben ook alleen en heb ook een parttime baan.
Van m'n hele lang zal ze leven, never ever nooit niet dat ik ze achter zou laten omdat 'mama nu even tijd voor zichzelf nodig heeft'.
Mama houdt nl van haar kinderen, en mama weet dat haar eigen wensen in deze jaren een beetje op de 2-e plaats komen, en dat vindt mama op geen enkele manier een opoffering, want anders had mama maar guppies moeten nemen ipv kinderen.

Of eerst zelf volwassen worden, dat wil ook nog wel eens helpen.

Oh, en wat gaat Nataaaasia doen als haar zoontje weer ziek wordt terwijl ze in dat huis zit, lekker blijven zitten want jammer dan?

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 11:37 schreef Bep het volgende:
Die vader die in het huis zit verwaarloost zijn kinderen net zo goed als die moeder

En dit is zo'n beetje de enige zinnige reactie.

Overal (zelfs de kranten staan er bol van) gaat het over Natasia en over hoe slecht zij wel niet is. Maar ook Nicolaas laat een paar (waren het er niet 3?) jonge kinderen achter met de bedoeling een jaar weg te zijn. Is hij minder slecht omdat hij een man is? Het commentaar op hem valt in het niet bij het commentaar op Natasia, maar in mijn ogen is hij net zo idioot bezig

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 19:36 schreef Tissik het volgende:

[..]


De Gouden Kooi lijjkt me nu niet direct een therapeutisch kuuroord om te herstellen van een burn-out of welke overspannenheid dan ook. Het lijkt me wel de meest ideale plek om die toestand te bereiken als je toch al niet zo heel stabiel bent.

Je komt er nog on stabieler uit dan dat je er in ging.

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 19:45 schreef ChrisJX het volgende:

[..]

En dit is zo'n beetje de enige zinnige reactie.

Overal (zelfs de kranten staan er bol van) gaat het over Natasia en over hoe slecht zij wel niet is. Maar ook Nicolaas laat een paar (waren het er niet 3?) jonge kinderen achter met de bedoeling een jaar weg te zijn. Is hij minder slecht omdat hij een man is? Het commentaar op hem valt in het niet bij het commentaar op Natasia, maar in mijn ogen is hij net zo idioot bezig

Dat is net zo'n randdebiel. Met het verschil dat de kinderen niet bij hem wonen maar bij zijn ex. Maar dat je je eigen kinderen misschien 3 jaar ofzo niet wil zien gaat mijn verstand te boven.

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 19:45 schreef ChrisJX het volgende:

[..]

En dit is zo'n beetje de enige zinnige reactie.

Overal (zelfs de kranten staan er bol van) gaat het over Natasia en over hoe slecht zij wel niet is. Maar ook Nicolaas laat een paar (waren het er niet 3?) jonge kinderen achter met de bedoeling een jaar weg te zijn. Is hij minder slecht omdat hij een man is? Het commentaar op hem valt in het niet bij het commentaar op Natasia, maar in mijn ogen is hij net zo idioot bezig

Ben ik het helemaal mee eens, met dit verschil dat de kinderen van Nataaaasia geen vader hebben om op terug te vallen, maar verzorgd gaan worden door moeder d'r vriend en een vriendin oid.
Dat maakt wel een verschil dat er bij de anderen iig 1 echte ouder overblijft.

Bedoel, als je vader al dacht: Nou, neh, niks voor mij die kids, doei, en nu moeder ook al zegt dat ze d'r even goed genoeg van heeft, wat voor basis krijgen die kinderen dan mee?
Klinkt niet als een onvoorwaardelijke liefde iig.

)(*&^(*&^*%&$^%#%^$*&^&*(&* De Kuthoer Natasia.