Balkenende: "Terug naar de VOC-mentaliteit"

quote:

"Ik begrijp niet waarom jullie er zo negatief en vervelend over doen. Laten we blij zijn met elkaar. Laten we zeggen: Nederland kan het weer: die VOC-mentaliteit. Over grenzen heen kijken. Dynamiek! Toch?"

quote:

Op donderdag 28 september 2006 20:10 schreef Filatelistfetisjist het volgende:
Bos gebruikt alleen de goede dingen van het Zweedse model, Balkenende doet hetzelfde met het VOC. Het staat 0-0 toch.

quote:

Op donderdag 28 september 2006 20:06 schreef Martijn_77 het volgende:

[..]

Precies, waar links en extreem rechts een hekel aan heeft (Rechts en Centrum niet) maar wat wel belangrijk is voor ons land.

quote:

Op donderdag 28 september 2006 19:51 schreef Finder_elf_towns het volgende:
De TS moet eerst maar eens de feiten op een rij krijgen. Het enige wat de VOC vervoerde waren kruiden waar Nederland bakken met geld mee verdiende.

quote:

Op donderdag 28 september 2006 19:36 schreef raaskal het volgende:

De VOC deed trouwens niet aan slavenhandel, dat was de WIC.

quote:

In de gebieden waar de VOC de dienst uitmaakte ging de inheemse bevolking gebukt onder het juk van de Hollanders. Gehuiverd werd voor Jan Pieterszoon Coen, koopmanszoon uit Hoorn, bijgenaamd: de Slachter van Banda. Teneinde de monopoliepositie op foelie en kruidnagelen te handhaven, liet Coen in 1621 vijfduizend Bandanezen uirroeien en de rest verschepen naar andere eilanden. Op Kaap de Goede Hoop regeerde Jan van Riebeeck de kolonie ook met harde hand. De inheemse bevolking werkte op verschillende plantages en werd als slaaf verhandeld naar bijvoorbeeld Suriname. Daarnaast leidde de kolonisering tot apartheid.

In de Aziatische maatschappijen waarmee de VOC in aanraking kwam was slavernij de gewoonste zaak van de wereld. In de gewesten van de VOC zelf had men te maken met een tekort aan arbeidskrachten, bijvoorbeeld voor de bouw van vestingen, pakhuizen en kantoren, het laden en lossen van schepen, etc. Slavenarbeid was een van de oplossingen voor dit probleem. Toch werden in de meeste gewesten van de VOC niet meer dan enkele tientallen compagnieslaven aangetroffen; alleen in Batavia en Colombo liep hun aantal op tot meer dan duizend.

De Europeanen en Aziaten die in de nederzettingen van de VOC waren gevestigd hielden privé ook slaven. Iemand die twee slaven had, gebruikte die meestal voor het huishouden: koken, wassen, inkopen doen en brandhout halen. Naarmate het aantal slaven toenam, begonnen de taken uiteen te lopen; van het dragen van de parasol en de tabaksdoos tot het koetsier zijn of muzikant in een huisorkestje. Sommige ondernemers stelden slaven te werk in steen- en pannenbakkerijen, houtzagerijen. suikermolens en distilleerbedrijven. Particuliere slaven werkten in enkele gewesten ook in de landbouw, zoals op Banda (in de nootmuskaatperken) en aan de Kaap de Goede Hoop (op de boerderijen van de kolonisten). het aantal particuliere slaven was een veelvoud van het aantal compagnieslaven. In de VOC-nederzettingen was ongeveer de helft van de totale bevolking slaaf.

Hoe kwam de VOC aan slaven? Vaak werden zij gekocht van particuliere handelaren; in enkele gevallen voerde de VOC ze zelf aan. Aan de Kaap werden om de paar jaar schepen naar Magagascar gezonden om slaven te halen. Erg succesvol waren deze expedities niet, waardoor het eigen aandeel van de VOC in de actieve slavenhandel gering bleef. Dat was anders bij de WIC. Werden bij de VOC jaarlijks hooguit honderd slaven aangevoerd, bij de WIC (of door haar gemachtigde koopvaarders) liep dat aantal op tot 2500 á 3000. De aanvoer van slaven in de gewesten van de VOC was dus vooral in handen van particulieren. Batavia was zodoende een belangrijk afzetgebied voor slaven van Bali, Zuid-Celebes en Timor. Hier ging het om forse aantallen. De schattingen van de jaarlijkse aanvoer lopen niettemin uiteen: van 1000 tot 4000.

quote:

Op donderdag 28 september 2006 21:19 schreef Argento het volgende:

[..]

Het heeft echt niet zoveel zin om met een eenentwintigste eeuw moraal, terug te kijken op de moraal van de zeventiende eeuw. Toen was slavernij een 'gewoon' aspect van het maatschappelijk en commercieel leven. Het is ook wat al te vergezocht om in de uitspraak van Balkenende te lezen dat hij juist dat aspect een warm hart toedraagt.

Ik zie het meer als een algemene verzuchtiging tegen die voortdurende zuurheid van links. Maar goed, dat hoort natuurlijk ook een beetje bij het oppositievoeren: niets is goed en alles moet anders.