Als zwanger worden/blijven niet zo gemakkelijk gaat (#22)

Ohhh Niettus wat een slecht nieuws

Ow NieTTus Wat een pokkebericht meid
Leef je maar lekker uit op de nieuwe woonkamer en maak er wat moois van En dan over een poosje weer de volgende poging.Voor nu voor allebei een dikke en sterkte.

Groetjes,Minoes

NieTTus, wat balen..... Ik voel met je mee, letterlijk en figuurlijk.
Want ook hier is vanochtend alles weer begonnen. (dat ik dit icoontje ooit eens zou gebruiken...) Na wijs beraad met lief toch besloten om maar meteen met de volgende ronde Clomid te beginnen, overmorgen. Ik ben een beetje bang voor de bijwerkingen van Provera, en zo hoef ik die dus niet te gebruiken. Dat ik dan op vakantie moet testen of ongesteld wordt vind ik eigenlijk niet eens zo erg.

Uitslag van de zoveelste en laatste zaadanalyse van De Man:

wij moeten beginnen op het eindstation: ICSI. Als we een uk willen de enige optie.

* elle_driver huilt even tranen uit hoofd bij het idee hoe heftig dat gaat zijn. En dan ook nog eens de reeële kans dat het gewoon NIET gaat lukken. Ach ja, het is niet alsof moeder worden mijn enige vaste toekomstwens was sinds kleinsafaan...

_{Wel dus. Damn!}

elle_driver, wat vreselijk verdrietig...
Shit zeg...

Is er al enig nieuws over wanneer jullie gaan beginnen?

Och Elle, wat naar. Wat een rotbericht. Ik hoop heel, heel hard dat ICSI bij jullie de goeie methode is. En dat je snel je wens uit ziet komen. En uithuilen mag hoor. Dikke knuffel.

Elle wat erg...
Sterkte, ik weet even niet meer te zeggen.

Lishe, je wist het stiekum al, maar toch jammer.

Elle


Sterkte meis

Lishe, wat ontzettend balen.. Ik hoopte het zo voor je! Hopelijk volgende ronde raak.. ik duim ervoor mee!

Elle, wat ongelofelijk KUT (ja ik schrijf het maar gewoon... boeieh!)
Kan me voorstellen dat alles om je heen ff wegvalt.. Want je hoopt toch anders! Toch heb je nog zeker wel kans.. En is het nog niet zo erg dat zelfs ICSI niet mogelijk is.. Lekker je gevoel blijven uiten hier, positief of negatief! We weten waar je doorheen gaat en ik heb er persoonlijk echt veel aan!

Ik moet zeggen dat ik me redelijk voel. Hoop alleen dat mijn échte menstruatie door gaat zetten, want ben dat half half net niet wel zat nu.. We hebben besloten om dit jaar even geen nieuwe poging te doen. Eerst alles weer even tot rust, huis verbouwen en volgend jaar is vroeg genoeg! Heb het voordeel dat ik 25 ben, dus ook geen haast heb op dit gebied. Geen gehaast, want ook houden we er best rekening mee dat het nooit lukt, en dan wil ik mezelf niet overhaast hebben!

Alle hoop hier voor deze maand gaat uit naar Ticoo en Chesna, vooral die laatste kan nu ook wel even wat positiefs gebruiken, dus mijn duimen gaan in overwerk stand voor jullie!!!

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 20:08 schreef NieTTus het volgende:
Geen gehaast, want ook houden we er best rekening mee dat het nooit lukt, en dan wil ik mezelf niet overhaast hebben!

Heel raar, ik ben ook 25 en heb zoiets van: ik wil er zo vlug mogelijk aan beginnen, uit schrik dat ik misschien te laat zou zijn (maar ja, beginnen gaat hier nog steeds niet Zal ook niet voor het komende jaar zijn vrees ik... )
Wel wil ik jou nog een dikke geven want die stomme moesten gewoon 9 maand wegblijven

Elle wat een nieuws ook voor jou een dikke ik kan me voorstellen dat (ook al had je het misschien wel een beetje verwacht) het toch als een donderslag bij heldere hemel kwam. Opeens met de neus op de feiten gedrukt

Lishe ook voor jou Ik hoop dat het de volgende ronde gewoon raak is

Heb ik ook wel een beetje hoor Leonieke! Liefst wil ik nu meteen doorgaan, maar dan ga ik er zelf aan onderdoor..

Wilde altijd al vroeg mama worden.. Maar helaas heb ik niet zoveel te willen. Ik weet nu wat zo'n hele poging met zich meebrengt, en ondanks dat ik erg goed kan relativeren, best nuchter ben ingesteld, gaat het je niet in de koude kleren zitten..

Het rare is dat de hele behandeling op zich niet zwaar is (het prikken, de follikelmetingen, de punctie, maar ik spreek wel even voor mezelf) maar juist dat dit laatste stukje zo zwaar is. Je kunt niets meer doen, moet maar afwachten. En daarin ben ik deze poging mezelf best een beetje verloren.

Ik had zoiets van niet meer roken, GEEN enkel glaasje alcohol meer.. En alles maar GOED doen, maar ik weet nu wel dat ik een volgende poging gewoon "mezelf" ga blijven.. Eerst maar eens een posi test, dan is het vroeg genoeg om overal vanaf te blijven...(en met een glaasje hier en daar bedoel ik ook een glaasje, niet dat ik me elke avond lam zuip )

Het blijft moeilijk, heb sinds gisteren weer 3 nieuwe "bekentenissen" gekregen.. Gelukkig kan ik het wel relativeren, maar moeilijk blijft het wel. Ik had ook zulk nieuws willen vertellen nu, maar helaas de pindakaas...

Sterkte meid!!

Ik begrijp het wel hoor. Ik heb makkelijk spreken momenteel. Ik ben nog nergens mee bezig, gewoon netjes de pil slikken.
Maar ik kan me voorstellen dat het echt loodzwaar moet zijn (mijn zus heeft er ook meer dan 2 jaar over gedaan om zwanger te worden).
Dat is trouwens hetgeen mij zo'n schrik aanjaagt, ik denk echt niet dat ik zo sterk ga zijn om door te zetten. Ik heb nu al tranen met tuiten geweend toen ik hoorde dat het niet zomaar ff zou gaan, maar dat ik direct met Clomid moet beginnen. Dus ik weet niet of ik zo stoer zou kunnen zijn zoals jullie hier allemaal, want echt, ik heb zo'n bewondering voor jullie

En die bekentenissen blijven hier ook maar toestromen (ik veronderstel dat het gaat om nieuwe zwangeren). En soms heb ik zo'n zin om gewoon te zeggen: en ik wil ook!!! maar dat doe ik maar niet, ik moet hun geluk niet in de weg staan he (ook al merk ik wel dat die paar collega's die het weten van mij het moeilijk hebben om erover te praten. Van één van hen weet ik dat ze gestopt is met de pil maar ze durft er met mij niet echt over praten.)

En ik wil je nog eens zeggen: je klinkt echt als een heel sterke vrouw, die op tijd aan de alarmbel trekt (alles laten bezinken en niet overhaasten) en dat mag ook wel eens gezegd worden

En ik denk in deze dat jij het nog even zwaarder hebt dan ik
Hoe stom dat ook klinkt, toen ik nog niet in de molen zat, was mijn drang zooooo groot! De drang om zwanger te worden, de drang om iedereen te vertellen waar we mee bezig waren.. Maar in de poging zelf heb ik me ineens ook afgevraagd, is dit wel wat ik wil?

Hele normale gevoelens, maar doordat ik nu weet wat het allemaal inhoud, kan ik ook even de rust vinden. Vond ik hiervoor veel moeilijker..!! Juist ook nog toen ik de pil slikte (voordat mijn eileiders werden verwijderd) achteraf had ik zoiets van PIEP! Heb ik dat ding nog voor niets geslikt ook!

Het is een heel proces, en helaas moet je er van begin tot eind doorheen.. Maar ook jij gaat dat redden.. Vooraf denk je altijd dat kan ik niet, maar als je erin zit, ga je erin mee zo is het met alles!!

Dank je wel voor je lieve woorden, en jij ook veel succes... Knap van je dat je op OUD kunt rondneuzen, in het begin was ik stik jaloers op alles en iedereen! (ja zelfs de mensen die in de molen zaten, want zij waren immers bezig en ik niet...) nu zie ik dat anders.. Zolang je je gevoel maar blijft volgen, en niet weg gaat stoppen om "anderen" of andere situaties!!

En hoe stom dit ook klinkt, "gelukkig" weet je nu al dat je direct met clomid mag beginnen! Ik denk dat ik er heel anders in had gestaan als ik maar had moeten blijven proberen totdat ik eens naar de gyn mocht.. Ik weet al meer dan 4 jaar dat het moeilijk zou worden en 2 jaar dat het via deze manier MOET, en nooit spontaan zal lukken..Misschien dat dat meewerkt

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 20:59 schreef NieTTus het volgende:
En ik denk in deze dat jij het nog even zwaarder hebt dan ik
Hoe stom dat ook klinkt, toen ik nog niet in de molen zat, was mijn drang zooooo groot! De drang om zwanger te worden, de drang om iedereen te vertellen waar we mee bezig waren.. Maar in de poging zelf heb ik me ineens ook afgevraagd, is dit wel wat ik wil?

Dat heb ik ook soms hoor. Veel collega's die vragen wanneer ik precies kinderen wil? En of ik wel kinderen wil...
Ik heb een paar collega's verteld hoe de vork aan de steel zit, maar meestal zeg ik gewoon dat ik zeker nog een paar jaar ga wachten, dat ik er nog niet klaar voor ben dat ik mijn leventje nog niet wil opgeven Dat ik nog geen rekening wil houden met kinderen (is voor mij makkelijker dan aan 70 collega's te moeten vertellen hoe het echt in elkaar zit, op die manier gaan ze er ook minder vragen over stellen )

quote:

Hele normale gevoelens, maar doordat ik nu weet wat het allemaal inhoud, kan ik ook even de rust vinden. Vond ik hiervoor veel moeilijker..!! Juist ook nog toen ik de pil slikte (voordat mijn eileiders werden verwijderd) achteraf had ik zoiets van PIEP! Heb ik dat ding nog voor niets geslikt ook!

Waarschijnlijk zal het bij mij ook zo zijn hoor. Misschien ga ik dan ook aan de noodrem trekken (en als ik het niet doe, zal mijn man het wel doen, want hij is er iets nuchterer (is dat een bestaand woord? ) in dan ik)
Maar nu heb ik al zoiets van: ik slik die pil eigenlijk voor niets. Ik ben anderhalf jaar geleden ofzo 6 maand gestopt om eens te zien of het nu wel al allemaal marcheert en toen heb ik 6 maand geen gezien. Maar de gyn vindt dat het beter is om de pil te blijven slikken zodat alles toch eens regelmatig (excuseer mij voor het woord) gekuist wordt. Dus ja, dan slik ik maar braafjes die Yasmin

quote:

Het is een heel proces, en helaas moet je er van begin tot eind doorheen.. Maar ook jij gaat dat redden.. Vooraf denk je altijd dat kan ik niet, maar als je erin zit, ga je erin mee zo is het met alles!!

Dat heb ik hier al een aantal keer gelezen, dus ik vertrouw op jullie deskundige mening O wee als het natuurlijk niet zo zal zijn bij mij

quote:

Dank je wel voor je lieve woorden, en jij ook veel succes... Knap van je dat je op OUD kunt rondneuzen, in het begin was ik stik jaloers op alles en iedereen! (ja zelfs de mensen die in de molen zaten, want zij waren immers bezig en ik niet...) nu zie ik dat anders.. Zolang je je gevoel maar blijft volgen, en niet weg gaat stoppen om "anderen" of andere situaties!!

Bedankt
Ik ben soms ook jaloers hoor Ik gun het iedereen dat ze vlug zwanger zijn, maar soms heb ik zoiets van: verdorie, bij hen lukt het zomaar, op 2 maand tijd... Maar dat jaloers gevoel verdwijnt dan ook altijd heel vlug omdat ik zelf ook wel besef dat moest ik in hun situatie zitten ook zou zijn en het zou willen vertellen aan jan en alleman.
En ik vind al die foto's veel te schattig Zelfs de foto's van zwangere buiken kan ik echt bewonderen. En het rammeltopic kan ik helemaal niet links laten liggen

En als reactie op jouw volgende bericht: ik ben 'blij' dat ik nu al weet dat ik direct met Clomid 'mag' beginnen. De onderzoeken heb ik al achter de rug (bloedonderzoeken, echo's, ...) en dus heb ik het gevoel dat ik echt wel tijd gewonnen heb Want nu kunnen we echt nog niet bezig zijn, maar ben ik eigenlijk toch al bezig. Snap je het nog? En ook al slaat de paniek soms toe als ik van de gyn kom, toch heb ik altijd zoiets van: oke, weer een stapje verder weer wat extra informatie

Ik snap je helemaal

En het komt goed lieve Leonieke (en lieve anderen!)
Het is geen gemakkelijke weg, en helaas kan niemand ons vertellen of het morgen, of over 10 jaar lukt.. Maar zolang we de moed niet blijven opgeven is er hoop!!!

(ik had nooit gedacht namelijk, dat ik een eerste poging "mislukt" zou overleven maar schijnbaar is relativeren (na miepen ) een sterke eigenschap van mezelf.. Weer wat geleerd! (en zonder te relativeren word je leven een hel.. En ik vind het al moeilijk genoeg )

Hoppa, weer even wat jompels erin hier, voor allemaal!!

Ja NieTTus, da's goed die jompels maar dan moet je ze ook echt zetten he!



En een paar er zomaar bij voor iedereen

quote:

Op dinsdag 10 oktober 2006 20:50 schreef leonieke het volgende:

Dat is trouwens hetgeen mij zo'n schrik aanjaagt, ik denk echt niet dat ik zo sterk ga zijn om door te zetten. Ik heb nu al tranen met tuiten geweend toen ik hoorde dat het niet zomaar ff zou gaan, maar dat ik direct met Clomid moet beginnen. Dus ik weet niet of ik zo stoer zou kunnen zijn zoals jullie hier allemaal, want echt, ik heb zo'n bewondering voor jullie

Lief Leonieke, voor wat het waard is; Ik vond de periode voordat ik voor het eerst bezig ging met Clomid veel en veel zwaarder dan het uiteindelijke gebruiken ervan. Je weet dan niet hoe en wat, en wat het met je lijf doet. En de grote vraag of het uberhaupt wel ooit gaat lukken. Ik heb ook tranen met tuiten gehuild en werd heel onzeker en emotioneel als het over kinderen ging.
Tijdens de kuur voelde ik me (met vlagen) veel sterker. Ik deed (en doe) wat, actie in de tent. En ook nu, na een mislukte poging, voel ik me veel beter dan ik verwacht had. Ik hou mezelf gewoon reeel voor dat mensen zonder een medische achtergrond ook lang niet altijd in 1 keer zwanger zijn.
En natuurlijk is iedereen anders, maar komt tijd komt raad. En komt ook je goede moed.

Dit doet echt goed om te lezen, echt waar. Weten dat ik niet zo'n onnozele trien ben die al op voorhand serieus aan het panikeren is, maar dat er nog mensen zijn die zo emotioneel reageren op dit nieuws. En horen dat het beter gaat tijdens de kuren, doet zo'n deugd.

Thx lieverds dat jullie de moed vinden om zelfs mij moed in te spreken

We zijn er hier toch voor elkaar, niet dan

Grappig Lishe, dat jij het hetzelfde ervaart.. Op voorhand vond ik het écht, écht zoveel zwaarder dan nu! (ondanks dat ik echt wel de ogen uit mijn kop heb gejankt donderdag, en alles en iedereen vervloekt heb..!)

Maar dan word je de volgende dag wakker, en dan schijnt de zon. En denk je.. Mijn leven is mooi zo! Hoe graag ik ook een klein NieTTusje zou willen.. Ik zou het echt erg hebben gevonden als het WEL was gelukt, en het na een paar weken mis was gegaan..

Mensen vergissen zich vaak in wat het uberhaupt allemaal met je doet. En als iemand niet in de molen zit, of (nog) niet weten dat ze dat ooit zullen moeten, weten ze gewoonweg niet wat je door moet maken. Maakt ze absoluut geen slechtere mensen... Maar daarom is een topic als deze zo fijn! Lotgenoten

(en zelfs ik voel me regelmatig een onnozele trien hoor, dat blijf je houden )

Je zou er bijna door vergeten dat je, buiten de echo's en pillen, ook nog een normaal leven hebt.

Maar inderdaad heel fijn, mensen die precies begrijpen wat je voelt, en wat het nu echt met je doet. En dat het veel meer invloed heeft op je (dagelijks) leven dan je eigenlijk wilt.

_{Ken jij Progje ook btw?}

_{Progje heb ik 3 jaar als collega gehad (erg hè...... haha dat word matteklopper.. sorry Prog.. whehe)}

Dat is het ook! Je wilt geen medelijden, als het mis gaat wil je niet in drama blijven zitten.. Maar wel wil je je gevoel kunnen uiten, hoe klote je het vind gewoon kunnen zeggen, zonder dat mensen weken erbij stil blijven staan. Want bovenal ben je wel jezelf. Niemand is hetzelfde... maar als je redelijk in hetzelfde schuitje zit, kun je elkaar toch het beste steunen

Wat een gedoe ook, die hele stomme molen! Maar weet je, voordat ik begon zei ik.. Ik mag blij zijn.. Blij dat deze mogelijkheden bestaan! Want 40 jaar geleden was ik gewoonweg kinderloos gebleven! En nu zijn er kansen

elle, ik heb net de eerste icsi behandeling gehad. (ben nog aan t broeden, dus weet nog niets)

Ik snap heel goed je eerste reactie, ik vond het ook super gemeen, waarom nou hij...

Als voordeel heb ik dan, dat er met mij niets mis is. Dat is heel gemeen om te zeggen, maar als er bij een vrouw iets mis is kunnen dat wel 100.000 dingen zijn en begin je toch vaak aan het begin van de mmm. Nu mag je gelijkdoor naar icsi, en de kans is gewoon heel groot dat je dan zwanger raakt.

Ik weet niet of je al doorgestuurd bent naar een ivf kliniek, (dat zal wel). Je krijgt dan eerst een intakegesprek, daarin wordt alles verteld wat je moet weten. Alle voor- en nadelen, en er wordt ook uitgelegd wat icsi is. Na het intakegesprek duurde het bij ons 3 maanden voordat de behandeling van start ging.

De behandeling is hetzelfde als een ivf. De icsi daar merk jij niets van, dat is lab werk. Je moet gaan spuiten en je krijgt een punctie en natuurlijk krijg je dan na 3 of 4 dagen je vruchtje terug....

Meid jank even lekker uit, maar echt je bent niet de enige!! Het is even een punt waar je overheen moet, maar als je straks dan zwanger bent is het allemaal niet voor niets geweest.

1 voordeel, je hoeft in iedergevaal nooit meer aan anticonceptie te denken, (ieder nadeel heeft zn voordeel)

...ik kan me heeel goed voorstellen dat je er zoo tegen opziet: ik wist ook dat ik aan de hormonen moest om zwanger te worden, toen ik later moest gaan spuiten voelde het voor mij als een stapje dichter bij het eindstation...als je dan bij icsi moet beginnen kan ik me helemaaaaal voorstellen dat je de zenuwen krijgt!!!!!!
Nu moet ik ET even bijstaan: van die extra-lang-gebakken kindjes zijn echt veeeeel leuker dan de snelle henkies! Heb je als je nog moet beginnen of er midden in zit misschien niks aan, maar het is echt zo en ik hoop en duim heel hard dat jullie het positieve van al deze ellende ook zullen mogen meemaken!!!

Iet heel geks moets ik laatst denken: ik ben straks geen ongewenst kinderloze vrouw meer....straks ben ik net als alle andere moeders met twee of meedere kinderen..gewoon een moeder en geen medisch geval of een casus of een probleem....heeeel apart.

Dat vind ik wel een hele mooie gedachte Catoot, de weg erna toe is voor iedere vrouw verschillend maar als je dan eenmaal kinderen hebt ben je inderdaad ineens gewoon moeder. Mooi

En daar is hij hoor, de jankbui..
In 2 dagen tijd, 5 zwangerschapsmededelingen.. En ik ben oprecht blij (wil ik ook namelijk als het bij ons ooit mag lukken) maar ook het gevoel, waarom hier niet?

Ik vind het zo oneerlijk... en dat is het ook, en ik mag dat voelen. Maar na het zoveelste telefoontje vanmiddag had ik zoiets van houden jullie ook nog rekening met mijn gevoel? Had ff lekker 2 weken je mond gehouden, ik zit hier nog vers in! Maar misschien ook maar goed.. Hoe langer ik dit moment uitstel, hoe moeilijker het word.. Laat het dan allemaal maar even komen. Op dit moment heb ik zoiets van laat maar.. Bekijk het maar, en zak er allemaal maar lekker in!

Alles is hier in orde, op het feit dat ik geen eileiders meer heb na. Ik ben jong, heb er alles aan gedaan. En nog mocht het niet zo zijn. Sommige mensen krijgen niets, en anderen alles. Blegh, wat ben ik er ff zat van!

(morgen weer een nieuwe dag.. Ga zo maar even koude compressen op mijn ogen leggen, voordat ik morgen weer als "oud" mens aan kom op mijn werk (je had me vrijdag moeten zien ) )

Pfff sorry voor dit relaas, heb even een dipje.. Maar lekker mijn bed in zo. Morgen weer een nieuwe dag...

meiden, wat een verhalen lees ik weer allemaal... voor jullie allemaal een dikke

Vandaag om vier uur naar gyn

Chesna, succes vanmiddag.

NieTTus, het voelt vast ook hartstikke oneerlijk. En helemaal als er 5 mensen in je omgeving zwanger blijken te zijn. Hopelijk kun je er ook (met sommige van) hun over praten. Dat wekt misschien wat wederzijds begrip. Ik heb er veel aan gehad dat mijn vriendinnetje over alles tijdens haar zwangerschap heel open was. En mij serieus nam en liet huilen en mijn twijfels liet vertellen. Heel veel sterkte voor nu.

Ik ga zo maar weer eens naar de apotheek, op naar een nieuwe dosis Clomid. Weet iemand hoe het zit met een machtiging ofzo van het ziekenhuis? Daar begon de apotheker de vorige keer over. Dan zou mijn eigen bijdrage komen te vervallen.

(O, en ja, ik ben Lishe!!)

'Ja ik baal ontzettend, vooral omdat het voor mij voelt alsof die Clomid niet aanslaat. Driedubbel is heel veel, en reageert alleen maar met: ik hoop niet dat je er nog sjaggo van word hoor.
Nou als het alleen daarom gaat
Maar ik ben wel degene die het moet doen.
Hij is dan ook vandaag thuis gebleven van zijn werk (neit dat ik daarom gevraagd had en volgens mijw as het meer een excuus om niet-vroeg op te moeten) want iets liefs doen of iets aardigs zeggen, welneeee. Als ik zeg dat ik gewoon zenuwachtig ben en mij niet lekker in mijn velletje voel nu, dan snapt hij daar geen ruk van
Waarom moet ik al die ellende ondergaan

chesna, het is ook echt niet eerlijk. sterkte ermee, en schud je lief maar even goed door elkaar dat ie wel wat liever tegen je moet doen nu.

Helaas is het zo dat mannen het gewoon niet snappen, niet omdat ze niet willen, maar gewoon omdat ze het niet doen. Dat zit in hun aard. Ik heb daar soms ook moeite mee, maar heb inmiddels geaccepteerd dat mannen dus inderdaad op bepaalde gebieden anders reageren/doen als vrouwen. Hier heb je natuurlijk geen ruk aan, maar mij troost deze gedachte soms wel.

Ow Lishe... ik weet niet van een machtiging maar wel dat ik mijn rekening van de apotheek van de zorgverzekeraar terugkreeg met de mededeling dat er een brief je bij moest van de gyn. Heb ik tot op heden niet gedaan trouwens ik vind het zo stom om die man met zoiets lastig te vallen. Ze hebben wel wat anders te doen. Maar de volgende keer als ik weer moet, vraag ik het wel aan zn secretaresse. Ik moest 21 euro bijbetalen voor 6 maanden Clomid.

NieTTus... laat je maar lekker gaan hoor. Het is ook niet niets... en het is gewoon frustrerend om allemaal verhalen van nieuwe zwangeren te horen. Ik vind het ook wel vaak confronterend om zwangere vrouwen in de stad/bij school te zien. En die zijn er veel als je er op gaat letten, ook al gaat dat onbewust en wil je dat eigenlijk niet.

Ik moet dinsdag om tien over negen terugkomen.
Heel misschien heb ik een eisprong gehad.
Ik was zwaar negatief deze keer, en nu pompen zij er stiekem een beetje hoop in

Jullie zijn lief!
Gelukkig kan ik er wel met ze over praten, en ik gun ze het geluk ook. Maar voor mijn gevoel word mijn situatie nu ondergesneeuwd.. En daarom hou ik me nu maar even afzijdig.. Enige wat ik had was, jongens... had een klein beetje rekening met me gehouden, en even gewacht. Heb deze week al genoeg te verwerken gehad, en nu dit er ook nog eens bij!

Ik denk ook dat het deels mijn eigen schuld een beetje is. Ik ben nogal "makkelijk" in het zeggen dat het goed gaat, en als ik zeg dat het niet goed gaat, zie je soms best een beetje.. Oke, wat moet ik nou in hun ogen.. Daardoor wimpel ik het sneller af als ach, leven gaat door. Gelukkig heb ik ook zat lieverds die er doorheen prikken.. Maar toch!

Ik denk dat ik me gelukkig mag prijzen, manlief heeft natuurlijk wel eens onhandige opmerkingen gemaakt tijdens de poging, maar hij doet wel super zijn best om me te begrijpen. Ook was hij elke follikelmeting mee, bij de punctie en ook bij het bloedprikken (terwijl dat toch echt bloedprikken alleen was).. Hij zei gisteren nog: jij moet het allemaal ondergaan, ik voel me knap machteloos dus dit is wel het minste wat ik kan doen!

Ik denk ook dat als hij dat niet zou doen, dat hele ivf gebeuren voor mij snel over is we doen het echt samen!!

Chesna, ik duim met je mee! Word wel tijd voor wat goed nieuws aan jouw kant!

Ik ga zo naar mijn werk (ik werk tot 8 uur vanavond) dus ik heb ietsje langer geslapen.
Ik moest dat bezoek van gisteren dus eventjes laten bezinken want eigenlijk haalde het heel veel overhoop
Misschien eisprong misschien eisprong, ik heb vorige week gedacht iets te voelen, maar het was een drukke week wat werk betreft enzo dus ik dacht - welnee- hoort bij de spanning, dus ik weet het niet. Ik had nooit gedacht aan een eisprong ofzo.
Ook mijn temperatuurkaart leek mij zo op het eerste gezicht weer redelijk kansloos, maar goed, vanmorgen was het 0,3 hoger dan ik ooit heb gehaald in twee maanden (ik dacht eerst nog 'ik zal toch niet ziek zijn en koorts krijgen ofzo')
Nu moet ik dus tot dinsdagochtend wachten (ik heb mij helemaal uit het werkrooster laten halen zodat ik die dag even kan verwerken, wat daar ook gezegd gaat worden)
Spannend, misschien toch nog een stapje vooruit.

NieTTus,ik geloof dat ik wel kan zeggen,dat alle dames in de mmm wel eens hebben gedacht:shit,nou heeft die en die wel een streepje en ik niet En dan helemaal bij degene die in 1 x zwanger werden.......of die een"ongelukje"hadden (heb toch zo een pesthekel aan dat woord,ongelukjes bestaan niet meer,wel stomme mutsen )
Kan me nog het gevoel terughalen,dat slaapmeisje vertelde zwanger te zijn.Ik had zoiets van:zie je wel,zelfs bij haar lukt het en ik blijf hier eeuwig zitten
Maar ik ben haar gelukkig snel achterna gehuppeld en ik hoop dat je,ondanks alle dikke buiken in de buurt,weer snel uit je dipje komt en positief de volgende poging ingaat

Groetjes,Minoes

Minoes_ wat je zegt over Slaapmeisje... Ik heb haar als voorbeeld: zo van, als zij ook zwanger wordt, nou dan moet het bij ons toch ook zeker goedkomen!!!

pfff wat een spanning!!! Mn temperatuur blijft hoog.... dat is goed...

Wat een vervelende tijd!!! Dit is het zwaarste van de het hele gebeuren...

Ticootje ik blijf voor je duimen!

ja hard duimen voor mij he??!?!!!

quote:

Op vrijdag 13 oktober 2006 09:38 schreef minoes_ het volgende:
Kan me nog het gevoel terughalen,dat slaapmeisje vertelde zwanger te zijn.Ik had zoiets van:zie je wel,zelfs bij haar lukt het en ik blijf hier eeuwig zitten

quote:

Op vrijdag 13 oktober 2006 09:38 schreef minoes_ het volgende:
(...) Kan me nog het gevoel terughalen,dat slaapmeisje vertelde zwanger te zijn.Ik had zoiets van:zie je wel,zelfs bij haar lukt het en ik blijf hier eeuwig zitten

En hoe denk je zélf dat zoiets overkomt bij, nou laten we zeggen Slaapmeisje zelf.

Je zult het vast niet zo bedoelen, maar als ik Slaapmeisje was (en het misschien is het maar goed dat dat niet zo is), dan zou dit op mij zeker overkomen als een soort 'ik gun het haar wel, maar mezelf nog veel meer'. Alsjeblieft zeg, hou er een beetje rekening mee dat er echte mensen achter de nicknames zitten.
Bedankt alvast.

Ik denk eerlijk gezegd dat Slaapmeisje dat soms ook wel gevoelt had bij anderen. (maar dat denk ik) het brengt zulke heftige emoties met zich mee. Eerlijk gezegd had ik dinsdag het gevoel na de zoveelste "mededeling"van krijg maar een miskraam. Dit is heel open hoe ik dit uit, en daaarna heb ik de hele nacht liggen huilen dat ik dat alleen maar durfde te denken.

Mijn idee erachter was, miep niet zo, in 1 maand zwanger en al een jaar miepen dat je zo bang bent dat het zo lang zal duren, en dan nu raak. Ik miep niet en toch lukt het niet meteen, en ook niet na 1 poging ivf.

Dat is geen niet gunnen, maar je oergevoel (zoals mijn man het zo mooi verwoord)

Praat niets goed en gelukkig was dat een moment opname.. Maar ik begrijp Minoes wel eerlijk gezegd...

[ Bericht 0% gewijzigd door NieTTus op 13-10-2006 22:05:26 ]

Ik denk niet dat het jaloers zijn op slaapmeisje is. Mijn schoonzusje is ook tijden bezig geweest terwijl haar relatie bagger is.. En daar is het al voor de 2e keer raak en hier nog steeds niet.. Hier is het zo welkom.. Je gunt het iedereen maar zelfs als het bij iemand lukt die zolang bezig is geweest kun je denken ik wil ook. Zonder het feit dat je het diegene niet gunt. Want dat doe ik in elk geval wel. Iedereen heeft recht op dat geluk...

Minoes schrijft nergens dat ze het slaapmeisje niet gunt..

Maargoed, ik denk dat het veel te zwaar opgenomen word. Soms voel je dingen nou eenmaal... Maakt je echt geen slechter mens, en aannames zijn zo snel gedaan, dat vind ik persoonlijk jammer...

[ Bericht 2% gewijzigd door NieTTus op 13-10-2006 22:08:04 (typooooh) ]

Ik ben niet iemand die kijkt naar anderen maar ik kijk wel naar mijzelf. En meerdere malen per week denk ik bij mijzelf 'waarom nou niet?' een gevoel dat iedereen wel kent die hier in dit topic komt.
Mijn jeugd was al enigszinds zwaar (een van de redenen waarom ik nu zo n 88 kilo weeg) en ik heb moeten leren om met heel veel emotionele gevoelens om te gaan.
Nu is mijn leven stabiel, heb ik een baan (oke ik ben ff gehopt) ik heb een hele lieve man, ik ga trouwen, enzovoort. En wij willen ons leven graag complementeren met kinderen. Ik voel mij nu incompleet.
Ik ben bezig om met hulp van de medische wetenschap kinderen te krijgen, ik kan het niet alleen. Maar de weg die bewandeld moet worden is heel zwaar. Vooral omdat de wetenschap onpersoonlijk is, en daar gekeken word naar het - traject- en niet naar mij als persoon, en mijn persoonlijke wensen zijn dan ook veel minder belangrijk dan het - traject- wat doorlopen moet worden. (van het ene standaardje in de andere)
Wel zie en hoor ik om mij heen mensen die kinderen krijgen, het lijkt wel of de hele wereld zwanger is behalve ikke . En ja ik denk ook weleens van 'die heeft nooit ergens moeite voor hoeven doen het komt vanzelf' of 'die weet niet hoe het is als het moeilijk gaat'. Dat heeft niets met kinderen te maken, maar voor een deel met het gevoel van mijzelf dat ik ook graag wil. Zoooooo graag.
En als ik op de wandelgangen van mijn werk een dame tegen haar collega hoor zeggen 'ik heb kinderen gekregen maar eigenlijk had ik dat nooit moeten doen', dan springen bij mij de tranen in mijn ogen.