OUD Ouder(s)
Alles over (on)vruchtbaarheid, opvoeding en ontwikkeling.
Daar ben ik het absoluut niet mee eens, ik heb een gezin, of ik nu 1 of 2 kinderen heb.quote:Op woensdag 27 september 2006 12:24 schreef Brighteyes het volgende:
Een collega'tje van mij zei eens: 'Met eentje heb je een kind, met 2 wordt het pas een gezin.'
Maar dat is volgens mij ook een gevoelsmatig iets.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Daar doe ik sowieso niet aan. Fam. zus of zo. Ik ben meer van de voornamen...quote:Op woensdag 27 september 2006 12:36 schreef Troel het volgende:
[..]
Owja, dus als er een kind uit huis gaat ben je ineens geen gezinnetje meer ofzo?
Ik denk dan altijd aan onze vakantiekaarten enzo. Als er een kindje bijkomt wordt het Familie zus en zo, anders was het de heer en mevrouw zus en zo.
Dus wel degelijk een gezin met 1 kind hoor.
Maar ik vond het ook een rare opvatting hoor. Maar zij voelde dat zo.
***
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ik ben enig kind en onze zoon ook. Het hangt helemaal van je opvoeding af of je verwend bent en kunt delen. Ik kon vroeger niet zo goed delen, simpelweg omdat ik dat niet gewend was. Bj zoonlief hebben we daar dus extra op gelet en die deelt nu heel makkelijk Daar ben ik erg blij om. Hij maakt ook heel makkelijk contact, maar kan aan de andere kant ook urenlang alleen spelen. Dat herken ik dan ook weer van vroeger. Ook nu nog kan ik me in mijn eentje prima vermaken, ik heb niet per se anderen nodig om me niet te vervelen.
Wat ik wel gemerkt heb, is dat het zwaar is als een van je ouders ziek wordt en alles op jou neerkomt. Zeker als je ook nog een kind hebt (wij hebben een LAT-relatie dus ik zorg vaak alleen voor hem).
Kortom, het heeft zowel nadelen als voordelen. Maar ik zie geen dwingende reden om per se meer dan 1 kind te willen. Als je gelukkig bent met 1 kind, is het toch goed?
Daar ben ik erg blij om. Hij maakt ook heel makkelijk contact, maar kan aan de andere kant ook urenlang alleen spelen. Dat herken ik dan ook weer van vroeger. Ook nu nog kan ik me in mijn eentje prima vermaken, ik heb niet per se anderen nodig om me niet te vervelen.Wat ik wel gemerkt heb, is dat het zwaar is als een van je ouders ziek wordt en alles op jou neerkomt. Zeker als je ook nog een kind hebt (wij hebben een LAT-relatie dus ik zorg vaak alleen voor hem).
Kortom, het heeft zowel nadelen als voordelen. Maar ik zie geen dwingende reden om per se meer dan 1 kind te willen. Als je gelukkig bent met 1 kind, is het toch goed?
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ik heb een oom en tante met 7 kinderen Zo klein schrijf ik nietquote:Op woensdag 27 september 2006 13:10 schreef Brighteyes het volgende:
[..]
Daar doe ik sowieso niet aan. Fam. zus of zo. Ik ben meer van de voornamen...
Maar ik vond het ook een rare opvatting hoor. Maar zij voelde dat zo.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Ooms en tantes krijgen sowieso geen vakantiekaart.quote:Op woensdag 27 september 2006 13:15 schreef Troel het volgende:
Ik heb een oom en tante met 7 kinderen Zo klein schrijf ik niet
Paps en mams, schoonouders, zussen en dan houdt het op. Ik stuur ze ook geen kaartjes als ik de rest van het jaar thuis zit.
Maar dit is vreeeeeeeeeeeselijk off-topic.
Enig kind...
Dat is volgens mij echt puur een eigen keuze. Sommige doen het vanuit financieel oogpunt of ruimtegebrek, anderen omdat ze vinden dat hun gezinnetje compleet is met 3.
Lekker zo houden, daar heeft iedereen gewoon verder zijn kop over te houden.
De vraag die hier gesteld werd 'zou ik mogen vragen waarom' vind ik bij wijze van spreken al niet kunnen. Dat gaat toch niemand iets aan?
***
Wat ik vreemd vind is dat het algemeen standaard 2 kinderen is.
Heb je 1 kind krijg je de vraag , waneer komt de 2de?
Heb je 2 kinderen (en het liefst nog van hetzelfde geslacht volgens vele ) dan ben je klaar
Heb je 3 of meer kinderen dan vragen mensen zich af waar je aan begint of ze gaan ervanuit als de 1ste 2 van het zelfde geslacht zijn dat je daarom doorgaat.
Heb je 1 kind krijg je de vraag , waneer komt de 2de?
Heb je 2 kinderen (en het liefst nog van hetzelfde geslacht volgens vele ) dan ben je klaar
Heb je 3 of meer kinderen dan vragen mensen zich af waar je aan begint of ze gaan ervanuit als de 1ste 2 van het zelfde geslacht zijn dat je daarom doorgaat.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Als partner van een enig kind kan ik me goed vinden in sommige ervaringen die hier gedeeld worden.
Inderdaad is mijn partner niet gewend om zaken te delen. Hij is erg gericht op wat van 'hem' is en wat van mij'. En dat gaat niet alleen over materiele zaken (geld bv) maar ook over bijvoorbeeld verantwoordelijkheden, zoals het huishouden. Even meedenken of bijspringen is zeker niet vanzelfsprekend.
Hji is erg egocentrisch in die zin dat hij alles alleen vanuit zijn oogpunt kan zien. Als hij het ergens niet mee eens is gebeurt het gewoon niet, ongeacht hoe ik er over denk. En dat is wel eens moeilijk. Heb soms het gevoel dat ik constant voor mezelf moet opkomen. (en daar heb ik toch al moeite mee, maar dat is meer voor R&P )
Pa en ma hebben heel zijn leven lang alleen voor hem klaar gestaan, hij hoefde alleen de commando's maar te geven.
Ook praktisch heeft het wel eens nadelen. Bijvoorbeeld met de kerst naar mijn familie in Zeeland is lastig, want dan zit schoonmoeder alleen. En ook al zal ze daar nooit moeilijk over doen, toch wil je dat dan eigenlijk niet. Toen wij nog niet samenwoonden ging ik dan maar alleen naar mijn familie en bleef hij bij zijn moeder.
Hij zegt ook zelf wel eens dat hij het wel jammer vindt dat hij geen broers of zussen heeft als hij bij ons ziet hoe gezellig het kan zijn.
Maar dit is natuurlijk bij ieder persoon verschillend en voor een groot deel afhankelijk van hoe je je kind opvoedt.
Inderdaad is mijn partner niet gewend om zaken te delen. Hij is erg gericht op wat van 'hem' is en wat van mij'. En dat gaat niet alleen over materiele zaken (geld bv) maar ook over bijvoorbeeld verantwoordelijkheden, zoals het huishouden. Even meedenken of bijspringen is zeker niet vanzelfsprekend.
Hji is erg egocentrisch in die zin dat hij alles alleen vanuit zijn oogpunt kan zien. Als hij het ergens niet mee eens is gebeurt het gewoon niet, ongeacht hoe ik er over denk. En dat is wel eens moeilijk. Heb soms het gevoel dat ik constant voor mezelf moet opkomen. (en daar heb ik toch al moeite mee, maar dat is meer voor R&P )
Pa en ma hebben heel zijn leven lang alleen voor hem klaar gestaan, hij hoefde alleen de commando's maar te geven.
Ook praktisch heeft het wel eens nadelen. Bijvoorbeeld met de kerst naar mijn familie in Zeeland is lastig, want dan zit schoonmoeder alleen. En ook al zal ze daar nooit moeilijk over doen, toch wil je dat dan eigenlijk niet. Toen wij nog niet samenwoonden ging ik dan maar alleen naar mijn familie en bleef hij bij zijn moeder.
Hij zegt ook zelf wel eens dat hij het wel jammer vindt dat hij geen broers of zussen heeft als hij bij ons ziet hoe gezellig het kan zijn.
zijn. Maar dit is natuurlijk bij ieder persoon verschillend en voor een groot deel afhankelijk van hoe je je kind opvoedt.
So Long and Thanks for All the Fish
Ja, maar is dat niet met alles dat 'anders is dan gemiddeld'.
Dan ga je je toch wel af vragen of er een speciale reden is om 'anders' te zijn.
Blijkbaar.
Maar raar is het wel.
Dan ga je je toch wel af vragen of er een speciale reden is om 'anders' te zijn.
Blijkbaar.
Maar raar is het wel.
***
En hoezo is dat dan per se iets wat komt doordat hij enigkind was?quote:Op woensdag 27 september 2006 13:44 schreef zeeuwse het volgende:
Als partner van een enig kind kan ik me goed vinden in sommige ervaringen die hier gedeeld worden.
Inderdaad is mijn partner niet gewend om zaken te delen. Hij is erg gericht op wat van 'hem' is en wat van mij'. En dat gaat niet alleen over materiele zaken (geld bv) maar ook over bijvoorbeeld verantwoordelijkheden, zoals het huishouden. Even meedenken of bijspringen is zeker niet vanzelfsprekend.
Hji is erg egocentrisch in die zin dat hij alles alleen vanuit zijn oogpunt kan zien. Als hij het ergens niet mee eens is gebeurt het gewoon niet, ongeacht hoe ik er over denk. En dat is wel eens moeilijk. Heb soms het gevoel dat ik constant voor mezelf moet opkomen. (en daar heb ik toch al moeite mee, maar dat is meer voor R&P )
Pa en ma hebben heel zijn leven lang alleen voor hem klaar gestaan, hij hoefde alleen de commando's maar te geven.
Ook praktisch heeft het wel eens nadelen. Bijvoorbeeld met de kerst naar mijn familie in Zeeland is lastig, want dan zit schoonmoeder alleen. En ook al zal ze daar nooit moeilijk over doen, toch wil je dat dan eigenlijk niet. Toen wij nog niet samenwoonden ging ik dan maar alleen naar mijn familie en bleef hij bij zijn moeder.
Hij zegt ook zelf wel eens dat hij het wel jammer vindt dat hij geen broers of zussen heeft als hij bij ons ziet hoe gezellig het kan zijn.
Maar dit is natuurlijk bij ieder persoon verschillend en voor een groot deel afhankelijk van hoe je je kind opvoedt.
There are no things, but as a consequence there are as many things as we like
Gewoon voor jezelf blijven denken en je niet gek laten maken door 'de maatschappij'. Wij zijn hoogstwaarschijnlijk ook wel 'klaar' nu, mocht dat later veranderen zien we dat dan wel weer. Maar de mensen die gelijk vragen 'wanneer komt de 2e' kunnen bij het grof vuil wat mij betreft. Het lef om je daar mee te bemoeien zeg.quote:Op woensdag 27 september 2006 13:38 schreef snakelady het volgende:
Wat ik vreemd vind is dat het algemeen standaard 2 kinderen is.
Heb je 1 kind krijg je de vraag , waneer komt de 2de?
Heb je 2 kinderen (en het liefst nog van hetzelfde geslacht volgens vele ) dan ben je klaar
Heb je 3 of meer kinderen dan vragen mensen zich af waar je aan begint of ze gaan ervanuit als de 1ste 2 van het zelfde geslacht zijn dat je daarom doorgaat.
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Tja, ik vind het op zich best vervelend dat ik enig kind ben. Ik woon nu aan de andere kant van het land en merk gewoon dat mijn ouders toch wel een beetje aandacht missen. Gelukkig spreek ik ze nog wel vaak, maar elkaar zien doe je niet meer zo heel regelmatig. Dat terwijl mijn schoonouders die meer in de buurt wonen, we erg regelmatig zien (plus dat die nog een dochter in de buurt hebben wonen, waardoor ze hun kids dus eigenlijk twee keer zo vaak zien).
Ik weet wel dat als mijn ouders ouder worden, dat het voor mij een hele klus zal zijn om ze te kunnen steunen, maar wellicht wonen we dan weer wat meer bij elkaar in de buurt. In je eentje voor je ouders te moeten zorgen is niet leuk, je kan ook nergens heen met je verhaal. Toch kan je in precies hetzelfde schuitje zitten als je met meer kids bent, of zelfs nog erger, dat jij troost nodig hebt maar dat de rest zijn troost bij jou komt zoeken ofzo.
Ik weet wel dat als mijn ouders ouder worden, dat het voor mij een hele klus zal zijn om ze te kunnen steunen, maar wellicht wonen we dan weer wat meer bij elkaar in de buurt. In je eentje voor je ouders te moeten zorgen is niet leuk, je kan ook nergens heen met je verhaal. Toch kan je in precies hetzelfde schuitje zitten als je met meer kids bent, of zelfs nog erger, dat jij troost nodig hebt maar dat de rest zijn troost bij jou komt zoeken ofzo.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Het zal voor een deel ook te maken met zijn eigen karakter. Dat heeft het ook zeker wel versterkt.quote:Op woensdag 27 september 2006 13:45 schreef SpecialK het volgende:
[..]
En hoezo is dat dan per se iets wat komt doordat hij enigkind was?
Maar voor het grootste deel komt dit gewoon omdat hij thuis nooit aandacht en speelgoed heeft hoeven delen. Dat heeft hij dus ook gewoon nooit geleerd.
So Long and Thanks for All the Fish
Ik ben derde kind en laatste. Ik ben dankbaar dat mijn ouders ons drieën hebben gekregen. Als mijn oudste zus enigskind was geweest, was ik er nu niet en Kendahl ook niet
Maar hadden ze mij gemist? Je mist niet wat je niet kent, denk ik. Of wel?
Maar hadden ze mij gemist? Je mist niet wat je niet kent, denk ik. Of wel?
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Dat is dan een 'fout' van zijn ouders.quote:Op woensdag 27 september 2006 14:11 schreef zeeuwse het volgende:
[..]
Het zal voor een deel ook te maken met zijn eigen karakter. Dat heeft het ook zeker wel versterkt.
Maar voor het grootste deel komt dit gewoon omdat hij thuis nooit aandacht en speelgoed heeft hoeven delen. Dat heeft hij dus ook gewoon nooit geleerd.
Ik ben ook enig kind en herken mezelf (en heb 't even nagevraagd bij bekenden) niet in wat jij vertelt.
Syllables govern the world
Wat mij opvalt is dat kinderen zonder broertje en/of zusje haast bedelen om maar ergens te mogen spelen of dat een kind bij hun komt spelen. Ik vind dat soms best sneu, ook al ervaren die kinderen en hun ouders dat zelf helemaal niet zo durf ik te wedden. Mijn kinderen zijn niet afhankelijk van andere kinderen om te spelen, ze hebben immers elkaar en dat vind ik ergens wel een fijne gedachte. Ze genieten van elkaars aanwezigheid en daar geniet ik weer enorm van
Dat is juist in tegenspraak met wat er beweert wordt over enig-kinderen ... die kennen juist meestal minder goed het begrip 'mijn' en 'dein', domweg omdat ze de ervaring hebben dat alles sowieso van 'hun' is, maar veelal ook niet zoveel problemen hebben iets te delen, omdat ook de angst ontbreekt dat een 'concurrent' (een broertje of zusje) dan eventueel met zijn 'bezit' zou kunnen wegrennen en ze het dan kwijt zouden kunnen zijn...quote:Op woensdag 27 september 2006 13:44 schreef zeeuwse het volgende:
Als partner van een enig kind kan ik me goed vinden in sommige ervaringen die hier gedeeld worden.
Inderdaad is mijn partner niet gewend om zaken te delen. Hij is erg gericht op wat van 'hem' is en wat van mij'.
Zaeker als je het ook hebt over 'verantwoordelijkheden' heeft dat niks te maken met de vroege kind-periode waarin het verschil tussen enig-kinderen en meer-kinder-gezinnen het grootste is... omgang met verantwoordelijkheid ontwikkelen mensen pas in de vroeg-adulte fase (rond de pubertijd)..
sowieso komt dit verhaal eigenlijk een beetje over als iets dat geheel losstaat tussen van de vraag of iemand enig-kind is, het komt meer over als wat moeizame strubbelingen binnen een relatie.
(een klein gokje, ben je misschien afkomstig uit een gezin met meerdere broers/zussen en daar het 'nakomertje', waarbij er een zeker leeftijdsgat zat tussen jou en je broers/zussen, die zich altijd zeer zorgzaam naar je opstelden en veel voor je deden, dus niet de direkte 'concurrentie' met broers/zussen ervaren, maar wél de grote voordelen? Je verhaal lijkt een beetje zo over te komen)
Je bent pas geslaagd, als je niemand hebt laten zakken...
Maarja, dat werkt natuurlijk alleen als je kinderen hebt die een béétje bij elkaar in de buurt zitten qua leeftijd. Een grote broer van 14 zal het voor een keer wel leuk vinden om met z'n zusje van 6 te spelen, maar lang niet altijd. Daarnaast kan het voor de sociale ontwikkeling natuurlijk geen kwaad als ze regelmatig bij anderen komen of ze ontvangen.quote:Op woensdag 27 september 2006 14:40 schreef Meaghan het volgende:
Wat mij opvalt is dat kinderen zonder broertje en/of zusje haast bedelen om maar ergens te mogen spelen of dat een kind bij hun komt spelen. Ik vind dat soms best sneu, ook al ervaren die kinderen en hun ouders dat zelf helemaal niet zo durf ik te wedden. Mijn kinderen zijn niet afhankelijk van andere kinderen om te spelen, ze hebben immers elkaar en dat vind ik ergens wel een fijne gedachte. Ze genieten van elkaars aanwezigheid en daar geniet ik weer enorm van
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Maar daaruit kan het ook weer zo zijn dat kinderen die niet enigkind zijn alleen maar willen spelen met broers en zussen en zich zo niet openstellen voor andere kinderen.quote:Op woensdag 27 september 2006 14:40 schreef Meaghan het volgende:
Wat mij opvalt is dat kinderen zonder broertje en/of zusje haast bedelen om maar ergens te mogen spelen of dat een kind bij hun komt spelen. Ik vind dat soms best sneu, ook al ervaren die kinderen en hun ouders dat zelf helemaal niet zo durf ik te wedden. Mijn kinderen zijn niet afhankelijk van andere kinderen om te spelen, ze hebben immers elkaar en dat vind ik ergens wel een fijne gedachte. Ze genieten van elkaars aanwezigheid en daar geniet ik weer enorm van
Dat ze zich dus opsluiten in hun vertrouwde wereldje zonder contact te maken met anderen buiten school om.
Te veel vertrouwen op hun broer of zus en zo geen zelfvertrouwen krijgt.
En dat zal voor een paar best zo zijn, maar voor de meeste denk ik niet, net als dat voor de meeste enigkinderen niet opgaat wat jij hebt geschreven.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
snakelady, daarom is het zo lastig om zo'n vraag in z'n algemeenheid te beantwoorden en zul je toch voor jezelf moeten afwegen wat je 't prettigst en 't best vindt voor jullie gezin.
ieder voordeel hep se nadeel enz. ik denk dat het voor piet vooral wel heel goed is geweest (en nog) dat hij er een zus bij gekregen heeft. maar hij heeft er ook wel last van gehad (en nog), hij krijgt stukken minder aandacht van ons nu dan toen hij nog alleen was (da's ook wel weer gezond tot op zekere hoogte). hij was nog zo klein toen anna kwam, dat vond ik wel heel sneu af en toe, dat ik 'm dingen nog niet uit kon leggen / bespreken. dat begin nu gelukkig heel veel beter te worden.
wat ik het 'zieligst' vind aan 'enig-kinderen' is wel de van nature wat onevenwichtige uitgangspositie van dat ene kind tegenover 2 (ozomachtige) ouders. een broer/zus is dan -behalve concurrent- ook medestander, gelijke. vond ik hier in ieder geval als een veel 'gezonder' evenwicht aanvoelen.
ik ben zelf ook jarenlang min-of-meer enig kind geweest. ik had wel 2 oudere halfbroers maar die woonden bij hun moeder, de 1e vrouw van mijn vader. en toen ik 9 was kreeg ik er nog een broertje bij, ooh wat vond ik dat geweldig. niet dat ik me trouwens erg alleen heb gevoeld voordien, ik had altijd meer dan genoeg vriendinnen en kon me prima alleen vermaken, maar de komst van m'n broertje was toch wel echt ongeveer het mooiste wat me toen kon overkomen. en ondanks dat leeftijdsverschil (jarno!) hebben we veel samen gespeeld en lol gehad en is de band nog altijd hartstikke goed. je hebt bij zo'n groot leeftijdsverschil ook veel minder gelegenheid/redenen om ruzie te maken.
ieder voordeel hep se nadeel enz. ik denk dat het voor piet vooral wel heel goed is geweest (en nog) dat hij er een zus bij gekregen heeft. maar hij heeft er ook wel last van gehad (en nog), hij krijgt stukken minder aandacht van ons nu dan toen hij nog alleen was (da's ook wel weer gezond tot op zekere hoogte). hij was nog zo klein toen anna kwam, dat vond ik wel heel sneu af en toe, dat ik 'm dingen nog niet uit kon leggen / bespreken. dat begin nu gelukkig heel veel beter te worden.
wat ik het 'zieligst' vind aan 'enig-kinderen' is wel de van nature wat onevenwichtige uitgangspositie van dat ene kind tegenover 2 (ozomachtige) ouders. een broer/zus is dan -behalve concurrent- ook medestander, gelijke. vond ik hier in ieder geval als een veel 'gezonder' evenwicht aanvoelen.
ik ben zelf ook jarenlang min-of-meer enig kind geweest. ik had wel 2 oudere halfbroers maar die woonden bij hun moeder, de 1e vrouw van mijn vader. en toen ik 9 was kreeg ik er nog een broertje bij, ooh wat vond ik dat geweldig. niet dat ik me trouwens erg alleen heb gevoeld voordien, ik had altijd meer dan genoeg vriendinnen en kon me prima alleen vermaken, maar de komst van m'n broertje was toch wel echt ongeveer het mooiste wat me toen kon overkomen. en ondanks dat leeftijdsverschil (jarno!) hebben we veel samen gespeeld en lol gehad en is de band nog altijd hartstikke goed. je hebt bij zo'n groot leeftijdsverschil ook veel minder gelegenheid/redenen om ruzie te maken.
Nou bix, als ik het oneens was met mijn ouders, was mijn zusje het altijd, per definitie, met mijn ouders eens. . Wij hadden echt al-tijd ruzie. We gedoogden elkaar, niks meer of minder. (Nu niet meer trouwens hoor, ben gek op m'n zusje). Maar ik weet niet of ik per definitie 'zieliger' zou zijn geweest zonder mijn zusje, toen. Voor spelen e.d. ging ik toch altijd al naar vriendjes, of kwamen ze bij mij. Ach. het is gewoon te verschillend per geval om er een antwoord op te kunnen geven.
. Wij hadden echt al-tijd ruzie. We gedoogden elkaar, niks meer of minder. (Nu niet meer trouwens hoor, ben gek op m'n zusje). Maar ik weet niet of ik per definitie 'zieliger' zou zijn geweest zonder mijn zusje, toen. Voor spelen e.d. ging ik toch altijd al naar vriendjes, of kwamen ze bij mij. Ach. het is gewoon te verschillend per geval om er een antwoord op te kunnen geven.
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Dat is ook zo Mijn meiden schelen twee jaar met elkaar en hebben steeds meer aan elkaar. We hebben er ook bewust voor gekozen om niet al te veel leeftijdsverschil tussen de kinderen te hebben, maar goed dat heb je niet altijd in de hand natuurlijk. Mijn oudste speelt ook wel vaak bij een vriendinnetje hoor, maar de jongste vindt dit niet zo heel erg leuk en moet hier erg aan wennen. Ik kom zelf dan uit een gezin van vier waarvan ik de jongste ben. Door het grote leeftijdverschil heb ik nooit echt een hechte band opgebouwd met mijn broers en zus. Zij waren met hun leven bezig en ik met het mijne. Wat dat betreft voelde ik me wel een beetje een enigskind, altijd bij vriendinnetjes spelen of zij bij mij en heel vaak speelde ik ook alleen. Er was ook veel jaloezie naar mij toe en dat uitte zich dan in het vernielen van mijn lievelingsspulletjes en héél veel geruzie. Ik weet dus als geen ander dat het hebben van broers/zussen niet altijd maar leuk hoeft te zijn. Ik hoop dat het er met mijn meiden toch wat gezelliger aan toe gaat en dat ze later veel aan elkaar zullen hebben.quote:Op woensdag 27 september 2006 14:45 schreef Jarno het volgende:
[..]
Maarja, dat werkt natuurlijk alleen als je kinderen hebt die een béétje bij elkaar in de buurt zitten qua leeftijd. Een grote broer van 14 zal het voor een keer wel leuk vinden om met z'n zusje van 6 te spelen, maar lang niet altijd. Daarnaast kan het voor de sociale ontwikkeling natuurlijk geen kwaad als ze regelmatig bij anderen komen of ze ontvangen.
dat soort partijentrek toestanden hadden wij ook wel ja. weer een andere vorm van evenwicht bewaren. en verder is 't inderdaad maar afwachten hoe goed het klikt tussen broers/zussen.
Mijn oudste dochter speelt ook bij vriendinnetjes en vriendjes en is erg sociaal naar andere kinderen toe, dus dat niet kunnen of willen openstellen naar andere kinderen toe gaat hier niet op. En dat in een eigen wereldje leven zal dan ook niet gebeuren, op school alleen al leren ze zoveel kindjes kennen dus aan vriendjes geen gebrek Maar wat bedoel je precies met wat ik geschreven heb?quote:Op woensdag 27 september 2006 14:52 schreef snakelady het volgende:
[..]
Maar daaruit kan het ook weer zo zijn dat kinderen die niet enigkind zijn alleen maar willen spelen met broers en zussen en zich zo niet openstellen voor andere kinderen.
Dat ze zich dus opsluiten in hun vertrouwde wereldje zonder contact te maken met anderen buiten school om.
Te veel vertrouwen op hun broer of zus en zo geen zelfvertrouwen krijgt.
En dat zal voor een paar best zo zijn, maar voor de meeste denk ik niet, net als dat voor de meeste enigkinderen niet opgaat wat jij hebt geschreven.
Dat evenwicht ervaar ik ook zo ja. Ze vormen ook echt een eenheid, komen op voor elkaar, steunen en troosten elkaar op eenzelfde niveau. Maar er zijn ook momenten dat ze elkaar spreekwoordelijk in de haren vliegen en mama of papa de aangewezen persoon is om je zaak kracht bij te zettenquote:Op woensdag 27 september 2006 15:06 schreef bixister het volgende:
snakelady, daarom is het zo lastig om zo'n vraag in z'n algemeenheid te beantwoorden en zul je toch voor jezelf moeten afwegen wat je 't prettigst en 't best vindt voor jullie gezin.
ieder voordeel hep se nadeel enz. ik denk dat het voor piet vooral wel heel goed is geweest (en nog) dat hij er een zus bij gekregen heeft. maar hij heeft er ook wel last van gehad (en nog), hij krijgt stukken minder aandacht van ons nu dan toen hij nog alleen was (da's ook wel weer gezond tot op zekere hoogte). hij was nog zo klein toen anna kwam, dat vond ik wel heel sneu af en toe, dat ik 'm dingen nog niet uit kon leggen / bespreken. dat begin nu gelukkig heel veel beter te worden.
wat ik het 'zieligst' vind aan 'enig-kinderen' is wel de van nature wat onevenwichtige uitgangspositie van dat ene kind tegenover 2 (ozomachtige) ouders. een broer/zus is dan -behalve concurrent- ook medestander, gelijke. vond ik hier in ieder geval als een veel 'gezonder' evenwicht aanvoelen.
ik ben zelf ook jarenlang min-of-meer enig kind geweest. ik had wel 2 oudere halfbroers maar die woonden bij hun moeder, de 1e vrouw van mijn vader. en toen ik 9 was kreeg ik er nog een broertje bij, ooh wat vond ik dat geweldig. niet dat ik me trouwens erg alleen heb gevoeld voordien, ik had altijd meer dan genoeg vriendinnen en kon me prima alleen vermaken, maar de komst van m'n broertje was toch wel echt ongeveer het mooiste wat me toen kon overkomen. en ondanks dat leeftijdsverschil (jarno!) hebben we veel samen gespeeld en lol gehad en is de band nog altijd hartstikke goed. je hebt bij zo'n groot leeftijdsverschil ook veel minder gelegenheid/redenen om ruzie te maken.
Als je de situatie bij mijn man thuis ziet waar zijn jongere broer al voordat hij geboren werd voorgetrokken werd. Want mijn schoonloeder vond het wel makkelijk dat hij bij oma en opa was aan de andere kant van het land toen zij in het ziekenhuis lag. Laat mij dan maar alleen zijn dan een vader en een moeder die amper van je houden.
Zo'n situatie kan je ook hebben als je alleen bent hoor.quote:Op woensdag 27 september 2006 15:40 schreef -Bubseltje- het volgende:
Als je de situatie bij mijn man thuis ziet waar zijn jongere broer al voordat hij geboren werd voorgetrokken werd. Want mijn schoonloeder vond het wel makkelijk dat hij bij oma en opa was aan de andere kant van het land toen zij in het ziekenhuis lag. Laat mij dan maar alleen zijn dan een vader en een moeder die amper van je houden.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Wat ik me ook nog herinner zijn de 'diepzinnige' gesprekken die ik als kind met mijn jongste broer heb gehad over de toestanden bij ons thuis. Dat zou ik nooit aan een vriendinnetje hebben kunnen vertellen, maar dat kon ik wel weer bij hem kwijt. Je begrijpt elkaar, zit in dezelfde situatie en kan elkaar zo tot steun zijn. Dat heb ik wel als prettig ervaren.
Ja oke maar als je daar de verschillen ziet dan doet het gewoon pijn.quote:Op woensdag 27 september 2006 15:43 schreef Troel het volgende:
[..]
Zo'n situatie kan je ook hebben als je alleen bent hoor.
We zijn onlangs getrouwd en ze willen nog geen fatsoenlijke foto hebben... maar met de vriendin van zijn broertje lopen ze ver weg. Mij interesseerd dat niet maar voor hem wel. Dit is off topic I know
Maar ik vind het erg dat ik als gelukkig opgegroed kind zielig genoemd word.
de vriendin van je broertje is dan ook veel leuker natuurlijk. neeh, flauwekul. vreselijk lullige situatie. maar dat je man zo'n slechte band met z'n ouders heeft, zou dat anders geweest zijn zonder broer? het was wel mijn nachtmerrie-scenario, dat ik van 't ene kind veel meer zou houden dan van 't andere. gelukkig hier niet uitgekomen.
Conclusie: het maakt allemaal geen fuck uit. . De meeste 'argumenten' hier zijn van mensen die zelf die situatie hebben meegemaakt, en dus nooit zullen weten hoe het was geweest als...quote:Op woensdag 27 september 2006 15:43 schreef Troel het volgende:
[..]
Zo'n situatie kan je ook hebben als je alleen bent hoor.
"I'm interested in anything about revolt, disorder, chaos, especially activity that appears to have no meaning.
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
It seems to me to be the road toward freedom. - Jim Morrison"
Nee, niet echt, eerder een constatering .quote:Op woensdag 27 september 2006 12:41 schreef nebelung het volgende:
[..]
Dit is een kwestie van de TT lezen en er een vooroordeel ingooien?
Aandacht is volledig voor het "enig kind", misschien weliswaar niet verwent, maar eerder een compleet ander karakter dat verwent over kan komen.
Dat het zielig is , nee, wat je niet hebt of wat je niet kent mis je niet (meestal).
Heb zelf een jongere broer en ik ken wat enig's-kind mensen en dat zijn compleet andere slag mensen. Nu is niemand hetzelfde, maar verschil is er zeker.
Het is overigens verwend.quote:Op woensdag 27 september 2006 15:53 schreef Nyles het volgende:
[..]
Nee, niet echt, eerder een constatering .
Aandacht is volledig voor het "enig kind", misschien weliswaar niet verwent, maar eerder een compleet ander karakter dat verwent over kan komen.
Ik ken in mijn omgeving meer mensen die wel broers en zussen hadden en strontverwend zijn, dan mensen die in hun eentje zijn.
troel (de ~ (v.), ~en)
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
1 [inf.] vrouw of meisje
2 trut
Daarin ben ik het wel met je eens ik ben zelf enig kind, en ik denk dat juist ouders met één kind er extra op letten dat hun kind niet verwend/asociaal gaat worden, misschien omdat je toch al weet dat je snel commentaar van je omgeving gaat krijgen als het kind ook maar één keer iets zegt als "dat is van mij" of "dat wil ik". Ik heb het allemaal gehoord - van "och, dat krijg je toch met zo'n enig kind hè" tot "het is toch niet gezond om zo in je eentje op te groeien", heel gemeen .quote:Op woensdag 27 september 2006 16:33 schreef Troel het volgende:
[..]
Ik ken in mijn omgeving meer mensen die wel broers en zussen hadden en strontverwend zijn, dan mensen die in hun eentje zijn.
.Ik denk dat over het algemeen jongste kinderen uit gezinnen met meer kinderen verwender zijn (dat is mijn ervaring tenminste - nakomertjes, benjamins, 'kleine zusje dat alles mag en alles krijgt') dan enig kinderen.
Mijn oudere zussen wilden vroeger nooit met mij spelen. Mijn oudste zus en ik schelen 6 jaar en met de middelste scheel ik 4 jaar. Zij verschillen slechts 2 jaar in leeftijd en deden heel veel samen. Ik mocht nooit meedoen, ik was 'het kleine zusje'. En ik ben voor hen pas op mijn 18e jaar opgehouden 'het kleine zusje' te zijn. En eerder in dit topic werd al gezegd dat sommigen het helemaal niet zo goed met elkaar kunnen vinden.quote:Op woensdag 27 september 2006 14:40 schreef Meaghan het volgende:
Wat mij opvalt is dat kinderen zonder broertje en/of zusje haast bedelen om maar ergens te mogen spelen of dat een kind bij hun komt spelen. Ik vind dat soms best sneu, ook al ervaren die kinderen en hun ouders dat zelf helemaal niet zo durf ik te wedden. Mijn kinderen zijn niet afhankelijk van andere kinderen om te spelen, ze hebben immers elkaar en dat vind ik ergens wel een fijne gedachte. Ze genieten van elkaars aanwezigheid en daar geniet ik weer enorm van
Dus het ligt er maar net aan hoe de situatie is, denk ik.
Deze user werd mede mogelijk gemaakt door Yvonne. Bedankt!
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
Like does the man say 'Is now the time to take of my pants?' ...'Yes.', I said.
zelfde verhaal, wordt altijd overheen gelezen
[ Bericht 81% gewijzigd door #ANONIEM op 27-09-2006 22:50:10 ]
[ Bericht 81% gewijzigd door #ANONIEM op 27-09-2006 22:50:10 ]
Even mijn topic over dit onderwerp opgeduikeld... Als het waarschijnlijk maar bij één kindje blijft
Ons besluit blijft voorlopig staan, Isa krijgt er de eerste jaren geen broertje of zusje bij...
Ons besluit blijft voorlopig staan, Isa krijgt er de eerste jaren geen broertje of zusje bij...
You can't start a fire without a spark...
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
♥ Isa ♥ | In vuur en vlam
A dirty mind is a joy forever!
Vooral die dat 3e punt.... Er word ons nu al gevraagd of die er ook nog komt...quote:Op woensdag 27 september 2006 13:38 schreef snakelady het volgende:
Wat ik vreemd vind is dat het algemeen standaard 2 kinderen is.
Heb je 1 kind krijg je de vraag , waneer komt de 2de?
Heb je 2 kinderen (en het liefst nog van hetzelfde geslacht volgens vele ) dan ben je klaar
Heb je 3 of meer kinderen dan vragen mensen zich af waar je aan begint of ze gaan ervanuit als de 1ste 2 van het zelfde geslacht zijn dat je daarom doorgaat.
Maar het 1e punt herken ik ook wel.
Maar het is toch simpel als jij/jullie gelukkig zijn zo , moet dat toch ook kunnen?
Ik ben 24 en nog steeds 'het kleine zusje' Mijn oudste zus is 12 jaar ouder en mijn jongste zus 11 jaar. Ze zeggen het ook bijna altijd als ik ze spreek: 'Je blijft toch altijd mijn kleine zusje hoor'quote:Op woensdag 27 september 2006 17:12 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
[..]
Mijn oudere zussen wilden vroeger nooit met mij spelen. Mijn oudste zus en ik schelen 6 jaar en met de middelste scheel ik 4 jaar. Zij verschillen slechts 2 jaar in leeftijd en deden heel veel samen. Ik mocht nooit meedoen, ik was 'het kleine zusje'. En ik ben voor hen pas op mijn 18e jaar opgehouden 'het kleine zusje' te zijn. En eerder in dit topic werd al gezegd dat sommigen het helemaal niet zo goed met elkaar kunnen vinden.
Dus het ligt er maar net aan hoe de situatie is, denk ik.
Voor mij voelde het vaak alsof ik enigkind was, en mijn zussen zijn voor mijn gevoel ook niet echt zussen eigenlijk. Ik heb ook maar heel weinig contact met ze. Toen die 2 klein waren hadden ze trouwens wél veel aan elkaar, maar later was het alleen maar haat en nijd, en nu hebben ze al jaren helemaal geen contact meer. Dus of je nou echt zoveel hebt aan een broer of zus..
Herkenbaar!quote:Op woensdag 27 september 2006 15:06 schreef bixister het volgende:
wat ik het 'zieligst' vind aan 'enig-kinderen' is wel de van nature wat onevenwichtige uitgangspositie van dat ene kind tegenover 2 (ozomachtige) ouders. een broer/zus is dan -behalve concurrent- ook medestander, gelijke. vond ik hier in ieder geval als een veel 'gezonder' evenwicht aanvoelen.
En dat werd dan ook vaak nog eens benadrukt door als ze boos waren en er gesproken moest worden over hetgeen ik verkeerd had gedaan , ze recht tegenover me gingen zitten met zijn 2.
Dat heb ik nooit ervaren hoor dus dat ligt meer aan de ouders denk ik dan aan het enigskind zijnquote:Op woensdag 27 september 2006 17:56 schreef Xanthe het volgende:
[..]
Herkenbaar!
En dat werd dan ook vaak nog eens benadrukt door als ze boos waren en er gesproken moest worden over hetgeen ik verkeerd had gedaan , ze recht tegenover me gingen zitten met zijn 2.
Tot ik 6 was, woonde m'n halfbroer bij ons. (hij is bij z'n vader gaan wonen).
Daarna was ik 'enigskind'. Van vaderskant had ik ook nog een halfbroer en een halfzus, maar die kwamen niet zo vaak.
Heb dus van alles een beetje meegekregen en het enige dat ik 'gemist' heb bij het alleen zijn is het feit dat ik nooit heb geleerd om ruzie te maken. ruzie maken met vriendjes/vriendinnetjes is volgens mij heel anders dan ruzie maken met een broer/zus.
Pas in latere relaties heb ik dat met vallen en opstaan geleerd, al ben ik er nog geen kei in.
Verder heb ik niet het idee dat ik iets mis of teveel heb gehad. Ik ben van mening dat er heel veel aan de ouders ligt in de opvoeding en of dat nou de opvoeding van een, twee of meer kinderen is, maakt niet uit. Zolang er maar harmonie is in het gezin
Daarna was ik 'enigskind'. Van vaderskant had ik ook nog een halfbroer en een halfzus, maar die kwamen niet zo vaak.
Heb dus van alles een beetje meegekregen en het enige dat ik 'gemist' heb bij het alleen zijn is het feit dat ik nooit heb geleerd om ruzie te maken. ruzie maken met vriendjes/vriendinnetjes is volgens mij heel anders dan ruzie maken met een broer/zus.
Pas in latere relaties heb ik dat met vallen en opstaan geleerd, al ben ik er nog geen kei in.
Verder heb ik niet het idee dat ik iets mis of teveel heb gehad. Ik ben van mening dat er heel veel aan de ouders ligt in de opvoeding en of dat nou de opvoeding van een, twee of meer kinderen is, maakt niet uit. Zolang er maar harmonie is in het gezin
I can only please one person per day. Today is not your day. Tomorrow isn't looking too good either.
Rewimo
Nederduitse/Mevrouw qltel
Ruzie maken kan ik ook heel slecht Dat is inderdaad best lastig.
Most people don't listen with the intention to understand, they listen with the intention to reply.
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
<a href="http://bijenzonderzorgen.nl/" target="_blank" rel="nofollow">http://bijenzonderzorgen.nl/</a> beslist geen BIJ-zaak!
Ik kan ook geen ruzie maken hoor Rewimo en ik ben geen enigskind. Ik heb een geweldig goede band met mijn zusje, altijd gehad ook volgens mij (kan me niet anders herinneren) en ben daar dolblij mee. Wat ik erg fijn vind is, in tijden dat het heel slecht gaat met mijn vader, we gelijk de koppen bij elkaar kunnen steken en om de beurt mijn moeder kunnen steunen, er naar toe brengen etc.
Aan de andere kant, Jeroen had een broer. Die broer was 9 jaar ouder en het huis al uit voordat Jeroen goed en wel opgegroeid was. Met zijn zus had en heeft hij een bijzonder slechte relatie. Dus Jeroen voelt zich vaak wel enigskind, zeker als het op praktische zaken regelen aankomt.
Het zegt zo weinig, je kunt het enorm treffen met je broers en zussen, of je kunt je net zo alleen voelen staan alsof je broers en zussen hebt.
Aan de andere kant, Jeroen had een broer. Die broer was 9 jaar ouder en het huis al uit voordat Jeroen goed en wel opgegroeid was. Met zijn zus had en heeft hij een bijzonder slechte relatie. Dus Jeroen voelt zich vaak wel enigskind, zeker als het op praktische zaken regelen aankomt.
Het zegt zo weinig, je kunt het enorm treffen met je broers en zussen, of je kunt je net zo alleen voelen staan alsof je broers en zussen hebt.
En als ze lacht, dan lacht de wereld met haar mee....
Eva ♥ en Iris ♥
Eva ♥ en Iris ♥
Had het in dit geval ook meer over de jongste.quote:Op woensdag 27 september 2006 15:20 schreef Meaghan het volgende:
[..]
Mijn oudste dochter speelt ook bij vriendinnetjes en vriendjes en is erg sociaal naar andere kinderen toe, dus dat niet kunnen of willen openstellen naar andere kinderen toe gaat hier niet op. En dat in een eigen wereldje leven zal dan ook niet gebeuren, op school alleen al leren ze zoveel kindjes kennen dus aan vriendjes geen gebrek Maar wat bedoel je precies met wat ik geschreven heb?
Maar wat ik ermee wil zeggen is dat voor een aantal kinderen wat jij schrijft zeker zal zijn, maar echt niet voor ieder kind wat enigkind is.
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Ik zou best een groot gezin willen eigenlijk. Vier kinderen lijkt me wel wat.... Maar ja. Overigens niet omdat ik denk dat enigs-kinderenzielig zijn ofzo.
Thnx, ik ga dit topic eens even doornemen.quote:Op woensdag 27 september 2006 17:37 schreef Sjeen het volgende:
Even mijn topic over dit onderwerp opgeduikeld... Als het waarschijnlijk maar bij één kindje blijft
Ons besluit blijft voorlopig staan, Isa krijgt er de eerste jaren geen broertje of zusje bij...
"One cries because one is sad. For example, I cry because others are stupid, and that makes me sad."
Het was meer hoe het op mij overkwam, maar die kinderen zullen zichzelf verre van zielig vinden hoor. Het is ook absoluut geen noodzaak om een broer en/of zus te hebben, maar als je ze dan toch hebt en het klikt onderling dan is dat natuurlijk hartstikke fijn.quote:Op woensdag 27 september 2006 19:48 schreef snakelady het volgende:
[..]
Had het in dit geval ook meer over de jongste.
Maar wat ik ermee wil zeggen is dat voor een aantal kinderen wat jij schrijft zeker zal zijn, maar echt niet voor ieder kind wat enigkind is.
Ik ben gek op mijn broer . Het is de afgelopen jaren soms wel een beetje op en af gegaan qua contact, maar hij is eigenlijk de enige die echt mijn diepste gedachten kent, en als er iets gebeurd met onze ouders bijvoorbeeld, dan vormen we meteen weer een hecht span.
Ik moet zeggen dat dat zeer zeker meegespeeld heeft in de beslissing om graag een tweede kind te willen. Ik heb bij mijn moeder gezien (enig kind) hoe zwaar het is als je langdurig in je eentje voor zieke ouders moet zorgen, ook dat heeft meegespeeld, en idd ook dat ze nog eens lekker met elkaar kunnen spelen (als het een beetje meezit ).
Daarbij, en voor mij zeker 1 van de belangrijkste redenen, was ik bang dat mijn oudste zou merken hoe zeer ik op hem gefocust was. Dat lijkt me naar voor een kind.
Ik moet zeggen dat dat zeer zeker meegespeeld heeft in de beslissing om graag een tweede kind te willen. Ik heb bij mijn moeder gezien (enig kind) hoe zwaar het is als je langdurig in je eentje voor zieke ouders moet zorgen, ook dat heeft meegespeeld, en idd ook dat ze nog eens lekker met elkaar kunnen spelen (als het een beetje meezit ).
Daarbij, en voor mij zeker 1 van de belangrijkste redenen, was ik bang dat mijn oudste zou merken hoe zeer ik op hem gefocust was. Dat lijkt me naar voor een kind.
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
ja precies leah, dat bedoel ik ook een beetje met dat (on)evenwicht, dat je met z'n tweeën steeds maar dat ene kind in de gaten zit te houden. je kunt je nog zo voornemen om 't niet te doen maar het gebeurt toch (meestal). als er meer kinderen zijn wordt die aandacht automatisch verdeeld, en dat geeft de kinderen ook wat meer ruimte.
Dit is trouwens een post waarvan ik vermoed dat ik 'm nog wel delete, het is wel erg persoonlijk, vind ik
[ Bericht 60% gewijzigd door Leah op 27-09-2006 23:13:16 ]
[ Bericht 60% gewijzigd door Leah op 27-09-2006 23:13:16 ]
Losing love is like a window in your hart,
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
everybody sees you're blown apart, everbody sees the wind blow.
|
|
