Ouders van Prachtige Engeltjes (2)

pepper.. stil en ontroerd is..

Missmayem ook erg mooi gedaan..

Barbara en marco.. wat moeilijk veel liefs van ons hier

Rewimo ook jij veel sterkte (nog)

Wat verdrietig allemaal. Alles wat ik wil zeggen is al gezegd en "sterkte" klinkt zo leeg. Ik hoop dat het verdriet ooit wat dragelijker wordt.

Pepper wat mooi! Krijg helemaal kippenvel!

Allemaal sterkte!

Pepper wat mooi en ongelooflijk verdrietig tegelijk.

Pepper, wat prachtig

pepper slik stil is en tranen rollen over mijn wangen

En het engelstalige gedicht van Missmayem is ook mooi geschreven !!!

Pluphy

pepper ik vind het een heel mooi en heel ontroerend gedicht.

Pepper, wat prachtig zeg...

Ik lees hem bijna nooit meer dat gedichtje, ik bewaar hem in agenda '98 in een envelop.
De paar keren dat ik hem dan weer even pakte werd ik er wel weer heel erg een emotie-kipje van ja.

De herinneringen aan hem komen dan ook wel weer echt goed omhoog.
Daar word ik, behalve weemoedig, toch vooral heel erg blij van hoor!

Dan denk ik weer aan zijn rennende voetjes achter me, als ik in de keuken stond, en de klap tegen m`n benen als hij tegen m`n benen aanstorte en dan z`n armpjes om mn benen heen klemde. En dan keek ik lachend om en dan keek zo`n liefdevol lachend bekkie naar me op. Smelttttt!

Of dat hij een bordje met partjes annenijntjes (manderijntjes) had met een vorkje en dat hij mij ook een partje wilde geven. Dat zorgzame koppie... en dat ik dan ècht dacht dat ik dat partje van zn vorkje mocht happen en dat hij het dan gauw in zn eigen mondje deed en hard lachend wegrende.

Of dat we stoeide op de grond en dat ik even overend zat om uit te blazen en hij me weer greep en probeerde om te trekken.

Of hoe hij in de vensterbank voor zijn gevoel de ster was en naar het voorbij razende verkeer zwaaide en hij heel stoer "daha! daha!... heh heh ja!" riep. Alsof de mensen, die met 80km p/u langs raasde, hem uberhaupt konden zien. hihihi

Maar hij kon ook een vervelende klier zijn hoor.
Zodra hij door had dat je hem in de gaten aan het houden was als hij in de tuin speelde en hij zag dat, dan kon je je bergen. Dan kwam hij binnen en dan zag je hem bijna denken van 'zo, jij wil op me letten?! Ik geef je wat om op te letten!' En dan ging hij de prullenbak leeghalen en terwijl ik de troep er weer mopperend in terug aan het doen was haalde hij mn voorraad kastje leeg en terwijl ik mn voorraad kast dan weer vulde sloeg hij het potkacheldeurtje open en dicht.

Al met al gewoon een schitterend jochie!! Erg pienter en bijdehand....helaas een beetje tè pienter!

Wat mooi om te lezen die herinneringen, Pepper En wat zonde toch dat je hem alweer zo'n tijd moet missen...

Pepper, zo mooi en lief hoe je over hem schrijft. En fijn dat die herrinneringen je blij maken. Je kleine te pientere man...

Pepper, wat mooi.

Wat fijn dat je in staat bent toch ook met plezier deze herinneringen op te roepen, al zal dit deels wel inherent zijn aan je state-of-mind van het moment, denk ik?
Als je al niet lekker in je vel zou zitten, doet het misschien juist wél pijn? Tenminste, dat lijkt me logisch, en zo ervaar ik het zelf ook een beetje. Als ik een "fijne" dag heb, dan doet het minder zeer, het gemis. Maar als je een but-dag hebt, dan kan het je echt kapotvreten van binnen.
Gelukkig heb ik niet al te veel erge but-dagen, meestal hangt het zo ergens in het midden.

_{Voor wat het waard is: mijn Marco heeft beloofd om jullie kindjes een flinke knuffel te geven, daar boven.}

quote:

Op woensdag 25 oktober 2006 19:19 schreef Icaä het volgende:

Voor wat het waard is: mijn Marco heeft beloofd om jullie kindjes een flinke knuffel te geven, daar boven.

Oh lieve Icaä dat hoeft toch niet in kleine lettertjes, dit zijn juist van die "mooie" gebaren, zeker van iemand die het zelf zo enorm zwaar heeft, om dan nog aan andere mensen te denken

Jij hebt een grote engel ... hoe is het bij jullie? _{of vind je het vervelend dat ik dat in dit topic vraag?}

pepper.. ik werd stil van je gedicht en kon mijn tranen niet bedwingen. Ik kan me niet voorstellen hoe moeilijk je het hebt gehad, maar het is mooi om te zien dat je mooie herrineringen kan bovenhalen en dat je steun krijgt van de mensen hier.
Ik weet niet goed wat ik moet zeggen, maar wens jullie allemaal veel sterkte in jullie gemis.
Hier kan ik zien dat er toch nog wat goeds in de mensen zit.

Pepper, heerlijk om zo een beeld te krijgen van jullie kleine pientere man

Icaä ook voor jou sterkte in deze verschrikkelijke moeilijke tijd

Icaa

Icaä wat een mooie gedachte.
Voor onze vlindertjes weer een mooie ster erbij.

Lief dat je er naar vraagt Moussy.

Marco is vorige week donderdag gecremeerd. Natuurlijk was dat behoorlijk heftig, een plechtigheid voor zo'n jong iemand (hij was 32). _{Maar ja, hoe jong is 32 vergeleken met wat jullie hier meemaken} .

Met mij gaat het wel. De weg er naar toe is lang en zwaar geweest, en nu is er vooral tijd en gelegenheid voor rust. Het zal niet meevallen, maar we komen er wel, nu met z'n drieën.

[ Bericht 9% gewijzigd door Icaä op 27-10-2006 13:42:09 ]

Icaä, ik kan me geen voorstelling maken van wat jullie nu doormaken en al doorgemaakt hebben. Ik vind je ontzettend sterk klinken... Jullie gaan het absoluut redden met z'n drietjes! En zoals al gezegd, jullie hebben een grote ster/engel die over jullie waakt!

Via Lieve-engeltjes zijn wij momenteel teksten aan het delen met lotgenoten.
en 1 daarvan wil ik met jullie delen.

TOEN EN NU
vanaf de maan kijk ik naar beneden
hier in de hemel heb ik vrede
mama ik houd van jou
toen en nu
de dagen zullen lengen
maar liefde wil ik jealtijd brengen
voor mij ben jij nummer één
een mama als jij is er geen
want mama , net als jou mis ik ons samenzijn
net als jou deed het afscheid me pijn
mama weet dat ik je nooit echt verlaten zal
dat ik je zal behoeden voor een val
dat onze liefde voort bestaat
en er niemand tussen ons staat
weet ook dat ik je altijd zal behooden
tegen het kwade, maar niet het goede
dat onze dromen altijd samen zullen zijn
en dat we dragen....deze pijn
mama ik blijf toch bij jou
toen en nu

quote:

Op woensdag 11 oktober 2006 21:50 schreef Paradijsvogeltje het volgende:
Mijn hart doet pijn wanneer ik in dit topic lees.

Hier ook

Iedereen met dit verschrikkelijke verdriet wil ik heel veel kracht en sterkte wensen om door te gaan met een soms onbegrijpelijk doel, want wat jullie mee hebben gemaakt is het ergste wat je kan overkomen.

Onrustig, verward,gemis,tranen,het niet meer zien zitten...

Het valt niet mee om door te gaan, om vriendelijk te blijven lachen, om vriendelijk uit te leggen dat *Thijs is overleden na de zoveelste keer.

Hoe kun je nu doorgaan met je leven, het gewoon weer opakken, telkens is het vallen en opstaan, telkens komt dat enorme pijnlijke gevoel van Thijs missen, de leegte die enorme stilte.
Vanmiddag hadden we visite en dan merk je pas weer wat je mist.

Mijn jochie is niet meer, zomaar ineens overleden, hoe kun je daar nu vrede mee hebben, wat is er toch gebeurd, waarom moest dit ons overkomen, waarom kwam er niets uit de autopsie...
Allemaal vragen, allemaal speculaties.
en toch ik wil er achter komen wat er gebeurd is, maar hoe geen idee, toch maar weer naar de kinderarts...

Ik wil gewoon rust in mijn hoofdje, ik wil weer nachten rustig kunne slapen zonder afentoe schrikkend wakker te worden en de hele film opnieuw voor mijn ogen zien, hoe daar in zijn ziekenhuis bedje Thijs lag...

Ik wil hem vasthouden, hem knuffelen, kusjes geven.

Lieve Thijs

Duizend sterretjes staan er aan de hemel
Ik heb ze één voor één geteld.
De één straalde nog mooier dan de ander
De sterretjes heb ik van dichtbij mogen aanschouwen
en heel even voelde ik me heel dicht verbonden met jou.

Tussen de wolkjes heb ik gevlogen,dicht bij jou
in gedachten had ik je in mijn armen en neurienden we samen een liedje, en gaf ik je zoveel kusjes als ik maar kon.
we dansten samen op ons liedje, we lachten en we maakten lol.
Lieve Thijs ga nu maar weer lekker slapen
Mama denkt aan je elke dag

dag lieve knul -xxx-

Lieve Bar, ik kan geen woorden van troost vinden, geen antwoord op je vragen, maar ik kan wel mijn armen om je heen slaan en je een dikke knuffel geven

Lieve Bar...

Het lijkt mij dat het verliezen van Thijs een enorme grote scheur in de bodem van je leven heeft geslagen, zeg maar gerust een ravijn... En het duurt heel lang voordat dat ravijn weer vol zal zijn met stofjes en zand. Vol genoeg om er weer overheen te kunnen lopen, hoewel de breuklijn uiteraard nooit helemaal weg zal zijn.

In de tussentijd moet je steeds naar beneden dat diepe gat in en met heel veel kracht weer omhoog krabbelen.

Bijna ongemerkt komt er tijdens dat krabbelen ook weer stof en gruis los dat achter je in dat gat blijft liggen en zo, stapje voor stapje wordt dat gat minder diep en de weg omhoog minder stijl.

Was er maar een manier om dat sneller te laten gaan...

Pfff dit scherm staat nu al twintig minuten open en ik kan geen woorden bedenken die je troost kunnen bieden vrees ik.
Ik wil je daarom bij deze een virtuele knuffel aanbieden en je heel veel sterkte wensen. Ik vind je enorm dapper

Ohw Bar
Wat vreselijk om telkens weer te moeten vallen, hopelijk heb je toch een beetje kunnen genieten van de visite
en die vragen die overblijven zijn ook gewoon vreselijk....

BE wat heb je dat onwijs mooi omschreven!

Zo vaak lees ik hier en weet ik geen woorden te bedenken die ook maar in de buurt komen van wat ik voel of zou willen zeggen zodat iemand er troost uit kan putten.. Dit is weer zo'n moment.

Be, wat je schrijft is heel herkenbaar

Weet je wat het ook is, omdat in 1 keer je hele leven overhoop ligt, lijkt het wel alsof alles je tegen zit, dat niets meer vanzelf sprekend is, en het houd niet op.

Door het hele gebeuren, ben ik zoveel angstiger, komen de panniekaanvallen weer langzaamaan terug, ben ik onwijs moe aldoor, heb klachten als stijfheid van de nek, onrustigheid en ga zo maar door.
en dat patroon wil ik doorbreken, ik was zo goed opweg, eindelijk kwam de echte bar weer beetje bij beetje terug en daar heb ik bijna 4 jaar over gedaan.
En nu beginnen we weer van voor af aan...
Misschien ben ik wel te streng voor mezelf wil ik te snel mezelf weer zijn enz enz

quote:

Op zondag 29 oktober 2006 21:54 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Be, wat je schrijft is heel herkenbaar

Ik probeerde me het eea voor te stellen en ik zag je in gedachten bijna letterlijk krabbelen, daar komt het vandaan...

quote:

Weet je wat het ook is, omdat in 1 keer je hele leven overhoop ligt, lijkt het wel alsof alles je tegen zit, dat niets meer vanzelf sprekend is, en het houd niet op.

Door het hele gebeuren, ben ik zoveel angstiger, komen de panniekaanvallen weer langzaamaan terug, ben ik onwijs moe aldoor, heb klachten als stijfheid van de nek, onrustigheid en ga zo maar door.
en dat patroon wil ik doorbreken, ik was zo goed opweg, eindelijk kwam de echte bar weer beetje bij beetje terug en daar heb ik bijna 4 jaar over gedaan.
En nu beginnen we weer van voor af aan...
Misschien ben ik wel te streng voor mezelf wil ik te snel mezelf weer zijn enz enz

Ieder op zijn eigen tempo.
Ik kan me ook zo goed voorstellen dat het voor jou zo vreselijk zwaar is dat je graag zou willen dat het snel weer een beetje lichter wordt. En zeker gezien wat je zegt over jezelf weer worden.

Pfff, gisteren viel ik toevallig halverwege in een aflevering van Kruispunt. Het ging over een aantal ouderparen in Epen die hun kind verloren hebben... Sommige kon ik me nog herinneren, bijvoorbeeld een meisje twee jaar terug dat op weg naar school geschept werd door een vrachtwagen. Misschien dat iemand het interessant vindt, linkje naar uitzending

Donderdag "vieren"we de allerzielen dienst en dan krijgen we het kruisje en een doopkaars van Thijs.

Zijn naam word vernoend en we staan even stil bij Thijs.

Ik ben ook uitgenodigd voor een allerzielendienst. Maar ik heb besloten niet te gaan, ik denk niet dat ik het emotioneel gezien red. Ik ga liever even langs het kerkhof waar ik in mijn eentje emotioneel kan zijn.

Mooi gebaar is dat Barbara.
Dat kruisje en die doopkaars, zijn die al eerder voor een ceremonie voor Thijs gebruikt? Echt bij zijn doop? _{Meestal krijg je die gelijk al mee toch? Of ben ik nu in de war.}

het kruisje tijdens de begrafenis en krijgen we donderdag dus terug.
en ze hebben het niet over Thijs zijn doopkaars gebruiken, ze praten over een andere kaars, maar ik neem de doopkaars wel gewoon mee.

idd de doopkaars krijg je mee naar huis, tijdens de begrafenisdienst hebben we hem terug gebruikt, en nu ligt hij weer thuis

Ik weet niet of ie al eens voorbij is gekomen, maargoed, dat maakt ook niet uit. Ik was afgelopen zaterdag bij Marco Borsato en op een gegeven moment zingt hij dit liedje... omdat het niet hoort om een kind te verliezen zei hij... ik dacht aan Thijs met tranen in mijn ogen...

"Alleen"

De maan verschijnt
en jij komt op bezoek
in mijn herinnering

Je zwijgt
en lacht
verzacht de pijn voor even
totdat ik weer ontwaak
met niets
alleen

De tijd heeft spijt
dat hij zich heeft vergist
zelfs de wind
huilt van pijn
heeft jou gemist

De maan verdwijnt
laat mij met lege handen
de nacht
ze neemt je mee
en laat mij
alleen

Kijk eens even naar omhoog (liedje uit het regenboombos)

Kijk eens even naar omhoog
zie je daar de regenboog
voel het licht datop je schijnt
merk je dat je verdriet verdwijnt

Rood oranje denk iets raars
in de kleuren groen en paars
of een blauwe luchtballon
'k wou dat ik erin vliegen kon

't leven lijkt soms iets te zwaar,
ben je moe,voel je je naar
de kleuren van de regenboog
brengen je lach terug omhoog

in het regenboogbos
daar lopen alle dieren los
vlinders vliegen heen en weer
morgen kom je zeker weer

kijk eens naar omhoog
zie je daar de regenboog
voel het licht dat op je schijnt
merk je dat je verdriet verdwijnt

Vandaag is het Allerzielen. Een "feest"dag in de katholieke kerk om overledenen te herdenken.
Afgelopen zondag was er op Kempenhaeghe / Providentia al een Allerzielen dienst om de overledenen te herdenken. Van de in het afgelopen jaar 8 overledenen (bewoners, patiënten en personeel) werd om de beurt een grote foto op een scherm getoond. Dit was zeer aangrijpend. Toen ik Danyel's foto zag, zo mooi, zo groot, zo dichtbij, zo lief, en toch zo onbereikbaar, brak ik. De tekst die ik voor zou lezen heb ik door de pastor laten lezen.

De foto:


De tekst:
We herdenken Danyel’s zieltje.
Zijn zieltje was gezond, in tegenstelling tot zijn lichaam.
De beperkingen van zijn lichaam verhinderden hem niet om ons te tonen hoe mooi zijn ziel was. Mooi, zacht, lief en teer.
Zijn ziel heeft ons zeer geraakt. Danyel was een bruggenbouwer, hij bouwde bruggen tussen de harten van mensen.
De eenvoud en onaangetaste reinheid van zijn ziel was een voorbeeld voor velen.
Danyel had zijn eigen manieren om ons zijn ziel te tonen. Door knuffelen en zichtbaar genieten van contact liet hij zien dat kleine dingen grootse betekenis hebben.
Door uren op je arm te slapen, liet hij zien dat hij volledig vertrouwen in je stelde.
Zijn ogen waren de kijkgaatjes naar zijn ziel.
Grote, blauwe ogen, met daarin een intens lieve uitdrukking.

Zo goed als Danyel’s zieltje was, zo slecht was zijn lichaam. Zo slecht, dat het voor Danyel’s ziel maar voor korte tijd een huis kon zijn. Toen werden lichaam en ziel gescheiden. Zijn lichaam bleef op aarde, zijn zieltje ging naar de hemel.

Lieve Danyel, wij zijn achtergebleven op aarde, en de leegte die je achterliet is groot en koud. Wij hebben alleen nog onze herinneringen, veel te weinig herinneringen. Op onze hereniging verheugen we ons zeer. De dag waarop we je zullen weerzien. We weten niet wanneer deze dag zal zijn, lieve Danyel, maar weet asjeblieft dat we je tot die tijd zullen herdenken. Niet alleen vandaag, maar ook morgen, overmorgen en alle dagen daarna.
Niet alleen wij, je ouders, zullen jou gedenken. Maar ook vele vele anderen, zelfs mensen die nooit de kans kregen jou te ontmoeten. Omdat ze gehoord hebben over jou als voorbeeld voor zo velen. Omdat ze gehoord hebben over jouw mooie ziel.

Vandaag is het dan Allerzielen. Branden jullie een kaarsje voor onze engeltjes?

quote:

Op donderdag 2 november 2006 15:04 schreef Phluphy. het volgende:
Vandaag is het dan Allerzielen. Branden jullie een kaarsje voor onze engeltjes?

Tuurlijk Phluphy

En tjee wat heftig om je stukje te lezen

Sterkte

quote:

Op donderdag 2 november 2006 15:04 schreef Phluphy. het volgende:
...

Vandaag is het dan Allerzielen. Branden jullie een kaarsje voor onze engeltjes?

Heel mooi hoor Phluphy...
En de kaarsjes branden hier al sinds gisteren (in België worden alle overledenen herdacht op 1 en 2 november...)

Ik brand een kaarsje voor Danyel, Thijs, Mink en Max
en natuurlijk voor alle andere overledenen.

Sterkte voor jullie vandaag, zo'n dag waarop jullie kindjes nog eens extra herdacht worden roept veel emoties op

Ik ga straks naar mijn vaders graf, ik zal daar ook kaarsjes aansteken voor Thijs, voor Mink, voor Danyel en voor Max. En ik zal mijn vader vragen goed voor ze te zorgen, daarboven...

Wat een mooie tekst... *stil*

oh phluphy.

Phluphy, wat een prachtig mooi mannetje is het toch
Ook hier wordt aan alle kindjes gedacht.

Phluphy Jeroen

Een bijzondere tekst ontzettend mooi

Hier was ik net even aan het grafje van Thijs, en vanavond hebben wij de kerkdienst.