De dag erna stonden we met ons allen vrolijk op om fris aan het vlottenbouwen te beginnen. Niet scheren, lekker spek met ei naar binnen werken, back to basics, kortom het gevoel om weer man te zijn. Na het eten trokken we lallend naar het meertje dat vlakbij lag, waar we werden opgewacht door de instructeurs.
Er stonden ons vier instructeurs op te wachten, drie kerels en een dame, allen in trainingspak. "Dag dames en heren! Welkom op deze schitterende zaterdagmorgen waar we vlotten zullen gaan bouwen. Waarmee we dat meertje over gaan steken naar ons rendezvouspunt, checkpoint charlie genaamd. Hiertoe maken wij gebruik van de drums die hier liggen, en boomstammen van een bepaald formaat dat ik jullie zometeen ga meedelen die jullie kunnen vinden in het bos! Is het duidelijk?" ratelde de chief van de afdeling vlottenbouw door, eigenlijk zonder bijster veel aandacht te krijgen waardoor het overgrote deel van de groep zoiets had van "Huh? Wat?"
![]()
"Hebben we er zin iiin?" voegde het vlottenopperhoofd er nog aan toe, waarop enkelen onder ons reageerden met een "Ja hoor... huh... wat?"
Als eerste moesten we boomstammen gaan verzamelen in het bos. Die waren daar door de instructeurs her en der verspreid gelegd, want je kunt veel van overheidspersoneel vragen, maar bomen kappen, heh heh nee. Zo kwam het dat we in groepjes van vier werden opgedeeld, en dat ieder groepje maximaal een boomstam tegelijk uit het bos mocht halen (instructies van Jean-Paul, overheidspersoneel mag niet overwerkt raken
![]()
). Zo gezegd zo gedaan. Ik pakte me samen met Marco, Taeke en Dirk-Jan, en op aanwijzing van de instructeurs namen we de boomstammen mee om ze bij de drums te leggen. Een aantal grapjassen liep rond met een dun twijgje, waarvan al snel door de instructeurs werd gezegd dat ze die maar beter konden laten liggen tenzij ze de hele afstand naar de overkant wilden zwemmen. "En wanneer gaan we dat oefenen?" riep Marco enthousiast terwijl hij naar Jean-Paul wees. De groep had zoiets van "Whehehe", Jean-Paul had zoiets van "boer met kiespijn"
Afijn, zelfs het secretariaat deed lekker mee met het boomstammen sleuren, in tegenstelling tot wat werd verwacht waren ze niet aan het klagen over hun afgebroken vingernagels. De dames schenen het allemaal zelfs wel erg leuk te vinden. Op een gegeven moment kregen we de instructies om de drums naar de boomstammen te rollen - niet te schoppen - om deze aldaar met touwen tot een drijvend geheel in elkaar te knutselen. "Dus," vulde de chief in command nog even aan, "niet tegen de drums trappen, gewoon beheerst met je handen rollen!" De dames van het secretariaat gaven het goede voorbeeld. ferm stapten ze naar voren en namen elk een drum, Chili voorop. Linda echter (een of andere tank van het secretariaat met een reet die groot genoeg is om een eigen postcode te hebben) was de wijze raadgevingen van de instructeur helemaal vergeten en schopte onder het motto "lange halen snel thuis" zomaar twee drums naar beneden. Dit onder luid gegrodver van de instructeurs en gejuich van de rest van het personeel. die hadden namelijk allang gezien dat betreffende drums in rap tempo op chili af denderden. Het door iedereen gehoopte resultaat liet niet lang op zich wachten. Chili werd van achteren geraakt door een van de drums en kukelde heftig achterover. Wij zo: Whehehe
![]()
Het secretariaat:
![]()
De instructeurs:
![]()
Jean-Paul:
![]()
Chili zelf:
Na dit vermakelijk incident rende het compleet secretariaat op Chili af om te kijken of alles goed was. "Jai doemme koe! Jai moet oitkaiken! Weet je dat of niet? Jai loemperiek!" blerde Chili tegen Linda. Nu zijn dikke mensen altijd gezellig, dus antwoordde Linda op een rustige toon "Ja, sorry hoor, Bonita, maar ik was even niet aan het opletten en ik zag jou ook niet voor me lopen." Wij zo: "Bonita? Heet Chili eigenlijk Bonita??? Whehehe"
![]()
Chili weer "Jai bent een doemme koe! Oitkaiken moet jai! Jai grote diekzak!" - "Hee hee, dat kan ook anders, he" reageerde linda enigszins verontwaardigd. "Jai bent grote diekzak! Alleen schaduw van jou koent ies al 20 kilo!" schreeuwde Chili terug. Net voordat beide dames slaags zouden raken kwam Jean-Paul met een van de instructeurs tussenbeide (Spelbreker. Hij gunt ons nou nooit eens wat te lachen
![]()
).
Anyway, toen Chili eenmaal overeind was gekrabbeld, kon het vlottenbouwen beginnen. Daarover later meer