Van kleuter tot puber deel 11

Eva
en Lois
jullie zijn kanjers, allevier!

En een hele dikke knuffel voor Lois, Clark en Eva. En Iris d'r bij natuurlijk.
Ondanks álles zijn jullie een heel hecht gezinnetje, door dik en dun.
Natuurlijk wil je dit niet voor je dochter, maar Lois, het is al zo vaak gezegd, bij jullie is ze zo goed terecht gekomen.

Lois, Een hele dikke knuffel voor jou!

Lois, ik weet even niet hoe ik 't onder woorden moet brengen..
Eva had zich geen beter gezin kunnen bedenken om bij terecht te komen.. Daar heeft ze jullie vast op uitgezocht.
De ongelovelijke hoeveelheid liefde die uit je laatste post spat, is bijna tastbaar!

dikke kus

Ach, wat confronterend, die uitslagen van die testen. Maar het blijft inderdaad gewoon dezelfde Eva die jullie al kenden voor die uitslagen. Fijn dat ze het zo goed doet op school en dat ze nu haar bril op wil hebben. Dikke knuffel voor jullie allevier

Damien, dat lijkt me heel pijnlijk, je pols breken , maar straks als de ergste pijn voorbij is moet je gewoon een hele stoere kleur gips uitzoeken. En laat je nu maar even lekker vertroetelen door Mama.

Lieve Lois, wat een onwijs confronterende uitslag zeg. Ik sluit me aan bij ET, Eva is écht in het juiste gezin geboren, je praat zo liefdevol over je bijzondere meisje

Ik heb nog wel een vraag. Onderstaande quotes kan ik niet helemaal met elkaar rijmen. Praten, gebarentaal, lachen, koekjes bakken, trots zijn (en dus emoties tonen) klinkt toch als een veel ouder kindje dan 1, 2 of 3 jaar? Of werkt dat niet zo letterlijk? Je hoeft niet te anttwoorden, hoor, als mijn vraag te brutaal is, maar ik begrijp het gewoon niet zo goed.

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 20:54 schreef Lois het volgende:

Duidelijk is geworden dat ze emotioneel en sociaal enorm achterblijft, de testleeftijd zit daar nog onder 1 jaar.
Mentale ontwikkeling zit op ongeveer 2 jaar en motorisch op ongeveer 3 jaar.

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 21:24 schreef Lois het volgende:
Ze kan onwijs goed praten, ze kan ongelooflijk lekker lachen en ze is beter in gebarentaal dan wij Ze doet het heel erg goed op school, ze kwam vorige week thuis met koekjes, die hadden ze zelf gemaakt tijdens de kookles. Ze wilde ze zelf niet eten "echt niet lekker hoor mama, hier proef maar" maar ze was er wel trots op.

quote:

Op woensdag 4 oktober 2006 23:07 schreef livelink het volgende:
KNIP

Damien, dat lijkt me heel pijnlijk, je pols breken , maar straks als de ergste pijn voorbij is moet je gewoon een hele stoere kleur gips uitzoeken. En laat je nu maar even lekker vertroetelen door Mama.

Hij heeft dus geen pijn.... of iig hij zegt dat ie geen pijn heeft
Meneer gaf elemaal geen pijn aan... afgezien van tijdens de onderzoeken een ietwat vertrokken gezicht maar als de dokter voreg heb je pijn of doet dit zeer kwam er een steevast NEE uit.
Pas na herhaaldelijk zeggen dat ie wel eerlijk moest zijn t.o. de dokter kwam er uit dat het wel een beetje pijn deed...

Wat heftig Lois
Nog een stempel erbij en een flinke ook. Eva mag blij zijn dat ze bij jullie geboren is, zoals je schrijft over haar . En ook met haar beperkingen kan ze 'later' gelukkig blijven, maar jullie verwachting moeten natuurlijk wel behoorlijk worden bijgesteld. Wel super dat ze nu zo goed vooruit gaat.

Lois zoals eerder gezegd is.. Eva is op het beste plekje waar ze maar zijn kan gekomen

sjonge lois, ik kan me voorstellen dat deze diagnose hard aankwam... wel goed dat je nu beter weet waar je je op in moet stellen. ik sluit me verder ook aan bij de andere reacties, een fijner gezin had eva zich niet kunnen wensen. het heeft op jullie gezin natuurlijk wel z'n impact, en het vergt heel wat aanpassing/energie van jullie allemaal. ik vind het erg knap en mooi om te zien/lezen hoe jullie dat tot nu toe lukt.

angel, beterschap voor damien!

Lois ik kan me voorstellen dat het moeilijk voor jullie is wanneer die diagnose wordt gemaakt, het is dan ineens zo definitief, maar natuurlijk blijft het jullie lieve, mooie Eva, daar zal niks aan veranderen.
Dit gegeven heeft tijd nodig om bij jullie een plekje te krijgen.
Verder vind ik je een topmoeder en ook ik sluit me aan bij de rest, Eva is niet voor niks in jullie gezinnetje geboren

Het is gewoon een prachtige meid!

Even uit de lurkstand...
Lois
Voor allevier een kusje!

Je schrijft met zoveel liefde over Eva. Ze heeft het getroffen bij jullie!

Lois, sterkte.. moeilijk om zo'n diagnose te verwerken

Poehee Lois, dat lijkt me ook echt super moeilijk hoor zo'n diagnose. Iedereen ziet toch een bepaald toekomstbeeld voor zijn kinderen voor zich denk ik...en dat wordt met zo'n diagnose natuurlijk wel redelijk overhoop geschopt.

Ik ben op de meet enorm geraakt door Eva. Vind het echt een bijzonder meisje. En dat bedoel ik positief. Ik heb enorm van haar genoten. Eva komt er wel. En misschien heel ergens anders dan je vooraf hoopte, maar volgens mij vindt zij haar plekje in de wereld ook wel. En voorlopig is het plekje wat ze bij jullie heeft een superplekje!

Jullie zijn onwijs lief Dank je wel! Ik vond en vind het heel moeilijk om het zo open en bloot op te schrijven, het heeft ook even geduurd voor dat ik dat durfde, maar door jullie reacties heb ik er geen spijt van.

Reese, ik vind je niet brutaal hoor en jouw vragen zijn precies dezelfde als de mijne. Daarom had ik ook zo verwacht dat verstandelijk beperkt niet meer aan de orde zou zijn, omdat ze zo onwijs vooruit gaat.
Natuurlijk moet je koekjes bakken, trots zijn en goed praten wel in context zien. Het is soms, ook voor ons, best moeilijk om Eva te verstaan of begrijpen. Jeroen en ik verstaan haar het beste, en ik krijg het af en toe nog heel erg benauwd als ze dingen zegt die ik na 4 keer zeggen nog niet begrijp. Daarom de gebarentaal, en dat gaat heel erg goed.
Maar toch, het feit dat ze kan praten (terwijl ze ooit hebben gezegd dat dat maar de vraag was) en al die andere dingen die zo goed kan geven wel hoop voor de toekomst.

Yoni, Eva was ook echt heel erg in haar elementje op de meeting. Zand, water, lekker weer en de ruimte om zichzelf te zijn. Het was ook echt ontzettend leuk! Zo is Eva en het is leuk dat andere mensen dat ook kunnen zien, want in gewone "visite" situaties komt ze nooit zo lekker uit de verf zeg maar.

Wat fijn dat Eva het ondanks dat labeltje zoveel beter doet dan de verwachting was Lois. Kan me voorstellen dat je erg geschrokken bent. Je wilt zo graag het allerbeste voor je kindje en deze nieuwe label brengt weer allemaal nieuwe onzekerheden met zich mee. Maar in jullie gezinnetje is ze helemaal op haar plaats als ik het zo hoor dus dat komt wel goed hoor

Las trouwens in een ander topic over het feit dat ze maar 1 tshirt aan wilde. Was benieuwd of je dr al iets anders aan mag trekken inmiddels? Heb ook veel oude topics gelezen dus hopelijk is deze vraag niet honderd jaar over datum.

Qua T-shirt zijn we nu zo ver dat we om de dag een ander shirt aan mogen doen Alleen nu komt langzaam het lange mouwen seizoen dichterbij.... ik hoop dat we dan het groene tshirt, wat langzamerhand nogal rafelig wordt, in het fotoboek kunnen plakken als herinnering.

Lois, wat onwijs dapper dat je alles hier neer durft te zetten ! Bewondering en respect voor jou. Wat heeft Eva een prachtige lieve vader en moeder gevonden die zo goed en liefdevol voor haar zorgen !

wat stout zegt

Lois, wat een zorgen allemaal, maar Eva is bij jullie zó op haar plek Dikke voor jullie allevier!

Angel, wat een bikkel is Damey toch! Stoere knul hoor. Beterschap voor hem!

Lois,

Wat ontzettend moeilijk Lois. Je had het zo graag anders gezien voor je lieve meisje. Maar wat de toekomst ook zal brengen, Eva heeft twee kanjers van ouders die ontzettend van haar houden en haar altijd zullen steunen. Een dikke voor Lois, Clark, Eva en Iris.

Vandaag heb ik een liedje aangezet voor Eva:

I can see there's so much to learn
It's all so close and yet so far
I see myself as people see me
Oh, I just know there's something bigger out there

I wanna know, can you show me
I wanna know about these
strangers like me
Tell me more, please show me
Something's familiar about these strangers like me

(Strangers Like Me, Phil Collins, Tarzan)

Groetjes van een Vreemde als Ik, Oxymoron. Eva je redt het wel!

RAAR IS ZO GEK NOG NIET
NORMAL IS A SETTING ON A WASHING MACHINE

Wat lief Oxymoron

Onlangs heb ik een zwaar, maar ook zeer goed gesprek gehad op de school van Jillian waarin ik onze zorgen en angsten een beetje uiteen heb kunnen zetten. Haar juf was behoorlijk verbaasd, want haar was, buiten de wat aparte motoriek, niet echt iets opgevallen aan Jill. Ze vindt haar spontaan, ze doet goed mee en ook praat ze honderduit in de kring en oh wat gloeide ik van blijdschap en trots toen ik dát hoorde Er zat ook een intern begeleidster bij en zij gaf ons het advies om toch via het ziekenhuis het onderzoekstraject in te gaan en de nog lopende onderzoeken bij het Audiologisch Centrum te staken. Wij gaan dit advies ook zeker opvolgen, het ziekenhuis heeft immers diverse specialisten lopen en zo wordt er ook gekeken naar haar motoriek wat nu dus niet het geval is.
Het valt me iedere keer zo zwaar om alles weer te moeten vertellen, vooral omdat men het op de vorige school schijnbaar nogal nodig vond om dan met allerlei zware termen te gooien. Maar er werd deze keer echt naar mij geluisterd en ik kreeg ook nog eens adviezen waar ik wat mee kan! Ik hoop dat we toch binnen afzienbare tijd wat meer te weten komen, zij het positief of negatief. Die onzekerheid is soms om gek van te worden en ook het gevoel dat je als ouder te kort schiet is enorm confronterend. Ik wil gewoon het beste voor m'n kind en wat 'het beste' precies inhoudt, weet ik pas echt wanneer er duidelijkheid is.

Meaghan, dat moet inderdaad fijn zijn om te horen dat ze het zo goed doet op school Wat is er met haar motoriek aan de hand? Het is in elk geval prettig dat ze naar je luisteren en met je meedenken

Oxy

Meaghan, wat fijn dat ze op deze school zo goed naar je luisteren en advies geven. En het lijkt me super gaaf om te horen dat het juist heel erg lekker gaat met haar op school. Vaak heb je alleen een gesprek als het niet goed gaat terwijl als het goed gaat het ook wel eens gezegd mag worden.

dat ligt volgens mij gewoon aan jezelf reese(.com).
kleine moeite om regelmatig te vragen hoe het gaat aan de leerkracht.

Ja, dat doe ik eigenlijk ook, als ik een praatje maak met een van Christans juffen vraag ik even hoe hij het doet

Rewimo, ze beweegt wat houterig en heeft bv. moeite met haar evenwicht. Ze is ook heel erg voorzichtig, alsof ze geen vertrouwen heeft in haar eigen kunnen. Het is moeilijk uit te leggen zo, maar als je haar tussen andere kinderen ziet dan valt het eigenlijk meteen op. Haar motoriek in samenhang met haar spraakachterstand zou eventueel op Dyspraxie kunnen wijzen, maar dat moet dus nog allemaal onderzocht worden.

ja maar ze is nog zo jong.
misschien is ze gewoon wat laat?

waarmee ik je ongerustheid absoluut niet wil bagatelliseren hoor.
jij bent haar moeder en jij weet het beste hoe je kind in elkaar steekt

Lady-wrb, het is gewoon alles bij elkaar dat ons doet twijfelen of er niet iets meer aan de hand is dan 'gewoon wat laat'. Ook vanuit school horen we verschillende geluiden en dat werkt ook zeer verwarrend. Er zijn ook zat momenten waarop we weer juist overtuigd zijn dat er niks aan de hand is, maar toch blijft er iets knagen en we willen nu gewoon zekerheid. En mocht er uiteindelijk toch iets aan de hand zijn, dan heeft ze misschien een heel ander soort begeleiding en benadering nodig voor op school en ook thuis en ik wil toch wel dat daar dan zo snel mogelijk op ingesprongen kan worden.

Heb je al overwogen om haar op kleutergym te doen? Christan is van de peutergym ook een stuk zekerder geworden. Of misschien iets van dansen, of judo? Net wat ze zelf leuk vindt. Je kunt vaak een proefles proberen, dan kunnen jullie samen kijken of het iets voor haar is.

Ja Rewimo, ik wil haar nog steeds op kleuterballet doen. Dat lijkt me echt iets voor haar en dat vrije bewegen op muziek lijkt me ook heel erg goed om haar wat losser te krijgen in haar bewegen. Judo zal weer erg goed voor haar zelfvertrouwen kunnen zijn, maar daar vind ik haar weer net iets te liefelijk en te zacht voor

Maar misschien vindt ze het zelf wel helemaal geweldig Hier bij de sportschool waar Christan zwemles heeft, kun je voor 20 euro 4 proeflessen krijgen, misschien kun je bij jou in de buurt ook zoiets vinden. Een beetje uitproberen wat ze leuk vindt. Zwemmen is trouwens ook een goeie oefening, daar doen ze kracht mee op.

Voor zwemmen is hier een lange wachtlijst en daar staat ze inmiddels ook op, dus ik hoop dat het een beetje wil opschieten en dat ze daar dan eerdaags mee kan beginnen. Maar dansen is echt haar ding en past ook echt bij haar, dus we proberen dat gewoon als eerste. Mocht ze het dan toch niks aan vinden, dan kijken we gewoon weer verder

Zou ik zeker doen dan ja, als ze er lol in heeft zal ze vanzelf meer uitproberen

hoe pak je het aan als ze iets niet durft?
daar ben ik eigenlijk wel nieuwsgierig naar want daar heb ik met luca mee te maken op het gebied van bijvoorbeeld zwemmen en fietsen.
hij is nu 7 jaar en kan nog steeds niet fietsen. hij wilde het ook niet want hij zei het eng te vinden.
ik heb daar nooit een punt van gemaakt, maar ondertussen is hij de enige van zijn klas die niet fietst.
mijn buurvrouw zei een paar maanden geleden dat ik hem gewoon moest dwingen, maar eerlijk gezegd had ik toen zoiets van dat dat alleen averechts zou werken en ik wilde afwachten tot hij zelf aangaf geïnteresseerd te zijn. dat gebeurde dus aan het eind van de vakantie.
we hebben een fiets voor hem opgeknapt en meneer was vol enthousiasme en kwam telkens kijken hoe het ermee stond.
tot het moment dat de fiets klaar stond. toen was het toch wel erg eng. gillend heb ik hem er toch maar opgezet en gillend heeft hij het eerste rondje afgelegd, bij iedere beweging die hij eng vond de fiets loslatend en zich aan mij klemmend.
niet nodig te zeggen dat het geen succes was, ondanks dat hij niet kon vallen want ik had hem met een sjaal onder zijn armen door in de houdgreep.
we zijn nu heel wat rondjes verder en meneer begint er zowaar plezier in te krijgen. het lukt overigens nog steeds niet om los te rijden en uitkijken en sturen lukt ook nog niet tegelijk, dus we rijden regelmatig bijna de gamma binnen
maar ach wie weet lukt het een keer. hij durft nu tenminste en ik ben best trots op hem dat hij ondanks zijn angst toch zoveel vertrouwen in mij heeft dat hij het toch steeds weer probeert.
(nou moet ik eerlijk zeggen dat ik hem na die paniekerige eerste keer beloond heb met een surprise ei , daarna niet meer. wat ik wel beloofd heb is dat als hij eenmaal goed kan fietsen, wij samen naar de bioscoop gaan _{op de fiets})

quote:

Op maandag 9 oktober 2006 15:06 schreef lady-wrb het volgende:

(nou moet ik eerlijk zeggen dat ik hem na die paniekerige eerste keer beloond heb met een surprise ei , daarna niet meer. wat ik wel beloofd heb is dat als hij eenmaal goed kan fietsen, wij samen naar de bioscoop gaan _{op de fiets})

En dat kan ik me heel goed voorstellen, want het is maar wat knap dat hij het ondanks zijn angst wel geprobeerd heeft!

Er is toch niks mis met beloningen? Ik vind niet dat je je daarvoor hoeft te schamen. Het is voor Luca toch een hele overwinning geweest om in zijn paniek op de fiets te moeten gaan.

Ik was (ben) zelf zo iemand die overal angsten voor heeft en speciaal als het om lichamelijke zaken gaat. Ik ben echt extreem onhandig en kan dus heel veel dingen niet zo goed.
Als kind ben ik natuurlijk heel veel gedwongen om dingen te doen die ik niet goed kon en daarom ook vreselijk vond. Kijk, zwemmen en fietsen, dat zal een kind toch moeten leren, dus een zekere dwang is onvermijdeljik daarin. Maar sporten zoals dansen en judo zijn gewoon vreselijk als je zo onhandig bent. Daar zou ik mijn kind dus nooit toe dwingen.
Dat is trouwens wel iets waar je bij Jillian op moet letten, denk ik. Dwing haar alsjeblieft niet teveel tot lichamelijke prestaties als ze juist motorisch zo onhandig is.

Nu als volwassene doe ik niet meer mee met al dit soort zaken. Ik laat me niet meer dwingen om iets te doen waar ik bij voorbaat bijna zeker van ben dat ik het nooit echt zal kunnen. Dus hoewel mijn vriend dol is op wintersporten heb ik besloten om niet met hem mee te gaan en me echt niet te laten dwingen om op skies of een snowboard te moeten staan. Hij gaat nu elk jaar met vrienden, daarmee is hij blij en ik ben dolblij dat ik niet hoef.

HOE DOEN KINDEREN HET TOCH?!?!?!?!?! en dan specifiek die van mij

Meneer heeft een gebroken arm... zou je toch verwachten dat ie zou gaan nadenken over dat hij heeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeellllllllllllllllllllllllll misschien eens wat voorzichtiger moet gaan doen TOCH???


Maar nee meneer probeerd onder de neus van de leiding van de bso in een BOOM!!!!! te klimmen ... die hebben zijn poging gelukkig verijdeld.....

Ik snap het niet hoor...... maar goed wel een teken dat ie geen last heeft van zijn arm....

Pffff joh d'r zit toch gips omheen Wat maakt het uit als je er nog eens op valt?

Boys will be boys

Oxy wat ontzettend lief van je, dank je wel

Meaghan, ik snap je frustraties. Waar ik aan dacht he, en dan wil ik er natuurlijk niets bovenop gooienof juist bagatelliseren, zijn Jillians oogjes als een goed getest? Als in ziet ze wel goed diepte? Ik werd als kind ook altijd als extreem onhandig bestempeld, liep overal tegenaan en struikelde overal overheen tot duidelijk werd dat ik niet goed kon zien.
Moeilijk, de zoektocht naar de juiste antwoorden maar wel ontzettend goed dat je het onder ogen wilt zien en er iets aan wilt doen. Sterkte, en ik zou heel graag willen weten wat er allemaal uit de onderzoeken en gesprekken komt, als je het hier wilt delen tenminste.

Lois, ik wilde jou nog even een dikke geven. Ik heb net pas je verhaal over Eva gelezen en ik besef dat dit allemaal niet meevalt voor jullie. Gelukkig doet ze het zo goed op het moment. Daar kan je zeker trots op zijn

Als ze iets niet durft proberen we haar zeker niet te dwingen, Ladywrb. We moedigen haar wel aan en proberen haar positief te benaderen om haar zo meer zelfvertrouwen te geven, maar als het eenmaal gillen en tegenspartelen is, is het voor ons het teken om er echt mee te stoppen. Fietsen doet ze bv. nog met zijwieltjes en dat zal voorlopig nog wel zo blijven denk ik. Jillian is een kind met een heel zacht karakter en als ouder leer je daar toch op een bepaalde manier mee omgaan en iets als afdwingen zou gewoon niet werken bij haar en dat hoeft eigenlijk ook helemaal niet. En Livelink, sport moet natuurlijk niet iets zijn wat je je kind maar ten koste van alles moet opdringen, omdat het jou juist zo leuk lijkt. We zullen het wat dat betreft ook van Jillian af laten hangen wat haar leuk lijkt en goed in de gaten houden of ze er vervolgens met plezier naar toe gaat. Als ik merk dat ze met tegenzin gaat dan is het snel bekeken hoor.
En ik was vandaag nog zo trots op haar We zijn vandaag dan eindelijk voor het eerst naar de tandarts geweest met haar en ze vond er niks engs aan en liet de tandarts ook goed naar haar tandjes kijken. Ze is niet snel onder de indruk van nieuwe of onverwachte dingen en dat bewonder ik zo in haar. Zo heeft ze vorig jaar een paar dagen in het ziekenhuis gelegen met een zware astma-aanval en dat is best heavy geweest voor haar, maar toch praat ze er heel positief over, vindt ze dokters en alles wat daar mee maken heeft maar wat interessant en heeft de knuffelzebra, die we haar toen gegeven hebben en daardoor toch bepaalde associaties oproept, juist heel veel emotionele waarde voor haar gekregen. Hoe ze met die hele toestand in het ziekenhuis is omgegaan vind ik gewoon zo ontzettend knap van zo'n klein grietje, het vertrouwen wat ze in de artsen had en dat ze al dat gefriemel aan haar lijfje maar gewoon toeliet, maar ook het vertrouwen in ons als ouders dat we echt het beste met haar voor hadden op dat moment

Oh, en Lois, heel toevallig, maar ze krijgt woensdag een ogentest, dus wie weet of daar nog iets uitkomt wat betrekking kan hebben op die onhandigheid. We hebben zelf echter niet het idee dat ze slechtziend is. En ik wil hier best wel wat meer vertellen hoor als de uitslagen van onderzoeken e.d. te zijner tijd bekend zijn

Oxy wat super dat je zo meeleefd

Meaghan wat een lieve mams ben jij ook
Ik kan me heel goed indenken hoe het voelt hoor. Als moeder voel je dat gewoon. (bij Bo zag ik dat ook motorisch , bij Jans die spraak) En dan kunnen mensen wel zeggen of denken waar maak je je druk om en bla bla bla. Je wilt gewoon dat je kind zich goed voelt, en mee kan doen met vriendjes en vriendinnetjes enzo.
Dat Dyspraxie lijkt wel overeenkomsten te hebben he!
Wel heel fijn dat haar juffen zo positief zijn en dat ook uiten. Lijkt me voor jou ook heerlijk om te horen! En ook fijn dat het op school dus ook goed gaat.
En fijn dat je weer even post hoor. Ook zomaar praatjes van je vind ik leuk!

Hihi dank je voor je lieve woorden Jessie Pascalle zegt altijd dat ik een brave mama ben en geeft me dan een lekkere dikke knuffel En fijn om te lezen dat je mijn bezorgdheid begrijpt

Oh ja, de juf van Jillian gaat trouwen vrijdag en ze heeft alle kindjes van haar klas uitgenodigd voor een speciale kinderreceptie. Leuk he! En nu zijn ze druk bezig om een liedje in te studeren en ze hebben al een mooi plakboek gemaakt met daarin foto's van de kinderen en tekeningen. En vorige week hadden ze dan ook nog een bruid en bruidegom in de klas Ben ik even blij dat ik daar niet voor gevraagd ben

je kan toch eens met jillian gaan kijken bij een paar sporten? ik denk dat kleutergym best leuk voor haar is. dat is lekker vrijblijvend en toch word er van alles geoefend.
bij luca was de motoriek ook slecht. hij sport nu 2 a 3 keer in de week en het gaat echt lekker nu.
hij kan alleen nog steeds niet achteruit rennen, maar ja, wanneer heb je dát nou nodig

Meaghan hoe was de ogentest?