O Moussy om je licht aan licht uit peet stampt enzo verhaal moest ik wel lachen hoor. Maar meer omdat het zo herkenbaar is.
Bij ons is Jans die draak.
Krijsbuien als iets niet lukt (dit is wel een peutes aangelegeheid maar ik reageeer hier ivm het verhaal van Moussy) Mamjaaaaaaaaaaaaaaaaa (bv dr fiets krijgt ze niet door de tuindeur) en dan gillen dat ze zo'n pijn heeft en niet meer kan fietsen.
Ik heb dus de afspraak gemaakt dat ik echt niet kom of luister als ze zo doet. Ik geef dan 1 keer aan Jans als je iets wil vragen kom je naar me toe en praat je tegen me. Vanmiddag weer. En dat deed ze dus niet. Ik heb haar genegeerd. Resultaat . Echt huilen gillen niet normaal. Heb pijnnnn. Er kwamen zelfs buren kijken
![]()
Maar ik heb haar gelaten. Ze werd roder en gevlekter. Ging op de grond liggen. Maar uiteindelijk gaf ze het op en kwam naar binnen. (ze heeft ook niet gevraagd of ik haar wilde helpen overgens, maar ze ging iets anders doen) Het heeft toch we een half uur geduurt.
Maar savonds kan dat dus niet. Net als bij ou Moussy. Ze slapen samen op een kamer. Ik heb het wel een keer geprobeerd. Bo mocht dan in mijn bed. Maar Jans ging toen nog harder gillen waardoor Bo in mijn bed ook niet kon slapen (en die heeft dr slaap zo nodig) Dus gaf ik toch teveel toe naar mijn zin.
Misschien dat ik dat negeren toch ook weer consequenter toe moet gaan passen in alles.
Ik vind het net als Moussy echt heel moeilijk.
En zoals Icaa zegt zou het beste zijn. Maar die kalmte heb ik dus echt niet. Ik word er hartstikke geiriiteerd van en dat straal ik ook vast en zeker uit.
Sterkte ermee Moussy
De jan lul van het geheel.
Alles is gaan hangen, behalve me lach :)
Kutsch; tussen kut en kitsch
Het voelt heerlijk!!!!