Donderdag om 4 uur stond de tent op camping 3. Perfecte plaats, dicht bij boskage voor de sanitaire behoefte en (naar later een blijkt
![]()
) een vrij hoog gelegen, droge plaats. Heerlijke weer, heerlijk helder Grolsch en een uitermate goede sfeer maakten het tot een lange, zwoele eerste LL-nacht.
VrijdagMet veel pijn en moeite van 3 nachten zonder slaap, stappen we vol goede moed naar
Matisyahu. De Joodse reggeahiphoppers hebben de enorme eer het muzikale Lowlands voor mij te openen. Een wijs gezegde gaat dat een slechte generale een goede voorstelling betekend. Dit gold ook ook voor Matisyahu, wat de slechste act van het weekend bleek. De beste man had geen interactie met het publiek, de nummers waren lauw en na 4 a 5 nummers rende ik op m'n vlugst naar
Spinvis.
Dit bleek gelukkig en zoals te verwachten wél een succes. Door de rijke live-instrumentatie en uitermate goede VJ, was het een zeer aangenaam optreden en baalde ik er van niet meteen naar m'n gevoel en wel naar m'n vrienden heb geluisterd.
Met de grootste
Fun Lovin' Criminal fan van NEderland als vriend, was het na spinvis meteen naar de Alpha om een goede plek te veroveren. Hoewel ik geen groot fan ben kon het optreden en met name het tweede deel mij wel bekoren. Tweede deel wil zeggen, na
Scooby Snack toen de pan echt in de vlam sloeg. De hele alpha op en neer op dat nummer is één van de tofste momenten van het weekend gebleken.
Dan maar weer eens naar
Opgezwolle. Voor de inmiddels 6e keer een optreden, maar het blijft boeien. Met de hele relevante Zwolse hiphop-scene op bezoek was het weer vertrouwd schreeuwen en hossen geblazen.
Na een heerlijk everzwijn-hammetje, (er zouden nog vele volgen ) naar
DJ Shadow, wat gewoonweg geniaal was. De set was nagenoeg perfect, de sfeer in de Bravo was tof en vele kippenvelmomenten waren het gevolg. Waarom hij z'n vriend, de zanger op drie nummers de boel liet verzieken was mij echter een raadsel. Dat plus het slechte geluid in de Bravo waren jammerlijke smetjes. Edoch thumbs up for the master of Beats.
![]()
Omdat we er toch waren, bleven we maar bij de Bravo voor
The Knife. Onbekend, maar nu niet meer onbemind. De voorstelling was onwerkelijk, surreel, visueel ontiegelijk spannend en erg fashinerend. Een lichte psychedelische trip had het volmaakt kunnen maken, maar de nep-drug die The Knife heet, leek er al licht op.
Om de nacht goed te beginnen meteen maar stampen op
Tiga, welke alle verwachtingen inloste. Erg gezellig en liters bier verzweet. Om 1 uur zijn we richting de India gegaan om op
Never mind the British ook nog wat gitaarmuziek te bedansen. Om een uurtje of 3 zat de eerste muziekdag er op, en kon het derde deel van de dag beginnen, waar we wverder zijn gegaan waar de ochtend aan begonnen waren; op de campings drinken, zuipen, schreewen, rennen radslagen, skippeybalvoetballen, rennen, vliegen, heel veel schreeuwen en een jaar lang Studiefinanciering aan Grolsch doneren.
ZaterdagToen om 9 uur de 24 uurstent, een groep naast me en een kater in m'n tent mij wakker deden zijn, was het tijd voor dag 2 ( al leek het eerder week 2 ). Bier drinken, stoned worden en zeuren waren het credo, tot iemand opmerkte dat er muziek te beleven was op het festival terrein. Oh ja! Het geplande Urban Dance Squad was van de 'to-do-list' geschrapt en op naar de Lima voor de
Guillemots. Zenuwachtig, klamme handjes, kloppen in de keel, druk van m'n erg sceptisch vrienden die ik al weken vertel dat dit hét hoogtepunt van LL moet worden. Maar die waren na de aanvankelijke geluidsproblemen met één de mond gesnoerd! Wát een optreden, wát een energie, wát een creativiteit, wát een gekte ( boormachine op de gitaar
![]()
). Ik vreesde aanvankelijk nog dat het zou gaan kabbelen, maar dankzij de perfecte setlist en geniale stel gekken op het podium was het fenomenaal, mijn leven was volmaakt na de laatste toon van Guillemots. Een perfect optreden, punt.
Dan naar een optreden die een vriend op de lijst van artiesten die we moesten inleveren had gezet.
Micheal Franti. Het begon wat flauwtjes, ook omdat reggea niet helemaal mijn ding was, maar toen het optreden steeds steviger werd, werd alles beter. Rasperformer Franti kreeg de héle Alpha op de hand. Als hij om een collectieve zelfmoord had gevraagd, had iedereen dat zonder vragen gedaan. Wát een held. Love is in the air!
Helaas heb ik the Raconteurs gemist en was het Iggy zo druk dat het niet leuk meer was. Toch heb ik laatst genoemde mogen aanschouwen en dat is toch leuk om aan je kleinkinderen te vertellen. Dat kunnen enkele leden van Guillemots ook zeggen, die ik plotseling tegenkwam ver buiten de Alpha in het gedrang.
3 Nummers van
Scissor Sisters waren erg grappig, het geblaat van de 'dames' ook, maar het Abba-gehalte was iets te hoog. Toen viel ons oog op
Gogol Bordello, en dat was dus letterlijk een dronken teringbende. Forget spinning, joggen, mountainbiken, GB is dé perfecte workout. Zonder pauze hebben we een uur staan springen, schreeuwen én crowdsurfen (!!!). De Gipsypunk was eigenlijk weinig boeiend, maar het gehos was geniaal.
Vól adrenaline terug naar de partytent, om daar nog even moed in te drinken voor
MSTRKRFT. Als letterlijke opwarmer werd nog een half uurtje
Alexander Kowalski meegepakt, maar het echte werk kwam toch van de Master. Erg geslaagd en dansbaar!
ZaterdagZonder stem begon ik aan de slotdag, gelukkig had ik besloten wat eerder naar
Johan te gaan, want ik was nog niet binnne of de eerste grasvernietigende hoosbui had zich aangedaan. Helaas sloeg het weer ook op over op de tent, want het viel flink tegen. De muziek was uiteraard Johans mooi, maar een cd opzetten kan ik thuis ook wel. Gelukkig kon live geniale
Here nog een zoet nasmaakje geven.
Omdat de India toch om de hoek was, maar even
Broken Social Scene getsjekt. Gelukkig, het begon wat lauwtjes, maar de erg interessante band wist me flink te boeien. Helaas stond
Pete Philly op het lijstje van m'n vrienden dus dat was de volgende halte. De New Generation Big Band was een leuk idee, maar het optreden zakte kats door de mand. Op een zonnige dag was het wellicht gelukt, maar de trage, saaie muziek van Pete maakte me chagrijnig. Snel weg.
Op het tv-scherm naast de Bravo zag ik in een flits Mark Lenagan voorbij komen, te gast bij de nalatenschap van Afghan Wings, dus snel naar de India. Onbekend met de naam van de band wist ik niet dat
The Twilight Singers zo groot waren. Het optreden was aardig, soms goed, soms monotoom en saai, een typisch zesje dus.
Wir Sind Helden was een kort opwarmertje voor het moment van de dag. De nummers die ik gezien heb en de hele sfeer waren goed, maar lang kon ik niet blijven plakken want
BELLE AND SEBASTIAN kwamen er aan. Om eerste rang te staan werd een vroege tocht naar Grolsch ingezet. Alleen want mijn vrienden zaten zo in de zuipflow dat ze de camping wilden afbreken, alleen dus. Maar alleen was ik zeker niet, want we waren één grote familie! (
![]()
) Stuart was zooooo grappig, de setlist was zooooooo goed, de sfeer was zoooooooo lekker, ik was zooooooooo gelukkig! Damn, wat goed. Ik krijg nu al weer kippenvel als ik aan de hele happening denk!
In de zevende hemel werd de gang naar de India gemaakt. Met
DJ Marky, vervolgens
Planet Pendulum en als afsluiter het meesterlijk Black Sun Empire, stond er een erg feestelijke ( en goed opgebouwd) vooravond op het programma. Eerst genoemde was vet, de tweede was meer dan vet. De tent stond op z'n kop en terecht, want PP rockte! ( figuurlijk ) Maar de vermoeidheid sloeg toe en wat de perfecte climax moest worden werd afgebroken, helaas moest de hardcore van BSE gemist worden, om bij de tent zittend weer been-energie en alcohol-power opgedaan te krijgen. Deze werden hervonden en om een uurtje of 7 kon de gang naar de 24h tent ingezet worden. Hier werd besmeurd met modder een perfect weekend afgelsoten. Toen om 9 uur de laatste tonen uit de tent kwamen zat LL er toch echt op. Met schitterende concerten, schitterend weer een schitterende sfeer een weekend van je - van - het. Met een tas vol modder, 2 nachten zonder slaap en 4 met maar 2 a 3 uurtjes een kop met meer wal dan wang en een buik vol everzwijnhammetjes ga ik zo in bad om vervolgens 3 dagen niet meer wakker te worden.
Houdoe!