Werkten de Arabieren met de Nazi's samen?

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 00:48 schreef Ringo het volgende:

[..]

Vind je dat ik hem weg moet halen? Ik vind de symboliek zo krachtig. Of is dat teveel gesuggereerd?

quote:

Arabische (en ook de westerse, dat weet ik wel zeker) wereld. Maar daar heb ik zo ff geen bewijzen voor.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 10:18 schreef Ringo het volgende:

[..]

Ja en dat vraag ik me dus af. Het is een wat suggestieve link maar gezien de lijn van de geschiedenis wel een heel logische. Als Arafat sterk onder invloed van Al-Husseini stond, en diens nazi-sympathieën deelde, of in elk geval zijn ideologische afkeer van de joden, dan is het niet zo gek te bedenken dat de hele Palestijnse strijd met een nazi-sausje is overgoten.

Ik kan me niet voorstellen dat zo'n houding (de hitlergroet dus) "per ongeluk" is gekozen, nota bene door Palestijnse veiligheidsagenten, zonder dat de connotatie met de Nazi's bekend was.
Het is maar symboliek, kan je zeggen, maar wel bewust gekozen symboliek.

Ik vind het een tamelijk gevoelig onderwerp, en wil dus ook niet gaan klojen met allerlei suggestieve verbanden. Wat ik gister las, was zo overduidelijk en zo ontzettend nieuw voor mij, ik had het idee dat deze historische link tussen pan-arabisme en nazisme jarenlang in de doofpot is gestopt. Een vergeten stukje geschiedenis, maar onmisbaar om het huidige conflict te begrijpen.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 11:34 schreef Ringo het volgende:

[..]

Tja, wat blijft er anders over van de nazi-leer als je die van alle decoratie ontdoet?

Groot belang lichamelijke en fysieke kracht

Lijken mij allemaal vrij essentiele onderdelen van nazisme, geen decoratie.

quote:

Punt is, dat als we de lijn doortrekken, de Arabische jodenhaat niet het gevolg is van een vrij toevallig ontstane politieke situatie (de stichting van de staat Israël) maar direct te verbinden is aan het antisemitisme van de nazi's.

De stichting van de staat Israel was natuurlijk niet de eerste ontmoeting van Arabieren en joden. Aangezien anti-semitisme in de westerse wereld van ver voor de nazi's is lijkt het me bepaald niet onwaarschijnlijk dat ook Arabisch anti-semitisme ouder is dan 70 jaar.

quote:

De gewapende Palestijnse strijd ligt in het verlengde van de holocaust en is gestoeld op dezelfde principes als Hitlers vernietigingsdrang ten opzichte van de joden.

Nou nou nou. Dat lijkt me toch niet. Je kan een hoop slechts melden over dictaturen in het Midden Oosten, maar vernietigingsprogramma's voor joden, vergelijkbaar met dergelijke programma's in nazi-Duitsland .. . Sterker nog, in de meeste Arabische landen wonen joden. Levend en wel.

quote:

Dit laat niet onverlet dat de politieke situatie in het Midden-Oosten sinds 1948 oneindig veel complexer is geworden, maar dat mag de oorspronkelijke intenties niet verhullen, denk ik.

Huh? Niet onverlet is dubbelop, neem ik aan, maar welke oorspronkelijke intenties worden verhuld? Volgens mij is de hele situatie gewijzigd in '48, nogal radicaal, en doen intenties van voor '48 niet zo erg ter zake in de situatie daarna. Zonder flirt met nazi's hadden de Arabieren zich ook wel gekeerd tegen de joodse staat.

quote:

Al vóór 1948 was er een stabiele joodse gemeenschap in Palestina

Waar? In Palestina? Bestond dat?

quote:

, rond Hebron (die was er al zo'n 2000 jaar, toen daar de Romeinen op bezoek kwamen, die de diaspora naar Europa in gang hebben gezet) en die gemeenschap is nooit een strobreed in de weg gelegd,

Och, joden in moslimland zijn natuurlijk door de eeuwen heen altijd wat tweederangsburgers geweest. Vergelijkbaar met joden in christenland.

quote:

Muhammed Amin al-Husseini [many spelling variations] was born in 1893 (or 1895), the son of the Mufti of Jerusalem and member of an esteemed, aristocratic family. The Husseinis were one of the richest and most powerful of all the rivalling clans in the Ottoman province known as the Judaean part of Palestine.

Amin al-Husseini studied religious law at al-Azhar University, Cairo, and attended the Istanbul School of Administration. In 1913 he went to Mecca on a pilgrimage, earning the honorary title of "Haj". He voluntarily joined the Ottoman Turkish army in World War I but returned to Jerusalem in 1917 and expediently switched sides to aid the victorious British. He acquired the reputation as a violent, fanatical anti-Zionist zealot and was jailed by the British for instigating a 1920 Arab attack against Jews who were praying at the Western Wall.

The first Palestine High Commissioner. Sir Herbert Samuel arrived in Palestine on July 1, 1920. He was a weak administrator who was too ready to compromise and appease the extremist, nationalistic Arab minority led by Haj Amin al-Husseini. When the existing Arab Mufti of Jerusalem (religious leader) died in 1921, Samuels was influenced by anti-Zionist British officials on his staff. He pardoned al-Husseini and, in January 1922, appointed him as the new Mufti, and even invented a new title of Grand Mufti. He was simultaneously made President of a newly created Supreme Muslim Council. Al-Husseini thereby became the religious and political leader of the Arabs.

The appointment of the young al-Husseini as Mufti was a seminal event. Prior to his rise to power, there were active Arab factions supporting cooperative development of Palestine involving Arabs and Jews. But al-Husseini would have none of that; he was devoted to driving Jews out of Palestine, without compromise, even if it set back the Arabs 1000 years.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 13:33 schreef Ringo het volgende:

[..]

Waarvan akte.
En is het ook een karikatuur, te veronderstellen dat invloedrijke clubs als de Moslimbroederschap hun ideologie deels bij de nazi's vandaan hebben gehaald, of in elk geval sterk door hun ideeën zijn geïnspireerd?

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 13:34 schreef Ringo het volgende:

[..]

Want?

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 13:40 schreef Ringo het volgende:

[..]

Wil je daarmee zeggen dat de bron voornamelijk onzin verkondigt? Kan je me meer over die specifieke bron vertellen?

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 14:19 schreef Ringo het volgende:

[..]

Het gaat er ook niet om, de Arabieren te kakken te zetten. Het gaat erom dat het Arabische supranationalisme wel degelijk aantoonbare connecties heeft met het nazidom.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 14:14 schreef Mutant01 het volgende:
Geen enkele van die divisies is ooit ingezet.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 15:11 schreef _The_General_ het volgende:

[..]

Ik weet niet wat je bron is maar google eens op de volgende operaties:

" Wegweiser", "Save", "Osterei", "Maibaum", "Maiglockchen"

Daarna vochten ze in Hongarije en op de Balkan. Dus hoe je daar bij komt ?

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 15:16 schreef _The_General_ het volgende:
Nee, het staat namelijk in IEDERE bron over Handschar en Kama dat ze gevochten hebben en waar. Er zijn hele boeken over geschreven, je ontkent het gewoon omdat het niet in je straatje past. Daarom vraag ik juist jou een om een bron over je bewering dat ze niet gevochten hebben!

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 15:17 schreef Ringo het volgende:

[..]

Ik ben niet zo van de lange quotes, maar hier kan het wel:
[..]

Bron: http://www.corpse.org/issue_11/broken_news/lee.html

quote:

De moslim Waffen-SS Divisies, waaronder de meest gekende de Bosnische Handzar- en Kama Divisies, waren ontsproten in het hoofd van SS-Reichsführer Heinrich Himmler eind 1942 begin 1943. Himmler had dringend nood aan kanonnenvlees en vanaf dan speelde religie, etnische afkomst al lang geen rol meer. Op 31 januari 1943 had het Zesde Leger van Maarschalk Paulus gecapituleerd in de Slag om Stalingrad wat de facto het begin van het einde inluidde van het 1000-jarige Derde Rijk. Daarnaast was Himmler tussen de 350 miljoen moslims van de wereld op zoek naar sympathie voor zijn anti-Britse en anti-semitische ideologie. Engeland hield vele gebieden gekoloniseerd in het Midden-Oosten zoals bv Egypte en... Palestina(!), of het waren voormalige Britse kolonies zoals Irak, Iran en Afghanistan. Een bondgenoot vond hij in de Groot-Moefti van Jeruzalem, Amin El Hoesseini.

Hedendaags extreemrechts -alsook fanatieke Zionisten- zien in de ontmoeting tussen Amin El Hoesseini, de Groot-Moefti van Jeruzalem, en Adolf Hitler het duivelspact tussen de islam en het nationaal-socialisme en het ultieme bewijs dat de moslims van de wereld neonazi's zouden zijn en gebruiken dit historisch verleden gretig vast als een instrument om de islam te demoniseren. De Nederlandse en Belgische islamdemoniseerders zouden beter in eigen hart kijken door zich bijvoorbeeld hun eigen Waffen-SS verleden blijvend te herinneren.

quote:

Hedendaags extreemrechts -alsook fanatieke Zionisten- zien in de ontmoeting tussen Amin El Hoesseini, de Groot-Moefti van Jeruzalem, en Adolf Hitler het duivelspact tussen de islam en het nationaal-socialisme en het ultieme bewijs dat de moslims van de wereld neonazi's zouden zijn en gebruiken dit historisch verleden gretig vast als een instrument om de islam te demoniseren. De Nederlandse en Belgische islamdemoniseerders zouden beter in eigen hart kijken door zich bijvoorbeeld hun eigen Waffen-SS verleden blijvend te herinneren.

quote:

Moslims, nazi's en socialisten hand in hand tegen Joden

Sinds jaar en dag strijden actievoerders tegen Israël. De laatste paar jaar vervallen ze steeds vaker tot Jodenhaat. "Jammer dat Hitler zijn werk niet heeft afgemaakt."

Vorig jaar sloten neonazi's zich achter aan bij een demonstratie die was georganiseerd door zogeheten antiglobalisten. Dat zijn activisten die tijdens rellen op internationale bijeenkomsten hun ongenoegen met de armoede in de wereld tot uitdrukking brengen. In de Tweede Kamer vereenzelven vooral GroenLinks en de Socialistische Partij (SP) zich met deze actievoerders.

De neonazi's grepen de anti-Amerikaanse betoging in oktober 2002 aan om hun haat tegen Israël te botvieren. "De zionistische lobby probeert via de aanval op Irak haar greep op de wereld te vergroten," liet de Nederlandse Volks-Unie (NVU) weten. "Deze lobby heeft al onnoemelijk veel schade aangericht, daar kunnen de Palestijnen het nodige over vertellen."

Tot de linkse demonstranten behoorde Jan Marijnissen van de Socialistische Partij. Zijn partijleden wisten dat er neonazi's zouden verschijnen op de demonstratie, maar het kon hun niet schelen.

Principiële bezwaren zijn kennelijk niet van belang, want "de strijd voor een vrij Palestina" is een speerpunt van de antiglobalisten. De actiegroepen, vakbonden, boeren, intellectuelen en terroristen die samen het antiglobalisme vormgeven, hebben slechts één ding gemeen: hun haat ten opzichte van de Joodse Staat. Sinds 11 september 2001 dragen ze Palestijnse vlaggen en sjaals als handelsmerk. In Italië is de beweging der bewegingen het grootst. Daar spreken veel activisten van "een wereldwijde intifada tegen de globalisering" en vaak roepen zij: "Wij zijn allen Palestijnen."

Italiaanse antiglobaliseringsorganisaties riepen in maart 2002 een boycot uit van Israëlische producten. Acht dagen later demonstreerden in Rome 100.000 antiglobalisten ter ondersteuning van de intifada, waarbij Sharon herhaaldelijk 'de nieuwe Hitler' werd genoemd.

Een nog walgelijker incident deed zich enkele maanden later voor tijdens een demonstratie in Straatsburg. Toen vielen activisten een synagoge aan onder het roepen van: "Dat zijn de nazi's!" Dezelfde antiglobalisten bezochten ook een workshop waar een tolk werd bespuugd omdat ze te weinig anti-Israëlisch zou hebben vertaald.

In november 2002 was het Midden-Oostenconflict een belangrijk thema tijdens de grote antiglobalistenconferentie in Florence. Op een speciale Palestina-bijeenkomst werd de echtgenote van een gevangen Fatah-bevelhebber onthaald als een heldin. De Palestijnen werden voorgesteld als meest onderdrukt volk ooit.

Het internet is het ideale medium om haat te verspreiden. Wereldwijd communiceren antiglobalisten op Indymedia's. In verscheidene gevallen verwerden deze webpagina's tot broeinesten van Jodenhaat. Een citaat van Indymedia-Nederland: "Jammer dat Hitler zijn werk niet heeft afgemaakt." En: "Blind doen ze allemaal zielig over een paar vieze Joden die door Hitler zijn afgemaakt."

De website wordt onder andere gebruikt door de Internationale Socialisten. Dit is de belangrijkste organisatie die in Nederland jongeren ronselt om deel te nemen aan internationale rellen. De Internationale Socialisten, die zich baseren op het gedachtegoed van de oud-dictator Lenin, beschouwen zionisme en nazisme als inwisselbare begrippen. Ook zeggen zij te begrijpen waarom terroristen zelfmoordaanslagen plegen.

De socialisten slepen het Midden-Oostenconflict er bij veel van hun activiteiten met de haren bij. Zo sprak kaderlid Peyman Jafari tijdens een herdenking van een in België vermoorde moslim: "Wij willen niet integreren in een maatschappij die winst boven mensen plaatst, die niets geeft om de Palestijnse slachtoffers van de Israëlische terreur."

Een sleutelfiguur binnen de organisatie is de Marokkaanse Miriyam Aouragh. Zij was vorig jaar betrokken bij de uit de hand gelopen demonstratie tegen Israël in Amsterdam. Ook is Aouragh één van de mensen achter de anti-Israëlische website Free Palestina. Onlangs was zij één van de organisatoren van het protest tegen de politie op het Mercatorplein in Amsterdam. Vooraan werd een Palestijnse vlag meegedragen.

Aouragh is cultureel antropologe en doet in opdracht van de Universiteit van Amsterdam onderzoek naar de Palestijnen. In mei probeerde ze tweemaal Israël binnen te komen, maar beide keren werd ze geweigerd. De autoriteiten beschouwen haar als iemand die zich vereenzelvigt met 'vijandige elementen'.

Lange tijd konden antiglobalisten nog schijnheilig beweren dat ze geen antisemiet, maar antizionist waren. De innige samenwerking tussen de openlijk anti-Joodse Arabische Europeese Liga (AEL) en de Internationale Socialisten sinds ongeveer een jaar spreekt heel andere taal.

Eind vorig jaar publiceerde AEL leider Dyab Abou Jahjah (de ex-terrorist uit Libanon) een open brief. Hierbij zocht hij aansluiting met de antiglobalisten. De agressieve tekst werd actief verspreid door de Internationale Socialisten. Ook publiceerde de Leninistische actiegroep een jubelend stuk onder de titel 'Abou Jahjah heeft gelijk'. En toen de radicale moslimleider in maart een tournee door Nederland maakte, bereidden de socialisten hem een warm welkom.

Twee maanden later hielden de AEL en de Internationale Socialisten gezamenlijk een demonstratie tegen het bezoek van de Israëlische ambassadeur aan Amersfoort. "Er is maar één God en Mohammed is zijn profeet!" werd er geschreeuwd. En: "Zionisme is racisme!" Eén van de AEL bestuursleden maakte zelfs de Hitlergroet. De Internationale Socialisten hebben zich nooit van deze verboden handeling gedistantieerd. Ze hebben het immers te druk met het bestrijden van de Joden.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 22:29 schreef Lord_Vetinari het volgende:
Misantropia, het dumpen van artikelen zonder bron en zonder eigen inbreng (hoewel je inbreng in dit topic nou niet echt hoogstaand is geweest tot nu toe, maar goed) is niet de bedoeling.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 22:32 schreef misantropia het volgende:

[..]

Mensen willen informatie en ik geef het aan ze, wat jij en anderen er mee doen is jullie keuze, het enigste wat ik wil is dat alles openbaar en bekend is zodat mensen een betere keuze kunnen maken inplaats van dat alles in de doofpot word gestopt.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 22:33 schreef Lord_Vetinari het volgende:

[..]

Je geeft geen informatie. De artikelen die je geeft en de uitspraken die je doet zijn gekleurd en niet op een positieve wijze.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 22:35 schreef misantropia het volgende:

[..]

Dat is jouw mening, zolang mensen maar weten wat er op de straat gebeurt.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 22:37 schreef Lord_Vetinari het volgende:

[..]

Ik waarschuw je alleen maar: Geef bronnen bij je artikelen en onderbouw je uitspraken met objectieve bronnen of blijf van je 'Reageer' knopje af. HOC is geen propaganda-forum en al helemaal geen forum wat bedoeld is om eventuele kloven tussen bevolkingsgroepen nog even een slagje groter te maken.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 23:43 schreef Ringo het volgende:
Ik ben op zoek naar de wortels van de radicale politieke islam; hoe is zij ontstaan, hoe zit haar ideologie in elkaar en in welke relatie staat zij tot het (islamitische) verleden?

quote:

He (Sir Herbert Samuel) pardoned al-Husseini and, in January 1922, appointed him as the new Mufti, and even invented a new title of Grand Mufti. He was simultaneously made President of a newly created Supreme Muslim Council. Al-Husseini thereby became the religious and political leader of the Arabs.

quote:

De Islamitische opstelling tegenover de Joden was doorgaans wel wat toleranter dan de Christelijke (die hen behalve het afwijzen van Jezus als profeet tevens het vermoorden van de 'Godszoon' verweet). Dit kan echter als niet meer dan een gradueel verschil beschouwd worden. De tolerantie verschilde erg per tijd en plaats, zoals ook in het Christelijke Europa gold. Belangrijke verschillen lijken wel te zijn dat dhimmi's land mochten bezitten en ambachten mochten uitoefenen, wat hen in Europa verboden was

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 10:48 schreef DaveHarris het volgende:
Nog wat interessante pica`s

De moefti op bezoek in nazi Duitsland;

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 11:34 schreef Ringo het volgende:

Punt is, dat als we de lijn doortrekken, de Arabische jodenhaat niet het gevolg is van een vrij toevallig ontstane politieke situatie (de stichting van de staat Israël) maar direct te verbinden is aan het antisemitisme van de nazi's. De gewapende Palestijnse strijd ligt in het verlengde van de holocaust en is gestoeld op dezelfde principes als Hitlers vernietigingsdrang ten opzichte van de joden.

quote:

Arab Riots of the 1920’s
By Jacqueline Shields

At the end of World War I, discussions commenced on the future of the Middle East, including the disposition of Palestine. On April 19, 1920, the Allies, Britain, France, Italy and Greece, Japan and Belgium, convened in San Remo, Italy to discuss a peace treaty with Turkey. The Allies decided to assign Great Britain the mandate over Palestine on both sides of the Jordan River, and the responsibility for putting the Balfour Declaration into effect. Arab nationalists were unsure how best to react to British authority. The two preeminent Jerusalem clans, the el-Husseinis and the Nashashibis, battled for influence throughout the mandate, as they had for decades before. The former was very anti-British, whereas the latter favored a more conciliatory policy.

One of the el-Husseinis, Haj Amin, who emerged as the leading figure in Palestinian politics during the mandate period, first began to organize small groups of suicide groups, fedayeen ("one who sacrifices himself"), to terrorize Jews in 1919 in the hope of duplicating the success of Kemal in Turkey and drive the Jews out of Palestine, just as the Turkish nationalists were driving the Greeks from Turkey. The first large Arab riots took place in Jerusalem in the intermediary days of Passover, April 1920. The Jewish community had anticipated the Arab reaction to the Allies' convention, and was ready to meet it. Jewish affairs in Palestine were then being administered from Jerusalem by the Vaad Hatzirim (Council of Delegates), appointed by the World Zionist Organization (WZO) (which became the Jewish Agency in 1929 ). The Vaad Hatzirim charged Ze'ev (Vladimir) Jabotinsky with the task of organizing Jewish self-defense. Jabotinsky was one of the founders of the Jewish battalions, which had served in the British Army during the First World War and had participated in the conquest of Palestine from the Turks. Acting under the auspices of the Vaad Hatzirim, Jabotinsky lead the Haganah (self-defense) organization in Jerusalem, which succeeded in repelling the Arab attack. Six Jews were killed and some 200 injured in Jerusalem in the course of the 1920 riots. Had it not been for the preliminary organization of Jewish defense, the number of victims would have undoubtedly been much greater.

After the riots, the British arrested both Arabs and Jews. Among those arrested was Jabotinsky, together with 19 of his associates, on a charge of illegal possession of weapons. Jabotinsky was sentenced to 15 years imprisonment with hard labor and deportation from the country after completion of his sentence. When the sentence became known, the Vaad Hatzirim made plans for widespread protests, including mass demonstrations and a national fast. Meanwhile, however, the mandate for Palestine had been assigned to Great Britain, and the jubilation of the Yishuv outweighed the desire to protest against the harsh sentence imposed on Jabotinsky and his comrades.

With the arrival in Jerusalem of the first High Commissioner, Sir Herbert Samuel, British military government was superseded by a civilian administration. As a gesture toward the civilian population, the High Commissioner proclaimed a general amnesty for both Jews and Arabs who had been involved in the April 1920 riots. Jabotinsky and his comrades were released from prison to an enthusiastic welcome by the Yishuv, but Jabotinsky insisted that the sentence passed against them be revoked entirely, arguing that the defender should not be placed on trial with the aggressor. After months of struggle, the British War Office finally revoked the sentences.

In 1921, Haj Amin el-Husseini began to organize larger scale fedayeen to terrorize Jews. Colonel Richard Meinertzhagen, former head of British military intelligence in Cairo, and later Chief Political Officer for Palestine and Syria, wrote in his diary that British officials "incline towards the exclusion of Zionism in Palestine." In fact, the British encouraged the Arabs to attack the Jews. According to Meinertzhagen, Col. Waters Taylor, financial adviser to the Military Administration in Palestine 1919-23, met with Haj Amin a few days before Easter, in 1920, and told him "he had a great opportunity at Easter to show the world...that Zionism was unpopular not only with the Palestine Administration but in Whitehall and if disturbances of sufficient violence occurred in Jerusalem at Easter, both General Bols [Chief Administrator in Palestine, 1919-20] and General Allenby [Commander of Egyptian Force, 1917-19, then High Commissioner of Egypt] would advocate the abandonment of the Jewish Home. Waters-Taylor explained that freedom could only be attained through violence."

Haj Amin took the Colonel's advice and instigated a riot. The British withdrew their troops and the Jewish police from Jerusalem, and the Arab mob attacked Jews and looted their shops. Due to Haj Amin's overt role in instigating the pogrom, the British arrested him. Yet, despite the arrest, Haj Amin escaped to Jordan, but he was sentenced to 10 years imprisonment in absentia. A year later, however, British Arabists convinced High Commissioner Herbert Samuel to pardon Haj Amin and to appoint him Mufti.

Samuel met with Haj Amin on April 11, 1921, and was assured "that the influences of his family and himself would be devoted to tranquility." Three weeks later, however, riots in Jaffa and Petah Tikvah, instigated by the Mufti, left 43 Jews dead. Following these riots England established the Haycraft Commission to evaluate the cause of these riots. The appendix of the report reads, "The fundamental cause of the Jaffa riots and the subsequent acts of violence was a feeling among the Arabs of discontent with, and hostility to, the Jews, due to political and economic causes, and connected with Jewish immigration, and with their conception of Zionist policy as derived from Jewish exponents . . . the Arab majority, who were generally the aggressors, inflicted most of the casualties."

Following these riots, Haj Amin consolidated his power and took control of all Muslim religious funds in Palestine. He used his authority to gain control over the mosques, the schools and the courts. No Arab could reach an influential position without being loyal to the Mufti. As the "Palestinian" spokesman, Haj Amin wrote to Colonial Secretary Winston Churchill in 1921, demanding that restrictions be placed on Jewish immigration and that Palestine be reunited with Syria and Transjordan. Churchill issued the White Paper of 1922, which tried to allay Arab fears about the Balfour Declaration. The White Paper acknowledged the need for Jewish immigaration to enable the Jewish community to grow, but placed the familiar limit of the country's absorptive capacity on immigration. Although not pleased with Churchill's diplomatic Paper, the Zionists accepted it; the Arabs, however, rejected it.

Despite the disturbances in 1920-1921, the yishuv continued to develop in relative peace and security. The yishuv's main concern at that time was its financial difficulties; the economic crisis of 1926-1928 led many to believe that the Zionist enterprise would fail due to lack of funds. Zionist leaders attempted to rectify the situation by expanding the Jewish Agency to incorporate non-Zionists who were willing to contribute to the practical settlement of Palestine.

The prospects for renewed financial support for the yishuv upset Arab leaders who feared economic domination by the Zionists. Led by Haj Amin al-Husseini once again, rumors of a Jewish plot to seize control of Muslim holy places began to spread. Violence erupted soon after, causing extensive damage. Rioting and looting were rampant throughout Palestine. In Jerusalem, Muslims provoked the violence and tensions by building and praying on or near the holiest place in the world for Jews, the Western Wall. By late August, the Arabs, in well organized formation, attacked Jewish settlements near Jerusalem. The disturbances spread to Hebron and Tsfat, including many settlements in between, and on the Kfar Dorom kibbutz in the Gaza Strip. After six days of rioting, the British finally brought in troops to quell the disturbance. Despite the fact that Jews had been living in Gaza and Hebron for centuries, following these riots, the British forced Jews to leave their homes and prohibited Jews from living in the Gaza strip and Hebron in an attempt to appease Arabs and quell violence. By the end of the rioting, 135 Jews were killed, with more than 300 wounded.

Like the riots earlier in the decade, afterward the British appointed Sir William Shaw to head an inquiry into the causes of the riots. The Shaw Commission found that the violence occurred due to "racial animosity on the part of the Arabs, consequent upon the disappointment of their political and national aspirations and fear for their economic future." The report claimed that the Arabs feared economic domination by a group who seemed to have, from their perspective, unlimited funding from abroad. The Commission reported that the conflict stemmed from different interpretations of British promises to both Arabs and Jews. The Commission acknowledged the ambiguity of former British statements and recommended that the government clearly define its intentions for Palestine. It also recommended that the issue of further Jewish immigration be more carefully considered to avoid "a repetition of the excessive immigration of 1925 and 1926." The issue of land tenure would only be eligible for review if new methods of cultivation stimulated considerable growth of the agricultural sector. The Shaw Commission frustrated Zionists, but the two subsequent reports issued on the future of Palestine were more disturbing. The Hope Simpson report of 1930 painted an unrealistic picture of the economic capacity of the country. It cast doubt on the prospect of industrialization and incorrectly asserted that no more than 20,000 families could be accomodated by the land. The Hope Simpson report was overshadowed, however, by the simultaneous release of the Passfield White Paper, which reflected colonial Secretary Passfield's deep-seated animus toward Zionism. This report asserted that Britain's obligations to the Arabs were very weighty and should not be overlooked to satisfy Jewish interests. Many argued that the Passfield Paper overturned the Balfour Declaration, essentialy saying that Britain should not plan to establish a Jewish state. The Passfield Paper greatly upset Jews, and interestingly, also the labor and conservative parties in the British Parliament. The result of this widespread outcry to the Secretary's report was a letter from British Prime Minister MacDonald to Dr. Chaim Weizmann, reaffirming the commitment to create a Jewish homeland.

The Arabs found rioting to be a very effective political tool becasue the British attitude toward violence against Jews, and their response to the riots, encouraged more outbreaks of violence. In each riot, the British would make little or no effort to prevent the Arabs from attacking the Jews. After each incident, a commission of inquiry would try to establish the cause of the riot. The conclusions were always the same: the Arabs were afraid of being displaced by Jewish immigrants. To stop the disturbances, the commissions routinely recommended that restrictions be made on Jewish immigration. Thus, the Arabs came to recognize that they could always stop Jewish immigration by staging a riot. Despite the restrictions placed on its growth, the Jewish population increased to more than 160,000 by the 1930's, and the community became solidly entrenched in Palestine. Unfortunately, as the Jewish presence grew stronger, so did the Arab opposition. The riots brought recognition from the international Jewish community to the struggle of the settlers in Palestine, and more than $600,000 was raised for an emergency fund that was used to finance the cost of restoring destroyed or damaged homes, establish schools, and build nurseries.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 00:45 schreef moussie het volgende:
je moet nog een klein stukje verder terug gaan voor de basis ingedriënten van het huidige conflict 1920
[..]

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 00:16 schreef Ringo het volgende:

Hamas bepleit de totale vernietiging van de staat Israël. Iran ook. Geen enkele radicale islamist zal het in zijn hoofd halen te twijfelen aan het bestaan van het grote joodse wereldcomplot.

quote:

Zonder nationalisme kan fascisme niet bestaan. En radicaal nationalisme heeft altijd fascistische trekken.

quote:

Ongetwijfeld heb je gelijk, maar dat is het punt niet. Anton Mussert was geen graag geziene gast in Berlijn, Al-Husseini wel.

quote:

Die vent was gewoon een grote vis in de vijver, zulke zag je in Nederland niet.

quote:

Er zit een andere kant aan dat verhaal:

quote:

Het christendom is een vreemde godsdienst. Want de christenen vereren een messias die voorspeld zou zijn in de heilige geschriften van de joden. Maar de joden zelf erkennen Jezus niet als messias. Sterker nog, uit de geschiedenis zijn vooral voorbeelden bekend van joden die zich liever lieten doden dan zich te bekeren tot de Here Jezus.

Het voortbestaan van de joodse religie zaait twijfel over de kern van het christelijke geloof: Jezus als verlosser. Want zullen de joden niet zelf het beste weten wie en wat er in hun geschriften voorspeld wordt? Nota bene de mislukte vrijheidsstrijder Simeon Bar Kochba (gesneuveld tegen de Romeinen in 135) en de wereldvreemde kabbalist Sabbatai Swi (die zich in 1666 tot verbijstering van miljoenen volgelingen bekeerde tot de islam), werden indertijd wèl door zeer veel joden als messias beschouwd. De Here Jezus Christus was dat lot niet beschoren.

Ziehier de wortels van het antisemitisme. Want òf de joden hebben gelijk òf de joden moeten wel buitengewoon dom en kwaadaardig zijn. De afgelopen tweeduizend jaar hebben de christenen meestal voor de laatste optie gekozen, en dat met bijbelse steun. In het Nieuwe Testament staan rechtvaardigingen genoeg voor de 'verkettering' van de joden. Vooral in het circa honderd jaar na Christus geschreven Johannes-evangelie worden de vijanden van Jezus consequent als 'de joden' getypeerd - alsof Jezus zelf geen jood was. Joden zijn kinderen van de duivel, zegt Jezus in een twistgesprek met 'de joden': 'Waarom begrijpt gij niet wat Ik zeg? Omdat gij mijn woord niet kunt horen. Gij hebt de duivel tot vader en wilt de begeerten van uw vader doen' (zie Joh. 8:31-59). Bij Johannes zijn 'de joden' ook volledig verantwoordelijk voor Jezus' dood. Pilatus 'zeide tot de Joden: Zie, uw koning! Zij dan schreeuwden: Weg met Hem! Weg met Hem! Kruisig Hem!' (Joh. 19: 14-15). En voor christenen is het niet moeilijk de eigentijdse joden mede-verantwoordelijk te houden voor de smadelijke terechtstelling van Jezus. Want in Mattheus (die overigens niet over joden, maar over het 'volk' spreekt) staat in dit verband: 'En al het volk antwoordde en zeide: Zijn bloed kome over ons en over onze kinderen!' (Mt 27:25). Het oude verbond van Israël met JHWH heeft afgedaan, voortaan heerst het nieuwe verbond van de christenen met Jezus en God de Vader. De joden zijn in feite overbodig geworden.

Dat in deze religieuze concurrentiestrijd de wortels liggen van het antisemitisme wordt waarschijnlijk nauwelijks nog door iemand betwijfeld. Want de Duitse massamoord op joden in de Tweede Wereldoorlog is niet goed te verklaren zonder deze achtergrond. Die massamoord bracht een ware golf aan christelijke introspectie op gang. In Nederland was Hans Jansens standaardwerk Christelijke theologie na Auschwitz uit 1981 een belangrijke factor in de groei van dat bewustzijn, vooral het eerste deel: 'Theologische en kerkelijke wortels van het antisemitisme'.

Maar wat zijn de consequenties van die kennis? Sinds de oorlog is een gestage stroom van judaïsering op gang gekomen, zowel van het wetenschappelijk onderzoek naar de Jezussekte als van het christelijk geloof zelf. Iedereen zegt nu dat Jezus en zijn eerste volgelingen het best kunnen worden begrepen als joodse gelovigen. Dat lijkt vanzelfsprekend, maar was het helemaal niet. Zelfs nu nog is een jezusgezicht met een joods-oriëntaals uiterlijk nieuwswaardig, zoals blijkt uit de grote media-aandacht voor een 'gezichtsreconstructie' die de BBC vorige maand vrijgaf als opwarmertje voor een nieuwe tv-serie over Jezus. Ook de christelijke prediking put tegenwoordig rijkelijk uit joodse bronnen. Volgens bijvoorbeeld de Nederlandse theoloog H.M. Kuitert is het christendom zelfs weinig meer dan 'de God van de joden voor de niet-joden'. Probleemloos is die judaïsering niet. Zo kreeg dominee Nico ter Linden met het eerste deel van zijn populaire bijbelserie Het Verhaal gaat onverwacht te maken met protesten uit joodse kring dat hij het Oude Testament nog veel te sterk verchristelijkte. Geschrokken deinsde Ter Linden toen terug, zo bedoelde hij het niet! Christenen zijn veel aardiger geworden voor joden: er wordt regelmatig samengewerkt en de paus bidt bij de klaagmuur in Jeruzalem.

Niettemin, vooral de officiële katholieke verklaringen en verontschuldigingen houden zich vaak op de vlakte als het gaat over de centrale rol van het christendom in de bloedige geschiedenis van het antisemitisme. Protestanten zijn vaak explicieter. De Wereldraad van Kerken liet bijvoorbeeld in 1980 weten dat de 'christelijke leer van minachting voor de joden' 'broedgebied' was geweest voor het kwaad van de holocaust. Maar paus Johannes Paulus II komt ook in zijn recente 'historische' verklaringen niet veel verder dan dat christenen zich hebben laten misleiden en dat er inderdaad veel verkeerde dingen gezegd en gedaan zijn. Het christendom zelf en de christelijke kerk blijven buiten schot. Het 'gewone' anti-judaïsme, de 'gezonde' concurrentiestrijd gebaseerd op het Nieuwe Testament, wordt vrijwel altijd streng gescheiden van de discriminatie en de pogroms. Het misdadige antisemitisme is een aberratie, een pathologische afwijking in een verder gezond lichaam. 'En als we nu gewoon vriendelijker worden tegen de joden, komt het wel weer goed', lijkt de meest algemene christelijke gedachte.

[knip]

Lang niet alles wat kerk en christendom uithaalden met de joden was slecht, maar het verhaal dat Carroll vertelt stemt wel somber. De belangrijkste bescherming voor de joden was het idee van de gezaghebbende kerkvader Augustinus (354-430) dat de joden moesten blijven voortbestaan als getuigen van de profetieën die Jezus hadden voorspeld en als voorbeeld van wat er kon gebeuren als je Jezus afwees: ze mochten wel overleven maar ze mochten absoluut niet gedijen. Deze gedachte leidde er bijvoorbeeld toe dat in Rome de joden onder het gezag van de paus relatief veilig waren voor moord en doodslag, maar dat ze vanaf 1555 tot 1870 wel onder vaak erbarmelijke omstandigheden werden opgesloten in het getto. Tot in de negentiende eeuw werden er joodse kinderen weggeroofd, om met pauselijke zegen te worden gedoopt: 'gered!'. Keer op keer hekelt Carroll de dubbelzinnigheid van deze nogal subtiele boodschap: 'de joden zijn slecht, maar mogen niet sterven'. De kruisvaarders in de elfde eeuw doorgrondden deze subtiliteit niet erg zorgvuldig en gingen in hun militaire geloofsijver op weg naar Jeruzalem alvast in de Duitse Rijnsteden joden vermoorden. 'De joden zijn toch slecht? Nou dan!' Bescherming door sommige bisschoppen hielp niet meer. Niettemin, Carroll citeert met instemming de achttiende- eeuwse joodse filosoof Mozes Mendelssohn: zonder Augustinus' 'lovely brainwave zouden we allang zijn uitgeroeid'. Het had nog veel erger kunnen zijn. Andere kerkvaders, zoals Ambrosius (339-397) en Johannes Chrysostomos (347-407), sloegen bloeddorstiger taal uit. De laatste liet bijvoorbeeld Jezus' woorden in Lukas 19:27 op de joden slaan: 'Die vijanden van mij, die niet wilden dat ik over hen koning werd, brengt hen hier en slacht ze voor mijn ogen.'Met Augustinus zijn we overigens al een flink eind in het verhaal van Carroll en hebben we de belangrijkste wortels van het antisemitisme eigenlijk al gehad: de scheiding van jodendom en christendom in de eerste eeuwen van de jaartelling en de ingeving van de Romeinse keizer Constantijn zich te bekeren tot het christendom, een noodlottige stap aldus Carroll.

De eerste fase van de scheiding tussen jodendom en christendom geschiedde na het treuren van Jezus' volgelingen om diens dood. Toen pas werden alle verwijzingen naar het Oude Testament in de verhalen geweven, vooral in het stervensverhaal, gewoon omdat dat de boeken van het Oude Testament de teksten waren waarin de volgelingen dachten en zich uitdrukten. 'Het doel was niet om "bewijzen" te leveren, het doel was uitdrukking te geven aan het verdriet', zo omschrijft Carroll deze interessante hypothese. Zo zijn de verwijzingen naar bijvoorbeeld de psalmen (zoals de dobbelende soldaten over het kleed van de Heer, de dorst) in het verhaal gekomen. De eerste volgelingen wisten nog de herkomst van die 'stijlfiguur' maar de latere bekeerlingen slikten het voor zoete koek. Jezus was werkelijk aangekondigd in de joodse boeken!

Een tweede fase voltrekt zich als de joden in 68 in opstand komen tegen de Romeinse bezetter, een strijd die culmineert in 70 met de verwoesting van de joodse Tempel. In 132 tot 135 volgt een tweede opstand, onder leiding van Bar Kochba. Eigentijdse bronnen schatten het aantal joodse slachtoffers van de twee opstanden op respectievelijk 600.000 en 850.000. Tot de oorlogen waren de ruzies en scheldwoorden tussen christenen en andere joden voornamelijk een intern joodse aangelegenheid, een familieruzie als het ware. De anti-joodse passages in de brieven van de gelovige jood Paulus zijn ook op die manier te lezen. Maar om in de gruwelijke strijd van Rome met de joodse opstandelingen te overleven, werd de neiging bij de christenen (inmiddels versterkt met vele niet-joodse gelovigen) steeds groter om de afstand tot alles wat joods was zo groot mogelijk te maken. Het blazoen van de christenen was toch al ernstig besmet door de beschuldiging van keizer Nero in 64 dat zij de brand van Rome hadden aangestoken.

En de Romeinse oorlog tegen de joden was gruwelijk. Onze huidige blik op het Romeinse Rijk is sterk gekleurd door de gymnasiale mythe van Rome als centrum van beschaving. Maar van onderop gezien had het Rijk meer weg van het regime van Stalin of van Pol Pot, schrijft Carroll, niet helemaal ten onrechte. Een mensenleven was niets waard als het ging om de verdediging van de Romeinse macht. Voor de boeren en armen was de Romeinse heerschappij 'an endless, ever-present horror', zo geeft Carroll tegenwicht tegen de nog altijd krachtig levende Romeinse propaganda. 'Rome had geen duidelijk raciaal motief in de onderdrukking van de joodse rebellen, maar als de legioenen de beschikking hadden gehad over machinegeweren, bommen, treinen en gas, dan was het nog maar de vraag geweest of er één jood de tweede eeuw overleefd zou hebben', schrijft hij zelfs. 'Het kan niet sterk genoeg benadrukt worden dat de teksten van het Nieuwe Testament werden geschreven tijdens een van de meest gewelddadige periodes van de geschiedenis.'Als de geschiedenis waarachtig zou zijn verteld, zouden de evangelies hebben verhaald over Jezus' joodse strijd met de Romeinse overheerser. Maar onder druk van de dramatische gebeurtenissen van de eerste eeuw is het christendom aan de kant van Rome gaan staan. Al in het oudste evangelie, dat van Markus uit ca. 70, is die omslag duidelijk: niet Pilatus maar de joden zouden schuld dragen aan de dood van Christus. En nota bene een Romeinse centurion zou al onder aan het kruis het licht hebben gezien: 'Waarlijk, deze mens was een Zoon Gods' (Markus 15:39).

Geen fraaie episode, dit verraad van de joodse broeders, zo geeft ook Carroll toe, maar 'er is hier geen sprake van "christelijke onschuld" omdat er onder mensen überhaupt geen onschuld bestaat als gaat om overleven'. Het enige positieve puntje is dat uit dit tijdvak wel duidelijk wordt dat het christelijke anti-judaïsme niet het eerste is geweest: het is de erfgenaam van de Romeinse oorlog tegen de joden. 'De volgelingen van de vermoorde Jezus lieten alleen maar zien hoe effectief de keizerlijke overheerser was in het indoctrineren van de onderdrukte bevolking met zijn eigen cynisme en minachting', aldus Carroll.

En zo stapelt de ene factor zich op de andere, die allemaal leiden tot een krachtig antisemitisme binnen het christendom. De belangrijkste verschuiving in het machtsevenwicht tussen joden en christendom vond plaats toen keizer Constantijn zich in 313 tot het christendom bekeerde, mede door een visioen van het kruis aan de vooravond van een cruciale overwinning. Voortaan zou het kruis het belangrijkste symbool van het geloof worden, met alle concentratie op de dood van Christus en zijn moordenaars vandien. De keizer was bovendien gesteld op eenheid, zowel in het rijk als in het geloof. In de altijd nogal vaag geformuleerde mystieke gevoelens en spirituele paradoxen van de christenen moest snel orde op zaken worden gesteld. De vierde eeuw werd aldus de eeuw waarin de belangrijkste christelijke dogma's werden vastgelegd, vooral over de nogal ingewikkelde menselijke èn goddelijke aard van Jezus. Daarmee werd de kloof met het streng monotheïstische jodendom definitief. De grenzen waren getrokken.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 02:22 schreef moussie het volgende:
en om dan even aanvullend terug te komen op de wortels van het anti-zionisme ..
een oud artikel uit het nrc
_{sorry voor de lengte van de quote, heb het zo ver mogelijk ingekort}
[..]

en dat was dan dus voor het ontstaan van de islam

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 12:38 schreef KirmiziBeyaz het volgende:
Er is een verschil tussen de haat van het Westen en de haat van moslims. Waar het christelijke Westen de joden haat, haten moslims niet de joden maar de staat Israel.

De ene groep haat de andere groep omdat ze iets anders geloven. Kortom, haat om een levenswijze.

Een andere groep haat diezelfde groep niet, maar haat wel het regime om haar daden, waar veel van die groep toe behoort. Kortom, haat om de daden.

quote:

Op woensdag 16 augustus 2006 13:07 schreef Ringo het volgende:

[..]

Punt 1 lijkt me duidelijk. Voor islamisten is niets zo belangrijk als de islamitische gemeenschap, de oemma. Individualisme is iets voor verdorven westerlingen; (islamitische) gemeenschapszin, daar draait het om.
Punt 2: in zoverre is het woord van God onbetwist, evenals de geleerden die uit naam van dat Woord hun fatwa's uitspreken. Islamisten zijn nu niet bepaald eigenwijze, kritische denkers. Een vrije geest is blasfemie.
Punt 3: jihadistische trainingskampen? De moslim als krijger? Geloofsprediking via het zwaard?
[..]

Dat is er altijd al geweest, maar het is een feit dat joden het in islamitische landen veel beter hadden dan in Europa. Het felle antisemitisme waar Hitler berucht mee is geworden, vindt zijn oorsprong in Centraal- en Oost-Europa, zeker niet in Noord-Afrika en het Midden-Oosten.
[..]

Dat ze er niet zijn, wil niet zeggen dat de plannen niet worden gemaakt. Of in de hoofden van beleidsmakers ronddwarrelen. Als de president van Iran met droge ogen de holocaust durft te ontkennen en extremistische opiniemakers onder luid applaus van het Joodse Gevaar durven spreken, kijk ik nergens meer van op.
Met de joodse gemeenschappen in moslimlanden is het overigens droevig gesteld. De meeste joden zijn geëmigreerd/gevlucht naar Israël, er is heel weinig meer van over. Zelfs in Marokko, toch een toonbeeld van relatieve tolerantie, wonen nauwelijks meer joden. Het klimaat is er gewoon niet meer naar.
[..]


foutje
[..]

Dat is rechtpraten wat krom is, de redenatie omdraaien. Ik zeg al dat de politieke situatie heel complex is geworden en je moet dus oppassen wat je zegt en concludeert. Maar als ik lees wat ik lees (check anders die link eens grondig) dan heeft Mr Al-Husseini niet alleen geflirt met de Nazi's, hij heeft intensief met ze samengewerkt en de plannen gingen nog veel verder, ware het niet dat Duitsland uiteindelijk de oorlog verloor.

Arafat is een directe volgeling van Al-Husseini geweest en hij heeft hem altijd verdedigd en vereerd. Al-Husseini staat aan de basis van de Moslimbroederschap, de islamistische beweging die strakke banden heeft met Hamas, met Abdel Nasser (de vermoorde president van Egypte), de wahabisten in Saoedi-Arabië en meer kopstukken van de politieke islam.
[..]

Geografisch gezien: ja. Je weet wat ik bedoel. Weliswaar Brits mandaatgebied, maar in de 20ste eeuw zwak geleid door onze westerburen theedrinkers, en met een invloedrijk zelfbestuur.
[..]

Die vergelijking gaat dus voor een groot gedeelte niet op. En je 'och' vind ik té vergoeilijkend overkomen.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 12:48 schreef Lord_Vetinari het volgende:

[..]

Lichtelijk onzin. Nog voordat de staat Israel gesticht was, was er al sprake van Jodenhaat vanuit de islamitische gemeenschap. Waarom denk je dat die Moefti ging samenwerken met Hitler? En in die tijd bestond Israel nog niet, hoor.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 12:24 schreef Bluesdude het volgende:

[..]

Het artikel gaat over de wortels van antisemitisme in Europa en niet over anti-zionisme.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 12:48 schreef Lord_Vetinari het volgende:

[..]

Lichtelijk onzin. Nog voordat de staat Israel gesticht was, was er al sprake van Jodenhaat vanuit de islamitische gemeenschap. Waarom denk je dat die Moefti ging samenwerken met Hitler? En in die tijd bestond Israel nog niet, hoor.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 13:00 schreef moussie het volgende:

en vraag je eens af, hoe zou jij reageren als er binnen 50 jaar een minderheid van een paar 1000 man uitgroeid tot bijna een derde van je totale bevolking ?

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 12:48 schreef Lord_Vetinari het volgende:

[..]

Lichtelijk onzin. Nog voordat de staat Israel gesticht was, was er al sprake van Jodenhaat vanuit de islamitische gemeenschap. Waarom denk je dat die Moefti ging samenwerken met Hitler? En in die tijd bestond Israel nog niet, hoor.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 13:31 schreef KirmiziBeyaz het volgende:

[..]

Ow, als we die mufti toch niet hadden he. Zijn de motieven van de mufti eigenlijk wel bekend? Werkte hij mee omdat hij joden haatte of had hij andere motieven? Daarbij, hoe relevant zijn de handelingen van 1 of enkele personen voor een hele groep?

Juist voor iemand die zich met historie bezighoudt, lijken mij dit essentiele vragen. Of nemen de historici van tegenwoordig wat sneller 'bronnen' gewoon over? Is de kennis van historici tegenwoordig gebaseerd op geselecteerde boeken en andere bronnen of wordt er nog enig breed onderzoek verricht?

Zo ken ik nog een aantal andere voorbeelden waar historici zich enkel richten op voorafgeselecteerde bronnen en andere bronnen als snel afdoen als irrelevant. Het lijkt er erg op dat het hele historische proces gepolitiseerd is.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 13:31 schreef KirmiziBeyaz het volgende:

[..]

Ow, als we die mufti toch niet hadden he. Zijn de motieven van de mufti eigenlijk wel bekend? Werkte hij mee omdat hij joden haatte of had hij andere motieven? Daarbij, hoe relevant zijn de handelingen van 1 of enkele personen voor een hele groep?

Juist voor iemand die zich met historie bezighoudt, lijken mij dit essentiele vragen. Of nemen de historici van tegenwoordig wat sneller 'bronnen' gewoon over? Is de kennis van historici tegenwoordig gebaseerd op geselecteerde boeken en andere bronnen of wordt er nog enig breed onderzoek verricht?

Zo ken ik nog een aantal andere voorbeelden waar historici zich enkel richten op voorafgeselecteerde bronnen en andere bronnen als snel afdoen als irrelevant. Het lijkt er erg op dat het hele historische proces gepolitiseerd is.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 16:58 schreef Mutant01 het volgende:
Inderdaad, te motieven daar hebben we niemand over horen praten. Feitelijk was de samenwerking met de nazi's de ideale manier om weerstand tegen hun voormalige overheersers, de britten, te bieden.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 22:02 schreef decock het volgende:
Ik reageer eigenlijk in de eerste plaats om dit topic in MyAT te hebben.
Na een aanvaring met LV ben ik op Wiki gaan zoeken in de historie van Henry Ford.
In 1885 ofzo ging hij bij een vrijmetselaars lodge, toepasselijk genaamd Freeman, Palistine lodge, Zion Lodge. Hij kocht the Dearborn Independant op en gebruikte dit als een antisemitisch podium. Weer toepasselijk dat vervolging van Vrijmetselaars als wel Joden in de geschiedenis samengaan. Het Jodendom wordt ook wel het Filosofische geloof genoemd en in die logdes zitten ze een ook beetje te filosoferen. In die krant gebruikte hij de "Protocols of the Elders of Zion" dat de Joden zouden hebben bedacht om wereld dominatie te krijgen.

Henry Ford deed zowel zaken met Hitler als Lenin als de met Amerikaanse defensie, dit terwijl hij het pacifisme van de daken schreeuwde.

Het lijkt mij dat dat plan, plus de tactieken, wat van de Joden zou zijn tegen ze is gebruikt.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 22:02 schreef decock het volgende:
Het lijkt mij dat dat plan, plus de tactieken, wat van de Joden zou zijn tegen ze is gebruikt.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 22:21 schreef decock het volgende:
Ik reageerde eigenlijk in de eerste plaats om dit topic in MyAT te hebben.
[..]

Dat er sprake is geweest van internationale samenwerking om een Joodse staat in het Midden Oosten te krijgen.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 22:23 schreef Lord_Vetinari het volgende:

[..]

Ge-lul. Dat kun je niet onderbouwen. De enige samenwerking die er geweest is, is gedurende de oorlog ontstaan, toen het idee geopperd is, om de Joden na de oorlog een eigen staat te geven. Dat is op politiek gebied gebeurd, niet op het niveau van Internationale zakenwereld of zoiets.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 22:29 schreef decock het volgende:

[..]

Klopt. Ik kom niet verder dan aanwijzingen en suggesties in die richting en mijn eigen boeren verstand van connecting the dots.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 18:02 schreef Lord_Vetinari het volgende:

[..]

Licht off topic

quote:

Afgezien daarvan vind ik je aanname op zijn zachtst gezegd beledigend. Als iemand het niet met je eens is en argumenten aanvoert die tegen jouw geloofswereld en belevingswereld ingaan, is hij ineens een slecht historicus? En is de moefti ineens de pasgevallen-sneeuwblanke onschuld, die per ongeluk in Berlijn terechtkwam en op de foto ging met Himmler?

quote:

Op zondag 20 augustus 2006 13:47 schreef KirmiziBeyaz het volgende:

[..]

En hoe.

quote:

Als 'historicus' zou je toch echt moeten leren je te richten op bronnen ipv gevoelens.

quote:

Op dinsdag 22 augustus 2006 00:16 schreef misantropia het volgende:
Anyway, hitler was pro islam, alle grote nazi's waren pro islam, de volksunie is pro islam, en ga zo maar door,

quote:

waar het dus op neer komt is dat het achterlijk dat men een nazi word genoemd als men kritiek heb op de islam gezien de nazi's pro islam waren, zelfs veel neo nazi's van nu.

quote:

Op vrijdag 18 augustus 2006 12:48 schreef Lord_Vetinari het volgende:


Lichtelijk onzin. Nog voordat de staat Israel gesticht was, was er al sprake van Jodenhaat vanuit de islamitische gemeenschap. Waarom denk je dat die Moefti ging samenwerken met Hitler? En in die tijd bestond Israel nog niet, hoor.

quote:

Op maandag 21 augustus 2006 22:45 schreef speedcore het volgende:
ik heb geen letter van heel de discussie gelezen omdat ie al 1000 keer is gevoerd, maar ik neem aan dat de SS divisie handschar is genoemd?

zo nee, zoek maar op

quote:

Op dinsdag 22 augustus 2006 00:25 schreef Bluesdude het volgende:

[..]

Wat een flauwekul....
[..]

Nog meer flauwekul op te merken dat mensen die islamkritiek hebben door "men" nazi worden genoemd.
Wie is "men" ?
Slachtoffergejank .

quote:

Op donderdag 24 augustus 2006 02:08 schreef MoChe het volgende:
interssant topique...
vind trouwens de laatse foto van de OP nogal suggestief.
Volgens mij bestond een dergelijke groet, zoals eerder vermeld, allang voordat de duitsters het gebruikten en heeft het er dus vrij weinig mee te maken