Leer hier Gitaar spelen, Deeltje #5

quote:

Op woensdag 13 december 2006 15:47 schreef Litpho het volgende:

[..]

Ik zou overwegen om die eerste G ook barré te spelen, dus 334553 (itt de Gm 333553).

Oké, ik ben alleen niet zo dol op barrégrepen ivm mijn pols .

En ik kom vanuit een niet barré-reeks:

G - D - C - Bm (ok, die wel) - G - D - C - Bm - C - Bm - F (die smokkel ik vaak zodat 'ie niet barré hoeft) - G - Bm
en dan het refrein: (waar ik dus wél over ga in barré vanwege de herhalende Gm-C combinatie)
G - Bm - G - Bm - G - C
Gm - C - Gm - C - Gm - Em - Am - Em - D

Snaptu het nog? .

Oja, en hoe speel je een F#dim? .

quote:

Op woensdag 13 december 2006 15:50 schreef Christine het volgende:

[..]

Oké, ik ben alleen niet zo dol op barrégrepen ivm mijn pols .

En ik kom vanuit een niet barré-reeks:

Snaptu het nog? .

Ja. Het was alleen omdat in een serie van barré's een extra barré makkelijker is dan een open greep tussendoor. In bovenstaande zou ik het overgrote deel van de G's gewoon open spelen, eventueel met nog de derde fret van de B-snaar erbij.

late tvp

quote:

Op woensdag 13 december 2006 15:56 schreef Litpho het volgende:

[..]

Ja. Het was alleen omdat in een serie van barré's een extra barré makkelijker is dan een open greep tussendoor. In bovenstaande zou ik het overgrote deel van de G's gewoon open spelen, eventueel met nog de derde fret van de B-snaar erbij.

3
0
3
0
2
3
?

klinkt niet echt, en is bovendien fysiek vrijwel onmogelijk .

quote:

Op woensdag 13 december 2006 15:52 schreef Christine het volgende:
Oja, en hoe speel je een F#dim? .

Ik gebruik vaak (bijna altijd als ik een akkoord of een andere speelwijze zoek) deze site: http://www.jmdl.com/howard/guitarchords/

Je krijgt dan drie lijsten met mogelijke manieren om het te spelen... de manieren met open snaren staan onderaan... Kies uit de lijst gewoon de gemakkelijkste (of meest praktische voor het nummer waarin je het gebruikt)

Ik vind het een rotakkoord en zou hem (als het dan echt moet) zo spelen: 20x212 (hoge e rechts)

Hiervoor moet je een snaar dempen (da's de x), dit doe je door de ringvinger waarmee je de G-snaar 2e fret 'fret', tegen de te dempen snaar te houden. Als je het akkoord aanslaat hoor je daar een klein tikje, maar dat valt weg in de rest van het akkoord.

Maar als dit ook bij een foo-fighters nummer hoort, kan je er ook voor kiezen om maar vier snaren te gebruiken voor het akkoord (bijvoorbeeld 2342xx)... Ik ken het nummer alleen niet... Als het met distortion gespeeld wordt, zou ik voor deze makkelijkere versie kiezen.

quote:

Op woensdag 13 december 2006 15:58 schreef Christine het volgende:

[..]

3
0
3
0
2
3
?

klinkt niet echt, en is bovendien fysiek vrijwel onmogelijk .

eitje, toch? Het klinkt inderdaad niet lekker, maar is prima te spelen.

De B-snaar is echter de tweede snaar, niet de derde (EADGBe).. je speelt dus niet 320303, maar 320033...

de versie met de B-snaar 3e fret klinkt wat mooier... Ik gebruik die versie eigenlijk altijd, tenzij ik van G naar G7 moet, want:


[ Bericht 12% gewijzigd door Jordy-B op 13-12-2006 17:10:11 ]

quote:

Op woensdag 13 december 2006 23:01 schreef Sloggi het volgende:
Ik zit er wel over te denken om toch een paar lessen te nemen. Lijkt me toch verstandig. Wat denkt de gitaarelite er hier van?

Daarvoor moet je bij het gitaristentopic zijn denk ik .

Maar ff serieus, het kan best nuttig zijn, maar om zelf een beetje te pielen is natuurlijk ook nooit slecht. Het is maar net waar je jezelf het prettigst bij voelt.

Of wat voor bedrag moet ik rekenen als ik een klassieke gitaar aan wil schaffen Ik heb een internetpagina van een winkel in Boekarest gevonden maar 700ron is nog steeds een 230,- en dat vind ik wel erg veel geld voor iemand die niet eens weet hoe lang hij het gitaar spelen leuk gaat vinden

Zit in Roemenie op dit moment dus dat is wat lastig Daarom wil ik de prijzen wat vergelijken

quote:

Op woensdag 13 december 2006 23:14 schreef SNArky het volgende:

[..]


Daarvoor moet je bij het gitaristentopic zijn denk ik .

Zo waar .

Zeg, hoe kan je die 'bijgeluidjes' voorkomen/minimaliseren wanneer je je vinger over de snaar beweegt?

[ Bericht 20% gewijzigd door Christine op 14-12-2006 21:45:04 ]

quote:

Op donderdag 14 december 2006 21:08 schreef Christine het volgende:
Zeg, hoe kan je die 'bijgeluidjes' voorkomen/minimaliseren wanneer je je vinger over de snaar beweegt?

Met je rechterhand de snaren dempen, of even de trillingen dempen met je linkerhand zodra je loslaat.

tvp

quote:

Op woensdag 13 december 2006 23:01 schreef Sloggi het volgende:
Ik heb rond m'n 12e (7 jaar geleden) eens een stuk of 6 lessen gehad. Nu heb ik de gitaar maar weer opgepakt en probeer ik het mezelf wat aan te leren. Het is toch weer lastig hoor. Ik heb toen wel een aantal akkoorden geleerd, maar ik vind het nogal lastig om tot een luisterbare melodie te komen. Ik heb dus wat moeite met aanslaan.

Ik zit er wel over te denken om toch een paar lessen te nemen. Lijkt me toch verstandig. Wat denkt de gitaarelite er hier van?

Ligt er net aan wat je wil. Als je echt goed wil worden en echt strak wil kunnen spelen en daarnaast constant een basis op wil bouwen voor de toekomst, moet je lessen gaan nemen. Maar dan niet een 'paar', dat helpt niets.

Ik heb zelf geen lessen gehad, speel nu een jaar of vijf schat ik, en ik merk dat ik, naarmate ik moeilijkere nummers en stukken speel, steeds meer mijn zelfaangeleerde techniek moet aanpassen omdat ie gewoon niet meer voldoet (achterkant van vingers die per ongeluk snaren dempen, picken dat een aanslag op de pols wordt naarmate ik langer speel omdat ik mijn hand verkeerd heb staan). Akkoord, zo kom je er ook wel maar als ik er de tijd, het geld en de wijsheid voor had gehad, zou ik lessen hebben genomen . Als ik nu speel, spendeer ik zon 25% van de tijd aan het bewust verbeteren van techniek en dergelijke... Toch wel zonde vind ik zelf, maar niet onoverkomelijk.
Nadelen van lessen zijn aan de andere kant ook wel duidelijk: dingen moeten spelen die je niet wil spelen, min of meer iemands gezag moeten accepteren, en het inroosteren van uurtjes in je agenda.

quote:

Zeg, hoe kan je die 'bijgeluidjes' voorkomen/minimaliseren wanneer je je vinger over de snaar beweegt?

Man, dat je dat vraagt... Dat vind ik juist de charme van gitaar spelen 'Bijgeluidjes' zijn super, of het nu van het sliden met linkerhand is of van het aanslaan Je kan het wel proberen te dempen, maar je dempt daarmee niet het geluid dat je krijgt op het moment dat je aanslaat (want je slaat immers aan, it's in the name). Luister maar eens naar Clapton Unplugged, daar hoor je constant allerlei handen en plectra over de snaren bewegen.
Daarbij komt ook dat hoe harder je speelt, hoe minder goed je die 'bijgeluidjes' kan horen.

quote:

Of wat voor bedrag moet ik rekenen als ik een klassieke gitaar aan wil schaffen Ik heb een internetpagina van een winkel in Boekarest gevonden maar 700ron is nog steeds een 230,- en dat vind ik wel erg veel geld voor iemand die niet eens weet hoe lang hij het gitaar spelen leuk gaat vinden

Ik zou als ik jou was eerst zeker weten welk type ik wou; western of klassiek (Spaans). Qua prijs maakt het niet zo gek veel uit, alhoewel ik je uit eigen ervaring kan vertellen dat een western en klassieke gitaar die beide in de zelfde prijsklasse zitten, vaak - erg vaak - nogal in kwaliteit verschillen. Western gitaren vragen meer van het body work van de gitaar en je zal sneller met kapotte mechanieken en andere onderdelen zitten.
Maar goed, ik denk dat je voor 150 euro een fatsoenlijke klassieke gitaar op de kop moet tikken. Voor een western gitaar kan je beter richting de 220-250 gaan met als grootste redenen de genoemde kwaliteitsverschillen en mijn indruk dat echte low budget westerngitaren gewoon crappy klinken terwijl spaanse daarin wat regelmatiger en betrouwbaarder zijn. Al kunnen snaren een heleboek goedmaken

Het argument van 'ik wil alleen maar uitproberen dus moet het dan echt zo duur zijn?' is een beetje ambigu; aan de ene kant wil je natuurlijk niet zomaar geld over de bank smijten en dat is begrijpelijk maar aan de andere kant maakt een goede gitaar het ook voor de beginner stukken aantrekkelijker om door te zetten. Leren gitaarspelen als beginneling betekent sowieso bakken frustratie, pijn en ergernis en het helpt echt niet als je gitaar dan ook nog eens kloterig klinkt of überhaupt zwaar is om te bespelen.

quote:

Op vrijdag 8 december 2006 15:15 schreef punchdrunk het volgende:

...

damn goeie posts

[ Bericht 11% gewijzigd door Off-ShoRe op 20-12-2006 02:03:47 ]

Nuttige bijdrage

Ik wil eerst nog de theorie van muziek leren, niet de geschiedenis enz. maar de noten, klanken, tonen enz.

Is dit een goed beginnersboek?



Ik heb gehoord van wel.

quote:

De Gitaar, van Ralph Denyer

Hét naslagwerk voor de amateur en de professional!
Deze nieuwe editie is geheel herzien, bijgewerkt en aangepast aan de stand van zaken in de jaren negentig. Het voorwoord is van de beroemde gitarist Robert Fripp.

In honderden foto’s en tekeningen worden alle belangrijke facetten van de gitaar behandeld, van een overzicht van de verschillende typen akoestische en elektrische gitaren tot een complete handleiding voor het bespelen van het instrument (met meer dan 800 vingerzettingen!). Daarnaast vind u adviezen over aankoop, onderhoud en reparatie en alles over gitaar- hardware, geluidsinstallaties, speciale effecten en opnamefaciliteiten. In een apart hoofdstuk wordt uitvoerig ingegaan op de specifieke stijlkenmerken van meer dan 20 wereldberoemde gitaristen.

quote:

Op donderdag 21 december 2006 21:07 schreef DeHovenier het volgende:
Is dit een goed beginnersboek?

[afbeelding]

Ik heb gehoord van wel.

Waarom twijfel je dan?

Of heb je het alleen maar gehoord van de schrijver/uitgever?

Misschien vinden jullie iets anders

Het kan nooit kwaad om het 1 en ander na te gaan toch?

Als het niet achterlijk duur is, zou ik het gewoon kopen (of gewoon even kijken of ze het te leen hebben bij de bieb... Als het boekje bevalt, kan je dan nog altijd overwegen om het aan te schaffen)

Standaard kost t 19 euro (de herdruk dan), maar op marktplaats is 'ie 10 euro, maar dan wel als 1e druk.

Ik ga idd morgen ff kijken bij de bieb.

negentien euro voor een instructieboek vind ik niet verkeerd, eigenlijk... een beetje gitaarblad kost al snel een tientje.

Ik heb 'm ook, als beginnersboek vind ik 'm niet echt nuttig want het gaat zeer snel over naar toonladders en andere zaken die (voor mij iig als beginner) even iets te snel gaan. Er staat wel ongelofelijk veel in, maar ik zou het meer aanraden als naslagwerk.

Mja, ik vind die boekjes altijd zo demotiverend. Eerlijk gezegd ben ik nog nooit een gitaarboek tegengekomen waar ik langer dan vijf minuten door geboeid was. Als het om theorie gaat, is het enige wat zo'n boek doet je de informatie geven die je nodig hebt. Maar het snappen, de logica inzien zeg maar, is nog een paar mijlpalen verder en verdomd lastig om naartoe te geraken (imo, ik wil je niet ontmoedigen natuurlijk). Ik had destijds een vriend die het mij allemaal uitlegde; het kwam in feite op hetzelfde neer als zo'n boek - alleen hij kon me uit de dingen helpen waar ik zeg maar in verstrikt raakte. En dat versnelt het proces wel aanzienlijk.
Ik weet niet hoe het met anderen hier vergaan is?

quote:

Ik heb 'm ook, als beginnersboek vind ik 'm niet echt nuttig want het gaat zeer snel over naar toonladders en andere zaken die (voor mij iig als beginner) even iets te snel gaan

Yeh, da's het kutte: theorie begint eigenlijk bij toonladders. Toonladders zijn zeg maar het alphabet van de muziektheorie en je moet ze net als sommige wiskundige formules e.d. gewoon voor waar aannemen.
In zo'n boek gaat dat van 'ja en deze ladder verschilt van die andere omdat in deze een verhoogde 7 zit', en dan denk je van wtf heeft dat te betekenen.. Terwijl er gewoon niet zo bijster veel te begrijpen valt

[ Bericht 5% gewijzigd door Off-ShoRe op 23-12-2006 00:12:05 ]

Ik probeer chasing cars te spelen van snow patrol. Met fingerpicking lukt het me wel aardig zonder fouten, maar dan klikt het soms wat houterig en de klank is niet altijd mooi.
Daarom probeer ik het met plectrum te spelen, omdat de akkoorden me ook wat makkelijker afgaan dan.
Als ik dan met plectrum die 2 snaren aansla, op welke manier kan ik ze dan het beste spelen? Door ze allebei van bovenaf aan te slaan met plectrum of de bovenste boven en de onderste van beneden af of heel iets anders? Op beide manieren gaat het me nog niet helemaal vlekkeloos af dus daarom leer ik het liever in één keer goed! Thanx alvast!

Bedoel je dit stukje?

Wat je volgens mij het beste kan doen is je A-snaar afdempen en de snaren gewoon met down- en upstrokes bespelen.

quote:

Op zondag 24 december 2006 15:43 schreef SNArky het volgende:
Bedoel je dit stukje?
[ code verwijderd ]

Wat je volgens mij het beste kan doen is je A-snaar afdempen en de snaren gewoon met down- en upstrokes bespelen.

Hoe werkt dat dempen nu precies btw ?

quote:

Op zondag 24 december 2006 16:08 schreef Leonos het volgende:
Maar hier mag je de e, B en de G toch niet aanraken?

Nope, je slaat alleen de bovenste drie snaren aan (tenminste, zo zou ik het spelen).

quote:

Op zondag 24 december 2006 16:30 schreef znarch het volgende:

[..]

Hoe werkt dat dempen nu precies btw ?

Het makkelijkste is om een vrije vinger op de snaar te zetten, maar de snaar niet zo ver in te drukken dat je hem daadwerkelijk fret.

In het geval van dat stukje, is het het makkelijkste om de vinger waarmee je de E-bassnaar fret, tegen de A-snaar te laten hangen.

Maar dempen in het algemeen is gewoon het aanraken van een snaar, zonder dat je hem fret, zodat je de trilling en dus het geluid dempt. Dit doe je door de vinger waarmee je een lagere snaar (qua toon) fret, over de te dempen snaar te laten hangen, of met de vingertop waarmee je een hogere snaar fret, of door gewoon een vrije vinger te gebruiken en deze losjes op de te dempen snaren te leggen.

quote:

Op vrijdag 8 december 2006 15:15 schreef punchdrunk het volgende:

[..]

je MOET niks, gitaarspelen is een hobby, geen verplichting!
[..]

Leuke bijdragen heb je en ik ben het bijna helemaal met je eens. Spelen moet natuurlijk leuk zijn, maar als je serieus aan de gang wilt ontkom je er niet aan dat je ook wel eens iets moet doen dat op het eerste gezicht niet zo leuk lijkt.

Ikzelf ben te laat begonnen met serieus spelen en was lange tijd veel te eigenwijs. Wel had ik er altijd plezier in en dat was het belangrijkste. Op m'n 16e kreeg ik een accoustische gitaar, maar daar kon ik niks mee. Ik speelde vanaf dat moment een jaar of drie op een oude linkshandige electrische gitaar van m'n vader. Dat ding viel bijna uit elkaar en er zaten nog maar twee snaren op. De snaren had ik hetzelfde gestemd en via een plug had ik hem aangesloten op een oude radio. Dat was m'n versterker. Dan draaide ik muziek, met name Beatles, en probeerde dan mee te spelen door de melodieen en baslijnen volgen. Harstikke fout natuurlijk, zo'n aanpak, maar ik ontwikkelde op deze manier een gevoel voor de hals. Toen ik op m'n 20ste een basgitaar kreeg kon ik er direct redelijk op spelen, alhoewel ik nog een hele tijd bleef vasthouden aan het 1-snaar principe. Noten over de hele hals spelen en intervallen pakken was iets wat ik kon, andere snaren erbij betrekken ging moeilijk en dat deed ik dus dan ook maar niet. Fantastische instelling is dat als je serieus wilt leren spelen. Maar niet heus.

Een jaartje later kocht ik een electrische gitaar. Mijn vader had me ooit eens twee accoordgrepen geleerd (zeg maar de F-greep en de A-greep), de majeur en mineurvariant hiervan laten zien, en uitgelegd hoe je daarmee al veel kunt spelen door over de hele hals te varieren, iets wat ik op dat moment prima kon. Er volgden jaren van krampachtig vasthouden aan dat principe. Op zich ging dat aardig bij heel eenvoudige begeleiding/meespelen of bij het maken van meezingers op feesten, maar het was natuurlijk heel beperkt. Op een gegeven moment kocht ik een accoordenboek en ging accoorden uitproberen, maar ik begreep er weinig van. Ik kon sommige accoorden gebruiken, maar de meesten klonken nergens na. Ik snapte de samenhang ook niet. Heel frustrerend.

Op papier probeerde ik de logica achter die accoorden uit te vogelen, maar ging nog altijd uit van majeur en mineur en bleef vastzitten in cirkelberedeneringen. Internet had intussen z'n intrede gedaan en ik besloot tegen mijn trots en principes in toch eens wat te gaan lezen over die 'saaie' muziektheorie. En tja, toen viel het kwartje. En meteen had ik spijt dat ik niet direct les was gaan nemen. In basis is muziektheorie niet ingewikkeld. Het is juist heel logisch. Je begrijpt met een beetje inzicht structuren ook veel beter, zowel die van het instrument als die in nummers.

Mijn 'openbaring' was om in te zien dat die mineur en majeuraccoorden slechts een kwart van de accoordentaart waren. Dat je ook overmatige en verminderde accoorden hebt. En dat je weliswaar een toonladder in 1 octaaf hebt, maar dat je bij accoorden te maken hebt met twee octaven. En dat er niet 1 maar talloze toonladders zijn. En dat je naast 7th's (zover was ik dan intussen ook wel) ook 9ths, 11ths etc. hebt. En dat je niet persee alle tonen van een accoord hoeft te spelen, iets dat sowieso al jarenlang een molensteen was. Verder was er een belangrijke ontdekking dat (delen van) het ene accoord kan overeenkomen met (delen van) andere accoorden.

Tja. Een wereld ging open en ik verzoop bijna in de mogelijkheden die ik ineens zag. Het spelen ging met sprongen vooruit en er volgde een hele tijd van simpelweg leren. Bewust luisteren naar jezelf maar ook naar muziek van anderen. Bij het zelf spelen, vanaf dat moment heel bewust, kwam ik op dingen waarvan ik niet voor mogelijk hield dat ik ze ooit had kunnen spelen. En die nietszeggende accoorden uit de accoordenboekjes kregen ineens hun kleuren en waarde. Alleen maar door de samenhang met andere accoorden die je ervoor of erna speelde. Bingo.

In nogal wat opzichten had ik het gevoel dat ik helemaal opnieuw moest beginnen en dat er vele jaren verspild waren. Niet helemaal waar natuurlijk, maar ik had me een hoop pijn en moeite kunnen besparen door in het begin even muziekles te nemen. Wel bij een docent die weet waarom het draait en dit met geduld en voorbeelden had kunnen uitleggen. Mijn ervaring op school was dat het beetje muziektheorie dat we kregen vooral een verplicht ding was. Kale theorie die je maar uit je hoofd moest leren voor een proefwerk. Het was niet leuk en werd veel te ingewikkeld uitgelegd, vanuit de verkeerde basis. Vandaar dat ik indertijd ook niet op muziekles wilde. Blokfluit zag ik al helemaal niet zitten, alhoewel ik tegenwoordig van mening ben dat dit instrument uitstekend geschikt is om de basis on de knie te krijgen.

Wat de gitaar betreft, ik denk al lang niet meer in die majeur en mineurpatronen of accoorden an sich. Ik zie intervallen en symmetrie in de lengte en breedte waar accoordgrepen, progressies en variaties in passen. De hals is niet meer dat hele lange ingewikkelde ding, maar een patronenbord met een overzichtelijk aantal posities die zich telkens herhalen, zowel in de lengte als in de breedte. Ik ben absoluut geen Clapton, het gebrek aan serieuze muziekles heeft ervoor gezorgd dat m'n techniek te belabberd is om heel wat muzieksoorten goed te kunnen spelen, maar wat een enorm plezier brengt dat gitaarspelen. Tegenwoordig heb ik er veel te weinig tijd voor, maar het is iets dat je zolang je gezond blijft kunt blijven doen.


Mensen die gitaar willen leren spelen zou ik willen adviseren bewust te kijken naar de verschillende vlakken die erbij komen kijken en deze zonder uitzondering aandacht te geven. Je hebt een stukje algemene muziektheorie die je overal tegenkomt. Je hebt verschillende toonladders, je hebt accoordconstructies en je hebt combinaties hiervan. Muziek is in feite eerdergenoemde in combinatie met instrumentkeuze en ritme/tempo. In basis niet moeilijk om het idee erachter te begrijpen, maar met de stof die het je oplevert kun je vele jaren vooruit. Het zorgt er hoe dan ook voor dat je alvast iets bewuster en gerichter gaat leren spelen in plaats van tasten in het donker. Wel zo prettig. Vervolgens heb je het instrument zelf. Neem een instrument dat je ligt, of het nu accoustisch of electrisch is. Staar je vervolgens niet blind op (het perfect spelen van) accoordgrepen. Grepen zijn heel goed om de basis te leren, maar wanneer je straks iets speelt zul je keuzes maken en alleen de delen spelen waarover het gaat. Staar je ook niet al te blind op accoorden in muziekboeken of 'tabs' die her en der te vinden zijn. Even los van het feit dat die dingen kunnen stikken van de fouten (!) moet je ze vooral zien als aanwijzingen. Hints. En mocht het je interesseren, bekijk ook eens de verschillende muzieksoorten die er zijn, de verschillende technieken, hoe die zijn ontstaan en hoe die zich ontwikkeld hebben. Dit verbreedt je zienswijze. Regelmatig meespelen met je favoriete muziek kan je ook telkens nieuwe aanknopingspunten bieden en dingen leren. Je hoeft dan niet feilloos een partituur voor je rekening te nemen, je kunt bijv. ook experimenteren met het 'toevoegen' van eigen dingen.

Virtuoos gitaarspelen is slechts weggelegd voor enkelen. Gangbaar prima gitaar spelen is niet moeilijk als het je ligt. Niet spelen of verkeerd spelen is helaas makkelijker.

Wow, prima stuk! Komt aardig in de richting van mijn eigen ervaring! Ben je toevallig ook sites tegengekomen die de uitleg goed verzorgt hebben? Naast een gitaarleraar bedoel ik dan?

Je hebt gelijk dat je al een heel eind verder bent als je snapt hoe, bijvoorbeeld, een akkoord is opgebouwd! Voor de mensen die p2p gebruiken: Probeer eens te zoeken op "Marc Seal" en "guitarmania". Kwaliteit isslacht, geef ik toe, de info is onbetaalbaar. Zo'n leraar zou ik in het echt willen hebben! Alsof je les hebt van Satriani himself (zo stel ik me dat voor ). Gaat alleen wel snel en is vooral voor intermediate tot gevorderd.

Ik ben nu op zo'n punt dat ik vast zit. Ik kan het meeste wel spelen, weet hoe akkoorden zijn opgebouwd en dergelijke maar ik weet wat ik nu moet doen. Wat is handig om in mijn hoofd te stampen? Wat zijn nog meer essentiele dingen. Pff de eeuwigdurende zoektocht.

@Viper2k1

Mijn ervaring was dat je overal stukjes van de 'puzzel' kunt vinden. Het beste voor beginners lijkt me om op meerdere plaatsen online lesmateriaal te lezen. Niet vastbijten op 1 methode of boek/site maar verschillende naast elkaar dus. Luchtig lezen. Als je er een beetje tijd aan besteed ga je overal dingen herkennen en zul je gerichter stof kunnen lezen/vinden. Beperk je niet tot de gitaar. Lessen voor totaal andere instrumenten kunnen ook heel wat inzichten opleveren. Zo zijn bijv. een gitaar en piano totaal verschillende instrumenten. Toch schuilt er achter beide instrumenten een overeenkomstige logica. Een logica die natuurlijk verder gaat dan apen kunstjes leren c.q. dingen uit je kop stampen. Als je als beginner begrijpt waarom een pianoklavier er op een bepaalde manier uitziet wordt je vanzelf benieuwd naar het hoe en waarom van de gitaarhals. Je instrument begrijpen kan vrij handig zijn als je er goed mee overweg wilt kunnen. Het is zelfs een must.

Sites? Guitar Primer/Jazz primer van Perry Terhune was jaren geleden een favoriete stek. Zijn benadering van gitaarspelen is sec en vrij direct. Je wordt als het ware meteen in het diepe gegooid met korte uitleg, duidelijke voorbeelden en geluidsfragmenten. Ideaal als je direct aan de slag wil en dingen wilt uitproberen.

Ondanks de contents is het helaas een draak van een site met dode links, verspreid over verschillende domeinnamen. Maar laat je hierdoor niet van de wijs brengen. Achter de links die werken zit meer dan genoeg om lange tijd zoet te blijven. Hier zijn wat links:

http://guitar-primer.com/
http://guitar-primer.com/A-Map.html
http://power-chords.com/
http://power-chords.com/Jazz/
http://guitar-primer.com/Concepts/
http://guitar-primer.com/Tab/
http://guitar-primer.com/Backup/

Voor wie wil gaan beginnen: hoe langer je gitaar speelt des te meer het een kwestie van gevoel wordt. In eerste instantie leer je een basis, bijv. wat toonladders zijn, hoe accoorden zijn opgebouwd en waarom een accoord klinkt zoals ie klinkt. Dan leer je basisgrepen voor een aantal accoorden. Je leert toonladders om intervallen in je vingers te krijgen. Gaanderweg gaat het omgekeerd. Al spelende loop je tegen dingen aan die je kunt analyseren aan de hand van muziektheorie. Dat kan in eigen (improvisatie) spel zitten, maar dat kan ook in het luisteren naar bestaande muziek zitten. En voor je het weet ben je dan weer een stapje verder.

Persoonlijk heb ik altijd plezier gehad in spelen, maar het mooiste was het moment dat je vergeet dat je een gitaar in je handen hebt. Dat je 'denkt' in muziek: je hoort wat je wilt. Verder is het prachtig om op een muzikale manier met gevoel en verstand dingen van je favoriete artiesten te kunnen begrijpen. Hier kun je enorm veel mee leren, meer dan je ooit uit een boek of interview zou kunnen halen. Sowieso ga je muziek steeds beter begrijpen en ga je op een bewuste manier soms briljante dingen horen die een 'leek' grotendeels ontgaan.

Ga je spelen? Het kost tijd, maar het is geen kwestie van jaren voordat je eindelijk eens iets kunt. Vooral het begin is moeilijk. Je moet een basis hebben en je moet wennen. Iets verderop kan het gebrek aan ervaring/techniek/kennis heel frustrerend zijn, maar je moet niet teveel ineens willen. Je hebt veel meer aan bewust dingen willen leren die op een bepaald moment onder handbereik liggen dan nog onbereikbare dingen. Ondanks alles zul je misschien momenten hebben dat je je gitaar aan de wilgen wilt hangen. Heb ik ook gehad. Ondanks jaren ploeteren leek het alsof ik 'niets' voor elkaar kreeg. Vervolgens speelde ik dan weer tot de blaren op m'n vingers stonden. En het loont. Je krijgt eelt op je ziel en op je handen. Beide heel belangrijk. Verder ga je steeds bewuster om met je instrument. Iedere keer als je het oppakt zijn er weer nieuwe dingen om te verkennen. En zo blijft het leuk.

Tot slot zou ik beginners adviseren om vooral anderen op te zoeken. Bij klassikaal gitaarles zie je andere mensen, maar als je het in je eentje wilt doen: zoek gelijkgestemden om samen te spelen. Ongeacht het niveau kun je van elkaar veel opsteken.

Wat een geweldige inspiratievolle posts .
Hier ga ik echt de kerstvakantie mee doorkomen !!

Muziekstijlen uit pakweg de jaren twintig/dertig bieden veel elementen die je overal kunt gebruiken. De muziek is lekker om te spelen en kent prachtige accoordprogressies. Het aardige van deze stijlen is dat het in basis niet ingewikkeld is, maar dat het wel al gauw indrukwekkend kan klinken. Zeker voor een toehoorder die er niet zo'n verstand van heeft. Het jazzy karakter van deze muziek zorgt ervoor dat je tijdens improvisatie bijna alle kanten op kunt, als je op gezette tijden maar weer even teruggaat naar het hoofdthema.

Met een paar basisgrepen, de hals onder handbereik en een klein beetje inzicht/gevoel kun je eindeloos nieuwe combinaties bedenken met hun eigen karakteristieke sounds, maar je kunt je ook een aantal veelgebruikte standaardprogressies eigen maken. Het leren van deze accoorden/accoordgrepen kan ook op een andere manier van pas komen. Uit onderstaande tekst zal dat duidelijk worden. Ik heb dit met name geschreven voor beginnende gitaristen die alvast wel weten hoe ze snaren moeten aanslaan en die eenvoudige accoorden kennen. Maar misschien kunnen wat gevorderde gitaristen er ook iets mee.

Om je op weg te helpen, in deze muziek wordt vaak gebruik gemaakt van 7ths en 9ths. Vergeet dit als het je weinig zegt, in basis moet je denken aan drieklanken. Drietonige accoorden. Zie hier drie vrij simpele, op zichzelfstaande accoordprogressies.

1-x-3-2-x-x (2x aanslaan)
2-x-1-2-x-x (2x)
3-x-3-3-x-x (4x)

1-x-3-2-x-x (2)
x-4-3-4-x-x (2)
3-x-3-3-x-x (4)

1-x-3-2-1-x (2)
x-4-3-3-4-x (2)
3-x-3-3-3-x (4)

Dit ter illustratie. Beetje moeilijk om iets voor te spelen op een toetsenbord. Gebruik een capo of pak die accoorden een stuk hoger op de hals, het gaat om het basisprincipe, de onderlinge samenhang. Zeker op een accoustische gitaar zal dit nu te zwaar klinken. Vanaf de vijfde fret klinken deze dingen al een stuk helderder.

De betreffende 'middelste' accoorden (daar gaat het even om) speel je met je wijsvinger (barre), middelvinger en ringvinger. Snaren 'x' demp je of sla je niet aan. Het is in feite telkens dezelfde greep, maar net iets anders. Het is wel een greep waarmee je uiteindelijk vrijwel alles kunt vormen. Voor mij persoonlijk is dit dan ook een heel belangrijkste greep. Alle accoorden hebben deze greep -of liever gezegd het patroon- als basis, maar lees eerst even verder.

Ga nu eens experimenteren met die 'middelste' accoorden door hun greep domweg ergens anders (ergens hoger/lager) op de hals te pakken. Het eerste accoord speel je zoals staat gegeven, die tweede pak je ergens anders, die derde vergeet je nu even. Bijv.:
1-x-3-2-1-x (2)
x-3-2-2-3-x (2)

1-x-3-2-1-x (2)
x-4-3-3-4-x (2)

1-x-3-2-1-x (2)
x-5-4-4-5-x (2)

enz.

Herhaal zo'n riedeltje een paar keer en luister naar de intonaties die je krijgt. Blijf ook eens een bepaalde progressie spelen waarbij je om en om dat middelste accoord op twee gekozen posities pakt. Bijv.:
1-x-3-2-1-x (2)
x-4-3-3-4-x (2)
3-x-3-3-3-x (2)
x-3-2-2-3-x (2)
1-x-3-2-1-x (2)


Het boeiende van deze accoorden is dat ze vrijwel overal passen, en in combinatie met je beginaccoord een ander geluid met zich meebrengen. Je kunt ook verschillende van deze accoorden achter elkaar spelen. Hoe dan ook, een handvol combinaties zijn ijzersterk, herkenbaar en met een beetje uitvogelen kun je er snel gevoel voor ontwikkelen.

Met bovenstaande alleen al zijn tal van interessante, jazzy klinkende combinaties te maken.


Een stapje verder. Je kunt vervolgens gaan varieren met zo'n greep zelf om zo een min of meer verwant accoord te pakken. Zowel verwant qua greep als qua geluid. Wat voorbeelden:
Van bijv. x-4-3-3-4-x kun je maken:
4-3-3-4-x-x, of
x-x-4-3-3-4, of
x-4-3-3-3-x, of
x-4-3-x-3-x, of
x-4-3-4-3-x, of
x-3-4-3-4-x, of
x-3-4-3-3-x, of
x-x-3-4-3-4, of
4-3-4-3-x-x, of
3-4-3-4-x-x, of
3-4-x-4-x-x, etcetera. Teveel variaties om op te noemen.

In feite is het dus telkens dezelfde greep c.q patroon, maar net iets anders. Maak je nog niet druk om wat je precies speelt. Het gaat om het gehoor. Ieder patroon heeft een al dan niet subtiele signatuur die tot z'n recht komt in combinatie met de omliggende accoorden. Speel zo'n eerder genoemde progressie, maar gebruik als middelste accoord nu eens zo'n nieuwe variatie. Voordat je je doodschrikt en denkt dat je honderden accoorden uit je hoofd moet leren: gelukkig gaat het daar niet om. Je ontwikkelt je gehoor als je ermee stoeit en zult dingen later vanzelf pakken. Je ontwikkelt met deze aanpak inzicht. Deze 'greepfamilie', en daarmee ook complexe accoorden, wordt een tweede natuur.

Enfin, ook deze accoorden kun je overal op de hals kwijt. Wat prima klinkt in een combinatie en wat minder/niet is een kwestie van uitproberen. Het ene zal beter zijn dan het andere en ook hier heb je een aantal ijzersterke, kenmerkende combinaties waar je vaak tegenaan loopt. Het gaat erom dat je juist deze belangrijke combinaties ontdekt en hun intervallen op de hals begrijpt. Je zult merken dat dergelijke combinaties in veel muziekstukken c.q. accoordprogressies terugkeren. Je zult de gitaarhals op den duur in overzichtelijke, logische blokken gaan zien. Symmetrie in de lengte en breedte.

Wat je met deze accoorden in feite doet is de hoofdaccoorden 'aankleden', je kleurt een op zich kaal accoordenschema in en stiekum speel je meerdere melodieen door elkaar. Met een beetje gevoel kan dat heel indrukwekkend uit de hoek komen voor een toehoorder.


Interessant tot dusver? Heel goed. Met deze benadering zul je misschien anders tegen dingen aan gaan kijken. Op het eerste gezicht ingewikkelde accoorden/grepen vallen uiteindelijk uiteen in blokken intervallen dankzij de symmetrieen van de gitaarhals in combinatie met de snaarstemming. Dat gaat vanzelf en stapje voor stapje. Ook vastgeroeste 'ken ik al' accoorden zullen uiteenvallen in op zich eenvoudige logische componenten. Er duiken in je fantasie variaties op die je eerder misschien nog niet bedacht had. En het werkt ook nog. Ook kun je vrij eenvoudig zoeken naar variaties door doelgericht dingen te proberen. Niet door klakkeloos accoorden achterelkaar te plakken, maar door te luisteren naar wat je speelt. Nog een voordeel, als je het een beetje onder de knie hebt dan neemt de foutmarge af. Stel, je zoekt een bepaalde progressie en je hebt een idee hoe die progressie ongeveer moet gaan. Bij het uitproberen zul je nooit verschrikkelijk ver van wat je in gedachte had uitkomen. Nog sterker, verderop in je ontwikkeling herken je in feite alles wat je aanslaat. Tot de meest exotische accoorden aan toe. Accoorden die je op dit moment wel eens per ongeluk kan pakken, maar waarbij je denkt dat alles hopeloos in het honderd is gelopen. Vergelijk muziekkennis met vocabulair. Het mooie van muziek is dat -net als met gesproken taal- vrijwel elke te verzinnen klank in een een aantal woorden betekenis kan hebben.


Even terug, speel eens een eenvoudig accoordenschema waarbij je zo'n accoord als 'tussenstukjes' of vervanging gaat gebruiken. Maak bijvoorbeeld van:
C-C-F-F-Gm-Gm-F-F-C
zoiets als:
C-bla-F-bla-Gm-bla-F-bla-C
Waarbij 'bla' een bepaalde gekozen accoordgreep is. Herhaling van eenzelfde greep elders op de hals versterkt in beginsel de 'hoofdkleur' van je stuk en houdt het al snel sterk en consistent. Gebruik om te beginnen dus wel variatie van een dergelijke greep m.b.t. de hoogte op de hals, maar ga niet meteen teveel greepvariaties tegelijk gebruiken. Sommige grepen zijn bijna identieke tweelingbroertjes die elkaar subtiel aanvullen, sommige kunnen elkaar niet luchten of zien. Gebruik variaties in de greepopbouw zelf bewust. Je loopt anders de kans dat het te complex wordt c.q. nergens meer op lijkt. Dan krijg je klanken die niet in de door jou bedoelde woorden thuishoren, om de vergelijking met het gesproken woord nog maar eens te maken. Snuupt aa dot?

Ook hier geldt: er zijn flink wat basiscombinaties en dat geldt ook voor combinaties tussen de verschillende 'grepen'. Wat je ook doet, het moet passen in het totaalplaatje. De basis moet goed zijn. Sec gesproken geldt voor een muziekstuk: eerst heb je het accoordenhoofdschema, tussendoor heb je die 'rare' accoorden op gezette plekken en tot slot heb je misschien wat variatie. Dat laatste komt pas als je een beetje weet waar je mee bezig bent. Ik zeg het maar voor de zekerheid. Uiteraard is dit bedoeld voor mensen die net beginnen. Gevorderde gitaristen kijken wat subtieler tegen muziek aan.


Als iets aardig klinkt, probeer eens te analyseren wat je precies speelt. Dat kan een hele kluif zijn omdat deze accoorden vaak gemeenschappelijke delers zijn van verschillende accoorden. En dat is meteen de kern van het hele verhaal. De reden waarom ook vastgeroeste 'ken ik al' accoorden voor je neus ineens kunnen uiteenvallen in logische componenten waarmee je ook op andere manieren uit de voeten kunt. Zonder dat je eerst schema's uit je hoofd moet leren of nietszeggende letterbreien met hekjes en molletjes moet ontcijferen. Zo kan dat ene C accoord in dat stukje eigenlijk een verre variant van een G accoord blijken. Bijvoorbeeld. Leg dat maar eens uit.


Resumee. Je kunt enorm veel met deze benadering. Ieder accoord is tot op bepaalde hoogte op deze manier te spelen, zonder dat je eerst je hoofd/vingers moet breken. Het is een intuitieve en gevoelsmatige aanpak waarbij 'leren horen door te spelen' een zeer belangrijke rol speelt. Je kunt namelijk tig keer een bepaalde greep pakken en hem een knus plekje hebben gegeven in dat accoordenalfabet in je hoofd (net als met die 'ken ik al' accoorden), tot je een keer een foutje maakt in een progressie of greep en je je ineens realiseert dat dat ene accoord ook een heel andere klank of liever gezegd lading kan hebben. Of dat een vrijwel identiek accoord 1000x beter in je stukje past. Het is niet toevallig dat knappe componisten met een dergelijk gegeven spelen: het oor verwacht het ene, maar hoort ineens iets heel anders dat uitstekend past. Muziek die dan honderd keer luisteren als nieuw klinkt is hiermee doorspekt. Het is geen illusie dat je telkens nieuwe dingen hoort. Je hersenen filteren heel subtiel patronen uit muziek. Muziek die goed in elkaar zit kent vele patronen die consistent en samenhangend zijn. De ene keer hoor je het ene beter, de andere keer weer iets anders.


Wil je nog verder? Dat kan. Je kunt die greepvariaties natuurlijk verder uitbreiden door variaties te spreiden over 2, 3, 4 en zelfs 5 fretten. Zover je vingers dit aankunnen. Denk dan bijv. aan grepen als x-x-4-2-4-2 of 1-2-3-4-x-x. Doe dit stapsgewijs, onderzoek eerst de '1-fret varianten' waarvan eerder een aantal voorbeelden van zijn gegeven. Kijk naar de naaste broertjes en zusjes en probeer bewust onderscheid tussen de verschillende accoorden te horen. Begin pas als je een beetje een idee hebt of bewust naar iets zoekt aan 2 fretten en verder. Grote stappen snel thuis werkt hier niet. Je ontwikkelt je gehoor en je gevoel stapsgewijs. En telkens zul je het gevoel hebben dat je op een zevensprong staat. Je kunt alle kanten op. Beter is voorzichtig alle wegen te verkennen voordat je met een noodvaart een pad inslaat. Maak gerust uitstapjes, onderzoek, maar blijf bewust van waar je mee bezig bent.

Verder kun je snaren toevoegen. Ook hier geldt heel saai: doe dat bewust. In dit stuk kwam ik met zowel drie- als vierklanken, maar eerst drieklanken op deze manier onderzoeken biedt al voldoende aanknopingspunten om een hele tijd zoet te zijn. Voorbeelden van drieklanken zijn bijv. 4-3-4-x-x-x , 4-x-3-4-x-x, 4-x-x-3-4-x, 4-x-3-x-4-x enz. Het zal duidelijk zijn wat ik bedoel. Experimenteer gerust met deze accoorden op het droge c.q. 'stand alone', maar luister vooral hoe ze klinken in een eenvoudige progressie c.q. accoordenschema, en hoe ze naast elkaar klinken. Enne, experimenteer wat later vooral ook met tweeklanken door bepaalde accoordgrepen te pakken, maar bewust slechts twee tonen te spelen. Dit vergt een wat beter ontwikkeld gehoor, maar is op den duur onmiskenbaar belangrijk om je eigen te maken. Uiteindelijk zul je merken dat ieder willekeurig accoord ňňk gezien kan worden als een eenheid van diverse tweeklanken. Vanzelf zul je aanvoelen dat bepaalde tonen belangrijker zijn dan andere, en welke dat zijn. En ervaring met het fretboard zal je in staat stellen een bepaalde tweeklank direct ergens anders in de buurt te pakken. Of het om dezelfde tonen gaat, of om tonen die horen bij het accoord dat je in je achterhoofd speelt. Maar dat is nu nog veel te ver vooruit.



Weer een stap verder op je speurtocht kan het toevoegen van open snaren zijn. Denk bijv aan 0-7-5-x-x-x of x-0-7-9-9-x. Op zich ook weer een compleet nieuwe wereld met tal van mogelijkheden. Open snaren zijn heel geschikt om accoorden extra te laten 'zingen', een bas-boost te geven en van die boventonen te laten klinken. Maar gebruik ook die dingen bewust.


Als je alsmaar doorgaat op deze manier kom je uiteindelijk uit op alle mogelijke accoorden die op een gitaar te pakken zijn, tenminste binnen het bereik van je hand. Maar natuurlijk is deze manier niet echt handig daarvoor. Je zou tijd tekort komen om alle mogelijke combinaties te spelen en in te prenten. Daar gaat het gelukkig ook niet om. Belangrijk is dat je bewuste keuzes maakt op die zoektocht naar symmetrie. Daar draait het uiteindelijk om: de logica van je gitaar doorgronden. Vanuit het inzicht volgen vanzelf accoorden die je zoekt, zul je 'on the fly' accoorden gaan samenstellen terwijl je ondertussen mogelijk een melodie weet te fabriceren. Ritme en techniek kunnen dan de bottleneck worden.

Als je doelbewust aan de slag gaat, je begint bij het begin, niet al te grote stappen neemt en vooral goed rondkijkt in tutorials kun je rap aardige dingen leren. Leuke dingen om te spelen, handige dingen die van pas komen bij muzieklessen.


Dan nog iets belangrijks. Een ijzersterke accoordgreep die het stamhoofd van bovenstaande 'familie' is. Het patroon dat de echte basis c.q. het uitgangspunt is. De vorm is: 3-x-3-3-3-3. Directe varianten zijn x-3-3-3-3-x, x-x-3-3-3-x, x-3-3-3-x-3 enzovoorts.

Als beginner ben je gauw geneigd te staren naar de majeur-variant (x-x-3-3-3-x) en deze heel belangrijk te vinden. Doe dat niet klakkeloos. Welke greep 'belangrijk' is wordt uitgemaakt door hetgene wat je speelt en niets anders. Qua progressie kan zo'n majeurvariant of afgeleide (bijv. 6-x-3-3-3-6) inderdaad de beste en meest logische keuze zijn, maar qua greepopbouw is die 3-x-3-3-3-3 toch echt belangrijker. Tenminste in een EADGBE snaarstemming. Die snaren op je gitaar zijn niet voor niets zo gestemd. Als je toch bezig bent, speel eens wat accoordenschema's waarbij je zo'n klassieke 'A' of 'G' greep vervangt door die 3-x-3-3-3-3 variant? Bijv.:
x-x-3-2-1-1 (2x)
3-x-3-3-3-3 (2x)
5-x-5-5-5-5 (2x)
4-x-4-4-4-4 (1x)
3-x-3-3-3-3 (1x)
x-x-3-2-1-1 (2x)
Hoor je het? Het zou zomaar kunnen. En het zou zomaar kunnen dat als je in de toekomst zo'n majeur speelt je eigenlijk het 3-x-3-3-3-3 patroon in je hoofd als basis hebt. En dat je het majeur vormt door onbewust variatie aan te brengen door snaren te dempen c.q. niet aan te slaan, of door 'accenten' toe te voegen. Maar goed, dat gevoel ontwikkelt zich. first things first.

Nog iets wat belangrijk is als je het nog niet wist. Sowieso een belangrijke pijler in gitaarmuziek, maar het heeft ook alles te maken met symmetrie van de hals. Het gaat om verminderde 7ths en overmatige accoorden. Hoe en waarom precies moet je zelf uitvogelen aan de hand van muziektheorie m.b.t. accoord constructie. Sowieso een must. Ik geef hier slechts een klein handvat. Een belangrijk accoord heeft het patroon x-x-3-4-3-4. Dit accoord, een verminderde 7th, heeft de aardige eigenschap dat het om de drie fretten terugkeert, telkens in een andere inversie. Om de drie fretten heb je met dezelfde greep in wezen hetzelfde accoord, maar in andere tonen/toonvolgorde. De grondtoon verandert welliswaar, maar is verder heel transparant. Dit accoord is uitermate geschikt om mee aan de wandel te gaan over de hals. Kort voorbeeld:
x-x-5-4-3-3 (2x)
x-x-2-3-2-3 (2x)
x-x-5-6-5-6 (2x) (... x-x-8-9-8-9, ...)
x-x-2-3-2-3 (2x)
x-x-5-4-3-3 (2x)

x-x-5-3-5-3 is een andere vorm, of neem x-x-5-3-2-3 of x-1-2-3-2-x. Ook deze keren uiteraard om de drie fretten terug en je kunt de verschillende vormen afwisselen. Naast wandelen over de hals is dit accoord geschikt om de draad van een stuk weer op te pakken als je bijv. verdwaald bent tijdens improvisatie. Je zit met dit accoord altijd hooguit 2 fretten verwijderd van de juiste toonsoort en het accoord leent zich voor 'slides'. Verder is dit accoord qua greep en geluid direct verwant met andere belangrijke accoorden. Denk aan patronen als x-x-3-4-3-3 of x-x-3-3-3-6 of x-x-x-3-4-3 of x-x-x-3-2-3. Ook variaties als x-x-2-3-2-4 zijn interessant in combinatie. Nou ja, er is teveel om op te noemen. Enne, vergeet niet dat een aantal noten in zo'n accoord een gemene deler kunnen zijn van verschillende andere accoorden: weer een vorm van symmetrie en een tas vol nieuwe handvaten.

Tot slot, een andere eend die lijkt op voorgaande accoord is het overmatige accoord. De greep keert terug om de 4 fretten. x-x-3-2-2-1 -> x-x-7-6-6-5 -> x-x-11-10-10-9 enz. Beetje hetzelfde verhaal.


Bon, ik hoop dat er mensen zijn die een beetje inspiratie hebben opgedaan. Let wel, dit is *een* benadering van slechts een deel van gitaarspelen. Het zal de ene meer liggen dan de andere. Het is geen vervanging voor serieuze muziekles. Wel kun je met deze aanpak op zich een heel eind komen. Als je ermee aan de slag gaat, luister vooral ook naar muziek. Vooral ook naar muziek waarin expliciet gespeeld wordt met deze dingen. Blackbird van The Beatles is bijv. een meesterwerk waarin accoorden slechts deels maar heel doeltreffend gespeeld worden. McCartney beheerst de kunst van het weglaten als geen ander. Honey Pie van diezelfde Beatles kent een vrij eenvoudige maar briljante accoordprogressie waarin gebruik wordt gemaakt van die typische jaren 20 sound. Niet the vergeten 'Girl' van dezelfde groep.

Verder kan ik muziek van Django Reinhardt en het Rozenberg Trio aanbevelen. Muziek waarin accoorden uitelkaar zijn getrokken en in elkaar zijn gevlochten tot een bloemrijk geheel. En wellicht dat je in andere stromingen ook dingen gaat herkennen. Wanneer je bij het luisteren naar een plaat het fretboard voor je ziet, je weet wat er gespeeld wordt en je weet waarom dan ben je heel aardig op weg.

Al eerder een keer aangegeven: geef alle vlakken van gitaarspelen aandacht. Veel accoorden weten zonder dat je ze op de juiste manier kunt aanslaan is niet handig. I've been there. Dingen op de juiste manier aanleren is makkelijker dan verkeerde dingen af te leren. Dat alleen al is een belangrijk argument om lessen te volgen. Gevoelsmatig veel accoorden weten maar niet weten op welke manier accoorden geconstrueerd zijn zal je onnodig belemmeren in je voortgang. Leer toonladders uit je hoofd en in je vingers. Kijk goed rond. En bovenal, heb er plezier in. Daar gaat het om.

Succes. Bovenstaande benadering kwam tot stand na veel omzwervingen en ik heb er uiteindelijk redelijk gitaar mee leren spelen. Maar er resten nog genoeg dingen om te onderzoeken.

Oh ja, op de valreep, mocht je er niet mee bekend zijn. Bijt je niet vast in accoorden zoals die te pas en te onpas staan weergegeven in de klassieke setting of tabs her en der. Je leert basisaccoorden allereerst om overweg te kunnen met de gitaar en je kunt met die accoorden inderdaad liedjes maken en begeleiding spelen. Maar blijf niet onnodig rondlopen in cirkeltjes. Ik geef dit aan omdat ik redelijk gevorderde gitaristen ken die hun hand alleen hoger op het fretboard leggen als het echt niet anders kan of wanneer ze een capo hebben. Dat is jammer. Een accoord valt dan welliswaar niet buiten de toon, maar kan toch wezenlijk anders zijn dan wat er bijv. op een plaat te horen is. Ergo: net-niet gecover. Of nog erger, subtiele intonaties vallen weg waardoor een vertolking oninteressant wordt terwijl er op zich prima gespeeld wordt.

Leer ieder accoord over de hele fretboard te pakken, oefen accoordenschema's door bijv. met jezelf af te spreken niet lager te gaan dan de 7e fret. Dit klinkt moeilijker dan dat het is, er zijn grofweg 3 basisgrepen wat dat betreft. De eerste kom je tegen in die 'klassieke' A en G. De tweede zie je in de 'klassieke' E en F. De derde zie je in de C en D. En verder alle varianten natuurlijk. Bij het spelen maak ik alleen van die grepen op hun 'klassieke' plekken gebruik als het zo uitkomt. Een F-G-C progressie kan bijv. tweemaal die 'F-greep' zijn en dan die 'A-greep'. Een A-mineur pak ik dan met de 'F-mineur greep', op de vijfde fret. Als je dit niet kunt volgen, zo dus:
1-x-3-2-1-1 (F)
3-x-5-4-3-3 (G)
x-3-5-5-5-x (C)
5-x-7-5-5-5 (Am)
Maar even zo gemakkelijk schuif ik het zaakje op. Met gangbare muziek weet ik meestal direct mee te spelen. Dat is niet knap. Muziek voldoet aan schema's en die schema's zie je op je fretboard. Het komt er dan meestal op neer om de toonsoort goed te pakken, maar door te luisteren naar kenmerkende accoorden die eigenlijk alleen maar op een paar plekken te pakken zijn gaat dat meestal meteen goed. Tenminste, als de snaarstemming overeenkomt. Hier heb je ook wel eens wat afwijkingen. Verder moet je altijd een capo bij de hand houden.

Het fretboard zie ik eigenlijk als een matrix met in basis 3 bij 3 vakken waarin accoorden hun plek hebben, in stappen van 1, 2 danwel 3 fretten. Welke noten worden aangeslagen is helemaal afhankelijk van wat ik speel. Nou ja, als je met die eerder genoemde aanpak aan de slag gaat zul je merken dat die 'rare' accoorden perfect in die matrices passen en volkomen logisch zijn. De basis, domweg een denkbeeldige lijn, is afhankelijk van de toonsoort en inversies. Je gaat onder die denkbeeldige lijn danwel boven dat denkbeeldige matrix zitten als de muziek naar een ander level wordt getild. Ook daar heb je matrices. Eenvoudiger kan ik het niet uitleggen. Denk in stappen van 2 en 3 fretten. Is een stap naar een volgend hokje 1 fret dan stap je over in een ander matrix.

Nee, vergeet maar snel, misschien dat ik hier een volgende keer wat over uitleg.

Nog een klein stukje muziek met verschillende accoorden en een paar typische progressies. Het stukje bestaat uit drie blokjes, streepjes om het wat overzichtelijk te houden. Natuurlijk kan het interessant zijn zelf te varieren, bijv. door die broertjes van het dim7 accoord 3 of 6 fretten te verhuizen. Of door te varieren met een bepaalde greep zelf. Hou dan in ieder geval het beginaccoord (3-x-5-4-3-3) hetzelfde.
3-x-5-4-3-x (2x)
7-6-6-7-x-x (1x)
7-6-6-6-x-x (1x)
5-x-7-5-5-x (1x)
5-x-5-5-8-x (1x)
x-5-4-4-5-x (1x)
x-5-4-4-4-x (1x)
-
3-x-5-4-3-x (2x)
2-x-2-3-2-3 (1x) (<- broertje 1 dim7)
2-x-2-3-2-2 (1x) (<- broertje 2)
7-x-7-7-7-7 (1x)
6-x-6-6-6-x (1x)
5-x-5-5-5-5 (4x)
-
5-x-5-5-5-5 (1x)
5-x-4-5-4-5 (1x)
x-x-4-5-4-7 (1x)
x-5-4-4-5-x (1x)
3-x-5-4-3-3 (1x)

--
PS je kunt ook de PC gebruiken om te experimenteren. Hier twee korte kale demo's gemaakt met Orion Pro.
http://www.keromane.com/mp3/08.%20-%20guitar%2001%20demo.mp3
http://www.keromane.com/mp3/01.%20-%20guitar%2002%20demo.mp3

[ Bericht 1% gewijzigd door Keromane op 27-12-2006 19:23:03 (typo\'s, toevoeging) ]

ehm kan iemand mij dit nader uitleggen? Title: Dance with you
Artist: Live
Album: The Distance to here

Instrument: 6 String Guitar

Tabbed by: WW (Woutwestendorp@hotmail.com)

Tuning: 1/2 Step Down (Eb Ab Db Gb Bb Eb)

I think this tab is 100% right!!! Let me know what you think of it .

CHORDS
D5 D5/C# Em G D A D/F# G5/F#
Eb|-x---x------0---3--2--0---x-----3--------||
Bb|-3---3------0---3--3--2---3-----3--------||
Gb|-2---2------0---0--2--2---2-----0--------||
Db|-0---x------2---0--0--2---0-----0--------||
Ab|-x---4------2---x--x--0---x-----x--------||
Eb|-x---x------0---3--x--0---2-----2--------||


Vooral dit: Tuning: 1/2 Step Down (Eb Ab Db Gb Bb Eb) snap ik niet!

Dat alle snaren een halve toon lager zijn gestemd...

Normaal stem je de snaren E A D G B e, nu stem je Eb Ab Db Gb Bb eb...

Maar je kan het nummer ook gewoon zo spelen... Het klinkt alleen niet als je met met de originele muziek meespeelt...

@Keromane

Nu heb ik helaas even niet veel tijd voor gitaarspel, maar je tekst is copy/pasted en dus was het niet voor niets! Ik ga ermee aan de slag!

quote:

Op woensdag 27 december 2006 22:32 schreef Viper2k1 het volgende:
@Keromane

Nu heb ik helaas even niet veel tijd voor gitaarspel, maar je tekst is copy/pasted en dus was het niet voor niets! Ik ga ermee aan de slag!

Ik ga hem ook maar boven mijn bed hangen denk ik...

quote:

Op woensdag 27 december 2006 19:56 schreef Vassili_Z het volgende:
ehm kan iemand mij dit nader uitleggen? Title: Dance with you
Artist: Live
Album: The Distance to here

Instrument: 6 String Guitar

Tabbed by: WW (Woutwestendorp@hotmail.com)

Tuning: 1/2 Step Down (Eb Ab Db Gb Bb Eb)

I think this tab is 100% right!!! Let me know what you think of it .

CHORDS
D5 D5/C# Em G D A D/F# G5/F#
Eb|-x---x------0---3--2--0---x-----3--------||
Bb|-3---3------0---3--3--2---3-----3--------||
Gb|-2---2------0---0--2--2---2-----0--------||
Db|-0---x------2---0--0--2---0-----0--------||
Ab|-x---4------2---x--x--0---x-----x--------||
Eb|-x---x------0---3--x--0---2-----2--------||


Vooral dit: Tuning: 1/2 Step Down (Eb Ab Db Gb Bb Eb) snap ik niet!

Mja Live speelt (bijna) altijd met Eb. Wat je kan doen om dat snel te stemmen is je E-snaar omlaag draaien, net zo lang totdat de zesde fret ervan dezelfde toon geeft als de open A-snaar. Vervolgens pak je de vijfde fret van die Eb-snaar (die dus eerst de E-snaar was) en draai je de A-snaar omlaag totdat die hetzelfde klinkt als de Eb-snaar. Zo ga je in principe alle snaren af (pas wel op met de B-snaar ).

Je kan ook een capo op de eerste fret zetten en dan alles een halve toon lager spelen... D5 wordt C5, Em wordt Dm etc. Alleen niet zeker dat het dan ook nog lijkt op het origineel maar tonisch moet het in orde zijn...

Ik weet verder niet of die tab betrouwbaar is... Veel foutieve akkoordbenamingen e.d... Al hoeft dat niet per sé te betekenen dat er niets van deugt natuurlijk.

Wow wat een leuke posts in dit topic! Ik ben nog steeds bezig met chasing cars! Ik speel nu ongeveer een jaartje gitaar zonder les en dat gaat echt met ups en downs Ik zal vandaag of morgen even n filmpje/muziekje posten hoe dat inmiddels gaat.
Het enige waar ik op dit moment de meeste moeite mee heb zijn de variaties in slagritmes + de timing van het zingen. Dus daar moet ik me eens wat meer in gaan verdiepen.

http://www.youtube.com/watch?v=uHLS73OFHDU
ik kijk van hem wat dingen af trouwens.

Ik was gister weer met mijn gitaar aan't klooien, met die van me moeder eigenlijk (schijnt nog een echte vrouwen gitaar te zijn ook, iets met een bredere hals ofzo), maar ik speelde iets heel simpels en het kwam me ontzettend bekend voor, ik kan het alleen niet meer plaatsen, dus misschien weet 1 van jullie het.
Als we van boven naar beneden gaan dan hield ik de eerste snaar niet vast, de hoogste dus, de 2e snaar hield ik op de 2e fret vast, en de 3e snaar op de 1e fret. Die sla je een paar keer aan, dan weer de 2e snaar op de 2e fret, en de 3e snaar nu ook op de 2e fret (de 1e snaar nog steeds los), weer een paar keer aanslaan, en dan alleen de 3e snaar op de 1e fret drukken, en de 1e en 2e snaar los.
Mijn poging tot een tabje:

0 0 0
2 2 0
1 2 1

tja heb geen idee eigenlijk. Heb het wel gespeeld. Ik vind zelf die laatste er niet zo tussen passen, maar het zou zomaar een introotje van n nummer kunnen zijn...

quote:

Op zondag 10 september 2006 20:17 schreef Koning-Afwas het volgende:
Ik speel nu ik denk anderhalf jaar ofzo maar heb nooit geen zin gehad om lessen te gaan nemen, ik bedoel hej, Jimi Hendrix heeft ook nog nooit een les gehad. :p
Maar goed, ik ken het wel aardig nu maar het enige nadeeltje is dat ik geen noten kan lezen en heb ook geen idee waar de noten op een hals zitten. Bladlezen gaat me dus nooit lukken en hou het maar bij tabs maar het is misschien wel een handige tip:

Leer zo snel mogelijk noten lezen!

Noten heb je geen fuck aan.

quote:

Op donderdag 28 december 2006 16:12 schreef no1uknow het volgende:

[..]

Noten heb je geen fuck aan.

ach het is best leuk als je weet waar welke noot zit op de gitaar hals hoor dat speelt wat makkelijker weg en zorgt er in ieder geval voor dat je weet wat je doet

het is in ieder geval wel handig als je de E en A snaar qua noten goed weet (voor je barré akkoorden)

quote:

Op donderdag 28 december 2006 16:12 schreef no1uknow het volgende:

[..]

Noten heb je geen fuck aan.

Precies. Stel je voor dat je snapt wat je doet. Dan verdwijnt acuut de ziel uit je gitaarspel .

quote:

Op vrijdag 29 december 2006 09:14 schreef Litpho het volgende:

[..]

Precies. Stel je voor dat je snapt wat je doet. Dan verdwijnt acuut de ziel uit je gitaarspel .

het is vooral handig dat je dan beter weet hoe het ritme gaat. De noten zelf kun je ook lekker van je tablatuur aflezen. Ik heb zelf namelijk moeite om het ritme van het slagwerk te bepalen. (bedoel dus hoeveel keer je een akkoord moet aanslaan in 4 tellen)
Erg hendige site met slagritmes:

http://www.grouptherapy.guernsey.net/strumming.html