NOS verklaart burgemeester van Utrecht voor dood.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 13:29 schreef Troel het volgende:
BNR noemt zichzelf ook regelmatig BNR Newsradio

Trents!

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 13:32 schreef TrenTs het volgende:

[..]

Ik weet het en ik vind het iedere keer irritanter worden.

Hey!

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 14:57 schreef sp3c het volgende:
20/30 seconden ... laten we van muggen olifanten bouwen anders

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 13:17 schreef Tikorev het volgende:

[..]

Bron: AD

Zou het niet eens tijd worden dat de top van de NOS vervangen wordt? De NOS hobbelt van de ene affaire naar de andere.

Van NOS presentatoren die heel onafhankelijk schnabbelden bij ministeries en overheidsinstanties.

quote:

Tot de van Gogh affaire waarbij de NOS weigerde beelden af te staan aan de rechtse cineast. Van een NOS presentatrice die 'tot haar grote spijt' de verkiezingsoverwinning van Leefbaar Rotterdam aankondigde en tot de dag van vandaag nog steeds bij de NOS werkt.

quote:

Tot de blunder van Hans Laroes met Charles Groenhuijsen die de belastingbetaler 489.375 euro heeft gekost. Van het opzeggen van het vertrouwen door de bevolking in de objectiviteit van de NOS nadat 36% het als links bestempelt en slachts 2% als rechts.

quote:

Naar NOS-presentatoren die meer blijken te verdienen dan hun collega topverdieners in de publieke sector die ze jarenlang door het slijk hebben gehaald om hun te hoge salarissen.Tot nu weer het zomaar dood verklaren van de burgemeester van Utrecht.

quote:

Waar de NOS vroeger een gezaghebbend en betrouwbaar nieuwsmedium was is het onder Hans Laroes verworden tot een blunderende, politiek gekleurde, van de ene naar de andere affaire hobbelende, niet meer serieus te nemen kleuter organisatie.

quote:

Het is echt een schande hoe vaak de NOS tegenwoordig zelf nieuws is. Een directe aanslag op de waardigheid en de geloofwaardigheid van de NOS.

quote:

[quote]
Waarom kan zo'n incompetend iemand jarenlang ongestoord die organisatie steeds weer beschadigen zonder dat iemand ooit een ingrijpt?

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 13:26 schreef TrenTs het volgende:
Ik hoorde het op de radio vanmorgen ja, ik kon er wel om lachen.

En trouwens, BNR = Business NewsRadio, dus kap alsjeblieft met BNR Newsradio.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 16:09 schreef Gijsbrecht2 het volgende:
Ja, dat dacht ik al.
Je kunt dus ongecontroleerde fake-berichten op teletekst verwachten.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 17:27 schreef Tikorev het volgende:


Dat zijn natuurlijk schandalige cijfers voor een omroep als de NOS...

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 17:39 schreef Tikorev het volgende:

[..]

RTL is een commerciële zender. Die moeten zelf weten of ze links, rechts of neutraal willen zijn. De NOS is een Publieke Omroep en is dus van iedereen. Dan hoor je niet zo uitgesproken links te zijn.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 13:17 schreef Tikorev het volgende:

[..]

Bron: AD

Zou het niet eens tijd worden dat de top van de NOS vervangen wordt? De NOS hobbelt van de ene affaire naar de andere.

Van NOS presentatoren die heel onafhankelijk schnabbelden bij ministeries en overheidsinstanties. Tot de van Gogh affaire waarbij de NOS weigerde beelden af te staan aan de rechtse cineast. Van een NOS presentatrice die 'tot haar grote spijt' de verkiezingsoverwinning van Leefbaar Rotterdam aankondigde en tot de dag van vandaag nog steeds bij de NOS werkt. Tot de blunder van Hans Laroes met Charles Groenhuijsen die de belastingbetaler 489.375 euro heeft gekost. Van het opzeggen van het vertrouwen door de bevolking in de objectiviteit van de NOS nadat 36% het als links bestempelt en slachts 2% als rechts. Naar NOS-presentatoren die meer blijken te verdienen dan hun collega topverdieners in de publieke sector die ze jarenlang door het slijk hebben gehaald om hun te hoge salarissen.Tot nu weer het zomaar dood verklaren van de burgemeester van Utrecht.

Waar de NOS vroeger een gezaghebbend en betrouwbaar nieuwsmedium was is het onder Hans Laroes verworden tot een blunderende, politiek gekleurde, van de ene naar de andere affaire hobbelende, niet meer serieus te nemen kleuter organisatie. Het is echt een schande hoe vaak de NOS tegenwoordig zelf nieuws is. Een directe aanslag op de waardigheid en de geloofwaardigheid van de NOS.

Waarom kan zo'n incompetend iemand jarenlang ongestoord die organisatie steeds weer beschadigen zonder dat iemand ooit een ingrijpt?

quote:

WEG OM AFFAIRES? Positie Journaal-baas en bedrijfsCASANOVA HANS LAROES wankelt!
Hoelang is Hans Laroes nog baas van Het Journaal? Op de redactie groeit de weerstand tegen de man die de afgelopen maanden volop in het nieuws stond door eerst tegen de zin van zijn redactie Charles Groenhuijsen te willen als het gezicht van het Journaal om vervolgens diezelfde Groenhuijsen buiten te werken. Maar wat de Journaal-redactie bovenal irriteert is het wel heel opmerkelijke liefdesleven van de Journaal-baas. Geen NOS-vrouw lijkt veilig te zijn voor de man die een jaar geleden vrouw en drie kinderen verliet voor de toenmalig presentatrice Carolyn Lilipaly. Maar zij zou al nummer zes of zeven geweest zijn in de lange rij vrouwen die de 'ware' liefde bij Laroes vond!


(klik op de afbeelding voor een grotere versie)Er valt vandaag de dag nog maar weinig te lachen met Journaal-baas Hans Laroes. Zo is Laroes deze week niet te spreken over een item in het NOS Journaal dat werd gemaakt door verslaggeefster Marga van Praag. De verslaggeefster liet maandag aan het einde van een onderwerp over de nieuwe NOS-nieuwsredactie tien magneten zien. De magneetjes vormden het logo van televisiezender Talpa. Laroes zou Marga van Praag de volgende dag op het matje hebben geroepen, omdat hij 'niet blij' zou zijn geweest met de actie van Van Praag.

Ook al omdat de reportage werd afgesloten met een sneer naar de manier waarop de nieuwe redactie van de NOS is vormgegeven. Op de nieuwsredactie hebben alle bureaus een nummer gekregen en zijn kapstokken verboden. Aan de magneetjes op de mededelingsborden zouden geen zware elementen mogen worden opgehangen.

Minder leuk zijn de verhalen over seks, intimidatie en vriendjespolitiek die op de door Laroes geleide Journaal-redactie aan de orde van de dag zouden zijn. Op de redactie van Het Journaal wordt openlijk geroddeld over de vele verhoudingen die de baas van het NOS Journaal zou hebben of hebben gehad met jonge medewerksters van het best bekeken nieuwsprogramma van Nederland. Dat heeft Laroes op de Journaal-redactie de bijnaam 'Laroeski' opgeleverd.

In de rij vrouwen waarover wordt gezegd dat zij hun baas ook buiten werktijd zagen duiken de namen op van presentatrice Aldidt Hunkar, een buitenland correspondente, secretaresse Inge Schut en de redactrices Tanja Braun en Talitha Boogaard.

Laroes, inmiddels niet wonend bij Jo, de moeder van zijn drie kinderen Nada, Jael en Milan, zou een echte hartenbreker zijn die daarbij handig gebruik maakt van het feit dat hij baas is.

Aan het huwelijk van Laroes kwam overigens vorig jaar een definitief einde toen hij ging samenwonen met alweer een vrouw van het Journaal': de veel jongere en ambitieuze nieuwslezeres Carolyn Lilipaly. De ex van Koen Wouters, zanger van Clouseau, heeft echter al weer gebroken met Laroes en werkt sindsdien ook niet meer bij Het Journaal.

Lilipaly die op het moment dat de liefdesvonk oversloeg op de Journaal-redactie werkte en het ochtendnieuws presenteerde bleek echter vanaf dag een op de Journaal-redactie niet al te goed te liggen. Toen ook nog uitlekte dat zij een verhouding met haar toen nog getrouwde baas en vader van drie kinderen had, werd haar positie nog verder ondermijnd.

Hoofdredacteur Hans Laroes kwam onder druk van zijn redactie te staan en kon niets anders dan zijn liefje de Journaaldeur te wijzen. Ze verkaste naar omroep Zeeland, maar haar vertrek betekende ook dat er spanningen kwamen in haar relatie met de Journaal-baas. Uiteindelijk verbrak Lilipaly haar verhouding met Laroes, die met de brokstukken achterbleef, want juist om Carolyn het hij vrouw en kinderen verlaten.

De privé-liefdesperikelen bleven op de redactie natuurlijk niet onopgemerkt en hadden, zo beweren bronnen, hun weerslag op het werk van Laroes.

Op de Journaal-redactie mag men de liefdesavonturen van Laroes nog wel door de vingers willen zien, het feit dat de baas 'zijn vriendinnen' steeds voortrekt, zoals het gerucht gaat, zet echter kwaad bloed.

Ook de affaire rond de eerst tegen de zin van de Journaal-redactie benomede Charles Groenhuijsen als het gezicht van het Journaal en vervolgens zijn ontslag dat uitmondde in een nog altijd lopende rechtszaak, waarin Groenhuijsen een miljoen euro aan schadevergoeding eist door het hem door Laroes aangedane leed, maakt de sfeer tussen baas en 'ondergeschikten' er niet beter op.

De kans lijkt dan ook groot dat Laroes binnen niet al te lange tijd -al dan niet vrijwillig- zal worden weggeprogrammeerd bij het Journaal. Ook al omdat Laroes, door zijn liefdesperikelen en de affaire Groenhuijsen zo zwaar beschadigd lijkt te zijn, dat nog maar weiningen trek hebben in een baantje bij het Journaal. Loretta Schrijver bijvoorbeeld moet er niet aan denken bij het Journaal te werken. De reden? Hans laroes. "Het NOS Journaal? Ik moet er niet aan denken! Tenzij mijn baas Harm Taselaar daar de leiding krijgt. Maar absoluut niet zolang die flapdrol van een Laroes daar zit. Dat is nou typisch zo'n niet-krachtige leider die zich met mindere goden omringt in de hoop zelf zoveel mogelijk te kunnen gloriëren. Neem alleen al de manier waarop hij zijn voorganger Nico Haasbroek eruit heeft gewerkt. Mijn vooroordelen werden nog eens bevestigd in een gesprek met een voormalige NOVA-presentatrice (Margriet Vroomans), die na haar plotselinge ontslag bij Laroes aanklopte. Of het zin had om eens te komen praten. Na acht minuten stond ze weer buiten. Afgeserveerd wegens te veel NOVA, niet zwart genoeg, te oud. Allemaal overwegingen die niets met haar kwaliteiten als nieuwslezer hebben te maken, aldus Schrijver in het AD

quote:

Carolijn Lilipaly (22 juli 1969) is een Nederlandse televisie-presentatrice.

Carolijn Lilipaly werd geboren in Middelburg. Haar vader is voormalig PvdA-kamerlid John Lilipaly. Als student rechten werd ze aangenomen als presentator bij MTV. In deze periode nam ze de naam Carolyn aan, die voor Engelstaligen makkelijker uit te spreken was. Later ging ze presenteren bij CNBC Europe, Net5 en Canal+.

In 1998 trouwde Carolijn Lilipaly in het geheim met Koen Wauters, zanger van de Belgische popgroep Clouseau. Begin 2002 scheidden ze weer.

Vanaf januari 2003 was Carolijn Lilipaly presentratrice van het NOS Journaal. Hoogtepunt in haar korte tijd bij de NOS was de presentatie van het extra Journaal rondom de arrestatie van Sadam Hussein. Hoofdredacteur Hans Laroes roemde haar op de website van het Journaal voor haar improvisatietalent. Later bleken de twee een verhouding te hebben. Begin 2004 vertrok ze bij het Journaal en ging ze bij Omroep Zeeland werken. Hier presenteert ze het nieuws.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:09 schreef manhattan het volgende:
Even een wiki-bestandje over de voormalige vriendin van Laroes, tevens ex-presentatrice:
[..]

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:01 schreef du_ke het volgende:
Hee weer een enge linkse media topic .

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:12 schreef du_ke het volgende:

[..]

Daarom werd ze al precentatrice bij MTV aangenomen .

Ofwel wat wil je hier mee zeggen?

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:12 schreef Toffe_Ellende het volgende:

[..]

ik voel me dan altijd weer vereerd Waar is SCH?

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:18 schreef manhattan het volgende:

[..]

De contacten tussen de NOS en de PvdA zijn nauw.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 17:36 schreef Nolius het volgende:


Hij had het over objectiviteit. Nou ja, dan is 86 procent het cijfer.


Als ik steeds te horen kreeg: de NOS is links. En geloof me, mensen die dat verkondigen doen dat overal waar ze maar kunnen en schreeuwen heel hard, dan zou ik het misschien ook nog weleens ooit gaan geloven. Mensen zijn kuddedieren, vergeet dat niet. Het is een beeld dat is ontstaan.

quote:

Het Opinie-Journaal

(eerder gepubliceerd in HP/De Tijd, 5 maart 2004)
door Henry Sturman


Zie ook deze bijlage, deze aanvulling, het commentaar in Het Parool en Het Opinie-Journaal (2)


In het NOS Journaal wordt de kijker voordurend geconfronteerd met nauwelijks verhulde, linkse opinies - tégen de VS en de Irak-oorlog, vóór zielige mensen en de multiculturele samenleving. Zit de belastingbetaler op die uitleg van de wereld te wachten? Tien manieren om een nieuws-item links te kleuren.

Is het NOS journaal links? Het moment waarop deze vraag actueel werd, staat menigeen nog voor de geest: het Journaal van 9 februari 2002, de dag dat Pim Fortuyn in een Volkskrant-interview had gepleit voor afschaffing van artikel 1 van de Grondwet. NOS-verslaggever Job Frieszo hield met een triomfantelijke grijns het partijprogramma van de Centrumdemocraten omhoog en verklaarde: "Er is maar één partij die eerder durfde voor te stellen dat artikel te wijzigen. Dat was de extreem-rechtse CD van Janmaat. Fortuyn heeft altijd gezegd dat hij in die hoek niet thuishoorde; vandaag kun je daar dus aan twijfelen." (Bron: de Volkskrant, 25 mei 2002.) Sindsdien weet men het in rechtse kringen heel zeker: de uitzendingen van het Journaal zijn systematisch links gekleurd.

Op de website van de NOS wordt echter gesteld dat het Journaal objectief en dus ongekleurd is: "De programma's van NOS Radio en Televisie zijn actueel, objectief, betrouwbaar en vrijwel altijd rechtstreeks." Om te controleren wie er gelijk heeft, keek ik zes weken lang naar het NOS Journaal van acht uur, van 14 december 2003 tot en met 24 januari 2004. De veertiende december was een aardige dag om te beginnen, omdat toen bekend werd dat Saddam Hoessein was gepakt - een goede gelegenheid om te kijken hoe objectief de berichtgeving van de NOS over Irak is. Het is niet eenvoudig om aan te tonen dat het Journaal links gekleurd is, want het Journaal verkondigt zelden direct een mening. De mening van het Journaal kan hoogstens indirect blijken uit de manier van verslaggeving.

Onder links versta ik het verdedigen van een van de volgende acht standpunten: pro-verzorgingsstaat, pro-zielige mensen, pro-multiculturele samenleving, pro-milieufundamentalisme, anti-bedrijfsleven, anti-Irak-oorlog, anti-Amerika en anti-Israël. Er zijn natuurlijk wel meer linkse standpunten, maar dit zijn de belangrijkste vormen van linkse of politiek correcte kleuring die ik in het Journaal aantrof. Bij elke uitzending heb ik notities gemaakt over items waar ik een mogelijk linkse kleuring meende te bespeuren. (Een item is een stuk berichtgeving over een bepaald nieuwsonderwerp en kan variëren van een simpel voorgelezen bericht tot een complete reportage, met commentaar, interviews en sfeerbeelden.) In totaal heb ik een stuk of honderd van zulke items genoteerd. Later heb ik de lijst gereduceerd tot zestig items die ik duidelijk gekleurd vond en kon indelen in één van de genoemde acht categorieën.


--------------------------------------------------------------------------------

De gekleurdheid van het Journaal is doorgaans subtiel en ligt in zaken als onderwerpkeuze, de hoeveelheid aandacht die een bepaald onderwerp krijgt, de vraag wie er wordt geïnterviewd en de keuze van beelden en bewoordingen. Er zijn me tien verschillende manieren van kleuring opgevallen. Meestal is een item op méér dan een van deze manieren gekleurd, maar ik heb voor elk van de zestig gekleurde items genoteerd welke van die tien manieren voor dat item volgens mij het belangrijkst was. Hieronder volgt een opsomming van die tien manieren van kleuring, met daarbij telkens een voorbeeld. Daarna volgen verdere voorbeelden van kleuring, ingedeeld naar de bovengenoemde acht linkse standpunten.

Een mogelijke kritiek op de wijze waarop met dit soort voorbeelden getracht wordt te laten zien dat het Journaal links is, is dat items op zichzelf misschien soms links gekleurd zijn, maar dat dit wellicht gecompenseerd wordt door evenzovele items die rechts gekleurd zijn. Misschien is het waar dat in sommige items bijvoorbeeld linkse mensen langer geïnterviewd worden dan rechtse mensen, maar daar staan wellicht andere items tegenover waar rechtse mensen langer aan het woord zijn. Misschien is het dat men soms per ongeluk tendentieuze bewoordingen in linkse zin gebruikt, en in andere items tendentieuze bewoordingen in rechtse zin. Et cetera. Als dit het geval zou zijn, dan zou het Journaal als geheel toch niet gekleurd zijn. Maar hoewel mij zestig items zijn opgevallen die ik links gekleurd vond, zijn me slechts twee items opgevallen die je als rechts gekleurd zou kunnen zien. Dus het argument dat linkse items gecompenseerd worden door rechtse items, gaat niet op - er is weldegelijk een systematische afwijking naar links. Het opvallendste voorbeeld van rechtse kleuring was een reportage van 18 december over hoe het gesteld is met de LPF, een als rechts bekend staande partij. Doordat het item relatief lang was (drie-enhalve minuut) en bovendien vooral een positief beeld gaf van de LPF, zou je dit als rechts gekleurd kunnen zien. Wellicht was dit een poging om het eerder genoemde optreden van Job Frieszo, waar de NOS zware kritiek op kreeg, enigszins goed te maken.


--------------------------------------------------------------------------------

De opvallendste en vaakst voorkomende manier van linkse kleuring is de overdreven lengte van een item in vergelijking met de belangrijkheid van het onderwerp en de informatieinhoud van het item (veertien items). Het Journaal besteedt onevenredig veel tijd aan linkse onderwerpen. Twee minuten aandacht is al gauw overdreven lang voor een item - dat is bijna tien procent van het hele Journaal, exclusief weerbericht. Voor veel belangrijk nieuws is twee of drie minuten echter wel passend. Dat oordeel is natuurlijk subjectief. Maar als ik alle items die ik opvallend lang vond, op een rij zet, dan ontstaat duidelijk het beeld dat het Journaal nogal veel aandacht voor de zwakkeren in de samenleving heeft. Een voorbeeld hiervan is een tweeënhalve minuut durende reportage op 22 december over kerstdiners die worden georganiseerd voor daklozen, zieken en ouderen. Op zich natuurlijk best een aardig onderwerp voor rond de kerst, maar het had een stuk korter gekund. En die hoeveelheid aandacht wordt nog vergroot doordat er op 1 januari alweer een soortgelijke reportage is over dak- en thuislozen in Amsterdam, die van vrijwilligers een gratis nieuwjaarsdiner krijgen. Een mogelijke tegenwerping zou kunnen zijn dat er deze dagen nu eenmaal weinig ander nieuws was, zodat er meer tijd overbleef voor dit onderwerp. Maar dat is geen goed argument. De wereld is zo enorm groot dat zich elke dag duizenden interessante gebeurtenissen voordoen. Ik denk niet dat er ooit een dag is dat je kunt stellen dat er nu eenmaal geen ander interessant nieuws was.


--------------------------------------------------------------------------------

Een tweede manier van linkse kleuring is het geven van niet-uitgewogen informatie (elf items). Dat wil zeggen dat de ene kant van een verhaal méér aan bod komt dan de andere kant. Soms komt één kant helemaal niet aan bod. Een voorbeeld (van 24 januari): Tony Blair wil sommige universiteiten toestaan hun collegegeld te verhogen. Het argument van de tegenstanders (ze verwachten dat de armen hieronder zullen lijden) wordt wel genoemd, maar de argumenten van de voorstanders niet.

Een derde manier van linkse kleuring is het niet-uitgewogen interview (elf items). Dat is eveneens een vorm van kleuring, maar in dit geval gebeurt dat niet door middel van het commentaar van het Journaal zelf, maar door de keuze van de geïnterviewde personen of de lengte van de interviews. Een voorbeeld (van 18 december): Scholen krijgen voor een allochtoon achterstandskind méér geld dan voor een autochtoon achterstandskind. Minister Van der Hoeven van Onderwijs wil dit gelijk gaan trekken door meer geld te geven per autochtoon kind, en minder per allochtoon kind. De NOS schenkt veel aandacht aan een klagende docente die verwacht dat haar school door de nieuwe regeling minder geld zal krijgen. Als de NOS neutraal had willen zijn, had ze zowel een docent van een school geïnterviewd die er door de regeling waarschijnlijk op vooruitgaat als een van een school die er waarschijnlijk op achteruitgaat. Maar blijkbaar vindt de NOS het verwerpelijk dat er een einde komt aan het voortrekken van allochtone kinderen.

Een vierde manier van linkse kleuring is het gebruik van tendentieuze bewoordingen (zes items). Meestal blijkt de opinie van het Journaal indirect - door de keuze van interviews, de keuze van de gegeven informatie of beelden, of door de lengte van een item. Maar in dit geval is de tekst zelf gekleurd. Een voorbeeld (van 31 december): Het laatste deel van een drieluik over Noord-Korea gaat volledig over de anti-Amerikaanse propaganda van Noord-Korea (ruim vier minuten - wel erg veel aandacht voor dit onderwerp). De classificatie door de VS van Noord-Korea als ‘schurkenstaat’ wordt door de NOS afgewimpeld als demonisering, op gelijke voet staand met absurde Noord-Koreaanse propaganda (als in dat land de elektriciteit uitvalt, is dat bijvoorbeeld de schuld van de VS): "En dan Noord-Korea, door de Amerikaanse president Bush bestempeld tot schurkenstaat. En andersom wordt die politiek van demonisering ook door Noord-Korea gevolgd." Men zal het erover eens zijn dat mensen die Pim Fortuyn een racist en fascist noemden, aan demonisering deden - de beschuldiging is immers niet terecht. Maar als je Hitler een racist en fascist noemt, is er geen sprake van demonisering - de beschuldiging is immers terecht. Als de NOS de classificatie door de VS van Noord-Korea als schurkenstaat dus ‘demonisering’ noemt, spreekt daar impliciet een soort twijfel uit of die beschuldiging terecht is. In werkelijkheid is schurkenstaat helemaal niet zo’n vreemde naam voor een totalitair communistisch regime waarin critici in concentratiekampen belanden, mensenrechten met voeten worden getreden en chemische wapens worden getest op gevangenen (bron: The Observer, 1 februari 2004).

Een vijfde manier van linkse kleuring is wanneer uit de gebruikte bewoordingen van de NOS een direct geformuleerde linkse opinie of speculatie blijkt vijf items). Dit is eigenlijk een onverbloemder variant van de voorgaande manier van kleuring (tendentieuze bewoordingen). Zo is er op 24 december een overdreven lang item (bijna vier minuten) over bezuinigingen van het kabinet op gesubsidieerde arbeid. Over een tramconducteur met een Melkert-baan: "Bart Eier belandde door een ongeval in de WAO. Zonder de Melkert-regeling was hij nooit meer aan de bak gekomen." Die conclusie is speculatie, geen nieuws. De NOS is blijkbaar van mening dat mensen zonder verzorgingsstaat niet goed in staat zullen zijn om voor zichzelf te zorgen.

Een zesde manier van linkse kleuring is het geven van onjuiste informatie (drie items). Waarschijnlijk gebeurt dit niet expres, maar het zou kunnen dat men ‘rechtse’ feiten iets beter controleert dan ‘linkse’ feiten, zodat de kans op een fout die gunstig is voor links groter is dan de kans op een fout die gunstig is voor rechts. Een voorbeeld (van 14 december): Saddam Hoessein is gepakt en er wordt een documentaire over zijn regime getoond. De aankondiging van de documentaire - "Saddam Hoessein kwam 24 jaar geleden aan de macht, met steun van de Verenigde Staten" - is onjuist. Saddam Hoessein kwam in 1979 aan de macht door president Al-Bakr te dwingen met pensioen te gaan. Ironisch genoeg wordt dit feit even later in de documentaire wel correct gemeld.

Een zevende manier van linkse kleuring is het opnemen van items met dubieuze nieuwswaardigheid (drie items). Dit is eigenlijk een duidelijker variant van de eerste manier van kleuring (de overdreven lengte van een item). Ook dit oordeel is natuurlijk nogal subjectief. Maar ook al zal niet iedereen het erover eens zijn of een bepaald item nieuwswaardig is, lijkt het me dat iedereen die goed oplet af en toe een ‘links’ item in het Journaal zal zien dat hij niet nieuwswaardig vindt. Op 25 december is er bijvoorbeeld een reportage over kersttoespraken over de hele wereld. Er zijn ook beelden te zien van het kinderkerstfeestje van Nelson Mandela. Het lijkt me onwaarschijnlijk dat er niet interessantere kerstevenementen waren, op andere plekken op de wereld. In ieder geval is het een stuk waarschijnlijker dat degene die dit beeld in het Journaal plakte, nu eenmaal, zoals zoveel linkse mensen, een fan is van Mandela - en niet dat hij Zuid-Afrika bij toeval uit een totaal van ongeveer tweehonderd landen op de wereld prikte.

Een achtste manier van linkse kleuring is het weglaten van nieuwswaardige informatie (drie items). Een voorbeeld (van 13 januari): Er wordt bericht over de conrector van het Terra College die werd doodgeschoten door een leerling. Het Journaal vermeldt niet dat het om een allochtone leerling gaat. Aandacht vestigen op het feit dat allochtonen gemiddeld crimineler zijn dan autochtonen past uiteraard niet in een linkse, politiek correcte visie. Ik zal verderop nog wat dieper op dit voorbeeld ingaan.

Een negende manier van linkse kleuring is de wijze waarop beelden gefilmd of gemonteerd zijn (twee items). Zo doet de NOS op 22 december goed haar best om te laten zien hoe erg het is om uitgeprocedeerde asielzoekers het land uit te zetten. We zien plaatjes van zielig kijkende allochtonen die buiten staan, met ouders die kinderen troosten. Vervolgens zien we blije allochtonen die ergens binnen worden opgevangen met een kopje Hollandse koffie en gezond fruit. De beelden eindigen met een wenende allochtone vrouw die liefdevol in de armen van een hulpverleenster wordt getroost. Nu is het natuurlijk waar dat het uitzetten van asielzoekers zielig is. Maar het is wel opvallend dat het Journaal nogal wat moeite doet om het op deze manier te filmen en te monteren. Daar spreekt een zeker verlangen uit om het beleid van het uitzetten van asielzoekers zo inhumaan mogelijk te presenteren, hetgeen blijk geeft van een linkse visie. De beelden waren zó aangrijpend dat lijkt alsof ze in scène zijn gezet en alsof de asielzoekers (als het echte asielzoekers zijn) acteerinstructies hebben gekregen.

Tot slot is een tiende manier van linkse kleuring het aangrijpen van een nieuwsitem om een punt over een ander, ongerelateerd onderwerp te maken (twee items). Een sterk voorbeeld daarvan was te zien op 17 december, in een item over de prijzenslag tussen supermarkten. De NOS gebruikt dit item om door middel van interviews in een supermarkt op een heel ander onderwerp over te springen: zielige arme mensen. "Ik leef van een WAO uitkering", zegt een geïnterviewde in een supermarkt. "Gaat u minder uitgeven dan vorig jaar?" vraagt het NOS aan een zielig oudje. "Die kans zit er wel in ja" is het antwoord. Het was veel logischer geweest als men juist mensen had geïnterviewd die heel blij zijn met de prijzenslag omdat ze daardoor goedkoper uit zijn. Maar de NOS weet een item dat positief is voor arme mensen om te turnen in een item over hoe zielig arme mensen zijn en hoe laag de uitkeringen zijn.


--------------------------------------------------------------------------------

Zoals gezegd heb ik alle zestig gekleurde items niet alleen gecategoriseerd op basis van de gebruikte methode van kleuring, maar ook op basis van acht veel voorkomende linkse standpunten. Hierna volgt een bespreking van elk van die categorieën, met voorbeelden. Eerlijkheidshalve dien ik erbij te vermelden dat ik meestal de sterkste voorbeelden heb uitgekozen - doorgaans is de linkse kleuring subtieler.

1. Pro-verzorgingsstaat (negen items). Bij het merendeel van deze items was de belangrijkste manier van kleuring door middel van ongebalanceerde informatie of interviews. Een voorbeeld in deze categorie is de verslaggeving over een bijeenkomst van anti-globalisten in Bombay. Het item van 16 januari begon in tendentieuze bewoordingen: "Een week lang vergaderen en demonstreren tienduizenden activisten voor een betere wereld. Ze strijden voor talloze zaken, van vrede en milieu tot rechten van het kind." Dat is een wel érg positieve omschrijving van een groep waarin communisten een prominente rol spelen en waarvan de anti-vrijhandelsideologie volgens veel economen juist tot méér armoede zou leiden. De volgende dag wordt over hetzelfde onderwerp alweer een item uitgezonden, wat op zichzelf al een vorm van kleuring is in verband met de overdreven hoeveelheid aandacht voor dit forum. Mary Robinson, voormalig president van Ierland, krijgt uitgebreid de kans om te beweren dat 54 landen armer zijn geworden, de levensverwachting is afgenomen, de kindersterfte is toegenomen en dat ze geschokt is over het feit dat er zo weinig voor mensen met aids wordt gedaan. Critici van haar zienswijze zeggen dat de wereld juist steeds minder arm wordt en dat het steeds beter gaat met de levensverwachting en de kindersterfte - maar ze komen niet aan het woord.

2. Pro-zielige mensen (negen items). Deze categorie lijkt op de voorgaande categorie (pro-verzorgingsstaat), maar het onderscheid dat ik maak, is dat in de voorgaande categorie bepaalde items een impliciete kritiek geven op het afbreken van de verzorgingsstaat, terwijl het in deze categorie vooral gaat om een overdreven aandacht voor zielige mensen, los van de conclusie of de verzorgingsstaat voor hen de oplossing is. Een groot deel van de kleuring geschiedt door het betreffende item overdreven lang te maken (vier items). Verder is er een variëteit aan manieren van kleuring. Een voorbeeld in deze categorie is de berichtgeving over de aardbeving in Bam op 26 december. Wat opvalt, is dat dit dagenlang in het nieuws blijft, met steeds weer lange items. Zo is er vier dagen na de aardbeving nog steeds bijna zes minuten aandacht voor de getroffenen, met nauwelijks nieuwe informatie. Ook komt tijdens de dagelijkse reportages over Bam regelmatig het gironummer voor slachtoffers van de aardbeving in beeld. Is dit een liefdadigheidsprogramma of een journaal?

3. Pro-multiculturele samenleving (veertien items). Hier zien we een variëteit aan manieren van kleuring. Een frappant voorbeeld is een reportage over de viering van nieuwjaar in verschillende steden van de wereld: een Turks jongerenfeest in Rotterdam krijgt verreweg de meeste aandacht (maar liefst tweeën halve minuut). Ook is het interessant om te zien hoe het Journaal op 13 januari berichtte over de moord op een conrector van het Terra College. Zoals genoemd berichtte het Journaal in eerste instantie niet dat het om een allochtone leerling ging. Een dag later meldde de NOS dat de verdachte van de moord Murat heet, en hiermee wordt zijn allochtone afkomst duidelijk. Ze krijgen het blijkbaar niet over hun politiek correcte lippen om expliciet te zeggen dat hij Turks is. De NOS vermeldt verder niet dat er medeleerlingen zijn die sympathiseren met de dader. Weer een dag later (15 januari) kwamen eindelijk heel kort allochtone leerlingen met een spandoek in beeld: ‘Murat, we love you’. Ze werden echter niet geïnterviewd, terwijl leerlingen die vertelden dat ze het allemaal heel erg vonden in de uitzending van 14 januari wel uitgebreid aan het woord kwamen.

4. Pro-milieufundamentalisme (vijf items). De zorg voor het milieu is niet een traditioneel links onderwerp. Zo wilde Den Uyl destijds een auto voor iedere arbeider. Maar met name het doemdenken over het milieu en een zekere neiging om planten en dieren belangrijker te vinden dan mensen is wél iets wat vooral in linkse kringen voorkomt - vandaar dat je dit soort milieufundamentalisme als een links standpunt kunt zien. In deze categorie worden diverse manieren van kleuring gebruikt. Op 17 januari wordt er bijvoorbeeld een item uitgezonden over metingen van methaanconcentraties in de lucht. Ten eerste is het item aan de lange kant (twee minuten). Ten tweede beweert de NOS dat methaan na CO2 het belangrijkste broeikasgas is. Dat is onjuist.

Het belangrijkste broeikasgas is waterdamp, daarna komt CO2, en methaan speelt maar een kleine rol. En tot slot krijgt een boer nog de kans om te zeggen dat het gat in de ozonlaag toeneemt. Dat is ook onjuist. Maar goed, de NOS is niet verantwoordelijk voor wat een geïnterviewde zegt. Toch?

5. Anti-bedrijfsleven (vier items). In twee van de items bestaat de belangrijkste manier van kleuring uit het verstrekken van niet-uitgewogen informatie. Verder is er een item opgenomen dat onjuiste informatie geeft en een item dat overdreven lang is. Dat laatste betreft de berichtgeving over het boekhoudschandaal bij het Italiaanse Parmalat. Op 21 december wordt daar een twee minuten lang item over uitgezonden, en op 24 december is er alweer een bijna drie minuten lang item over. Op 20 januari wordt er opnieuw tweeënhalve minuut aandacht aan Parmalat besteed, en op 21 januari nog eens twee minuten. Wel érg veel aandacht voor nieuws waarbij ondernemers negatief in de publiciteit komen. Met name de uitzendingen van 24 december en 21 januari zijn lang in vergelijking met de informatieinhoud, met overdreven veel aandacht voor een demonstratie van boze beleggers, mensen die bang zijn hun baan te verliezen en allerlei boze reacties.

6. Anti-Irakoorlog (vijf items). De meest voorkomende manier van kleuring in deze categorie geschiedt met behulp van niet-afgewogen informatie of interviews. Dit is de sterkst gekleurde categorie. De mening van het Journaal over het ingrijpen in Irak is overduidelijk, door de manier waarop er consequent gefocust wordt op de weerstand tegen de Amerikanen (volgens het Journaal is die ‘enorm’), op pro-Saddam-gevoelens en op negatieve verhalen over de leefsituatie in Irak sinds de val van de dictator.

Op 14 december, de dag waarop bekend wordt dat Saddam Hoessein is gepakt, bericht de NOS nog accuraat dat er in Irak met grote vreugde op de arrestatie is gereageerd. We zien veel beelden van blije Irakezen en ook beelden van teleurgestelde Saddam-aanhangers. Maar wat er daarna gebeurt, is opmerkelijk: gedurende de drie volgende dagen komen er vanuit Irak alleen maar interviews met en beelden van Saddam-aanhangers die teleurgesteld zijn over de arrestatie. En er wordt geen enkele aandacht meer besteed aan Irakezen die blij zijn met de arrestatie. Op 15 december volgt nog wel een item over Iraakse vluchtelingen in Nederland die opgelucht zijn en er wordt nog heel kort verwezen naar de blijdschap in Irak over de arrestatie, maar in de twee dagen daarna wordt dat helemaal niet meer genoemd. Bovendien wordt in de loop van deze dagen de aandacht voor Irakezen die pro-Saddam zijn steeds groter. Dit is een mooi voorbeeld van hoe nieuws gekleurd kan worden zonder dat daarbij expliciet gelogen wordt. De beelden en interviews zijn op zich waarheidsgetrouw, maar als je de eerste uitzending vergeet, zou je als Journaal-kijker gemakkelijk de verkeerde indruk kunnen krijgen: dat de meeste Irakezen aanhangers zijn van de ex-dictator.

Nog een voorbeeld: op 16 december zegt verslaggever Thomas Loudon dat veel Irakezen de Amerikaanse beelden van de arrestatie van Saddam vernederend vonden - hij geeft er vervolgens een draai aan in de zin dat dit slecht is gevallen. Het is een hele rare en negatieve conclusie. In het NOS Journaal van 14 december legde Midden-Oosten-deskundige Bertus Hendriks al uit hoe succesvol de beelden juist waren: "Nou, dat zijn ontluisterende en vernederende beelden die we vandaag gezien hebben en die vormen toch een beetje een dodelijke klap voor het imago van de machtige dictator, die alles kon controleren. Hij is nu natuurlijk toch een beetje ontmaskerd als een eenvoudige lafaard."

7. Anti-Amerika (zeven items). Hier zien we een verscheidenheid aan manieren van kleuring. Een voorbeeld (van 15 december): de vorige dag had het Journaal nog melding gemaakt van de grote vreugde in Irak over de arrestatie van Saddam Hoessein. Maar op die dag deed verslaggever Thomas Loudon in Irak het voorkomen alsof de overheersende reactie als volgt luidde: "Maar de mensen hier denken dat dit een overwinning is voor George Bush in zijn eigen land en dat George Bush hiermee waarschijnlijk opnieuw herkozen zal worden. En als dat gebeurt, zijn zij bang dat George Bush ook andere regeringen die hun niet zinnen in deze regio omver zal willen werpen. En dat brengt volgens hun juist instabiliteit." Zijn hier echt de Irakezen aan het woord of is hier de NOS aan het woord die een cynische en negatieve visie over Bush en de VS wil promoten? Dit voorbeeld zou uiteraard ook passen in de categorie anti-Irak-oorlog.

8. Anti-Israël (zeven items). Opnieuw zien we hier een verscheidenheid aan manieren van kleuring. Een voorbeeld (van 23 januari) over het Midden-Oosten: "Deze overwegend islamitische regio is al sinds de oprichting van de joodse staat Israël in 1948 een vrijwel permanente haard van conflicten." Zou de oprichting van de staat Israël volgens de NOS ook de oorzaak zijn van de oorlog tussen Iran en Irak? De oorlog tussen Jemen en Egypte? De oorlog tussen Irak en Koeweit? Die tussen Irak en de VS? Tussen Jemen en Oman? Et cetera. "De verhoudingen in het Midden-Oosten zijn aan het schuiven. Vooralsnog lijken de veranderingen in het voordeel van Amerika en van Israël." Die conclusie is pure opinie. Rechtse mensen geloven dat de bevrijding van de Irakezen van een bloedige dictator, en de vervanging aldaar van een dictatuur door een democratie, een zegen is voor het hele Midden-Oosten (en vooral voor Irak zelf). De NOS ziet echter een bevoordeling van Israël, ten koste van de rest van het Midden-Oosten.

quote:

Hans Laroes, hoofdredacteur van het NOS Journaal, geeft in een verantwoording op de NOS-website (op 18 november 2003) toe dat de redacteuren doorgaans links zijn: "Wij vinden Bush dommer dan Al Gore, GroenLinks-stemmers aardiger dan LPF-stemmers (ik heb het al vaker gezegd, het wordt nog een stokpaardje), een bos mooier dan een snelweg, een bijstandfraudeur zieliger dan een frauderende accountant, iemand in een BMW verdachter dan in een Fiat Panda." In een Telegraaf-artikel over het NOS Journaal (1 november 2003) wordt gesproken over een schaduwverkiezing die in 2002 op de redactie zou zijn gehouden, waarbij de PvdA eerste werd met 48 procent van de stemmen, en GroenLinks tweede met 20 procent. De VVD kreeg vijf procent van de stemmen en de LPF kreeg slechts één stem. Laroes weerspreekt de cijfers niet: "Het zou kunnen, maar dit betekent alleen iets als je je bij het maken van nieuwskeuzes erdoor zou laten leiden. En dat is niet het geval." Maar het probleem is dat het bijna onmogelijk is om je bij het maken van nieuwskeuzes niet enigszins te laten leiden door je eigen visie. Dat is nu juist zo moeilijk, omdat het niet exact te bepalen valt wanneer een nieuwsuitzending gekleurd is. Met een kritische kijk valt dat wel redelijk in te schatten, net zoals juryleden het er in grote lijnen over eens zijn wie de beste kunstrijdster of turnster is, maar toch is het niet altijd evident wanneer iets gekleurd is. Misschien dat de redacteuren wel hun best doen om een linkse kleuring te vermijden, maar dat het er vaak onbewust insluipt. Als het Journaal wil ophouden links te zijn, doet het er goed aan ook een fiks aantal rechtse redacteuren aan te nemen.

Toch heeft het Journaal ook kwaliteiten. Het is degelijk, de omroepers zien er onberispelijk uit (en Philip Freriks heeft ook nog eens humor), het heeft diepgang en men weet vaak interessante personen te interviewen. Het Journaal lijkt ook een stuk verbeterd te zijn ten opzichte van vroeger, toen het veel duidelijker links gekleurd was.

Het is vrij absurd dat de NOS afzag van een subsidie van de Stichting Weten, voor de aanstelling van een wetenschapsredacteur. De reden van die keuze luidde dat daarmee de onafhankelijkheid van het Journaal werd behouden. (Bron: Trouw, 3 oktober 2003.) Alsof het NOS Journaal nu wél onafhankelijk is. Dit nieuwsprogramma wordt immers gefinancierd door de overheid en is dus het product van een staatsomroep. De raad van bestuur van de NOS wordt door de politiek benoemd. Laroes overweegt in een verantwoording op de NOS-website (op 18 juni 2003) een klagende kijker die het NOS Journaal verwijt links te zijn, zijn aan de NOS bestede belastinggeld terug te geven. Een prima idee. Laat de NOS voortaan alle belastinggeld weigeren, zodat ze écht onafhankelijk wordt.

quote:

Hetzelfde beeld als dat NOVA meer linkse politici in de uitzending zou halen. Het tegendeel bleek waar te zijn.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:28 schreef du_ke het volgende:
Oh en als je dan toch aan het zoeken slaat. de moeder van Freriks was raadslid voor de SDAP in Utrecht.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:30 schreef manhattan het volgende:

[..]

Lees mijn artikeltje hierboven even.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:31 schreef du_ke het volgende:

[..]

Ja het standaard gehuil dat al 321 keer voorbij is gekomen.

Nogmaals als het zo erg is waarom is er dan geen rechtse omroep?

quote:

En hoe links is b.v. de Tros, Avro of de EO?

quote:

Eindredacteur Harmen Roeland was dit jaar na de verslaggevers Kees Boonman en Paul Grijpma, hoofdredacteur Nico Haasbroek en correspondent Bert Tigchelaar de zoveelste bekende naam die bij het Journaal verdween. Dinsdagochtend 16 april. Roeland wordt in een drie minuten durend gesprek te verstaan gegeven dat hij weg moet. De ´onderkoning van Friesland´, zoals Roeland ook wel werd genoemd vanwege zijn frequente verslaggeving vanuit het noorden des lands: „Ik zei: dan ga ik maar, na bijna 30 jaar, goedemiddag. Op weg naar huis voelde ik een bevrijdend gevoel, alsof kilo´s ballast van mijn rug vielen, heerlijk.”

De voormalige sterverslaggever is op dat moment eindredacteur van de ochtendbulletins van de publieke omroep en niet zonder succes: onder Roelands leiding vervijfvoudigden de kijkcijfers van de vroege Journaals, die niet langer een kopie zijn van het late avondnieuws van de vorige dag. Amper twee jaar voordat Roeland ´exit´ is, noemt toenmalig hoofdredacteur Nico Haasbroek hem tijdens zijn 25jarig jubileum, uiteraard in Friesland, nog één van de vijf markantste verslaggevers in de geschiedenis van het NOS Journaal. Tal van prominenten, onder wie VVD-coryfee Hans Wiegel, heffen het glas op Roeland.

Huidig hoofdredacteur Hans Laroes ontkent niet dat Roeland veel heeft betekend voor de ochtendbulletins. „Allleen stelde hij zich steeds meer op alsof de hele wereld gek was behalve hijzelf. Je moet je collega´s met enig respect behandelen, ook als ze het misschien niet helemaal goed doen.”

Haat

Hoe dan ook, voor Roeland komt het ontslag niet helemaal als een complete verrassing. Sinds Laroes het voor het zeggen heeft bij het Journaal, woedt er achter de schermen een soort loopgravenoorlog tussen die twee. Roeland: „Laroes heeft mij altijd laten merken me niet te zien zitten. Een secretaresse kreeg zelfs de opdracht alle reportagesouvenirs van mij op de redactie in een vuilniscontainer te gooien. Het geeft aan welke enorme haat deze man tegen mij heeft.” Laroes: „Pertinent onjuist, ik heb niets weg laten gooien. Overigens heeft de redactiecommissie erop aangedrongen in te grijpen. Mijns inziens is er geen sprake van haat.”

Maar het gevecht tussen de twee kent ook een politieke achtergrond. Roeland heeft nooit onder stoelen of banken gestoken dat het nieuwsinstituut naar zijn smaak wat te veel naar links helt; wat minder over bakboord zou bij het Journaal wel mogen, om in Roelands termen te blijven. Het schiet hem volgens diverse collega´s dan ook helemaal in het verkeerde keelgat als Laroes hem in het heetst van de ´Fortuyn-verkiezingsstrijd´ ´s avonds belt met de opdracht in het ochtendbulletin geen aandacht te besteden aan onthullingen over het privé-leven van een prominente linkse politicus. Er zouden onthullingen op komst zijn over diens vermeende voorliefde voor SM-seks.

Daarnaast bestaat het vermoeden dat voormalig parlementair redacteur Hans Laroes wat al te nauwe banden heeft met Ad Melkert. „Het is één links complot, op de achtergrond spelen grote belangen. Er bestonden ten tij de van de verkiezingen vergaande afspraken met de PvdA”, zegt een voormalig Journaal-redacteur die niet met zijn naam in de krant wil.


Op zijn kantoor reageert Laroes als door een wesp gestoken. „Onzin. Ik heb Melkert één keer gezien sinds ik weg ben uit Den Haag en dat was tijdens een voetbalwedstrijd in de Arena.”

Over de opdracht geen aandacht te besteden aan ´SM-onthullingen´ overeen prominente linkse politicus, zegt Laroes: „Ik heb Roeland inderdaad gebeid met de mededeling er niets mee te doen, want die waren afkomstig uit een derderangs bron. Iedereen die aantoont dat er sprake is van politieke inmenging, krijgt een krat champagne.”

Maar een oud-Journaal-medewerker zegt dat er wel degelijk sprake is van politieke kleuring bij de staatsomroep: „Journalisten hebben een hekel aan het CDA, óók bij het Journaal. Het NOS Journaal kiest voor mensen die onderop liggen.”

Diezelfde medewerker verbaasde zich dan ook over de speciale dienstopdracht die de leiding meegaf aan verslaggever Paul Grijpma toen deze naar Italië ging om een reportage te maken over de aldaar voor de eerste Golfoorlog gestationeerde luchtmachtpiloten: „Maak er geen helden van!” Hoezo objectief?

Anti-Amerikaans

Een voormalig Journaal-redacteur voegt daar nog aan toe: „Jonge redacteuren zijn anti-Amerikaans. Vanuit die stellingname wordt geredeneerd. De recente Irak-oorlog vonden ze op de redactie maar niets. De jonge garde leest nauwelijks nog kranten en als ze er een lezen, is het de Volkskrant. En dan nog slecht ook.”

De linkse kleuring van de Journaal-redactie lijkt te worden versterkt door een schaduwverkiezing die vorig jaar op de redactie is gehouden. De uitkomst geeft een aardig beeld van de politieke voorkeuren van de medewerkers van het nieuwsinstituut: de grootste partij is PvdA (48 procent), GroenLinks tweede (20 procent). De VVD krijgt 5 procent van de stemmen en de LPF slechts eentje.

Laroes kan de uitslag niet meer boven water krijgen, maar verbaast zich niet over de genoemde cijfers.

„Het zou kunnen, maar dit betekent alleen iets als je je bij het maken van nieuwskeuzes erdoor zou laten leiden. En dat is niet het geval.”

De hoofdredacteur erkent dat de journalistiek in het algemeen – het Journaal niet uitgezonderd – een linkse traditie heeft. Sinds het verschijnen van het rapport ´Ten Aanval´ vorig jaar, waarin Laroes een nieuwe koers uitzet voor het Journaal, probeert hij de harde schijf van de Journaal-redacteuren te herprogrammeren. Zelf heeft hij het overigens liever over „een andere manier van denken”.

Sympathieker

De Journaal-baas: „De journalistiek staat in zijn algemeenheid iets sympathieker tegenover GroenLinks dan de LPF. Bossen zijn leuker dan snelwegen, links is links en rechts is al snel extreemrechts. Ook bij het Journaal hebben we wel eens de neiging bijstandsfraudeurs zieliger te vinden dan accountants die de boel oplichten. Ik denk dat we bij het Journaal vluchtelingen wat zieliger vinden dan de mensen in de oude stadswijken, in ieder geval een jaar geleden nog, voor het verschijnen van ´Ten Aanval´. Het NOS Journaal moet het hele spectrum overzien. Het Journaal moet minder ´nou en´- en meer ´o ja´-verhalen brengen, items die prikkelen. Geen revolutie, maar evolutie.

De linkse signatuur van het Journaal wordt pijnlijk blootgelegd door de opkomst van het politieke fenomeen Pim Fortuyn. De Rotterdamse recht-voor-zijn-raap professor vormt een splijtzwam op de Journaal-redactie en luidt in feite het vertrek in van toenmalig hoofdredacteur Nico Haasbroek. Redacteuren die erop hameren dat er meer aandacht moet worden besteed aan Fortuyn, snoert Laroes volgens ex-verslaggevers de mond. „Hij had hele korte zinnen”, zo zegt een betrokkene. „Tijdens redactievergaderingen werd je afgeserveerd als je over Fortuyn begon.” Laroes: „Dit is volstrekt niet de werkelijkheid. We zijn niet voor niets als eersten naar Rotterdam gegaan, nog voor Fortuyn daar zijn overwinning moest behalen.”

De grootste misser kan op rekening van Den Haag-verslaggever Job Frieszo worden bijgeschreven. Frieszo toont tijdens de uitzending het partijprogramma van de Centrum Democraten om aan te tonen dat deze partij op een aantal punten hetzelfde zegt als Pim Fortuyn. Alle uitleg achteraf ten spijt, veel mensen schiet dat in het verkeerde keelgat, inclusief toenmalig hoofdredacteur Nico Haasbroek. De opmerkingen die hij over Frieszo maakt in het BNN-programma Storing, kosten hem uiteindelijk de kop.

Harmen Roeland: „Bijna iedereen op de redactie vond het optreden van Frieszo prima. Ik vond het schandelijk. Nico Haasbroek kwam alleen te staan in zijn kritiek op Job Frieszo.” Bernard Tomlow, advocaat in Utrecht en juridische ´coach´ van verschillende Journaal-medewerkers, volgt de redactievloer al vanaf begin jaren tachtig. Namens diverse Journaal-medewerkers kruiste hij de degens met de Journaal-leiding.

Tomlow: „Nu ben ik echt geen Fortuynist, maar hoe het NOS Journaal hem heeft behandeld, kan echt niet. Ze hebben hem gedemoniseerd. Meneer Frieszo stond concluderend te bekritiseren. Ze keken niet naar de feiten. Frieszo deed aan beeldvorming, inkleuring. Dat is iets heel anders dan een kritische houding. Had het Journaal naar de feiten gezocht, dan had het de grieven gevonden van de blanken in de oude wijken van de grote steden. Waarom is dat niet opgepakt? Dat heeft alles te maken met de leiding en de cultuur die er heerst: er worden politieke spelletjes gespeeld en de eigen posities zijn belangrijker dan het product.”

In dezelfde BNN-uitzending waarin Haasbroek Job Frieszo afvalt, suggereert de hoofdredacteur bovendien dat de RVD soms de berichtgeving van het Journaal regisseert. Zo van: wij moeten wel, want we zijn een staatsomroep; de RVD belt ons en dan ´ploep´ is het in de uitzending. Laroes: „Dat is niet zo en zelfs al zou het zo zijn, dan mag je dat nog niet zeggen.” Het is de bekende druppel. Haasbroek heeft de Journaal-redactie al op 6 mei in de gordijnen gekregen door na de moord op Fortuyn niet naar de redactie te komen, maar naar het huis van de vermoorde politicus in Rotterdam te gaan. Tot overmaat van ramp is Haasbroek huilend bij concurrent RTL Nieuws te zien. De Journaal-redactie kijkt verbijsterd naar de beeldbuis. De hoofdredacteur ontbreekt vaker op belangrijke momenten. Een redacteur vertelt: „Ik weet nog dat hij tijdens een redactievergadering een item inbracht dat moest worden gecoverd voor het Acht Uur Journaal. Iedereen werd stil. Totdat de eindredacteur zei: Nico, dat hebben we gisteravond uitgezonden. Haasbroek keek zelf niet naar het Journaal...”

Kleine jongens

„Ondertussen behandelde hij ons als kleine jongens”, zegt Laroes. „Wij hadden als hoofdredactie geen vertrouwen meer in de wijze waarop Haasbroek opereerde. In diezelfde tijd zei ook de Haagse redactie het vertrouwen in hem op. Maar dat was niet meer nodig: dat hadden wij al gedaan.”

De onderlinge vetes bij het Journaal kosten nog meer prominenten de kop. Behalve Roeland en Haasbroek verdwijnen ook de vertrouwde gezichten van Paul Grijpma, Kees Boonman en Bert Tigchelaar van de buis. Hoewel Laroes zich er niet verantwoordelijk voor voelt (ze vertrokken vóór de machtswisseling), wil hij over reporter Paul Grijpma nog wel even kwijt: „Met Paul win je geen oorlog, als je zou rondbellen, vind je weinig mensen die zeggen dat Paul een prominent verslaggever van het Journaal was.”

Zomer 2002 verlaat Duitsland-correspondent Bert Tigchelaar onvrijwillig zijn post in Berlijn. Tigchelaar woont tegenwoordig in een boerderijtje in het oosten des lands. Bitter zegt hij: „De hoofdredactie heeft mijn contract eenzijdig beëindigd, zonder steekhoudende argumenten te noemen. De werkelijke reden is mij niet bekend.” De zittende hoofdredactie houdt het maar op ´onverenigbaarheid van karakters tussen hoofdredacteur (Haasbroek) en correspondent (Tigchelaar)´.

Angstklimaat

Juridisch coach Bernard Tomlow adviseert Journaalmedewerkers op de achtergrond. Namen kan en wil hij niet noemen, want daarvoor ligt zijn werk te gevoelig. Tomlow haalt fel uit: „Het Journaal gedraagt zich arbeidsrechtelijk onder de maat. Medewerkers worden ingezet om anderen eruit te werken onder het mom van ´je hebt geen draagvlak meer´. Het NOS Journaal stelt feiten die er niet zijn: zo wordt achteraf gezegd dat een bepaalde verslaggever al heel lang een probleem was, zonder dat dit ooit aan betrokkene is medegedeeld. Laroes creëert een angstklimaat en houdt alleen de jaknikkers over. Daardoor holt de kwaliteit achteruit.”

Laroes haalt de schouders op bij de kritiek van Tomlow. „Hij is een lawaaierige lefadvocaat waar ik wel om moet lachen.

Maar hij heeft er geen moer verstand van. Volgens mij heeft hij maar één zaak gedaan en dat was die van Grijpma. Laat ze lekker samen in een Utrechtse kroeg gaan zitten en dan zijn ze het vast heel snel eens.”

Lokale cameramensen, de zogenaamde ´videocorrespondenten´, klagen dat het nieuws met grote regelmaat wordt gemist, omdat ´Hilversum´ de incidenten niet op de juiste waarde inschat.

„Er zitten daar schoolverlaters die de ene fout na de andere maken. Over binnenlands nieuws wordt vaak laatdunkend gedaan”, zegt een van hen. Schrijnend is het voorbeeld dat een medewerker geeft over een ontsnappingspoging met een helikopter uit gevangenis De Geerhorst in Sittard. De heli stortte neer op de binnenplaats van de gevangenis en brandde uit, de piloot kwam om. De correspondent die de redactie in Hilversum verwittigt, krijgt te horen dat het geen nieuws is. „Er stort elke dag wel ergens een helikopter neer. We zijn hier verdomme Hart van Nederland niet.”

Laroes denkt niet dat er op korte termijn nog meer mensen van de buis worden gehaald. Tomlow daarentegen: „Als ik naar het Acht Uur Journaal kijk, moet ik onwillekeurig denken: hoe lang zit jij er nog?”

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:33 schreef manhattan het volgende:

[..]

De NOS hoort objectief te zijn, heeft geen fuck met gekleurde omroepen te maken.
[..]

Zie boven.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:42 schreef du_ke het volgende:

[..]

Heb je dan ook goede informatie over hoe 'links' de informatievoorzining van de NOS is?

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:43 schreef Croupouque het volgende:
Ligt het nou aan mij, of zie ik het verband tussen een fout van de NOS en het uitgekauwde "Boehoehoe, de media zijn zo links, boehoehoe, het is niet eerlijk, boehoehoe"-gejank niet? Het lijkt wel alsof die belachelijke non-discussie iedere keer weer uit de kast wordt getrokken zodra het ook nog maar ergens naar journalisten rúikt.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:43 schreef Croupouque het volgende:
Ligt het nou aan mij, of zie ik het verband tussen een fout van de NOS en het uitgekauwde "Boehoehoe, de media zijn zo links, boehoehoe, het is niet eerlijk, boehoehoe"-gejank niet? Het lijkt wel alsof die belachelijke non-discussie iedere keer weer uit de kast wordt getrokken zodra het ook nog maar ergens naar journalisten ruíkt.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:43 schreef Croupouque het volgende:
Ligt het nou aan mij, of zie ik het verband tussen een fout van de NOS en het uitgekauwde "Boehoehoe, de media zijn zo links, boehoehoe, het is niet eerlijk, boehoehoe"-gejank niet? Het lijkt wel alsof die belachelijke non-discussie iedere keer weer uit de kast wordt getrokken zodra het ook nog maar ergens naar journalisten ruíkt.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:33 schreef manhattan het volgende:

[..]

De NOS hoort objectief te zijn, heeft geen fuck met gekleurde omroepen te maken.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:44 schreef manhattan het volgende:

[..]

Hulde voor je goed onderbouwde bijdrage.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:49 schreef Croupouque het volgende:

[..]

Moet ik het dan wellicht onderbouwen met een ellenlang artikel, zonder zelf iets zinnigs toe te voegen?

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:43 schreef Croupouque het volgende:
Ligt het nou aan mij, of zie ik het verband tussen een fout van de NOS en het uitgekauwde "Boehoehoe, de media zijn zo links, boehoehoe, het is niet eerlijk, boehoehoe"-gejank niet? Het lijkt wel alsof die belachelijke non-discussie iedere keer weer uit de kast wordt getrokken zodra het ook nog maar ergens naar journalisten ruíkt.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:41 schreef manhattan het volgende:
Oud medewerker Harmen Roeland over zijn baas:
[..]

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:46 schreef manhattan het volgende:
Vooralsnog zie ik hier geen dingen die het tegendeel bewijzen. Ik wacht......

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:50 schreef manhattan het volgende:

[..]

Meerdere goed onderbouwde artikelen vanuit verschillende "point of views" zeggen meer dan duizend woorden.

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:51 schreef Nolius het volgende:

[..]

Ow ja, een medewerker over zijn ex-baas.

Nou, dat is pas 'objectief'

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:52 schreef Nolius het volgende:

[..]

Die welk tegendeel bewijzen?

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:52 schreef manhattan het volgende:

[..]

Ook nog even oud hoofdredacteur Nico Haasbroek erbij doen, die (goh wat een toeval!) ook al is weggewerkt door een machtsspelletje van zijn destijds ondergeschikte Hans Laroes ?

quote:

Op vrijdag 11 augustus 2006 18:52 schreef manhattan het volgende:

[..]

Ook nog even oud hoofdredacteur Nico Haasbroek erbij doen, die (goh wat een toeval!) ook al is weggewerkt door een machtsspelletje van zijn destijds ondergeschikte Hans Laroes ?