Hoe gaat het met de moeders? Deel 24

quote:

Op maandag 31 juli 2006 22:36 schreef Fuente het volgende:
Igraine, knuffelbuffel is zo lief


Het is de eerste keer dat ik het hier neerzet. Manlief weet er uiteraard van, die was erbij, mijn moeder had een vermoeden, wat ik destijds onkende (nee joh, alles gaat priiiiima).
Laatst heb ik met mijn beide ouders wel een gesprek gehad hierover.
We hebben uiteindelijk wel een klacht bij de kraamzorg ingedient, hierover nog een nagesprek gehad en daaruit bleek dat er meer klachten over de betreffende kraamverzorgster waren geweest, en dat er maatregelen getroffen zijn, maar hoe of wat weet ik niet.
Het is ook niet dat het per definitie aan haar lag, ik denk dat ik sowieso met deze gevoelens te maken had gekregen, maar het is wel dat zij besloot maar 3 uur per dag er te zijn (en er wel voor zorgen dat ze er was als de verlos voor de controles kwam) en om de signalen niet op te pikken.

Uiteindelijk is het goedgekomen, en geniet ik ontzettend. Ik weet ook niet waarom het me nu nog zo bezighoudt, ik denk omdat je nu terugkijkt op de beginperiode, op een jaar terug. Ik heb ontzettend mazzel gehad dat manlief alles overnam van me, 40 uur werken, dan thuiskomen bij een brullende vrouw, en dan nog alles doen.

Als ik ooit een tweede kindje mag krijgen dan ben ik wel van plan om dingen anders aan te pakken en eerder aan de bel te trekken. Ik zou dolgraag langere tijd willen borstvoeden, de borstvoeding bij Sara ging in principe ook perfect, ze groeide goed enz, maar ik kon het gewoon niet hebben.

Nou ja, het is iig wel fijn om alles een keer eruit te gooien, en inmiddels weet ik wel dat ik niet de enige ben die dit ervaren heeft na een bevalling, en dat het uiteindelijk ook meeviel, gezien dat ik er op eigen kracht, zonder medicijnen weer uitgekomen ben.

Ik had het er nog even ingezet omdat het vast voor veel mensen herkenbaar (in meer of mindere mate) is.
Weet je, als ik het lees denk ik, had maar meteen een andere KV gevraagd. Maar dat doe je niet, pasbevallen en kwetsbaar. Ik herken het zo, je laat zoveel over je heen komen als je net een kindje gekregen hebt, waar je in het normale leven nooit zo over je heen zou laten lopen...

Het is best goed dat je dat een keer uitspreekt, dat helpt met verwerken, denk ik.

goed dat je het nog een keer neer hebt gezet Leah, want anders had ik er ook overheen gekeken. Fuente, wat erg meid. Je bent idd kwetsbaar als je net bevallen bent, zo heb ik dat ook dit keer weer ervaren. 1,5 week lang janken omdat de bv niet wil zoals ik het wil...
gelukkig had ik een lieve kraamhulp, want als dat dan dus ook nog eens raar is.. pfff...
uitspreken is altijd goed, lekker van je af schrijven hier!

Cattie, ik ga dus met iets meer dan 6 weken sporten. Nu is het wel zo dat ik op de sportschool werk, dus ik weet wel een beetje wat wel en niet kan. Ik ga dus gewoon trainen met een hartslagmeter om en luister goed naar mijn lichaam en mijn collega die me gaat begeleiden. Wel luxe dus.

Fuente, ik heb gisteravond je verhaal lezen. Dame, ik snap je dubbele gevoelens wel en ik vind het rot voor je dat het zo gegaan is. Gelukkig is nu alles anders. Geniet van elkaar.

fuente, ik vind het eigenlijk helemaal niet raar dat het er nu zo uitkomt. Juist omdat Sara bijna 1 wordt. Ik vond het zo'n mijlpaal en heb zoveel teruggekeken juist in de periode rond Jonnes eerste verjaardag. Alsof je dan pas echt (na ontzwangerd te zijn) de reflectie hebt om terug te kunnen kijken en je gevoelens ook veel meer iets van een afstand te kunnen zien.

Eerst ben je vol van bevalling en zorgen voor zo'n klein purkje, dan wennen aan 'nieuw leven' en veranderde levensstijl, dan weer werken/gewoon ritme/dingen moeten of weet ik veel en dan pas... zo rond het eerste jaar wordt je wakker en heb je je lijf weer een beetje terug, kun je het geestelijk een beetje een plek geven en voel je je een stuk minder onzeker met je kind. En dan vallen er opeens weer puzzelstukjes op z'n plaats..... voor je

Dat is in ieder geval het plaatje wat ik zelf ervaren heb rondom mijn eigen kleine mannetje.
-gelukkig wel goede kraamhulp enzo, maar anders had je mij ook echt he-le-maal kunnen opvegen. Verheug me ook niet echt op de eerste onzekerheid, angst en weet ik veel wat nog meer net na de bevalling-

Meiden, ontzettend bedankt
Ik merk inderdaad dat dit soort dingen vaker voorkomen dan gedacht worden. Zo had ik het laatst met een kennis over de kraamtijd enz, en bleek dat zij precies hetzelfde heeft ervaren, dat gevoel!
Erover praten lucht erg op. Bij de volgende zou ik de kraamhulp veel eerder wegsturen en vragen om een ander, het kan gewoon, maar op dat moment dacht dat ik dat niet kon maken. Stom eigenlijk, want ze is wel in mijn huis, bij mijn kindje enzo.

Belana, voel je je inmiddels wel wat beter ?

Allemaal bedankt voor het 'aanhoren' van mijn verhaal, ik ga in ieder geval met frisse moed verder, hup naar mijn meiskes eerste verjaardag

Fuente alles is al gezegd

Nog even over dat sporten...
Ik wil ook graag gaan beginnen, maar vriendlief vraagt zich af of dat al wel zo verstandig is.
Ik heb al een jaar of 2 niets meer aan sport gedaan namelijk. Wel een erg makkelijke bevalling gehad en buiten een constante vermoeidheid eigenlijk nergens last meer van (Ben bevallen op 22 juni 2006)

Ook heb ik het idee dat mijn borstvoeding wat aan het teruglopen is, want t monstertje lijkt nooit genoeg te hebben...

Dat zijn vast de 6 weken-regeldagen dan Vamp
meestal 10 dagen, 6 weken, 3 mnd, 6 mnd. Veel aanleggen en t komt wel goed.

Fuente, wat een rotverhaal.. wel erg goed dat je toen een andere kraamverzorgster gekregen hebt!

fuente zoals bar zegt tis allemaal al gezegd... geniet lekker van je kleine meisje

Fuente, met mij gaat het nu wel weer hoor, ik heb veel gehuild en gepraat en bepaalde beslissingen genomen waardoor ik me nu beter voel. daarnaast probeer ik even veel slaap in te halen en dan komt het helemaal goed. Ik was er wel wat op voorbereid dit keer.
En wat ik zeg, ik had in ieder geval wel een normale kraamhulp, want dat verhaal van jou vind ik echt te zot voor woorden! Is daar nog wat mee gedaan?
Gelukkig gaat het nu allemaal goed met jou en je prachtige meisje! En voor de volgende keer weet je beter idd!

Fuente
Ik herken ook wel wat in je verhaal. Gelukkig hadden wij wel een onzettende fijne kraamhulp. Dat huilen van Sara had Amber ook zo erg. Op een gegeven moment weet je ook echt niet meer wat je moet doen!

Belana

Vanmorgen naar de fysio geweest. Ben wat stijf in me rug en mijn werveltjes lopen niet lekker. Ze heeft lopen duwen en buigen.. ik dacht dat ik door de grond ging.. Moet veel blijven bewegen..

vicky, ik roep het heel vaak hier, maar zou een chiropractor niet wat voor je zijn? die zet de wervels weer op zijn plaats en dat is echt een verademing. sterkte!

Belana, ik kijk ff aan hoe het gaat. Mocht ik er over een dag of 2 nog last van hebben, ga ik ff bellen!

Volgensmij zijn er heel veel moeders voor wie de kraamtijd geen roze wolk is.
Ik vond het zelf wel heel bijzonder, maar roze wolk, nee. Daarvoor werd ik teveel heen en weer geslingerd tussen alle mogelijke emoties; door de hormonen, het gedoe met de BV en de onzekerheid of ik dit echt wel zou kunnen, moeder zijn.
Gelukkig had ik wel fijne kraamhulpen, maar dan nog is het gewoon een pittige periode.

Over het sporten; ik heb vanaf 3 weken na de bevalling postnatale gym gedaan via de thuiszorg en ben bij 6 weken weer gaan fitnessen. Dat ging/gaat prima. Gewoon goed luisteren naar je lichaam. Inmiddels voel ik me wel weer zeker genoeg over m'n lichaam om ook weer eens wat springlesjes (aerobics) en buikspieroefeningen te proberen.

quote:

Op dinsdag 1 augustus 2006 09:53 schreef Bar_en_Mar het volgende:
Fuente alles is al gezegd

Hier sluit ik me bij aan! Fuente

Hier was de kraamhulp de 1e dagen heel lief en behulpzaam. De 2e kraamphulp een bitch. Ik mocht niet eens een middagdutje doen.
En met de borstvoeding erg weing hulp gehad, mede daarom snel gestopt. Daar voel ik me soms wel schuldig over.

Ik heb denk ik als weinigen wel de kraamweek als een roze wolk ervaren.. op oud en nieuw in het zkh na Ik had een super kraamhulp en mijn mama was hier en ik mocht doen wat ik wou en niet doen wat ik niet wou ben echt in de watten gelegd

Fuente, lastig he bij je eerste, alles gaat nou eenmaal nogn niet vanzelf, en dat had die kraam ook moeten weten.

net als onzekerheid, je weet niet hoe, je weet niet wat, das heel normaal, maar als je kraam je daar niet mee helpt, wat moet je dan?!
je denkt: dit is zeker normaal zo ofzo? en zegt maar niks.

gelukkig gaat het inderdaad bij een eventuele 2e heel anders, want je durft nu gewoon meteen te zeggen hoe of wat! waarschijnlijk nu al bij saartje, als er iets is wat je niet aanstaat, zal je het meteen laten weten!
heerlijk, wat een kindje met je kan doen _{vreselijk ook, af en toe}

en heerlijk dat het toch allemaal goed is gekomen!

Mijn kraamweek was niet super, maar ik heb het ook niet als vreselijk naar ervaren ofzo.

ik heb 3 verschillende kraamhulpen gehad.
aan het eind van de week de relatie tussen mij en de papa van max officieel verbroken. _opluchting!
mijn moeder was er gelukkig voor me
ik kon de hele wereld aan.
zat de hele week te wachten op het einde van de week, omdat dan de kraam weg zou gaan, mijn bed weer omlaag mocht en ik lekker alles zelf mocht doen
heel veel mensen die langskwamen en gingen vertellen dat MIJN kind zo mooi was

Vamp, in jouw geval raad ik je aan om echt alleen iets te gaan doen waarbij je begeleiding krijgt. Gewoon eerst rustig kijken hoe je lichaam erop reageert.
Het enige nadeel wat je kan ondervinden aan sporten/bv is dat de borstvoeding ook iets minder wordt na de sport. Dus als je voeding toch al iets terugloopt, even op letten.
Waarom denk je trouwens dat je voeding terugloopt?

3 verschillende allehoela en ook 3 verschillende mannieren... lijkt me niet gemakkelijk.
Sta je er nu alleen voor Pinquit of begrijp ik dat nu verkeerd... (je hoeft er niets op te antwoorden om te hoor)
Altijd leuk om idd te horen dat je ze een mooi kindje hebt idd

quote:

Op dinsdag 1 augustus 2006 14:17 schreef dutchie het volgende:
Vamp, in jouw geval raad ik je aan om echt alleen iets te gaan doen waarbij je begeleiding krijgt. Gewoon eerst rustig kijken hoe je lichaam erop reageert.
Het enige nadeel wat je kan ondervinden aan sporten/bv is dat de borstvoeding ook iets minder wordt na de sport. Dus als je voeding toch al iets terugloopt, even op letten.
Waarom denk je trouwens dat je voeding terugloopt?

Dat wordt dan dus waarschijnlijk nog wat langer rondlopen met dit flubberlijf!

Ik heb het gevoel dat t terug loopt omdat t minimomster na een paar "teugen" en goed "geklok" (het slikgeluid zeg maar) Uhm stil valt...Hij klokt niet meer zeg maar.
Ook lijkt het of er steeds kortere tijden zitten tussen de voedingen... En dan wordt ie echt heeel boos als ie geen tiet krijgt! Dus hij wil dan geen speentje, even knuffelen of lekker rondlopen.

nou kan het warme weer van de afgelopen tijd en de regeldagen natuurlijk ook meespelen..

Ook met kolven krijg ik er niet veel uit...Nou weet ik dat t mannetje er zelf meer uit krijgt, maar nog geen 30 cc uit een volle "ochtendborst" lijkt me toch wel heel erg weinig

Aan de andere kant...Hij groeit zienderogen en heeft goeie plasluiers.....

Vooral die plasluiers zouden je gerust moeten stellen, maar toch blijft het knagen hč? Ik heb dat de eerste keer ook gehad, je kunt gewoon niet zien hoeveel ze binnenkrijgen. En kolven lukt ook niet bij iedereen direct. Dus dan kun je ook een vertekend beeld krijgen. Misschien is die neusspray wel een idee.

En dat flubberlijf; ik liep vanmorgen in de stad en ik voelde mijn buik gewoon meedeinen. Pfff wat ben ik dat zat zeg.

die flubberbuik is het ergst he Nou heb ik al niet zo'n strakke buik normaal gesproken... wat dat betreft zit ik alweer bijna op normaal Maar ik wil er nog wel wat aan doen Maar nu nog ff niet.
Verder ben ik zo blij met hoe het dit keer gaat! Nog 4 kilootjes dat had ik echt niet durven dromen. Ik heb de eerste 2 weken ook ontzettend veel water gedronken en ik snoep amper, allemaal helemaal geen trek in, das mooi! succes met het oppakken van het sporten dames!

quote:

Op dinsdag 1 augustus 2006 14:20 schreef Bar_en_Mar het volgende:
3 verschillende allehoela en ook 3 verschillende mannieren... lijkt me niet gemakkelijk.
Sta je er nu alleen voor Pinquit of begrijp ik dat nu verkeerd... (je hoeft er niets op te antwoorden om te hoor)
Altijd leuk om idd te horen dat je ze een mooi kindje hebt idd

ik doe het nu alleen ja, maar ik woon nu nog bij mijn moeder en die vind het heeeelemaal niet erg als ik vraag of ze het een keertje eventjes van me overneemt
dus echt alleen vind ik het niet. (en zeker niet als je ook bedenkt dat ik de huishoudelijke taken ook niet alleen hoef te doen )
ik heb ook (nog) geen baan dus het gaat hardstikke goed allemaal

gelukkig maar Pinquit

quote:

Op dinsdag 1 augustus 2006 14:34 schreef vamperotica het volgende:

Ik heb het gevoel dat t terug loopt omdat t minimomster na een paar "teugen" en goed "geklok" (het slikgeluid zeg maar) Uhm stil valt...Hij klokt niet meer zeg maar.
Ook lijkt het of er steeds kortere tijden zitten tussen de voedingen... En dan wordt ie echt heeel boos als ie geen tiet krijgt! Dus hij wil dan geen speentje, even knuffelen of lekker rondlopen.

nou kan het warme weer van de afgelopen tijd en de regeldagen natuurlijk ook meespelen..

Ook met kolven krijg ik er niet veel uit...Nou weet ik dat t mannetje er zelf meer uit krijgt, maar nog geen 30 cc uit een volle "ochtendborst" lijkt me toch wel heel erg weinig

Aan de andere kant...Hij groeit zienderogen en heeft goeie plasluiers.....

Hoe oud is hij precies? Ik denk warme weer en regeldagen (6 weken is regeldagen). En kindjes leren naarmate ze ouder worden steeds efficienter te drinken, he!. Hoe lang ze drinken zegt dus niets over wat ze binnen krijgen! Hij kan het maar zo allemaal in 5 minuten opdrinken waar hij eerst misschien 20 minuten over deed.

En over sporten en bv:

Van een lactatiekundige (Gonneke van Veldhuizen):

quote:

Melk wordt echt niet zuur en er komt geen melkzuur in. Wat er wel kan gebeuren is dat de vochtbalans verandert (door de inspanning, transpireren etc), de melk wat geconcentreerder wordt en daardoor *zouter* smaakt.
Melkzuur zit in je spieren, niet in je melkklieren.

Het wordt dus niet minder, hooguit een andere smaak.

Of dat moet zeker in het bv topic?

En ontopic nog ook: Ik heb een kutkraamweek gehad, sorry voor het woord. Afschuwelijk in het ziekenhuis. Afschuwelijk! Ik hoef er maar aan te denken en ik kan zo janken. Gelukkig waren het de omstandigheden die afschuwelijk waren, en niet mijn kind, daar was ik goddank vanaf het eerste ogenblik zielsgelukkig mee.

Ik vraag me nu al heel lang af hoe de dochter van Nebelung nu eigenlijk heet..

Ik denk dat ze dat bewust niet post .

_{Nee, zoals Leah zegt! Ik heb minstens 2 collega's die op Fok posten, ik heb het gezien in de pauze. Ik wil een beetje buiten schot blijven, ook al zeg ik niet zulke rare dingen (volgens mij dan natuurlijk ), het idee dat er zoveel mensen lezen vind ik echt eng. Als je ziet hoeveel mensen er dagelijks hier zijn, bovenaan bij de inlog.. al weet ik eigenlijk niet of die aantallen wel kloppen hoor. Maar het idee gewoon...}

Same here . Vandaar dat ik al opgemerkt had dat je nergens je dochter bij naam noemt .

Oef, het kinderdagverblijf belde net voor de intake. Maandag gaan we erheen en dinsdag gaat Finn een dagje wennen. De plek hebben we vanaf de 16e en ik hoef pas de 28e weer te gaan werken, dus ik denk dat we in die weken daartussen Finn (en mama )rustig gaan laten wennen.
M'n gevoel is heel dubbel. Aan de ene kant vind ik het best fijn om weer te gaan werken, want ik mis het toch wel om de hele dag geen volwassenen om me heen te hebben. Aan de andere kant voel ik me daar weer schuldig over en zal ik m'n manneke heel erg missen denk ik.
Volgensmij trap ik nu in de klassieke werkende moeder val

Tamea

Nebelung, da's wel mooi om te lezen van die bv/sporten. Ik dacht altijd dat het terugliep, maar niet dus.

Ik zit hier trouwens flink te balen. Ipv 4 maanden verschoond te blijven van ongesteldheid, ben ik alweer ongesteld. Ben verdomme 3 dagen niet ongesteld geweest. Fijn hoor.

Gister eerste nagym gehad. Kletsen dus over de bevalling. Ook de dame die het kindje met Down-syndroom gekregen heeft heeft haar verhaal gedaan. Ze vertelde over de bevalling heel enthousiast. Maar ze brak toen de dokters bij haar aan bed kwamen om het nieuws te vertellen. Wij allemaal trouwens...
Wat heftig zeg.
Ze zijn er wel zielsgelukkig mee en wat dat betreft geloof ik echt dat het kindje op de goede plek terecht is gekomen. Ze redden het wel. Alleen moet de kleine ook nog aan het hart geopereerd worden, dat vind ik zo zielig.
Al met al een bewogen avond.

Is het dan niet gewoon nog steeds vloeien dan dutch?

Dat wilde ik ook net tikken BE.

Ik dacht ook dat het na 3 weken afgelopen was met vloeien, maar daarna gign het dus over in telkens een paar dagen niet en dan weer een paar dagen wel. Precies 6 weken na de bevalling stopte het echt helemaal.

[quote]Op woensdag 2 augustus 2006 12:04 schreef Tamea het volgende:
Dat wilde ik ook net tikken BE.

Ik dacht ook dat het na 3 weken afgelopen was met vloeien, maar daarna gign het dus over in telkens een paar dagen niet en dan weer een paar dagen wel. Precies 6 weken na de bevalling stopte het echt helemaal.
[/quote
Bij mij zo'n 8 weken na de bevalling volledig gestopt met vloeien.

Tjee Fuente, goed dat je het opschrijft.
Ik was wel blij met de kraamhulp, maar blijer toen ze weer weg was en ik zelf ons huishouden weer kon doen zoals ik het wil. Wat me opviel bij onze kraamhulp was dat ze veel oog had voor mijn gevoelens. We hebben veel gepraat over de zwangerschap en de bevalling. Ik gaf ook aan dat ik in het begin nog geen moedergevoelens had of het gevoel verliefd te zijn op Jetske. Daar ging ze heel serieues mee om. Zowel zij als de verloskundige hebben aangegeven dat ik absoluut tijdig aan de bel moest trekken als ik dat gevoel bleef houden, maar ze gaven ook aan dat het heel normaal was in het begin. Ik was daar wel door gerustgesteld.

Oh, en met mij gaat het goed. Ik heb vanochtend zelfs alweer een heel klein stukje gefietst. Dat voelde nog niet echt fijn maar het ging wel

Als je weer wat meer gaat doen in huis bijv is het normaal dat het vloeien weer begint (bij duurde dat tot 9 weken na de bevalling).

Goed zo Sjak

sjak, fijn zo'n kraamhulp. dat hadden wij de eerste keer ook, een hele jonge meid (ze was toen 22) maar zo vreselijk lief en vol begrip voor mijn emoties. die trouwens ook zo waren als bij jou, de moedergevoelens voor Liam moesten echt groeien. dit keer hadden we ook een hele lieve hulp, maar veel nuchterder, kon daardoor wat minder mijn verhaal kwijt, maar ze was wel lief. Voor 1 dag hadden we een ander en die was ook zo vreselijk lief. Met mijn eerste kraamhulp hebben we nog steeds contact trouwens, die is ook op kraamvisite geweest.

en wat lekker da je alweer gefiest hebt!

quote:

Op dinsdag 1 augustus 2006 10:11 schreef Belana het volgende:
Fuente, met mij gaat het nu wel weer hoor, ik heb veel gehuild en gepraat en bepaalde beslissingen genomen waardoor ik me nu beter voel. daarnaast probeer ik even veel slaap in te halen en dan komt het helemaal goed. Ik was er wel wat op voorbereid dit keer.
En wat ik zeg, ik had in ieder geval wel een normale kraamhulp, want dat verhaal van jou vind ik echt te zot voor woorden! Is daar nog wat mee gedaan?
Gelukkig gaat het nu allemaal goed met jou en je prachtige meisje! En voor de volgende keer weet je beter idd!

Ja uiteindelijk hebben we een klacht ingediend en een nagesprek gehad. Er zijn meer klachten over haar binnengekomen, de tweede kv die we hadden kende haar ook van naam ( en niet positief).
Er zijn wel maatregelen genomen, maar hoe en wat precies, dat weten wij niet.
Doe je inderdaad lekker rustig aan, voor zover dat gaat? Flink veel slapen helpt inderdaad. Aan de ene kant wel fijn dat je je kon voorbereiden, maar baal je niet dat het je weer gebeurt? Ik bedoel, ik zit er nu soms al over in dat ik dat gevoel misschien ooit weer krijg bij een tweede...

Vicky, helpt de fysio een beetje tot nu toe?

Tamea, fijn dat het sporten zo goed gaat Ik moet nu, na een jaar, nog steeds beginnen met iets oppakken. Ik fiets wel veel, maar verder doe ik eigenlijk niets, terwijl ik best zin heb om te gaan sporten.
Ik kan me je gevoelens van naar het kdv brengen wel voorstellen, heb het precies zo ervaren. Maar joh, je hoeft je echt niet schuldig te voelen. En je zal merken dat het in het begin even moeilijk is, maar na een tijdje went dat, komt helemaal goed

Evenstar, heerlijk dat je mams er ook was! Misschien regel ik dat bij een volgende ook Voelt ook wat vertrouwder lijkt me..

Pinquit, inderdaad, inmiddels ben ik een stuk mondiger, en bepaal ik alles zelf wat Sara betreft (met manlief dan ).
Jouw kraamweek klinkt behoorlijk heftig. Ziet de papa van Max 'm nog wel eens?

Dutch, kan inderdaad nog vloeien zijn, het was bij mij op een gegeven moment helemaal weg, en na een week begon het weer. Ik heb uiteindelijk iets van 7 weken gevloeid.

Sjak, ik denk dat dat inderdaad erorm scheelt, hoe je kv en verlos daarmee omgaan. Mijn verlos was echt een lieverd, maar helemaal open durfde ik niet te zijn.
Toen de kv er de eerste dag was, hebben we haar uitgelegd dat Sara niet gepland was (door de pil zwanger), gewoon, zodat ze op de hoogte was, net als dat je verteld over de bevalling. Toen ik na 4 dagen dus zo'n beetje instortte vroeg ze (heel tactisch) 'of ik dan liever een abortus had gehad', dat soort dingen, gewoon niet meedenken.
Is het bij jou vanzelf goedgekomen uiteindelijk met de moedergevoelens? Ik kan me het moment dat ik bij Sara (oprecht) dacht, 'jij bent mijn dochtertje' nog goed herinneren. De datum ofzo niet, maar het was toen ik d'r een keertje in bad deed, en ze zo lief lag te kijken naar me, en heerlijk tegen me aankroop dat ik helemaal smolt, en vanaf dat moment ging het een stuk beter.

Ik merk dat het lanzaam begint te komen, Fuente. Ik ben inmiddels wel dol op haar maar mezelf moeder voelen, dat weet ik niet hoor. Ik vind het heerlijk als ze tegen me aanligt maar geef haar nog net zo makkelijk aan de kraamvisite. Maar ja, ze is ook nog maar twee weken.

quote:

Op woensdag 2 augustus 2006 20:13 schreef sjak het volgende:
Ik merk dat het lanzaam begint te komen, Fuente. Ik ben inmiddels wel dol op haar maar mezelf moeder voelen, dat weet ik niet hoor. Ik vind het heerlijk als ze tegen me aanligt maar geef haar nog net zo makkelijk aan de kraamvisite. Maar ja, ze is ook nog maar twee weken.

Komt goed hoor! Het is in ieder geval een goede start dat je dol op d'r bent, en ik ben van mening dat bij veel mensen dat echte moedergevoel moet groeien (zoals je hier vaker ook leest)

dat moedergevoel is bij mij echt in de loop van de tijd gekomen sjak, das voor de 1 gewoon heel anders als voor de ander.

Ik maak me daar ook geen zorgen over hoor. Ik weet zeker dat het goed gaat komen.

Ik moet nu soms nog wel eens denken: Oh ja, ik ben de moeder van Morris

Met mijn rug gaat het gelukkig weer een stuk beter. Buigen doet nog wel zeer, maar ik kan tenminste weer alle kanten op....

Alleen zit vriendje nu niet zo lekker in zijn vel. Gaat niet zo lekker op het werk enzo... en dat reageert ie af en toe (onbewust) af op mij. Verleden week barste de bom... Hij wilde er niet te veel over praten in eerste instantie omdat ik het ook een tijdje moeilijk gehad heb en hij wilde mij er niet mee opzadelen.
Hebben goed gepraat en nu is het weer goed...

Tja dat moedergevoel, dat moet idd groeien. Ik was dolgelukkig toen Amber geboren was. Maar de eerste paar dagen had ik echt zoiets, wat moet moet ik hierme, ik vind het helemaal niet leuk... Maar nu vind ik het echt helemaal geweldig. Al vind ik Amber soms doodvermoeiend. Ze kan af en toe zo ontzettend piepen en mekkeren...

Dus toch gewoon nog vloeien. Nou ja, vanmiddag nacontrole, kan ik het nog eens navragen.

Sjak, zoals de anderen ookal zeiden; bij de een werkt het nu eenmaal anders dan bij de ander. En dat je Jetske net zo makkelijk aan de kraamvisite geeft, da's toch normaal? Tuurlijk er zijn dames die daar helemaal niet tegen kunnen, maar het merendeel heeft daar volgens mij geen moeite mee. Zolang ze je haar maar gewoon terug geven voor ze weggaan.

Gisteravond gesport. Ging hartstikke goed. Hartslagmeter om, toestellen ingesteld en huppa gaan. Half uurtje roeien, kwartiertje cross country en een kwartiertje fietsen en toen was het uur alweer om. Ik heb me lekker warm getrained en niet abnormaal veel gezweet of buiten adem geweest. Ik voelde me echt goed! Maar nu niet gelijk te hard van stapel lopen, weet ik.