Mille Plateaux heb ik niet gelezen. Moet ik misschien nu gaan doen ( topic openen, misschien over Nietzsche plus postmoderne?)quote:Op woensdag 27 september 2006 23:58 schreef Ringo het volgende:
[..]
Je bent me voor met je opmerking over Nietzsche. Pas nu ik hem lees, merk ik hoezeer "men" schatplichtig is aan zijn ideeën; een tamelijke openbaring te ontdekken dat ook ik door hem ben beïnvloed, indirect weliswaar, zonder dat ik dat wist.
Kan je me trouwens iets van Deleuze aanraden? In mijn opleiding heb ik heel veel over hem gehoord, fascinerende verhalen over zijn "rizomatisch" denken en dat boek van hem dat me alleen al vanwege zijn titel erg aanspreekt: Mille Plateaux. Is dat boek enigzins leesbaar, of moet ik er op die manier helemaal niet tegenaan kijken?
En terecht!quote:Op woensdag 27 september 2006 21:32 schreef zodiakk het volgende:
En wederom worden de postmodernen niet genoemd. Same old shit altijd.
Bij vlagen onzin, jazeker. De uitdaging is het kaf en korn te scheiden.quote:Op donderdag 28 september 2006 10:12 schreef Dr_Jack het volgende:
[..]
En terecht!
Ik heb helemaal niets met het postmodernisme. Ik heb colleges gevolgd over die stroming, maar ik vind het bij vlagen onzin verpakt in een intellectueel jasje. Vooral aan Bruno Latour heb ik me nogal zitten ergeren. In die zin zitten Speknek en ik op één lijn: hulde aan de analytische (wetenschaps)filosofie en logica.![]()
En deze citaten (uit hun verband geruk als altijd) geven helemaal niéts weer over Sartres denken. Dit wel.quote:Op dinsdag 26 september 2006 00:24 schreef Lo-lo-lo-LOLA het volgende:
[..]
Wat een prachtig woord, antipode.
[..]
Filosofie is géén in een badkamertegelzin gevatte wijsheid.![]()
Postmoderne filosofen zijn veelvorming, in veel opzichten uniek van elkaar. Hadden verschillende onderwerpen, verschillende benaderingen. De weinige inhoudelijke overeenkomsten kunnen gevonden worden in hun waardering voor het unieke. Verder is de reactie op de postmoderne ideeen vaak niets meer dan een poging om de postmodernen te canoniseren. Iets waar zij zelf bijzonder stekelig stelling tegen hebben genomen. Ik vind het in ieder geval jammer dat je het afdoet als onzin, daarmee doe je die lui echt te kort.quote:Op donderdag 28 september 2006 10:12 schreef Dr_Jack het volgende:
Ik heb helemaal niets met het postmodernisme. Ik heb colleges gevolgd over die stroming, maar ik vind het bij vlagen onzin verpakt in een intellectueel jasje. Vooral aan Bruno Latour heb ik me nogal zitten ergeren. In die zin zitten Speknek en ik op één lijn: hulde aan de analytische (wetenschaps)filosofie en logica.![]()
Natuurlijk zijn postmodernen die ik oke vind, zoals Rorty. Maar besef je dat in die kringen soms echt de grofste flauwekul verkondigt wordt. Meerdere van die lui hebben harde kritiek op wetenschap, terwijl ze er zelf helemaal niets van begrijpen. Toen mijn hoogleraar vertelde dat in die kringen de stelling "wetenschappelijke feiten zijn niets meer dan afspraken" door nogal wat filosofen wordt verdedigd, wist ik hoe laat het was.quote:Op donderdag 28 september 2006 15:56 schreef zodiakk het volgende:
Postmoderne filosofen zijn veelvorming, in veel opzichten uniek van elkaar. Hadden verschillende onderwerpen, verschillende benaderingen. De weinige inhoudelijke overeenkomsten kunnen gevonden worden in hun waardering voor het unieke. Verder is de reactie op de postmoderne ideeen vaak niets meer dan een poging om de postmodernen te canoniseren. Iets waar zij zelf bijzonder stekelig stelling tegen hebben genomen. Ik vind het in ieder geval jammer dat je het afdoet als onzin, daarmee doe je die lui echt te kort.
Lyotard heb ik nog nie gelezen, maar wel gekocht. Dus : nu zal ik hem lezen. Ik vind het altijd zo prettig met fijne boeken in de kast die ik nog niet gelezen heb.quote:Op donderdag 28 september 2006 15:56 schreef zodiakk het volgende:
[..]
Postmoderne filosofen zijn veelvorming, in veel opzichten uniek van elkaar. Hadden verschillende onderwerpen, verschillende benaderingen. De weinige inhoudelijke overeenkomsten kunnen gevonden worden in hun waardering voor het unieke. Verder is de reactie op de postmoderne ideeen vaak niets meer dan een poging om de postmodernen te canoniseren. Iets waar zij zelf bijzonder stekelig stelling tegen hebben genomen. Ik vind het in ieder geval jammer dat je het afdoet als onzin, daarmee doe je die lui echt te kort.
Mijn favoriete filosoof is trouwens Lyotard. Niet omdat hij zo makkelijk leesbaar is, maar omdat hij zoveel durfde.
1. Rorty zegt ook dat er geen pricipieel onderscheid is tussen feiten en meningen. Wel zegt hij dat een absolute waarheid bestaat, alleen kunnen we mensen nooit zeker weten of we die te pakken hebben.quote:Op donderdag 28 september 2006 16:20 schreef Dr_Jack het volgende:
[..]
Natuurlijk zijn postmodernen die ik oke vind, zoals Rorty. Maar besef je dat in die kringen soms echt de grofste flauwekul verkondigt wordt. Meerdere van die lui hebben harde kritiek op wetenschap, terwijl ze er zelf helemaal niets van begrijpen. Toen mijn hoogleraar vertelde dat in die kringen de stelling "wetenschappelijke feiten zijn niets meer dan afspraken" door nogal wat filosofen wordt verdedigd, wist ik hoe laat het was.
Als voorbeeld een mooie anekdote die ik heb gehoord van een hoogleraar logica: een natuurkundige (die zich ook zo ergerde aan de postmoderne kritiek op wetenschap) stuurde een artikel naar een postmodern blad onder een andere naam. Hij schreef een artikel die he-le-maal nergens op sloeg. Verbanden vinden tussen de meetkunde van Gaus en feminisme, chaostheorie koppelen aan de koude oorlog en nog maar van dat soort onzin. Wat denk je? Dat artikel werd door postmodernen fantastisch gevonden. Het artikel werd het hoofdartikel van de eerstvolgende uitgave van dat vakblad. Die natuurkundige had de volgende uitgave een brief gestuurd en opgebiecht dat alles wat er stond complete onzin was. De wetenschappelijke wereld lachte zich kapot, want hiermee werd gewoon aangetoond:
a) wat voor onzinnige zaken er gaande zijn in de kringen
b) hoe weinig men weet van wetenschap, terwijl men er wel kritiek op heeft.
a) Ik heb niks te maken met 'die kringen', net zoals de meeste postmoderne filosofen weinig te maken hebben met 'die kringen'. Je anekdote doet weinig af aan de ideeen die postmoderne filosofen hebben. Ik vind het net zoiets als zeggen dat wat Nietzsche geschreven heeft allemaal onzin is, omdat hij gek is geworden. Wat ik eigenlijk heel zorgelijk vind is hoe weinig eigen richting jij aan je eigen mening geeft en hoe jij je laat inpakken door hoogleraren die klaarblijkelijk geen zin hebben om je van een fatsoenlijk antwoord te voorzien op je vragen.quote:Op donderdag 28 september 2006 16:20 schreef Dr_Jack het volgende:
De wetenschappelijke wereld lachte zich kapot, want hiermee werd gewoon aangetoond:
a) wat voor onzinnige zaken er gaande zijn in de kringen
b) hoe weinig men weet van wetenschap, terwijl men er wel kritiek op heeft.
De 'continentale methode'. Heh. Ik denk dat in sommige gevallen continentale filosofen gewoon niet zoveel op hebben met de beleefdheidsvormen die opgang doen binnen de bètawetenschappen.quote:Op donderdag 28 september 2006 16:31 schreef speknek het volgende:
Het moge daarom dus duidelijk zijn dat de continentale methode van uitgebreide, vaak met wollige termen gelardeerde, teksten nogal wat scepsis oproepen bij de gemiddelde betawetenschapper.
Maar ja. Weet wie het zegt, he.quote:Int: Why do you think that the European post-modernists use jargon?
Rorty: Because they're great and original minds. Great and original minds typically develop their own jargons
Bron
Daarom is de postmoderne idee ook vooral in de kunst terug te vinden.quote:Op donderdag 28 september 2006 22:39 schreef speknek het volgende:
Daar dacht ik ook aan. Maar dat is natuurlijk poep, wiskunde en logica zijn nog veel meer jargon.
De kritiek is hier niet het jargon, de kritiek gaat over de eindeloos omslachtige beschrijvingen die ook in enkele, duidelijke woorden te vatten zijn, waar de mystiek mee verdwijnt.
Het doet wellicht weinig af aan de ideeën van postmoderne filosofen, maar het laat pijnlijk zien hoe je met postmoderne praatjes - die wetenschappelijk gezien volledig onzinnig zijn - in de ogen van nogal wat postmoderne filosofen een goed artikel hebt geschreven.quote:Op donderdag 28 september 2006 21:34 schreef zodiakk het volgende:
a) Ik heb niks te maken met 'die kringen', net zoals de meeste postmoderne filosofen weinig te maken hebben met 'die kringen'. Je anekdote doet weinig af aan de ideeen die postmoderne filosofen hebben. Ik vind het net zoiets als zeggen dat wat Nietzsche geschreven heeft allemaal onzin is, omdat hij gek is geworden. Wat ik eigenlijk heel zorgelijk vind is hoe weinig eigen richting jij aan je eigen mening geeft en hoe jij je laat inpakken door hoogleraren die klaarblijkelijk geen zin hebben om je van een fatsoenlijk antwoord te voorzien op je vragen.
En de relevantie voor een dergelijke observatie in dit topic is? En sinds wanneer is wollig en doorwrocht taalgebruik een typische eigenschap van postmoderne filosofen? Hegel weleens gelezen?quote:Op vrijdag 29 september 2006 13:27 schreef Dr_Jack het volgende:
Het doet wellicht weinig af aan de ideeën van postmoderne filosofen, maar het laat pijnlijk zien hoe je met postmoderne praatjes - die wetenschappelijk gezien volledig onzinnig zijn - in de ogen van nogal wat postmoderne filosofen een goed artikel hebt geschreven.
Dank je wel.quote:Ik vind het bovendien knap hoe jij kan oordelen over hoe ik mijn mening heb gevormd over het postmodernisme.
De manier waarop je erover spreekt, de onderbouwing die je geeft en het simplisme waarmee je postmoderne filosofen naar de prullenbak verwijst, vermoeden, zoals ik al eerder zei, een benepenheid vooringenomenheid. Je loopt 'er niet warm voor'. Ik vraag me ook of je met die houding in de collegebanken hebt gezeten. Alsof je als seismoloog uit moet liggen aan Indonesische dorpsbewoners dat een tsunami niet de wraak van God is.quote:Alsof dat gebeurd is na één anekdote. Ik heb zelf nogal wat - helaas verplichte - colleges erover gevolgd. Ondanks het enthousiasme van de docenten, kon ik totaal niet warm lopen voor de inhoud van dergelijke vakken.
bij kunst kan ik me hier wel iets bij voorstellen, bij filosofie lijkt me dit alleen maar nodig bij gebrek aan complexe inhoudquote:Op vrijdag 29 september 2006 08:28 schreef mariatrepp het volgende:
Er zijn gewoon mensen die niet graag simpel schrijven, omdat ze willen dat hun lezers moeite moeten doen, en ook een egen inbreng moeten hebben.
Bepaalde onderwerpen vergen ook een bepaalde onderlegdheid in het onderwerp. Er is geen objectieve standaard voor wat 'wollig' is en wat niet. Maar vaak merk je dat zodra de taal niet meer intuitief is, of deze op de juiste manier aanspreekt, het meteen wordt afgedaan als wollig, hooghartig, omslachtig, overdreven, etc.quote:Op vrijdag 29 september 2006 14:09 schreef RobertoCarlos het volgende:
[..]
bij kunst kan ik me hier wel iets bij voorstellen, bij filosofie lijkt me dit alleen maar nodig bij gebrek aan complexe inhoud
Geeft wel aan dat die filosofen denken dat ze met heel belangrijke dingen bezig zijn, terwijl dit nog wel erg meevalt. Hooghartigheid is een naar bijtrekje van sommige filosofen.
Deze reactie snap ik niet. Ik heb bovendien nergens beweerd dat wollig taalgebruik per definitie een postmodern geval is. En ja, ik heb een hekel aan onnodig moeilijkdoenerij. Dat geldt niet voor sommige postmoderne denkers, maar ook voor andere continentale filosofie. Neem Heidegger en Hegel: qua inhoud hebben ze best relevante dingen geschreven, maar HOE ze het schreven was een absoluut drama. Toen ik Heidegger voor het eerst las, voelde ik mezelf echt dom: ik begreep er geen snars van. Toen op college hoorde wat eigenlijk het punt was van Heidegger, was ik teleurgesteld. Een volstrekt triviaal punt dat in een paar zinnen valt uit te leggen, was voor Heidegger een mogelijkheid om een hele pagina te schrijven vol onnodig moeilijkdoenerij. Dat snap ik dan niet. Waarom moet dat nou? Vandaar mijn grote voorkeur voor de analytische filosofie: alles zo simpel en helder wil formuleren. Maak iets niet moeilijker dan het is, nergens voor nodig.quote:Op vrijdag 29 september 2006 14:09 schreef zodiakk het volgende:
En de relevantie voor een dergelijke observatie in dit topic is? En sinds wanneer is wollig en doorwrocht taalgebruik een typische eigenschap van postmoderne filosofen? Hegel weleens gelezen?
Weet je waarom ik er niet voor warm loop? Ik heb nogal wat flauwekul gehoord tijdens het vak postmodernisme en met name over de wetenschap. Zo'n Bruno Latour die dan zegt:"Wetenschappelijke feiten zijn collectieve afspraken." Hij benadert de wetenschap puur vanuit een sociologische kant; wetenschap als een sociaal construct. De wetenschap vanuit een sociologisch en postmodern standpunt bekijken is mogelijk, maar je kan ook hopeloos overdrijven. Dat iets een sociaal construct is, wil niet zeggen dat het geen raakvlak kan hebben de realiteit. Zwaartekracht is waargenomen. Objecten vallen nou eenmaal. En ik zie het niet voor me dat de heren fysici morgen afspreken dat er géén zwaartekracht is (en objecten dus niet meer vallen).quote:De manier waarop je erover spreekt, de onderbouwing die je geeft en het simplisme waarmee je postmoderne filosofen naar de prullenbak verwijst, vermoeden, zoals ik al eerder zei, een benepenheid vooringenomenheid. Je loopt 'er niet warm voor'. Ik vraag me ook of je met die houding in de collegebanken hebt gezeten. Alsof je als seismoloog uit moet liggen aan Indonesische dorpsbewoners dat een tsunami niet de wraak van God is.
Ik denk dat het voor de meeste filosofen een enorme worsteling is om hun gedachten op papier te zetten. Achteraf samenvatten is altijd makkelijker dan daadwerkelijk een originele gedachte op papier zetten.quote:Op vrijdag 29 september 2006 21:00 schreef Dr_Jack het volgende:
[..]
Deze reactie snap ik niet. Ik heb bovendien nergens beweerd dat wollig taalgebruik per definitie een postmodern geval is. En ja, ik heb een hekel aan onnodig moeilijkdoenerij. Dat geldt niet voor sommige postmoderne denkers, maar ook voor andere continentale filosofie. Neem Heidegger en Hegel: qua inhoud hebben ze best relevante dingen geschreven, maar HOE ze het schreven was een absoluut drama. Toen ik Heidegger voor het eerst las, voelde ik mezelf echt dom: ik begreep er geen snars van. Toen op college hoorde wat eigenlijk het punt was van Heidegger, was ik teleurgesteld. Een volstrekt triviaal punt dat in een paar zinnen valt uit te leggen, was voor Heidegger een mogelijkheid om een hele pagina te schrijven vol onnodig moeilijkdoenerij. Dat snap ik dan niet. Waarom moet dat nou? Vandaar mijn grote voorkeur voor de analytische filosofie: alles zo simpel en helder wil formuleren. Maak iets niet moeilijker dan het is, nergens voor nodig.
Postmodernen ontkennen de realiteit niet, zij zeggen dat de enige manier waarop wij betekenis kunnen geven aan de wereld om ons heen gebonden is aan sociale contexten: 'Tomaat' betekent iets heel anders voor een demonstarnt dan voor een kok. Dat betekent niet dat de tomaat er niet is, maar de betekenis van de tomaat hangt of van de sociale context waarin het zich bevindt. De realiteit is alleen toegankelijk voor ons via categorieen, dus onze kennis over de wereld en representaties van de realiteit zijn geen pure, objectieve reflecties van de realiteit 'out there', maar produkten van onze manier van categorisen. Maar goed, je kent Rorty, die zegt hetzelfde.quote:Weet je waarom ik er niet voor warm loop? Ik heb nogal wat flauwekul gehoord tijdens het vak postmodernisme en met name over de wetenschap. Zo'n Bruno Latour die dan zegt:"Wetenschappelijke feiten zijn collectieve afspraken." Hij benadert de wetenschap puur vanuit een sociologische kant; wetenschap als een sociaal construct. De wetenschap vanuit een sociologisch en postmodern standpunt bekijken is mogelijk, maar je kan ook hopeloos overdrijven. Dat iets een sociaal construct is, wil niet zeggen dat het geen raakvlak kan hebben de realiteit. Zwaartekracht is waargenomen. Objecten vallen nou eenmaal. En ik zie het niet voor me dat de heren fysici morgen afspreken dat er géén zwaartekracht is (en objecten dus niet meer vallen).
Maar zelfs geen enkele wetenschapsfilosoof beweert dat de kennis van onze wereld puur objectief en absoluut is. Kant merkte dit al op. Nogal een open deur als je het mij vraagt. Er zijn echter postmodernen die veel verder gaan. Er zitten echt lui tussen die denken dat wetenschap slechts een sociale constructie is en dat het niets met 'waarheid' heeft te maken. Terwijl ik denk dat medische wetenschap toch meer raakvlakken heeft met de realiteit, dan bijv. 'geneeswijzen' van een Afrikaanse boeman. Beide zijn een sociaal construct, maar kennistheoretisch is de laatste inferieur. Vandaar dat ik het treurig vindt hoe een postmodern denker als Gerard Fourez wetenschappelijke feiten slechts als collectieve afspraken ziet. Hier een leuk artikel (en interview met twee fysici) van Skepsis over hoe wetenschappelijke begrippen op de meest absurde manier worden gebruikt in het postmodernisme: http://www.skepsis.nl/sokal.htmlquote:Op vrijdag 29 september 2006 22:14 schreef zodiakk het volgende:
Postmodernen ontkennen de realiteit niet, zij zeggen dat de enige manier waarop wij betekenis kunnen geven aan de wereld om ons heen gebonden is aan sociale contexten: 'Tomaat' betekent iets heel anders voor een demonstarnt dan voor een kok. Dat betekent niet dat de tomaat er niet is, maar de betekenis van de tomaat hangt of van de sociale context waarin het zich bevindt. De realiteit is alleen toegankelijk voor ons via categorieen, dus onze kennis over de wereld en representaties van de realiteit zijn geen pure, objectieve reflecties van de realiteit 'out there', maar produkten van onze manier van categorisen. Maar goed, je kent Rorty, die zegt hetzelfde.
Geen enkele postmoderne filosoof zal dit weerleggen, er ís namelijk vooruitgang geboekt in de medische wetenschap, er ís meer kennis over hoe je iets moet bouwen. Maar dit zijn 'kleine' waarheden, geen 'grote' waarheden. Alle wetenschappelijke ontwikkelingen ten spijt, we zijn nog geen stap verder bij een waarheid over de zin van het leven, het universum, God. Onderwerpen die ons bestaan op existentieel niveau domineren.quote:Op zaterdag 30 september 2006 00:25 schreef Dr_Jack het volgende:
Maar zelfs geen enkele wetenschapsfilosoof beweert dat de kennis van onze wereld puur objectief en absoluut is. Kant merkte dit al op. Nogal een open deur als je het mij vraagt. Er zijn echter postmodernen die veel verder gaan. Er zitten echt lui tussen die denken dat wetenschap slechts een sociale constructie is en dat het niets met 'waarheid' heeft te maken. Terwijl ik denk dat medische wetenschap toch meer raakvlakken heeft met de realiteit, dan bijv. 'geneeswijzen' van een Afrikaanse boeman. Beide zijn een sociaal construct, maar kennistheoretisch is de laatste inferieur.
Wat mij betreft ventileren we niet onze meningen, maar hou ik jouw aversie tegen de postmodernen kritisch tegen het licht,quote:Maar laten we hiermee kappen. Dit is geen topic "wat vind je van postmodernisme?". Het is duidelijk dat het niet mijn manier van filosoferen is en dat ik meer gecharmeerd ben van de analytische benadering, oftewel het logisch analyseren van redenaties en formalisering en verheldering van taalconcepten.
EIgenlijk zegt DrJack in het eerste deel van zijn/haar eerste reactie van 29 september 21.00 uur precies wat ik bedoel.quote:Op vrijdag 29 september 2006 14:12 schreef zodiakk het volgende:
[..]
Bepaalde onderwerpen vergen ook een bepaalde onderlegdheid in het onderwerp. Er is geen objectieve standaard voor wat 'wollig' is en wat niet. Maar vaak merk je dat zodra de taal niet meer intuitief is, of deze op de juiste manier aanspreekt, het meteen wordt afgedaan als wollig, hooghartig, omslachtig, overdreven, etc.
Dit vind ik nogal een stroman. Ethische, normatieve vragen vragen vallen buiten het wetenschappelijke domein, omdat ze niet descriptief zijn. Ethische feiten en waarheden bestaan volgens mij ook niet (geheel in de lijn van analytische filosofie). Je kunt de wetenschap dus ook niet verwijten dat we daarop geen antwoord hebben gevonden. Op God heeft de wetenschap trouwens wel antwoorden gevonden, bijvoorbeeld sociologisch, neurologisch en cultureel. Ontologisch niet, maar daar kun je je afvragen of dat niet met het concept van God heeft te maken. En op gebied van het universum komt de sterrenkunde steeds verder. Geduld is een schone zaak in de wetenschap.quote:Op zaterdag 30 september 2006 02:12 schreef zodiakk het volgende:Geen enkele postmoderne filosoof zal dit weerleggen, er ís namelijk vooruitgang geboekt in de medische wetenschap, er ís meer kennis over hoe je iets moet bouwen. Maar dit zijn 'kleine' waarheden, geen 'grote' waarheden. Alle wetenschappelijke ontwikkelingen ten spijt, we zijn nog geen stap verder bij een waarheid over de zin van het leven, het universum, God. Onderwerpen die ons bestaan op existentieel niveau domineren.
Zie, daar is de breuk met de analytische (wetenschaps)filosofie.quote:Als wij alleen middels categorieen betekenis kunnen geven aan de wereld om ons heen dan is er in principe geen enkel kentheoretisch construct dat vanuit zichzelf méér waard is dan een ander kentheoretisch construct. De 'geneeswijzen' van de medische wetenschap hebben niet méér raakvlakken met de realiteit dan de Afrikaanse boeman, omdat de medische wetenschap ook haar eigen realiteit schept. Zo wordt de 'patiënt' binnen de medische weternschap alleen genezen verklaard als aan bepaalde voorwaarden wordt voldaan die binnen de medische wetenschap zelf zijn geformuleerd. Je bent alleen 'genezen' als je geen pijn meer hebt. De Afrikaanse boeman kan zijn patiënt ook op hele andere gronden 'genezen' verklaren.
Zo is het ene kentheoretische construct niet méér waard dan het andere, maar zijn sommige kentheoretische constructen (laten we het woord er toch maar bij halen: 'discoursen') zoals de medische wetenschappen veel dwingender in het willen uitsluiten van andere regels en waarden dan anderen. Dáár ligt de kritiek. Overigens raad ik Francois Lyotard aan die hier in zijn bijwerk 'Het postmoderne weten' ook over verhaalt. Radicale wetenschapskritiek in een pagina of 100.
Dan is de vraag: wie bepaalt wat het wetenschappelijke domein is? Juist ja, de wetenschap zelf. En wat de wetenschap als wetenschappelijk domein vaststelt op basis van haar legitimerende regels en procedures is meteen ook onderhavig aan diezelfde regels en procedures. De legitimiteit of 'juistheid' van deze regels en procedures kunnen nooit objectief getoetst worden middels diezelfde regels en procedures. Daaruit volgt: de wetenschap en haar veronderstellingen zijn net zo goed als andere kentheoretische constructen gebaseerd op collectieve afspraken.quote:Op zaterdag 30 september 2006 10:34 schreef Dr_Jack het volgende:
Zie, daar is de breuk met de analytische (wetenschaps)filosofie.De constantering dat de medische wetenschap meer verklarings- en voorspellingskracht heeft dan de Afrikaanse boeman impliceert mijns inziens dat die meer raakvlak heeft met de realiteit. Succes van verklarings- en voorspellingswaarde is heuristisch middel om goede theorieën te scheiden van de foute. Evolutietheorie verklaart bijvoorbeeld de diversiteit van soorten in de natuur veel beter dan welke theorie dan ook. Dit komt volgens mij omdat de evolutietheorie een accurater, theoretisch raamwerk is dan de andere.
Klopt, maar daarom bestaat er zoiets als wetenschapsfilosofie. Een complex vakgebied die constant de methoden, implicaties en veronderstellingen van wetenschap analyseert en probeert de verbeteren. Waar ik me tegen verzet is de volgende redenering: de regels en procedures kunnen nooit objectief worden getoetst en zijn net als andere kentheoretische constructen gebaseerd op collectieve afspraken, dus is het wetenschappelijk paradigma even in principe niet beter dan andere kentheoretische constructen. Deze laatste conclusie - die nogal populair is in postmoderne kringen - is nogal problematisch. De fundering van elk kentheoretisch construct valt te analyseren op haar interne consistentie, voorspellings- en verklaringskracht, progressie, vruchtbaarheid en simpliciteit. Dan kun je wel heel postmodern intellectueel moeilijk gaan doen, maar je weet best dat dit pragmatisch geen hout snijdt. Een kentheoretisch construct dat om de haverklap empirische tegenvoorbeelden krijgt, faalt bij het voorspellen in gebeurtenissen en logisch tegenstrijdig is, is een niet al te best construct. Als jij denkt dat alle kentheoretische constructen gelijkwaardig zijn, dan wens ik je veel succes bij de medicijnman als je ziek bent. Maar waarschijnlijk ga je toch naar het ziekenhuis, net als elk weldenkend mens...quote:Op zaterdag 30 september 2006 20:41 schreef zodiakk het volgende:Dan is de vraag: wie bepaalt wat het wetenschappelijke domein is? Juist ja, de wetenschap zelf. En wat de wetenschap als wetenschappelijk domein vaststelt op basis van haar legitimerende regels en procedures is meteen ook onderhavig aan diezelfde regels en procedures. De legitimiteit of 'juistheid' van deze regels en procedures kunnen nooit objectief getoetst worden middels diezelfde regels en procedures. Daaruit volgt: de wetenschap en haar veronderstellingen zijn net zo goed als andere kentheoretische constructen gebaseerd op collectieve afspraken.
Popper is mn favoriete filosoofquote:Op zondag 1 oktober 2006 10:36 schreef Dr_Jack het volgende:
[..]
Klopt, maar daarom bestaat er zoiets als wetenschapsfilosofie. Een complex vakgebied die constant de methoden, implicaties en veronderstellingen van wetenschap analyseert en probeert de verbeteren. Waar ik me tegen verzet is de volgende redenering: de regels en procedures kunnen nooit objectief worden getoetst en zijn net als andere kentheoretische constructen gebaseerd op collectieve afspraken, dus is het wetenschappelijk paradigma even in principe niet beter dan andere kentheoretische constructen. Deze laatste conclusie - die nogal populair is in postmoderne kringen - is nogal problematisch. De fundering van elk kentheoretisch construct valt te analyseren op haar interne consistentie, voorspellings- en verklaringskracht, progressie, vruchtbaarheid en simpliciteit. Dan kun je wel heel postmodern intellectueel moeilijk gaan doen, maar je weet best dat dit pragmatisch geen hout snijdt. Een kentheoretisch construct dat om de haverklap empirische tegenvoorbeelden krijgt, faalt bij het voorspellen in gebeurtenissen en logisch tegenstrijdig is, is een niet al te best construct. Als jij denkt dat alle kentheoretische constructen gelijkwaardig zijn, dan wens ik je veel succes bij de medicijnman als je ziek bent. Maar waarschijnlijk ga je toch naar het ziekenhuis, net als elk weldenkend mens...
Ik heb Popper zelf ook liever dan Latour. Laat dat duidelijk zijn.quote:Op zondag 1 oktober 2006 10:42 schreef qwertyuiop het volgende:
[..]
Popper is mn favoriete filosoof![]()
En zeker niet Bruno Latour![]()
En ik ben degene die problematische conclusies trekt?quote:Op zondag 1 oktober 2006 10:36 schreef Dr_Jack het volgende:
[..]
Klopt, maar daarom bestaat er zoiets als wetenschapsfilosofie. Een complex vakgebied die constant de methoden, implicaties en veronderstellingen van wetenschap analyseert en probeert de verbeteren.
Interne consistente, voorspellings- en verklaringskracht, progressie, vruchtbaarheid en simpliciteit zijn allemaal criteria die de wetenschap zelf heeft geoperationaliseerd. Zij dienen als poortwachters die ervoor zorgen dat de zelflegitimatie van de wetenschap ongestoord zijn gang kan gaan. Wat deze criteria en de operationalisering ervan door de wetenschap miskennen zijn de onverwachte, unieke en onherhaalbare fenomen in ons bestaan.quote:Waar ik me tegen verzet is de volgende redenering: de regels en procedures kunnen nooit objectief worden getoetst en zijn net als andere kentheoretische constructen gebaseerd op collectieve afspraken, dus is het wetenschappelijk paradigma even in principe niet beter dan andere kentheoretische constructen. Deze laatste conclusie - die nogal populair is in postmoderne kringen - is nogal problematisch. De fundering van elk kentheoretisch construct valt te analyseren op haar interne consistentie, voorspellings- en verklaringskracht, progressie, vruchtbaarheid en simpliciteit.
De postmodernen brengen geen vervangend kentheoretisch construct in de plaats van de oude. Het is radicale kritiek, zonder grote gebaren, handreikingen of vervangende handvatten waarmee we ons bestaan meer zin kunnen geven. Dát is de grote zwakte, het schrijft niks voor. Postmoderne filosofieen leveren geen antwoorden, maar roepen vragen op en willen daarmee diversiteit in ideeen en opvattingen te creeren. Maar als jij wilt volharden in het verwerpen van postmoderne ideeen op basis van een hypothetisch voorbeeld, dan kan ik je niet tegenhouden.quote:Dan kun je wel heel postmodern intellectueel moeilijk gaan doen, maar je weet best dat dit pragmatisch geen hout snijdt. Een kentheoretisch construct dat om de haverklap empirische tegenvoorbeelden krijgt, faalt bij het voorspellen in gebeurtenissen en logisch tegenstrijdig is, is een niet al te best construct. Als jij denkt dat alle kentheoretische constructen gelijkwaardig zijn, dan wens ik je veel succes bij de medicijnman als je ziek bent. Maar waarschijnlijk ga je toch naar het ziekenhuis, net als elk weldenkend mens...
Volgens mij kun je rationeel debatteren over de grondslagen van de wetenschap. Dat moet niet het probleem zijn.quote:Op zondag 1 oktober 2006 17:23 schreef zodiakk het volgende:En ik ben degene die problematische conclusies trekt?
Nee, zij dienen om de inferieure kennisconstructen te scheiden van de betere. En dat blijkt een zeer goed middel te zijn. Hoe wou je anders de wetenschappelijke progressie verklaren? Blijkbaar werken deze principes, zodat pseudokennis kan worden opgespoord. Want wederom: jij gaat toch ook liever naar een arts dan naar een kwakzalver. En over welke onverwachte, unieke en onherhaalbare fenomenen heb je het? Je zou eens moeten weten hoe onverwacht en uniek de quantumfysica is. Ook dat is wetenschap...quote:Interne consistente, voorspellings- en verklaringskracht, progressie, vruchtbaarheid en simpliciteit zijn allemaal criteria die de wetenschap zelf heeft geoperationaliseerd. Zij dienen als poortwachters die ervoor zorgen dat de zelflegitimatie van de wetenschap ongestoord zijn gang kan gaan. Wat deze criteria en de operationalisering ervan door de wetenschap miskennen zijn de onverwachte, unieke en onherhaalbare fenomen in ons bestaan.
Dat vind ik dus zo laf en gemakzuchtig: de wetenschap vanaf de zijlijn bekritiseren en zelf geen constructief alternatief geven. Ik las ooit een artikel van sociologen waarbij ze postmodernen met chickens vergeleken. Het was een metaforisch spel waarbij je de straat moest oversteken, terwijl auto's voorbij razen. Andere filosofen en wetenschappers hebben de moed om de straat over te steken, terwijl de postmodernen enkel aan de kant van de weg staan en commentaar geven. Oftewel: je hebt qua constructiviteit en pragmatisme er helemaal niets aan. Ik wil problemen oplossen en constructief zijn. Een beetje de postmoderne rebel uithangen vind ik intellectuele tijdverdoenerij. En soms is het zelfs pseudo-intellectueel: het is bekend dat nogal wat postmodernen natuurwetenschappelijk begrippen helemaal verkeerd gebruiken.quote:De postmodernen brengen geen vervangend kentheoretisch construct in de plaats van de oude. Het is radicale kritiek, zonder grote gebaren, handreikingen of vervangende handvatten waarmee we ons bestaan meer zin kunnen geven. Dát is de grote zwakte, het schrijft niks voor. Postmoderne filosofieen leveren geen antwoorden, maar roepen vragen op en willen daarmee diversiteit in ideeen en opvattingen te creeren. Maar als jij wilt volharden in het verwerpen van postmoderne ideeen op basis van een hypothetisch voorbeeld, dan kan ik je niet tegenhouden.
Ja, het is een leuke discussie. Gewoon inhoudelijk er goed tegenaan.quote:
quote:Op dinsdag 2 januari 2007 17:41 schreef Schnoepfchen het volgende:
Popper kort samengevat: "basically, er is niks meer dan logica."
Klopt, hij was geen logicus in de klassieke betekenis van het woord.quote:Op dinsdag 2 januari 2007 17:55 schreef Dr_Jack het volgende:
[..]![]()
Hoe kom je tot die conclusie? Waar heeft Popper gezegd dat er niks meer is dan logica? Popper was ook helemaal geen logicus, maar een wetenschapsfilosoof (en een zeer invloedrijke).
Popper keerde zich juist tegen de gedachte dat alles viel te verklaren volgens logische wetten. In ieder geval op het gebied van de sociale wetenschappen.quote:Op dinsdag 2 januari 2007 23:18 schreef Schnoepfchen het volgende:
[..]
Klopt, hij was geen logicus in de klassieke betekenis van het woord.
Maar alles was mechanisch te verklaren volgens hem, volgens logische wetten. Wetenschap was volgens hem een gebied dat volledig te beschrijven was met een bijna-axiomatische inductie en logische deductie. Als het ware een uiting van logica.
Herman Finkers geeft in zijn boek ‘liefde is vreemd’ inderdaad een geweldige theorie over het draaien van de wereld! Geweldig hoe hij afrekent met de wetenschap. Daar zou Galileo tranen van in de ogen hebben gekregenquote:Op dinsdag 25 juli 2006 01:15 schreef Bosbeetle het volgende:
Herman Finkers of Herman Brusselmans
ach who cares iedereen die Herman heet.
Ik heb heel weinig Feyerabend gelezen, maar wát ik gelezen heb vond ik wel zo boeiend dat ik eigenlijk eens wat meer zou moeten oppakken. Wat kan je aanraden?quote:Op vrijdag 5 januari 2007 15:18 schreef pilky het volgende:
[..]
Herman Finkers geeft in zijn boek ‘liefde is vreemd’ inderdaad een geweldige theorie over het draaien van de wereld! Geweldig hoe hij afrekent met de wetenschap. Daar zou Galileo tranen van in de ogen hebben gekregen. Mijn favoriete filosoof, je raad het misschien al, is Feyerabend. Hoewel ik misschien Adorno zou moeten antwoorden om zijn relevantie voor de kunst of Bataille omdat zijn heerlijk gepassioneerde theorieën zo lekker lezen bij een glas wijn.
quote:Voltaire als vrolijk antwoord op de vergrijzing (Paul Steenhuis, Uitgeverij Cossee). Waarom wordt de vergrijzing steevast als ramp voor de samenleving afgeschilderd en de oudere als nutteloze kostenpost afgeschreven? Paul Steenhuis zet het sombere denken over ouder worden en de vergrijzing van nu af tegen de vitale levenshouding van de achttiende-eeuwse Franse filosoof Voltaire, die tussen zijn 60ste en 83ste zijn productiefste, vrolijkste en briljantste jaren beleefde. Steenhuis zoekt antwoord op de vraag in hoeverre de levenshouding van de achttiende-eeuwse supersenior als voorbeeld kan dienen voor de oudere van vandaag, die na zijn 60ste volgens sommigen aan zijn 'tweede adolescentie' begint.
Wat jammer dat ik deze volmaakte Nietzscheimitatie (''zwakgeestelijk'', ''bewapend'' en een cursivering als uitsmijter) niet eerder zag.quote:Op zondag 7 januari 2007 18:23 schreef Ringo het volgende:
Zojuist de Antichrist van Nietzsche uitgelezen. Wat een prachtige stijl heeft die man toch.. die laatste, fulmineuze passages tegen alles dat naar christelijke heiligheid riekt...en hoe visionair was hij, toen al, met betrekking tot wat decennia later bewaarheid zou worden in de hoofden van de 'intellectuele massa'.
Hoe verkeerd is (en wordt) hij ook niet begrepen? Hoe simpel is het niet om zijn kritiek te 'stelen', zwakgeestelijke wraakoefening, als aanval op alles waartegen je mentaal niet genoeg bewapend bent?
Het is geen kunst om Nietzsche gelijk te geven; het is de kunst om je eigen gelijk te scheppen naar aanleiding van alles wat hij over jou beweert.
Leuk gedaan inderdaadquote:Op woensdag 24 januari 2007 16:30 schreef Apropos het volgende:
volmaakte Nietzscheimitatie
Vind ik ook een interessante stromingquote:Op zondag 14 januari 2007 16:04 schreef GiGra het volgende:
Ik ben zelf een aanhanger van de leer van stoa, stoïcijns dus. Gewoon niet te opgefokt doen, alles over je heen laten komen en observeren...![]()
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |