Dan is de vraag: wie bepaalt wat het wetenschappelijke domein is? Juist ja, de wetenschap zelf. En wat de wetenschap als wetenschappelijk domein vaststelt op basis van haar legitimerende regels en procedures is meteen ook onderhavig aan diezelfde regels en procedures. De legitimiteit of 'juistheid' van deze regels en procedures kunnen nooit objectief getoetst worden middels diezelfde regels en procedures. Daaruit volgt: de wetenschap en haar veronderstellingen zijn net zo goed als andere kentheoretische constructen gebaseerd op collectieve afspraken.quote:Op zaterdag 30 september 2006 10:34 schreef Dr_Jack het volgende:
Zie, daar is de breuk met de analytische (wetenschaps)filosofie.De constantering dat de medische wetenschap meer verklarings- en voorspellingskracht heeft dan de Afrikaanse boeman impliceert mijns inziens dat die meer raakvlak heeft met de realiteit. Succes van verklarings- en voorspellingswaarde is heuristisch middel om goede theorieën te scheiden van de foute. Evolutietheorie verklaart bijvoorbeeld de diversiteit van soorten in de natuur veel beter dan welke theorie dan ook. Dit komt volgens mij omdat de evolutietheorie een accurater, theoretisch raamwerk is dan de andere.
Klopt, maar daarom bestaat er zoiets als wetenschapsfilosofie. Een complex vakgebied die constant de methoden, implicaties en veronderstellingen van wetenschap analyseert en probeert de verbeteren. Waar ik me tegen verzet is de volgende redenering: de regels en procedures kunnen nooit objectief worden getoetst en zijn net als andere kentheoretische constructen gebaseerd op collectieve afspraken, dus is het wetenschappelijk paradigma even in principe niet beter dan andere kentheoretische constructen. Deze laatste conclusie - die nogal populair is in postmoderne kringen - is nogal problematisch. De fundering van elk kentheoretisch construct valt te analyseren op haar interne consistentie, voorspellings- en verklaringskracht, progressie, vruchtbaarheid en simpliciteit. Dan kun je wel heel postmodern intellectueel moeilijk gaan doen, maar je weet best dat dit pragmatisch geen hout snijdt. Een kentheoretisch construct dat om de haverklap empirische tegenvoorbeelden krijgt, faalt bij het voorspellen in gebeurtenissen en logisch tegenstrijdig is, is een niet al te best construct. Als jij denkt dat alle kentheoretische constructen gelijkwaardig zijn, dan wens ik je veel succes bij de medicijnman als je ziek bent. Maar waarschijnlijk ga je toch naar het ziekenhuis, net als elk weldenkend mens...quote:Op zaterdag 30 september 2006 20:41 schreef zodiakk het volgende:Dan is de vraag: wie bepaalt wat het wetenschappelijke domein is? Juist ja, de wetenschap zelf. En wat de wetenschap als wetenschappelijk domein vaststelt op basis van haar legitimerende regels en procedures is meteen ook onderhavig aan diezelfde regels en procedures. De legitimiteit of 'juistheid' van deze regels en procedures kunnen nooit objectief getoetst worden middels diezelfde regels en procedures. Daaruit volgt: de wetenschap en haar veronderstellingen zijn net zo goed als andere kentheoretische constructen gebaseerd op collectieve afspraken.
Popper is mn favoriete filosoofquote:Op zondag 1 oktober 2006 10:36 schreef Dr_Jack het volgende:
[..]
Klopt, maar daarom bestaat er zoiets als wetenschapsfilosofie. Een complex vakgebied die constant de methoden, implicaties en veronderstellingen van wetenschap analyseert en probeert de verbeteren. Waar ik me tegen verzet is de volgende redenering: de regels en procedures kunnen nooit objectief worden getoetst en zijn net als andere kentheoretische constructen gebaseerd op collectieve afspraken, dus is het wetenschappelijk paradigma even in principe niet beter dan andere kentheoretische constructen. Deze laatste conclusie - die nogal populair is in postmoderne kringen - is nogal problematisch. De fundering van elk kentheoretisch construct valt te analyseren op haar interne consistentie, voorspellings- en verklaringskracht, progressie, vruchtbaarheid en simpliciteit. Dan kun je wel heel postmodern intellectueel moeilijk gaan doen, maar je weet best dat dit pragmatisch geen hout snijdt. Een kentheoretisch construct dat om de haverklap empirische tegenvoorbeelden krijgt, faalt bij het voorspellen in gebeurtenissen en logisch tegenstrijdig is, is een niet al te best construct. Als jij denkt dat alle kentheoretische constructen gelijkwaardig zijn, dan wens ik je veel succes bij de medicijnman als je ziek bent. Maar waarschijnlijk ga je toch naar het ziekenhuis, net als elk weldenkend mens...
Ik heb Popper zelf ook liever dan Latour. Laat dat duidelijk zijn.quote:Op zondag 1 oktober 2006 10:42 schreef qwertyuiop het volgende:
[..]
Popper is mn favoriete filosoof![]()
En zeker niet Bruno Latour![]()
En ik ben degene die problematische conclusies trekt?quote:Op zondag 1 oktober 2006 10:36 schreef Dr_Jack het volgende:
[..]
Klopt, maar daarom bestaat er zoiets als wetenschapsfilosofie. Een complex vakgebied die constant de methoden, implicaties en veronderstellingen van wetenschap analyseert en probeert de verbeteren.
Interne consistente, voorspellings- en verklaringskracht, progressie, vruchtbaarheid en simpliciteit zijn allemaal criteria die de wetenschap zelf heeft geoperationaliseerd. Zij dienen als poortwachters die ervoor zorgen dat de zelflegitimatie van de wetenschap ongestoord zijn gang kan gaan. Wat deze criteria en de operationalisering ervan door de wetenschap miskennen zijn de onverwachte, unieke en onherhaalbare fenomen in ons bestaan.quote:Waar ik me tegen verzet is de volgende redenering: de regels en procedures kunnen nooit objectief worden getoetst en zijn net als andere kentheoretische constructen gebaseerd op collectieve afspraken, dus is het wetenschappelijk paradigma even in principe niet beter dan andere kentheoretische constructen. Deze laatste conclusie - die nogal populair is in postmoderne kringen - is nogal problematisch. De fundering van elk kentheoretisch construct valt te analyseren op haar interne consistentie, voorspellings- en verklaringskracht, progressie, vruchtbaarheid en simpliciteit.
De postmodernen brengen geen vervangend kentheoretisch construct in de plaats van de oude. Het is radicale kritiek, zonder grote gebaren, handreikingen of vervangende handvatten waarmee we ons bestaan meer zin kunnen geven. Dát is de grote zwakte, het schrijft niks voor. Postmoderne filosofieen leveren geen antwoorden, maar roepen vragen op en willen daarmee diversiteit in ideeen en opvattingen te creeren. Maar als jij wilt volharden in het verwerpen van postmoderne ideeen op basis van een hypothetisch voorbeeld, dan kan ik je niet tegenhouden.quote:Dan kun je wel heel postmodern intellectueel moeilijk gaan doen, maar je weet best dat dit pragmatisch geen hout snijdt. Een kentheoretisch construct dat om de haverklap empirische tegenvoorbeelden krijgt, faalt bij het voorspellen in gebeurtenissen en logisch tegenstrijdig is, is een niet al te best construct. Als jij denkt dat alle kentheoretische constructen gelijkwaardig zijn, dan wens ik je veel succes bij de medicijnman als je ziek bent. Maar waarschijnlijk ga je toch naar het ziekenhuis, net als elk weldenkend mens...
Volgens mij kun je rationeel debatteren over de grondslagen van de wetenschap. Dat moet niet het probleem zijn.quote:Op zondag 1 oktober 2006 17:23 schreef zodiakk het volgende:En ik ben degene die problematische conclusies trekt?
Nee, zij dienen om de inferieure kennisconstructen te scheiden van de betere. En dat blijkt een zeer goed middel te zijn. Hoe wou je anders de wetenschappelijke progressie verklaren? Blijkbaar werken deze principes, zodat pseudokennis kan worden opgespoord. Want wederom: jij gaat toch ook liever naar een arts dan naar een kwakzalver. En over welke onverwachte, unieke en onherhaalbare fenomenen heb je het? Je zou eens moeten weten hoe onverwacht en uniek de quantumfysica is. Ook dat is wetenschap...quote:Interne consistente, voorspellings- en verklaringskracht, progressie, vruchtbaarheid en simpliciteit zijn allemaal criteria die de wetenschap zelf heeft geoperationaliseerd. Zij dienen als poortwachters die ervoor zorgen dat de zelflegitimatie van de wetenschap ongestoord zijn gang kan gaan. Wat deze criteria en de operationalisering ervan door de wetenschap miskennen zijn de onverwachte, unieke en onherhaalbare fenomen in ons bestaan.
Dat vind ik dus zo laf en gemakzuchtig: de wetenschap vanaf de zijlijn bekritiseren en zelf geen constructief alternatief geven. Ik las ooit een artikel van sociologen waarbij ze postmodernen met chickens vergeleken. Het was een metaforisch spel waarbij je de straat moest oversteken, terwijl auto's voorbij razen. Andere filosofen en wetenschappers hebben de moed om de straat over te steken, terwijl de postmodernen enkel aan de kant van de weg staan en commentaar geven. Oftewel: je hebt qua constructiviteit en pragmatisme er helemaal niets aan. Ik wil problemen oplossen en constructief zijn. Een beetje de postmoderne rebel uithangen vind ik intellectuele tijdverdoenerij. En soms is het zelfs pseudo-intellectueel: het is bekend dat nogal wat postmodernen natuurwetenschappelijk begrippen helemaal verkeerd gebruiken.quote:De postmodernen brengen geen vervangend kentheoretisch construct in de plaats van de oude. Het is radicale kritiek, zonder grote gebaren, handreikingen of vervangende handvatten waarmee we ons bestaan meer zin kunnen geven. Dát is de grote zwakte, het schrijft niks voor. Postmoderne filosofieen leveren geen antwoorden, maar roepen vragen op en willen daarmee diversiteit in ideeen en opvattingen te creeren. Maar als jij wilt volharden in het verwerpen van postmoderne ideeen op basis van een hypothetisch voorbeeld, dan kan ik je niet tegenhouden.
Ja, het is een leuke discussie. Gewoon inhoudelijk er goed tegenaan.quote:
quote:Op dinsdag 2 januari 2007 17:41 schreef Schnoepfchen het volgende:
Popper kort samengevat: "basically, er is niks meer dan logica."
Klopt, hij was geen logicus in de klassieke betekenis van het woord.quote:Op dinsdag 2 januari 2007 17:55 schreef Dr_Jack het volgende:
[..]![]()
Hoe kom je tot die conclusie? Waar heeft Popper gezegd dat er niks meer is dan logica? Popper was ook helemaal geen logicus, maar een wetenschapsfilosoof (en een zeer invloedrijke).
Popper keerde zich juist tegen de gedachte dat alles viel te verklaren volgens logische wetten. In ieder geval op het gebied van de sociale wetenschappen.quote:Op dinsdag 2 januari 2007 23:18 schreef Schnoepfchen het volgende:
[..]
Klopt, hij was geen logicus in de klassieke betekenis van het woord.
Maar alles was mechanisch te verklaren volgens hem, volgens logische wetten. Wetenschap was volgens hem een gebied dat volledig te beschrijven was met een bijna-axiomatische inductie en logische deductie. Als het ware een uiting van logica.
Herman Finkers geeft in zijn boek ‘liefde is vreemd’ inderdaad een geweldige theorie over het draaien van de wereld! Geweldig hoe hij afrekent met de wetenschap. Daar zou Galileo tranen van in de ogen hebben gekregenquote:Op dinsdag 25 juli 2006 01:15 schreef Bosbeetle het volgende:
Herman Finkers of Herman Brusselmans
ach who cares iedereen die Herman heet.
Ik heb heel weinig Feyerabend gelezen, maar wát ik gelezen heb vond ik wel zo boeiend dat ik eigenlijk eens wat meer zou moeten oppakken. Wat kan je aanraden?quote:Op vrijdag 5 januari 2007 15:18 schreef pilky het volgende:
[..]
Herman Finkers geeft in zijn boek ‘liefde is vreemd’ inderdaad een geweldige theorie over het draaien van de wereld! Geweldig hoe hij afrekent met de wetenschap. Daar zou Galileo tranen van in de ogen hebben gekregen. Mijn favoriete filosoof, je raad het misschien al, is Feyerabend. Hoewel ik misschien Adorno zou moeten antwoorden om zijn relevantie voor de kunst of Bataille omdat zijn heerlijk gepassioneerde theorieën zo lekker lezen bij een glas wijn.
quote:Voltaire als vrolijk antwoord op de vergrijzing (Paul Steenhuis, Uitgeverij Cossee). Waarom wordt de vergrijzing steevast als ramp voor de samenleving afgeschilderd en de oudere als nutteloze kostenpost afgeschreven? Paul Steenhuis zet het sombere denken over ouder worden en de vergrijzing van nu af tegen de vitale levenshouding van de achttiende-eeuwse Franse filosoof Voltaire, die tussen zijn 60ste en 83ste zijn productiefste, vrolijkste en briljantste jaren beleefde. Steenhuis zoekt antwoord op de vraag in hoeverre de levenshouding van de achttiende-eeuwse supersenior als voorbeeld kan dienen voor de oudere van vandaag, die na zijn 60ste volgens sommigen aan zijn 'tweede adolescentie' begint.
Wat jammer dat ik deze volmaakte Nietzscheimitatie (''zwakgeestelijk'', ''bewapend'' en een cursivering als uitsmijter) niet eerder zag.quote:Op zondag 7 januari 2007 18:23 schreef Ringo het volgende:
Zojuist de Antichrist van Nietzsche uitgelezen. Wat een prachtige stijl heeft die man toch.. die laatste, fulmineuze passages tegen alles dat naar christelijke heiligheid riekt...en hoe visionair was hij, toen al, met betrekking tot wat decennia later bewaarheid zou worden in de hoofden van de 'intellectuele massa'.
Hoe verkeerd is (en wordt) hij ook niet begrepen? Hoe simpel is het niet om zijn kritiek te 'stelen', zwakgeestelijke wraakoefening, als aanval op alles waartegen je mentaal niet genoeg bewapend bent?
Het is geen kunst om Nietzsche gelijk te geven; het is de kunst om je eigen gelijk te scheppen naar aanleiding van alles wat hij over jou beweert.
Leuk gedaan inderdaadquote:Op woensdag 24 januari 2007 16:30 schreef Apropos het volgende:
volmaakte Nietzscheimitatie
Vind ik ook een interessante stromingquote:Op zondag 14 januari 2007 16:04 schreef GiGra het volgende:
Ik ben zelf een aanhanger van de leer van stoa, stoïcijns dus. Gewoon niet te opgefokt doen, alles over je heen laten komen en observeren...![]()
|
Forum Opties | |
---|---|
Forumhop: | |
Hop naar: |