SCHtel hier je vragen aan een ervaren homo #7

quote:

Op maandag 24 juli 2006 20:29 schreef BB_Koning het volgende:

[..]

Hieruit blijkt dat jij jouw homo-zijn als een negatief resultaat van bepaalde gebeurtenissen ziet.

Hopelijk vind je ooit rust

ach een beetje medicatie maakt het allemaal nog leefbaar

quote:

Op maandag 24 juli 2006 20:33 schreef NanKing het volgende:

'Hullie hebben het gedaan' .

Malle lesbo

Jeutje.

Wat ik er over te zeggen heb, ik ben opgegroeid in een normaal huisje-boompje-beestje-gezin. Met beide ouders die vrijwel nooit ruziën, die affectie tonen naar mij en mijn zussen.

Ok, mijn vader is misschien meer het stille type en mijn moeder meer het uitgesprokene, maar om nou te zeggen dat mijn moeder dominant is, of ik een sterke vaderpersoon gemist heb, nee.

Verder ben ik onschuldig opgevoed, mijn ouders drinken niet veel, zijn vrij burgerlijk. Het was echt een gezinnetje waar je op jaloers zou kunnen worden als het speciaal was.
Toch ben ik homo. Ik heb er verder geen moeite mee voor mezelf, en vind het natuurlijk, zo voelt het voor mij. Eigenlijk is het hele hoe en wat aan mij niet besteed, ik ben zo en voel me zo. Klaar.

Zijn homo-haters bang dat ze zelf homo zijn denk je ?

quote:

Op maandag 24 juli 2006 20:10 schreef Jojo_ut_Grun het volgende:
Ik heb veel therapeuten gehad.. en ze zeggen allemaal hetzelfde...

Nou, ik ken er helaas ook teveel maar heb nog nooit een therapeut meegemaakt die zegt dat je homo wordt door je ouders of omgevingsfactoren. Zou ik ook een slechte peut vinden. Wel dat de manier van omgaan ermee en eventuele problemen daar mee te maken vinden.

Ik vind het een beetje hoog van de toren klinken wat je schrijft dat jij als enige wel durft in te zien en te accepteren dat je ouders een rol hebben gespeeld in je ontwikkeling. Want volgens mij geeft iedereen dat wel toe. Alleen heb ik sterk het gevoel dat mijn ouders nou net niks met mijn geaardheid te maken hebben, althans niet na mijn geboorte. Net als dat ze er niks mee te maken hebben dat ik een lichtelijk behaarde borst heb of lelijke voeten

quote:

Op maandag 24 juli 2006 22:01 schreef Danny_Ramone het volgende:
Zijn homo-haters bang dat ze zelf homo zijn denk je ?

Dat zou heel goed een rol kunnen spelen maar ik denk meer dat het in het algemeen de angst voor het onbekende en vreemde is, een beetje vergelijkbaar met islamofobie of racisme. Racisten zijn niet bang dat ze ineens zwart worden maar zien die anderen wel als minder en blijkbaar als bedreigend of hebben een reden om er bang voor te zijn. Het is uiteindelijk wel terug te voeren op vormen van angst, vermoed ik.

quote:

Op maandag 24 juli 2006 23:07 schreef SCH het volgende:

[..]

Nou, ik ken er helaas ook teveel maar heb nog nooit een therapeut meegemaakt die zegt dat je homo wordt door je ouders of omgevingsfactoren. Zou ik ook een slechte peut vinden. Wel dat de manier van omgaan ermee en eventuele problemen daar mee te maken vinden.

oh heb je het dan wel eens aan je peut gevraagt?

quote:

Op maandag 24 juli 2006 23:07 schreef SCH het volgende:
Ik vind het een beetje hoog van de toren klinken wat je schrijft dat jij als enige wel durft in te zien en te accepteren dat je ouders een rol hebben gespeeld in je ontwikkeling. Want volgens mij geeft iedereen dat wel toe. Alleen heb ik sterk het gevoel dat mijn ouders nou net niks met mijn geaardheid te maken hebben, althans niet na mijn geboorte. Net als dat ze er niks mee te maken hebben dat ik een lichtelijk behaarde borst heb of lelijke voeten

ik zeg nergens dat ik als enige dat vind.. of durf.... ik vertel alleen over mijn persoonlijke ervaring/mening .. jammer dat jij er zo'n waardeoordeel aan verbind

ik denk echt dat mijn homo zijn door mijn verhouding met mijn ouders is veroorzaakt..

sorry als ik met deze mening mensen beledig of zo


l

tvp

Hey Jojo,

Waarom vind je het slecht om homo te zijn?

quote:

Op maandag 24 juli 2006 13:15 schreef dobbey het volgende:
Hoi,

Ik lurk al een aantal jaar op Fok mee en vind dit toch wel een van de betere topics om te volgen. Nu heb ik ff een vraag, sorry als ie al een keer gesteld is maar ik kon hem niet zo gauw terug vinden.

Hoe is jullie omgeving omgegaan met jullie coming out en dan met name familie en directe vrienden. Hadden ze al een vermoeden of juist totaal niet?

Voor mij was mijn coming out min of meer een drama; Ik was getrouwd, heb 2 kinderen en van buitenaf waren we het ideaal gelukkige gezinnetje. Alleen was ik al jarenlang verscheurd van binnen en voor velen was dat inmiddels wel zichtbaar geworden, al wist niemand wat er speelde.

Toen ik dus uit de kast kwam reageerde men heel verschillend. De meeste familieleden waren geschokt! Niet omdat ze het niet accepteerden hoor, maar meer omdat ze bang waren voor de consequenties wat het mogelijk zou kunnen hebben. Mijn vrouw wist allang dat er wat met mij aan de hand was, maar wist ook niet wat het was. Uiteraard barstten we allebei in tranen uit toen ik het haar vertelde... Overigens is ze nog steeds mijn allerbeste vriendin.
Mijn moeder en broers en zussen hebben heel erg lief en begripvol gereageerd. Ook uiteraard enorm geschrokken. Tja, een huwelijk van (op dat moment) 13 jaar wat op dat moment een luchtbel leek te zijn...
Mijn allerbeste vriend dacht dat ik een geintje maakte toen ik het vertelde. We hadden die avond speciaal de vrienden uitgenodigd waarmee we het meest close waren.. Het duurde voor hem een hele tijd voordat hij over de eerste schrik heen was. En zo waren de meeste vrienden erg geschrokken. Niemand heeft mij erom veroordeeld, maar ze zijn wel wat veranderd in hun gedrag naar mij toe.
Mijn ooms en tantes reageerden verschillend. Eén oom had gezegd dat hij het niet hoefde te weten.. waarom worden we opgezadeld met dat nieuws? zei hij... Voor Tha-Erik: dat zijn mensen van in de 70, 80 en 90 in mijn geval en toch zijn ze nu allemaal blij voor me dat ik mijn eigen leven kan leiden. Ook die ene oom heeft tegen mij of mijn vriend naderhand een onvertogen woord gezegd. Dus het was een eerste reaktie denk ik..

foutje

quote:

[b]Op dinsdag 25 juli 2006 12:04 Niemand heeft mij erom veroordeeld, maar ze zijn wel wat veranderd in hun gedrag naar mij toe.

Dat is de reden dat ik t aan niemand wil vertellen

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 12:04 schreef purmernoord het volgende:

[..]

Voor mij was mijn coming out min of meer een drama; Ik was getrouwd, heb 2 kinderen en van buitenaf waren we het ideaal gelukkige gezinnetje. Alleen was ik al jarenlang verscheurd van binnen en voor velen was dat inmiddels wel zichtbaar geworden, al wist niemand wat er speelde.

Hoe kom je er achter (op zo'n hoge leeftijd) dat je homo bent. Wist je het eigenlijk al in de pubertijd maar dufde je er niet toen niet voor je zelf er uit te komen. Of begint dit op latere tijd te komen?

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 12:13 schreef BB_Koning het volgende:

[..]

Dat is de reden dat ik t aan niemand wil vertellen

Misschien moet ik het iets verduidelijken.. het is dus absoluut niet zo dat ze me nu minderwaardig vinden of zo, en dat ze me niet meer willen zien.. maar mijn oude - hetero - vriendenploeg zijn bestaat uit stelletjes die allemaal zijn getrouwd, het meerendeel heeft kinderen. Vroeger werden mijn exvrouw en ik uitgenodigd en waren de kinderen vaak het onderwerp van gesprek. Buiten het feit dat mijn vriend en ik veel minder vaak worden uitgenodigd nu zijn ook de gesprekken met ons onderling heel anders. Overigens, ik ben zelf ook veranderd in mijn gedrag naar hen toe. Want ik zette mezelf altijd neer als een macho om mijn homoseksualiteit maar zoveel mogelijk te verbergen.. Het was heel erg wennen, de periode na de coming out, hoe met elkaar om te gaan.. en nog is het apart als ik ze spreek terwijl het intussen al meer dan 6 jaar is geleden... Maar gelukkig hebben we nu een hoop nieuwe homovrienden verworven, waar we heel goed onszelf kunnen zijn.. dat moet je jezelf natuurlijk ook realiseren.. Ik denk wel dat het heel anders was gelopen als ik als 20 jarige uit de kast was gekomen... Weet niet of ik dan al die jaren bij dezelfde vriendenploeg zou hebben gezeten..

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 12:13 schreef BB_Koning het volgende:

[..]

Dat is de reden dat ik t aan niemand wil vertellen

Maar dat zou dus inhouden dat je altijd een geheim leven zou moeten leiden. Ben je niet bang dat dat je op den duur opbreekt?

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 12:34 schreef Monus het volgende:

[..]

Hoe kom je er achter (op zo'n hoge leeftijd) dat je homo bent. Wist je het eigenlijk al in de pubertijd maar dufde je er niet toen niet voor je zelf er uit te komen. Of begint dit op latere tijd te komen?

Nee heb dat altijd geweten. (eigenlijk vanaf de laatste klas van de lagere school) Maar ik durfde er echt niet voor uit te komen.. in 10% katholiek Volendam kende ik geen enkel homo, ja één, en daar werden altijd hele negatieve grapjes over gemaakt. Ik werd vroeger wel uitgescholden voor homo omdat ik kennelijk iets had in mijn manier van praten en doen... dus ik heb dat allemaal "weggepoetst...
De genen die toendertijd wel uit de kast kropen zijn allemaal verhuisd, meerendeels naar Amsterdam. Maar daar kom je pas veel later achter..
En als àl je vrienden, familieleden en kennissen verkering krijgen en trouwen wil je dat zelf eigenlijk ook..

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 12:39 schreef purmernoord het volgende:

[..]

Misschien moet ik het iets verduidelijken.. het is dus absoluut niet zo dat ze me nu minderwaardig vinden of zo, en dat ze me niet meer willen zien..

Daar ben ik ook niet bang voor, ik wil gewoon iet als BB de bi gezien worden Op de 1 of andere manier wordt je geaardheid als je bi/homo/lesbo bent expliciet aan ej persoon verbonden en dat vind ik overbodig.

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 12:41 schreef dobbey het volgende:

[..]

Maar dat zou dus inhouden dat je altijd een geheim leven zou moeten leiden. Ben je niet bang dat dat je op den duur opbreekt?

Yep, een geheim leven
het is inderdaad wel moeilijk zo nu en dan, maar ik kan er wel mee leven

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 12:39 schreef purmernoord het volgende:

[..]

Misschien moet ik het iets verduidelijken.. het is dus absoluut niet zo dat ze me nu minderwaardig vinden of zo, en dat ze me niet meer willen zien.. maar mijn oude - hetero - vriendenploeg zijn bestaat uit stelletjes die allemaal zijn getrouwd, het meerendeel heeft kinderen. Vroeger werden mijn exvrouw en ik uitgenodigd en waren de kinderen vaak het onderwerp van gesprek. Buiten het feit dat mijn vriend en ik veel minder vaak worden uitgenodigd nu zijn ook de gesprekken met ons onderling heel anders. Overigens, ik ben zelf ook veranderd in mijn gedrag naar hen toe. Want ik zette mezelf altijd neer als een macho om mijn homoseksualiteit maar zoveel mogelijk te verbergen.. Het was heel erg wennen, de periode na de coming out, hoe met elkaar om te gaan.. en nog is het apart als ik ze spreek terwijl het intussen al meer dan 6 jaar is geleden... Maar gelukkig hebben we nu een hoop nieuwe homovrienden verworven, waar we heel goed onszelf kunnen zijn.. dat moet je jezelf natuurlijk ook realiseren.. Ik denk wel dat het heel anders was gelopen als ik als 20 jarige uit de kast was gekomen... Weet niet of ik dan al die jaren bij dezelfde vriendenploeg zou hebben gezeten..

Misschien dat ik nu een vraag stel die je niet wilt beantwoorden maar hoe hebben jullie, je exvrouw en jij dit opgelost naar jullie kinderen toe en hebben die er psychisch nog problemen mee gehad. En dan bedoel ik niet het feit dat je homo bent maar meer hoe leg je ze uit dat papa toch in ene op mannen valt. (sorry weet hiet niet goed te formuleren bedoel er niets kwaads mee in ieder geval)

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 12:47 schreef BB_Koning het volgende:

[..]

Yep, een geheim leven
het is inderdaad wel moeilijk zo nu en dan, maar ik kan er wel mee leven

Als jij je er happy bij voelt is het goed toch Ik persoonlijk zou het denk ik absoluut niet kunnen, nou moet ik er wel bij zeggen dat ik een flap uit eerste klas ben

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 12:48 schreef dobbey het volgende:

[..]

Misschien dat ik nu een vraag stel die je niet wilt beantwoorden maar hoe hebben jullie, je exvrouw en jij dit opgelost naar jullie kinderen toe en hebben die er psychisch nog problemen mee gehad. En dan bedoel ik niet het feit dat je homo bent maar meer hoe leg je ze uit dat papa toch in ene op mannen valt. (sorry weet hiet niet goed te formuleren bedoel er niets kwaads mee in ieder geval)

Excuses SCH voor het temporarily verklooien van je topic.. maar zal deze vraag toch weer even beantwoorden..

Mijn vrouw en ik zijn toendertijd onafhankelijk van elkaar in therapie gegaan bij een psycholoog.
Ook zijn we beiden een hele tijd naar de stichting Orpheus gegaan. De kinderen hebben we heel rustig uitgelegd wat er aan de hand was. Ik denk dat ze er psychisch geen schade door hebben geleden.. Ze waren nog erg jong toen, 4 en 7 jaar en wisten nog niet echt dat vallen op hetzelfde geslacht iets "aparts" was in die zin dat niet iedereen dat doet.. Het feit dat ik een jaar later toch, in goed overleg, ben verhuisd deed ze veel meer... maar gelukkig is het allemaal zo goed als mogelijk verlopen.. Ze kunnen goed met mijn vriend opschieten en zijn, naar mijn weten, nog nooit echt gepest met het feit dat hun papa homo is. Overigens houden we dat zo goed mogelijk in de gaten, en praten er soms ook , op een losse manier, over.

Dank voor het antwoord

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 12:44 schreef purmernoord het volgende:

En als àl je vrienden, familieleden en kennissen verkering krijgen en trouwen wil je dat zelf eigenlijk ook..

Het is inderdaad wel erg moeilijk om uit de kast te komen in een plaats als Volendam. En dat betekend meenstal ook dat je jouw hele leven moet veranderen (verhuizen, nieuwe vrienden, nieuw leven opbouwen) en ik kan begrijpen dat dat niet een keuze is die iedereen wil nemen.

Maar ben je dan wel verliefd geweest op je vrouw?

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 13:20 schreef Monus het volgende:

[..]

Het is inderdaad wel erg moeilijk om uit de kast te komen in een plaats als Volendam. En dat betekend meenstal ook dat je jouw hele leven moet veranderen (verhuizen, nieuwe vrienden, nieuw leven opbouwen) en ik kan begrijpen dat dat niet een keuze is die iedereen wil nemen.

Maar ben je dan wel verliefd geweest op je vrouw?

Ik had vroeger een hele lage eigendunk van mezelf. Vond mezelf erg lelijk. Toen zij interesse in mij kreeg en me vervolgens duidelijk maakte dat ze me ook nog eens knap vond, deed dat heel veel met mij. Ik denk dat ik dat heb verward met verliefdheid.. Ik heb na een maand de verkering uitgezegd omdat ik eigenlijk wist dat het bij mij niet goed zat.. ze kreeg verkering met iemand anders, en ik werd jaloers op die andere gozer... ook al, omdat ik dacht, dat ik nu voor de rest van mijn leven alleen zou blijven.. Dat duurde een half jaar, en in die periode maakte ik mezelf wijs dat ik wel in staat zou zijn om de rest van mijn leven "hetero" te kunnen spelen. Toen de verkering met die ander dus uitging ben ik zelf weer op haar afgestapt.. Maar echt verliefd.. nee ik weet eigenlijk wel zeker van niet. Alhoewel zij verschrikkelijk lief was ( en is ) en ik het gevoel had dat ik voor altijd bij haar kon en wilde blijven..

Wat betreft de rest: ja ik ben verhuisd, (wel 3 x binnen 2 jaar daarna) heb een vriend gevonden, ben samen gaan wonen, en ben ook nog eens verhuisd qua werk naar een ander filiaal; (van Volendam naar Purmerend)
Je kan dus stellen dat mijn leven 180 graden is veranderd. En dat is me niet meegevallen. Want de buitenwereld denkt dan dat je "het eindelijk voor mekaar hebt" maar intussen zijn er o zo vaak momenten dat je toch weer verlangd naar vroeger, naar het gezinsleven..

[ Bericht 7% gewijzigd door purmernoord op 25-07-2006 23:28:19 ]

Hoe gaat je vriend om met je "bagage"? Lijkt me voor hem ook niet altijd even makkelijk, dat je zo nu en dan terugverlangt naar alles...

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 11:25 schreef BB_Koning het volgende:
Hey Jojo,

Waarom vind je het slecht om homo te zijn?

ik voel me soms net pinokkio . die graag mens van vlees en bloed wil worden

met andere woorden .. ik voel me niet compleet.. mis een gezinsleven.. en vind ook de overgang van jongen naar man moeilijk

nu ik ouder word en ik me duidelijk geen jongen meer voel.. begin ik steeds een soort leegte te voelen.. zo van… ik ben geen man.. niet zoals mijn vader.. met een vriendin, vrouw en kinderen.

Dus toch een soort innerlijk conflict, een identiteitsconflict.

Ik voel soms ook het gemis van een soort moeder/vrouw figuur.

Het is een soort innerlijke tegenspraak.. je bent man... maar je gedraagt je niet helemaal als man. Tenminste niet volgens mijn eigen definities van “man zijn”.

Dus het slechte van homo zijn vind ik de innerlijke tegenstellingen en identiteitsconflicten die ik ervaar.

[ Bericht 1% gewijzigd door Jojo_ut_Grun op 25-07-2006 19:26:21 ]

quote:

Op maandag 24 juli 2006 23:43 schreef Jojo_ut_Grun het volgende:

[..]

oh heb je het dan wel eens aan je peut gevraagt?

Ja, en die peuten zijn wel gek om daar een uitgesproken oordeel over te geven.

quote:

ik zeg nergens dat ik als enige dat vind.. of durf.... ik vertel alleen over mijn persoonlijke ervaring/mening .. jammer dat jij er zo'n waardeoordeel aan verbind

Ik reageerde vooral op jouw opmerking dat jij het wel durfde en dus suggereerde dat anderen het niet zouden durven.

quote:

ik denk echt dat mijn homo zijn door mijn verhouding met mijn ouders is veroorzaakt..

sorry als ik met deze mening mensen beledig of zo

Je beledigt mij er niet mee, het is je goed recht om dat te vinden natuurlijk.

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 12:56 schreef purmernoord het volgende:

[..]

Excuses SCH voor het temporarily verklooien van je topic.. maar zal deze vraag toch weer even beantwoorden..

Doe niet zo raar, het zijn hele specifieke vragen en heel goed om het daar ook over te hebben

Sommige hetero's begrijpen homoseksualiteit niet. Gebeurt dat ook wel eens andersom?
Ben je er nooit benieuwd naar hoe "het andere geslacht" is (bijv. hoe een poes eruit ziet ) of heb je dat ook geprobeerd voordat je "uit de kast" kwam?

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 20:43 schreef Christine het volgende:
Sommige hetero's begrijpen homoseksualiteit niet. Gebeurt dat ook wel eens andersom?
Ben je er nooit benieuwd naar hoe "het andere geslacht" is (bijv. hoe een poes eruit ziet ) of heb je dat ook geprobeerd voordat je "uit de kast" kwam?

Oh zeker, ik kan me weinig voorstellen bij de fascinatie van heteromannen voor den vagijn eerlijk gezegd. Borsten vind ik wel gezellig maar die vagina lijkt me zo raar met al die lippen en geheime plekken

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 20:43 schreef Christine het volgende:
Sommige hetero's begrijpen homoseksualiteit niet. Gebeurt dat ook wel eens andersom?
Ben je er nooit benieuwd naar hoe "het andere geslacht" is (bijv. hoe een poes eruit ziet ) of heb je dat ook geprobeerd voordat je "uit de kast" kwam?

als ik heel eerlijk ben kan ik best begrijpen mensen op mannen vallen en andere niet
wat ik alleen niet kan begrijpen is dat er mensen zijn die zich niet aangetrokken voelen tot vrouwen :$
naja begrijpen ik snap het wel, ik vind het alleen onlogisch want ze zijn zo tof!
en ik ben niet eens een volbloed lesbienne
ik denk vast narrow minded of zo maja kan er niks aan doen

sorry dat ik er antwoord op gaf tis niet mijn topic alleen ik had er gister ookal een discussie over vandaar

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 20:43 schreef Christine het volgende:
Sommige hetero's begrijpen homoseksualiteit niet. Gebeurt dat ook wel eens andersom?
Ben je er nooit benieuwd naar hoe "het andere geslacht" is (bijv. hoe een poes eruit ziet ) of heb je dat ook geprobeerd voordat je "uit de kast" kwam?

Het is misschien niet helemaal wat je bedoelt, maar er was wel een tijd dat ik me verwonderde over het feit dat vrouwen me niks doen.

Plaatjes van wulpse vrouwen (zoals in het B&H-subforum) waar heterojongens bij lopen te kwijlen brengen bij mij niks teweeg, maar als ik dan een man zie dan voel ik dus wél een bepaalde reactie.

Ik blijf het apart vinden .

Ik heb trouwens wel eens gehoord dat homo's bi-schierige mensen irritant vinden. Klopt dat? .

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 20:49 schreef Christine het volgende:
Ik heb trouwens wel eens gehoord dat homo's bi-schierige mensen irritant vinden. Klopt dat? .

Ik vind wel iemand die bi is irritant, maar dat heeft vrij weinig met zijn geaardheid te maken .

Maar over het algemeen heb ik niks tegen bi's.

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 20:51 schreef Tha_Erik het volgende:

[..]

Ik vind wel iemand die bi is irritant, maar dat heeft vrij weinig met zijn geaardheid te maken .

Maar over het algemeen heb ik niks tegen bi's.

nou ik hoor t vaak zat hoor...

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 20:46 schreef SCH het volgende:

[..]

Oh zeker, ik kan me weinig voorstellen bij de fascinatie van heteromannen voor den vagijn eerlijk gezegd. Borsten vind ik wel gezellig maar die vagina lijkt me zo raar met al die lippen en geheime plekken

clit-prostaat onder perineum, vagina-anus, g-spot-prostaat van binnenuit.

Zo anders is het nu ook weer niet

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 20:51 schreef Tha_Erik het volgende:

[..]

Ik vind wel iemand die bi is irritant, maar dat heeft vrij weinig met zijn geaardheid te maken .

Maar over het algemeen heb ik niks tegen bi's.

Ik bedoel eigenlijk meer van die vrouwen (mannen) die wel eens met een vrouw willen zoenen/flikflooien, enkel om "te kijken hoe dat is".

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 20:58 schreef Christine het volgende:

[..]

Ik bedoel eigenlijk meer van die vrouwen (mannen) die wel eens met een vrouw willen zoenen/flikflooien, enkel om "te kijken hoe dat is".

Van die soort vind ik het alleen irritant als ze het om de aandacht van de omgeving doen (wat volgens mij bij meiden vaker voorkomt dan bij jongens), maar als ze echt willen proberen voor zichzelf en om zichzelf misschien te ontdekken dan heb ik er verder geen moeite mee.

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 20:58 schreef Christine het volgende:

[..]

Ik bedoel eigenlijk meer van die vrouwen (mannen) die wel eens met een vrouw willen zoenen/flikflooien, enkel om "te kijken hoe dat is".

dan ben je geen bi en dan vind zelfs ik je irritant
ik zeg toch ook niet dat ik beroemd ben omdat ik hou van karaoke zingen
sorry hoor maar ik vind het altijd zo oneerlijk... wel de lusten niet de "lasten"

quote:

Op dinsdag 25 juli 2006 21:02 schreef liefie_ het volgende:

[..]

dan ben je geen bi en dan vind zelfs ik je irritant
ik zeg toch ook niet dat ik beroemd ben omdat ik hou van karaoke zingen
sorry hoor maar ik vind het altijd zo oneerlijk... wel de lusten niet de "lasten"

daarom zeg ik ook, bi-schierig. zo noemen ze dat toch? .