F&L Filosofie & Levensbeschouwing
Een plek om te discussiëren over filosofische vragen, filosofen, religieuze vraagstukken of religie en levensbeschouwing in het algemeen.
misschien, en misschien moet ik voor de rest van mn leven deze angst wel houden. ik denk zelf dat als ik mn eigen gevoel volg, dat ik op een goede plek uitkom. of het nou met of zonder angst is, ach... wat weet ik nou over hoe ik me over 6 jaar voel, en wat er zal gebeuren? ..ik probeer al een poosje met de dag /bij de dag (kweet de uitspraak ff niet) te leven.. heb in het verleden al zoveel dingen gepland en dat liep allemaal in het water, iig niet zoals ik het gehoopt of verwacht had, dus dat bewust aan de toekomst werken, daar blijf ik nu ff van afquote:Op maandag 31 juli 2006 11:50 schreef Haviksvrouwe het volgende:
[..]
Heb je wel eens overwogen om in hypnotherapie te gaan? Het is een mooi idee dat je ziel bewust heeft gekozen voor deze angst, maar houdt dat dan ook niet in dat je deze angst moet proberen te overwinnen?
Uiteraard is een mens het product van aanleg en milieu, dus een losmaken daarvan is onmogelijk. Maar mensen met een bepaalde intelligentie en de neiging om alles te onderzoeken en waarde hechten aan waarheid, hebben IMO een ruimere blik op de werkelijkheid.quote:Op maandag 31 juli 2006 11:27 schreef releaze het volgende:
mensen die zich los hebben gemaakt van hun opvoeding, bestaan niet. opvoeding is veel breder dan wat je ouders je hebben meegegeven, opvoeding gebeurt op school, op straat, etc, overal waar een kind interactie heeft met volwassenen en hun denkbeelden. opvoeden betekent in de kern dan ook nog dat je kinderen leert zelfstandig te denken, te handelen, besluiten te nemen. als je je vrij maakt van je opvoeding, leef je niet alleen los van iedereen om je heen, maar ben je ook die gaves kwijt waar opvoeding allemaal om draait, het zelfstandig zijn (wat op z'n beurt weer heel erg tegenspreekt gezien je als iemand bent die los van anderen leeft )
)Of dat een voordeel is, is natuurlijk maar de vraag en hangt van de situatie af.
Mee eens.quote:En wat is een vrije opvoeding? er werd eerder gezegd iets in de trant van, geen jezus bij het ontbijt. Degene die zo opgevoed zijn, zijn ook opgevoed vanuit een bepaalde ideologie, "het is belachelijk te geloven in iets wat blablabla" "ik vind dat mn kind voorsprong heeft omdat z'n normen en waarden niet vanuit de bijbel komen, maar vanuit mn eigen ideologie", yeaaah right....
Een echt vrije opvoeding imo is wanneer kinderen al vanaf jonge leeftijd mogen meedenken over opvoedkundige zaken binnen het huis, maar ook binnen school, maatschappij, etc. Omdat ze zo niet klakkeloos pa en ma of de bijbel hoeven over te nemen, maar zelf over dingen mogen/moeten denken. Dan sta je nog dichter tot de kern van het wezen van het kind.
In de bijbel staan ook best goede adviezen, zoals:
"Onderzoekt alles, maar behoudt het goede"
Exaudi orationem meam
Requiem aeternam dona eis, Domine.
Et lux perpetua luceat eis.
Requiem aeternam dona eis, Domine.
Et lux perpetua luceat eis.
Ik zou mij proberen los te maken van dit geloof. Ik weet dat het veel moeilijker is dan gezegd.quote:Op maandag 31 juli 2006 11:39 schreef releaze het volgende:
Maar goed, nog ff over angst voor de dood, welke mij iedere dag sinds het openen van dit topic achternajaagt , had ik onlangs iets vernomen. Er van uitgaand dat wij zielen hebben die incarneren en incarneren om te willen leren dan wel ervaren, hebben onze zielen ervoor gekozen om het huidige tijdperk mee te maken, de levenslessen te leren die er geleerd zullen worden, in mijn geval waarschijnlijk het hele doodgaan gebeuren. (maar goed, dat is als je gelooft dat zielen van te voren hun leer/ervaarweggetje al uitplannen.)
Wat dan weer inhoudt dat mijn ziel voor dit leven en deze angsten bewust gekozen heeft, dat het niet iets is wat me overvalt ofzo. Maar goed, dat het mijn keuzes zijn kan misschien een vorm van kracht geven, omdat het het element van "anderen waren het en ik kon er niets aan doen alleen hulpeloos toekijken" ofzo elimineert. En dat geeft weer een beetje rust, misschien.
In ieder geval heb ik bij deze redenatie wel een goed gevoel, en misschien moet ik deze maar gaan uitwerken, ik zal het iig wel proberen. Wat opzich ook wel weer vervelend is, omdat ik momenteel geen ogenblik alleen kan zijn en enge gedachtes spoken alweer door mn hoofd achja... go with the flow maar..
, had ik onlangs iets vernomen. Er van uitgaand dat wij zielen hebben die incarneren en incarneren om te willen leren dan wel ervaren, hebben onze zielen ervoor gekozen om het huidige tijdperk mee te maken, de levenslessen te leren die er geleerd zullen worden, in mijn geval waarschijnlijk het hele doodgaan gebeuren. (maar goed, dat is als je gelooft dat zielen van te voren hun leer/ervaarweggetje al uitplannen.)Er is geen enkele rationele basis voor deze gedachten (helpt natuurlijk ook niet, want angst is vaak irrationeel).
Ikzelf probeer altijd de ratio een belangrijke plek in mijn denken te geven. De ratio is bij de mens niet leidend, dat weet (de ratio) je als je jezelf en anderen goed observeert. Wij worden gedreven (beheerst) door gevoelens (angsten en driften), die vaak juiste beslissingen ten gevolge hebben, maar niet altijd. In die gevallen moet je voldoende wilskracht hebben om de ratio te laten beslissen. De ratio moet als het ware de scheidsrechter zijn tussen de vaak tegenstrijdige gevoelens.
Hoe sterker de ratio, des te vrijer een mens kan zijn.
Exaudi orationem meam
Requiem aeternam dona eis, Domine.
Et lux perpetua luceat eis.
Requiem aeternam dona eis, Domine.
Et lux perpetua luceat eis.
Ik heb niet zoveel met de reincarnatietheorie moet ik eerlijk bekennen. Het, en de gehele leer die eraan verbonden is, is naar mijn wel één van de meest elegante esoterische filosofieën, echter kan het mij in praktiserend opzicht weinig bekoren. Ik vraag mijzelf altijd af: waar haalt men de kennis vandaan om te kunnen stellen het leven zus en zo in elkaar steekt? De reincarnatietheorie wordt altijd uitgelegd in relatie tot de opvatting dat het leven een soort leerschool voor de ziel is. Hoe komt men daar in godsnaam bij? Wat is dan het motief achter die leerschool? Wat moet een ziel leren, wat het niet reeds weet?
Wiki, wiki, ga naar wiki:
http://nl.wikipedia.org
http://nl.wikipedia.org
ten eerste, ik heb geen geloof.quote:Op maandag 31 juli 2006 13:13 schreef Oud_student het volgende:
[..]
Ik zou mij proberen los te maken van dit geloof. Ik weet dat het veel moeilijker is dan gezegd.
Er is geen enkele rationele basis voor deze gedachten (helpt natuurlijk ook niet, want angst is vaak irrationeel).
Ikzelf probeer altijd de ratio een belangrijke plek in mijn denken te geven. De ratio is bij de mens niet leidend, dat weet (de ratio) je als je jezelf en anderen goed observeert. Wij worden gedreven (beheerst) door gevoelens (angsten en driften), die vaak juiste beslissingen ten gevolge hebben, maar niet altijd. In die gevallen moet je voldoende wilskracht hebben om de ratio te laten beslissen. De ratio moet als het ware de scheidsrechter zijn tussen de vaak tegenstrijdige gevoelens.
Hoe sterker de ratio, des te vrijer een mens kan zijn.
ten tweede, als dit mijn geloof was, waarom zou ik me ervan losmaken?
ten derde, ratio en gevoelens moeten imo allebei een even grote plek krijgen en ik geloof dat ze in elkaars verlengde liggen, dan wel niet één zijn. we rationaliseren onze gevoelens constant. waarom voel ik me zo, etc. En we gebruiken ratio als middel om een bepaald gevoel te creeren bij onszelf, om ons bijvoorbeeld van angsten af te helpen, ons te overtuigen waarom we iets goed doen, etc.
ten vierde, mijn god wat een bekeringsdrang ik heb meer last van rationalisten dan van christenen
en de ratio die wij doorgaans gebruiken is ook nog eens ratio gebaseerd op zoiets als krankzinnigs als taal. ik heb in mijn hele leven nog nooit zoiets beperkends als taal meegemaakt. het is allemaal heel erg handig wanneer je wilt weten waar de schaar ligt, maar JUIST wanneer het gaat over het hiernamaals, de dood, en weet ik veel wat, is taal een enorme barricade.
maar goed, mensen die alleen maar hun verstand achterna gaan en gevoel behandelen als het ondergeschoven kindje, en mensen die gevoel zien als alles en ratio behandelen als het ondergeschoven kindje, vind ik sowieso achterlijke ideologie erop nahouden. ze gebruiken allebei hun aangeboren gaves niet in volle potentie om hier te kunnen bestaan. de ene heeft in mijn optiek een onmogelijke grootheidswaanzin, de ander gelooft niet in z'n eigen capaciteiten.
Op het moment dat ik me helemaal gezond voel heb ik geen angst voor de dood Soms voel ik me zo gezond, dan denk ik echt dat ik eeuwig leven heb
En op zulke momenten lijkt de dood helemaal niet meer aanwezig te zijn. Vaak op heldere momenten ook. Dan is de duisternis verdwenen.
Maar goed, ik ben niet bang voor de dood. Alleen als ik me slecht voel, en niet geestelijk slecht maar lichamelijk slecht. Soms voel ik me lichamelijk niet helemaal 100 procent en dan lijkt het dat ik half dood aan het gaan ben. Voel ik me zo, dan ben ik wel bang om dood te gaan dus. Omdat ik niet dood wil gaan vooral. En omdat het dood gaan een verschrikkelijk iets lijkt om mee te maken.
Dat je je leven verliest dus. Lijkt me echt verschrikkelijk. Als het leven uit je weggaat. Alleen de gedachte al
En op zulke momenten lijkt de dood helemaal niet meer aanwezig te zijn. Vaak op heldere momenten ook. Dan is de duisternis verdwenen.
Maar goed, ik ben niet bang voor de dood. Alleen als ik me slecht voel, en niet geestelijk slecht maar lichamelijk slecht. Soms voel ik me lichamelijk niet helemaal 100 procent en dan lijkt het dat ik half dood aan het gaan ben. Voel ik me zo, dan ben ik wel bang om dood te gaan dus. Omdat ik niet dood wil gaan vooral. En omdat het dood gaan een verschrikkelijk iets lijkt om mee te maken.
Dat je je leven verliest dus. Lijkt me echt verschrikkelijk. Als het leven uit je weggaat. Alleen de gedachte al
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Nog nooit gehad Roekeloos ben ik zeker, maar niet suicidaal ofzo.. Lijkt me gewoon zonde om telkens uit te kijken naar je dood en zo vergeten te leven. Geniet, maar nooit met mate
"Welcome to the internet - where men are men, women are men and little girls are FBI agents"
een ander verhaal is dat we reincarneren om te ervaren. de ziel weet alles, maar zonder ervaring is die kennis waardeloos.quote:Op maandag 31 juli 2006 13:56 schreef t.wiki het volgende:
Ik heb niet zoveel met de reincarnatietheorie moet ik eerlijk bekennen. Het, en de gehele leer die eraan verbonden is, is naar mijn wel één van de meest elegante esoterische filosofieën, echter kan het mij in praktiserend opzicht weinig bekoren. Ik vraag mijzelf altijd af: waar haalt men de kennis vandaan om te kunnen stellen het leven zus en zo in elkaar steekt? De reincarnatietheorie wordt altijd uitgelegd in relatie tot de opvatting dat het leven een soort leerschool voor de ziel is. Hoe komt men daar in godsnaam bij? Wat is dan het motief achter die leerschool? Wat moet een ziel leren, wat het niet reeds weet?
Voor die filosofie voel ik meer dan voor het leven als een leerschool .quote:Op maandag 31 juli 2006 14:58 schreef releaze het volgende:
[..]
een ander verhaal is dat we reincarneren om te ervaren. de ziel weet alles, maar zonder ervaring is die kennis waardeloos.
Wiki, wiki, ga naar wiki:
http://nl.wikipedia.org
http://nl.wikipedia.org
Ik geloof ook niet in een vorig leven, ik kan me niets herinneren ervan in ieder geval. Volgens mij ben ik maar 1 keer in leven geweest en dat is in dit leven.
Als je overlijdt dan schijnt het dat je hetzelfde leven nog eens moet overdoen. Een boek gelezen daarover. Je blijft constant geboren worden in hetzelfde leven. Totdat je genoeg geleerd hebt in het leven. En dan heb je misschien eeuwig leven.
Vandaar misschien ook die deja vus momenten. Dat die deja vus momenten komen omdat het flash-backs zijn van dat leven of dat je dus vooruit leeft.
Maar daar moet ik verder over nadenken.
Als je overlijdt dan schijnt het dat je hetzelfde leven nog eens moet overdoen. Een boek gelezen daarover. Je blijft constant geboren worden in hetzelfde leven. Totdat je genoeg geleerd hebt in het leven. En dan heb je misschien eeuwig leven.
Vandaar misschien ook die deja vus momenten. Dat die deja vus momenten komen omdat het flash-backs zijn van dat leven of dat je dus vooruit leeft.
Maar daar moet ik verder over nadenken.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Ik moet er bij God niet aan denken om steeds weer terug te komen in dit leven.
Wiki, wiki, ga naar wiki:
http://nl.wikipedia.org
http://nl.wikipedia.org
of, als je gelooft in de ziel, neem je je leven mee en sterf je feitelijk niet. alleen het stoffelijke ach, zelfs het stoffelijke sterft niet. het stoffelijke gaat gewoon terug naar de aarde en doet d'r dingetje.quote:Op maandag 31 juli 2006 14:57 schreef Dromenvanger het volgende:
Op het moment dat ik me helemaal gezond voel heb ik geen angst voor de dood Soms voel ik me zo gezond, dan denk ik echt dat ik eeuwig leven heb
En op zulke momenten lijkt de dood helemaal niet meer aanwezig te zijn. Vaak op heldere momenten ook. Dan is de duisternis verdwenen.
Maar goed, ik ben niet bang voor de dood. Alleen als ik me slecht voel, en niet geestelijk slecht maar lichamelijk slecht. Soms voel ik me lichamelijk niet helemaal 100 procent en dan lijkt het dat ik half dood aan het gaan ben. Voel ik me zo, dan ben ik wel bang om dood te gaan dus. Omdat ik niet dood wil gaan vooral. En omdat het dood gaan een verschrikkelijk iets lijkt om mee te maken.
Dat je je leven verliest dus. Lijkt me echt verschrikkelijk. Als het leven uit je weggaat. Alleen de gedachte al
het idee van leven en dood is dan opeens niet meer toepasbaar. het zijn verzonnen scheidslijnen, verre van wetmatigheden.
maar dat vind ik zo'n machtig idee he, dat waar ik uit besta, niet 24 jaar oud is, maar miljarden jaren oud. (goed, als je in lineare tijd leeft/denkt/gelooft). Ik zeg altijd, mijn oudste voorouder is de planeet en alles erop zelf. alles is één.
als je straks gewoon doodgaat en dit is het enige leven wat je leijdt is het eigenlijk precies hetzelfde. One shot, en hier heb je hem, voor altijd voor je hele bewustzijnsperiode!quote:Op maandag 31 juli 2006 15:06 schreef t.wiki het volgende:
Ik moet er bij God niet aan denken om steeds weer terug te komen in dit leven.
"One shot" op wat ? Als dit inderdaad het enige leven is en daarna is het gebeurd, waarom zou ik mij dan druk maken om wat ik bereik? Alsof dat nog wat uitmaakt .quote:Op maandag 31 juli 2006 15:11 schreef releaze het volgende:
[..]
als je straks gewoon doodgaat en dit is het enige leven wat je leijdt is het eigenlijk precies hetzelfde. One shot, en hier heb je hem, voor altijd voor je hele bewustzijnsperiode!
Wiki, wiki, ga naar wiki:
http://nl.wikipedia.org
http://nl.wikipedia.org
Nee je ziet het fout, op een gegeven moment leef je door. Je sterft niet meer volgens mij.quote:Op maandag 31 juli 2006 15:06 schreef t.wiki het volgende:
Ik moet er bij God niet aan denken om steeds weer terug te komen in dit leven.
Maar ik ben dus steeds aan het denken hoe het zit en soms komt wat naar voren. Ik heb ook nog 1001 vragen die nog onbeantwoord zijn. Als ik nadenk dan krijg ik soms een spontane gedachte binnen die voor mij soms logisch kan klinken.
Je breekt door dus. Een final break-through. Dat is ook volgens mij de enige manier dat de overleden mensen weer samen kunnen komen met de levenden.
Maar nogmaals, ik weet het niet 100 procent zeker. Ik steek vaker de vinger in de lucht om te voelen hoe de wind staat.
Komt het aan op mijn eigen leven dan weet ik dus wel in te schatten hoe het voelt, ik kan niets herinneren van vorige levens dus ik ga ervan uit dat dit mijn enige leven is geweest. Hoewel het misschien mogelijk is dat ik ook 90 jaar ben al in de toekomst. Ik ben misschien al 100000 jaar in de toekomst. Net zoals iedereen dat gaat worden. Eeuwig leven dus.
Maar dat is wederom een kwestie van inzicht verschaffen erin. Sowieso ontrafelen en ontsleutelen. Doe je dat niet dan blijf je volgens mij dood gaan en weer geboren worden.
Doet me wederom denken aan de slacht-offers van de 2e wereldoorlog. Dat die steeds hetzelfde lot moeten krijgen. Dan moet er ooit iemand opstaan daar die hitler omver kegelt. Het verleden is nog steeds aan de gang. Het verleden is in leven nog.
Kan verder gaan ermee maar dat doe ik straks.
Tis mijn theorie dus het hoeft helemaal niet kloppend te zijn. Voor mij voelt het logisch aan en dan klaart het op in mijn hoofd. Ik klaar pas op in het hoofd als ik weet hoe het in elkaar zit.
Sinds 2007 anti depressiva vrij,
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
In 2008 gezonder enigsins rustiger blij.
Gekte en waanzin voorbij.
Eindelijk tijd voor de normalere realiteit.
Het zijn bepaalde ideeen, die niet op feiten gebasseerd, overtuigingen.quote:Op maandag 31 juli 2006 14:56 schreef releaze het volgende:
ten eerste, ik heb geen geloof.
ten tweede, als dit mijn geloof was, waarom zou ik me ervan losmaken?
Waarom ervan losmaken? Omdat je er blijkbaar last van ondervindt !
Feit is dat de ratio bij verreweg de meeste mensen een ondergeschikte rol heeft. Evolutionair zijn de gedeelten van de hersenen die verantwoordelijk zijn voor instincten en gevoelens ouder dan de neo-cortex, waar cognitieve vermogens liggen.quote:ten derde, ratio en gevoelens moeten imo allebei een even grote plek krijgen en ik geloof dat ze in elkaars verlengde liggen, dan wel niet één zijn. we rationaliseren onze gevoelens constant.
waarom voel ik me zo, etc.
Als eerste rationele vaststelling moet je dan ook toegeven: de ratio is niet de baas
(maar een mens wil graag misleidt worden, dwz. bepaalde driften en instincten doen het voorkomen dat de ratio wel in control is)
Een rationele overweging kan zelden (misschien zelfs nooit) een angst, een andere emotie of een slechte gewoonte wegnemen. Je kunt een roker 1000 x uitleggen dat hij verkeerd bezig is, maar dat helpt niet.quote:En we gebruiken ratio als middel om een bepaald gevoel te creeren bij onszelf, om ons bijvoorbeeld van angsten af te helpen, ons te overtuigen waarom we iets goed doen, etc.
Nee, als rationalist weet ik dat een rationeel verhaal niet overtuigt. Mensen geloven nu eenmaal liever in esoterische zaken. Dus als het om bekeren gaat, dan is een rationeel verhaal wel het laatste wat ik zou gebruiken (als je de redevoeringen van Hitler op papier ziet, dan is het saai en volslagen onzin, maar door zijn act van spreken en doen kon hij de mensen wel overtuigen)quote:ten vierde, mijn god wat een bekeringsdrang ik heb meer last van rationalisten dan van christenen
Wat is er dan wel krachtiger dan de taal ? Mits goed gebruikt is de taal een prachtig instrument.quote:en de ratio die wij doorgaans gebruiken is ook nog eens ratio gebaseerd op zoiets als krankzinnigs als taal. ik heb in mijn hele leven nog nooit zoiets beperkends als taal meegemaakt. het is allemaal heel erg handig wanneer je wilt weten waar de schaar ligt, maar JUIST wanneer het gaat over het hiernamaals, de dood, en weet ik veel wat, is taal een enorme barricade.
Exaudi orationem meam
Requiem aeternam dona eis, Domine.
Et lux perpetua luceat eis.
Requiem aeternam dona eis, Domine.
Et lux perpetua luceat eis.
feiten? feiten zijn conclusies, aannames gebaseerd op een door ons waargenomen werkelijkheid. feiten zijn in het grote geheel van het bestaan niets meer dan een spelletje kiekeboe met een peuter. Ik zie het niet, het is er niet!quote:Op dinsdag 1 augustus 2006 10:05 schreef Oud_student het volgende:
[..]
Het zijn bepaalde ideeen, die niet op feiten gebasseerd, overtuigingen.
Waarom ervan losmaken? Omdat je er blijkbaar last van ondervindt !
Iets IS (of niet is) bestaat alleen maar binnen een door mensen vastgestelde context. Als je zegt dat we alleen dingen kunnen bevatten binnen onze span van het leven, en dan zegt dat op het moment van ons sterven niets anders is, dan maak je een aanname, een overtuiging. je zegt iets over iets wat buiten de span van ons bestaan, ons waarneembare is, een feitje gebakken lucht. Net zo'n valide argument als na de dood is er hel en hemel god die ons lief heeft, etc, etc, etc. Allemaal overtuigingen.
Dus je ratio wordt om de tuin geleid door je gevoel? "het is belangrijk dat je ratio zoveel mogelijk laat spreken" Ja ja. Goed advies!quote:Feit is dat de ratio bij verreweg de meeste mensen een ondergeschikte rol heeft. Evolutionair zijn de gedeelten van de hersenen die verantwoordelijk zijn voor instincten en gevoelens ouder dan de neo-cortex, waar cognitieve vermogens liggen.
Als eerste rationele vaststelling moet je dan ook toegeven: de ratio is niet de baas
(maar een mens wil graag misleidt worden, dwz. bepaalde driften en instincten doen het voorkomen dat de ratio wel in control is)
een roker kan zichzelf rationeel overtuigen. het is idd vrij moeilijk voor een derde partij om een angst oid weg te nemen, dat moet de persoon met de angst of de gewoonte zelf doen. in de wirwar van informatie, advies en regels ben je het altijd zelf die er voor kiest om te handelen naar wat je aangeboden krijgt.quote:Een rationele overweging kan zelden (misschien zelfs nooit) een angst, een andere emotie of een slechte gewoonte wegnemen. Je kunt een roker 1000 x uitleggen dat hij verkeerd bezig is, maar dat helpt niet.
zeg je hier dat rationalisme ook maar een geloof is? want ja, zo zie ik het wel.quote:Nee, als rationalist weet ik dat een rationeel verhaal niet overtuigt. Mensen geloven nu eenmaal liever in esoterische zaken. Dus als het om bekeren gaat, dan is een rationeel verhaal wel het laatste wat ik zou gebruiken (als je de redevoeringen van Hitler op papier ziet, dan is het saai en volslagen onzin, maar door zijn act van spreken en doen kon hij de mensen wel overtuigen)
[..]
oh ik zeg niet dat het niet krachtig is, het is alleen heel erg beperkt. in het geval van esotherische zaken bijvoorbeeld is gevoel echter een instrument dat vele malen krachtiger is. met gevoel ervaar je, overtuig je jezelf. wat is er nou krachtiger dan overtuiging? weten zonder het te kunnen bewijzen? het grote taboe van de westerse wereld.quote:Wat is er dan wel krachtiger dan de taal ? Mits goed gebruikt is de taal een prachtig instrument.
Natuurlijk is een gezonde dosis scepsis ook t.o.v. de wetenschap gewenst (rationeel).quote:Op dinsdag 1 augustus 2006 13:00 schreef releaze het volgende:
feiten? feiten zijn conclusies, aannames gebaseerd op een door ons waargenomen werkelijkheid. feiten zijn in het grote geheel van het bestaan niets meer dan een spelletje kiekeboe met een peuter. Ik zie het niet, het is er niet!
Iets IS (of niet is) bestaat alleen maar binnen een door mensen vastgestelde context. Als je zegt dat we alleen dingen kunnen bevatten binnen onze span van het leven, en dan zegt dat op het moment van ons sterven niets anders is, dan maak je een aanname, een overtuiging. je zegt iets over iets wat buiten de span van ons bestaan, ons waarneembare is, een feitje gebakken lucht. Net zo'n valide argument als na de dood is er hel en hemel god die ons lief heeft, etc, etc, etc. Allemaal overtuigingen.
Maar het is niet erg rationeel om dingen die je niet kunt zien of indirect op de een of andere wijze waar te nemen een gotere waarde toe te kennen, resp, het bestaan ervan zekerder aan te nemen dan bijv. de tafel waaraan ik nu zit.
Het bestaan van een hemel of hel etc. kan ik niet weerleggen nog bewijzen. Mijn ratio zegt echter dat zoiets erg onaannemelijk is en dat er niets in de wereld op wijst dat er na de dood wel iets is.
Hetgeen wat wij nu weten van het menselijk lichaam suggereert dat alle informatie bij de dood verloren gaat, een ziel (als informatiedarger) is niet vastgesteld.
Tot op het moment dat het tegendeel blijkt, houd ik vast aan het eenvoudigst denkbare, nl dat er na de dood niets is
Ons reptiel- en zoogdierenbrein is de baas, dat kun je heel goed zien in extreme situaties. Dan nemen de primitieve, maar vaak nuttige, routines de leiding en wordt de ratio vrijwel geheel uitgeschakeld. Mensen die rationeel kunnne blijven denken in extreme situaties zijn zeldzaam.quote:Dus je ratio wordt om de tuin geleid door je gevoel? "het is belangrijk dat je ratio zoveel mogelijk laat spreken" Ja ja. Goed advies!
De ratio zegt in zo'n geval NEE, maar het verslaafde reptielenbrein overruled de zaak en zegt JA nog een sigaret/ borrel/ joint/ etcquote:een roker kan zichzelf rationeel overtuigen. het is idd vrij moeilijk voor een derde partij om een angst oid weg te nemen, dat moet de persoon met de angst of de gewoonte zelf doen. in de wirwar van informatie, advies en regels ben je het altijd zelf die er voor kiest om te handelen naar wat je aangeboden krijgt.
Net zo als we de taal hebben om iets uit te drukken is er geen betere houding denkbaar dan de rationele. Je kunt dit beredeneren en ook zien uit de praktische resultaten.quote:zeg je hier dat rationalisme ook maar een geloof is? want ja, zo zie ik het wel.
Een overtuiging gebaseerd op gevoel kan erg gevaarlijk zijn (zie mijn eerdere voorbeeld)quote:oh ik zeg niet dat het niet krachtig is, het is alleen heel erg beperkt. in het geval van esotherische zaken bijvoorbeeld is gevoel echter een instrument dat vele malen krachtiger is. met gevoel ervaar je, overtuig je jezelf. wat is er nou krachtiger dan overtuiging? weten zonder het te kunnen bewijzen? het grote taboe van de westerse wereld.
Er zijn idd bepaalde mystieke gevoelens (ideeen) die heel sterk kunnen zijn, maar deze kunnen ten dele wel gerationaliseerd worden (lees bijv de Tractatus van Wittgenstein)
Er zijn idd zaken die wij aannemen zonder die te (kunnen) bewijzen. Ik ben het met je eens dat bepaalde wetenschappers net doen of zij alles kunnen verklaren, of dat alles bewezen kan worden. Maar het mystieke en onzegbare bestaat weldegelijk, we kunnen het alleen niet uitspreken. Ook bij het voelen of ervaren van een mystieke zaken, moet je je afvragen of het gevoel meer een begeleidend verschijnsel is bij het denken aan mystieke zaken ipv de mystieke zaak zelf.
Exaudi orationem meam
Requiem aeternam dona eis, Domine.
Et lux perpetua luceat eis.
Requiem aeternam dona eis, Domine.
Et lux perpetua luceat eis.
ik hecht even veel waarde aan het idee dat er buiten onze waarneming veel andere dingen liggen als dat ik waarde hecht aan het bestaan van de tafel waaraan ik zit. WAT die dingen buiten mijn waarneming zijn kan ik niet benoemen, omdat ik het niet met mn 5 zintuigen kan waarnemen. wat wel is, wanneer ik bijvoorbeeld hallucinogens gebruik, is dat mn waarneming verandert, m'n manier van denken en manier van voelen. zie ik meer context of zie ik een andere context? aangezien we niks buiten onze eigen waarneming kunnen meten zal dit ook een vraag zijn die we niet zo snel zouden kunnen antwoorden, maar het is wel een vraag die speelt en speelt en waar mn hersens een antwoord op willen hebben, en dan komt het filosoferen.quote:Op dinsdag 1 augustus 2006 14:36 schreef Oud_student het volgende:
[..]
Natuurlijk is een gezonde dosis scepsis ook t.o.v. de wetenschap gewenst (rationeel).
Maar het is niet erg rationeel om dingen die je niet kunt zien of indirect op de een of andere wijze waar te nemen een gotere waarde toe te kennen, resp, het bestaan ervan zekerder aan te nemen dan bijv. de tafel waaraan ik nu zit.
heel erg fijn dat jij dat kan, maar zoals je in het begin van het topic al gemerkt heb kan ik dat niet. ik kan de dood niet loslaten omdat ik een rits aan opties zie en kan beredeneren en dat dood en onder de grond er maar één van is. "we hebben het nog niet bewezen dus ik ga er maar van uit dat" kan ik niet, wil ik wel (is overtuiging en geeft rust), maar bij mij is het "we hebben nog niks bewezen dus ik ga nog nergens van uit"quote:Het bestaan van een hemel of hel etc. kan ik niet weerleggen nog bewijzen. Mijn ratio zegt echter dat zoiets erg onaannemelijk is en dat er niets in de wereld op wijst dat er na de dood wel iets is.
Hetgeen wat wij nu weten van het menselijk lichaam suggereert dat alle informatie bij de dood verloren gaat, een ziel (als informatiedarger) is niet vastgesteld.
Tot op het moment dat het tegendeel blijkt, houd ik vast aan het eenvoudigst denkbare, nl dat er na de dood niets is
snap je dat? om even op jouw stukje door te gaan,
een doodsangst situatie vind ik persoonlijk vrij extreem. angst is sowieso een zeer sterke emotie, heel biologisch, is al talloze keren in dit topic beschreven, de angst voor de dood etc. we willen overleven. Wat je eigenlijk zegt (of wat er gezegd wordt) is of ik in een extreme angst situatie waarin praktisch per definitie ratio het onderspit delft maar even rationalistisch wil gaan denken, want dan heb ik geen angst meer, oid. En als me dat lukt hoor ik tot die zeer zeldzame groep.quote:Ons reptiel- en zoogdierenbrein is de baas, dat kun je heel goed zien in extreme situaties. Dan nemen de primitieve, maar vaak nuttige, routines de leiding en wordt de ratio vrijwel geheel uitgeschakeld. Mensen die rationeel kunnne blijven denken in extreme situaties zijn zeldzaam.
Nou, is dit realistisch advies of niet? Ik kan beter leren geloven in de dingen waar ik al halfslachtig achter sta, is niet zo moeilijk, en geeft ook nog eens antwoord op mijn priemende hoe wat en waarom vragen. twee vliegen in één klap.
en als ik dat laatste gedaan heb, wat dan? er is geen conclusie of waarde die je kan verbinden aan of het een begeleidend verschijnsel is of iets anders. simpel omdat je niet weet wat de rol van gevoel in mystieke zaken vervult. Geloof en overtuiging zijn puur persoonlijke aangelegenheden omdat het voor veel mensen gebaseerd is op hun onderbuik en hun verstand. Het is per definitie altijd ok zolang je maar in je achterhoofd houdt dat de kans dat het niet universeel toepasbaar is groot is, omdat je alle factoren en hun rol niet kent, van verstand, van gevoel, van externe prikkels, van interne prikkels, van al het hele universum en alles dat erbij komt kijken.quote:Er zijn idd zaken die wij aannemen zonder die te (kunnen) bewijzen. Ik ben het met je eens dat bepaalde wetenschappers net doen of zij alles kunnen verklaren, of dat alles bewezen kan worden. Maar het mystieke en onzegbare bestaat weldegelijk, we kunnen het alleen niet uitspreken. Ook bij het voelen of ervaren van een mystieke zaken, moet je je afvragen of het gevoel meer een begeleidend verschijnsel is bij het denken aan mystieke zaken ipv de mystieke zaak zelf.
morgen ga ik vliegen... en weet je ik begin helemaal gek te worden in mezelf. weliswaar stilletjes en al...
ik weet dat vliegtuigen erg veilig enzo zijn, maar toch ik denk al de hele maand dat deze vliegreis me iets overkomt.. en zoek ik beetje doelloos naar redens of wat ik nog zou moeten doen. Ik dacht dat het wel wat voorbij zou draaien, maar ik begin helemaal gek te worden uiteindelijk. Me familie ziet het niet aan me, ook al had ik ze een tijdje geleden erover verteld... misschien heb ik wel te veel fantasie... maar op het moment ben ik druk aant denken over wat ik zou wille doen in me leven, alsof ik de dood recht in de ogen kijk...
ik ga morgen 13.55 van schiphol naar toronto, canada.. als me iets overkomt (wat niet zal gebeuren ) dan weten jullie het...
(keb trouwens al stuk of 10 keer gevlogen, maar nog nooit met zon gevoel gezeten...waarschijnlijk omdat ik pas dit jaar erachter kwam waar ik voor zou willen gaan, wat ik niet meer had voorheen..)
ik weet dat vliegtuigen erg veilig enzo zijn, maar toch ik denk al de hele maand dat deze vliegreis me iets overkomt.. en zoek ik beetje doelloos naar redens of wat ik nog zou moeten doen. Ik dacht dat het wel wat voorbij zou draaien, maar ik begin helemaal gek te worden uiteindelijk. Me familie ziet het niet aan me, ook al had ik ze een tijdje geleden erover verteld... misschien heb ik wel te veel fantasie... maar op het moment ben ik druk aant denken over wat ik zou wille doen in me leven, alsof ik de dood recht in de ogen kijk...
ik ga morgen 13.55 van schiphol naar toronto, canada.. als me iets overkomt (wat niet zal gebeuren ) dan weten jullie het...
(keb trouwens al stuk of 10 keer gevlogen, maar nog nooit met zon gevoel gezeten...waarschijnlijk omdat ik pas dit jaar erachter kwam waar ik voor zou willen gaan, wat ik niet meer had voorheen..)
inmiddels overleefd, maar morgen vlieg ik alweer dit keer lokaal 3 uur van cleveland naar denver, USA ...zal vast wel nix gebeuren
...zal vast wel nix gebeuren 
Hoi Releaze
Ik zelf deel (gelukkig voor mij) de angst voor de dood niet met je. Weet niet eens precies waarom eigenlijk... Op de een of andere manier is het gewoon oke voor mij dat de circle of life zich gewoon voortzet zonder mij.
Mijn vriendin heeft wel heel erg dezelfde angst als jij. De gedachte dat er straks niets meer over is van haar gedachten en gevoelens, het zijn, kan ze vooral niet mee omgaan. Deze gedachten overspoelen haar vooral wanneer ze erg moe is of ziek en komen bijna altijd zodra ze langere tijd alleen is.
Voor mij lijkt het juist een soort angst te zijn voor het leven/om te leven/bang dat er iemand oordeeld over de invulling van je leven ed. Herken jij hier misschien iets in? Ik kreeg bij je reactie op het hypnotherapie voorstel nml het gevoel dat de angst voor jou wel een functie heeft. De dood is toch eigenlijk het enige zekere in het leven en misschien is dat dan toch iets waar je heel erg op kunt gaan focussen om iets anders niet onder ogen te willen komen. Kun je je voorstellen wat er zou gebeuren als je niet meer bang zou zijn voor de dood?
Uit ervaring weet ik dat drug gebruik ook vaak een achtergrond van onzekerheid heeft, of ben je juist gaan experimenteren om met je angst om te kunnen gaan?
Zo, een hoop vragen en ideen op je bordje gemikt! Ik hoop dat je er iets mee kunt en ben benieuwd naar je inzicht(en)
Ik zelf deel (gelukkig voor mij) de angst voor de dood niet met je. Weet niet eens precies waarom eigenlijk... Op de een of andere manier is het gewoon oke voor mij dat de circle of life zich gewoon voortzet zonder mij.
Mijn vriendin heeft wel heel erg dezelfde angst als jij. De gedachte dat er straks niets meer over is van haar gedachten en gevoelens, het zijn, kan ze vooral niet mee omgaan. Deze gedachten overspoelen haar vooral wanneer ze erg moe is of ziek en komen bijna altijd zodra ze langere tijd alleen is.
Voor mij lijkt het juist een soort angst te zijn voor het leven/om te leven/bang dat er iemand oordeeld over de invulling van je leven ed. Herken jij hier misschien iets in? Ik kreeg bij je reactie op het hypnotherapie voorstel nml het gevoel dat de angst voor jou wel een functie heeft. De dood is toch eigenlijk het enige zekere in het leven en misschien is dat dan toch iets waar je heel erg op kunt gaan focussen om iets anders niet onder ogen te willen komen. Kun je je voorstellen wat er zou gebeuren als je niet meer bang zou zijn voor de dood?
Uit ervaring weet ik dat drug gebruik ook vaak een achtergrond van onzekerheid heeft, of ben je juist gaan experimenteren om met je angst om te kunnen gaan?
Zo, een hoop vragen en ideen op je bordje gemikt! Ik hoop dat je er iets mee kunt en ben benieuwd naar je inzicht(en)
Banjer7000, heb je door dat je reageert in een topic van 31 maanden geleden?
Weg met de riooljournalistiek. Klik er niet op. Ze vergiftigen de maatschappij.
Gast dit topics in mijn AT !! lache hoe ik er 31 maanden geleden over dacht. Denk er nog wel een beetje zo over maar wel ietsjes anders
haha lekker bijdehand
Ik vraag mij dus echt af hoe mensen die bang zijn voor de dood gelukkig kunnen leven. Persoonlijk zou ik dan helemaal gek worden? Waarom bang zijn voor de dood? Heb respect voor de dood en geniet van het leven!
Ik kan best gelukkig leven hoor, desondanks heb ik ook wel enige angst voor de dood.quote:Op zondag 29 maart 2009 10:52 schreef mark2012 het volgende:
Ik vraag mij dus echt af hoe mensen die bang zijn voor de dood gelukkig kunnen leven. Persoonlijk zou ik dan helemaal gek worden? Waarom bang zijn voor de dood? Heb respect voor de dood en geniet van het leven!
Ook niet zo heel vreemd als je je lichaam langzaam maar zeker steeds minder voelt functioneren en men geen flauw idee heeft wat je mankeert natuurlijk.
Buiten dat heb ik gewoon een boel mensen in mijn directe omgeving te vroeg en te plotseling zien overlijden zonder enige aanleiding, dat maakt je er van de ene kant extra bewust van dat je moet genieten en alle kansen moet pakken om écht te leven, anderzijds maakt het je wel bang en besef je steeds meer dat de volgende dag écht zomaar je laatste kan zijn.
Het is niet zo dat ik er van wakker lig of er hele dagen aan denk, maar als iets mij die richting op stuurt heb ik al snel dat angstige en dat is niet bepaald een fijn gevoel.
Wapens ook.quote:Op zaterdag 15 juli 2006 00:59 schreef releaze het volgende:
[..]
Die regeltjes zijn iets menselijks, door ons gemaakt...
Neem je die ook ter hand?
[quote]Op dinsdag 25 juli 2006 16:53 schreef Boswachtertje het volgende:
[..]
Natuurlijk
Omdat de bronnen van informatie van de laatste tijd sterk wijzen op de noodzaak van het kritisch kijken naar de eigen religie.. met name Rudolf Steiner, Plato en Nietzsche hebben mij gewezen op de noodzaak van een eigen moraal, welke los staat van enige culturele/maatschappelijke (externe) factoren. Ik merk dat zaken waarover b.v. religie spreekt (vaak ideaalbeelden welke 'normaal' niet bereikt kunnen worden) binnen (zo'n zelf samengesteld pakket van normen en waarden) de individuele moraal juist een essentieel onderdeel vormen van de praktijk . Dit artikel geeft wel een aardige samenvatting van hoe ik het zie...
Hoe durf je Plato in het zelfde rijtje als Steiner en Nietsche te zetten!
Het enige wat die laatste twee nietsnutten hebben gedaan is algemene kennis uit Oosterse geschriften stelen en een beetje ombuigen! Er word maar tegen ze opgekeken terwijl het dieven zijn!
[..]
Natuurlijk
Omdat de bronnen van informatie van de laatste tijd sterk wijzen op de noodzaak van het kritisch kijken naar de eigen religie.. met name Rudolf Steiner, Plato en Nietzsche hebben mij gewezen op de noodzaak van een eigen moraal, welke los staat van enige culturele/maatschappelijke (externe) factoren. Ik merk dat zaken waarover b.v. religie spreekt (vaak ideaalbeelden welke 'normaal' niet bereikt kunnen worden) binnen (zo'n zelf samengesteld pakket van normen en waarden) de individuele moraal juist een essentieel onderdeel vormen van de praktijk . Dit artikel geeft wel een aardige samenvatting van hoe ik het zie...
Hoe durf je Plato in het zelfde rijtje als Steiner en Nietsche te zetten!
Het enige wat die laatste twee nietsnutten hebben gedaan is algemene kennis uit Oosterse geschriften stelen en een beetje ombuigen! Er word maar tegen ze opgekeken terwijl het dieven zijn!
"Originaliteit wordt verheven als een ware kunst; echter de onderschatte ware kunst is die van de imitatie."quote:Op donderdag 2 april 2009 20:48 schreef Krocky het volgende:
[quote]Op dinsdag 25 juli 2006 16:53 schreef Boswachtertje het volgende:
Natuurlijk
Omdat de bronnen van informatie van de laatste tijd sterk wijzen op de noodzaak van het kritisch kijken naar de eigen religie.. met name Rudolf Steiner, Plato en Nietzsche hebben mij gewezen op de noodzaak van een eigen moraal, welke los staat van enige culturele/maatschappelijke (externe) factoren. Ik merk dat zaken waarover b.v. religie spreekt (vaak ideaalbeelden welke 'normaal' niet bereikt kunnen worden) binnen (zo'n zelf samengesteld pakket van normen en waarden) de individuele moraal juist een essentieel onderdeel vormen van de praktijk . Dit artikel geeft wel een aardige samenvatting van hoe ik het zie...
Hoe durf je Plato in het zelfde rijtje als Steiner en Nietsche te zetten!
Het enige wat die laatste twee nietsnutten hebben gedaan is algemene kennis uit Oosterse geschriften stelen en een beetje ombuigen! Er word maar tegen ze opgekeken terwijl het dieven zijn!
Plato is evengoed door allerlei andere culturen beinvloed. Daarnaast heb ik dit 3 jaar geleden geschreven, dus ik kijk er nu waars. heel anders tegen aan. Maar daar waar jij Plato duidelijk hoger hebt dan de andere 2, heb ik daar zelf minder moeite mee..Ik zie het probleem niet zo.:)
Ware Wijsheid Liefdevolle Vrede
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
Hallo,
Dit bericht is aan Releaze, de persoon die deze topic begon.
Hoe gaat het er nu mee? Nog steeds last van de angsten? Ik kan mezelf erg in jou verhaal herkennen. Ook overwogen om gelovig te worden, echter om een iets andere reden.
Naast mijn studie ben ik praktisch fulltime bezig met mijn bestaan, existentiëele angst, en de dood.
Denken doe ik constant, rust heeft mijn brein niet.
Hoe ga je nu met je angsten om?
Hoop dat je dit nog leest, het is immers al
drie jaar geleden sinds je de topic startte.
Met vriendelijke groeten,
Rudy
Dit bericht is aan Releaze, de persoon die deze topic begon.
Hoe gaat het er nu mee? Nog steeds last van de angsten? Ik kan mezelf erg in jou verhaal herkennen. Ook overwogen om gelovig te worden, echter om een iets andere reden.
Naast mijn studie ben ik praktisch fulltime bezig met mijn bestaan, existentiëele angst, en de dood.
Denken doe ik constant, rust heeft mijn brein niet.
Hoe ga je nu met je angsten om?
Hoop dat je dit nog leest, het is immers al
drie jaar geleden sinds je de topic startte.
Met vriendelijke groeten,
Rudy
laatste bezoek: 211 dagen, 14 uur geleden.quote:Op woensdag 4 november 2009 00:23 schreef RudyL90 het volgende:
Hallo,
Dit bericht is aan Releaze, de persoon die deze topic begon.
Hoe gaat het er nu mee? Nog steeds last van de angsten? Ik kan mezelf erg in jou verhaal herkennen. Ook overwogen om gelovig te worden, echter om een iets andere reden.
Naast mijn studie ben ik praktisch fulltime bezig met mijn bestaan, existentiëele angst, en de dood.
Denken doe ik constant, rust heeft mijn brein niet.
Hoe ga je nu met je angsten om?
Hoop dat je dit nog leest, het is immers al
drie jaar geleden sinds je de topic startte.
Met vriendelijke groeten,
Rudy
Releaze is al lang niet meer op fok geweest..
verwacht geen reactie
Dat was een vlotte reactie!
Nou moe... Dan zoek ik wel verder naar mensen die mijn angsteb delen :p.
Bedankt voor je reactie.
Het beste.
Nou moe... Dan zoek ik wel verder naar mensen die mijn angsteb delen :p.
Bedankt voor je reactie.
Het beste.
...waarom het gesprek niet gewoon voortzetten? Best een tof topic. Alsof oude posts niet kunnen... dat kan toch als het onderwerp weer ter sprake komt?
Goed plan, graag zou ik van mensen horen die zich ook herkennen in het verhaal van Releaze hoe zij omgaan/omgingen met hun angsten. Adviezen over drugs hoef ik niet. Want voor drugs heb ik ook angst! :p
Ik betwijfel alleen of er nog mensen reageren op zo'n oude topic?
Ik betwijfel alleen of er nog mensen reageren op zo'n oude topic?
De vraag is of je wel kan genieten. Bij elke lust of geluksmoment weet je dat dat van korte duur is. Hetzij dat je geliefde om het leven komt of jezelf. Die gedachte kan je wel eens krankzinnig maken. Tenzij je natuurlijk deze gedachte helemaal uitbant. Oftewel je je geweten kan laten sussen. Dan nog vraag ik me af of je dan nog wel gezond bezig bent?quote:Op zondag 29 maart 2009 10:52 schreef mark2012 het volgende:Ik vraag mij dus echt af hoe mensen die bang zijn voor de dood gelukkig kunnen leven. Persoonlijk zou ik dan helemaal gek worden? Waarom bang zijn voor de dood? Heb respect voor de dood en geniet van het leven!
Het antwoord is JA.quote:Op donderdag 5 november 2009 18:12 schreef LoppenTop het volgende:
De vraag is of je wel kan genieten. Bij elke lust of geluksmoment weet je dat dat van korte duur is. Hetzij dat je geliefde om het leven komt of jezelf. Die gedachte kan je wel eens krankzinnig maken. Tenzij je natuurlijk deze gedachte helemaal uitbant. Oftewel je je geweten kan laten sussen. Dan nog vraag ik me af of je dan nog wel gezond bezig bent?
Een lust of geluksmoment hoeft namelijk helemaal niet van korte duur te zijn, dat zie je een beetje te zwart-wit.
Je kan gewoon algemeen lekker in je vel zitten en genieten van elke dag.
De kunst is om in het hier en nu te leven en daar alles uit te halen.
Niet de gedachten maar mijn leven zou mij krankzinnig maken als het enkel bestond op het steeds moeten wachten voor wat sprankeltjes lust en geluk. Verschrikkelijk!
Dan leef je je leven toch echt niet optimaal en kan nooit de bedoeling zijn.
Hoi Rudyquote:Op woensdag 4 november 2009 00:23 schreef RudyL90 het volgende:
Hallo,
<knip>........... Ik kan mezelf erg in jou verhaal herkennen. Ook overwogen om gelovig te worden, echter om een iets andere reden.
Naast mijn studie ben ik praktisch fulltime bezig met mijn bestaan, existentiëele angst, en de dood.
Denken doe ik constant, rust heeft mijn brein niet.
Met vriendelijke groeten,
Rudy
Hoe overweeg je om gelovig te worden? Kun jij daar voor kiezen? Zoals je het opschreef lijkt het alsof je ervoor wou kiezen om van je angst af te komen. Maar dat is toch zelf voor de gek houderij? of heb jij een knopje dat je zou kunnen omzetten? ik zou dat niet kunnen, ik zou er geen meter mee opschieten en achter in mijn hoofd een klein stemmetje hebben: "Ja maar eigenlijk geloof ik er geen hol van."
Ik denk dat er toch meer voor nodig is, een of andere heftige ervaring ofzo. (overigens wil ik helemaal niet gelovig zijn ik ben erg tevreden zo)
Mijn angst voor de dood was nooit echt groot, maar heb ik wel een beetje gehad (ieder mens wel denk ik) Voor mij hielp het erg om met oude mensen om te gaan die sterk in het leven staan (of stonden) Door met hen te praten en hen te observeren heb ik alle angst verloren. 1 opa was erg bang voor de dood, maar omdat hij steeds verder aftakelde zag je hem veranderen en de dood wordt dan geen afschrikwekkende vijand meer, maar een welkome vriend. Als je 90 jaar bent en weinig meer kunt, dan ben je er niet meer bang voor. Je accepteert dat het leven een ontwikkeling is, geboorte, groei, verval, dood. Het is mooi geweest. Zo'n beetje zoals in de boeken van Discworld, waar DEATH eigenlijk een van de sympathiekste karakters is.
Weg met de riooljournalistiek. Klik er niet op. Ze vergiftigen de maatschappij.
Ben niet bang voor de dood. Ben alleen bang om anderen er veel verdriet mee te doen. En ik hoop dat als die tijd komt dat ik op een of andere manier diegene kan laten weten dat het goed met me gaat.
I have had it with these motherfucking snakes on this motherfucking plane!
Vaarsuvius,
Vorig jaar kreeg ik een hevige allergische reactie die me bijna het leven kostte. Het was niet traumatisch, alleen nadat de dokter vertelde dat als ik een half uurtje langer had gewacht dood was geweest begon ik veel na te denken. Sinds dien zijn mijn hersenen continu volle toeren aan het maken en vliegen er vragen zoals 'What's the meaning of life?' door mijn kop. Zoveel vragen, zo weinig antwoord, dan lijkt het me zo heerlijk om gelovig te zijn en overal antwoorden op te hebben, wat een rust.
Ik hoop dat mijn angst zoals bij velen ook met
de jaren wegebt. Ik weet dat de dood verlossend kan zijn, mijn moeder was blij toen haar moeder uit haar lijden verlost was. Maar als je nicht van 27 dan ineens sterft.. Dan komen er ineens weer zoveel vragen bij...
Eigenlijk was mijn angst sinds die allergische reactie veel minder geworden, totdat ze overleed, nu is het erger dan voorheen.
Ik heb ben niet echt bang om te sterven, ben alleen bang voor de dood, voor het niet meer kunnen waarnemen.
Raar hè? :p
Vorig jaar kreeg ik een hevige allergische reactie die me bijna het leven kostte. Het was niet traumatisch, alleen nadat de dokter vertelde dat als ik een half uurtje langer had gewacht dood was geweest begon ik veel na te denken. Sinds dien zijn mijn hersenen continu volle toeren aan het maken en vliegen er vragen zoals 'What's the meaning of life?' door mijn kop. Zoveel vragen, zo weinig antwoord, dan lijkt het me zo heerlijk om gelovig te zijn en overal antwoorden op te hebben, wat een rust.
Ik hoop dat mijn angst zoals bij velen ook met
de jaren wegebt. Ik weet dat de dood verlossend kan zijn, mijn moeder was blij toen haar moeder uit haar lijden verlost was. Maar als je nicht van 27 dan ineens sterft.. Dan komen er ineens weer zoveel vragen bij...
Eigenlijk was mijn angst sinds die allergische reactie veel minder geworden, totdat ze overleed, nu is het erger dan voorheen.
Ik heb ben niet echt bang om te sterven, ben alleen bang voor de dood, voor het niet meer kunnen waarnemen.
Raar hè? :p
@Rudy: Ik zou als ik jou was aan de slag gaan met de rust en niet zo zeer met geloven. Ik neem aan dat je al waarden, ideeën, dromen en/of idealen hebt waar in je gelooft? Waarom zou je dat aan de kant schuiven om het te vervangen in iets waar je 'in kunt geloven'?
Ik kan niet zeggen dat ik jouw problemen precies ken, maar ik heb afgelopen jaar ook een sterfgeval van een jong iemand in mijn omgeving meegemaakt. Natuurlijk maakt dat vragen los, maar hoort dit ook niet bij het leven?
Je bent waarschijnlijk ook niet zo heel oud, dus dan is het niet gek dat je er heftig op reageert - dat deed ik ook. Ik ging het naar mezelf terugkoppelen en dan kun je jezelf van alles wijsmaken..
Ik vraag me zelf altijd sterk af in hoeverre ik in dit leven al 'echte antwoorden' kan vinden op de vragen die betrekking hebben tot de dood. Maar tegelijkertijd probeer ik de dood zo goed en zo kwaad als het gaat, de dood te accepteren. Het einde van dit leven, onvermijdelijk voor iedereen, dus ook voor jou en voor mij. Mensen die geloven hebben hiervoor antwoorden. De één gelooft in de bijbel, de ander in reincarnatie en weer een ander in [vul maar in]. Ik heb hierin zelf geen keuze gemaakt, wellicht omdat ik te skeptisch ben om voor de volle 100% ergens in te geloven. Maar ik zie voor mijzelf meer heil in het vinden van innerlijke rust. Geen gedachten, slechts observatie. Vanuit zo'n heldere staat is de dood wellicht ook in een heel ander licht te plaatsen.
De angst die je hebt, wellicht is dat het best te vertalen als levenslust, de wil om te leven. Je leeft immers nog vol, dan is zoiets abstracts maar toch ook overduidelijks een confrontatie. Dat zet aan tot denken, dat herken ik sterk bij mezelf. Ook wel die onredelijke angst. Maar of je je er door laat leiden of niet, dat is een moeilijke keuze. Wel één die m.i. gemaakt dient te worden, omdat je anders een speelbal blijft van je angsten en gedachten. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik dit al helemaal onder de knie heb, maar ik beken dat het voor mij een proces is dat tijd vergt. Neem dus niets van me aan, maar onderzoek het zelf!
Probeer dus vooral ook te genieten Pluk de dag. Niemand weet hoe alles gaat
Ik kan niet zeggen dat ik jouw problemen precies ken, maar ik heb afgelopen jaar ook een sterfgeval van een jong iemand in mijn omgeving meegemaakt. Natuurlijk maakt dat vragen los, maar hoort dit ook niet bij het leven?
Je bent waarschijnlijk ook niet zo heel oud, dus dan is het niet gek dat je er heftig op reageert - dat deed ik ook. Ik ging het naar mezelf terugkoppelen en dan kun je jezelf van alles wijsmaken..
Ik vraag me zelf altijd sterk af in hoeverre ik in dit leven al 'echte antwoorden' kan vinden op de vragen die betrekking hebben tot de dood. Maar tegelijkertijd probeer ik de dood zo goed en zo kwaad als het gaat, de dood te accepteren. Het einde van dit leven, onvermijdelijk voor iedereen, dus ook voor jou en voor mij. Mensen die geloven hebben hiervoor antwoorden. De één gelooft in de bijbel, de ander in reincarnatie en weer een ander in [vul maar in]. Ik heb hierin zelf geen keuze gemaakt, wellicht omdat ik te skeptisch ben om voor de volle 100% ergens in te geloven. Maar ik zie voor mijzelf meer heil in het vinden van innerlijke rust. Geen gedachten, slechts observatie. Vanuit zo'n heldere staat is de dood wellicht ook in een heel ander licht te plaatsen.
De angst die je hebt, wellicht is dat het best te vertalen als levenslust, de wil om te leven. Je leeft immers nog vol, dan is zoiets abstracts maar toch ook overduidelijks een confrontatie. Dat zet aan tot denken, dat herken ik sterk bij mezelf. Ook wel die onredelijke angst. Maar of je je er door laat leiden of niet, dat is een moeilijke keuze. Wel één die m.i. gemaakt dient te worden, omdat je anders een speelbal blijft van je angsten en gedachten. Ik wou dat ik kon zeggen dat ik dit al helemaal onder de knie heb, maar ik beken dat het voor mij een proces is dat tijd vergt. Neem dus niets van me aan, maar onderzoek het zelf!
Probeer dus vooral ook te genieten
Pluk de dag. Niemand weet hoe alles gaat
Ware Wijsheid Liefdevolle Vrede
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
Peaceful Warrior "What are you?" "This Moment"
Beste boswachtertje,
Hartstikke bedankt voor je reactie. Wat geloven betreft, mijn hart snakt ernaar het te doen alleen mijn intellect weigert het toe te staan. Het zou mooi zijn, maar onmogelijk.
Het is apart, maar op de een of andere manier is mijn angst afgenomen. Dat gebeurde wel na het lezen van je bericht (een tijdje terug). Ik heb alleen nog bij vlagen angst voor de realiteit, niet zo zeer meer voor de dood. Meer voor het onwerkelijke bestaan, het leven.
Ben ook sinds kort weer meer muziek gaan maken, misschien dat dat de key was. Het heelt, en doet angsten ook nog eens angsten wegvagen. Wat is een leven zonder muziek? :p
M'n angst is nog niet weg maar wel
aanzienlijk minder geworden, met de tijd zal het wel
verdwijnen.
Nogmaals bedankt voor je wijze woorden, ik heb veel over dit onderwerp gelezen, maar jou woorden vond ik het wijst.
Carpe Diem!
Rudy
[ Bericht 0% gewijzigd door RudyL90 op 25-11-2009 00:36:28 ]
Hartstikke bedankt voor je reactie. Wat geloven betreft, mijn hart snakt ernaar het te doen alleen mijn intellect weigert het toe te staan. Het zou mooi zijn, maar onmogelijk.
Het is apart, maar op de een of andere manier is mijn angst afgenomen. Dat gebeurde wel na het lezen van je bericht (een tijdje terug). Ik heb alleen nog bij vlagen angst voor de realiteit, niet zo zeer meer voor de dood. Meer voor het onwerkelijke bestaan, het leven.
Ben ook sinds kort weer meer muziek gaan maken, misschien dat dat de key was. Het heelt, en doet angsten ook nog eens angsten wegvagen. Wat is een leven zonder muziek? :p
M'n angst is nog niet weg maar wel
aanzienlijk minder geworden, met de tijd zal het wel
verdwijnen.
Nogmaals bedankt voor je wijze woorden, ik heb veel over dit onderwerp gelezen, maar jou woorden vond ik het wijst.
Carpe Diem!
Rudy
[ Bericht 0% gewijzigd door RudyL90 op 25-11-2009 00:36:28 ]
Ik weet niet of het al gezegd is, maar Epicurus vatte in één zin samen waarom de angst voor de dood nutteloos is:
'Waar de dood is zijn wij niet en waar wij zijn is de dood niet."
'Waar de dood is zijn wij niet en waar wij zijn is de dood niet."
' Wovon man nicht sprechen kann, darüber muss man schweigen.' - Ludwig Wittgenstein
