Zwangerschap en geboorte deel 219

Kom alleen ff melden dat ik niks te melden heb

Sjak goed dat je het even laat checken.

Gelukkig ben ik niet de enige die derpi is...

Lig al bijna heel de ochtend te huilen. Niets gaat naar me zin de laatste tijd.
Ik weet niets eens hoe ik het jullie moet uitleggen is echt een wir war van dingen.
Ik voel me onbegrepen, vind het moeilijk me er bij neer te leggen dat ik niet alles meer kan
wat ik wil doen. En omdat het niet gedaan wordt voor me, ga ik het toch uiteindelijk maar weer zelf doen (en erger ik me eraan dat het niet voor me gedaan is).

Het lijkt wel of me vriend en ik langs elkaar heen leven, en aan de ene kant kijk ik wel uit naar m'n zwangerschapsverlof (nog 2 weken) maar aan de andere kant dus ook weer niet want m'n vriend ik ook veel thuis en als we nu in 1 weekend al diverse aanvaringen hebben.

Ik heb gehoord dat je moest laten verwennen tijdens je zwangerschap, nou ik wacht er nog steeds op

En dan is er nog een vriendin die alleenstaand moeder is, ja en die kan alles natuurlijk veel beter.
Die had geen boek nodig om te weten hoe dat nou werkt met een uk, nee die is super mama.
"Je moet gewoon niet zoveel lezen, je ziet wel hoe het loopt, dus niet uitgaan van meningen van anderen". Jah en dan sta ik alweer te janken in de zoveelste winkel

En dit heb ik dus ook vanochtend aan vriendje proberen duidelijk te maken, maar echt helpen doet het niet die want die loopt nu ook zwaar depri rond Ben benieuwd of dit ooit nog goed komt

Gelukkig kreeg ik nog wat troost van de hond, en van de uk die lekker ronddwarreld in m'n lieve buikje.

Inky vervelend dat je je zo rot voelt.
Wat betreft die vriendin , laat haar maar lekker super mama spelen... Ik geloof er geen snars van dat ze niet eens onzeker is geweest over bepaalde zaken en dan niet ergens ging navragen hoe iemand anders dat deed.
Als jij wel boekjes wilt lezen moet je dat dus lekker doen , jij word een super mama op jou manier.
Vergeet niet dat sommige mensen alles beter zeggen te weten en daarmee jou gevoelens kunnen ondermijnen.

Over het verwennen.... Hier heeft de man het ook vaak niet door hoor en het werd mij gisteren ook allemaal te veel. Even de stad in geweest om iets te halen , waarbij hij al ergens ging parkeren waar ie nooit gaat staan en er geen rekening mee houd dat de wandeling van 5 minuten voordat je in het centrum bent op zich niet veel is maar wel met dit warme weer en je zwangerschap en dat in combi met ook nog even in de stad lopen en weer terug. Dan eenmaal terug komend kon ik nog met de was aan de gang (opvouwen , nieuwe ophangen) en meneer staat rustig toe te kijken hoe ik uiteindelijk aangevallen word door een beest dat me wilde prikken. Vervolgens vallen de wasknijpers nog op de grond en een gedeelte van de was , toen werd het me allemaal ook te veel.
Vervolgens kom ik binnen zit hij rustig op zijn luie reet uit te rusten (terwijl hij ook al had uitgeslapen na een late avond bij de buren en ik er wel op tijd uit was vanwege Isis) kon ik de afwas gaan doen. Gaat hij lekker in de tuin hangen en ik kon gaan koken en Isis in de gaten gaan houden....
Nee die vent van mij heeft er ook geen kaas van gegeten soms En het dan nog raar vinden dat ik uit mijn slof schiet dat hij tijdens het koken Isis maar in de gaten kon houden (waarom???).
_{maar gelukkig zijn er weer heel veel momenten dat hij wel de dingen zelf ziet en me weer ontlast}

Och Inky en Xanthe, het wordt jullie zo ook niet makkelijk gemaakt he! ik herken het (gelukkig) niet, maar zelfs dan heb ik soms nog het gevoel alleen op de wereld te zijn.

En dan is juist een hondje geweldig, die snapt niks behalve dat je aandacht wil en dat geeft ie dan met zijn oogjes!!
Een potje brullen helpt bij mij wel, ik neem me dan voor om een uur lang te grienen tot vriendje het ziet, maar dat houd ik niet eens vol.

Troost jullie met de magere troost dat je niet de enige bent....

quote:

Op zondag 16 juli 2006 12:04 schreef Inky05 het volgende:
Gelukkig ben ik niet de enige die derpi is...

En dit heb ik dus ook vanochtend aan vriendje proberen duidelijk te maken, maar echt helpen doet het niet die want die loopt nu ook zwaar depri rond Ben benieuwd of dit ooit nog goed komt

Och, Inky, Xanthe, Sugar
_{(en als ik toch bezig ben, ook voor mezelf, en anderen die dat nodig hebben )}

Mijn man doet op zich genoeg voor me, daarover heb ik geen klagen. Maar als ik toch klaag, loopt hij daarna ook vaak depri rond, omdat hij zich redelijk machteloos/nutteloos voelt. Dat wat het zwaarst is voor mij, het kindje dragen en laten groeien (en straks er uit persen ) kan hij niet van me overnemen. Misschien leeft dat ook een beetje bij jouw vriend Inky?

En is het de grootste hobby van moeders (nee, die hier niet ) om anderen een schuldgevoel/minderwaardigheidscomplex aan te praten? Men zou wel wat meer voor elkaar op mogen komen, want zo makkelijk is het voor niemand! Ik probeer altijd maar te bedenken dat mensen die kritiek hebben/superieur doen, dat meestal doen omdat ze eigenlijk zelf heel onzeker zijn. Inky, doe gewoon wat je zelf het beste lijkt, en als jij je fijn voelt bij veel boeken lezen over baby's/opvoeding/etc, dan moet je dat gewoon lekker doen!

_{Ik heb gisteren mijn bikini gepast, mijn dijen barsten er bijna uit, maar ik trek het tóch aan, en ga tóch zwemmen. Ze doen het er maar mee! (en daarna doe ik een leuk omslagdoekje om... )}

Hmm de situatie die ik nu schetste was ook wel meteen het ergste voorbeeld van de afgelopen weken hoor
Vaak doet ie wel dingen voor me , ook vaak uit zich zelf. Maar gisteren dus even niet en was het gewoon even te veel en te druk.

Vanavond mag ie zich zelf redden , ik heb een BBQ

jeetje wat klinkt het allemaal dramatisch dit... ga ik dit ook nog allemaal doormaken?? Klinkt alsof een zwangerschap de ultieme relatietest is.... we zien het wel.
Gisteren weer een heerlijk kotsbare dag gehad, jemig wat was ik weer beroerd... moest 'smiddags nog de stad in om onze kinderopvang te promoten..flyers en ballonnen uitdelen... in de hitte. En geen kip in het centrum. Dus hup, naar de parkeerplaats alles onder de ruiten gedropt.
Gelukkig voel ik me vandaag weer oke, straks een BBQ met een zwembad erbij...heerlijk!!!

Klinkt bekend Xhanthe. Ik werk fulltime en dan loop ik het weekend nog te wassen, stofzuigen en opruimen.... Ik kan dingen wel ff laten liggen, maar na 2 weken moet er toch echt weer stofgezogen worden, zeker met 2 honden.

Ik ben altijd heel zelfstandig geweest, en nu zit het er nog wel in.
Dus ik heb echt moeten leren om me te laten helpen. Dus als ik om hulp vraag dan heb ik het echt wel nodig.

En wat betreft de aandacht van de hond, die was goed bedoeld, maar het is een jonge dobermann van 9 maanden en 35 kg. En zo enthousiast dat ze de tranen niet alleen wil aflikken maar dat ze ook meteen je armen als bot gebruikt Wel lief bedoeld, maar soms ook best lastig.

Komt straks ook nog visite, ouders van m'n vriend komen langs.
Heb ik nu echt ff geen zin in, maar ik moet me wel ff van de beste kant laten zien want
ze komen kijken naar hun kado dat van de week is bezorgd. De kinderwagen (Mutsy Joey zilver) en een maxi Cosi Cabrio Fix. En het komt een beetje ondankbaar over als je er saggo bij loopt.
p.s. op de box na hebben we alles compleet voor de uk

Ahhh er is toch nog hoop
Vriendje kwam net zeggen dat ie heeeeeeeel veel van me houd, en een dikke knuffel geven
Hij weet in de eerste instantie (als ik loop te janken) niet zo goed hoe ie moet reageren.
Ach ja vrouwen zijn ook zo moeilijk te begrijpen voor mannen

Och dames toch, die kerels/horken doen dat soort dingen gewoon zonder het door te hebben joh, echt!. Mannen werken gewoon anders, die moet je letterlijk vertellen wat je van ze verwacht anders zien ze het niet eens (overgeneralisatie nr. 2 )

Ik heb er hier ook zoeentje. Voorbeeldje: kerst. Mwana staat 4 uur in de keuken, de dis is gereed, de tafel staat incl. kaarsjes daar waar hij moet zijn, het eten wordt opgediend en...meneer schuift doodleuk de stoelen zo dat hij lekker kan eten zonder gestoord te worden door twee peuters, die ik dan mag gaan voeren, allebei.
Hij: *hap tjomp lekka lekka converseer*
Ik: *voer veeg vermaan buk lepel*
Kinderen: *hap tjomp smijt smeer krijs*
Hij: Lekker zeg!
Ik: Ik zou het niet weten, heb nog geen hap gegeten...
Hij: *zonder op te kijken* Nou, ga maar lekker eten dan!
Kinderen: *hap tjomp smijt smeer krijs*
Ik:

Het kostte hem tot halverwege de derde gang tot hem iets begon te dagen...

Punt: ze doen hun best echt wel, maar tussen de horkerige bedrijven door!

quote:

Op zondag 16 juli 2006 12:59 schreef Mwanatabu het volgende:
Hij: *hap tjomp lekka lekka converseer*
Ik: *voer veeg vermaan buk lepel*
Kinderen: *hap tjomp smijt smeer krijs*
Hij: Lekker zeg!

Haha!
Die van jou zégt tenminste nog dat hij het lekker vindt!
_{Twee keer zelfs, dus wat zeur je nou?}

quote:

Punt: ze doen hun best echt wel, maar tussen de horkerige bedrijven door!

Volledig mee eens. Het ís gewoon niet zo dat 'de mannen' het expres verkeerd willen doen. Natuurlijk niet! Kwestie van communicatie. Ik weet nu dat ik heel expliciet moet zijn in hetgeen ik graag gedaan wil hebben. En als hij het dan doet dan kriebel ik hem even lekker onder zijn kin, ik applaudiseer, ik bedank hem uitvoerig, ik stop een veer in zijn reet en kijk aan, heel soms doet hij een volgende keer een vergelijkbaar klusje uit zichzelf. En zo niet, dan vraag ik het een volgende keer dus wéér expliciet. Hints komen niet over!!! Huilen wordt gezien als overdreven en inwerken op het schuldgevoel. Gewoon lekker duidelijk zijn. Klaar! (Heb ik wel moeten leren hoor...!)
En het is natuurlijk wél zo dat 'wij' nu toch ook wel anders zijn door die hormonen he. Dat valt mannen ook niet kwalijk te nemen dat ze ons daar niet zo in kunnen volgen.

Oh, en wat ook helpt: Probeer te kijken naar wat je vent wél doet voor je! Niet fixeren op hetgeen anders/beter zou moeten.

Zo. Tot zover de tips van Tante Moonah.
Sterkte dames!

Oh, en Sjak, ben je al terug?

quote:

Op zondag 16 juli 2006 13:19 schreef Moonah het volgende:
Oh, en Sjak, ben je al terug?

Was ik ook benieuwd naar!

_{O en Moonah, nu blijf ik elke keer vol verbazing naar jouw icon kijken, want nu heb ik de echte Moonah gezien, maar wie is dan die mevrouw met de grotekrullenbol?) Hihi}

quote:

Op zondag 16 juli 2006 13:20 schreef PM-girl het volgende:
_{O en Moonah, nu blijf ik elke keer vol verbazing naar jouw icon kijken, want nu heb ik de echte Moonah gezien, maar wie is dan die mevrouw met de grotekrullenbol?) Hihi}

Ben ik ook! 70's partyfoto.

quote:

Op zondag 16 juli 2006 10:54 schreef Sugar het volgende:
Mijn lichaam...

Herkenbaar, Sugar.
En meestal helpt het wel om dan de stad in te gaan en wat nieuwe kleren aan te schaffen. (Hoe oppervlakkig, , maar het werkt....)

Alleen kon ik gisteren dus echt niets vinden, iig niets waar mijn buik inkan...
Dus was ik alleen maar moe van het rondlopen en kwam ik thuis met lege handen...
En nu weet ik nog steeds niet wat aantrekken.

quote:

Op zondag 16 juli 2006 14:13 schreef Bass-Miss het volgende:

[..]

Herkenbaar, Sugar.
En meestal helpt het wel om dan de stad in te gaan en wat nieuwe kleren aan te schaffen. (Hoe oppervlakkig, , maar het werkt....)

Alleen kon ik gisteren dus echt niets vinden, iig niets waar mijn buik inkan...
Dus was ik alleen maar moe van het rondlopen en kwam ik thuis met lege handen...
En nu weet ik nog steeds niet wat aantrekken.

fuk, which reminds me: ik had die ene gore spijkerbroek die ik nog aankon moeten wassen. Raad es waar ik nu in zit?

En het is verdorie dertig graden en dan verkopen ze bijna alleen maar van die broeken met een lap stof van een meter zodanig dat die tot onder je oksels komen. En dat doe ik dus niet aan, he!

Volgende keer zorg ik ervoor dat ik in de winter met die buik zit.
Alleen jammer dat ik dan in de zomer met de kotspartijen zit.

quote:

Op zondag 16 juli 2006 15:06 schreef Bass-Miss het volgende:
En het is verdorie dertig graden en dan verkopen ze bijna alleen maar van die broeken met een lap stof van een meter zodanig dat die tot onder je oksels komen. En dat doe ik dus niet aan, he!

Volgende keer zorg ik ervoor dat ik in de winter met die buik zit.
Alleen jammer dat ik dan in de zomer met de kotspartijen zit.

Hahaha, ik zie het al helemaal voor me Ik mag nog lachen, want ik gok dat ik mijn zwangerschapsbroeken in de loop van volgende week uit de kast mag gaan halen. Inclusief de foute tuinbroek

Je moet de volgende keer in augustus/september zwanger worden! Is me perfect bevallen.

quote:

Op zondag 16 juli 2006 15:17 schreef lcicle het volgende:
Je moet de volgende keer in augustus/september zwanger worden! Is me perfect bevallen.

Dat is misschien geen slecht idee.Ik werd toch maar na de zevende week misselijk.
Ik zal het onthouden.

Och jee dames, wat een drama allemaal! Kerels, het is dat je ze nodig hebt, maar soms kan je er echt gewoon niet meer opkomen waarvoor ook alweer.
En idd je moet het ze echt voorkauwen, anders kijken ze je alleen maar met zo'n hoofd aan. In ieder geval over zwangerschapszaken, de rest niet. (voor ik heel mannelijk fok over me heen krijg.) (leuke woordkeuze Dutsj )
Zo riep ik het mannetje toe tijdens de weëen: "Je moet me coachen, doe iets!"
En zijn reactie: "Maar hoezo dan? Je weet toch dat je sterk bent? Dat je het kan? Dat hoef ik je toch niet te zeggen?"
Ik geloof dat ik toen net zo keek als het meisje uit de Excorsist, want ineens zat hij naast me te puffen. En kwam me de nasi/koffielucht me tegemoet.
Echt, ze bedoelen het goed, maar soms....

Sjoeg, wat jij schrijft en vooral voelt had ik kunnen zijn. Ik moet ook straks vol aan de bak om die kilo's kwijt te raken. Niks snel afvallen door bv, alles blijft er keurig aanplakken bij mij. En ookal ben je het niet met ons eens, je bent toch stralend zwanger dame. Laat anderen maar kletsen. Als je sommigen mag geloven is er nog nooit iemand zo groot, lomp en log geweest als jij/vul naam van toepassing in tijdens je zwangerschap. Laat ze maar lullen. Niet iedereen komt maar 5 kilo aan tijdens de zwangerschap en dat moet ook geen streven zijn. Die spataders kun je wat tegen doen, dat komt ook echt nog wel. Maar je voelt je nú ellendig en er is niemand die dat voor je kan veranderen nu. Wat we ook zeggen, maar je bent niet alleen.

Sjak, hoe is het gegaan? Het is inmiddels bijna half 4 en ik heb je nog niet weer zien posten.

quote:

Op zondag 16 juli 2006 15:17 schreef lcicle het volgende:
Je moet de volgende keer in augustus/september zwanger worden! Is me perfect bevallen.

Yup, lentekindjes roeleren!
Hier twee

Zo, we zijn weer thuis. Eerst naar de verloskundige en daarna naar het ziekenhuis geweest. Na even aan de CTG gelegen te hebben begon die kleine weer actief te worden. En hoe... zal je altijd zien Nou ja, wij blij, wilden alweer naar huis toen moest er toch nog even een echo gemaakt worden. Eén van de dingen die ze dan controleren is het vruchtwater, nu lijkt het of ik daarvan TEVEEL heb Dat is dan ook weer niet goed, het kan 2 dingen betekenen, of ik heb toch een vorm van zwangerschapssuiker of het kindje drinkt niet goed. Het tweede gaat morgen gecontroleerd worden dmv een uitgebreide echo. Voor de suiker moet ik weer een lunchcurve gaan doen ergens deze week. In beiden gevallen zou het betekenen dat ik niet thuis mag bevallen maar als het kindje nu komt kan het geen kwaad en kan ik gewoon thuis bevallen. Laten we dat maar doen dan.

haha, Sjak, klinkt bekend! (maar dan met te wéinig vruchtwater)
We duimen gewoon dat je baby besluit om er vanavond uit te komen. Lekker thuis, zonder complicaties

Sjongejonge Sjak, dus nu weet je eigenlijk nog niks.

Nou, voorlopig is het goed en hoef ik me geen zorgen te maken. Dat doe ik dan ook maar niet. Het zijn geen redenen om het kind eerder te halen. In het geval van suikerziekte moet ik nu alsnog een dieet en in het geval van een afwijking aan de slokdarm zal het kindje misschien geopereerd moeten worden na de bevalling. Ook dan is het beter om het nu al te weten, want vaak komen ze daar pas na een aantal weken achter.
Maar dat vind ik allemaal een beetje op de feiten vooruit lopen, ik wacht gewoon de onderzoeken af.

[ Bericht 0% gewijzigd door sjak op 16-07-2006 15:52:57 ]