quote:
Op maandag 26 juni 2006 15:37 schreef Onderbroek het volgende:wat mij eigenlijk nog niet duidelijk is
of heb er overheen gelezen is of dat meisje zich binnen een seconde omdraaide of dat ze zich heel langzaam omdraaide.
En wanneer zag je haar ogen eigenlijk...toen je haar inhaalde of toen jij haar nog moest passeren?
Ik weet niet hoe lang het duurde voor ze zich omdraaide. Dat kon ik niet goed zien. Ik weet ook niet OF ze zich omdraaide. Zo leek het in ieder geval wel, want ik zag eerst lang haar en normaal gesproken hangt dat op je rug nietwaar
![]()
Anyway, ze stond daar, en ik had mijn groot licht aan, want het is daar zo stikdonker dat ik vond dat ik met normaal licht niet ver genoeg naar voren kon kijken, en er was geen tegenliggend verkeer, dus ik voerde groot licht.
Naja, ik kom bij het klooster, maak een bocht naar rechts en meen dan ineens iets te zien lopen. Ik rem af, zie dat het ws een persoon is, zie dan lang haar hangen, rem nog verder af en ik zie haar plotseling een beweging maken, die leek op 'omdraaien' al kan dat ook zijn omdat ik meende dr op dr rug te zien. Het volgende dat ik zie na de 'beweging' zijn d'r rode ogen. Als dat haar wat ik eerder zag voor dr gezicht had gehangen dan heeft ze zich dus niet omgedraaid, maar het haar uit haar gezicht gehaald, maar dan vind ik het logischer dat ze eerst met dr rug naar me toe stond.
Maar goed, na de beweging zag ik dus automatisch d'r ogen. Felrood, lichtgevend. Op dat moment was ik nog een aantal sec. van dr verwijderd, maar mijn 1e reactie bij het zien van d'r ogen was schrikken en het gaspedaal helemaal intrappen. Ik begon te versnellen en ik schat dat het toen nog een sec. of 4 tot 5 duurde voor ik naast/voorbij dr was. Ik heb niet meer achterom gekeken. Ik heb doorgereden tot ik bij de bocht kwam, daar heb ik hard geremd, de bocht gemaakt en weer gas gegeven. Ik wilde gewoon fucking weg daar.
Ik moet bekennen, toen ik die weg opreed helemaal in het begin, voelde ik me al niet prettig, door de omgeving daar. Ik rij met lekker weer altijd met de muziek aan en de ramen open, maar ik heb de ramen gesloten, de radio uitgezet en gecontroleerd of de deuren ook op slot zaten (dat gebeurd standaard als ik wegrij, dan gaan de deuren op slot, maar ik heb het toch gecontroleerd.
Nou, dan heb je de route. Je rijdt die weg in tussen een malafide autohandelaar, en aan de andere kant van de weg een kantoor. Je rijdt door, en komt dan bij een punt waar je rechtdoor kunt het terrein van de Professor Dubois Stiching op, of linksaf. Ik ging linksaf. Dan heb je een stuk van ik schat een 400 meter, en dan krijg je een bocht naar rechts. Precies in die bocht ligt een huis, genaamd D'n Hoek. Je krijgt dan een vrij lang recht stuk, van ik schat een km of 2. Aan de rechterkant heb je op een gegeven moment een boerderij liggen, en aan de linkerkant ligt dan niets, ja, akkers. Een stuk verder heb je verder je links kassen liggen, en rechts akkers. Je rijdt op dat moment op de kloostermuur af. Er is daar een geasfalteerde bocht naar links en een zandpaadje naar rechts. God mag weten waar je uitkomt als je daar in rijdt, ik zal er zeker niet inrijden. Goed, je maakt een bocht naar links daar, en dan krijg je een beetje een S-bocht. Smalle weg, zeer gevaarlijk punt ivm tegenliggend verkeer. Na de S-bocht heb je aan je rechterkant een klein vervallen huisje liggen waar volgens mij ooit wijn is gemaakt, en direct na dat huisje, ook aan de rechterkant, heb je een groot klooster liggen. Aan alle andere kanten liggen gewoon akkers.
Ter hoogte van de ingang van dat klooster maakt de weg een bocht naar links en DAT is het bewuste stuk. Ik maakte die bocht, en dan heb je een stuk weg van een ik gok net geen km lang. Ik begon weer gas te geven, raakte bijna de 80km/u en zag iets in het licht van de koplampen. Ik remde fors af, zag dat het een persoon was, zag lang haar en remde nog verder af. Zag haar een beweging maken, plots waren daar die rode ogen, ik schrok en gaf gas. Aan het einde van de weg heb je een bocht naar links, maar ook een pad naar rechts. Dat pad naar rechts leidt naar het Jammerdal. Goed, je maakt die bocht naar links, dan krijg je een stukje verder een bocht naar rechts, dan weer naar links en je bent weer in de bewoonde wereld.
De grens tussen middle-of-nowhere en bewoonde wereld is vrij abrupt. Ik ga er niet alleen terug heen. Ik heb de weg vaak genoeg gereden. Ik heb een handicap, en ik heb een zogenaamde 'veer' in mijn schoen bij het lopen. Die veer wordt gemaakt bij de Professor Dubois Stichting. Ik ben daar dus best vaak geweest. Overdag, met mooi weer, is het mooi daar, 's avonds/s nachts als het donker is, wil ik daar niet graag zijn, zeker nu niet meer.