Het grote kleine babietjes topic deel 79

Merlijn had gisteren al 38.0. Dus wat verhoging. Al enkele nachten is het pure paniek als hij tussendoor wakker wordt. Moeilijk. Vanmorgen had hij 38.6, hij mag dus niet naar het KDV vandaag. Dan blijf ik maar thuis, kan ik zelf ook nog bijslapen. Wel zielig zo, hij gloeit helemaal. Gelukkig slaapt hij nu. Ik gok toch op tandjes omdat hijj niet echt ergens last van heeft verder.

kim, niet leuk die kolieken

merlijn tandjes? zou het? hier komen de bultjes en streepjes af en aan bij arwen nog geen duidelijk tandje dus

Vanmiddag naar de dietiste spannend.

Arme Kim.... Helpt het niet als je haar lekker bij je in bed neemt, Ingrid? (Aangezien ze stil is als je bij haar komt.) Tegen kolieken is helaas weinig opgewassen. Als Tinka hele heftige darmkrampen heeft, wil ik haar nog wel eens 'dubbel vouwen': Voetjes zo hoog mogelijk op haar buik en lekker op haar kontje kloppen... soms helpt dat. Bij Randy (die ook kolieken had op een gegeven moment) hielp alleen rondsjokken terwijl hij op zijn buik op je arm lag. Zo lijkt ieder kind wel zijn eigen gebruiksaanwijzing te hebben, alleen erg jammer dat die er niet bij de geboorte bijgeleverd wordt!

Wat sneu Randa... niets aan als die kleintjes ziek zijn he? Zeker niet als je niet zeker weet wat er aan de hand is...

Succes bij de diëtiste Evenstar.

quote:

Op dinsdag 27 juni 2006 22:28 schreef Bar_en_Mar het volgende:
@ ingrid zijn jullie nog naar de begrafenis geweest van jullie neefje?
ben ik gewoon nieuwschierig naar, als je het er niet over wilt hebben snap ik het ookhoor

De bagrafenis was zaterdag. Djeez' vader had gezegd dat we bij de kerkboerderij ofzo moesten zijn. Waren we daar, was er geen mens. Uiteindelijk de dienst gemist. We wilden niet een kwartier later binnenvallen. We zijn maar een beetje gaan rondrijden. Bij toeval kwamen we achter de rouwstoet aan en konden we zo aansluiten. Gelukkig de begrafenis wel meegemaakt. Ze hebben zelf het mandje met L. in het graf laten zakken. Er werd nog wat verteld en een gebed gezegd. Iedereen moest meebidden, wij deden dat niet, want we zijn niet gelovig.

Toen mocht je nog langs het graf lopen. Wel mooi. Daarna naar een zaaltje toe. Waar er broodjes, kofiie en thee was. Later fris, wijn en nootjes.

We werden apart geroepen en de vader wilde dat we weggingen, omdat we de dienst hadden gemist. We mochten het niet uitleggen. Van Ronalds zus wel. En toen mochten/moesten we blijven.

We hebben L. dus nooit gezien. Dat was wel vreemd. Je bent wel verdrietig, maar niet zo heel erg, omdat je hem nooit hebt gezien en er dus geen band mee had.

quote:

Op woensdag 28 juni 2006 12:24 schreef Mammietje het volgende:
Arme Kim.... Helpt het niet als je haar lekker bij je in bed neemt, Ingrid? (Aangezien ze stil is als je bij haar komt.) Tegen kolieken is helaas weinig opgewassen. Als Tinka hele heftige darmkrampen heeft, wil ik haar nog wel eens 'dubbel vouwen': Voetjes zo hoog mogelijk op haar buik en lekker op haar kontje kloppen... soms helpt dat. Bij Randy (die ook kolieken had op een gegeven moment) hielp alleen rondsjokken terwijl hij op zijn buik op je arm lag. Zo lijkt ieder kind wel zijn eigen gebruiksaanwijzing te hebben, alleen erg jammer dat die er niet bij de geboorte bijgeleverd wordt!

Een gebruiksaanwijzing zou idd wel handig zijn!
Bij Kim helpt het soms wel om cinababy druppels te geven en een lekke warme cosibag op haar buikje te leggen. soms helpt gewoon niks. Dan proberen we haar zo goed mogelijk te troosten.

Grrr!!! Net boodschappen gedaan en op de terugweg geramd door een eikel op de brommer.
Hij knalde tegen de wandelwagen aan. Ik schrok me dood! Kim heeft nu een donkerrode plek op haar wang en een schram op haar hoofdje. Ze lijkt er geen last van te hebben.
Ik liep trouwens gewoon op de stoep.

Is tie doorgereden Ingrid?
Ik had 'm persoonlijk van de brommer afgesleurd.. Als ze mij ondersteboven crossen is het tot daar aan toe maar owee als ze de wagen ook maar schampen, dan zijn ze voor mij..
Maar heb je geen signalement of een kentekennummer? Dan kun je gewoon aangifte doen toch?

Kan daar sowieso al slecht tegen..
Laatst ook, was er hier 'Braderie' op een bepaald punt was het wat druk en was het even moeilijk lopen. Komt er zo'n stom mens die zo even de voorkant van de wagen aan de kant drukte zodat ze door kon lopen.. Ik heb 'r op de hakken gereden, draait ze zich om en begint schaapachtig te lachen.. Ja daag! Ik dring ook niet voor, je kunt ook rustig wachten i.p.v. bijna een kinderwagen omver te lopen.. Voor hetzelfde geld raakt ze daar door de drukte uit balans en ligt ze zo boven op Hanne!
Grrrrrrr

Denkt men dat als kinderen in een kinderwagen zitten of liggen ze optimaal beschermd zijn ofzo?
Dat het dan minder erg is om er tegen aan te knallen..

Maar heeft ie jou ook geraakt Ingrid? Ben je de schrik al wat te boven?

[ Bericht 10% gewijzigd door Noli. op 28-06-2006 15:12:18 ]

Ingrid jeetje wat een schrik ik zou ook pisnijdig zijn..

We zijn bij de dietiste geweest, en niets bijzonders.. grofweg hier heb je een lijstje zoek zelf maar uit

quote:

Op woensdag 28 juni 2006 14:58 schreef Noli. het volgende:
Is tie doorgereden Ingrid?
Ik had 'm persoonlijk van de brommer afgesleurd.. Als ze mij ondersteboven crossen is het tot daar aan toe maar owee als ze de wagen ook maar schampen, dan zijn ze voor mij..
Maar heb je geen signalement of een kentekennummer? Dan kun je gewoon aangifte doen toch?

Maar heeft ie jou ook geraakt Ingrid? Ben je de schrik al wat te boven?

Hij raakte mijn voet/been. Hij kwam van achteren. Er zat geen kenteken op.
Ik ben wel geschrokken, maar ga morgen wel weer gewoon dezelfde route.
Mocht ik hem nog zien, of een vermoeden hebben, dan mep ik hem van zn brommer af!
Ik was ook te geschrokken en Kim huilde natuurlijk, dus ik ging meteen bij Kim kijken.

Jeetje Ingrid, het zit jullie niet mee, eerst die koliek en dan zo'n stom stuk vreten op een brommer.

FF een vraagje tussendoor; weet iemand hoe lang neonatale acne duurt? Ik weet dat het vrij veel voorkomend is en dat het vanzelf zonder behandeling overgaat, maar ik kan nergens vinden hoe lang het nou duurt.

Is er eigenlijk bahalve neusspray en ui onder het bed, iets anders om verkoudheid over te laten gaan? Of moet het vanzelf weggaan? Kim hoest al een paar weken, ze blijft er soms zowat in.

stomen in de douche en je schijnt bisolvon te mogen gebruiken, maar mij is gezegd dat je buiten wat zoutoplossing beter niets kunt doen als dat en wat stomen en een uitje onder het bed.

Paar weekjes Tamea.

quote:

Op woensdag 28 juni 2006 18:05 schreef _evenstar_ het volgende:
stomen in de douche en je schijnt bisolvon te mogen gebruiken, maar mij is gezegd dat je buiten wat zoutoplossing beter niets kunt doen als dat en wat stomen en een uitje onder het bed.

Stomen ga ik proberen. Hopelijk helpt het!

Mijn kleine meisje is ziek Maandag begon de ellende. Michel heeft wel 8x een diareeluier gehad. En hij heeft haar meerdere keren moeten verschonen. Dinsdag idem dito, steeds maar diaree, huilerig, hangerig kindje, wel slapen, niet slapen, piepen. 's Nachts hele bedje vies, slaapzakje vies en weet ik veel wat nog meer. 's Nachts moesten we er meerdere malen uit. Ook had ze 39,5. Dus zetpilletje. 's Ochtends ging het wel. Overdag wel netjes fruit gegeten en flesje gedronken, maar groentehap, no way. Gisteravond in eens overgeven, hele golf kwam eruit, temp was 39,7, weer zetpilletje en de koorts zakte weer. Vanancht weer 3x eruit geweest. Steeds maar beetje drinken gegeven, want gister wilde ze geen groente en geen fles. Vannacht dus flesje met 1 schepje voeding erin want tja, ze meot wel wat binnen krijgen. Vanmorgen om 6 uur was ze weer wakker, weer flesje en toen weer lekker in bedje gelegd. Om 9 uur werd ze wakker, weer helemaal ondergepoept.. en een temp van 38,7

Hoelang mag diaree duren? Ze is gelukkig wel heel levendig en gaat het hele huis door, speelt zo af en toe wel maar is ook behoorlijk hangerig.

Och Kim toch! Hoop dat er niets ernstig is. Wel fijn dat ze nu goed onderzocht gaat worden.

Evenstar, hier hetzelfde hoor bij de dietiste. Kregen ook een lijst mee. Morgenochtend mogen we weer een langs komen want daarna gaat ze met zw. verlof.

Wij hadden voor Amber Babycare neusspray/zoutoplossing. En stomen idd. Evt. met een beetje Luuf.

zo lang al koorts Vicky? Ik zou naar de HAP gaan.

HA gebeld, mag om 11.20 langskomen

Idd Ingrid, stomen! Helpt erg goed bij snotterige kindjes en benauwde kindjes. Bisolvon voor baby's mag ook (bij de drogist te verkrijgen) en helpt goed tegen vastzittende hoest.

Vicky, diarree mag op zich best, zolang ze maar genoeg vocht krijgt. Met die lange koorts zou ik inderdaad ook uitkijken, vooral omdat je zegt dat ze 's ochtends al wakker wordt met 38.7.

Sterkte voor jullie meiskes! Is maar niets zieke kindjes..

Sara is echt supervrolijk, ze kletst de hele dag door en gister op het kdv hebben ze bijna de hele dag buiten gespeeld.
Vannacht was ze wel weer een uur wakker (wordt bijna gewoon tegenwoordig). Ze is dan 's morgens ook weer voor 7 uur wakker met als gevolg dat ze nu ineens weer 3 (grote) slaapjes overdag doet. We laten het maar even maar op den duur willen we toch graag weer naar 2 slaapjes, je kan zo bijna geen kant op met d'r overdag.
Maar ze is wel heel vrolijk en leert ook heel veel, kan daar ook mee te maken hebben.

Ze heeft helaas haar beentjes nu onder het eczeem zitten, maar ook daar heeft ze zelf weinig last van lijkt het..

Ze drinkt op zich wel goed, luiers zijn ook wel gewoon goed nat. Denk toch dat het tanden zijn... Kijken wat de ha straks zegt..

Merlijn bleef trouwens gisteren nadat ik hem in zithouding had gezet zelf zitten op het aankleedkussen. Toch zeker een minuut lang

Vicky, kan idd van tandjes zijn hoor. Sara heeft van alle 4 tandjes dagenlang spuitluiers en koorts gehad, maar niet zo hoog als Amber moet ik zeggen. Maar ze kunnen er idd flink last van hebben!

Merlijn, goed zo jochie!

Knap Merlijn!

Zielig voor Amber. Hopen dat de tandjes snel doorkomen, als dat het is.

Vanmiddag voor het eerst met Finn naar het CB, ben erg benieuwd hoe zwaar/groot ie nu is ivm de voedingsperikelen. Hij drinkt nog steeds erg vaak, al is het niet meer zo erg als de laatste paar dagen. En ik ben nu voor het eerst de draagzak aan het uitproberen. Voorlopig vind ie het heerlijk en ligt ie lekker te slapen.

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 10:01 schreef Magneet het volgende:
Merlijn bleef trouwens gisteren nadat ik hem in zithouding had gezet zelf zitten op het aankleedkussen. Toch zeker een minuut lang

Hij begint nu ook echt door te krijgen dat als hij een beetje met zijn handjes steunt, hij ook kan lijven zitten. Merlijn zat daarstraks ook te glunderen, lekker trots op zich zelf.

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 10:54 schreef Randa_v het volgende:

[..]

Hij begint nu ook echt door te krijgen dat als hij een beetje met zijn handjes steunt, hij ook kan lijven zitten. Merlijn zat daarstraks ook te glunderen, lekker trots op zich zelf.

hoe voelt hij zich nu en is hij nog steeds zo warm?

Temperatuur weet ik niet, maar Merlijn voelt wel nog warm en klam. Wel is hij als hij wakker is heel alert met vanalles bezig. Zo van, op de buik draaien en met alle geweld mamma's boek wegkapen. Het gaat dus wel goed, minder paniekiger dan gisteren. Hij doet vooral drinken en gaat daarna rustig zelf slapen. Dat vele drinken heeft wel een voordeel volgens mij, mij rechterborst, waar hij constant uit drinkt zit tjokvol heb ik het idee.

wer terug van de ha. Amber heeft weer een buikgriepje. Koorts zakt volgens ha binnen een paar dagen weer. Veel drinken, eten is niet belangrijk, flesjes ook niet als ze maar vocht binnen krijgt.
We blijven het aankijken.

Deze vader komt zich nog maar een keertje melden in dit topic met vooral veel wijze moeders
Ons mannetje is nu 17 dagen en sinds vorige week vrijdag thuis uit het ziekenhuis omdat hij prematuur was. Drinkt sindsdien volledig BV, dit was 2x per dag in het ziekenhuis, aangevuld met MM.

Nu is het overdag in huize Coelho heerlijk rustig met een lief klein ventje dat tussen zijn voedingen door heerlijk slaapt. Af en toe hoor en zie je hem wat steunen en kreunen omdat er wat lucht of anders dwars zit in z'n darmen, maar dan slaapt ie heerlijk door. Nu is het alweer 4 nachten op rij dat meneer 's nachts krampjes heeft en tot op het hysterische af blijft huilen. Afgelopen nacht van half 12 tot na 4 uur. Jullie kunnen begrijpen wat dat ook met onze nachtrust doet. Waarom nou 's nachts en niet overdag?? Het vervelendste vind ik nog wel dat ik vanaf volgende week weer moet gaan werken en er nog meer (naast de voedingen) op mijn vrouw gerekend moet worden. Ik kan echt niet nachten lang op zijn en overdag ook nog eens op het werk volledig functioneren.

Wij denken dat het krampjes zijn omdat hij heel erg verkrampt kijkt, ontzettend grijperig is met zijn armpjes, alles heel stevig vast wil pakken, continu met zijn beentjes aan het strekken is (holle rug maken zelfs), en ontzettend winderig/poeperig is. En dit zonder dat wij overdreven scherp eten.
Hij is op zo'n moment met geen mogelijkheid te kalmeren, praten, knuffelen, fietsen met de beentjes, buikje strelen, op z'n buik over je arm dragen, VSM druppeltjes, niks lijkt te helpen.

Ook is hij ontzettend zoekerig, alsof ie op zo'n moment ontzettende honger heeft (wat niet kan omdat hij even daarvoor nog gegeten heeft), het lijkt wel een enorme zuigbehoefte. Echter: spenen worden uitgespuugd, eigen vingertjes ook. Je krijgt hem alleen rustig door je pink aan te bieden waar hij dan als een bezetene op gaat zuigen. Maar zodra je die terugtrekt is het ook weer huilen. Het lijkt wel of ons kereltje ook niet in slaap wil vallen 's nachts. Je zou toch denken dat na een half uur hysterie de grootste energie er toch uit moest zijn...

Een lang verhaal, maar een korte vraag: Help, wat kunnen wij doen om hem beter te laten slapen?

warm badje? babybuikjes olie van Weleda, buikje masseren?

Het klinkt hetzelfde als wij hadden en het enige wat ik kan zeggen is sterkte want je zult toch door moeten zetten. En als hij per sé wilt zuigen op een vinger/ de borst zul je dat gewoon toe moeten laten.

Ook zal je je erop in moeten stellen dat je met een beetje pech de komende weken het met een paar uur slaap per nacht moet doen, dat zijn nu eenmaal de nadelen die horen bij het vaderschap.

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 12:23 schreef Vicky het volgende:
warm badje? babybuikjes olie van Weleda, buikje masseren?

Buikje masseren hebben we ook geprobeerd, die specifieke olie niet, wel andere. En badje? 's avonds rond half 8 nog in het badje geweest. Moeten we hem dan midden in de nacht nogmaals gaan badderen?

Het punt met de meeste tips die je vindt is dat ze wel (even) werken zodra je ze toepast, maar zodra je stopt is het weer foute boel.

Ik vind het zelf het vreemdst dat dit juist 's nachts speelt en niet (ook) overdag.

Zo klein heeft een kindje nog niet de kans gehad om een dag/nacht ritme op te bouwen dus het is eik niet gek dat het ook snachts kan gebeuren.

En dat is niet alleen in het begin hoor die nachtelijke onderbrekingen. Dat is zelfs als ze 8 maanden oud zijn. Maar daar sla je je wel door heen hoor!

En een kindje van 17 daagjes oud heeft nog geen flauw benul van ritme. Die kent het verschil tussen dag en nacht niet. Dat komt vanzelf wel.

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 12:29 schreef Vicky het volgende:
En dat is niet alleen in het begin hoor die nachtelijke onderbrekingen. Dat is zelfs als ze 8 maanden oud zijn. Maar daar sla je je wel door heen hoor!

En een kindje van 17 daagjes oud heeft nog geen flauw benul van ritme. Die kent het verschil tussen dag en nacht niet. Dat komt vanzelf wel.

6 maanden ook, zeker als ze ziek zijn of er tandjes aankomen. In die gevallen is het ALTIJD mogelijk

Dank jullie wel.
Het ergste is nog wel dat je niks voor het mannetje kunt doen, terwijl je ziet dat ie pijn heeft. Maar goed, als ik jullie begrijp is tijd het enige dat helpt.
In het ziekenhuis werd trouwens niks van dit alles gemeld. Daar sliep hij elke nacht door, zelfs toen hij terug ging naar 7 voedingen sliep hij van half 11 tot half 5.

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 12:34 schreef Coelho het volgende:
Dank jullie wel.
Het ergste is nog wel dat je niks voor het mannetje kunt doen, terwijl je ziet dat ie pijn heeft. Maar goed, als ik jullie begrijp is tijd het enige dat helpt.
In het ziekenhuis werd trouwens niks van dit alles gemeld. Daar sliep hij elke nacht door, zelfs toen hij terug ging naar 7 voedingen sliep hij van half 11 tot half 5.

andere omgeving, meer indrukken ( stemmen, geluiden, gaat beter zien ) kan daarin heel veel uitmaken.
En inderdaad het doed pijn tot diep in je hart als je kind zo huilt en je kan er niets aan doen.

Ik vind van 22:30 tot 06:30 doorslapen voor zo'n pukkie nog wel erg lang, dat is eerder (hoge) uitzondering dan regel en ik vrees dat jullie het nog wel even met een gebroken nachtrust zullen moeten doen, ook de verse papa
Krijgt hij nu BV op verzoek?

Die kleintjes moeten een heleboel verwerken en dat doen ze tijdens het slapen. Slaapt hij bij jullie op de slaapkamer? Zo niet, dan zou je dat kunnen proberen.
Net als het zo rustig mogelijk houden voor het slapen gaan en bij het wakker worden snachts. Dus geen fel licht, niet hardop praten. Lekker bij je nemen, voeden (snachts honger is naast echte honger ook vaak mama-honger!), rustig knuffelen en wiegen.
Soms moeten ze gewoon even huilen om alles te verwerken en dat kan het beste in de armen van papa of mama

Badmelk van Weleda vond ik altijd erg prettig voor het slapen gaan. Daarna een warme massage met buikjesolie.
Wat ik ook wel eens deed bij kramperige babies is een "rokje" maken van een warme flanellen luier. Net onder de oksels, "stevig" om je kindje rollen en vasttapen of spelden.

Je schrijft dat "al die dingen helpen maar niet meer als je er mee stopt". Misschien dan dus niet stoppen?

Finn sliep ook heel lang door toen ie bijgevoed werd de eerste dagen en dat hield op toen ie volledig borstvoeding kreeg.

Zou het niet ook iets kunnen zijn in het eetpatroon van de moeder dat die krampjes veroorzaakt, als ie het alleen 's nachts (na het avondeten van mams) heeft? Ik kan me voorstellen dat je thuis anders eet dan in het ziekenhuis.

Wat iedereen zegt en owlet in het bijzonder

Voeden op verzoek, lekker bij je houden (ook 's nachts) en wat bij mij erg hielp: accepteren dat het nou eenmaal zo is. Van je er tegen verzetten wordt je een heel stuk vermoeider. Babies houden ook van clusteren. Ze liggen dan graag bij mama aan de borst, de dag te verwerken en en passant nemen ze ook nog af en toe een lekker slokkie melk mee. En je lost er een groot deel zuigbehoefte mee op. Mijn dochter wilde ook alleen de borst en heel af en toe van papa een pink. Na 3 maanden wilde ze die pink ook niet meer, een speentje heeft ze nooit gehad, maar clusteren doet ze nog wel steeds.

Krampjes horen er ook gewoon een beetje bij, de darmpjes moeten nog in de plooi. Het gaat lang niet altijd om wat de mama eet, want ook flesgevoede babies hebben krampjes. Krampjes treden over het algemeen 's avonds en/of 's nachts op, dat is dus niet raar perse.

PS: wel herkenbaar hoor! Komt goed, komt goed!

Wat doe ik met een kindje dat volledig in paniek is?? Schreeuwen, huilen omdat hij zich niet lekker voelt. Niks helpt, zelfs de borst weigert hij.

Voor zover ik weet is 't ook normaal dat krampjes de 2e of 3e week beginnen (bij ons wilde de kraamverzorgster nauwelijks geloven dat Myrthe vanaf de 3e dag al krampjes had tot ze het een keer zelf zag) en dat baby's (zeker premature) de eerste tijd veel slapen, in jullie geval toen dus in het ziekenhuis. Dat wil dus niet zeggen dat jullie het fout doen oid. Kolieken kunnen ook komen door teveel prikkels, misschien kun je die overdag verminderen? Als je extra gaat voeden vanwege zijn zuigbehoefte kun je gewoonlijk het beste de leegste borst aanbieden (vettere melk, verzadigt goed).
Succes.. meestal is 't na 3 maanden over, en de eerste 6 weken het ergst..
(Ik dacht dat het onderscheid tussen kolieken en krampjes is dat bij koliek de baby zich overstrekt, en bij krampjes de benen juist optrekt. Krampjes komen door gassen ed en dan helpt 'fietsen' enzo, kolieken hebben vaak onbekende oorzaak (of het moet al van reflux komen (='opboeren maagzuur', spugen met boogje ed zie Google) en dan helpt rechtophouden, hoofdeinde bedje verhogen ed vaak al wel).)

Randa, Amber is de afgelopen 2 dagen ook af en toe helemaal in paniek. Dan gilt ze het uit. Wil niets. Het enige dat helpt is knuffelen en sussen en een beetje rondlopen, meer ook niet.

Randa, wat hier weleens wil helpen als troosten, knuffelen en zingen niet genoeg zijn is de aandacht af te leiden door bijv. voor de spiegel te gaan staan. Of de televisie even aanzetten. Al is het maar om voor een klein momentje het te doorbreken.

Jeetje Coelho... het is wat hé, dat ouderschap!
Moest wel wat lachen om je verhaal, maar dat is juist van herkenning! Bij mijn eerste had ik precies hetzelfde en toen ik een half jaar verder was, was ik dat allemaal vergeten terwijl hij toch maar liefst 4 maanden lang darmkrampen heeft gehad! Het kwam allemaal terug toen Tinka geboren werd: "Gatverdamme, die nachtelijke escapades horen er ook bij!!!"
Mijn kinders hebben ook beide de voorkeur gegeven aan 'snachts mopperen. Daar doe je eigenlijk niets aan, behalve -zoals al gezegd is- je erbij neerleggen. Ik heb de wieg naast mijn bed staan en aangezien het bed nog op klossen staat, is dat op gelijke hoogte als ik lig. Dat heeft als voordeel dat ik mijn arm over de wieg kan hangen en de pink in hun bekkie kan houden. Tinka neemt daar helaas niet altijd genoegen mee en wil soms tegen mama aan met haar hoofd op mama's tiet hangen, zodat die altijd voor het grijpen is! Slaapt niet rustig, zo'n frummel naast je, maar beter dan dat ze alles aan elkaar blijven janken. En soms helpt niets... of zoals je zegt; alles helpt zeer tijdelijk. De enige geruststelling is dat het tijdelijk is. De eerste 6 weken staan er om bekend, maar soms hebben kids (zoals mijn eerste) er 4 maanden last van met ups en downs. Je gaat vanzelf een patroon herkennen in het gehuil in combinatie met de poepluiers.
Tuurlijk heb jij je nachtrust nodig, maar dat heeft mama Coelho ook, zeker i.v.m. de borstvoeding. Als ze er dus echt even geen geduld meer mee heeft (op een gegeven moment zit je er doorheen), neem het dan toch echt even van haar over, en slaap desnoods om de beurt. Zeker dat geduld is ook belangrijk voor je kleine; die voelt feilloos aan dat papa of mama wanhopig ervan wordt en gaat dan heerlijk er nog een schepje bovenop gooien!
Dit klinkt allemaal -als ik het teruglees- alsof ik de wijsheid in pacht heb en er perfect mee weet om te gaan, maar het tegendeel is waar. Ik weet me soms ook geen raad meer en kan wel janken van wanhoop en vermoeidheid. Wat bij mij helpt is dat papa er nog minder geduld mee heeft en dat ik haar dan zielig vind. Ik hou mezelf voor ogen dat ze niet voor niets huilt en gewoon echt last van haar darmpies heeft. En als je pijn hebt, wat is er dan lekkerder dan te weten dat degene die het meest van je houdt in je buurt is?!
Succes met deze minder leuke kant van het ouderschap en geniet ervan, deze periode gaat al zo hard en voordat je het weet, ben je deze tijd vergeten!

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 13:58 schreef Igraine het volgende:
Randa, wat hier weleens wil helpen als troosten, knuffelen en zingen niet genoeg zijn is de aandacht af te leiden door bijv. voor de spiegel te gaan staan. Of de televisie even aanzetten. Al is het maar om voor een klein momentje het te doorbreken.

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 13:52 schreef Vicky het volgende:
Randa, Amber is de afgelopen 2 dagen ook af en toe helemaal in paniek. Dan gilt ze het uit. Wil niets. Het enige dat helpt is knuffelen en sussen en een beetje rondlopen, meer ook niet.

het probleem is dat vaak bij paniek ik de enige oplossing ben maar ik ben aan het werk en kan niet weg En als hij boos is pikt hij de spiegel ook niet, tevens heeft Miranda moeite om hem lang achter elkaar op te tillen dus het is echt niet fijn.

Myrthe heeft zoiets 1 keer gehad, was toen al wat ouder.. in het fietsstoeltje zetten en gaan fietsen hielp toen, even eruit. Kan een variant daarop niet werken?

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 14:11 schreef poemojn het volgende:
Myrthe heeft zoiets 1 keer gehad, was toen al wat ouder.. in het fietsstoeltje zetten en gaan fietsen hielp toen, even eruit. Kan een variant daarop niet werken?

Merlijn kennende helpt naar buitengaan nu zelfs niet en dat is iets wara hij normaal gezien nog wel eens rustig van wordt.

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 12:34 schreef Coelho het volgende:
Dank jullie wel.
Het ergste is nog wel dat je niks voor het mannetje kunt doen, terwijl je ziet dat ie pijn heeft. Maar goed, als ik jullie begrijp is tijd het enige dat helpt.
In het ziekenhuis werd trouwens niks van dit alles gemeld. Daar sliep hij elke nacht door, zelfs toen hij terug ging naar 7 voedingen sliep hij van half 11 tot half 5.

Hi paps
Hartverscheurend dat huilen he...
Wat helpt bij kramp(jes) naar onze ervaring is laten sabbelen op een pink.. de zuigreflex geeft een kalmerende en troostende werking. Mocht dat nog niet helpen, probeer dan een beetje rond te lopen met de kleine, ook dat doet wonderen als blijkt dat liggen of op schoot niet helpt.
En natuurlijk altijd troostend toefluisteren...

De eerste 3 maanden zijn de krampjes echt het ergste, darmpjes moeten wennen aan voedsel.

We zijn even naar buiten geweest, ging goed tot we weer thuis kwamen. Jammer genoeg gaat het al even zo. Hij heeft toch al sinds dinsdag verhoging/koorts van tijd tot tijd. Het komt en gaat met vlagen. Het ronddragen en samen in bed heeft nu er wel voor gezorgd dat ik last heb van mij rug, iets teveel belasting gehad. Het zal wel meespelen dat ik de laatste tijd veel te weinig slaap. Hij laat zich niet goed troosten, en moeilijk zijn aandacht afleiden. Magneet kan meestal beter troosten, ik ied meestal gewoon de borst aan. Maar ja zo gemakkelijk is het niet nu.

Gelukkig is hij nu na wat bijvoeding en de borst wel moe genoeg om te gaan slapen, even rust voor de paniek weer uit breekt. Hij zal ook wel echt pijn hebben en een paracetamol of chamodent werkt allemaal niet genoeg om hem daarmee te helpen.

chamodent is het toch

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 15:15 schreef Magneet het volgende:
chamodent is het toch

ja die....

pffffffffffffff wat zijn zieke kindjes vermoeiend zeg.. Echt niets is goed. Zitten niet, spelen niet, liggen niet, knuffelen niet..
Het gaat met vlagen.. Nu ligt ze lekker te spelen in de box, maar 1 minuut geleden was het piepen, jengelen en mekkeren.
Ze heeft een half potje fruit op en bijna 100 cc vocht net (diksap met 1 schepje voeding) en ze lag net te bijten op een koekje...

Hoop dat ze snel weer beter is... Ik vind haar rode billetjes zoooo zielig. Die zijn echt knalrood. Elke keer gaat er een dikke laag sudo of babybillencreme op.

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 16:07 schreef Vicky het volgende:
pffffffffffffff wat zijn zieke kindjes vermoeiend zeg.. Echt niets is goed. Zitten niet, spelen niet, liggen niet, knuffelen niet..
Het gaat met vlagen.. Nu ligt ze lekker te spelen in de box, maar 1 minuut geleden was het piepen, jengelen en mekkeren.
Ze heeft een half potje fruit op en bijna 100 cc vocht net (diksap met 1 schepje voeding) en ze lag net te bijten op een koekje...

Hoop dat ze snel weer beter is... Ik vind haar rode billetjes zoooo zielig. Die zijn echt knalrood. Elke keer gaat er een dikke laag sudo of babybillencreme op.

pas op met warm weer, Merlijn krijgt juist meer uitslag van babybillencreme met warm weer. Met normaal weer is het geen probleem.

babybillencreme of sodu is hier ook niks met dit weer!

Wat wel helpt is lekker in blootje laten lopen, billen afkoelen in koel badje
Daarna lekker flink trekzalf erop en afpoeieren met maizena zodat de trekzalf lekker kan intrekken
Lekkere losse luier erom

(overigens is Maizena wel de beste tip ooit betreft rode billetjes!!)

Blote billen werkt hier ook altijd het beste, maar als dat even niet kan dan toch echt een dikke laag sudo...en dat werkt toch ook wel hier.

Merlijn vindt het overigens heerlijk om met mij voor de ventilator te staan

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 16:31 schreef Magneet het volgende:
Merlijn vindt het overigens heerlijk om met mij voor de ventilator te staan

Gijs.. ik zie jullie allebei al met de blote billen voor de ventilator staan

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 16:37 schreef Atuniel het volgende:

[..]

Gijs.. ik zie jullie allebei al met de blote billen voor de ventilator staan

Hoeft niet met blote billen, grote ogen zijn genoeg

Het hele krampjes-gebeuren (heb ik vaker gelezen) schijnt nogal overdreven te worden vaak, het is vaak in het begin (zoals Owlet zei geloof ik) gewoon 'mama-honger'... echte pijn gaat niet ineens over van troosten/wiegen.
Wel vervelend dat hij dat ineens thuis ging doen (én 's nachts, waar alle baby's erg goed in zijn in het begin....) heel veel sterkte ermee! Ik kan alleen maar zeggen...probeer je rust overdag te pakken, dat scheelt een hoop 's nachts.

Oh ja... ik ben vandaag naar de dokter geweest met Noa en Emma (allebei ziek) en Emma blijkt een oorontsteking te hebben. Eindelijk een verklaring voor het wakkerworden 's nachts, het plotselinge krijsen en dan de ontroostbaarheid. Erg zielig om te weten dat ze dit al veel langer moet hebben gehad... Voortaan ga ik sneller naar de dokter! Ze heeft nu een kuurtje gekregen ervoor gelukkig.

Randa, kan Merlijn ook niet last hebben van z'n oortjes of iets anders? Misschien een idee om even naar de huisarts te gaan? Het is vaak niet normaal als ze zo ontroostbaar zijn.

We gaan het een en ander proberen, maar wel met kleine aanpassingen tegelijk.
Ik lees wel bij sommigen dat ze de kleine op de kamer hebben staan of zoals ik begrijp in bed hebben liggen. Wij hebben juist begrepen dat je een kind nooit bij je in bed mag nemen 's nachts, omdat het gewoon levensgevaarlijk voor ze is. Ze kunnen onder de dekens, of zelfs onder papa of mama terecht komen. Hoe gaan jullie daarmee om?

Een buurvrouw kwam nog aanzetten met omkeren van dag/nachtritme. Kun je daar nog iets mee?

En op de kamer? Scheelt aanwezigheid echt zoveel, of is dat ook een beetje zodat paps en mams de kleine eerder horen, en niet bang hoeven zijn dat er iets is zonder dat ze het horen?? Helaas is onze slaapkamer veel te klein voor een wiegje erbij.

Je hebt speciale bedjes die je in je eigen bed kunt leggen zodat je kindje toch veilig bij je in bed kan slapen. Wij hebben Emma de eerste week op het verschoningskussen met een eigen dekentje tussen ons in gehad. Door het kussen konden wij niet op haar rollen en het bekbed kon niet over haar heen. Aanwezigheid scheelt echt heel veel! Kindje bij jullie op de kamer of in bed is ook voor het voeden makkelijker, mamakan hem dan aanleggen zonder helemaal uit bed te moeten. Toen Emma eenmaal op haar eigen kamer slipe hadden wij de verdeling dat Mike haar uit bed haalde en aan mij gaf, ik voedde en hij slipe weer door, na de voeding legde ik haar weer in bed.

Borstvoeding mag je vrouw trouwens onbeperkt geven hè! Waar ze wel op zou kunnen letten is per drie uur een borst geven zodat de kleine niet teveel voormelk binnen krijgt. Van verkeerd aanleggen en drinken kunnen ze trouwens ook krampjes krijgen, dit schijnt vaker de oorzaak te zijn dan de voeding van mama.. Meer over krampjes en bv vind je op borstvoeding.com

In bed doen we hier ook niet, behalve voor de nachtvoeding of als we wakker zijn (al is het wel eens voor gekomen dat ik bij het voeden in slaap viel en me dan later doodschrok omdat ik het eng vind ivm de gevaren die je al noemde). Finn slaapt wel bij ons op de kamer. Volgens de kraamhulp is het beter en ik vind het ook wel makkelijk.

Coelho, ik heb het hier al eens eerder gezegd, maar voor jou nog een keer . Te vroeg geboren kinderen zijn erg gewend aan geluid, op de couveuse afdeling is immers dag en nacht een hoop te doen. Wat nog wel eens kan helpen is wat geluid maken dus. Denk aan wasmachine/droger of een cd speler op repeat, met een babymuziekje.

En verder, pasgeboren kindertjes hebben gewoon heel veel behoefte aan lichamelijk kontakt. Ik meen te lezen dat je vrouw BV geeft, zeker met prematuurtjes moet je gewoon veel aanleggen, ze kunnen nog niet zoveel per keer drinken, en komen dus vaker. Gewoon het ritme van je kind volgen, hoe vermoeiend het ook is, na een aantal weken heb je daar echt profijt van, geloof me.

Oh ja, en de ervaring leert dat slaapgebrek went .

ik heb geregeld Maxim bij me genomen snachts, ik zorgde er dan wel voor dat hij niet onder het dekbed kon, ik legde hem dan thv mijn hoofd zodat hij er niet onder kon zakken, en ik het dekbed niet over zn hoofd kon trekken als ik sliep of zo.hij kreeg dan zn eigen dekentje of een badcape om hem warm te houden. en ik heb gemerkt dat ik bij elk zuchtje wat hij deed werd ik al wakker om te checken. en nu bij Romijn idem dito.

en de kleine gewoon bij je op de kamer kan fijn zijn voor beide partijen, indd omdat je eerder hoort of er wat is, en de kleine ook geluiden hoort wat vertrouwd is.


vandaag cb geweest met Romijn, meneer is 58 cm en 5600 gram. gewoon ff 6 cm gegroeid en 980 gram en dat in 20 dagen (9 juni was hij terug op geboortegewicht)

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 20:02 schreef Coelho het volgende:
We gaan het een en ander proberen, maar wel met kleine aanpassingen tegelijk.
Ik lees wel bij sommigen dat ze de kleine op de kamer hebben staan of zoals ik begrijp in bed hebben liggen. Wij hebben juist begrepen dat je een kind nooit bij je in bed mag nemen 's nachts, omdat het gewoon levensgevaarlijk voor ze is. Ze kunnen onder de dekens, of zelfs onder papa of mama terecht komen. Hoe gaan jullie daarmee om?

Tsja, de meningen zijn verdeeld en je moet vooral doen wat voor jezelf prettig voelt.
De onderzoeken die gedaan zijn om aan te tonen dat het niet veilig is om samen te slapen vergeten vaak dat je ook wel moet zorgen dat je veilig slaapt.
Dus een ruim bed zonder dikke dekbedden of kussen waar het kindje tussen/onder kan raken. Niet samen slapen wanneer er sprake is van alcoholgebruik of medicijngebruik of extreme vermoeidheid. Alleen samen slapen met je eigen kind, niet een oppas o.i.d. met je kind laten slapen, etc.
Er zijn hulpmiddelen om het nog veiliger te maken, bijvoorbeeld een aankleedkussen waar het plastic hoesje afgehaald is, tússen de hoofdkussen van de ouders. Zo kan het kindje met een eigen setje lakentjes en dekentjes slapen en is de kans van oprollen nihil.
Of een snugglenest (google en je zult talloze plaatjes vinden). Zelfde idee als een aankleedkussen, alleen met een prijskaartje
Als er op deze manier mee wordt omgegaan is het niet onveiliger dan slapen in een eigen ledikantje. Als ouder ontwikkel je een soort extra instinct waarbij je automatisch oplet waar je kind ligt.
Het best ewat je kan doen is denk ik eens googlen op de termen co-sleeping en family bed. Er is zat over te vinden maar het blijft een heel persoonlijk iets.

quote:

Een buurvrouw kwam nog aanzetten met omkeren van dag/nachtritme. Kun je daar nog iets mee?

Maar over wat voor ritme praten we dan? Een baby van deze leeftijd heeft vaak nog een practisch identiek dag- en nachtritme. Ze hebben vaak gewoon nog om de ongeveer drie uur voeding nodig, zowel overdag als 'savonds. Daar is weinig aan om te draaien.
Persoonlijk ben ik een voorstander van een duidelijk verschil tussen dag en nachtritme in die zin, dat er een vast avondritueel moet zijn. Dus hoe klein ze ook zijn, al duidelijk een vast patroon bij het naar bed brengen, ook in de nachtelijke uren. Maar bij omdraaien kan ik me weinig voorstellen eigenlijk...

quote:

En op de kamer? Scheelt aanwezigheid echt zoveel, of is dat ook een beetje zodat paps en mams de kleine eerder horen, en niet bang hoeven zijn dat er iets is zonder dat ze het horen?? Helaas is onze slaapkamer veel te klein voor een wiegje erbij.

Ja, dat scheelt zo veel. Je kindje is gewend om 24/7 een hartslag te horen en zijn moeder te voelen. Een kindje kan simpelweg onrustig worden omdat het de ouder mist en kan rustiger worden van de wetenschap dat het getroost wordt zodra het nodig is. Het hoeft niet meer compleet wakker te worden om de geruststellende ademhaling van de ouders te horen en bij een wiegje naast het bed (een mandwieg neemt niet zo veel plek is, net als een wiegje aan het plafond boven het voeteneind) is vaak een aanraking van moeder of vader al voldoende om geruststelling te bieden.

Natuurlijk, het hoeft allemaal niet. En generaties babies zijn groot geworden in een eigen slaapkamer. Vaanf het begin.

Maar als je aan mij vraagt wat te doen dan is mijn advies altijd: zo veel mogelijk bij je nemen, zo veel mogelijk bij je in de buurt laten en zo veel mogelijk accepteren dat babies nou eenmaal wakker zijn en soms (veel) huilen. Dat er soms gewoon niets te regelen of voorspellen is en dat het soms makkelijk is om alles los te laten en te roeien met de riemen die er zijn.

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 20:25 schreef Leah het volgende:
Coelho, ik heb het hier al eens eerder gezegd, maar voor jou nog een keer . Te vroeg geboren kinderen zijn erg gewend aan geluid, op de couveuse afdeling is immers dag en nacht een hoop te doen. Wat nog wel eens kan helpen is wat geluid maken dus. Denk aan wasmachine/droger of een cd speler op repeat, met een babymuziekje.

Dat gaan we zeker ook proberen. Klinkt erg logisch trouwens.

quote:

En verder, pasgeboren kindertjes hebben gewoon heel veel behoefte aan lichamelijk kontakt. Ik meen te lezen dat je vrouw BV geeft, zeker met prematuurtjes moet je gewoon veel aanleggen, ze kunnen nog niet zoveel per keer drinken, en komen dus vaker. Gewoon het ritme van je kind volgen, hoe vermoeiend het ook is, na een aantal weken heb je daar echt profijt van, geloof me.

Dat niet zoveel per keer valt wel mee. Meneer dronk vorige week uit het ziekenhuis 7x75cc. Het was dan ook niet zo'n kleintje. Ondanks zijn 34 weken bijna 3100 gram en 51cm.

We zien het wel hoe komende nacht gaat. Eventueel morgen overdag wat vaker wakker houden zodat hij 's nachts meer moe is.

Maar in het ziekenhuis kreeg ie het ws uit de fles/sonde, denk ik? Het kost ze veel meer kracht om het "live" uit de borst te halen. Hou je niet teveel vast aan die 7 keer, ik heb mijn prematuurtjes vaker twaalf keer per dag aan de borst gehad als minder .

Geef je gewoon een beetje over, dat het gaat zoals het gaat, en als ie een half uur na de voeding toch honger lijkt te hebben, gewoon weer aanleggen. Uiteindelijk kost je dit minder tijd en moeite als rondtobben met een huilend kind.

Je kindje op de kamer scheelt ook erg voor je eigen nachtrust. Het enige wat je dan hoeft te doen met bv geven is je zoontje eruit halen en aanleggen. Je hebt er geen groot licht voor nodig (in het begin deed ik nog een zacht lampje aan, nu gebruik ik zo'n baby-nachtlampje), je hoeft niet heel erg je bed uit, je hoeft niet naar een andere kamer te lopen. Dat zijn allemaal dingen waar je wakkerder van wordt. Allemaal tijdsbesparing ook nog, dat scheelt ook weer voor jou!

Door de nachtvoedingen kunnen je vrouw en je zoon ook nog optimaal gebruik maken van het hormoon dat vrij komt waardoor ze loom worden. Je vrouw kan dan weer eerder inslapen, je zoontje ook en jij dus ook. Dat plus het feit dat je niet ver hoeft om je zoontje erin en eruit te halen en het gevoel van veiligheid pleit echt wel voor een wiegje bij je op de kamer

Zo'n ukkie wakker houden overdag heeft nog niet zoveel zin, denk ik. Hij heeft nog geen weet van dag en nacht en wil gewoon eten ongeacht het tijdstip

Wel sterkte, want ik weet nog hoe vermoeiend die begintijd was!

Ik zie net dat ie ook vrij groot is (baas boven baas onze was 3500 gr. 54 cm, met 35 weken). Grote prematuren hebben wat vaker last van een dalende bloedsuikerspiegel (dus honger!).

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 21:25 schreef Coelho het volgende:

We zien het wel hoe komende nacht gaat. Eventueel morgen overdag wat vaker wakker houden zodat hij 's nachts meer moe is.

Dat is echt een slecht idee, dan raakt hij oververmoeid en drinkt niet goed. En dan heb je echt de poppen aan het dansen. Je zoontje is pas net op de wereld en volgt zijn eigen ritme van slaap, honger en aandacht. Het is echt het makkelijkste om in zijn ritme mee te gaan voorlopig, er komt vanzelf meer structuur in waardoor je wat kunt gaan schuiven met de tijden. Het is nu even doorbijten in de nacht, met de tijd wordt het echt beter hoor!

Ik sluit me aan bij bovenstaande reacties, wakker houden overdag is echt een slecht idee.
Waar komt die drang vandaan om hem door te laten slapen, hij is nog zó jong!
Er zijn genoeg kinderen die er maanden over doen om snachts door te slapen en dat is ook volkomen normaal, waarom moet zo'n hummeltje wat eigenlijk nog niet eens boven zijn uitgerekende datum is (of lees ik iets verkeerd?) nou persé doorslapen?

Ik ben steeds meer dankbaarder en dankbaarder,
Ik denk dat wij onwijs in onze handjes mochten/mogen klappen dat Arwen echt alleen de eerste week zich snachts 1 maal melde en na anderhalvbe week al van 12 tot 7 doorsliep
Tips kan ik niet geven maar wel veel sterkte er mee, lijkt me best pittig maar denk dat de genoemde tips van de dames hier veel kunnen helpen

Mijn ervaring is, dat als je gewoon met je kind in z'n ritme meegaat (en je daar dus ook op instelt) je er het minste last van hebt. Gewoon 'go with the flow'. Niet tellen hoe vaak je die nacht eruit bent geweest, niet op de wekker kijken en rekenen 'o ik kan nog maar x uur slapen'.
Wekker omdraaien en je ritme door je kind laten bepalen werkt het beste Probeer wel idd een vast avondritueel en na een bepaalde tijd de omgeving 'donker' te houden; Niet meer de gordijnen opendoen, geen fel licht aan en het niet 'gezellig' maken. Zo krijgen ze volgens mij het snelst door dat het dan nacht is en ze moeten slapen.

Saskia sliep pas door op 9 maanden.
Succes verse papa .

quote:

Op donderdag 29 juni 2006 23:13 schreef owlet het volgende:
Waar komt die drang vandaan om hem door te laten slapen, hij is nog zó jong!

Hij hoeft zeker niet door te slapen. Het originele "probleem" zit hem bij hysterische huilbuien in de nacht van pak 'm beet 11 tot 5. Als hij tekenen van krampjes geeft en tegelijkertijd aan het zoeken is met z'n mond, dan weet je niet of het honger of juist pijn is. Zuigreflex helpt ook bij pijn. En het laatste wat je wilt is overvoeden, wat tot spugen en nog meer krampen lijdt.

Moeder heeft eigenlijk nog geen moment echt kraambed gehad, werd na 2 dagen uit het ziekenhuis gezet (terwijl je verzekeringstechnisch recht hebt op 10 dagen bij BV van prematuren!!!) en is daarna elke dag 2x mee op en neer geweest. Nu hij thuis is heeft ze het gevoel niks anders meer te doen dan voeden, bijkolven (vanwege rode borsten), zelf eten en slapen. Een huilend kind waar je als ouder ook nog eens door lijdt als je het ziet is dan zo ongeveer de druppel die de emmer nokkievol maakt. Ik als bezorgde vader/echtgenoot probeer hier info te krijgen om te zorgen dat die emmer leger kan worden, of in ieder geval niet nog een druppel meer gaat krijgen waardoor hij overstroomt.

Deze week gaat het nog omdat we dag en nacht met z'n tweeen zijn, maar zoals gezegd, volgende week staat ze er halve dagen alleen voor omdat ik weer moet gaan werken. Ouders en zussen willen wel af en toe binnenlopen, maar geven (uiteraard) niet zoveel steun als wanneer ik nog langer thuis zou kunnen zijn. Maar da's niet mogelijk.

Nogmaals, dank voor adviezen, ze zijn bij ons mannetje helaas vergeten de gebruiksaanwijzing mee te leveren

_{Op dit moment is het na een avondbadje en een late fles (om eens te zien hoeveel hij nou krijgt net voor de nacht en om moeder wat meer slaap te gunnen - meneer dronk 85cc!) nog rustig. Keep you in touch}

Ik begrijp dat jij nog een poosje halve dagen kunt werken? Da's in ieder geval al heel lekker .
Sterkte, focus je niet teveel op de hoeveelheden voeding (ratio en babies gaan niet samen, helaas ) en die gebruiksaanwijzing... dat ze die nou in deze verlichte tijden niet aan de placenta hebben kunnen plakken, dat snap ik ook niet .

Mij werd altijd verteld dat prematuurtjes érg veel huilen tot de uitgerekende datum, dat het dan minder zou worden, omdat ze dan pas "af" zijn....