quote:
Op vrijdag 16 juni 2006 09:14 schreef Gellius het volgende:Een lief zoet plaatje om de dag mee aan te vangen! Hoe
kom je op het idee pyl?
Ach, wat zal ik zeggen? Door de eeuwen heen is de kunstenaar beschouwd als een soort middelaar tussen hemel en aarde door mensen die geconfronteerd werden met de raadselachtige, vaak bovennatuurlijk lijkende, creatieve gave van uniek getalenteerde individuen. Inderdaad is de uitkomst van de scheppingsdrift soms zo wonderlijk en schijnbaar boven het gewoon menselijke verheven dat de beschouwer in bewondering en in adoratie verstomt. Het kunstwerk is dan zo zwanger van het onbekende, van het geheimzinnige, dat het denken verstilt, het hart zich opent en een enkele keer de tranen vloeien. Het is deze mysterieuze diepte die de ziel van de beschouwer doet resoneren met de ziel van het kunstwerk. Of in de woorden van de grote symbolist George Frederic Watts; 'Profoundly deep in the human mind exists a spiritual yearning dependent on no special creed, questions of nature left without respons, yearnings the most perfect knowledge of material things will never stifle. The true prophet, be his language prose or poem,art or music, can transport to regions where earth takes its place among the stars and something beyond of heaven's infinity seems borne upon the air'.
Uiteraard kan het kunstwerk een schilderij, een gedicht, een symfonie of een mooie ochtendgroet zijn. Elke kunstuiting kan drager zijn van deze geheimzinnige aanwezigheid, zoals ieder zintuig kan dienen als kanaal om deze hemelse boodschapper in de ziel te ontvangen.Of het kunstwerk is juist in staat om de mens op schokkende wijze te confronteren met de onverkende en weggestopte schaduwzijde van zijn innerlijke wereld zodat de boodschapper vanuit de hel lijkt te zijn afgedaald om echter later tot het besef te komen dat inzicht in duisternis vaak voorwaarde is tot geboorte in licht. De aanwezigheid van deze inhoud in een creatieve uiting leidt tot een kunstwerk in de ware zin van het woord. Dit is wat William Blake (1757-1827), zelf een beeldend magiër, bedoelde met het bovenstaande citaat. Het is het geheim van de poëtische intensiteit in de schilderijen van John William Waterhouse, het is de aanwezigheid van stille vervreemding en eenzaamheid in de werken van de Chirico, de hartverscheurende schoonheid van het adagio uit de achtste symfonie van Anton Bruckner getuigt ervan en de mystieke tederheid in de poëzie van Rabindranath Tagore's 'Gitanjali'.Het is in deze zin dat de kunstenaar een roeping heeft als middelaar tussen geest en materie. Zoals de mysticus zijn diepste innerlijke ervaringen van het onverwoordbare stamelend probeert te verwoorden zo heeft de kunstenaar de taak en de mogelijkheid om door middel van het beeld het bewustzijn van de beschouwer te stimuleren en te beïnvloeden. Omdat de kunstenaar alleen in staat is dié aspecten van zijn bewustzijn en werkelijkheidsbeleving in zijn kunst te integreren die authentiek doorleefd zijn ,volgt hieruit dat de kunstenaar een verantwoording heeft met betrekking tot de kwaliteit van zijn persoonlijke leven. Hetzelfde geldt overigens voor de kwaliteit en integriteit van het werk dat de kunstenaar toont aan zijn publiek. Een meditatieve levensinstelling staat per definitie meer open voor de inwerking van inspiratie dan een levensinstelling ontdaan van iedere vorm van verinnerlijking en zelfonderzoek. Voor Paul Klee (1879-1940) was een verinnerlijkte levensinstelling een belangrijke voorwaarde tot het creëren van kunst: 'It is the artist's mission to penetrate as far as may be toward that secret ground where primal law feeds growth. Which artist would not wish to dwell at the central organ of all motion in space-time (be it the brain or the heart of creation) from which all functions derive their life? in the womb of nature, in the primal ground of creation, where the secret key to all things lies hidden?... Or beating heart drives us downward, far down to the primal ground'. Overigens moet worden gezegd dat niet alleen de esoterisch spirituele levensinstelling de ontvankelijkheid vergroot voor inspiratie en overtuigende kunstwerken. Spiritualiteit is meer dan esoterie. Zogenaamde esoterische kunst blijft veelal steken in het creëren van mentaal bepaalde kunst waarbij het kunstwerk eerder dient als bewijs van verworven boeken- en symbolenkennis dan als ware zielsbeleving. Dergelijke kunst verwordt tot een geheimtaal voor zogenaamde ingewijden, een valkuil waarin ook veel moderne kunstuitingen lijken te zijn gevallen. Een universele zeggingskracht wordt dan ingeruild voor een beperkt elitair vakjargon,en de natuurlijke archetypische directheid van beelden wordt vervangen door vage concepten of mentale gymnastiek. De kunstenaar die bewust onderzoek doet naar de diepten en mogelijkheden van zijn existentie en tevens over de middelen beschikt om de verworven inzichten geïnspireerd te verbeelden is in de ware zin van het woord een middelaar tussen hemel en aarde. Alleen wie de moed heeft dit pad te betreden is een kunstenaar in de zin van het citaat van Blake.