[Centraal] Bèta huiswerk en vragen topic

Lagerrr

Hoeveel is 1+1?

hee hee..
Bij een Visual basic spelletje .. zit ik een beetje vast met het programmeren van een belangrijk onderdeel..

Ik heb nu een picturebox en een aangemaakt bitmap...
Private Raster as bitmap.
Alles wat ik wil tonen op die picturebox komt eerst in de bitmap en vervolgens wordt op de picturebox getoond (eventueel met refresh..)

O pdie bitmap heb ik mbv van 'drawline' 100 vierkanten getekend... ((het kan ook met drawrectangle..maar ja.. het ziet toch hetzelfde uit..!!))

Ergens in het programma is er een methode die 100 Random-getallen genereert en vervolgens plaats in een Array(9,9).
wat ik eigenlijk wil, is dat die getallen komen te staan netjes in de vierkantjes op die afbeelding zodat ze daarna worden getoond op de picturebox..
Dus ieder item uit die array(9,9) correspondeert met één vierkantje op de afbeelding.

het moet een beetje zo uitzien:


Ik weet alleen niet hoe..!
zou iemand me willen helpen..!!
alvast bedankt

Chen: 3 voor grote waarden van 1.
teletubbies: ken je TextOut? Met twee geneste for-loops krijg je alle waarden van de array, en met TextOut plaats je ze in een nog vrij vierkant. Het is dus het makkelijkst om ook een 10x10 matrix te hebben met daarin de coordinaten van je vierkantjes, zodat je die tijdens je loop ook uit kunt lezen.

heeeeeeeeeey
bedankt..! nee mm die textout kende ik niet.. ik zal het proberen..
Een matrix met de coordinaten van de vierkanten?mmmmmmmm
ik denk dat het makkelijk is om te werken met drawRectangle.. dan hoef je alleen de coordinaten van de bovenste linkerhoek uit te rekenen, de afmetingen staan vast..
en dus in die matrix komen die coordinaten te staan?..zoiets bedoel je?? lijkt me wel een goeie plan..

bedankt nogmaals!

tvp

oh mmm ff goed lezen, ik snap het nu.. het gaat om de positie van de getallen in de afbeelding....mmmm:)

Volgens mij doe ik iets fout en zo moeilijk mag het toch niet zijn

Te bewijzen met volledige inductie: voor n >= 0 geldt 7ⁿ + 2 is deelbaar door 3

Dus ik doe:

Basis: voor n = 0, dan krijg je 7⁰ + 2 = 1 + 2 = 3 dus deelbaar door 3

Inductiehypothese: voor n >= 0 geldt 7ⁿ + 2 is deelbaar door 3

En dan nu bewijzen dat als het voor n geldt, dat het ook voor n + 1 geldt:

7⁽ⁿ⁺¹⁾ + 2 =
7ⁿ7¹ + 2 =
7ⁿ7 + 2 =
en nu?

Wat moet ik nu doen om te kunnen concluderen dat het n + 1 geval ook deelbaar is door 3? Inductiehypothese heb ik ook nog niet gebruikt btw Volgens mij moet het anders

7ⁿ.7+2 = 7ⁿ.7+14-12 = 7(7ⁿ+2)-12

Het vetgedrukte is een veelvoud van iets dat deelbaar is door 3 (inductiehypothese) en je trekt er 12 (deelbaar door 3) van af.

quote:

Op maandag 5 juni 2006 15:11 schreef TomD het volgende:
7ⁿ.7+2 = 7ⁿ.7+14-12 = 7(7ⁿ+2)-12

Het vetgedrukte is een veelvoud van iets dat deelbaar is door 3 (inductiehypothese) en je trekt er 12 (deelbaar door 3) van af.

Hee bedankt, klinkt wel logisch als je het ziet

Je weet natuurlijk waar je naartoe wil, namelijk die inductiehypothese, dus je zorgt dat die uitdrukking 'verschijnt'.

Valt dat onder dif & int bij jullie?!

quote:

Op maandag 5 juni 2006 19:54 schreef Haushofer het volgende:
Die opgave komt volgens mij van ene meneer Top of ene meneer de Snoo, heb ik dat correct?
( en is het toevallig voor Dif&Int? )

Vermoedelijk niet, het is een oefenopgave over bewijzen bij algoritmen en datastructuren, op dit moment gegeven door Veldhorst (UU)

een vraagje: wanneer geeft de methode van Newton (met iteraties enzo) een exacte oplossing?
en wanneer niet..?

terugvindpostje, ik zit nog wel evne met kansrekeningsvragen vrees ik..

quote:

Op maandag 5 juni 2006 22:40 schreef teletubbies het volgende:
een vraagje: wanneer geeft de methode van Newton (met iteraties enzo) een exacte oplossing?
en wanneer niet..?

Die methode geeft in het algemeen nooit exacte oplossingen, tenzij je oneindig veel geluk hebt.

quote:

Op maandag 5 juni 2006 22:40 schreef teletubbies het volgende:
een vraagje: wanneer geeft de methode van Newton (met iteraties enzo) een exacte oplossing?
en wanneer niet..?

In speciale gevallen zal de methode niet werken, zoals wanneer de raaklijn evenwijdig is (afgeleide 0), of wanneer je in een 'lus' geraakt. Voorbeeld onder andere hier.

In het algemeen convergeert de methode Newton (i.e. de rij met benaderingen heeft als limiet de exacte oplossing), dit geldt zeker wanneer f'(x) niet 0 wordt en wanneer de startwaarde voldoende dicht bij de exacte oplossing gekozen wordt.

quote:

Op dinsdag 6 juni 2006 20:41 schreef thabit het volgende:

[..]

Die methode geeft in het algemeen nooit exacte oplossingen, tenzij je oneindig veel geluk hebt.

Of tenzij je nulpunten van een lineaire functie aan het zoeken bent.
Maar als je dat met Newton gaat doen, ben je niet echt slim bezig.

Even een vraagje dat wsl niet al te moeilijk is, maar ik heb een beetje moeite met de formulering van het antwoord...

We beschouwen de "indifference relation" ~

Voorbeeld: als x ~ y, dan wil dat zeggen dat hoewel x en y niet gelijk zijn, je er ook niet echt verschillend tegenaan kijkt. Praktijkvoorbeeldje: Ik hou van sinas en cola, maar vind de één niet specialer dan de ander. Voor mij geldt dus cola ~ sinas (oftewel: ik heb geen voorkeur voor één van beide)

Nu moet ik van deze relatie ~ laten zien dat deze symmetric en reflexive is. Dit dit waar is lijkt me duidelijk; ik zie wel direct dat dit zo is en kan in 'woorden' ook wel omschrijven waarom het waar is. Maar helaas werken 'woorden' in de wiskunde niet echt...

Hoe kan ik dit nu op een mathematisch verantwoorde wijze laten zien? Iemand enig idee?

okeeeeeeey, merci

quote:

Op woensdag 7 juni 2006 21:25 schreef Bioman_1 het volgende:
Even een vraagje dat wsl niet al te moeilijk is, maar ik heb een beetje moeite met de formulering van het antwoord...

We beschouwen de "indifference relation" ~

Voorbeeld: als x ~ y, dan wil dat zeggen dat hoewel x en y niet gelijk zijn, je er ook niet echt verschillend tegenaan kijkt. Praktijkvoorbeeldje: Ik hou van sinas en cola, maar vind de één niet specialer dan de ander. Voor mij geldt dus cola ~ sinas (oftewel: ik heb geen voorkeur voor één van beide)

Nu moet ik van deze relatie ~ laten zien dat deze symmetric en reflexive is. Dit dit waar is lijkt me duidelijk; ik zie wel direct dat dit zo is en kan in 'woorden' ook wel omschrijven waarom het waar is. Maar helaas werken 'woorden' in de wiskunde niet echt...

Hoe kan ik dit nu op een mathematisch verantwoorde wijze laten zien? Iemand enig idee?

Volgens mij is dat nu juist iets wat je aanneemt en valt er dus niets te bewijzen.

@ thabit:

Precies, dat dacht ik dus ook. Maar de vraag was letterlijk: Show that the indifference relation is symmetric and reflexive.

Ik maak er wel een mooi verhaaltje van. Dat moeten ze dan maar goed rekenen

quote:

Op woensdag 7 juni 2006 21:25 schreef Bioman_1 het volgende:
We beschouwen de "indifference relation" ~

Voorbeeld: als x ~ y, dan wil dat zeggen dat hoewel x en y niet gelijk zijn, je er ook niet echt verschillend tegenaan kijkt.

Nu moet ik van deze relatie ~ laten zien dat deze symmetric en reflexive is.

Ik zie niet in hoe die relatie onder het beding dat x en y niet gelijk mogen zijn reflexief kan zijn. Immers, dan moet gelden x ~ x. En dan vergelijk je twee gelijke zaken.