Disciplineren, waar ligt voor jou de grens?

quote:

Op zondag 4 juni 2006 19:10 schreef bouncingvictor het volgende:

[..]

Haha, laten we dat inderdaad maar niet hopen. Één van mij is wel genoeg
Nee, grapje. Ik denk dat ik wel kan inschatten hoe het kind qua karakter zal worden, ik heb mijn vriendin natuurlijk ook niet uitgekozen omdat ze een erg afwijkend karakter heeft. En dus valt te voorspellen dat het kind erg op ons zal lijken, en daarop inspelend heb ik deze tactiek bepaald. Met een andere partner had ik er wellicht weer anders tegenaan gekeken. Zodoende.

! Alsof dat iets zegt!

quote:

Op zondag 4 juni 2006 19:11 schreef Razztwizzle het volgende:

[..]

Nouja zeg!

Een karakter valt toch niet te plannen allemachtig zeg.
Je begint meer en meer rare denkbeelden te vertonen.

Mag ik vragen wat voor karakter je vriendin heeft en wat voor kind jij verwacht te krijgen?

Helemaal mee eens, ik zie het bij mijn kinderen ook. Ze zijn allemaal heel verschillend, en sommige karaktertrekken herken ik niet in mijn man en mij. (en nee ze zijn niet van de melkboer)

quote:

Op zondag 4 juni 2006 17:45 schreef milagro het volgende:
Proberen 'we' hier nu deze meneer op andere gedachten te brengen
gaat niet lukken, dames, het is ofwel een vervelende kloon, of een compleet van God losser

toet toet boing boing

laat het in ajb het eerste zijn , je moet er toch niet aaan denken dat ....

Nee, je hebt gelijk, hier is:
* en geen beginnen aan of
* het is een kloon. Maar eigenlijk denk ik meer aan
* een van God losser.

Want dit kan niemand met zijn fantasie bedenken, zeg.

quote:

Op zondag 4 juni 2006 18:50 schreef bouncingvictor het volgende:
Voor iedereen die het zo beter lijkt te weten: ik zou graag willen horen hoe jullie de opvoeding van jullie kinderen zien en of jullie daar überhaupt wel over nagedacht hebben. Kritiek geven op een ander is erg makkelijk.

In ieder geval zonder slaan. Ik ben zelf nog nooit geslagen, alleen als ik het te gek maakte (is misshien 1/2 x gebeurt).

Consequent zijn in wat je zegt en elkaar niet afvallen als ouders vindt ik het belangrijkst.

Verder is het inderdaad goed om er over na te denken hoe je je kind op gaat voeden, maar om er zo ver op in te gaan... nahhh. Elk kind heeft ook weer een ander karakter (onafhankelijk van opvoeding) dus denk dat je veel van het moment af moet laten hangen.

Toch nog even over dat slaan. Wat ik gezien heb van dat soort dingen is dat het van kwaad tot erger gaat. Op een gegeven moment luistert jouw kind niet meer naar de corrigerende tik die je al 100 keer heb gegeven, net als zo een drammerig kind niet meer luistert naar de ouders. Dan moet je wat anders verzinnen als ze irritant zijn. Ga je ze dan opsluiten in een kast of gewoon harder slaan? Wat ik wil zeggen is dat slaan als maatregel waar je nu al van uitgaat niet goed is. Daarnaast zijn kinderen soms gewoon irritant en kunnen ze het bloed onder je nagels vandaan halen. Ik vind dat dat ook moet kunnen, het is niet alleen maar leuk. Het lijkt soms wel of opvoeden makkelijk en zonder irritante kinderen moet zijn <.<

quote:

Op zondag 4 juni 2006 21:04 schreef Friek_ het volgende:

[..]

Je rukt het wel enorm uit verband. Je doet alsof je het kind met een ijzeren stang te lijf gaat.

Van iemand die z'n vrouw disciplineert en "geen tegenspraak duldt", weet ik niet wat ik moet verwachten. Sowieso zie ik niet in wat TS te vrezen zou moeten hebben van onderwijzers zolang hij zijn kind niet mishandelt. Op het moment dat hij zegt dat docenten hem met rust moeten laten ongeacht wat ie doet, krijg ik het idee dat ie dus wel degelijk dingen goedkeurt die maatschappelijk niet aanvaard worden.

Iedereen valt over het "alleen ik mag slaan" maar als opvoeder pik je het toch ook niet wanneer jouw kind jou op het strafkrukje zet?

quote:

Op zondag 4 juni 2006 17:45 schreef milagro het volgende:
laat het in ajb het eerste zijn , je moet er toch niet aaan denken dat ....

Als hij het meent dan...nou ja, dan word ik daar dus heel stil van. Ik ben in een geweldige omgeving opgegroeid met heel veel liefde en respect voor elkaar. Daar was geen slaan voor nodig, alleen lieve, geduldige ouders die consequent waren en onze grenzen duidelijk aangaven.

Daardoor wil ik nog wel eens naïef zijn. Ik schrik nog steeds van de manier waarop sommigen denken dat hun kind een soort bezit is waar je mee kan doen wat je wilt, want het is toch immers van jou. Jij hebt het gemaakt. Ik schrik van mensen die hun kinderen voeden maar niet opvoeden. Ik schrik van mensen die van het kind respect eisen, maar zelf geen enkel respect hebben voor het kind zelf. Ik schrik van mensen die kinderen als iets anders zien dan mensen.

Ik schrik van mensen die van te voren denken dat je alleen kan disciplineren met angst en slaan.

En dus hoop ik samen met milagro dat betreffende user bovenstaande teksten niet heeft geschreven uit eigen overtuiging, maar om een discussie los te krijgen. Gezien de verschillende radicale standpunten die expres haaks staan op de 'gemiddelde mening' lijkt mij dat het meest aannemelijk. Mocht dat echter niet het geval zijn, dan hoop ik serieus dat hij geen kinderen zal krijgen. Het spijt me dat ik dat denk, maar iets in me schreeuwt dat uit volle overtuiging.

Trouwens, er is 1 situatie waar ik wel zou slaan , en dat is als mijn kind mij slaat.
En dan bedoel ik uiteraard niet erop los rammen, maar ze krijgen wel een tik terug.
Ikzelf heb dat nooit hoeven doen, maar toen ze klein waren, hebben ze wel eens zo met hun handje klaar gestaan mama een pets te verkopen en toen zei ik " probeer het niet, want mama slaat terug, en mama slaat harder dan jij" .....dat klinkt heel naar, ik weet het, maar het hielp wel, nooit meer gebeurd namelijk.


Ik zie wel eens moeders, in de supermarkt, met een om snoep jengelend kind bijvoorbeeld , waar mama de ene pets na de andere krijgt en enkel reageert met "je mag mama toch niet slaan??" of het gewoon negeert.
Ms uit schaamte, maar ik denk dat het thuis niet anders zal gaan, denkende ook aan afleveringen van The Nanny,. waar kinderen de ouders schoppen en slaan, en de ouders niets doen, behalve een verontwaardigd "don't hit mummy!!! that's not very nice".

Dus zouden mijn kids mij destijds een pets gegeven hebben , dan hadden ze er gelijk evenredig een pets, let wel , een pets, geen dreun, teruggekregen.
Maar zover kwam het dus niet, door mijn onpedagogische dreigement

quote:

Op maandag 5 juni 2006 00:16 schreef DancingPhoebe het volgende:
Iedereen valt over het "alleen ik mag slaan" maar als opvoeder pik je het toch ook niet wanneer jouw kind jou op het strafkrukje zet?

Nee, natuurlijk niet. Maar ik vind dus sowieso dat je niet moet slaan. Je kan toch niet je kind gaan vertellen dat slaan verkeerd is en dat je respect voor mensen moet hebben, maar je daar zelf niet naar gedragen? "Foei, je mag niet slaan" *pets* Vind ik nogal tegenstrijdig. Dan moet je niet gek opkijken als je kind je niet meer serieus neemt of respecteert. Als je zegt dat jij als ouder iets mag omdat jij ouder bent, dan zet je jezelf alleen maar voor gek vind ik. Het geeft alleen aan dat je dusdanig incapabel bent dat je machtsmisbruik moet gaan toepassen om boven een klein kind te staan. Bovendien hebben kinderen duidelijkheid en consequentie nodig. Ik vind het niet raar als een peuter van zoiets in de war raakt.

Ik denk ook niet dat het werkt. Mijn ouders keurden slaan dus goed binnen de opvoeding, en ik heb dan ook regelmatig mijn ouders of juffen van de peuterspeelzaal, overblijf of vakantieclubjes geschopt.

Je pikt het niet als je kind je op een strafkrukje zet nee, maar ik denk ook niet dat kinderen dat gaan proberen. Het gaat er niet om dat ze dezelfde macht moeten hebben als jij, het gaat erom dat je ze leert om respectvol met je om te gaan. Als je een kind leert dat als het boos is, het een time out moet nemen en moet kalmeren en daarna gewoon moet praten over wat het wil en waarom, dan heeft dat gewoon een ander effect dan wanneer je het leert dat het vooral moet slaan als het boos is, en laat zien dat jij dat ook doet.

Als het goed is komt de situatie ook niet voor dat een peuter de ouder op het krukje zou willen zetten omdat de ouder gillend over de grond rolt bijvoorbeeld.

Wel zie je dat kinderen hun ouders ook aanspreken op dingen als liegen of vloeken. Vertel een klein kind dat het niet mag liegen, en als je de keer erna tegen iemand liegt aan de telefoon dat je niet kan komen omdat je je niet zo lekker voelt terwijl je er geen zin in hebt, heb je goede kans dat het betreffende kind gaat roepen dat je niet mag liegen.

[ Bericht 8% gewijzigd door Maeghan op 05-06-2006 11:44:54 ]

quote:

Op zondag 4 juni 2006 19:10 schreef bouncingvictor het volgende:

[..]

Haha, laten we dat inderdaad maar niet hopen. Één van mij is wel genoeg
Nee, grapje. Ik denk dat ik wel kan inschatten hoe het kind qua karakter zal worden, ik heb mijn vriendin natuurlijk ook niet uitgekozen omdat ze een erg afwijkend karakter heeft. En dus valt te voorspellen dat het kind erg op ons zal lijken, en daarop inspelend heb ik deze tactiek bepaald. Met een andere partner had ik er wellicht weer anders tegenaan gekeken. Zodoende.

Ja hoor!
En al je kinderen lijken op elkaar natuurlijk!

Dit kun je niet menen, dat je dat denkt!
Joh, jij bent een kloon, maar je kindertjes zijn geen kloontjes van jou en je vriiendin..
Het zijn kindertjes weetjewel, van die unieke wezentjes die stuk voor stuk hun eigen karakter, wensen, dromen, en gebruiksaanwijzing hebben. Het leven en de voorplanting is geen wiskunde man, get real!

quote:

Op maandag 5 juni 2006 00:16 schreef DancingPhoebe het volgende:
Iedereen valt over het "alleen ik mag slaan" maar als opvoeder pik je het toch ook niet wanneer jouw kind jou op het strafkrukje zet?

Ik vind hier eigenlijk dat als de ouder het verdient om op dat krukje te gaan dat zij/hij dat eigenlijk maar beter wel kan doen...
Als alleen het kind gestraft wordt voor gedrag waar de ouders vaak mee wegkomen (ouders liegen ontzettend vaak!) dan leert het kind waarschijnlijk dat dingen wel of niet mogen alleen een kwestie van autoriteit en rangorde is. Dus als je de baas bent, dan mag je zo stout zijn als je maar wilt, dus is het goed om zo veel mogelijk de baas te zijn.
Als de ouders consequent zijn en zelf ook het ongewenste gedrag niet vertonen of zich er duidelijk voor verontschuldigen en eventueel ook een "straf" voor ondergaan leert het kind dat de regels er voor iedereen zijn. Een extra motivatie voor gewenst gedrag is dan dat je er bijhoort als je je goed gedraagt. En er bij horen, dat is voor ieder sociaal dier van enorm belang en dus een grote beloning.

quote:

Op maandag 5 juni 2006 16:19 schreef Spacehamster het volgende:
Als alleen het kind gestraft wordt voor gedrag waar de ouders vaak mee wegkomen (ouders liegen ontzettend vaak!) dan leert het kind waarschijnlijk dat dingen wel of niet mogen alleen een kwestie van autoriteit en rangorde is.

Kinderen imiteren het gedrag van ouders/opvoeders.
Dus als er met woorden wordt gezegd "Je moet zus en je mag niet zo", maar men handelt zélf tegenovergesteld, zullen die woorden totaal geen impact hebben. Het gedrag heeft dat des te meer.

quote:

Als de ouders consequent zijn en zelf ook het ongewenste gedrag niet vertonen of zich er duidelijk voor verontschuldigen en eventueel ook een "straf" voor ondergaan leert het kind dat de regels er voor iedereen zijn.

Straf voor volwassenen vind ik een beetje vreemd. Ik heb wel eens gehoord van ouders die zó schrikken als ze hun kind een tik verkopen dat ze zeggen: "Sla me maar terug." Dat vind ik dus erg onzinnig.
Maar als volwassene oprecht je excuses aanbieden als je je hebt vergist, of iets verkeerd hebt gedaan, whatever, dáár krijg je respect door.

het toebrengen van pijn, en het inboezemen van een zekere angst bij je kinderen.. moet dat een stabiele basis vormen?

Topicstarter wil geloof ik meer de baas zijn over zijn kind dan het kind opvoeden. Een kind slaan is nooit een oplossing maar enkel een wanhoopsdaad. t Betekend niks meer en niks minder dan dat je het kind niet 'aankan' en t dan maar moet 'winnen' op fysieke kracht.

Verder geef je aan dat je de hand van je kind tegen een hete pan aan zou drukken om te laten voelen dat het heet is en dus pijn doet. Wat voor ouder ben je als je kind niet iets aanneemt van jou. Van zijn eigen vader. Volgens mij moet een vertrouwensband tussen kind/vader/moeder zo zijn dat als vader/moeder iets zegt het knd het moet aannemen, op basis van vertrouwen.

Vertrouwen beschaam je volgens mij in de 1ste plaats door je kind te slaan. En volgens mij is vertrouwen de basis van alles.

_{Pssst, martelen is met 1 L}

quote:

Op zondag 4 juni 2006 17:14 schreef bouncingvictor het volgende:
Moonah, klaarblijkelijk ben je docente in het basisonderwijs. Wat mij een beetje verontrust is de gedachte dat je het als je taak ziet om de kinderen op te voeden, dat is niet de reden waarom ik mijn kind naar een school zou willen sturen. Ik wil dat het daar leert schrijven, rekenen, etc. Kortom; dat het daar alle vaardigheden leert om het in dit leven ver te kunnen schoppen.

Opvoeding is iets dat daar tevens bij hoort. Of je dat nu bevalt of niet. Tenslotte ziet die lerares he kind de hele dag en jij maar een paar uurtjes (als je werkt natuurlijk). Daarom kan een leraar of lerares ook veel beter beoordelen wanneer correctie nodig is.

quote:

Het is de taak van de docent om dat aan het kind te leren, maar niet om te bepalen hoe een ouder het kind behandelt. Dit leidt in mijn optiek tot een soort kinder-eenheidsworst. Ik heb het kind geschapen, dus het is mijn taak, verantwoordelijkheid en plicht om het kind op mijn manier te vormen, niet die van een docent.

Tsja, zoals ik hierboven ook al meldde, jouw mening doet er niet toe op school. Als het je niet bevalt moet je je kind naar een andere school sturen.

quote:

Verder heb ik veel respect voor je beroep, maar bovengenoemd punt is iets waar ik me toch wel een beetje zorgen over maak. Ik duld in de toekomst geen bemoeienis.

Misschien moet je eens met een professionele hulpverlener gaan praten, je klinkt namelijk als een marokkaan van de tweede generatie. Kennelijk is er bij jou thuis maar één die bepaald hoe alles verloopt en dat ben jij. Hopelijk gaat je vriendin dit nog beseffen voor ze niet meer van je af kan komen.

Ach, je zult nog wel gaan beseffen dat jij niet de enige bent die invloed op je kind heeft en dat een strenge aanpak alleen maar angst kweekt en zeker geen respect en liefde. Natuurlijk haal je - als persoon die vroeger geslagen is - die twee door elkaar. Niet echt verwonderlijk, wel beangstigend.

quote:

Op dinsdag 6 juni 2006 23:22 schreef bouncingvictor het volgende:

[..]

Een leraar heeft niet bewust voor een kind gekozen, ik wel. Het is mijn verantwoordelijkheid om het op te voeden, niet die van een leraar. Dat die leraar toevallig meer tijd met het kind doorbrengt dan ...zwets zwets zwets...

Nee een leraar ging niet het vak in met het idee: Goh ik zou wel s met kinderen te maken kunnen krijgen
Je spreekt jezelf steeds zo tegen, kloon.

quote:

Op dinsdag 6 juni 2006 23:22 schreef bouncingvictor het volgende:
Een leraar heeft niet bewust voor een kind gekozen, ik wel. Het is mijn verantwoordelijkheid om het op te voeden, niet die van een leraar. Dat die leraar toevallig meer tijd met het kind doorbrengt dan ik vind ik verontrustend, eventuele bijscholing door mijn vriendin na schooltijd is een optie. Er wordt dan besproken wat er precies allemaal gebeurd is op school die dag, en er wordt bekeken op welke punten dat wel of niet overeen komt met onze regels. En eventueel kunnen die verschillen op een ouderavond besproken worden met de docent.

Ik probeer je niet bewust te beledigen maar dit vind ik een erg domme opmerking. Een leraar die niet bewust gekozen heeft voor het begeleiden van kinderen lijkt me nogal onpraktisch
Bijscholing is natuurlijk niet direct slecht hoewel je er rekening mee moet houden dat een kind geleidelijk leert en niet jouw maar een natuurlijk leerschema aan zal houden. Dwingen is hierbij echt uit den boze. Als je denkt dat ik onzin uitkraam moet je voor de lol eens wat opvoedkundige werkjes lezen. Bovendien heb jij simpelweg geen effect en controle over wat die docent op een dag doet en tevens is betreffende docent hiervoor opgeleid (en jij niet, hoezeer je je best ook wil doen) waardoor diezelfde docent beter geschikt zal zijn het kind iets te leren en bij te brengen dan jij.

quote:

Dit vind ik een stoot onder de gordel. Ik zie de manier waarop ik ben opgevoed juist als een positieve ervaring, natuurlijk vond ik dat op het moment zelf niet zo, maar als ik er later over nadacht of als ik er nú over nadenk zie ik niet in dat het mij op een negatieve manier beïnvloed heeft.

Neem nu maar van mij aan dat jij de enige bent die dat hier vindt. Als ik je toon en de strekking van je reacties lees krijg ik hier een duidelijk andere mening over, namelijk dat je wel degelijk negatief beinvloed bent door jouw opvoeding. Het zal vast moeilijk zijn om dit te erkennen en herkennen maar als wij het kunnen zal het jouzelf ook lukken.

quote:

Sterker nog; zonder arrogant over te willen komen, ik zie mij als een beter en intelligenter mens dan vele, vele anderen. En om nu te refereren aan Marokkanen vind ik niet alleen erg vergezocht, maar ook nog eens discriminerend naar hen toe.

Helaas bereik je hier slechts mee dat je uiterst arrogant overkomt. Jezelf intelligenter en een beter mens (vertel eens, wát precies maakt je dan een beter mens?) vinden dan een ander maar vervolgens de basisregels van opvoeding niet begrijpen (je kind liefde, warmte en geborgenheid schenken, het zich veilig laten voelen en het zo behandelen dat het uit liefde voor jou doet wat je wil, niet uit angst). Het zou lachwekkend kunnen zijn als het je kind straks niet zo ernstig zou kunnen beschadigen. Hopelijk heeft je vriendin hierin meer te vertellen dan ik zo vermoed (je hebt nog steeds geen uitleg gegeven over hoe je haar "disciplineerd") maar ik lees in je woorden nog steeds door dat jij, en jij alleen de dienst uitmaakt in jouw gezin. Vandaar ook de verwijzing naar marokkanen, waar dit ook gemeengoed is. En het is zeker niet discriminerend (fout gebruik van dit woord) want bewijsbaar is aan te tonen dat vooral in de marokkaanse cultuur "respect" afgedwongen wordt door gebruik van fysiek, psychisch en emotioneel geweld.

Een goede manier om met je eigen opvoeding te breken en je eigen kind op een betere manier op te voeden zou kunnen zijn hiervoor een cursus volgen. Niet alleen draagt dit je ideeën aan over de opvoeding van je eigen kind maar tevens zal het je de duidelijke hiaten en wanprestaties in je eigen opvoeding laten zien. Zowel je vader als jij klinken namelijk buitengewoon dominant. Niet bij uitstek slecht maar je loopt het gevaar jouw manier als de énige manier te gaan zien, of er nu betere manieren bestaan of niet.

quote:

Op dinsdag 6 juni 2006 23:39 schreef bouncingvictor het volgende:

[..]

Waar spreek ik mezelf tegen? En stalk me niet zo, ik vind het een beetje eng worden.

Ik neem de moeite niet eens, man, ik zal daar hele lappen tekst gaan schrijven...Die jij vervolgens als niet gelezen aan de kant schuift en je eigen verhaal verder lult.

En toevallig vind ik jou als studieobject errug interessant, kan t ook niet helpen