R&P Relaties & Psychologie
Heb je relatieproblemen, of zit je in een diep psychologisch gat? Stort hier je hart uit, en heb steun aan de reacties van anderen.
Vandaag was het weer zover... ik kom iemand tegen die mij blijkbaar kent (begroet me vrolijk met "Hee hallo Robert") en blij vraagt hoe het gaat.
Compleet blanco. Geen ideeeeeee wie het is. Dus ik op zo'n niets-aan-de-hand-toontje "hee hoi" en ik vertel dat het prima gaat. Ik stel de wedervraag en daar komt antwoord op, maar ik voel zo langzamerhand aan diegene dat ik blijkbaar iets enthousiaster of specifieker had moeten reageren...
Maar echt geen idee. Keine blasse ahnung
En da's nou de derde keer in een maand of twee tijd.
Nou weet ik dat ik altijd al slecht ben geweest in het herkennen van hoofden, daar de juiste naam en context bij plaatsen, maar het is nu echt al een paar keer voorgekomen dat er voor mij volslagen vreemden mij vol enthousiasme begroeten. Niet dat het goede vrienden van mij zijn of zijn geweest, maar het is blijkbaar ook meer geweest dan alleen een keer de weg gevraagd...
Vrij vervelend. Hebben jullie dat ook wel eens?
V.
Compleet blanco. Geen ideeeeeee wie het is. Dus ik op zo'n niets-aan-de-hand-toontje "hee hoi" en ik vertel dat het prima gaat. Ik stel de wedervraag en daar komt antwoord op, maar ik voel zo langzamerhand aan diegene dat ik blijkbaar iets enthousiaster of specifieker had moeten reageren...
Maar echt geen idee. Keine blasse ahnung
En da's nou de derde keer in een maand of twee tijd.
Nou weet ik dat ik altijd al slecht ben geweest in het herkennen van hoofden, daar de juiste naam en context bij plaatsen, maar het is nu echt al een paar keer voorgekomen dat er voor mij volslagen vreemden mij vol enthousiasme begroeten. Niet dat het goede vrienden van mij zijn of zijn geweest, maar het is blijkbaar ook meer geweest dan alleen een keer de weg gevraagd...
Vrij vervelend. Hebben jullie dat ook wel eens?
V.
Ja inderdaad, V. ja.
Klinkt bekend....
Zo kom ik ook wel is iemand tegen, of diegene mij eigenlijk, en dan moet ik ook hard gaan denken van tering, waar ken ik jou ook alweer van...
Zo kom ik ook wel is iemand tegen, of diegene mij eigenlijk, en dan moet ik ook hard gaan denken van tering, waar ken ik jou ook alweer van...
OxygeneFRL-vrijdag 8 mei 2020 @ 08:52:59: Ik had een pleuris hekel aan je maar nu ik weet dat je tegen een vuurwerkverbod ben, hou ik van je.
Heb ik ook altijd. Heb mijzelf altijd afgevraagd of dit nu voortkomt uit totale desinteresse of dat het gewoon iets is waar ik slecht in ben.
the speed of sound is defined by the distance from door to computer divided by the time interval needed to close the media player and pull up your pants when your mom shouts "OH MY GOD WHAT ARE YOU DOING"
Dan moet je jezelf ook niet zo stront lazerus zuipen dat je niet meer weet met wie je hebt staan ouwehoeren in de kroeg.
Ik ben ook ongeloofelijk slecht in het herkennen van mensen. Vaak maak ik het mee op momenten dat ik de persoon in kwestie of op een plaats zie waar ik hem of haar niet verwacht. Het is zelfs al meerdere malen voor gekomen dat ik gewoon moet vragen wie tegen me praat. Ik kan er zelf niet goed tegen als ik niet weet tegen wie ik iets zeg.
Boodschap van algemeen nut.
Dat is het dus nietquote:Op donderdag 25 mei 2006 20:51 schreef Thieske het volgende:
Dan moet je jejezelf ook niet zo stront lazerus zuipen dat je niet meer weet met wie je hebt staan ouwehoeren in de kroeg.
V.
Ja inderdaad, V. ja.
Ja... mensen die je begroet, en dan "heeeeeeeeeey" terugzeggen
Echt dom. Zeg dan dat je z'n naam vergeten bent. Is niet erg
Edit: Ik heb dit dus niet
Echt dom. Zeg dan dat je z'n naam vergeten bent. Is niet erg
Edit: Ik heb dit dus niet
ik heb het als ik mensen zie buiten hun voor mij normale doordeweekse context.
Dus een portier die ik ineens in zijn normale kloffie zie in de stad, of dat koffiemeisje zonder die pot koffie en dat karretje
Ik probeer altijd het gesprek zo te sturen dat ik op een gegeven moment uit hun antwoorden opmaak wie ze ook alweer zijn of door tijd te winnen om zo paniekerig nog dieper in mijn geheugen kan graven.
Het wordt pas echt vervelend als je met iemand anders bent, en je wordt geacht de "wieishettochookalweer" voor te stellen aan je gezelschap
Dus een portier die ik ineens in zijn normale kloffie zie in de stad, of dat koffiemeisje zonder die pot koffie en dat karretje
Ik probeer altijd het gesprek zo te sturen dat ik op een gegeven moment uit hun antwoorden opmaak wie ze ook alweer zijn of door tijd te winnen om zo paniekerig nog dieper in mijn geheugen kan graven.
Het wordt pas echt vervelend als je met iemand anders bent, en je wordt geacht de "wieishettochookalweer" voor te stellen aan je gezelschap
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ja...quote:Op donderdag 25 mei 2006 21:34 schreef milagro het volgende:
Het wordt pas echt vervelend als je met iemand anders bent, en je wordt geacht de "wieishettochookalweer" voor te stellen aan je gezelschap
"Hee schat, dit is dinges... van jeweetwel. Dinges van jeweetwel, dit is mijn vriendin'
Gelukkig nog niet bij de hand gehad, maar gezien de statistieken van de afgelopen maanden zit dat er nog aan te komen
V.
Ja inderdaad, V. ja.
Ja he, hij noemt je Robert, terwijl jij Verbal bent. Blijkbaar maakte hij een fout. Probleem opgelost.quote:Op donderdag 25 mei 2006 20:48 schreef Verbal het volgende:
Vandaag was het weer zover... ik kom iemand tegen die mij blijkbaar kent (begroet me vrolijk met "Hee hallo Robert") en blij vraagt hoe het gaat.
Compleet blanco. Geen ideeeeeee wie het is. Dus ik op zo'n niets-aan-de-hand-toontje "hee hoi" en ik vertel dat het prima gaat. Ik stel de wedervraag en daar komt antwoord op, maar ik voel zo langzamerhand aan diegene dat ik blijkbaar iets enthousiaster of specifieker had moeten reageren...
Maar echt geen idee. Keine blasse ahnung
En da's nou de derde keer in een maand of twee tijd.
Nou weet ik dat ik altijd al slecht ben geweest in het herkennen van hoofden, daar de juiste naam en context bij plaatsen, maar het is nu echt al een paar keer voorgekomen dat er voor mij volslagen vreemden mij vol enthousiasme begroeten. Niet dat het goede vrienden van mij zijn of zijn geweest, maar het is blijkbaar ook meer geweest dan alleen een keer de weg gevraagd...
Vrij vervelend. Hebben jullie dat ook wel eens?
V.
haha idem hier!
heb het zelfs een gepresteerd om een meisje dat ik ken 3x in één week tijd voorbij te lopen/fietsen!!! (We hebben een deal gesloten dat ze mij de volgende keer in me gezicht mag meppen )
Mijn probleem is niet zozeer dat ik niet meer weet wie iemand is (alhoewel me dit ook vaak gebeurt, dus eigenlijk weer wel, 2 weken terug in een kroeg..." hee EsDe (insert echte naam ) hoe gaat het!? ".... en ik: "Heeee..... .... .........Jaaa lekker, met jou dan!? " was nog een verdomt lekker ding, dus momenteel ben ik weer aan het balen... thanks TS ) maar meer dat ik bekenden gewoon niet zie. Ik loop alles en iedereen altijd maar voorbij, zou nooit zelf eens iemand spotten die ik ken... óf ik word op me schouder geklopt, of ik hoor het de eerst volgende keer van diegene... 'Hee joh, zag je me niet ofzo?'
kan er gewoon niks aan doen
heb het zelfs een gepresteerd om een meisje dat ik ken 3x in één week tijd voorbij te lopen/fietsen!!! (We hebben een deal gesloten dat ze mij de volgende keer in me gezicht mag meppen )
)Mijn probleem is niet zozeer dat ik niet meer weet wie iemand is (alhoewel me dit ook vaak gebeurt, dus eigenlijk weer wel, 2 weken terug in een kroeg..." hee EsDe (insert echte naam ) hoe gaat het!? ".... en ik: "Heeee..... .... .........Jaaa lekker, met jou dan!? " was nog een verdomt lekker ding, dus momenteel ben ik weer aan het balen... thanks TS ) maar meer dat ik bekenden gewoon niet zie. Ik loop alles en iedereen altijd maar voorbij, zou nooit zelf eens iemand spotten die ik ken... óf ik word op me schouder geklopt, of ik hoor het de eerst volgende keer van diegene... 'Hee joh, zag je me niet ofzo?'
) hoe gaat het!? ".... en ik: "Heeee..... .... kan er gewoon niks aan doen
Show me someone without an ego, and I'll show you a loser.
Oh man, dit is zo herkenbaar... Ik stel me rustig 3x aan iemand voor zonder 'm zelfs maar enigszins te herkennen en noem iemand die ik een tijdje niet gezien heb rustig bij de verkeerde naam. Hopeloos!
En het is geen desinteresse ofzo, maar ik kan het gewoon niet onthouden. Zelfs niet met ezelsbruggetjes oid. Mensen out of context ontmoeten is helemaal vreselijk. Dan loop je weg met 'Goh, die ken ik toch ergens van...' en dan pas wanneer je ze op het werk ofzo tegenkomt weer herkennen
En het is geen desinteresse ofzo, maar ik kan het gewoon niet onthouden. Zelfs niet met ezelsbruggetjes oid. Mensen out of context ontmoeten is helemaal vreselijk. Dan loop je weg met 'Goh, die ken ik toch ergens van...' en dan pas wanneer je ze op het werk ofzo tegenkomt weer herkennen
ik herken mensen altijd wel maar om er dan weer een naam bij te zetten, zo lastig.
maar als ik iemand herken maar die persoon zijn naam echt kwijt ben dan ga ik er gewoon met een grote boog omheen om dat moeilijke moment te voorkomen.
maar je kan natuurlijk ook een leuk gesprek doorkomen zonder iemand zijn naam te weten.
maar als ik iemand herken maar die persoon zijn naam echt kwijt ben dan ga ik er gewoon met een grote boog omheen om dat moeilijke moment te voorkomen.
maar je kan natuurlijk ook een leuk gesprek doorkomen zonder iemand zijn naam te weten.
Holy-Gosh-Golly-Gee-Willickers-Zippity-Doo, Batman!
[Centraal] Icons klaar terwijl u wacht! #56
[Centraal] Icons klaar terwijl u wacht! #56
Minder blowen helpt bij mij dan altijd wel.
niet de vervaarlijke schaduw
met zijn dikke pens vol pistolen
beiden ingevet als een locomotief onder nul
met zijn dikke pens vol pistolen
beiden ingevet als een locomotief onder nul
Dit is wel echt iets waar je goed of slecht in kan zijn. Een vriend van mij is er echt heel slecht in, ikzelf herken altijd iedereen in een oogopslag. Het lijkt me wel haast een handicap als je moeite hebt met het onthouden/herkennen van mensen/gezichten.
El duffo o muerte
Gezichten lukt altijd wel, maar namen.
Zelfs na 4 maanden had ik het nog moeilijk om de 16 namen van de speelsters die ik training gaf te onthouden.
Zelfs na 4 maanden had ik het nog moeilijk om de 16 namen van de speelsters die ik training gaf te onthouden.
stupidity has become as common as common sense was before
Heb mezelf een aantal keer meer dan eens aan iemand voorgesteld... dat is ook wel pijnlijk hoor.
Vind het ook altijd genant bij artiesten. Ik ben zo'n handtekeningenjager bij musicals enzo en als je de show nog niet gezien hebt, is het redelijk pijnlijk als er iemand langskomt en je je afvraagt "ja, is dat nou iemand met wie ik op de foto wil of niet?" en helemaal erg is het als je besluit het voor de zekerheid maar te doen en dan vragen ze "weet je wel wie ik ben"
Maar ook in het dagelijks leven, iemand die hoi zegt en ik me afvraag wie het in godsnaam is. Je bent echt niet de enige, Verbal
Vind het ook altijd genant bij artiesten. Ik ben zo'n handtekeningenjager bij musicals enzo en als je de show nog niet gezien hebt, is het redelijk pijnlijk als er iemand langskomt en je je afvraagt "ja, is dat nou iemand met wie ik op de foto wil of niet?" en helemaal erg is het als je besluit het voor de zekerheid maar te doen en dan vragen ze "weet je wel wie ik ben"
Maar ook in het dagelijks leven, iemand die hoi zegt en ik me afvraag wie het in godsnaam is. Je bent echt niet de enige, Verbal
"Pain is my friend. I can trust pain. I can trust pain to make my life utterly miserable."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
"My brain is too smart for me."
"We don't need no education." "Yes you do, you just used a double negative."
ik vergeet namen altijd erg snel, gezichten onthou ik best goed
If you are searching, lost is where you will find me.
Nog minder blowen gaat echt nietquote:Op donderdag 25 mei 2006 23:20 schreef LostFormat het volgende:
Minder blowen helpt bij mij dan altijd wel.
V.
Ja inderdaad, V. ja.
Denk dat iedereen dat wel eens heeft hoor..ik teminste ook wel
En dan groeten ze me enthousiast en denk ik ...wie ben je in godsnaam,
In ieder geval denk ik maar zo.. die heeft geen indruk gemaakt anders wist ik nog wel hoe en wat..
En dan groeten ze me enthousiast en denk ik ...wie ben je in godsnaam,
In ieder geval denk ik maar zo.. die heeft geen indruk gemaakt anders wist ik nog wel hoe en wat..
Salsa Española
Ja, dat is heel bekend. Iemand die ik eigenlijk alleen maar op familiedagen zie kwam ik opeens in de trein tegen. Hij herkende mij wel, kwam bij me zitten, en net toen ik de zin "Wie ben je ook alweer?" uitgesproken had drong het tot me door.quote:Op donderdag 25 mei 2006 23:19 schreef Maerycke het volgende:
En het is geen desinteresse ofzo, maar ik kan het gewoon niet onthouden. Zelfs niet met ezelsbruggetjes oid. Mensen out of context ontmoeten is helemaal vreselijk. Dan loop je weg met 'Goh, die ken ik toch ergens van...' en dan pas wanneer je ze op het werk ofzo tegenkomt weer herkennen
Damn, ik kon wel door de grond zakken...
En vorig jaar nog iemand twee keer in een paar weken tijd tegengekomen, de eerste keer kon ik er gewoon niet op komen wie het was, die tweede keer kwam ik er eindelijk achter, door een aantal dingen die 'ie zei.
Ik ben dus niet de enige... *pfew*
I hope you can see this because I'm doing it as hard as I can.
Ik heb dat ook, bjina niet normaal meer.
Voorbeeld: ik had in Nijmegen 2 weken lang introductie gehad, en had daar bij twee "mentormama's". Twee weken na de intro ga ik met een groepje mensen van mijn middelbare school naar de Refter. het was er heel druk, maar aan een tafeltje zat maar een enkele persoon. Dus ik vroeg aan diegene of ze er bezwaar tegen had dat we bij haar gingen zitten. Geen bezwaar, dus gingen we daar zitten.
Dat was dus één van mijn mentormama's. Ik had haar totaal niet herkend. Dat gebeurde pas toen ze opstond en iets zei als: "Ik ben ... hoor, je hoeft niet te doen alsof je me niet herkent!!" Ze had in tussentijd haar haar laten verven en knippen, en tsja, als ezelsbruggetje om mensen te herkennen, gebruik ik nu eenmaal kapsels, want gezichten, die kan ik op een of andere manier maar moeilijk onthouden. Zeker als het van die standaard-knappe kopjes zijn.
Ik heb het ook met acteurs. Als één acteur in verschillende films speelt, dan zie ik dat gewoon niet. Daar heb ik de aftiteling bij nodig. Echt heel vaag is dat.
Voorbeeld: ik had in Nijmegen 2 weken lang introductie gehad, en had daar bij twee "mentormama's". Twee weken na de intro ga ik met een groepje mensen van mijn middelbare school naar de Refter. het was er heel druk, maar aan een tafeltje zat maar een enkele persoon. Dus ik vroeg aan diegene of ze er bezwaar tegen had dat we bij haar gingen zitten. Geen bezwaar, dus gingen we daar zitten.
Dat was dus één van mijn mentormama's. Ik had haar totaal niet herkend. Dat gebeurde pas toen ze opstond en iets zei als: "Ik ben ... hoor, je hoeft niet te doen alsof je me niet herkent!!" Ze had in tussentijd haar haar laten verven en knippen, en tsja, als ezelsbruggetje om mensen te herkennen, gebruik ik nu eenmaal kapsels, want gezichten, die kan ik op een of andere manier maar moeilijk onthouden. Zeker als het van die standaard-knappe kopjes zijn.
Ik heb het ook met acteurs. Als één acteur in verschillende films speelt, dan zie ik dat gewoon niet. Daar heb ik de aftiteling bij nodig. Echt heel vaag is dat.
Ik ken het, misschien niet zo extreem als sommige mensen hier
Maar goed mijn verhaal.
Ik was bij een klein festival waar ik een meidje leerde kennen toen ik ontzettend zat was. Die naam enzo heb ik gekregen. De volgende dag kon ik het meisje nog helemaal herinneren. Had ik het nog over met een klasgenoot die haar kende. per toeval leerde ik een meisje kennen via een profielensite die haar ook kende. Het volgend weekend kwam ik beide meisjes tegen. Erg leuk was het. Een week later kwam ik dat eerste meisje weer tegen op het station. Naam kwijt En ik weet de naam van dat andere meisje ook niet meer
Oke, op het moment dat ik dit typ springt de naam van het 2e meisje me te binnen
Maar goed mijn verhaal.
Ik was bij een klein festival waar ik een meidje leerde kennen toen ik ontzettend zat was. Die naam enzo heb ik gekregen. De volgende dag kon ik het meisje nog helemaal herinneren. Had ik het nog over met een klasgenoot die haar kende. per toeval leerde ik een meisje kennen via een profielensite die haar ook kende. Het volgend weekend kwam ik beide meisjes tegen. Erg leuk was het. Een week later kwam ik dat eerste meisje weer tegen op het station. Naam kwijt En ik weet de naam van dat andere meisje ook niet meer
Oke, op het moment dat ik dit typ springt de naam van het 2e meisje me te binnen
Met namen ben ik niet goed, met gezichten wel. Ik weet alleen nooit waarvan. Weet alleen dat ik hem of haar eerder heb gezien.
Laatst ook weer, zat ik in de wachtkamer van de dokter en raak aan de praat met een andere vrouw. Had al vanaf dat ik binnenkwam het idee dat ik haar ergens van kende of eerder had gezien, maar natuurlijk geen idee waar, wanneer of waarvan.
Laatst ook weer, zat ik in de wachtkamer van de dokter en raak aan de praat met een andere vrouw. Had al vanaf dat ik binnenkwam het idee dat ik haar ergens van kende of eerder had gezien, maar natuurlijk geen idee waar, wanneer of waarvan.
(Un)masking for the greater good.
Misschien heb je wel een dubbelganger
Op woensdag 19 januari 2011 22:10 schreef JaneDoe het volgende:
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
dit is SHO, where you're guilty until proven innocent
Oow ja, ik heb volgens mij nog best vaak de zin: "ken ik jou niet ergens van", gebruikt. Alleen ik meende het wel altijd
Ik had laatst ook zoiets, wij hebben vaak van die stagaires hier lopen die ik dan zo heel af en toe eens zie (ik woon niet meer thuis). Kwam ik laatst thuis, waren mn ouders + die stagaire aan het eten en ik dacht bij mezelf heee een nieuwe stagaire, ff voorstellen. Bleek dus dat ik die gast een paar maanden eerder al had gezien en voorgesteld ach ja .
Vanuit mn werk kom ik ook met veel verschillende mensen in gesprek, soms afvragend of ik diegene nou wel of niet al gesproken heb
Laatst kwam ik ook iemand tegen, begint heel gesprek met me en ik maar denken wtf wie is dat! . Toch maar de stoute schoenen aangetrokken waarop zij heel verbaasd reageerde: Ken je me niet meer dan? We hebben vorige week in kroeg xx nog heel lang staan praten!! *slik*
[ Bericht 22% gewijzigd door Beroepsgokker op 26-05-2006 15:37:28 ]
.Vanuit mn werk kom ik ook met veel verschillende mensen in gesprek, soms afvragend of ik diegene nou wel of niet al gesproken heb
Laatst kwam ik ook iemand tegen, begint heel gesprek met me en ik maar denken wtf wie is dat! . Toch maar de stoute schoenen aangetrokken waarop zij heel verbaasd reageerde: Ken je me niet meer dan? We hebben vorige week in kroeg xx nog heel lang staan praten!! *slik*
[ Bericht 22% gewijzigd door Beroepsgokker op 26-05-2006 15:37:28 ]
Ik ben je weleens tegengekomen in Hilversum, toen zei ik Hey Robert en toen ben ik doorgelopen.
Serieus.
Dat heb ik ook al eens gehad met Sunchaser.
Serieus.
Dat heb ik ook al eens gehad met Sunchaser.
Dit is voor mij ook een levensgroot probleem.quote:Op donderdag 25 mei 2006 20:48 schreef Verbal het volgende:
Vandaag was het weer zover... ik kom iemand tegen die mij blijkbaar kent (begroet me vrolijk met "Hee hallo Robert") en blij vraagt hoe het gaat.
Compleet blanco. Geen ideeeeeee wie het is. Dus ik op zo'n niets-aan-de-hand-toontje "hee hoi" en ik vertel dat het prima gaat. Ik stel de wedervraag en daar komt antwoord op, maar ik voel zo langzamerhand aan diegene dat ik blijkbaar iets enthousiaster of specifieker had moeten reageren...
Maar echt geen idee. Keine blasse ahnung
En da's nou de derde keer in een maand of twee tijd.
Nou weet ik dat ik altijd al slecht ben geweest in het herkennen van hoofden, daar de juiste naam en context bij plaatsen, maar het is nu echt al een paar keer voorgekomen dat er voor mij volslagen vreemden mij vol enthousiasme begroeten. Niet dat het goede vrienden van mij zijn of zijn geweest, maar het is blijkbaar ook meer geweest dan alleen een keer de weg gevraagd...
Vrij vervelend. Hebben jullie dat ook wel eens?
V.
dwz, ik heb geen enkele moeite met het onthouden van namen maar ik heb grote problemen met mensen herkennen. Vaak probeer ik een herkennings methode te vinden, bijvoorbeeld een moedervlek of een pukkel op een bepaalde plek. Dat soort informatie kan ik gemakkelijk onthouden in combinatie met een naam.
Tot overmaat van ramp woon ik ook nog in Taiwan en al die Chineesjes lijken al helemaal op elkaar
Als ik een relatie heb dan onthoudt mijn vriendin altijd welke kennissen ik heb.
Op straat gaat het dan: "Hee A, die jongen/meisje ken jij toch?"
En als die relatie dan uit is dan ben ik gelijk een deel van mijn kennissen kring kwijt omdat ik ze niet meer herken
Ik ben ook weleens in de problemen geraakt met een date. Als ze op de tweede date dr haar anders heeft (bijvoorbeeld in een staartje ipv los) dan herkende ik haar niet meer. Leg dat maar eens uit
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
En die heet zelfs niet eens Robert!quote:Op zaterdag 27 mei 2006 11:09 schreef Eightball het volgende:
Dat heb ik ook al eens gehad met Sunchaser.
Maareh... ik heb het zelf ook wel eens gehad, maar niet in zulke extreme mate. Mijn moeder wel en ik moet zeggen dat het wel tot leuke situaties kan leiden. Tenminste, voor de anderen.
Goed, mijn moeder heeft dus heel vaak gehad dat ze iemand niet herkende en voelt zich (uiteraard) ook altijd erg opgelaten in dat soort situaties. Zijn we jaren geleden eens ergens in Nederland op vakantie, lopen we in een supermarkt, wordt mijn moeder aangesproken door een man die haar ontzettend enthousiast begroet. Zo van "Héé hallo, hoe gaat het met jóu??" babbel... babbel... babbel.... Ik zag al aan het hoofd van mijn moeder dat ze weer eens geen idee had en zich wanhopig stond af te vragen wie die vent in godsnaam was.
Om een lang verhaal kort te maken, het ging dus minutenlang door, tot die man er ineens achter kwam dat hij degene was die zich vergiste. Het was dus helemaal geen bekende! En als mijn moeder nu niet zo vaak zou hebben dat ze mensen echt niet herkende, dan zou ze dat ook gezegd hebben, maar door haar onzekerheid op dat gebied speelde ze het maar mee en duurde het dus vrij lang voordat ze erachter kwamen. Ik heb echt zo gelachen...
Lying awake, wondering if there is a Dog...
Tijn won het Morlvision Songfestival 2023
Tijn won het Morlvision Songfestival 2023
Hmm en ik dacht dat ik hier wanhopig in was Maar ik heb er vooral veel problemen mee als ik iemand net leer kennen. Ik kan ook makkelijk iemand voor de eerste keer zien, lang praten en later vergeten hoe hij/zij er ook alweer in godsnaam uitzag, laat staan dat ik de naam onthoud Na een paar keer weet ik het gezicht altijd wel te plaatsen, maar namen duurt veel en veel langer. Van sommige studiegenoten die ik tijdens het college niet spreek en buiten het college nooit zie zou ik na een jaar samen college te hebben gehad nog niet zomaar de naam weten En dan heb ik het over een werkcollege met een stuk of 20 studenten.. Maar dat is ook niet zo'n probleem als je toch niet met ze praat
Over dat laatste : Het ergste geval wat ik heb meegemaakt is in een kroeg iemand tegenkomen, een knul die me al een hele tijd stond aan te staren en naar me te glimlachen en voorzichtig te zwaaien, om uiteindelijk toch maar op me af te stappen.quote:Op vrijdag 26 mei 2006 15:29 schreef Beroepsgokker het volgende:
Ik had laatst ook zoiets, wij hebben vaak van die stagaires hier lopen die ik dan zo heel af en toe eens zie (ik woon niet meer thuis). Kwam ik laatst thuis, waren mn ouders + die stagaire aan het eten en ik dacht bij mezelf heee een nieuwe stagaire, ff voorstellen. Bleek dus dat ik die gast een paar maanden eerder al had gezien en voorgesteld ach ja .
Vanuit mn werk kom ik ook met veel verschillende mensen in gesprek, soms afvragend of ik diegene nou wel of niet al gesproken heb
Laatst kwam ik ook iemand tegen, begint heel gesprek met me en ik maar denken wtf wie is dat! . Toch maar de stoute schoenen aangetrokken waarop zij heel verbaasd reageerde: Ken je me niet meer dan? We hebben vorige week in kroeg xx nog heel lang staan praten!! *slik*
"Hoooooi, milagro, lang geleden, hoe gaat-ie?"
"uuuuh, ja goed , maar ken ik jou?"
"nou....uhm, we zijn ooit eens uitgeweest... enzo"
"ja, hoor!!!!!!, nou, echt niet, ik kan me er echt niets van herinneren, te komt me totaal niet bekend voor"
"nou, ik heb je nog opgehaald, je woont daar en daar, je hebt zus en zo meubels, en en..."
"hm...........dat klopt wel, ja, maar ik ben nog niet overtuigd, ik herken jou gewoon echt niet "
"nou, als ik nu zeg dat als je bij jou dit (......) doet, dat er dan dát (......) gebeurt......."
".......................... *slik"
Ik kon me de hele knul dus echt niet herinneren, ook niet na die ....uuh...geheugensteuntjes
Te erg, toch
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
Ik heb dat niet vaak, maar laatst overkwam het me. Tijdens het winkelen groet een man van middelbare leeftijd me. Ik herkende hem wel, in de zin van: dat gezicht had ik eerder gezien.
Hij zo tegen me aanpraten, hoe gaat het nu...Na een tijdje babbelen begon hij over bedrijf XX waar ik naartoe zou gaan. En toen begon het me te dagen, hij was een collega van me, way back in 2002. Maar dat compleet blaco gevoel...Vreselijk, je gaat dan echt aan jezelf twijfelen.
Overigens las ik laatst een interessant artikel in Psychologie Magazine over een man, die een aandoening had waardoor hij geen gezichten kon herkennen, zelfs niet van zijn eigen vrouw. Dat is iets wat mijn voorstellingsvermogen te boven gaat.
Hij zo tegen me aanpraten, hoe gaat het nu...Na een tijdje babbelen begon hij over bedrijf XX waar ik naartoe zou gaan. En toen begon het me te dagen, hij was een collega van me, way back in 2002. Maar dat compleet blaco gevoel...Vreselijk, je gaat dan echt aan jezelf twijfelen.
Overigens las ik laatst een interessant artikel in Psychologie Magazine over een man, die een aandoening had waardoor hij geen gezichten kon herkennen, zelfs niet van zijn eigen vrouw. Dat is iets wat mijn voorstellingsvermogen te boven gaat.
Ik had het trouwens laatst nog.
Kwam ik een best wel leuk meisje tegen op straat, en ze begon gelijk van hoi dit en dat blablabla
En ik had geen idee wie ze was, maar ik lulde maar een beetje mee, in de hoop dat ik me iets zou herinneren.
Na een tijdje zei ze: "je weet niet wie ik ben he" en toen liep ze weg
Overigens herinnerde ik me een paar dagen later wel wie het was.
neuken
Kwam ik een best wel leuk meisje tegen op straat, en ze begon gelijk van hoi dit en dat blablabla
En ik had geen idee wie ze was, maar ik lulde maar een beetje mee, in de hoop dat ik me iets zou herinneren.
Na een tijdje zei ze: "je weet niet wie ik ben he" en toen liep ze weg
Overigens herinnerde ik me een paar dagen later wel wie het was.
neuken
"If you want to make God laugh, tell him about your plans"
Mijn reisverslagen
Mijn reisverslagen
Nee, die heet Stephan.quote:Op zaterdag 27 mei 2006 11:20 schreef Jane het volgende:
En die heet zelfs niet eens Robert!
Dus ik, Hey Stephan, maar hij keek zo stom dat ik ben doorgelopen, zo van oh, sorry, ik dacht dat je iemand anders was. Maar het was hem wel.
Echt waar.
Het was meer een reflex. Hey! Stephan.
Weet je wat ook erg is? Iemand al een hele tijd (zijdelings) kennen en dan gewoon zijn naam niet weten...
Jaren geleden gingen we altijd met een groepje vrienden uit en daar hingen dan ook nog altijd een paar mensen omheen. Op een gegeven moment kwam er ook de broer bij van een van die jongens. Best een aardige gozer en hij was er uiteindelijk ook elke week. En hij was zelfs zo vriendelijk om aan te bieden om te helpen toen een vriendin van me ging verhuizen.
Nou ja, op dat moment ging ik toch eens voorzichtig vragen aan mijn vrienden hoe die gozer nou eigenlijk heette, want ik dacht dat ik de enige tuthola was die het vergeten was. Bleek dat echt niemand het wist! Maar dat is genant! Het contact was inmiddels wel zo dat we het ook echt niet meer konden vragen.
Uiteindelijk zijn we er via via wel achter gekomen, maar iedereen voelde zich wel vreselijk opgelaten.
Jaren geleden gingen we altijd met een groepje vrienden uit en daar hingen dan ook nog altijd een paar mensen omheen. Op een gegeven moment kwam er ook de broer bij van een van die jongens. Best een aardige gozer en hij was er uiteindelijk ook elke week. En hij was zelfs zo vriendelijk om aan te bieden om te helpen toen een vriendin van me ging verhuizen.
Nou ja, op dat moment ging ik toch eens voorzichtig vragen aan mijn vrienden hoe die gozer nou eigenlijk heette, want ik dacht dat ik de enige tuthola was die het vergeten was. Bleek dat echt niemand het wist! Maar dat is genant! Het contact was inmiddels wel zo dat we het ook echt niet meer konden vragen.
Uiteindelijk zijn we er via via wel achter gekomen, maar iedereen voelde zich wel vreselijk opgelaten.
Lying awake, wondering if there is a Dog...
Tijn won het Morlvision Songfestival 2023
Tijn won het Morlvision Songfestival 2023
Dat zou ik in Maastricht bijvoorbeeld met Maikuuuuuuul kunnen hebben.quote:Op zaterdag 27 mei 2006 11:25 schreef Eightball het volgende:
Het was meer een reflex. Hey! Stephan.
Hey, Maikuuul. Zoiets. Triest.
quote:Op zaterdag 27 mei 2006 11:20 schreef Jane het volgende:
[..]
En die heet zelfs niet eens Robert!
Maareh... ik heb het zelf ook wel eens gehad, maar niet in zulke extreme mate. Mijn moeder wel en ik moet zeggen dat het wel tot leuke situaties kan leiden. Tenminste, voor de anderen.
Goed, mijn moeder heeft dus heel vaak gehad dat ze iemand niet herkende en voelt zich (uiteraard) ook altijd erg opgelaten in dat soort situaties. Zijn we jaren geleden eens ergens in Nederland op vakantie, lopen we in een supermarkt, wordt mijn moeder aangesproken door een man die haar ontzettend enthousiast begroet. Zo van "Héé hallo, hoe gaat het met jóu??" babbel... babbel... babbel.... Ik zag al aan het hoofd van mijn moeder dat ze weer eens geen idee had en zich wanhopig stond af te vragen wie die vent in godsnaam was.
Om een lang verhaal kort te maken, het ging dus minutenlang door, tot die man er ineens achter kwam dat hij degene was die zich vergiste. Het was dus helemaal geen bekende! En als mijn moeder nu niet zo vaak zou hebben dat ze mensen echt niet herkende, dan zou ze dat ook gezegd hebben, maar door haar onzekerheid op dat gebied speelde ze het maar mee en duurde het dus vrij lang voordat ze erachter kwamen. Ik heb echt zo gelachen...
Zoiets had iemand met mij ook in de bus ooit.
Meisje staat me aan te staren, en komt op een gegeven moment naast me staan.
"Hoi "
"......uh hoi" (heb ik weer zeker, een pot die op me valt)
"zonde, hoor"
"............"
"nou, van je haarkleur"
"uuuh, die is bruin, ja..en ik ken jou of zo?"
"ja, jij bent Ananda en je was altijd blond , stond je veel beter"
"nou, weet je.....ik heer milagro en heb al jaaaaren bruin haar, hoor"
"waarom doe je zo???? wat is er met je, joh, Ananda????"
"ik bén Ananda niet, je vergist je, echt "
"echt niet, hè, wat valt me dit van je tegen, nu ja, laat maar dan, doei"
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
tip: zorg dat ie je belt. dan zegt ie zijn naam. en als ie het niet zegt kun je dat makkelijk vragen. "eh met wie spreek ik?"quote:Op zaterdag 27 mei 2006 11:28 schreef Jane het volgende:
Weet je wat ook erg is? Iemand al een hele tijd (zijdelings) kennen en dan gewoon zijn naam niet weten...
Jaren geleden gingen we altijd met een groepje vrienden uit en daar hingen dan ook nog altijd een paar mensen omheen. Op een gegeven moment kwam er ook de broer bij van een van die jongens. Best een aardige gozer en hij was er uiteindelijk ook elke week. En hij was zelfs zo vriendelijk om aan te bieden om te helpen toen een vriendin van me ging verhuizen.
Nou ja, op dat moment ging ik toch eens voorzichtig vragen aan mijn vrienden hoe die gozer nou eigenlijk heette, want ik dacht dat ik de enige tuthola was die het vergeten was. Bleek dat echt niemand het wist! Maar dat is genant! Het contact was inmiddels wel zo dat we het ook echt niet meer konden vragen.
Uiteindelijk zijn we er via via wel achter gekomen, maar iedereen voelde zich wel vreselijk opgelaten.
OT:
klinkt bekend allemaal. ik heb soms wel eens dat ik me zelfs van mensen die ik redelijk goed ken afvraag of ik ze wel zal herkennen als ik een afspraak met ze maak.
.quote:Op zaterdag 27 mei 2006 11:25 schreef Aventura het volgende:
Ik heb dat niet vaak, maar laatst overkwam het me. Tijdens het winkelen groet een man van middelbare leeftijd me. Ik herkende hem wel, in de zin van: dat gezicht had ik eerder gezien.
Hij zo tegen me aanpraten, hoe gaat het nu...Na een tijdje babbelen begon hij over bedrijf XX waar ik naartoe zou gaan. En toen begon het me te dagen, hij was een collega van me, way back in 2002. Maar dat compleet blaco gevoel...Vreselijk, je gaat dan echt aan jezelf twijfelen.
Overigens las ik laatst een interessant artikel in Psychologie Magazine over een man, die een aandoening had waardoor hij geen gezichten kon herkennen, zelfs niet van zijn eigen vrouw. Dat is iets wat mijn voorstellingsvermogen te boven gaat.
Ja dat heb ik op tv gezien, op Discovery of zo.
Vermoeiend best, wel , je tig keer voorstellen op 1 dag.
Je hele gezin een t-shirt aan met "ik ben je vrouw/dochter/zoon"
Zat in dezelfde docu als iemand die blind was, maar niet blind
DIe kon dus niets zien, maar alles werkte, op de een of andere manier gaven de hersenen de geregistreerde beelden niet door.
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
idd, die man kon mensen alleen mensen herkennen aan de stem. Voor de rest kon die geen gezichten oid onthouden.. Dat lijkt me dus echt zwaar klote..quote:Op zaterdag 27 mei 2006 11:42 schreef milagro het volgende:
[..]
.
Ja dat heb ik op tv gezien, op Discovery of zo.
Vermoeiend best, wel , je tig keer voorstellen op 1 dag.
Je hele gezin een t-shirt aan met "ik ben je vrouw/dochter/zoon"
Zat in dezelfde docu als iemand die blind was, maar niet blind
DIe kon dus niets zien, maar alles werkte, op de een of andere manier gaven de hersenen de geregistreerde beelden niet door.
Ik heb het trouwens ook wel, dit komt meer omdat ik in een dorpje woon en als ik dan boodschappen ofzo moet doen heb ik ook wle vaker dat iemand me groet en ik niet zou weten wie het was.
Op woensdag 2 september 2009 19:28 schreef L.no het volgende:
Wat nou. :( Je bént cute. :(
Op woensdag 7 december 2016 22:05 schreef Yvie_lu het volgende:
Dus ter bevestiging. Jij bent speciaal hoor O+
Wat nou. :( Je bént cute. :(
Op woensdag 7 december 2016 22:05 schreef Yvie_lu het volgende:
Dus ter bevestiging. Jij bent speciaal hoor O+
Ik heb dus het tegenovergestelde.
Hey Henk. Hoest?
Eh sorry, ik ken jou niet..
Jawel, wij zijn in '78 op schoolkamp geweest in Winterswijk.
Eh, ja, dat kan.
En in de klas zat jij daar en deed je dat bla bla.
Fuck ja, hoe weet je dat?
Nou ik was erbij.
En hoe heet jij dan?
Hey Henk. Hoest?
Eh sorry, ik ken jou niet..
Jawel, wij zijn in '78 op schoolkamp geweest in Winterswijk.
Eh, ja, dat kan.
En in de klas zat jij daar en deed je dat bla bla.
Fuck ja, hoe weet je dat?
Nou ik was erbij.
En hoe heet jij dan?
agossiequote:Op zaterdag 27 mei 2006 11:47 schreef Eightball het volgende:
Ik heb dus het tegenovergestelde.
Hey Henk. Hoest?
Eh sorry, ik ken jou niet..
Jawel, wij zijn in '78 op schoolkamp geweest in Winterswijk.
Eh, ja, dat kan.
En in de klas zat jij daar en deed je dat bla bla.
Fuck ja, hoe weet je dat?
Nou ik was erbij.
En hoe heet jij dan?
weet je wat ik zelfs had op de middelbare school?
ik zat altijd vooraan vanwege vervelend en zo, en op een gegeven moment draai ik me om , kijk de klas in achter me, zie ik 2 jongens zitten die ik dus echt nog nooit gezien had
"huh, zitten die bij mij in de klas"
Had ik ze op straat tegen gekomen, had ik ze ook nooit geloofd
"ja, ik zit bij jou in de klas, toch, gek!!!" ja, hooooooooooooor, right, alsof ik dat niet zou weten dan!
[i]"you left me standing here, a long long time ago"[/i]
)
Ja, maar da's te verklaren, want volgens mij ken ik jou ook gewoon nietquote:Op zaterdag 27 mei 2006 11:09 schreef Eightball het volgende:
Ik ben je weleens tegengekomen in Hilversum, toen zei ik Hey Robert en toen ben ik doorgelopen.
Serieus.
V.
Ja inderdaad, V. ja.
Nou, dat heb ik niet, maar waar ik wèl last van heb, en daar zal dit ongetwijfeld wel mee te maken hebben, is dat mijn visuele geheugen echt enorm slecht is geworden sinds ik een verwaarloosde hersenschudding heb gehad.quote:Op zaterdag 27 mei 2006 11:25 schreef Aventura het volgende:
Overigens las ik laatst een interessant artikel in Psychologie Magazine over een man, die een aandoening had waardoor hij geen gezichten kon herkennen, zelfs niet van zijn eigen vrouw. Dat is iets wat mijn voorstellingsvermogen te boven gaat.
Normaal is het volgens mij zo, dat je, als je je ogen dicht doet, in your mind's eye je toch wel gezichten voor de geest moet kunnen halen, zeker als je iemand net hebt gezien.
Dat lukt mij dus gewoon niet. Zelfs niet het gezicht van mijn vriendin. Ik zie gewoon een soort donkerder versie van televisie-ruis, met daarin wat vage contouren.
*disclaimer* ik herken mijn vriendin dus wèl (en anderen die ik goed ken), maar ik kan hun gezicht alleen niet voor de geest halen. Wel hinderlijk. Misschien toch maar eens naar een neuroloog
V.
Ja inderdaad, V. ja.
Ik ben zeldzaam goed met ( het herinneren van ) gezichten,
en zeldzaam slecht met ( het herinneren van ) het verhaal achter de gezichten.
Da's ook vervelend, hoor.
en zeldzaam slecht met ( het herinneren van ) het verhaal achter de gezichten.
Da's ook vervelend, hoor.
...dass wir fliegen.
Ik heb weleens staan zoenen met iemand waarvan ik dan de naam niet eens wistquote:Op zaterdag 27 mei 2006 11:28 schreef Jane het volgende:
Weet je wat ook erg is? Iemand al een hele tijd (zijdelings) kennen en dan gewoon zijn naam niet weten...
we er via via wel achter gekomen, maar iedereen voelde zich wel vreselijk opgelaten.
Kom je elkaar de week erop weer tegen: 'Hoi, ehm...'
|
|
