Maak samen een verhaal - Deel 1 (3 woorden)

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest

doormidden gebroken worden.

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn

_{schever dan,
aanwees als...}

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn vinger onder een

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen.

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Mijn aanvulling is gewoon genegeerd

Stom spel

quote:

Op dinsdag 30 mei 2006 18:08 schreef Zhenar het volgende:
Mijn aanvulling is gewoon genegeerd

Stom spel

had het helemaal niet gelezen eigenlijk

aah probeer het gewoon nog eens, spelletjes zijn leuk

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire. Natuurlijk was zij

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire. Natuurlijk was zij vooral bezig met

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire. Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder op haar vingers

_{Even een witregeltje voor de leesbaarheid hoor}

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder op haar vingers te kauwen en


OFFTOPIC

quote:

Even een witregeltje voor de leesbaarheid hoor

woow super relaxt man

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder op haar vingers te kauwen en paprika te eten

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder op haar vingers te kauwen en paprika te eten daarna ging ze

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder op haar vingers te kauwen en paprika te eten daarna ging ze met haar moeder

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder op haar vingers te kauwen en paprika te eten, daarna ging ze met haar moeder geweldig zitten schransen.

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder op haar vingers te kauwen en paprika te eten, daarna ging ze met haar moeder geweldig zitten schransen. Helaas voor moeders

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder op haar vingers te kauwen en paprika te eten, daarna ging ze met haar moeder geweldig zitten schransen. Helaas voor moeders was Bonnie niet

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder op haar vingers te kauwen en paprika te eten, daarna ging ze met haar moeder geweldig zitten schransen. Helaas voor moeders was Bonnie niet slim genoeg om

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder op haar vingers te kauwen en paprika te eten, daarna ging ze met haar moeder geweldig zitten schransen. Helaas voor moeders was Bonnie niet slim genoeg om lijken te bergen

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder op haar vingers te kauwen en paprika te eten, daarna ging ze met haar moeder geweldig zitten schransen. Helaas voor moeders was Bonnie niet slim genoeg om lijken te bergen tijdens het eten

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder op haar vingers te kauwen en paprika te eten, daarna ging ze met haar moeder geweldig zitten schransen. Helaas voor moeders was Bonnie niet slim genoeg om lijken te bergen tijdens het eten werd zij dan ook erg ziek

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder op haar vingers te kauwen en paprika te eten, daarna ging ze met haar moeder geweldig zitten schransen. Helaas voor moeders was Bonnie niet slim genoeg om lijken te bergen tijdens het eten werd zij dan ook erg ziek. Bonnie had iets

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder op haar vingers te kauwen en paprika te eten, daarna ging ze met haar moeder geweldig zitten schransen. Helaas voor moeders was Bonnie niet slim genoeg om lijken te bergen; tijdens het eten werd zij dan ook erg ziek. Bonnie had iets te weinig benul

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder op haar vingers te kauwen en paprika te eten, daarna ging ze met haar moeder geweldig zitten schransen. Helaas voor moeders was Bonnie niet slim genoeg om lijken te bergen; tijdens het eten werd zij dan ook erg ziek. Bonnie had iets te weinig benul van het leven

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder op haar vingers te kauwen en paprika te eten, daarna ging ze met haar moeder geweldig zitten schransen. Helaas voor moeders was Bonnie niet slim genoeg om lijken te bergen; tijdens het eten werd zij dan ook erg ziek. Bonnie had iets te weinig benul van het leven om te beseffen

Jump, de kwieke maar niet erg slimme belg, had een erg groot rood land met allemaal vage mensen. Deze mensen wilden allemaal een geel tafeltennisbatje hebben om eens lekker te spelen met rare dieren. Toen dit gedeelte vlam vatte ging hij zo snel mogelijk naar de hoeren alwaar hij samen met de gehandicapte ober obscene gebaren maakte naar al die masturberende hijgende paarden. Toen die hijgende paarden dood neer vielen viel er weinig meer te genieten. Dus moest de grote mensen massa maar ergens anders naar toe om nieuwe gele tafeltennisbatjes in hun poeperds te laten verbranden. Waarop Jump toen de politie belde om te vragen of ze even met hun grote boze leger langs zouden kunnen komen voor een behoorlijke gevaarlijke, maar interessante missie met mensen in witte pakken. De politie antwoorde niets, maar gooiden een onbekend projectiel. Dat bleek echter de fok!stok te zijn die hij onder het plaatsnaambord van lutjebroek had geplakt met zijn explosieve super lijm.

De volgende morgen kwam Jump erachter dat het projectiel tikkende geluiden maakte. Hij gooide snel het projectiel in een veel te kleine brievenbus zodat de postbode er moeite mee had om de post er doorheen te trekken, uit het gat dat te geforceerd trekken had opgelopen. De postbode besloot om de brievenbus verder te mollen door er gewoon omheen te schieten met z'n minigun en klappertjespistool. Dit vond meneer Jump niet fijn en belde weer met zijn moeder in het verre oosten, en dat was een slimme blonde Belgin die jaren geleden nog hoofd-postbusontstopper was. De ontstopte postbus vond het prettig om eens behoorlijk doorgesmeerd door te kunnen glijden, dus alle glibberende glijmiddelen werden gebruikt door de kwieke maar niet erg snelle belg. Dit had tot gevolg dat het allemaal behoorlijk glad begon te worden en dat het projectiel niet meer uit zijn lul te bereiken was, wat dat ook nogal ingewikkeld maakte. Toen de knaap geen zin meer had in van die tikkende dingen, kocht hij smurfenknikkers om grote ramen in te gooien, zodat iedereen de smurfen begon te loven. Dit vond Gargamel, de nogal erg gepikeerde smurfenvanger, natuurlijk een erg goed initiatief omdat zij nu op handen werden gedragen door het volk. Hij molk zijn prostaat en greep Brilsmurf die nu op het volk lette, waardoor smurfin jaloers werd op smulsmurf. Smurfin reageerde gepast door haar natte kut over zijn grote rode wolk leeg te storten bovenop het hoofd van FA schmoopy. De zondvloed ging geheel naar de grote boze Gargamel die natuurlijk alle zeilen bijzette om Smurfin terug te pakken met zijn Belgische en grote boezem vriend de enige echte Smurfenzeiker. Daarom werd het huwelijk van de pottenbakker en zijn geliefde gestaakt. Er was niemand die kwam opdagen. Gargamel deed alsof hij de smurfin in de watten legde maar ondertussen speelde haar MP3-speler het alom bekende nummer Kedeng Kedeng...... Oehoe.... Dit liedje wordt door trieste mensen niet gewaardeerd als een liedje dat met duizend BPM door de speakers wordt geblazen. Gargamel houdt niet van halve maatregelen, dus de MP3-speler moest doormidden gebroken worden. Helaas voor Gargamel hield Smurfenzeiker wel van een potje studentenleut en werd door het nuttigen van een lekkere pint overvallen door het Pintmannetje, die plotseling uit zijn postbusje was gekropen en naar de MP3-speler-winkel was geweest. Daar kreeg hij een klap voor zijn lelijke bolle enge vinger, die daardoor nog schever Smurfin aanwees als voordat hij zijn klap voor zijn vinger had gekregen. Aldus Bonnie St.Claire.

Natuurlijk was zij vooral bezig met uien pellen, zonder op haar vingers te kauwen en paprika te eten, daarna ging ze met haar moeder geweldig zitten schransen. Helaas voor moeders was Bonnie niet slim genoeg om lijken te bergen; tijdens het eten werd zij dan ook erg ziek. Bonnie had iets te weinig benul van het leven om te beseffen dat ze al