TV Televisie
Kookprogramma's, Actualiteitenprogramma's, Spelprogramma's en Documentaires. Praat er gezellig over mee, live of achteraf!
Bij die film had ik in elk geval de illusie dat ik het snapte. Of er nou nog een diepere betekenis achter zat die ik niet snapte, maakt me niet uit.quote:Op zaterdag 8 april 2006 17:11 schreef Kolkus het volgende:
[..]
Space Oddyssey was je meteen in zijn geheel duidelijk?
Lost In La Mancha
De documentaire over het fiasco rondom Terry Gilliams verfilming van het (fantastische) Don Quichot verhaal. Boeiende docu en eigenlijk gewoon té triest voor woorden hoe dat project gedwarsboomd werd door ingrepen van hogerhand, althans zo leek het.
De documentaire over het fiasco rondom Terry Gilliams verfilming van het (fantastische) Don Quichot verhaal. Boeiende docu en eigenlijk gewoon té triest voor woorden hoe dat project gedwarsboomd werd door ingrepen van hogerhand, althans zo leek het.
Laura
Laura Hunt (GT) wordt gevonden, vermoord. Mark McPherson (DA) is de inspecteur die de moord mag gaan oplossen.
hij spreekt en verhoort diverse mensen die dicht bij Laura stonden. het blijkt dat ze van plan was om te gaan trouwen met Shelby Carpenter. maar Waldo Lydecker bracht haar aan t twijfelen, aangezien hij Laura ervan probeerde te overtuigen dat SC haar niet trouw was.
Laura zou daarom het weekend alleen in haar buitenhuisje gaan doorbrengen, ter overpeinzing.
Waldo's relatie met Laura blijft een beetje vaag, maar hij lijkt vooral een soort vaderfiguur voor Laura.
ook blijft onduidelijk wat Laura in Shelby zag. waarom ze ook maar overwoog om met hem te trouwen.
deze zaken komen middels flashbacks aan de orde, want de film opent nadat de moord gepleegd is.
juist de openstaande vaagheden verzwakken de film, waardoor het kauwgumachtige optreden van CW vooral blijft hangen.
DA speelt met verve de semi-nonchalante inspecteur, maar dat neemt niet weg dat ik deze film coulant naar boven afrondt tot een 7.
Laura Hunt (GT) wordt gevonden, vermoord. Mark McPherson (DA) is de inspecteur die de moord mag gaan oplossen.
hij spreekt en verhoort diverse mensen die dicht bij Laura stonden. het blijkt dat ze van plan was om te gaan trouwen met Shelby Carpenter. maar Waldo Lydecker bracht haar aan t twijfelen, aangezien hij Laura ervan probeerde te overtuigen dat SC haar niet trouw was.
Laura zou daarom het weekend alleen in haar buitenhuisje gaan doorbrengen, ter overpeinzing.
Waldo's relatie met Laura blijft een beetje vaag, maar hij lijkt vooral een soort vaderfiguur voor Laura.
ook blijft onduidelijk wat Laura in Shelby zag. waarom ze ook maar overwoog om met hem te trouwen.
deze zaken komen middels flashbacks aan de orde, want de film opent nadat de moord gepleegd is.
juist de openstaande vaagheden verzwakken de film, waardoor het kauwgumachtige optreden van CW vooral blijft hangen.
DA speelt met verve de semi-nonchalante inspecteur, maar dat neemt niet weg dat ik deze film coulant naar boven afrondt tot een 7.
THE PERILS OF GWENDOLINE IN THE LAND OF THE YIK YAK
GWENDOLINE
The queens will, is the queens will!
Onbegrijpelijke flauwekul die daardoor uiterst vermakelijk is voor de fans van BARBARIAN QUEEN en PIRANHA WOMEN IN THE AVOCADO JUNGLE OF DEATH.
Scantily clads sword 'n sandals flick die zichzelf niet serieus neemt en dat is maar goed ook.
Ik weet het: Lees de review maar als je wil weten waar deze film ECHT over gaat
GWENDOLINE
The queens will, is the queens will!
Onbegrijpelijke flauwekul die daardoor uiterst vermakelijk is voor de fans van BARBARIAN QUEEN en PIRANHA WOMEN IN THE AVOCADO JUNGLE OF DEATH.
Scantily clads sword 'n sandals flick die zichzelf niet serieus neemt en dat is maar goed ook.
Ik weet het: Lees de review maar als je wil weten waar deze film ECHT over gaat
De Schippers van de Kameleon
aardige film over hoe de tweeling sietse en hielke de boot verkrijgen en hoe ze een duo kleine criminelen weten te ontmaskeren en te vangen.
aardige film over hoe de tweeling sietse en hielke de boot verkrijgen en hoe ze een duo kleine criminelen weten te ontmaskeren en te vangen.
The Exorcism of Emily Rose
Final Destination 3
Nightwatch
The Dark
Amityville horror
Jep, ik heb een horroravondje gehad. The exorcism of Emily Rose vond ik het mooist. Dat ging over een rechtzaak tegen een pastoor die de exorcism had uitgevoerd. En ze was dus overleden. De vraag was of hij nu wel of niet nalatig is geweest in haar zorg.
De anderen vond ik niet zo... Final Destiation was weer hetzelfde. Nightwatch was enorm vaag. The Dark ging wel, maar het einde was wat apart. Je zit een uur op het verhaal te wachten en dan wordt het in een kwartiertje verteld. Zo van, ja het moet, maar onze tijd is eigenlijk op. En Amityville horror had ook een erg saai einde. Ze vaarden weg en dat was het, erg simpel...
Final Destination 3
Nightwatch
The Dark
Amityville horror
Jep, ik heb een horroravondje gehad. The exorcism of Emily Rose vond ik het mooist. Dat ging over een rechtzaak tegen een pastoor die de exorcism had uitgevoerd. En ze was dus overleden. De vraag was of hij nu wel of niet nalatig is geweest in haar zorg.
De anderen vond ik niet zo... Final Destiation was weer hetzelfde. Nightwatch was enorm vaag. The Dark ging wel, maar het einde was wat apart. Je zit een uur op het verhaal te wachten en dan wordt het in een kwartiertje verteld. Zo van, ja het moet, maar onze tijd is eigenlijk op. En Amityville horror had ook een erg saai einde. Ze vaarden weg en dat was het, erg simpel...
If those who are wiser always step down, we'd be ruled by the dumb... Why do the smart always step down?
SHUDOJO: NURE NAWA ZANGE
WET & ROPE
2e Japanse nunsploitation die ik zie na SEIJÛ GAKUEN en minder dan die film mede omdat deze cut duidelijk cut and censored is maar alsnog een aanschaf waard wat ik ook zeker ga doen
WET & ROPE
2e Japanse nunsploitation die ik zie na SEIJÛ GAKUEN en minder dan die film mede omdat deze cut duidelijk cut and censored is maar alsnog een aanschaf waard wat ik ook zeker ga doen
Paradise Now
Central do Brasil
21Grams
[ Bericht 1% gewijzigd door Sinner85 op 09-04-2006 19:42:46 ]
Central do Brasil
21Grams
[ Bericht 1% gewijzigd door Sinner85 op 09-04-2006 19:42:46 ]
...let's discredit it, let's pick away at it...
my dvd collection
my dvd collection
Prime (2005)
Eigenlijk to mijn verrassing nog best een leuke komedie. Uma Thurman wordt verliefd op een 23 jarige jongen. En natuurlijk heeft ze twijfels of zoiets wel kan, dus praat ze erover met haar psychotherapeute (Meryl Streep). De jongens moeder vindt het tegelijkertijd niets dat haar zoon met een oudere niet -Joodse vrouw heeft. Dan komt die moeder erachter dat Uma Thurman, die vrouw is. De moeder en de therapeute zijn dus hetzelfde. Vooral de conversaties tussen Uma en Meryl zijn vaak erg grappig. Maar ook de relatie tussen Uma en de jongere Bryan Greenberg werkt goed en heeft zowel zijn komische als zijn niet te vermijden dramatische momenten.
cijfer: 6.5
Trois couleurs: Bleu (1993)
De eerste film van de Trois Couleurs trilogie zet meteen de toon. Wat een prachtige cinemagrafie krijgen we vanaf de eerste seconde voorgeschoteld. En dan die uitstekende passende donkere muziek die steeds heel even onder de meest belangrijke emotionele scené's gespeeld worden. En dan ook nog eens het sterke acteerwerk van de typische Franse belle Juliette Binoche. En dan heb ik het nog niet eens gehad over hoe magistraal Krzysztof Kieslowski laat zien hoe Julie het verlies van haar man en dochter verwerkt. Hoe ze de totale emotionele ongebondenheid die haar nieuw "verworven" vrijheid haar schenkt opzoekt om dat verdriet in haar eentje te willen verwerken.
cijfer: 9
Trois couleurs: Blanc (1994)
De tweede film van de trilogie, die qua beeld en muziek ook prachtig was, vond ik qua filosofisch en psychologisch vlak minder dan Blue. Maar qua sociologisch inkijk op de maatschappij en menselijk gedrag juist wel weer heel goed. Deze film gaat over een Poolse immigrant Karol, die moet scheiden van zijn grote liefde Julie Delpy. Daardoor komt hij op straat te leven. En keert terug naar Polen. Om daar zich langzaam aan rijk te worden en een plot te verzinnen om..
Hoewel ik dit de minste van de drie vond. Is het wel de meest vermakelijk en makkelijkste van de drie. Dit is bijvoorbeeld de enige van de drie waarbij ik gelachen heb.
cijfer: 8.5
Trois couleurs: Rouge (1994)
Rouge had natuurlijk ook weer prachtige beelden en mooie muziek.
Ik vond dat Rouge precies goed tussen Blue en Blanc inzit. Het heeft aan de ene kant de meer diepere filosofische kant die Blue ook heeft over hoe mensen handelen en interactie met elkaar hebben. En de meer vermakelijke kant die Blanc heeft qua verhaal en spanning opbouw. De relatie tussen Valentine en de rechter roept velen vragen op over wie hij is, wat hun relatie is en de relatie die ze heeft met August.
cijfer: een wat dikkere 8.5
Eigenlijk to mijn verrassing nog best een leuke komedie. Uma Thurman wordt verliefd op een 23 jarige jongen. En natuurlijk heeft ze twijfels of zoiets wel kan, dus praat ze erover met haar psychotherapeute (Meryl Streep). De jongens moeder vindt het tegelijkertijd niets dat haar zoon met een oudere niet -Joodse vrouw heeft. Dan komt die moeder erachter dat Uma Thurman, die vrouw is. De moeder en de therapeute zijn dus hetzelfde. Vooral de conversaties tussen Uma en Meryl zijn vaak erg grappig. Maar ook de relatie tussen Uma en de jongere Bryan Greenberg werkt goed en heeft zowel zijn komische als zijn niet te vermijden dramatische momenten.
cijfer: 6.5
Trois couleurs: Bleu (1993)
De eerste film van de Trois Couleurs trilogie zet meteen de toon. Wat een prachtige cinemagrafie krijgen we vanaf de eerste seconde voorgeschoteld. En dan die uitstekende passende donkere muziek die steeds heel even onder de meest belangrijke emotionele scené's gespeeld worden. En dan ook nog eens het sterke acteerwerk van de typische Franse belle Juliette Binoche. En dan heb ik het nog niet eens gehad over hoe magistraal Krzysztof Kieslowski laat zien hoe Julie het verlies van haar man en dochter verwerkt. Hoe ze de totale emotionele ongebondenheid die haar nieuw "verworven" vrijheid haar schenkt opzoekt om dat verdriet in haar eentje te willen verwerken.
En dan die uitstekende passende donkere muziek die steeds heel even onder de meest belangrijke emotionele scené's gespeeld worden. 
En dan heb ik het nog niet eens gehad over hoe magistraal Krzysztof Kieslowski laat zien hoe Julie het verlies van haar man en dochter verwerkt. Hoe ze de totale emotionele ongebondenheid die haar nieuw "verworven" vrijheid haar schenkt opzoekt om dat verdriet in haar eentje te willen verwerken. 
cijfer: 9
Trois couleurs: Blanc (1994)
De tweede film van de trilogie, die qua beeld en muziek ook prachtig was, vond ik qua filosofisch en psychologisch vlak minder dan Blue. Maar qua sociologisch inkijk op de maatschappij en menselijk gedrag juist wel weer heel goed. Deze film gaat over een Poolse immigrant Karol, die moet scheiden van zijn grote liefde Julie Delpy. Daardoor komt hij op straat te leven. En keert terug naar Polen. Om daar zich langzaam aan rijk te worden en een plot te verzinnen om..
Hoewel ik dit de minste van de drie vond. Is het wel de meest vermakelijk en makkelijkste van de drie. Dit is bijvoorbeeld de enige van de drie waarbij ik gelachen heb.
cijfer: 8.5
Trois couleurs: Rouge (1994)
Rouge had natuurlijk ook weer prachtige beelden en mooie muziek.
Ik vond dat Rouge precies goed tussen Blue en Blanc inzit. Het heeft aan de ene kant de meer diepere filosofische kant die Blue ook heeft over hoe mensen handelen en interactie met elkaar hebben. En de meer vermakelijke kant die Blanc heeft qua verhaal en spanning opbouw. De relatie tussen Valentine en de rechter roept velen vragen op over wie hij is, wat hun relatie is en de relatie die ze heeft met August.
cijfer: een wat dikkere 8.5
Gisteravond met mijn geliefde "The Last Samurai" zitten kijken.
(zij wilde 'm liever zien dan ik, maar goed)
Maar goed, het was een onderhoudende film met vooral heel veel mooie beelden.
(zij wilde 'm liever zien dan ik, maar goed)
Maar goed, het was een onderhoudende film met vooral heel veel mooie beelden.
The dog who is so angry he cannot move. He cannot eat. He cannot sleep. He can just barely growl. ...Bound so tightly with tension and anger, he approaches the state of rigor mortis.
Willow
Jeugdsentiment van de bovenste plank.
Jeugdsentiment van de bovenste plank.
Fake it baby - They won't even know!
You can make it ?
Cos everybody knows that that's the way to go
You can make it ?
Cos everybody knows that that's the way to go
Slashers (2001, Canada)
Een zestal Amerikanen doen mee aan een Japanse tv-show, waarin ze voor hun leven moeten vechten om uit de handen van drie psychopatische moordenaars, de Slashers, te blijven. Uiteraard slaagt niet iedereen daarin. In principe is dit gewoon een low-budget versie van The Running Man, met minder moordenaars, maar met méér gore. Het acteerniveau is af en toe wel suf, maar dat mag de pret niet drukken. Eigenlijk is dit gewoon een erg leuke film.
Een zestal Amerikanen doen mee aan een Japanse tv-show, waarin ze voor hun leven moeten vechten om uit de handen van drie psychopatische moordenaars, de Slashers, te blijven. Uiteraard slaagt niet iedereen daarin. In principe is dit gewoon een low-budget versie van The Running Man, met minder moordenaars, maar met méér gore. Het acteerniveau is af en toe wel suf, maar dat mag de pret niet drukken. Eigenlijk is dit gewoon een erg leuke film.
..what evil lurks in the hearts of man? The shadow knows.
FINAL DESTINATION 3
Niet zo leuk als z'n voorganger maar een aantal uitelkaar spattende lichamen doen het natuurlijk altijd goed. Lekker gory ook.
En tieten.
Niet zo leuk als z'n voorganger maar een aantal uitelkaar spattende lichamen doen het natuurlijk altijd goed. Lekker gory ook.
En tieten.
The Crescent Moon (Kor)
Film over een broer en zijn gebochelde zusje....heel dramatisch, maar dat hoort ook zo in een dramafilm.
Leuke film met mooi einde.....
Return to Dongmakgol (Kor)
Alleen al voor de soundtrack van Joe Hisaichi was deze film een genot om naar te kijken.
Film over een Koreaans dorpje ten tijde van de oorlog, waar men geen weet heeft van deze oorlog, en dat heeft zijn uitwerking op militairen van beide zijdes die er per ongeluk stranden....superfilm...
Film over een broer en zijn gebochelde zusje....heel dramatisch, maar dat hoort ook zo in een dramafilm.
Leuke film met mooi einde.....
Return to Dongmakgol (Kor)
Alleen al voor de soundtrack van Joe Hisaichi was deze film een genot om naar te kijken.
Film over een Koreaans dorpje ten tijde van de oorlog, waar men geen weet heeft van deze oorlog, en dat heeft zijn uitwerking op militairen van beide zijdes die er per ongeluk stranden....superfilm...
...and what about cunture club, are they a cult too?...
saw
Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban Unban
Bound by Honor
Vooral gekeken omdat deze in de top 250 staat bij Moviemeter en ik dat vrij opvallend vond. De meningen lijken ook verdeeld, sommigen vinden het schitterend, waarschijnlijk mensen die ook Scarface super vonden, anderen (de snobs ) vinden het enorme bagger. Eigenlijk is de film niet meer dan 3 uur matig geacteerde stoerdoenerij aan mekaar geluld met latino-stopwoordjes. Maar toch heb ik me tijdens die 3 uren geen seconde verveeld. Zesje dus.
Vooral gekeken omdat deze in de top 250 staat bij Moviemeter en ik dat vrij opvallend vond. De meningen lijken ook verdeeld, sommigen vinden het schitterend, waarschijnlijk mensen die ook Scarface super vonden, anderen (de snobs ) vinden het enorme bagger. Eigenlijk is de film niet meer dan 3 uur matig geacteerde stoerdoenerij aan mekaar geluld met latino-stopwoordjes. Maar toch heb ik me tijdens die 3 uren geen seconde verveeld. Zesje dus.
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
Sideways
Aparte film! Wel een mooi verhaal, leuke humor en leuke personages. Alleen misschien iets aan de lange kant, maar ik heb me wel vermaakt
Aparte film! Wel een mooi verhaal, leuke humor en leuke personages. Alleen misschien iets aan de lange kant, maar ik heb me wel vermaakt
And you know I might
Have just flown too far from the floor this time
Cause they calling me by my name..
Have just flown too far from the floor this time
Cause they calling me by my name..
Gisteravond begonnen aan "Garden State".
Na een half uur heb ik 'm uitgezet. Het kon me voor geen meter boeien.
Na een half uur heb ik 'm uitgezet. Het kon me voor geen meter boeien.
The dog who is so angry he cannot move. He cannot eat. He cannot sleep. He can just barely growl. ...Bound so tightly with tension and anger, he approaches the state of rigor mortis.
oh ja, van 't weekend ook nog het laatste stuk van 'Constantine' gekeken.
Erg vermakelijk, vooral Peter Stormare was om te smullen zo goed.
Dikke aanradert!
Erg vermakelijk, vooral Peter Stormare was om te smullen zo goed.
Dikke aanradert!
The dog who is so angry he cannot move. He cannot eat. He cannot sleep. He can just barely growl. ...Bound so tightly with tension and anger, he approaches the state of rigor mortis.
Ningen no joken II (The Human Condition II, The Road to Eternity) (1959)
In het begin van deel 2 vinden we Kaji (de geweldige Tatsuya Nakadai) in een trainingskamp voor het leger, waar hij op het eind van deel 1 naar toe werd gestuurd. Hier krijgt die natuurlijk het nodige te verduren. Maar de goedgeaarde Kaji probeert ondertussen ook nog op te komen voor de zwakkere rekruten. Na een uit de hand gelopen straf, eist Kaji straf voor één van zijn superieuren. Nadat hij een vriend helpt overlopen naar de Russen wordt hij na een kort ziektebed gepromoveerd. En krijgt een eigen platoon, regiment, baltijon ofzo (ik ben nooit goed in militaire termen iig een dozijn mannen) onder zich. Omdat de oorlog ten einde loopt zijn dit zijn voornamelijk of oudere mannen of nog hele jonge knaapjes. Maar Kaji zou Kaji niet zijn als die ze niet speciaal behandeld. Hij probeert naast streng tijdens de training, vrienden met ze te zijn in de barakken. Het andere regiment dat voornamelijk uit veteranen bestaat vindt Kaji maar een zwakkeling en Kaji krijgt daarom weer de nodige klappen. En de vriendelijke jonge officier, die Kaji wel wil helpen, kan dat niet, omdat de veteranen steeds minder van zijn rank beginnen aan te trekken en hij de veteranen nodig heeft in de strijd. Dan wordt Kaji en zijn mannen naar de voorlinie gestuurd om greppels te graven. Op dat moment echter begint de Russiche invasie van China.
Dit deel is zoals in de meeste trilogiën echt een tussendeel, niet een minder deel, maar een deel waarin een brug wordt geslagen tussen het begin deel en het eind deel. In dit deel zien we hoe Kaji langzaam aan steeds meer veranderd. De bijna-heilige Kaji uit deel 1 krijgt steeds donkere menselijke trekjes. Met voor mij als één van de hoogtepunten het moment dat Shinjo het opgeeft tijdens een looptraining en Kaji i.p.v. hem verder te helpen uitmaakt voor afhaker en opgever.
Tatsuya Nakadai speelt weer fantastisch. En ook de regie Masaki Kobayashi is weer werkelijk subliem. De grootste minpunten aan de film vond ik dat die soms iets te vaak van de hak op de tak springt. En het wel heel erg neppe slaan de hele tijd.
cijfer: 9
Ningen no joken III (The Human Condition III, A Soldier's Prayer) (1961)
In dit laatste deel vinden zien we hoe Kaji, die als één van de weinige de strijd heeft overleefd, probeert terug te komen bij zijn vrouw Machiko. Samen met een handjevol andere overlevende soldaten en wat andere mensen die hij onderweg tegen komt probeert hij door vijandig gebied te trekken naar zijn woonplaats. Dan worden ze echter gevangen genomen door de Russen en naar een POW-kamp gestuurd. Daar probeert Kaji ervoor te zorgen dat hij en zijn mannen genoeg eten krijgen om in leven te blijven. Nadat hij voor saboteur is uitgemaakt, wordt hem een reisje Siberië in het vooruitzicht gesteld. Daarom besluit hij te ontsnappen. En moet hij de laatste zware loodjes in zijn reis naar zijn vrouw alleen afleggen.
In dit deel krijgen we te maken met een nieuwe Kaji. Hoewel die bij vlagen nog de goedheid heeft van de idealistische Kaji uit deel 1. Is Kaji nu vooral een cynische man, die voornamelijk gefixeerd is op zijn eigen overleven en het terugkeren naar zijn vrouw. Het protest tegen de kampbewakers in het POW-kamp is dan ook niet meer zo zeer uit principe en ideaal maar meer uit pure zelfbehoud en overlevingswil. De algehele moraal die Kobayashi imo lijkt te willen zeggen met deze trilogie is dan ook zeer deprimerend. Hij lijkt imo te willen zeggen dat het strijden voor ideaalen naiëf en dom is, omdat de buitenwereld te hard en bot is, en dat het enige wat teelt is om zo simpelweg te leven met familie, vrienden e.d. en daar zolang mogelijk van te genieten. Op het einde van deze trilogie is namelijk nog maar één ding dat telt voor Kaji namelijk het terugkeren bij zijn geliefde vrouw Machiko.
Ook in dit deel geldt weer dat zowel Nakadai als Kobayashi weer fantastisch werk afleveren.
Het grootste minpunt van dit deel dat dit deel nog erger van deel 2 van de hak op de tak springt. Zit ik met mijn hoofd nog in de ene situatie zijn we plotseling een niet goed te bepalen tijd- en plaatssprong verder.
Omdat dit laatste deel toch het deel is waar de hele trilogie zijn climax bereikt, vond ik hem net ietsje beter dan deel 1 en 2. Daarom,
cijfer: 9.5
In het begin van deel 2 vinden we Kaji (de geweldige Tatsuya Nakadai) in een trainingskamp voor het leger, waar hij op het eind van deel 1 naar toe werd gestuurd. Hier krijgt die natuurlijk het nodige te verduren. Maar de goedgeaarde Kaji probeert ondertussen ook nog op te komen voor de zwakkere rekruten. Na een uit de hand gelopen straf, eist Kaji straf voor één van zijn superieuren. Nadat hij een vriend helpt overlopen naar de Russen wordt hij na een kort ziektebed gepromoveerd. En krijgt een eigen platoon, regiment, baltijon ofzo (ik ben nooit goed in militaire termen iig een dozijn mannen) onder zich. Omdat de oorlog ten einde loopt zijn dit zijn voornamelijk of oudere mannen of nog hele jonge knaapjes. Maar Kaji zou Kaji niet zijn als die ze niet speciaal behandeld. Hij probeert naast streng tijdens de training, vrienden met ze te zijn in de barakken. Het andere regiment dat voornamelijk uit veteranen bestaat vindt Kaji maar een zwakkeling en Kaji krijgt daarom weer de nodige klappen. En de vriendelijke jonge officier, die Kaji wel wil helpen, kan dat niet, omdat de veteranen steeds minder van zijn rank beginnen aan te trekken en hij de veteranen nodig heeft in de strijd. Dan wordt Kaji en zijn mannen naar de voorlinie gestuurd om greppels te graven. Op dat moment echter begint de Russiche invasie van China.
Dit deel is zoals in de meeste trilogiën echt een tussendeel, niet een minder deel, maar een deel waarin een brug wordt geslagen tussen het begin deel en het eind deel. In dit deel zien we hoe Kaji langzaam aan steeds meer veranderd. De bijna-heilige Kaji uit deel 1 krijgt steeds donkere menselijke trekjes. Met voor mij als één van de hoogtepunten het moment dat Shinjo het opgeeft tijdens een looptraining en Kaji i.p.v. hem verder te helpen uitmaakt voor afhaker en opgever.
Tatsuya Nakadai speelt weer fantastisch. En ook de regie Masaki Kobayashi is weer werkelijk subliem. De grootste minpunten aan de film vond ik dat die soms iets te vaak van de hak op de tak springt. En het wel heel erg neppe slaan de hele tijd.
cijfer: 9
Ningen no joken III (The Human Condition III, A Soldier's Prayer) (1961)
In dit laatste deel vinden zien we hoe Kaji, die als één van de weinige de strijd heeft overleefd, probeert terug te komen bij zijn vrouw Machiko. Samen met een handjevol andere overlevende soldaten en wat andere mensen die hij onderweg tegen komt probeert hij door vijandig gebied te trekken naar zijn woonplaats. Dan worden ze echter gevangen genomen door de Russen en naar een POW-kamp gestuurd. Daar probeert Kaji ervoor te zorgen dat hij en zijn mannen genoeg eten krijgen om in leven te blijven. Nadat hij voor saboteur is uitgemaakt, wordt hem een reisje Siberië in het vooruitzicht gesteld. Daarom besluit hij te ontsnappen. En moet hij de laatste zware loodjes in zijn reis naar zijn vrouw alleen afleggen.
In dit deel krijgen we te maken met een nieuwe Kaji. Hoewel die bij vlagen nog de goedheid heeft van de idealistische Kaji uit deel 1. Is Kaji nu vooral een cynische man, die voornamelijk gefixeerd is op zijn eigen overleven en het terugkeren naar zijn vrouw. Het protest tegen de kampbewakers in het POW-kamp is dan ook niet meer zo zeer uit principe en ideaal maar meer uit pure zelfbehoud en overlevingswil. De algehele moraal die Kobayashi imo lijkt te willen zeggen met deze trilogie is dan ook zeer deprimerend. Hij lijkt imo te willen zeggen dat het strijden voor ideaalen naiëf en dom is, omdat de buitenwereld te hard en bot is, en dat het enige wat teelt is om zo simpelweg te leven met familie, vrienden e.d. en daar zolang mogelijk van te genieten. Op het einde van deze trilogie is namelijk nog maar één ding dat telt voor Kaji namelijk het terugkeren bij zijn geliefde vrouw Machiko.
Ook in dit deel geldt weer dat zowel Nakadai als Kobayashi weer fantastisch werk afleveren.
Het grootste minpunt van dit deel dat dit deel nog erger van deel 2 van de hak op de tak springt. Zit ik met mijn hoofd nog in de ene situatie zijn we plotseling een niet goed te bepalen tijd- en plaatssprong verder.
Omdat dit laatste deel toch het deel is waar de hele trilogie zijn climax bereikt, vond ik hem net ietsje beter dan deel 1 en 2. Daarom,
cijfer: 9.5
Saw 2 is super, heb hem nu 3 keer gezien maar blijf het een geweldige film vinden, veel beter dan deel 1.
Vind het een rukfilm met een nu al te veel uitgeholde formule, een te gekunsteld einde en matig acteerwerk.quote:Op maandag 10 april 2006 16:45 schreef Alieda1984 het volgende:
Saw 2 is super, heb hem nu 3 keer gezien maar blijf het een geweldige film vinden, veel beter dan deel 1.
Ohja, en hij verveelde me ook nog.
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Demoniac
Kijk, als je een hoop films kijkt, dan kom je af en toe iets heel aparts tegen. Iets wat anders is dan andere films, een film die alles op zijn kop zet, een film die de waardeschaal herindeelt. In dit geval en bij deze film krijgt de term "Wat een ongelooflijk zinloze kutfilm" een nieuwe dimensie. De regie (wat hier vooral betekent dat er furieus wordt ingezoomd op elke toevallig passerende bos schaamhaar) is in de dubieuze handen van Jesus Franco.
De film bestaat uit wat willekeurige lesbische softporno waarbij wat bebloede lichamen worden afgelebberd, afgewisseld met één of andere ex-priester die wat uit een raam staat te staren en ook af en toe een naakte juffrouw aan zijn meubilair bindt om haar dan neer te steken. Omdat zoiets uiteraard niet is toegelaten, wordt hij nog wat achtervolgd wordt door enkele opvallend slecht acterende agenten met speelgoedpistolen. Ergens tussendoor zit ook nog de saaiste orgie aller tijden, op de doorsnee begrafenis is meer sfeer en is die ook iets geiler.
Beste acteerprestatie komt nog van Franco zelf als de creepy uit-het-raam-staarder, want Franco blijkt dat erg goed te kunnen. De rest van de cast is gezegend met de acteermogelijkheden van een pot aardbeienconfituur. Voor de fans: in de film zit ook nog een cameo van het slechtste toupetje uit de filmgeschiedenis. Hilariteit alom ook bij de dubbing, waarbij alle talen even fake klinken, het is een gave en ook wel een beetje bewonderenswaardig om de intelligentie van zoveel verschillende taalgroepen toch te beledigen.
Maar toch nog een 2/10 vanwege het briljante "Kijk, ik heb borsten"-kunstje dat Lina Romay 83 keer toepast tijdens de film.
Kijk, als je een hoop films kijkt, dan kom je af en toe iets heel aparts tegen. Iets wat anders is dan andere films, een film die alles op zijn kop zet, een film die de waardeschaal herindeelt. In dit geval en bij deze film krijgt de term "Wat een ongelooflijk zinloze kutfilm" een nieuwe dimensie. De regie (wat hier vooral betekent dat er furieus wordt ingezoomd op elke toevallig passerende bos schaamhaar) is in de dubieuze handen van Jesus Franco.
De film bestaat uit wat willekeurige lesbische softporno waarbij wat bebloede lichamen worden afgelebberd, afgewisseld met één of andere ex-priester die wat uit een raam staat te staren en ook af en toe een naakte juffrouw aan zijn meubilair bindt om haar dan neer te steken. Omdat zoiets uiteraard niet is toegelaten, wordt hij nog wat achtervolgd wordt door enkele opvallend slecht acterende agenten met speelgoedpistolen. Ergens tussendoor zit ook nog de saaiste orgie aller tijden, op de doorsnee begrafenis is meer sfeer en is die ook iets geiler.
Beste acteerprestatie komt nog van Franco zelf als de creepy uit-het-raam-staarder, want Franco blijkt dat erg goed te kunnen. De rest van de cast is gezegend met de acteermogelijkheden van een pot aardbeienconfituur. Voor de fans: in de film zit ook nog een cameo van het slechtste toupetje uit de filmgeschiedenis. Hilariteit alom ook bij de dubbing, waarbij alle talen even fake klinken, het is een gave en ook wel een beetje bewonderenswaardig om de intelligentie van zoveel verschillende taalgroepen toch te beledigen.
Maar toch nog een 2/10 vanwege het briljante "Kijk, ik heb borsten"-kunstje dat Lina Romay 83 keer toepast tijdens de film.
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
the doors
de alternatieve titel: Morrison on acid mocht helaas niet want dat zou de inhoud van de film wel verraden. Blijkbaar hebben alle geniale muzikanten hetzelfde levenspad bewandeld... Alleen de finish is onduidelijk. Val Kilmer is wel steengoed, maar dat is hij vrijwel altijd. Val is niet de reden om deze film alsnog te bekijken. Een cd opzetten van the doors is een beter idee.
something about mary
Deze film is slapstick gross-out komedie, maar het sterkste punt ervan is naar mijn idee het romantische, het feelgood, het verrassend echt aanvoelende verliefdheidgevoel tussen Ted en Mary. Samen een blowtje roken en uitkijken over het strand en dan door Cameron Diaz voor de gek gehouden worden (i'm fucking with you Ted) is fucking heaven. Verder steelt, STEELT, Dillon de show als Pat Healy met een zin: "i work with retards" de rest van zijn scenes zijn overigens niet minder. Eigenlijk wil ik deze film zien zonder enkele typische Farrelly grappen, volgens mij is hij dan veel sterker.
de alternatieve titel: Morrison on acid mocht helaas niet want dat zou de inhoud van de film wel verraden. Blijkbaar hebben alle geniale muzikanten hetzelfde levenspad bewandeld... Alleen de finish is onduidelijk. Val Kilmer is wel steengoed, maar dat is hij vrijwel altijd. Val is niet de reden om deze film alsnog te bekijken. Een cd opzetten van the doors is een beter idee.
something about mary
Deze film is slapstick gross-out komedie, maar het sterkste punt ervan is naar mijn idee het romantische, het feelgood, het verrassend echt aanvoelende verliefdheidgevoel tussen Ted en Mary. Samen een blowtje roken en uitkijken over het strand en dan door Cameron Diaz voor de gek gehouden worden (i'm fucking with you Ted) is fucking heaven. Verder steelt, STEELT, Dillon de show als Pat Healy met een zin: "i work with retards" de rest van zijn scenes zijn overigens niet minder. Eigenlijk wil ik deze film zien zonder enkele typische Farrelly grappen, volgens mij is hij dan veel sterker.
Does the name Dr Pavlov ring a bell?
Delicatessen
Ontzettend vreemde, zwarte comedy in een post-nucleaire setting. Jean-Pierre Jeunet tekende voor deze verfilming (zijn eerste lange speelfilm).
Heb nu al z'n lange films gezien en moet zeggen dat ik (uiteraard) na Amélie dit misschien wel de beste vond...
Ontzettend vreemde, zwarte comedy in een post-nucleaire setting. Jean-Pierre Jeunet tekende voor deze verfilming (zijn eerste lange speelfilm).
Heb nu al z'n lange films gezien en moet zeggen dat ik (uiteraard) na Amélie dit misschien wel de beste vond...
Vanavond ook gezien en ik ben het met je eens.quote:Op zondag 9 april 2006 21:45 schreef kinky_queen het volgende:
FINAL DESTINATION 3
Niet zo leuk als z'n voorganger maar een aantal uitelkaar spattende lichamen doen het natuurlijk altijd goed. Lekker gory ook.
En tieten.
[afbeelding]
Hell, van mij mag er op deze manier wel een deel 4 komen. Zolang het bloed maar lekker blijft vloeien blijf ik naar deze films gaan.
The thoughts of others screech at them like the forced laughs of a billion art house movie patrons.
IMDb Vote History
IMDb Vote History
Un Long Dimanche De Fiançailles. Prachtfilm!
Audrey Tautou . Jean-Pierre Jeunet
Audrey Tautou . Jean-Pierre Jeunet
"Whenever I feel blue, I start breathing again"
À bout de souffle (1960)
Na het zien las ik op imdb dat deze film erg revolutionair was, dat Godard met deze film de filmwereld op zijn kop zette enz. Dat is film-historisch natuurlijk heel interessant, maar levert het hedendaags ook nog een leuke goede film op? Het antwoord (voor mij) is ja.
De manier van alles op locatie te filmen met een simpele handheld camara geeft een ongelovelijk realistisch gevoel. Dit wordt ook nog eens versterkt door de realistische dialogen. En het duidelijk te horen geluid op de achtergrond, zoals de sirene die op een gegeven moment een conversatie verstoord. Hoewel het allemaal niet meer zo revolutionair is als in 1960, ken ik weinig films die hetzelde realistisch gevoel bezitten. Deze stijl die Godard lijkt te typeren vond ik ook al erg aantrekkelijk in Vivre sa Vie. En ik wil dus best wel wat meer van Godard zien. Dus snel op naar Une femme est une femme.
Maar naast Godard moet ik natuurlijk ook even Jean-Paul Belmondo en Jean Seberg noemen, waarvan de eerste erg goed is als de derde-rangs Humphrey Bogart-wannabe autodief en de laatste ook goed was in haar rol als vertederend meisje wat je eigenlijk toch niet mag.
cijfer: 8.5
Coffee and Cigarettes (2003)
Een serie shorts van Jim Jarmusch met een boel (ongemakkelijke) conversaties bij een bakkie pleur en een sigaretje. Het leuke is dat de meeste deelnemers zichzelf spelen of iig onder hun eigen naam.
De beste stukjes vond ik:
"Somewhere in California" Tom Waits die Iggy Pop loopt te fucken kom je nooit weer tegen. Dit was misschien het slechts geacteerde stukje van allemaal. Maar het zijn Iggy Pop en Tom Waits dus dat is hun vergeven.
"No Problem" vanwege de grappige misverstand over of er nu een probleem was.
"Cousins?" omdat daarin de genant en het ongemakkelijkheid van het gesprek het beste naar voren kwam.
"Twins" met een typische Steve Buscemi en een geinige elkaar steeds tegensprekende tweeling.
De iets wat mindere stukjes imo waren:
"Renée" was wel geinig, maar had imo meer ingezeten.
"Those Things'll Kill Ya" met de twee "maffiosi"
"Cousins" met de mooie dubbelrol van Cate Blanchett,
De minste stukjes vond ik:
"Jack Shows Meg His Tesla Coil" het minste en saaiste deel, waar ik gewoon niks mee kon.
"Strange to Meet You" vanwege overijverige en daarom irriterende Roberto Benigni
"Champagne" was ook saai en niet interessant.
"Delirium" viel me het meest tegen, omdat ik van het stukje met RZA, GZA en Bill Murray het meeste verwachtte, maar ook niet echt interessant of goed was.
algeheel cijfer: 8.5
[ Bericht 40% gewijzigd door Lonewolf2003 op 11-04-2006 15:45:35 ]
Na het zien las ik op imdb dat deze film erg revolutionair was, dat Godard met deze film de filmwereld op zijn kop zette enz. Dat is film-historisch natuurlijk heel interessant, maar levert het hedendaags ook nog een leuke goede film op? Het antwoord (voor mij) is ja.
De manier van alles op locatie te filmen met een simpele handheld camara geeft een ongelovelijk realistisch gevoel. Dit wordt ook nog eens versterkt door de realistische dialogen. En het duidelijk te horen geluid op de achtergrond, zoals de sirene die op een gegeven moment een conversatie verstoord. Hoewel het allemaal niet meer zo revolutionair is als in 1960, ken ik weinig films die hetzelde realistisch gevoel bezitten. Deze stijl die Godard lijkt te typeren vond ik ook al erg aantrekkelijk in Vivre sa Vie. En ik wil dus best wel wat meer van Godard zien. Dus snel op naar Une femme est une femme.
Maar naast Godard moet ik natuurlijk ook even Jean-Paul Belmondo en Jean Seberg noemen, waarvan de eerste erg goed is als de derde-rangs Humphrey Bogart-wannabe autodief en de laatste ook goed was in haar rol als vertederend meisje wat je eigenlijk toch niet mag.
cijfer: 8.5
Coffee and Cigarettes (2003)
Een serie shorts van Jim Jarmusch met een boel (ongemakkelijke) conversaties bij een bakkie pleur en een sigaretje. Het leuke is dat de meeste deelnemers zichzelf spelen of iig onder hun eigen naam.
De beste stukjes vond ik:
"Somewhere in California" Tom Waits die Iggy Pop loopt te fucken kom je nooit weer tegen. Dit was misschien het slechts geacteerde stukje van allemaal. Maar het zijn Iggy Pop en Tom Waits dus dat is hun vergeven.
Dit was misschien het slechts geacteerde stukje van allemaal. Maar het zijn Iggy Pop en Tom Waits dus dat is hun vergeven. "No Problem" vanwege de grappige misverstand over of er nu een probleem was.
"Cousins?" omdat daarin de genant en het ongemakkelijkheid van het gesprek het beste naar voren kwam.
"Twins" met een typische Steve Buscemi en een geinige elkaar steeds tegensprekende tweeling.
De iets wat mindere stukjes imo waren:
"Renée" was wel geinig, maar had imo meer ingezeten.
"Those Things'll Kill Ya" met de twee "maffiosi"
"Cousins" met de mooie dubbelrol van Cate Blanchett,
De minste stukjes vond ik:
"Jack Shows Meg His Tesla Coil" het minste en saaiste deel, waar ik gewoon niks mee kon.
"Strange to Meet You" vanwege overijverige en daarom irriterende Roberto Benigni
"Champagne" was ook saai en niet interessant.
"Delirium" viel me het meest tegen, omdat ik van het stukje met RZA, GZA en Bill Murray het meeste verwachtte, maar ook niet echt interessant of goed was.
algeheel cijfer: 8.5
[ Bericht 40% gewijzigd door Lonewolf2003 op 11-04-2006 15:45:35 ]
IMPRINT
Deze gebannede aflevering van de 'Masters Of Horror' serie is pittig. Takashi Miike's aflevering heeft veruit de meest sadistische momenten (iets waar ik over het algemeen niet zo gecharmeerd van ben, buiten het feit dat het me weinig doet) uit de serie.
Hij kon mij eigenlijk weinig boeien
Deze gebannede aflevering van de 'Masters Of Horror' serie is pittig. Takashi Miike's aflevering heeft veruit de meest sadistische momenten (iets waar ik over het algemeen niet zo gecharmeerd van ben, buiten het feit dat het me weinig doet) uit de serie.
Hij kon mij eigenlijk weinig boeien
Tideland
Nieuwe Terry Gilliam, prachtig vormgegeven, maar naar. Kleine hoofdrolspeelster draagt de film bijna helemaal in haar eentje en dat lijkt soms iets te veel gevraagd. Blijft wel nawerken.
Moloch
Eva Braun wacht in een kasteel in de bergen op haar minnaar. Hitler, Goebbels en Bohrman komen zich een weekendje ontspannen. Vervreemdende film, prachtige beelden, die aan schilderijen doen denken. (Al had ik af en toe de neiging te roepen: Mag het licht aan? Ik zie niks )
The killing
Spannend!!! Mooie film
Capote
PSH maakt de film. Prachtig geacteerd intens drama, alles voor het boek.
The Right Stuff
Soms wist ik niet zo goed wat nu Amerikaans patriottisme was en wat pure ironie in deze geschiedenis van de Amerikaanse ruimtevaart. Wel erg vermakelijk.
Car wash
Als kind heb ik me enorm vermaakt bij deze film, dus het leek me een goed idee om 'm nog eens te bekijken. Oei. Wel leuke muziek.
Nieuwe Terry Gilliam, prachtig vormgegeven, maar naar. Kleine hoofdrolspeelster draagt de film bijna helemaal in haar eentje en dat lijkt soms iets te veel gevraagd. Blijft wel nawerken.
Moloch
Eva Braun wacht in een kasteel in de bergen op haar minnaar. Hitler, Goebbels en Bohrman komen zich een weekendje ontspannen. Vervreemdende film, prachtige beelden, die aan schilderijen doen denken. (Al had ik af en toe de neiging te roepen: Mag het licht aan? Ik zie niks )
)The killing
Spannend!!! Mooie film
Capote
PSH maakt de film. Prachtig geacteerd intens drama, alles voor het boek.
The Right Stuff
Soms wist ik niet zo goed wat nu Amerikaans patriottisme was en wat pure ironie in deze geschiedenis van de Amerikaanse ruimtevaart. Wel erg vermakelijk.
Car wash
Als kind heb ik me enorm vermaakt bij deze film, dus het leek me een goed idee om 'm nog eens te bekijken. Oei. Wel leuke muziek.
A spoonful of sugar...
Eorin shinbu
Romcommerig filmke. Twee oude heren hadden ooit afsproken dat hun kinderen zouden trouwen. Maar ze kregen beiden enkel een zoon, dus wordt beslist dat de kleinkinderen maar moeten trouwen. Helaas is de jongen 22 en het meisje slechts 15 en zien ze dit beiden niet zitten. Opa faket dan maar een sterfbedscene en het duo trouwt. Wat volgt is een vrij leuke (typische Zuid-Koreaanse) film waarbij de jongeman een idioot vol goede bedoelingen is en het meisje het moet hebben van haar schattige mimiek. Het blijft ook allemaal erg onschuldig, wat blijkbaar niet voor iedereen even duidelijk is aangezien er op IMDb wat pedofiele neigingen aan deze film worden toegedicht, wat gewoon onzin is.
Romcommerig filmke. Twee oude heren hadden ooit afsproken dat hun kinderen zouden trouwen. Maar ze kregen beiden enkel een zoon, dus wordt beslist dat de kleinkinderen maar moeten trouwen. Helaas is de jongen 22 en het meisje slechts 15 en zien ze dit beiden niet zitten. Opa faket dan maar een sterfbedscene en het duo trouwt. Wat volgt is een vrij leuke (typische Zuid-Koreaanse) film waarbij de jongeman een idioot vol goede bedoelingen is en het meisje het moet hebben van haar schattige mimiek. Het blijft ook allemaal erg onschuldig, wat blijkbaar niet voor iedereen even duidelijk is aangezien er op IMDb wat pedofiele neigingen aan deze film worden toegedicht, wat gewoon onzin is.
The average burglar breaks in and leaves clues everywhere. But not me. I'm completely clueless.
When Night Is Falling
camille is een docente mythologie aan een theologische school. ze heeft een relatie met een professor, maar omdat ze samen het pastoraat gaan leiden, zien ze zich genoodzaakt om over een huwelijk te gaan denken. vooral camille heeft daar haar twijfels over, niet over haar liefde.
dan wordt haar hond aangereden, ze raakt overstuur en terwijl ze in de wasserette zit, maakt ze kennis met Petra. Petra troost haar met haar woorden. Petra zorgt er echter ook voor dat hun wassen worden verwisseld. Camille moet dus op zoek naar Petra om de was terug te brengen. ze komt in het circus terecht, waar Petra werkt.
Petra blijkt op een lesbische relatie met camille uit te zijn. Camille voelt zich aangetrokken tot Petra, maar kan haar hart en haar verstand niet goed combineren, hetgeen escaleert als ze haar hond gaat begraven.
redelijk mooie film, die vooral mooie circusbeelden heeft. de film blijft voortdurend ingetogen, waardoor het misschien wat sufjes wordt. het is al de tijd duidelijk waar t verhaal heen gaat, maar het wordt in een wat breedvoerig jasje gestoken.
camille is een docente mythologie aan een theologische school. ze heeft een relatie met een professor, maar omdat ze samen het pastoraat gaan leiden, zien ze zich genoodzaakt om over een huwelijk te gaan denken. vooral camille heeft daar haar twijfels over, niet over haar liefde.
dan wordt haar hond aangereden, ze raakt overstuur en terwijl ze in de wasserette zit, maakt ze kennis met Petra. Petra troost haar met haar woorden. Petra zorgt er echter ook voor dat hun wassen worden verwisseld. Camille moet dus op zoek naar Petra om de was terug te brengen. ze komt in het circus terecht, waar Petra werkt.
Petra blijkt op een lesbische relatie met camille uit te zijn. Camille voelt zich aangetrokken tot Petra, maar kan haar hart en haar verstand niet goed combineren, hetgeen escaleert als ze haar hond gaat begraven.
redelijk mooie film, die vooral mooie circusbeelden heeft. de film blijft voortdurend ingetogen, waardoor het misschien wat sufjes wordt. het is al de tijd duidelijk waar t verhaal heen gaat, maar het wordt in een wat breedvoerig jasje gestoken.
Paar dvd'tjes gehaald afgelopen weekend:
Spaceballs
Hilarische film (wie kent em niet?), met hilarische dvd extra's zoals speciaal 'Dinks' comentaar, 'Dinks ondertiteling', alle fouten in de film uitgelegd, leuk commentaar van Mel Brooks en gebruik nooit, maar dan ook nooit, de 'emergency brake' knop!
8,5/10
The Transporter
Fanatstische actie en autoachtervolgingen in een ietwat rommelig script: precies zoals we gewend zijn van Luc Besson (verhaal geschreven). Jason Statham in overdrive en kicking unholy ass! Extra op de dvd: goed commentaar van Statham en de producent. Ook commentaar van Statham bij de ongeknipte en verlengde vechtscenes. Erg cool.
7,5/10
One Missed Call
Mainstream horror door Takashi Miike. Dat belooft wat. Of niet natuurlijk. Lag het nou aan mij of was dit gewoon een exacte kopie van Ringu, maar dan met mobiele telefoons ipv een videoband? Maar goed, ondanks dat het dus gewoon een ripoff was, toch redelijk spannend met hier en daar en lekker goor Miike momentje, maar wel goed opletten: knipper met je ogen en het is voorbij!
6,0/10
Spaceballs
Hilarische film (wie kent em niet?), met hilarische dvd extra's zoals speciaal 'Dinks' comentaar, 'Dinks ondertiteling', alle fouten in de film uitgelegd, leuk commentaar van Mel Brooks en gebruik nooit, maar dan ook nooit, de 'emergency brake' knop!
8,5/10
The Transporter
Fanatstische actie en autoachtervolgingen in een ietwat rommelig script: precies zoals we gewend zijn van Luc Besson (verhaal geschreven). Jason Statham in overdrive en kicking unholy ass! Extra op de dvd: goed commentaar van Statham en de producent. Ook commentaar van Statham bij de ongeknipte en verlengde vechtscenes. Erg cool.
7,5/10
One Missed Call
Mainstream horror door Takashi Miike. Dat belooft wat. Of niet natuurlijk. Lag het nou aan mij of was dit gewoon een exacte kopie van Ringu, maar dan met mobiele telefoons ipv een videoband? Maar goed, ondanks dat het dus gewoon een ripoff was, toch redelijk spannend met hier en daar en lekker goor Miike momentje, maar wel goed opletten: knipper met je ogen en het is voorbij!
6,0/10
"God is a kid with an antfarm..."
"King Kong ain't got shit on me!!"
"King Kong ain't got shit on me!!"
De film Leon gezien. Toppertje van bovenste plank, eindelijk een film die mij in al die jaren weer eens ontroerde. En zelfs sinds jaren weer eindelijk dat gevoel dat je wou meejanken.
8.5 op imdb
8.5 op imdb
People once tried to make Chuck Norris toilet paper. He said no because Chuck Norris takes crap from NOBODY!!!!
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
Megan Fox makes my balls look like vannilla ice cream.
War of the Worlds (2005)
Een blockbluster ten top. Plotholes van hier tot tokyo maar zeker vermakelijk voor een simpele avond.
Een blockbluster ten top. Plotholes van hier tot tokyo maar zeker vermakelijk voor een simpele avond.
SATANIC
DEMON BOARD
Beroemde horrornamen kunnen deze film jammergenoeg niet redden simpelweg omdat het maar bijrollen zijn.
Ik had me na het lezen van de plot verheugd op deze film maar boy was i wrong, veel slap geouwehoer, weinig aktie en een stupide verhaallijn
Toegegeven deze film bevat de meest verontrustende openingsminuut ooit
DEMON BOARD
Beroemde horrornamen kunnen deze film jammergenoeg niet redden simpelweg omdat het maar bijrollen zijn.
Ik had me na het lezen van de plot verheugd op deze film maar boy was i wrong, veel slap geouwehoer, weinig aktie en een stupide verhaallijn
Toegegeven deze film bevat de meest verontrustende openingsminuut ooit
Hoodwinked
Wat is er werkelijk gebeurd tijdens het sprookje roodkapje.
De 4 verdachten van het politieonderzoek (roodkapje, oma, de wolf en de houthakker) vertellen elk hun eigen versie van wat ze die dag beleefd hebben.
Het verhaal is leuk bedacht en er zitten flink wat grappen in.
De achtergronden zijn helaas nogal statisch. Tevens vind ik de liedjes niet leuk.
Wat is er werkelijk gebeurd tijdens het sprookje roodkapje.
De 4 verdachten van het politieonderzoek (roodkapje, oma, de wolf en de houthakker) vertellen elk hun eigen versie van wat ze die dag beleefd hebben.
Het verhaal is leuk bedacht en er zitten flink wat grappen in.
De achtergronden zijn helaas nogal statisch. Tevens vind ik de liedjes niet leuk.
The thoughts of others screech at them like the forced laughs of a billion art house movie patrons.
IMDb Vote History
IMDb Vote History
ik weet niet welke versie je hebt gezien, de director's cut is ook zeker de moeite waard ik meen dat die ongeveer 22 minuten langer is en het verhaal 'klopt' dan wel (anders zitten er een paar rare foutjes in)quote:Op woensdag 12 april 2006 15:57 schreef sitting_elfling het volgende:
De film Leon gezien. Toppertje van bovenste plank, eindelijk een film die mij in al die jaren weer eens ontroerde. En zelfs sinds jaren weer eindelijk dat gevoel dat je wou meejanken.
8.5 op imdb
onder
hoodwinked
Leuk verhaal, animatie om te huilen.
final destination 3
verhaal om te huilen, prachtige shockhorror beelden
running scared
vreemd verhaal, een soort sprookje in de donkere stad (het donkere bos?) met in ieder geval een heks (een serieverkrachtend stel? in een actiefilm?) De hoofdlijn is een -vlucht-voor-de-georganiseerde-misdaad- verder een heel hoop geschreeuw en rauwe bloederige actie. het meest verrassend is dat Paul Walker iets minder een plank is dan in zijn vorige films. op het einde is de Hockey scene uitstekend, het einde is helaas dramatisch. (als in: slecht niet als in: mooi drama)
Leuk verhaal, animatie om te huilen.
final destination 3
verhaal om te huilen, prachtige shockhorror beelden
running scared
vreemd verhaal, een soort sprookje in de donkere stad (het donkere bos?) met in ieder geval een heks (een serieverkrachtend stel? in een actiefilm?) De hoofdlijn is een -vlucht-voor-de-georganiseerde-misdaad- verder een heel hoop geschreeuw en rauwe bloederige actie. het meest verrassend is dat Paul Walker iets minder een plank is dan in zijn vorige films. op het einde is de Hockey scene uitstekend, het einde is helaas dramatisch. (als in: slecht niet als in: mooi drama)
Does the name Dr Pavlov ring a bell?
Chung hing sam lam (Chungking Express) (1994)
Deze film van Wong Kar Wai bestaat uit twee verhalen over politiemannen die net uit een relatie komen en daarom bedroefd en eenzaam zijn. In het eerste verhaal volgen we agent 223 (Takeshi Kaneshiro) die voor zich zelf stelt dat als zijn vriendin May niet terug bij hem is op 1 mei (zijn verjaardag) dat de liefde definitief voorbij is. En besluit dan verliefd te worden op een vrouw in een regenjas en een zonnebril met een blonde pruik op haar hoofd (Brigitte Lin),waarvan we ondertussen al enkele keren hebben gezien hoe ze met wat Indiers drugs probeert te smokkelen. Dan gaat het verhaal over in het tweede verhaal over Cop 633 (Tony Leung) die elke dag een salade komt halen bij een afhaalrestaurantje. In dat restaurant werkt Faye (Faye Wong), die verliefd wordt op cop 633. En als ze door omstandigheden in het bezit komt van de sleutel van zijn appartement, daar stiekem tussendoor bezoekjes aan brengt.
Dit tweede verhaal was imo het lekkere van de twee. En dat kwam vooral door het karakter van Faye.
De film zag er zoals altijd bij WKW weer prachtig uit. Vooral de speciale techniek die hij heeft gebruikt in sommige scene's, waardoor er een soort snelle flashy lichtflitsende beelden onstaan in de achtergrond, geven de film een kil gevoel van afstandelijkheid. En ook de muziek is weer heel erg WKW. Die man weet altijd precies het soort nummers te kiezen die je niet zou verwachten, maar toch juist precies passen.
WKW heeft ervoor gekozen om de film een erg afstandelijke sfeer te geven. Je krijgt als kijker echt het idee dat je alleen een glimpje in het leven krijgt van de film. Dit geeft de film een speciale sfeer die goed is te vergelijken met Godard's A Bout de Souffle, (die ik toevallig eergisteren zag). Maar zorgt er ook voor dat de film imo op een gegeven moment begon te vervelen.
cijfer: 8
Deze film van Wong Kar Wai bestaat uit twee verhalen over politiemannen die net uit een relatie komen en daarom bedroefd en eenzaam zijn. In het eerste verhaal volgen we agent 223 (Takeshi Kaneshiro) die voor zich zelf stelt dat als zijn vriendin May niet terug bij hem is op 1 mei (zijn verjaardag) dat de liefde definitief voorbij is. En besluit dan verliefd te worden op een vrouw in een regenjas en een zonnebril met een blonde pruik op haar hoofd (Brigitte Lin),waarvan we ondertussen al enkele keren hebben gezien hoe ze met wat Indiers drugs probeert te smokkelen. Dan gaat het verhaal over in het tweede verhaal over Cop 633 (Tony Leung) die elke dag een salade komt halen bij een afhaalrestaurantje. In dat restaurant werkt Faye (Faye Wong), die verliefd wordt op cop 633. En als ze door omstandigheden in het bezit komt van de sleutel van zijn appartement, daar stiekem tussendoor bezoekjes aan brengt.
Dit tweede verhaal was imo het lekkere van de twee. En dat kwam vooral door het karakter van Faye.
De film zag er zoals altijd bij WKW weer prachtig uit. Vooral de speciale techniek die hij heeft gebruikt in sommige scene's, waardoor er een soort snelle flashy lichtflitsende beelden onstaan in de achtergrond, geven de film een kil gevoel van afstandelijkheid. En ook de muziek is weer heel erg WKW. Die man weet altijd precies het soort nummers te kiezen die je niet zou verwachten, maar toch juist precies passen.
WKW heeft ervoor gekozen om de film een erg afstandelijke sfeer te geven. Je krijgt als kijker echt het idee dat je alleen een glimpje in het leven krijgt van de film. Dit geeft de film een speciale sfeer die goed is te vergelijken met Godard's A Bout de Souffle, (die ik toevallig eergisteren zag). Maar zorgt er ook voor dat de film imo op een gegeven moment begon te vervelen.
cijfer: 8
Een recensie over Chungking Express zonder "California Dreamin'" te noemen
Wat heb ik me groen en geel geërgerd aan dat nummer...
Wat heb ik me groen en geel geërgerd aan dat nummer...
Sheridana +1
Ik niet. Ik vond het een leuk nummer, dat goed bij de sfeer van Faye paste.quote:Op donderdag 13 april 2006 16:00 schreef Sokolsky het volgende:
Een recensie over Chungking Express zonder "California Dreamin'" te noemen
Wat heb ik me groen en geel geërgerd aan dat nummer...
Maar dat is precies wat ik bedoel met onpassende passende muziek. Als je in van te voren het plot van de film leest, hoe die er uit ziet enz. en dan dat WKW "California Dreamin'" eronder zet, dan zal bij menig een de eerste reactie zijn: rare combinatie. Maar toch werkt het juist.
Bij de eerste keer California Dreamin' vond ik het ook nog wel aardig. De tweede keer vond ik het opvallend dat ze 't alweer gebruikten. Maar bij de achtste keer moest ik me inhouden om 'm niet uit te zetten.
Sheridana +1
Kung Fu Hustle.
Ik had de dvd een week of wat geleden voor wèhnig gekocht bij de Videoland (off all places....)
Gisteren dan toch maar ff in de dvd-speler gejast. Damn, wat heb ik hard gelachen zeg.
Het verhaal liet hier en daar inderdaad wat te wensen over, maar deze film is met zoveel liefde, plezier en vakkundigheid gemaakt dat ik dat kleine gemis graag voor lief neem.
Dat stukje dat die hospita in de auto Bruce Lee nadeed: GE-WEL-DIG!!!!
Ik had de dvd een week of wat geleden voor wèhnig gekocht bij de Videoland (off all places....)
Gisteren dan toch maar ff in de dvd-speler gejast. Damn, wat heb ik hard gelachen zeg.
Het verhaal liet hier en daar inderdaad wat te wensen over, maar deze film is met zoveel liefde, plezier en vakkundigheid gemaakt dat ik dat kleine gemis graag voor lief neem.
Dat stukje dat die hospita in de auto Bruce Lee nadeed: GE-WEL-DIG!!!!
The dog who is so angry he cannot move. He cannot eat. He cannot sleep. He can just barely growl. ...Bound so tightly with tension and anger, he approaches the state of rigor mortis.
Gisteren in de sneak:
Lucky Number Slevin
Hele aangename en genietbare film met een sterk bezette cast en een (op het eerste gezicht) slim in elkaar zittend verhaal. Maar als je een beetje nadenkt, heb je al redelijk snel door hoe de vork precies in de steel zit. Niet dat dat erg is want er blijft nog genoeg over dat deze film de moeite waard maakt: snelle en scherpe dialogen, toffe humor en een coole montage (vooral in het begin).
Perfect voor een avondje vermaak
IMDB Cijfer: 7,4/10
Mijn Cijfer: 7,5/10
En vandaag:
The Naked Gun I, II, en III
Geweldig flauwe humor, helemaal mijn ding. Duren allemaal niet te lang waardoor het gelukkig niet te lang wordt gerekt. Veel coole verwijzingen naar andere films. Had ze al lang niet meer gezien, maar het tweede deel vind ik nog steeds het leukste
Cijfer deel 1: 7,3/10
Cijfer deel 2: 7,5/10
Cijfer deel 3: 7,0/10
Lucky Number Slevin
Hele aangename en genietbare film met een sterk bezette cast en een (op het eerste gezicht) slim in elkaar zittend verhaal. Maar als je een beetje nadenkt, heb je al redelijk snel door hoe de vork precies in de steel zit. Niet dat dat erg is want er blijft nog genoeg over dat deze film de moeite waard maakt: snelle en scherpe dialogen, toffe humor en een coole montage (vooral in het begin).
Perfect voor een avondje vermaak
IMDB Cijfer: 7,4/10
Mijn Cijfer: 7,5/10
En vandaag:
The Naked Gun I, II, en III
Geweldig flauwe humor, helemaal mijn ding. Duren allemaal niet te lang waardoor het gelukkig niet te lang wordt gerekt. Veel coole verwijzingen naar andere films. Had ze al lang niet meer gezien, maar het tweede deel vind ik nog steeds het leukste
Cijfer deel 1: 7,3/10
Cijfer deel 2: 7,5/10
Cijfer deel 3: 7,0/10
How can you know what things are worth if your hands don`t move `till you do a day`s work?
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Ich veul mich net enne klok, want ich tik neet richtig
Laatst Baise-Moi gekeken, wat een K.U.T.film. Werkelijk geen donder aan. Abnormaal slecht acteerwerk, een voorspelbaar, simpel, onlogisch en over-the-top verhaal en onnodig gedetaileerde seksscenes. Wat een baggerfilm. Enige film op imdb die van mij een 1 krijgt.
Niet kijken dus.
Niet kijken dus.
My dear, it's only a movie.
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
Miles Davis: "Mingus was something else, man. A pure genius. I loved him."
letterlijk en figuurlijk kutquote:Op vrijdag 14 april 2006 20:45 schreef Doff het volgende:
Laatst Baise-Moi gekeken, wat een K.U.T.film. Werkelijk geen donder aan. Abnormaal slecht acteerwerk, een voorspelbaar, simpel, onlogisch en over-the-top verhaal en onnodig gedetaileerde seksscenes. Wat een baggerfilm. Enige film op imdb die van mij een 1 krijgt.
Niet kijken dus.
